Naar de dimensie van mededogen…

x

In 1999 kwam ik via de journalistiek in aanraking met theologe Joanne Klink en het medium Thea Terlouw, die beiden mijn wereldbeeld enorm verruimden. Thea Terlouw stond in contact met de Pleiadenziel Leviahnarah, die zijn laatste incarnatie op aarde achter de rug had. Leviahnarah gaf uitvoerige informatie door, over onze overgang naar de vijfde dimensie. In een life-reading, waarin brokstukken van mijn vorige levens stonden, merkte Leviahnarah op, dat we in een soort eindtijd leefden:

‘Het is een tijd vol van ervaringen die nooit eerder in de aardse geschiedenis heeft plaatsgevonden. Er liggen een aantal parallellen met de eindtijd van Atlantis. Die worden nu op grote schaal in deze (twintigste) eeuw uitgewerkt, oude karmische processen die pas hier en nu zijn uitwerking kunnen hebben.
De grote veranderingen die onzichtbaar plaatsvinden in de mensen zorgen ervoor dat men meer en meer uitzuivert, dichter­bij het zieleleven komt en de herinnering aan wie je bent. Dat werkt voor veel mensen verwarrend. Dicht bij jezelf blijven in je eigen energie is belangrijk.’

Waar het om ging was het volgende:

‘Alles is met alles verbonden, de Aarde gaat straks een sprong maken van de derde naar de vijfde dimensie, de Pleiaden gaan naar de zesde dimensie en het Sirius-stelsel naar de zevende. Zo treedt er op zeer grote schaal in het hele melkwegstelsel een verschuiving in graad van bewustzijn op.’

Ik was vooral verrast door die enorme sprong in bewustzijn die wij als mensheid op aarde zouden meemaken. Spoedig zou blijken welke obstakels daarbij waren te overwinnen. Op 11 september 2001 vond er een aanval met passagiersvliegtuigen op doelen in de VS plaats, met enorme gevolgen voor het politieke klimaat op aarde. Omdat ik toen nog in de journalistiek werkzaam was, ging ik op zoek naar een middel dat een einde kon maken aan geweld.

Daarover wilde ik gaan schrijven.
Ik kwam terecht bij Het geheim van de geliefde discipel van vredestroubadour James F. Twyman. Daarin kwam Moeder Maria voor die aan Twyman uitlegde dat we in de dageraad van de wereld van vrede en mededogen leefden. Maar dan moesten we wel nog afrekenen met de behoefte om ‘vrede te vinden door middel van strijd’. Eigenlijk was de boodschap van Moeder Maria vrij simpel.

De energie van mededogen en vrede was de vrouwelijke aard van God die door haar ook de vrouwelijke Christus werd genoemd. Daarmee dienden we een verbinding te leggen. Zo merkte zij op:

‘Wanneer de mensheid in staat is die verschuiving naar de vrouwelijke energie tot stand te brengen, zal de vrede zich over de hele aarde verspreiden. Maar wanneer jullie vasthouden aan machtsdenken en overheersing, zullen jullie deze ongelooflijke kans mislopen en steeds met elkaar in strijd blijven.’

In de herfst van 2001 leek het mij onwaarschijnlijk dat we voor eeuwig durende strijd zouden kiezen. Maar president George Bush jr. lanceerde de ‘War on Terror’ en zodoende ging de VS het avontuur aan om Afghanistan te bevrijden van de Taliban. We weten inmiddels dat dit avontuur twintig jaar later zou eindigen met de terugkeer van de Taliban.

Zelf ging ik mij in 2003 bezighouden met de dimensies die Leviahnarah had genoemd. Een kennis attendeerde mij op Over de Goddelijkheid van de mens van Reint Gaastra en Gabriela Levin waarin boodschappen van Jezus, Maria en Maria Magdalena stonden. In de appendix van dit boek werd uitgelegd dat een dimensie een bewustzijnstoestand in de kosmos was. De derde dimensie werd de dimensie van dualiteit genoemd waarin goed en kwaad lijnrecht tegenover elkaar stonden.

De vierde dimensie werd als volgt omschreven:

‘Dit is de dimensie boven tijd en ruimte. Daar bestaat geen tijd en geen ruimte. Wie op dat bewustzijnsniveau functioneert kan alle plaatsen en alle tijden tegelijk ervaren. Men voelt zich jong en oud tegelijk, thuis en ver weg tegelijk. Men ervaart de eenheid van alles. Men hoeft niets.’

De vijfde dimensie was volgens Over de Goddelijkheid van de mens

‘de dimensie van mededogen, onvoorwaardelijke liefde en acceptatie van alles als deeluitmakend van het Goddelijk plan, als zijnde een Goddelijk spel.’

De sleutel tot de vijfde dimensie lag bij mededogen en liefde.

Natuurlijk wilde ik weten wanneer we naar de vijfde dimensie zouden gaan. Daartoe ging ik mij in 2004 verdiepen in de voorspellingen van de Maya’s. Ik kon na enige studie zelf uitrekenen dat er op 21 december 2012 een nieuwe Grote Mayacyclus van 5.125 jaar zou beginnen. Het was te verwachten dat de grote verschuiving in bewustzijn omstreeks die datum zou plaatsvinden.

Ik besloot mijn boek De dertien tonen van de schepping uit 2006 daarom met het volgende vooruitzicht:

‘We zijn diep in de materie afgedaald. En ook de aarde was lange tijd niet op hogere frequenties in de kosmos afgestemd. In de aanloop naar 2012 gaat dit allemaal veranderen. We zullen met de diepste wortels van onszelf als spirituele wezens verbonden worden. Op 21 december 2012 zal de zon tijdens de winterzonnewende vanuit de aarde gezien vlakbij het galactisch centrum staan als een teken van onze thuiskomst. Wij zullen herboren worden in een nieuw tijdperk van vrede en kosmische verbondenheid.’

En nu leven we alweer in 2023 zonder dit tijdperk van vrede en kosmische verbondenheid te hebben betreden. Wereldwijd zijn er zelfs processen gaande om ons nog lang in de derde dimensie vast te houden, terwijl zich tegelijkertijd problemen zoals klimaatverandering en achteruitgang van biodiversiteit hebben aangediend die vermoedelijk enkel oplosbaar zijn bij een hoger bewustzijnsniveau dan we nu hebben. Daarom besloot ik onlangs om mij opnieuw in de vijfde dimensie te gaan verdiepen.

En toen vond ik Michael J. Roads
In het boek Door de ogen van Liefde III van Michael J. Roads vond ik de nodige informatie. Roads is een reiziger die in zijn lichtlichaam andere realiteiten bezoekt en zodoende een beeld van de kosmos op het spoor is gekomen, dat veel verder reikt dan we zelf op wetenschappelijke grondslag te weten zijn gekomen.
Op een bepaald moment beland hij in een realiteit, waaruit hij zelf onder de naam Mixael afkomstig is. Twee wezens met de namen Cardifer en Carienne staan hem te woord. Zij leven in de vijfde dimensie en alles is inderdaad anders dan bij ons op aarde. Het wezen Cardifer legt uit:

‘In een realiteit van vijf dimensies heb je energieën tot je beschikking die je eerder niet had. Wij hebben geen wapens, geen oorlog. Jullie hebben genetische manipulatie, wij genetische samenwerking met de Natuur, in harmonie. En zo gaat het verder. Er is niets slechts aan wat jullie doen, maar het is wel een uitdrukking van jullie en ons niveau van bewustzijn.’

Michael werpt tegen dat er maar een kleine groep mensen is die zich met oorlog en genetische manipulatie bezighoudt. Cardifer legt uit dat die kleine groep haar gang kan gaan, dankzij de grotere groep van meelopers die hetzelfde energieveld dragen. In Eenheid werkt het zo. Michael vraagt dan: ‘Wat is dan het grootste verschil met leven in vijf dimensies?’Cardifer antwoordt: ‘Volledig bewust in het moment leven.’

Michael vraagt dit allemaal omdat hij zijn boek op tijd wil uitbrengen, een half jaar vóór december 2012. Hij heeft begrepen dat dan de lineaire tijd zou ophouden te bestaan en langs deze weg kan hij zijn lezerspubliek hierop voorbereiden. Het andere wezen, Carienne, geeft verderop in het boek meer uitleg:

‘Wanneer je volledig bewust in het moment leeft, leef je op het scheppingspunt. Alle tijd bevindt zich daar op dezelfde plek… dat weet je! En aangezien de toekomst voortdurend in flux is, is het verleden dat ook, want zij bestaan op hetzelfde moment.’

Hieruit begreep ik meteen hoe anders het leven in vijf dimensies was.
Als je niet meer op lineaire tijd bent gericht, houdt die in zekere zin inderdaad op te bestaan. Leeftijd speelt geen rol meer, omdat ouder worden geen betekenis meer heeft. Er is ook geen pensioenleeftijd meer en bejaardentehuizen zijn niet nodig. Want in deze hogere bewustzijnstoestand word je maar heel langzaam ouder en door te leven in het moment blijven de mensen groeien in wijsheid, inzicht en waarneming: ‘Wij groeien in bewustzijn, tot we zover zijn dat we ascenderen, of incarneren naar een hogere dimensie.’

Dit ontwaken bleek in december 2012 collectief een te grote opgave te zijn. Maar er gebeurde op persoonlijk niveau wel wat in mijn leven. In de Kerstnacht droomde ik dat ik in het bezit was van de afgehakte hand van God. Doordat ik de inhoud van de droom per e-mail naar het medium Judith Moore  stuurde, kwam er via haar een reactie van de aartsengel Michaël.

Hij gaf eerst een beschrijving van halfgoden, die de verbinding met God hadden verbroken. Er zouden meerdere halfgoden zijn die met elkaar in de clinch lagen. Het licht van Creatie had daardoor moeite gehad om door de verstoringen van de halfgoden heen te breken. Dat was pas onlangs gelukt: ‘De hand van God heeft de Aarde aangeraakt.’ Vervolgens legde de aartsengel uit dat de afgehakte hand van God de macht en autoriteit van de halfgoden beschreef die geen verbinding hadden met de God Bron.

Hun heerschappij zou onlangs doorbroken zijn door een golf van energie die afkomstig was van de macht van Creatie. Op grond hiervan konden wij ons gaan openen naar het galactische vlak. De sluiers tussen de dimensies en de verschillende rijken zouden dunner en zelfs doorlaatbaar worden. En dan zou de verbinding met de God Bron hersteld worden. Het werd als volgt verwoord en aangereikt:

‘De macht van de kracht van Creatie is de brug van licht, de brug van pure liefde, in de droom van Jakob bekend als de Jakobsladder. En zuivere profetie leeft door de eeuwen heen en laaft zich nu aan de Bron waaruit zij voortgekomen was dankzij de verbinding met Universele Eenheid.

Want het visioen van Jakob voorspelde deze spiraal (de wenteltrap die Jakob zag) die jullie voorbij de beperkingen van menselijke rijken en de machten van negativiteit voert, jullie laat opstijgen om inspiratie aan de Bron te ontlenen opdat jullie verjongd uit het licht kunnen terugkeren, om op aarde datgene voort te brengen wat gezegend is. En hieruit zal goedheid voortvloeien voor alle dagen van de mensheid. Want dat wat door de bron van Oneindige Eenheid is gegeven is eeuwig.’

Het visioen van Jakob blijft geldig.
Het is een droom voor onze tijd, omdat pas nu de sluiers dunner zijn geworden. Tegelijkertijd zijn de tegenstellingen uit de derde dimensie heftiger op elkaar gaan botsen. Nu ook het land Israël daarbij centraal staat, vraag ik mij af hoe de joodse traditie dit niet heeft weten te voorkomen. Aan Jakob ligt het niet. Hij had op een bijzondere plek een visioen gehad voor onze tijd. Toen hij ontwaakte, besefte hij: ‘Dit is een huis van God, niets anders, en dit is de poort van de hemel.’

Vandaar dat zijn terugkeer op deze plek vele jaren later zo beladen was. Hij stuurde zijn vrouwen en kinderen vooruit en ging voorafgaande aan de ontmoeting met zijn broer Esau, eenzaam de nacht in. Daarbij werd hij overvallen door een engel. Bij het ochtendkrieken was Jakob nog niet overwonnen en de engel gaf hem de nieuwe naam Israël, wat in de vertaling van Huub Oosterhuis en Alex van Heusden ‘Strijder met God’ zou betekenen.

Dat is een verhaal waarmee ik mij verbonden weet.
Israël is in de eerste plaats een naam en pas in de tweede plaats een land. Het is een naam die je kunt verdienen. Bovendien is de strijd met God niet voorbehouden aan de plaats waar Jakob sliep. Overal kan het huis van God zijn, zolang de poort van de hemel open is en er verbinding is met de boodschappers, die langs de Jakobsladder omhoog en omlaag gaan. Dit is de weg van vrede die alleen begaanbaar is als we bewust leven in het moment en de hand reiken naar onze naaste. De rest is een illusie die in de wereld van de derde dimensie rond raast en tot veel onschuldige slachtoffers leidt. Die illusie is de nachtmerrie waaruit wij dienen te ontwaken.

Herbert van Erkelens

herbertvanerkelens.nl