x
‘Wanneer de dood plotseling intreedt door een ongeval of wat dan ook, dan …
is het een plotseling verscheiden van het één in het ander en daar komt verwarring van.
Want het energieveld van de ziel wat zich daar bevindt,
kan dan nog niet begrijpen waarom het zich daar bevindt:
‘Waar ben ik, waarom ben ik hier, hoe kan dit?’
Uit: Zohra Noach,
MENS EN KWANTUMSPRONG IN KOSMISCH PERSPECTIEF
* * *
x
Anna Hofkamp is sociaal-psychiatrisch verpleegkundige en geeft cursussen op het brede gebied van ‘werking van spirituele energieën’. Daarbij gebruikt ze als basis ‘Psychosofia’, een nieuwe onafhankelijke spirituele stroming, gebracht door Zohra Noach. De waarde van deze spirituele ongebonden stroming, ligt in de vrijheid van het eigen zijn.
Zohra Noach is al vele jaren een channel voor de begeleiding vanuit de geestelijke dimensies; niveaus van ons bestaan waarin de materie en de tijd een onderschikte rol spelen. Noem het ‘de geestelijke wereld’.. En ook in die wereld zijn er, net als hier op aarde, verschillende niveaus, verschillende lagen waar vanuit hulp, inspiratie, inzichten, kennis, begeleiding en doorgevingen worden aangereikt.
In de vrijheid van het eigen zijn, ligt ook de directe spirituele verbinding in het eigen innerlijk met de éigen menselijke waarden. Daarbij reikt Zohra Noach ‘bruggen’ aan om maatschappelijke en religieuze geschillen te overbruggen, bijvoorbeeld door:
- De menselijke waardigheid van geest in alles wat is, als basis principe te belichten vanuit de eigen vertaling.
- De verandering hierdoor in de morfogenetische velden van duister tot licht.
- De menselijke kracht van de eigen helende en stimulerende energieën in alle lagen van maatschappij, wetenschap en religie tot vernieuwing.
- Werkelijke acceptatie van de ene bron van al het zijn van geest in materie leidend tot een nieuwe evolutiesprong.
- Acceptatie van alle verschillen in beeldvorming vanaf het begin der mensheid, tot nu in de eeuw van materiële ruimtelijke ordening, leidend tot innerlijke heroriëntatie en herordening.
Over sterven en daarna:
X
een spiritueel perspectief
2013 © Anna Hofkamp – In-Side.nl
x
Als Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige heb ik in mijn werk de nodige zelfdodingen meegemaakt. Zoiets went nooit. Nu met mijn 63 jaar heb ik uiteraard ook de nodige ‘gewone’ sterfgevallen in mijn omgeving gehad. Sommige acuut, andere na een ziekteproces of door ouderdom. En hulpverlener zijn aan ‘deze’ zijde is meer bekend dan dit te zijn voor ‘gene’ zijde. Terwijl de nood aan beide kanten minstens navenant groot is.
Ik sprak laatst een spiritueel werkende psychiater en we spraken over mogelijke hulp na een zelfdoding. ‘Daar heb ik nog nooit bij stil gestaan’ zei hij. Waarschijnlijk geldt dat voor de meesten van ons? Ik wil er graag een lans voor breken om daar wel bij stil te staan.
Het vraagt een inzicht en acceptatie dat het wezenlijke van ons mensen het bewustzijn is. Dat het wezenlijke van ons bewustzijn het innerlijk licht is, de ziel, of hoe dat ook genoemd mag worden. Dat datgene wat sterft echt het stoffelijke fysieke lichaam is en dat het energetische deel van ons (emoties, ratio en gevoel) niet in dezelfde zin sterft.
Daar is al veel over geschreven. Zohra Noach spreekt bijvoorbeeld over ‘continuerend bewustzijn’ en ‘het bewustzijn ondergaat een recycling proces’. Vlak na een sterven is het energetische gedeelte van de betrokkene dan ook gewoon nog aanwezig. Je kunt ermee communiceren. En dat is precies, zover ik het begrijp, datgene wat voor velen die overgegaan zijn een grote ondersteuning kan zijn.
In mijn ervaring is het me opgevallen hoe groot de verscheidenheid is in beleving van de ‘tussenfase’ van het nog aards gebonden zijn en de weg naar ‘boven’ gevonden/gekozen te hebben. Ik bedoel in deze ruwweg de eerste vijf dagen na het overgaan.
Over de hele wereld zijn er spirituele groeperingen actief. Het lijkt haast op een groots ‘offensief’ van de geestelijke begeleiding om ons mensen bewust te maken van het licht in onszelf. Ons diepere zijn. Soms denk ik dat het wel een soort intensieve training lijkt om tot een geestelijk overleven te komen. Geestelijk overleven in de betekenis van: een eigen identificatie die niet alleen gericht is op ons spiegelbeeld, maar op het licht dat bijvoorbeeld in onze ogen te herkennen is. Het licht en de warmte in ons hart, datgene wat niet kan sterven, ook niet geestelijk.
Die training vindt plaats in ons leven hier en heeft gevolgen voor ons leven aan gene zijde. En hHartverscheurend zijn soms de ervaringen aan gene zijde.
Een goede kennis van me had zelfdoding toegepast. Het ligt in mijn mogelijkheden om aan de ‘andere kant’ te kunnen kijken. Ik zag haar en zij mij. Toen klonk er een afgrijselijke gil, die ik nog hoor als ik eraan denk, radeloos was ze. ‘Hoe heb ik zo stom kunnen zijn?’
Het enige wat ik kon doen was er gewoon zijn; stil op alle gebied; haar laten uitrazen. Na een tijdje toen het rustiger was, heb ik heel zacht gezegd: ‘Ga naar het licht, vraag om hulp.’ En weg was ze. Zij was bekend met spiritualiteit en begreep het. Op de begrafenis kon ik voelen dat ze meer in balans was..!
Ter verduidelijking.
In het werken aan gene zijde doe je (ik tenminste) zelf echt helemaal niets. Ik ervaar het alsof ik kijk naar een andere ‘ik’. Een ‘ik’ die niet meer zo beïnvloed wordt door eigen emoties, vooroordelen en dergelijke. Eentje die weet wat te doen en vooral wat te laten. Wat kunnen we doen ter voorbereiding op het Aardse afscheid? Een citaat:
‘Het is een noodzaak voor hen die gaan sterven om voor te bereiden. Niet op een vaag hiernamaals waar zij zich geen voorstelling van kunnen maken, maar hen duidelijk maken dat het bewustzijn blijft bestaan en zich voortzet op de wijze zoals zij overgaan.
Dat het inhoudt dat wanneer zij hier op aarde vernieuwing van bewustzijn zouden kunnen krijgen, inzicht in het goddelijk zijn, inzicht in leven na de dood, in opvang na de dood, zij op een andere wijze de poort van het sterven kunnen doorgaan.’
Zohra Noach
‘Hoe kan dat nou, hier sta ik en daar lig ik..?’
Een voorbeeld van de noodzaak van het grote geestelijke ‘offensief’? Wat kunnen we hier doen om gestorvenen te helpen? Ik heb eens deze vraag meegemaakt: ‘Hoe kan dat nou, hier sta ik en daar lig ik.’ Het betrof een vrouw die na een slepend ziekbed uiteindelijk overleed. Ik kon met haar praten en uitleggen dat een sterven als een omgekeerd proces is van een geboorte. Eerst sterft het lichaam, ‘Nou je kunt zien dat dit lichaam eigenlijk niks meer is.’
‘Nee, inderdaad.’
‘Zo laat je steeds meer dingen los wat bij dit lichaam hoort. De manier van omgaan met emoties, je denken enzo.’ Bij haar werkte dit op deze manier, ze gaf aan dat ze het begreep.
Iemand anders was boos dat hij daar (in een mortuarium) zo lag. Hij eiste van mij dat ik hem naar elders zou brengen.
‘Maar u bent dood.’ Er was een grote verbazing bij hem.
‘Kijk omhoog, daar is ook uw vrouw.’ Hij keek en weg was hij, sneller dan in een oogwenk.
Ieder keer valt me op hoe snel het gaat wanneer de intelligentie omhoog kijkt en dan kennelijk meteen weet dat hij of zij daar heen moet/kan. Dit zijn slechts twee voorbeelden met een bewuste interactie. Maar dit kan niet altijd..!
Afhankelijk van de levensvisie van de betrokkene kan er bijvoorbeeld ook een gebed, of overweging, of toelichting uitgesproken worden. Wij aan deze kant weten meestal niet of de ‘andere kant’ het wel hoort. De ‘ander kant’ hoort sowieso, maar hij of zij is zich niet altijd bewust dat wij hen niet altijd horen of verstaan. Het zij zo.
Naar mijn idee zal iedere overgegane bewust of onbewust geraakt worden door een rituaal waarbij symbolisch het kleine licht (de overgegane) teruggaat naar het grote licht (het goddelijke, waar we allemaal deel van uitmaken). Dat is onze kern en die is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Bewust of onbewust is het dus gewoon een bekend terrein.
Misschien gaat daarom het bovengenoemde weggaan ook wel zo snel: ‘Ik ga naar huis!’ Het overgaan van een spiritueel bewust iemand heb ik één keer mogen zien en voor mij was dit zeer indrukwekkend. Zie hiervoor mijn verslag hieronder. Het gaat over een vrouw die geheel onverwacht en plotseling stierf. Maar naar mijn idee leent het internet zich niet voor een verdere toelichting op de werking van spirituele energieën. Daarvoor is mijns inziens een interactie nodig van spreker en toehoorder..!
© Anna Hofkamp
* * *
Ervaring in het mogen aanschouwen van de eerste drie dagen na het plotseling overgaan van een spiritueel bewuste vrouw.
Dag 1
Ik zie X half naar beneden gebogen staan. Het lijkt of ze half versuft is, ergens begrijpt wat er gebeurd is; stil, in een soort overdondering. Geen verzet ofzo, meer een combinatie van verwarring en al wel een bepaalde mate van een begrip van de situatie. Ik ervaarde het als een zeer intiem en heilig moment.
Ik mocht niks doen, nu mag dat sowieso niet als je niks gevraagd wordt, maar een gedachte van ‘moge zij geholpen worden’, o.i.d. glipt vaak gauw door je hoofd. Deze keer niet. Ik had aan Y gemaild dat ik een kaars voor X aan zou steken, maar heb dat niet gedaan.
Dag 2
De sfeer is totaal anders. Ik zie X staan in een wit/roze lange jurk. Ook de sfeer of energie om haar heen is wit/roze. Heel sereen. Ze staat heel stil.
Dan zie ik dat ze, hoewel ze helemaal stil staat, ergens tegelijkertijd heel druk mee is. Het is iets met haar directe dierbaren. Ze doet iets met haar handen. Hoofd, hart en handen zijn als het ware in één lijn direct met elkaar verbonden. De vraag ‘Wat doet ze toch?’ schiet er door mijn hoofd. Ik zie niet wat ze doet en begrijp het ook niet. Ik voel wel dat het iets te maken heeft met verbinden en afscheid nemen.
Dag 3
Weer is de sfeer heel anders. X is meer op afstand. Daardoor is alles aan de ene kant meer diffuus, aan de andere kant ergens helderder. Ze lijkt niet meer direct gefocust op haar directe dierbaren, maar lijkt met haar aandacht breder gericht, op meer en andere mensen. Ze is weer ergens mee bezig, alleen niet meer zo intens of druk. Meer schouwend, liefdevol, vanuit het hart, niet vanuit een emotie. Afstand en nabijheid zijn nu beide duidelijker, maar wel één.
Dan begrijp ik het. Op dat niveau is alles één. Er is geen onderscheid tussen stil zijn en druk bezig zijn; noch tussen verbinden en afscheid nemen of tussen afstand en nabijheid. Ik voel het diep: alles is één. Het ‘één zijn’ heeft een veel diepere dimensie dan ik me realiseerde.
X doorleefde dat. Deed dat. Zo ongelofelijk mooi, sereen en totaal vanuit haar eigen innerlijk weten. Daarom was dag 1 zoals het was, begrijp ik. Het heeft te maken met het maken van keuzes. Mijn interpretatie – achteraf – is dat zij die eerste dag haar keuze moest maken hoe en op welke manier ze verder zou gaan.
Dat was dus het heilige en intieme; het innerlijk verbond, het pure, iets wat alleen voor de betrokkene zelf is. Na dag 3 heb ik niet meer ‘gekeken’.
Tot slot kan ik zeggen dat dit voor mij behoorlijk indrukwekkend was. Ik weet uiteraard niet hoe het ‘daar boven’ in die andere wereld precies gaat. Maar het lijkt mij een megaprestatie om dit alles zo op deze wijze te kunnen doen.
In alle eerbied.
Anna Hofkamp
© 2013
Dit gedicht wat ik maakte in verbondenheid vind ik wel bij dit mooie artikel passen:
Als Hemel Aarde is en de Aarde Hemel
wie en wat is dan de dood? in Godsnaam
De angst voor hem is groot, want
telkens weer ervaren we de dood in ons leven.
Maar persoonlijk kennen we hem niet
Wij hebben magere Hein verzonnen
het is de ergste nachtmerrie ooit.
Wij kozen op zielsniveau voor het leven
en deze bewuste keus
neemt echt niemand je weer af.
De dood weet niks, hij heeft geen ziel!!!
Oude, jonge maar ook kleine kinderen
kiezen voor een andere werkelijkheid
zij zijn niet dood, maar van niveau veranderd
niet zichtbaar meer voor ons, dan overheerst
soms onbegrip en zeker het verdriet.
Transformatie heeft dan plaats gevonden
precies zoals bij de vlinder en de rups
Hun leven gaat door maar niet meer zo
dichtbij ons.
Voor hen die blijven, blijft het een mysterie
toch is een ieder op de juiste plek
of wij ons, NU op Aarde of in de Hemel “wanen”
Alles echt alles is zoals het moet Zijn!
De schepping is volmaakt
Volmaakt door zijn veranderlijkheid
Er zijn zij die in de zichtbare wereld werken
en er zijn zij die vanuit de onzichtbare wereld werken.
Die samenwerking die is Schitterend en Subliem
voor mij is dat pure Regenboogenergie
de verbinding tussen Hemel en de Aarde.
Als je gelooft,
Als je weet, maar vooral
Als je ervaart dat je daar deel
van uitmaakt
veranderd dit je leven.
Je Leven wordt nooit meer zoals het was
Geloof me “de doden” zij verlaten ons niet
en eigenlijk is dat “doodgewoon.”
Hartegroet Alice/Aly
Wat een prachtig gedicht,
Dank je
Joan
Lieve Anna, Dank je. We hebben het begrepen.xxx
Lieve Jenny,
Ongelooflijk bijna, maar je krijgt een hele hele warme groet…..
Anna
Mooi Alice, verbondenheid is zo’n kostbaar goed.
Hartegroet,
Anna
Dank je wel, Anna voor dit intrigerende stuk en jouw heldere visie ! lieve groet van mij, Berry Vincenta
Bedankt Alice voor je mooie gedicht , ik voel me de laatste tijd als een rups, ondanks dat ik een gewoon eetpatroon heb en slank ben voel ik mij de laaste maanden net als een rups voordat hij transformeert naar vlinder!ik word steeds voller van binnen en ik heb het gevoel of ik helemaal volgegeten ben!!
Mischien dat het dan nu langzaam gaat gebeuren,wie weet!
Ja Ray, dat verwachtingsvolle heb ik ook, blijf bij jezelf, fijn om mee te werken aan de verandering toch?
Fantastisch en raak gedicht.
Ik ben nu 76 binnenkort 77, er wordt steeds meer over de dood gepraat, en hoe te sterven.
Een ieder moet zijn eigen leven leven, en hoe minder je naar dit soort psychologisch indringende verhalen luisterd des te beter.
Ik ga er van uit, ik zie het wel, ik zie wel hoe het mij zal vergaan, ik leef nu, het voorjaar staat voor de deur, ik maak mijn moestuin klaar voor het nieuwe leven.
De Nederlands/Amerikaanse schrijver, Feike Feikema, heeft het mooi gezegt/geschreven op zijn graf steen, elke minuut van het leven is kostbaar, en moet je beleven, zelf in tijden van ziekte.
Dit schrift is te vinden op GOOGLE, onder Feike Feikema, daar staat het hele schrift te lezen.
Als je het niet ziet zitten, dan is de natuur je beste medicyn, de meeste Nederlanders staan te ver veel te ver van de natuur af, wat je kunt leren van de natuur dat leven en dood hand in hand gaan, het is maar zo’n kleine stap, dus leef intens, geniet van elk moment, want al die momenten komen niet terug.
En reken nou maar niet op voorhand dat je gerèincarneerd zal worden, is dit wel zo is dat mooi meegenomen, toch, Vr.Gr.
Dag Jenne,
Wat zeg je dat mooi: ‘Ik maak mijn moestuin klaar voor het nieuwe leven.’
Dank ook voor de link naar Feike Feikema.
Vr. Gr.
Anna
@ Alice, zo lang andere mensen dus zo gezegt de achterblijvers aan je denken, ben je niet echt verdwenen, ons DNA blijft ook in de grote stroom mee varen, dus!
Ik kan het niet nalaten..Al jaren lees ik de boeken van Loes van Loon.Zij schrijft deze boeken met behulp van haar gidsen.Ook hier staat in beschreven van het hoe en vooral het waarom we hier zijn, hoe het is na je overlijden. Hoe je wordt opgevangen ‘boven’ en te rustte wordt gelegd na je overlijden. Ook lees je wat er werkelijk toe doet in dit leven: liefde integreren in je ziel om zo tot vervolmaking te komen. Ik heb haar inmiddels zelf mogen ontmoeten, wat een liefdevol persoon is dit!
Dag Wil,
Jouw reactie geeft me een blij gevoel. Zo fijn dat er al die liefdevolle mensen zijn die vertellen enzo over ‘boven’. Ja, wat je aangeeft wat er werkelijk toe doet (liefde integreren in de ziel’ is ook voor mij zo waar.
Dank!
Anna
Zelfdoding is zelfmoord en volgens de wetten van het leven hebben wij het leven te vertegenwoordigen en daar hoort zelf een einde er aan maken totaal niet bij en dat kan men ook niet. Dit klinkt natuurlijk niet logisch wanneer men lijdt en het toch geen nut meer heeft maar het is veel beter om dan morfine of andere verdovende middelen te gebruiken want men heeft geen enkel idee waar men mee bezig is indien men aan zelfdoding doet. Gene Zijde heeft dit duidelijk vastgelegd door de boeken van JR en laat ons de wetten zien hoe deze werken en geloof me dat het er niet prettig uitziet want als men erbij denkt dat door het stoffelijke lichaam te vernietigen men nog steeds een Ziel en een bijhorende Geest (astrale lichaam) heeft…nou dan houdt het lijden juist niet op maar maakt men het nog erger. Geen één ziel kan verder evolueren wanneer het vorige leven nog niet is afgesloten en deze tijd staat vast. Ik kan hier voorbeelden geven wat er werkelijk gebeurt maar men kan beter daarvoor eens induiken in het boek ‘De Kringloop der Ziel’ http://www.jozefrulof-dekringloopderziel.nl/index.html.
En het is dan ook normaal dat ieder die in dat vak zit het nooit went omdat er altijd een gevoel, een wijsheid, bij ieder aanwezig is die laat voelen dat er toch iets niet klopt. Dus als men bovenstaande woorden niet kan aanvoelen dan vertrouw op het eigen gevoel, je eigen wijsheid en stop met deze onzin want hoe dom kan men zijn…een einde aan het leven maken terwijl men zelf een oneindig evoluerend levendig wezen is? Dat kan toch niet en de dokters ontkomen er ook niet aan want ze zullen ook goed moeten maken. Klinkt steng allemaal maar Liefde is nu eenmaal streng en rechtvaardig want als Liefde soft zou zijn dan bedrogen we ze elk moment en dat mag toch ook niet.
met de reacties van KeZa ben ik het absoluut niet eens, dit klinkt meer als kerkelijke bangmakerij.
Ik geloof er niet in dat jezelf te helpen over lijden altijd zo zwart wit gesteld kan worden en daarna hel en verdoemenis dreigt.
Iemand kan dat wel zo stellig beweren, maar diegene kan dat niet 100% zeker weten. Dat kan pas als je het zelf ervaren hebt.
Er zullen zeker gevallen van ondraaglijk lijden zijn waarvoor voor het slachtoffer ervan zelf over lijden de enige oplossing kan zijn. Neem het voorbeeld van het verkrachte moslimse kind dat gedwongen werd met haar verkrachter te trouwen en zichzelf heeft gedood. Dan zal dat vergeven worden door de ziel zelf en zielengroepen als geheel anders zou er geen sprake van onvoorwaardelijke liefde kunnen zijn.
In een nieuw leven krijg je nieuwe kansen en heb je ook geleerd uit het oude leven, ook al zul je dat bewust vaak niet meer weten.
Ik geloof ook veel meer in de Divine Matrix zoals Gregg Braden het verwoord als werkelijke waarheid, dan de Bijbel, die overigens door mensen, en veel later geschreven is dan de tijd waarover het ging. Is de Bijbel wel geïnterpreteerd en vertaald zoals het oorspronkelijk de bedoeling was? Waarom zijn er zoveel van de heilige geschriften verdwenen? Wat stond daar dan in? Ik heb daar veel te veel vraagtekens bij.
Een ander stuk wat me erg aan het denken heeft gezet is die van René Klever van Wijzijnklaar over de agenda achter de new age. Dat wij als slaven gehouden worden in dit leven is duidelijk, maar als wij over gaan willen ze ons ook slaaf laten blijven door ons na het leven beroemde ’tunnel’ in te lokken. Zo kunnen we leven na overgang, en dat achter elkaar in slavernij gehouden worden. Dit heeft me lang bezig gehouden en ik moet zeggen dat een tunnel zien als je over lijd, mij ook niet als goed of natuurlijk aanvoelt.
Ik hou het erop dat, als je werkelijk en zuiver in je hart voelt, en daarna handelt het niet verkeerd kan zijn. En angst (aan laten praten) is een slechte raadgever.
Beste Lente,
Dat kan zeer zeker dat je het niet met me eens bent en dat respecteer ik ook maar dit heeft absoluut niets met een kerkelijk iets uit te staan. Ik weet niet waar je dat uit de tekst haalt?
In ieder geval zijn de natuurwetten eenduidig rechtvaardig wat maakt dat de wetten overal en voor iedereen krek het eigenste zijn zonder uitzondering of er zou van rechtvaardigheid geen sprake kunnen zijn. Onder dit gegeven valt dan ook dat de wetten die het Leven vertegenwoordigen ook wil zeggen dat wij, vertegenwoordigers van het Leven, niet het recht hebben om onszelf van het leven te beroven wanneer het ons even slecht uitkomt omdat er iets niet dragelijks in ons leven is. Immer we zijn het zelf en zorgen dan ook voor ons eigen lijden. Deze kennis komt niet persoonlijk van mij maar is geleend goed vanuit de wijsheid van Gene Zijde en diegene die ons waarschuwt over zelfmoord en zelfdoding heeft dit inderdaad zelf op 100%beleefd en heeft dit opgetekend in het boek De Kringloop der Ziel.
Of je dit nu al of nog niet kan geloven maakt het feit niet minder waar dat zelfdoding voor meer lijden zorgt dan men kan indenken.
Ivm. het voorbeeld van die moslim moet zij in een vorig leven zelf met zo een daad te maken hebben gehad of anders zou het niet op haar pad gekomen zijn. De rollen konden toen wel eens andersom zijn geweest en door nu te beleven hoe het voelt van de andere kant kan zij ervan leren om dit in een volgend leven niet meer te doen. Klinkt zeer streng maar als ik bv. iemand in dit leven een klap zou verkopen moet ik niet gaan zeuren dat ik eens ooit die klap terug krijg.
En prachtig werk van Gregg Braden want zelf volg ik zijn gedachtegoed ook en zoals hij dan ook beweert spiegelt de Matrix net dat terug waar ieder mee te maken heeft door de wet van oorzaak en gevolg, het eigen voelen en denken hierbij,… waar ik mijn bewustzijn op richt, daarvan wordt ik mij van bewust!
En dat wij als slaven gehouden worden hebben wij met ons allen aan meegedragen. Door de maatschappelijke politiek van ons allen om onze kop in het zand te steken en zo de macht uit onze handen te geven moeten we ook nu niet met de vingers gaan wijzen naar mensen, zoals de elites, die hiervan profiteren om ons in de greep te houden. Zij weten immer ook nog niet beter en wanneer de massa zegt van nu is het genoeg en het voorbeeld geeft om naar een maatschappelijke rechtvaardige eenheid te willen streven zullen wij onze slachtofferrol gaan inruilen waardoor pas echte vrijheid mogelijk is. De macht ligt dan weer terug in onze eigen handen en de elites staan en kijken er naar want ze staan op dat moment machteloos.
Als laatste ook even meedelen dat het niet mijn bedoeling is om angst aan te praten maar meer om erop te wijzen dat het leed achter de zelfdoding geen oplossing is om tot vrijheid te kunnen komen. In een volgend leven komt men toch weer zijn/haar eigen oorzaak en gevolg dat men nog heeft goed te maken tegen en totdat dit is opgelost zal en kan een zelfmoord daaraan ook niets kunnen veranderen.
Wellicht im dit verband ook een mooie aanrader, Nosso Lar te zien op You Tube ( im 8 delen van 15 minuten).in ieder geval bedankt voor het zeer mooie artikel, en ook het bijzomder gedicht. op deze wijze kunnen wij elkaar blijvend inspireren.
Dank voor deze waardevolle tip.
Anna
De Heer Buddha reikte aan: ‘Neem alleen iets aan als het resoneert in je hart. Laat het anders mee weg drijven als op een rivier.’
Wat resoneert in mijn hart zijn de uitspraken van Zohra Noach.
Ter illustratie enkele citaten van haar uit de studiemap: ‘Leven na de dood in kosmisch perspectief’
————
‘Vraag: Wanneer mag een mens voor een ander beslissen over leven en dood. Wanneer mag je iemand onthouden van een poging tot zelfmoord?
Z.: Ik zou het niet zelfmoord willen noemen, maar zelfdoding. Een mens heeft het bewustzijn wat bij hem of haar past, vanuit de vrijheid van geest mag de mens handelen zoals het hem of haar past. Je kunt het aanreiken het niet te doen met allerlei reden omkleed of niet, maar de mens zelf is alleen verantwoordelijk voor wat hij doet, tenminste als hij de leeftijd des onderscheids heeft bereikt, dus niet een kind.
Vraag: In wat voor sferen kom je terecht als je zelfdoding hebt gepleegd?
Z.: Dat hangt helemaal af hoe deze zelfdoding gepleegd wordt.
Wanneer deze zelfdoding gepleegd wordt vanuit een enorme gebondenheid, emotioneel, vanuit een heel grote pijn, een heel grote wanhoop.
En wanneer deze zelfdoding plaats vindt vanuit een mentale vormgeving, een idee fixe, een fixatie, een frustratie dan zal de komst in het hiernamaals zodanig zijn dat het een hele grote opvang behoeft.
Dus stel je alstublieft niet voor dat iemand die zichzelf dood, dat deze mens verloren raakt.
De liefde Gods is zodanig dat niets of niemand verloren kan raken. Daar is een opvang en een zo grote liefde die deze persoon zal omringen, dat hij of zij daar de reden van deze zelfdoding kan gaan verwerken en uiteindelijk zover kan komen dat hij weer opnieuw kan gaan proberen in een nieuw leven hetzelfde door te maken en dan misschien de kracht wel heeft.
Vraag: Ik vind het erg dat je het probleem waarvoor je tot zelfdoding komt toch nog moet uitwerken. Je doet het niet om later nog eens met dat probleem geconfronteerd te worden?
Z.: Dat is helaas erg jammer, het klinkt wat cru maar alle potentiële zelfdoders zouden eigenlijk heel duidelijk moeten weten dat het totaal geen oplossing is. Tenminste niet als ze denken dat ze er dan totaal vanaf zijn, dat is niet waar.
Vraag: Waarom kan je er dan wel ineens mee bezig zijn? Krijg je daar dan hulp?
Z.: Je krijgt hulp als je de trilling, de oproep uitzendt. Het hangt er altijd vanaf of je die uitzending hebt gegeven.
Vraag: Heb je die uitzending na de dood wel?
Z.: Dat is daar ook een evolutie proces, een groeiproces. Ik heb dingen gezien als in een ziekenhuis, het is een soort groene sfeer, waar vele mensen liefderijk worden verzorgd.
Op een gegeven moment hebben ze blijkbaar zoveel geestelijke kracht dat ze daar dan uit komen. En dan verwerken ze stap voor stap alles wat ze in dat leven hebben gehad op aarde. Maar hun geest maakt uit wat daar is, wat daar ontstaat. En daar komt hulp bij.’
(c) Zohra Noach
Vraag 1: de mens is inderdaad verantwoordelijk voor zijn daden maar daar horen ook de daden bij van de dokter. De dokter mag het lijden verlichten maar mag nooit het leven ontnemen want er is dan ook nog geen één patiënt die zichzelf ‘legaal’ het leven heeft kunnen ontnemen zonder het bewustzijn van een dokter erbij.
Vraag 2: bij zelfdoding geen sferen. Men wandelt in een duistere sfeer waar er niemand te zien is. Alleen de zelfmoordenaar (zelfdoding is en blijft zelfmoord) met zijn huidig bewustzijn. Men verblijft daar totdat de natuurlijke tijd is aangekomen dat men op aarde zou sterven (deze tijd ligt vast aan het eigen oorzaak en gevolg) en gaat dan over in een sfeer waar hij/zij afstemming op heeft en dit zal geen lichtsfeer kunnen zijn. Zou gemakkelijk zijn als ik mijn leven in deze aardse modderpoel nu zou ontnemen en dan heerlijk in een sfeertje van licht zou aankomen. Als dat zo simpel zou zijn wat doen we dan hier nog?
Antwoord op vraag 3 ben ik het er mee eens. Het enige voordeel, als je dit een voordeel kunt noemen, is dat als je het gruwelijke feit van één bepaalde zelfdoding hebt ondergaan men in het volgend leven niet meer voor diezelfde zelfmoord kan gaan omdat er een gevoel in je is die je ervoor waarschuwt om het niet te doen maar ja er zijn dan ook meer dan één vorm van zelfmoord. Dus eigen geen voordeel bij zelfmoord.
vraag 4: sorry geen hulp hierbij. In de zelfmoordenaarsfeer is er niemand behalve jijzelf en totdat je natuurlijke tijd is aangebroken dat je zou gestorven zijn op aarde kan er van hulp geen enkele sprake zijn. Wanneer je eruit bent dan natuurlijk wel wanneer je die hulp op 100% uitzendt of anders heeft het ook weer geen nut.
Laatste vraag: duidelijk dat Zohra Noah, als dit haar echte naam is, duidelijk het ook niet weet waarover ze werkelijk spreekt. Allemaal met een vleugje liefde bedekt maar liefde kan ook steng zijn wanneer haar goede bedoelingen niet gewaardeerd willen worden. Wie niet luisteren wil, wil dan maar voelen…
Wanneer men overgaat zijn er drie mogelijkheden:
1: men is hier op aarde nog niet klaar en de sfeer van het onbewuste trekt je aan. Dat is een sfeer dat je kan zien als wanneer je diep slaapt zonder dromen. Daar komt de Ziel tot rust en wordt terug aangetrokken wanneer men door de wetten van oorzaak en gevolg (met andere woorden wat men nog goed heeft te maken) terug in verbinding wordt gebracht met de aarde.
2: men heeft nog geen lichtend bewustzijn en dan komt men in de duistere sferen of indien men niet goed en niet kwaad is dan heeft men afstemming op het schemerland. Daar schemert het al een beetje.
3: men heeft een lichtend bewustzijn en dan komt men in één van de eerste drie lichtsferen. Waarom de eerste drie? Hoger kan men vanaf de aarde niet komen omdat men vanaf de vierde sfeer (het Zomerland) het oorzaak en gevolg in evenwicht heeft gebracht en men van de aardse mentaliteit (aardse denken en voelen) af is. Dan is de evolutie begonnen naar de hogere Kosmische Graden maar eerst nog dient men de gelukkige sferen te beleven. Dit zijn de 4de, 5de, 6de en 7de LichtSfeer.
Voila dit is het zo een beetje in een notendopje maar of men het kan aanvaarden is weer een heel ander verhaal want het is nog niet rozengeur en maneschijn en zeker niet bij zelfmoordende doding.
Ik zal de grafsteen tekst van de Nederlandse/Amerikaanse schrijver hiet nog maar eens neerzetten.
Hij schreef Feike Feikema ;
it was all marvelous
i don’t regret a minute
of it , even the pain
and hunger were sweet
to have it was life,
not death, and all
moments of live are
very precious.
Maar goed sommige mensen worden door innerlijke demonen gedreven,
en hun levens wil, is verdord door alle geestelijke tegenslagen,
dat ze dan de dood als de enigste uitweg zien, jammer maar wel begrijpelijk, en ?
@ jenne
Ik denk dat zelfdoding in veel gevallen niet de uitweg voor de problemen maar eerder een snelweg naar nog veel grotere is. Ik weet hoe de gebondenheid sommige zielen hier houd en welke vreemde kronkels ze verrichten om maar hier te kunnen blijven . Ik gun elke mens die in zijn wanhoop tot zelfdoding ( of door medicatie) is gedreven , een staat van genade en een liefdevolle heling aan gene zijde . Maar weet dat juist dan de ziel er vaak niet toe in staat is die hulp te aanvaarden en dat het een tijd kost tot men tot inzicht is gekomen en de hulp wel kan aanvaarden. Vaak heel lastig voor hen die achterblijven.
Beste Lente,
Dat kan zeer zeker dat je het niet met me eens bent en dat respecteer ik ook maar dit heeft absoluut niets met een kerkelijk iets uit te staan. Ik weet niet waar je dat uit de tekst haalt?
In ieder geval zijn de natuurwetten eenduidig rechtvaardig wat maakt dat de wetten overal en voor iedereen krek het eigenste zijn zonder uitzondering of er zou van rechtvaardigheid geen sprake kunnen zijn. Onder dit gegeven valt dan ook dat de wetten die het Leven vertegenwoordigen ook wil zeggen dat wij, vertegenwoordigers van het Leven, niet het recht hebben om onszelf van het leven te beroven wanneer het ons even slecht uitkomt omdat er iets niet dragelijks in ons leven is. Immer we zijn het zelf en zorgen dan ook voor ons eigen lijden. Deze kennis komt niet persoonlijk van mij maar is geleend goed vanuit de wijsheid van Gene Zijde en diegene die ons waarschuwt over zelfmoord en zelfdoding heeft dit inderdaad zelf op 100%beleefd en heeft dit opgetekend in het boek De Kringloop der Ziel.
Of je dit nu al of nog niet kan geloven maakt het feit niet minder waar dat zelfdoding voor meer lijden zorgt dan men kan indenken.
Ivm. het voorbeeld van die moslim moet zij in een vorig leven zelf met zo een daad te maken hebben gehad of anders zou het niet op haar pad gekomen zijn. De rollen konden toen wel eens andersom zijn geweest en door nu te beleven hoe het voelt van de andere kant kan zij ervan leren om dit in een volgend leven niet meer te doen. Klinkt zeer streng maar als ik bv. iemand in dit leven een klap zou verkopen moet ik niet gaan zeuren dat ik eens ooit die klap terug krijg.
En prachtig werk van Gregg Braden want zelf volg ik zijn gedachtegoed ook en zoals hij dan ook beweert spiegelt de Matrix net dat terug waar ieder mee te maken heeft door de wet van oorzaak en gevolg, het eigen voelen en denken hierbij,… waar ik mijn bewustzijn op richt, daarvan wordt ik mij van bewust!
En dat wij als slaven gehouden worden hebben wij met ons allen aan meegedragen. Door de maatschappelijke politiek van ons allen om onze kop in het zand te steken en zo de macht uit onze handen te geven moeten we ook nu niet met de vingers gaan wijzen naar mensen, zoals de elites, die hiervan profiteren om ons in de greep te houden. Zij weten immer ook nog niet beter en wanneer de massa zegt van nu is het genoeg en het voorbeeld geeft om naar een maatschappelijke rechtvaardige eenheid te willen streven zullen wij onze slachtofferrol gaan inruilen waardoor pas echte vrijheid mogelijk is. De macht ligt dan weer terug in onze eigen handen en de elites staan en kijken er naar want ze staan op dat moment machteloos.
Als laatste ook even meedelen dat het niet mijn bedoeling is om angst aan te praten maar meer om erop te wijzen dat het leed achter de zelfdoding geen oplossing is om tot vrijheid te kunnen komen. In een volgend leven komt men toch weer zijn/haar eigen oorzaak en gevolg dat men nog heeft goed te maken tegen en totdat dit is opgelost zal en kan een zelfmoord daaraan ook niets kunnen veranderen.
@ Marcel, ik vind het woord zelfdoding niet altijd op zijn plaats, voorbeeld tante zuster van mijn vader, 94 jaar, alles was nog prima in orde, maar haar jongste zoon ver weg overleden, en alleen levend met haar herinneringen, op een goede dag is ze gestopt met eten en drinken, met andere woorden ze draaide het knopje om, ik vind dit prima en kan dat volkomen respecteren.
Op dit moment is dit onderwerp ook verworden, tot iets afgrijselijks,
heeft elk mens dan niet het recht over zijn eigen leven te beslissen, het is geworden tot liever dit als dat.
Kijk daar waren onze voorouders, vooral de Calvinisten sterk in, sociale controle, iederéén gelijk, je eigen peultjes doppen.
Mooi voorbeeld Sijtje Boes van Marken, mondiaal beter bekend als onze koningin destijds, mooie grote in dracht geklede Markerin, steen rijk, maar altijd de eenvoud zelve, zo als dit hoorde bij hun denken, hun christelijke denken.
Bij haar overlijden, op de platte kar met fiets wielen uitgerust van wege de smalle steegjes, naar haar laatste rustplaats gereden, daar op de begraafplaats ligt ze nu, haar graf aangegeven, met een paaltje met een nummer er op, ook in de dood zijn het gelijken, eenvoud siert de mens, jammer dat dit gedoemd is te verdwijnen, in dit denken voel ik mij thuis, als een vis in het water.
Groet
Geldt dit ook voor huisdieren/katjes waar je een sterke band en veel liefde mee hebt gehad? Gaan zij ook naar boven? Blijven ze bij ons? Zie ik ze terug daar? Kunnen we nog met ze communiceren? Zijn ze ook verward of bang als ze door enongeluk om het leven komen? Als ze hier nog zijn, kan ik ze voelen? Hoe kan ik ze voelen?
Ik heb zoveel vragen na het verlies van mijn twee lievelingen in 1 jaar. Misschien verzcht het verdriet een beetje als ik de antwoorden weet.
Hallo Wendy, Ik hoop je een klein beetje te helpen. Het (bio)-energieveld van een overleden huisdier kan nog heel goed aanwezig zijn na het overlijden, kijk even hiernaar (foto van overleden kat Barbie) http://www.minderstraling.nl/Pictures/snap1522.jpg
Het artikel kan je vinden op http://www.minderstraling.nl/Pagina055.html
Wat trouwens ook goede foto’s heeft van gsm straling en healing energie van genezers.
En persoonlijk wil ik er nog aan toevoegen dat dromen ook heel belangrijk zijn in deze kwestie, als je je kunt herinneren.
Na het overlijden van een geliefde kat van mij droomde ik dat we samen aan een drukke verkeersweg stonden. Ze keek mij aan en toen naar de overkant. Nam een geweldige spurt door het razendsnelle verkeer en kwam veilig aan de ‘andere kant’ waar ze haar weg vervolgde. Ze was veilig ‘over’.
Ik wil je desondanks veel sterkte toewensen en houdt de mooie herinneringen in je hart waar ze horen. Het verdriet wat je hebt is je eigen gemis naar het huisdier. Met de dieren (energie) zelf gaat het goed. Hartegroet Odette
Dank je wel Odette, helaas was mijn droom van mijn overleden katje wat minder mooi. Ik droomde dat ik haar gevonden had maar dat ze erg gehavend was en ik geen dierenarts kon bereiken. Ze was op dat moment nog zoek. Ik heb haar daarna smiddags gevonden. Ze was de dag ervoor aangereden en overleden. Daarna heb ik nog een keertje over haar gedroomd. Dat ze levend(ig) bij me was. maar details zijn deze keer helaas niet blijven hangen.
Is het bio-energieveld eigenlijk wat wij zijn? in de mens en dier (en in blijkbaar alles) als omhulsel? Zijn dat onze ‘spirits’ die hierna voortleven?
Wat naar dat ze zo aan haar einde is gekomen. Het biologisch energieveld is ons ‘huis’ voor de ziel/spririt waar we ons leven mee doen. Dat is energetisch heel persoonlijk voor iedereen mens en dier. Na het overgaan kan een zekere echo of schaduw overblijven in de omgeving, dat zijn niet onze zielen of spirits. Het kan wel, maar dan heb je dwalers die nog hier zijn en niet hun reis hebben voortgezet door omstandigheden. De sterkte daarvan is heel verschillend van tekening, sterk of zwak of zelfs helemaal niet meer aanwezig.
Je zal wel eens op plaatsen zijn geweest waar de energie heel benauwd of zwaar aanvoelde. Je kan er donder op zeggen dat daar in het verleden wat naars is gebeurd, dat is die energie echo die heel lang kan blijven hangen. Ook het tegenovergestelde is mogelijk. Waar de ziel/spirit heen gaat hangt af van de ziele-evolutie, maar dat is een heel ander en lang verhaal 😉
Het klopt dat het biologisch energieveld onze levensenergie is en deze energie, dat ik aura noem, is voor iedereen anders en men kan in principe van de aura precies berekenen wanneer dit in ene bepaalde leven ophoudt. Maw. het sterven staat al vast van voor de geboorte en dat verschilt natuurlijk per leven. Dieren blijven ook steeds bij ons en we kunnen ze aan de andere kant dan ook terug zien. Zelf heb ik mijn eerste ervaring meegemaakt met mijn hondje en dat was in het kort gezegd een bewijs op 100% dat ieder mens en dier een astraal lichaam heeft. Ga deze ervaring hier niet in details uit de doeken doen want dat is in feite een persoonlijk iets en is dan ook voor die persoon bedoelt. Ik heb hier ook geleerd om ze los te laten want dieren reïncarneren ook en wanneer wij ze niet los willen laten omdat we ze missen kunnen wij ze terug aan trekken en zo verstoren wij hun reïncarnatieproces. Is ook hetzelfde met overleden geliefden die vaste grond hebben aan de andere kant, dus een graad van bewustzijn bezitten, en dat stoort hun. In feite ook raar dat wij dit doen want zij met een vaste bewuste grond hebben het veel beter dan ons hier in dit onbenullig stoffig bolletje. Maar om nog even bij de dieren te komen is bv. een kat de uiterste reïncarnatie van een tijger en daarin zitten nog 5 overgangen tussen in. Dus in totaal zitten er in één graad zeven overgangen voordat het dier overgaat naar een ander soort. Welke dat precies zijn weet ik ook nog niet. Ene hond is de uiterste reïncarnatie van een leeuw. Dat weet ik zeker. In feite zijn de reïncarnaties van dieren veel ingewikkelder dan die van ons want zij evolueren van het water naar land en van land naar lucht en de uiterste reïncarnatie van de dieren zijn de duiven. Is het hoogste soort wat een dier hier kan en zal bereiken. Natuurlijk spinnen, kwallen, insecten, enz. horen niet bij de schepping. Deze behoren bij de naschepping en lossen allemaal eens op want muggen, krokodillen,… heb je aan de andere kant dan ook niet.
Wat ik weet over schaduwen is dat deze bijna allemaal zelfmoordenaars zijn want iemand die zelfmoord pleegt is nog niet zo snel ervan af. Zal de details besparen maar de schaduw blijft daar zolang totdat de persoonlijkheid los komt van zijn/haar gecreëerde oorzaak, wat de zelfmoord is, en dat is wanneer zijn/haar natuurlijk sterven op aarde zou zijn. Dan heeft zij/hij ook nog een bewuste graad van bewustzijn te behalen en dan pas kan die persoonlijkheid zijn/haar schaduw vanuit het verleden oplossen. Zijn genoeg bewijzen waar zelfmoorden zijn gepleegd en steeds op hetzelfde tijdstip begint het daar te ‘spoken’. Ghost Adventures komen er nogal wat geregeld tegen en leggen dit prachtig vast. Afleveringen staan bijna allemaal op youtube.
Tja, het leven heeft zichzelf niet geschapen om zichzelf van het leven te beroven en ieder die dat toch doet moet een les krijgen om het niet meer te doen in de toekomst en zo kan in het volgend leven die zelfmoord dan ook niet meer gebeuren omdat nu de waarschuwing als gevoel in het onderbewustzijn ligt of anders waren er die maar steeds een einde eraan zouden maken en dat kan natuurlijk niet.
En de dwalers zoals ik het zie zijn er die zich zo identificeren met het aardse zodat ze er dan ook nog niet los van kunnen komen en dat dwaalt hier rond totdat ze zich laten helpen en dat is zo simpel nog niet want de meeste zijn zo koppig en denken ook dat er niets mooiers meer te beleven valt en laat staan weten hoe ze daar kunnen komen. Kan alleen maar door te dienen maar leg dat maar eens uit. Uiteindelijk heeft ieder zijn/haar lessen geleerd door eerst te doen hoe het niet moet om zo daarna te komen hoe het wel wil en dan is alles goedgemaakt en laat de Aarde ons los…
Dit in het kort hoe ik er zo’n beetje over denk.
Toch even in het kort ene hart onder de reim steken bij deze. Dieren gaan onmiddelijk over als ze iets overkomen en ja je kan ze terug zien wanneer je in een bewuste lichtende sfeer terecht komt. Je hoeft dan maar aan ze te denken/voelen en dan komen ze, doch kan ook zijn dat ze in een verdere reïncarnatie zitten en dan kan je ze ook terug zien maar dan niet meer als kat of hond. Je kan wel in het verleden terug kijken daar want alles ligt vast maar iedereen en zo ook de dieren die bij de schepping behoren gaan allemaal verder…
Dag Odette, Dianthus,
Dank jullie wel voor de toelichting op hoe het in zijn werk gaat. Enerzijds jammer om te weten dat ze meteen overgaan, al is dat voor het beestje natuurlijk het fijnst. Ik had stiekem gehoopt dat ze hier in een soort tweede demensie op de velden voor ons huis of in de achtertuin spelen. Gelukkig dat ik ze wel kan herkennen als ze in een andere vorm gereincarneerd zijn. Ik zou het jammer vinden als we elkaar nooit meer terug zagen. Het blijft allemaal ingewikkeld maar de essentie snap ik wel. Ik probeer Noortje ook wat sneller los te laten dan de 6 maanden die ik er over heb gedaan bij Jara. En dat nog wel dankzij de komst van Noortje, anders duurde het misschien nog langer. Soms lijkt het leven zo oneerlijk, dat al vaststaat bij de geboorte dat het katje maar 11 maanden te leven heeft. Ik kan nog wel 100 vragen bedenken en ben erg geinterreseerd in alles. Nogmaals, dank jullie wel. Ik put er enige troost uit om te weten dat ze over gaan en dat ik ze niet aan me moet binden door ze bij me te proberen te houden. Ik zal vast af en toe nog wel eens een huilbui hebben. Ik hoop dat ze daar niet te veel door gestoord worden.
Groeten Wendy
@ Odette:
Vannacht had ik eindelijk de verlossende droom! Mijn kleine meisje lag te rollen zoals ze dat altijd deed als we op de grond aan het kroelen waren. Toen liep ze weg zonder achterom te kijken en bleef er een afdruk van haar toen ze klein was achter. Ik denk dat ze me heeft willen vertellen dat het haar goed gaat en dat ik haar mooie dingen moet herinneren. Ik denk dat ze nu echt weg is, als ze dat niet al was.
En hoe zit het dan met mensen, die hun leven geven om die van een ander te redden\/ voorbeeld, een groep bergbeklimmers komt ten val, ze hangen elk aan een touw en bungelen over een diep ravijn. De oudste van de groep beseft dat dat ene touw hun niet houdt, en ze zullen allen te pletter vallen, tenzij….. hij besluit het touw voor hemzelf door te snijden.
\hij sterft maar de anderen konden worden gered.
hallo
mijn vriendin haar dochter heeft 4 jaar geleden zelfmoord gepleegd nu hebben we op verschillende site’s gelezen dat men niet naar het licht gaat na zelfmoord en blijft hangen in de duisternis Men ziet zichzelf ook sterven en ontbinden ! hoe kan ik mijn vriendin , die uiteraard nog veel verdriet heeft , helpen ? En wat kan ik doen om dev ziel van haar dochter naar het licht te sturen ?
Is zij begraven of gecremeerd, in dien begraven, is het te proberen met een schotel gevuld met water op haar graf te plaatsen, hoe groter hoe meer kans van slagen, zonder overdrijfing natuurlijk, door middel van deze natuurlijke spiegel, met haar te communiseren, en haar naar het licht te leiden, er is nooit zekerheid, het is allemaal heel gevoels matig, maar een moeder die van haar dochter heeft gehouden moet haar kunnen bereiken, en haar door deze levende spiegel naar het licht dragen.
Hallo
Een dierbare geliefde van mij heeft ook voor een vrijwillig einde gekozen
Acht maanden geleden is hij van ons weg gegaan
Wat ik nu doe is hem niet hier houden met geweeklaag dat we hem zo missen
maar hem te stimuleren zijn reis te vervolgen en zich te laten helpen
Zichzelf te vergeven en met de Helpers mee te gaan
Toch houd het me wel bezig in welke sfeer hij terecht zal komen
en of het allemaal waar is wat met name Joseph Rulof hierover schrijft
Dat is confronterend natuurlijk dat sws maar toch zou ik het graag willen weten
Maar de ene zegt dit en de ander weer dat; het is moeilijk een keuze te maken uit alle antwoorden en daardoor het juiste te willen en kunnen doen
Iemand naar het Licht brengen die begraven is, werd duidelijk beschreven
Maar hoe breng je iemand naar het Licht die gecremeerd is en geen graf heeft?
Kortom het ene antwoord roep soms NOG meer vragen op en de vraag blijft; wie weet het nou werkelijk?
Het liefst zou ik een echt duidelijk antwoord hebben op de vraag waar mijn lief nu is maar dat word onmogelijk vrees ik
Toch hoop ik antwoorden te vinden op de vele vragen die er nu zijn.
Ik wil me niet bezig houden met zijn verleden want ook al is zijn levensloop belangrijk voor de lessen die hij zal moeten leren, het leven aan gene zijde dat is waar we uiteindelijk iets mee moeten of waar iig hij iets mee moet
Het is echter ook mogelijk een gedeelte van die reis mee te lopen en dat is wat ik voor hem wil. Hij word al geconfronteerd met het verleden en ik ga daar niet nog een schep bovenop doen!
Mocht iemand toch iets meer duidelijkheid hebben over de vraag dan lees ik dat natuurlijk graag