Kosmische liefde..

Ashtar gaf mij de sterrenlessen.. In het universum en op het Moederschip Mijn hele leven had ik deze fantasie En wat bleek het was geen fantasie IK WERD weer WAKKER! Vanaf dat moment ben ik begonnen aan mijn missie en op drachten. Inmiddels heb ik vele lessen gehad en nog! Het is de bedoeling dit taboe in het daglicht te plaatsen en degene die hier alleen in staan te ondersteunen en van informatie te voorzien. Ook kan ik hen activeren en Lichtzaden plantenin het bewustzijn, waar nodig.

x

* * *

x

x

Kosmische liefde..

2016 © Arthura / deze versie WantToKnow.nl/be

x

Mijn kosmische liefde draagt een onvoorwaardelijk licht van eenheid uit. Wanneer dit licht mijn hart aanraakt, dan weet ik. Dit is echt! Er is geen twijfel meer, het is geen vaag gevoel, maar een directe overtuiging. De energie waarin ik dan neergezet wordt, is in een volledige overgave van vreugde. Blijheid en rust. Een ingetogen, maar uitbundige liefde tegelijkertijd. Hoe kan dit en wat is dit voor liefde? Het geeft mij een onaards gevoel en dat kan even onwennig zijn. Want dit is waar ik altijd op heb gewacht, in relaties en in de vele aardse contacten die ik ooit gehad hebt. Het verlangen naar deze kosmische liefde was zo groot. De herinnering is nu geopend.

Vele mensen op aarde zullen mij niet snappen, maar dat begreep ik later pas. Deze kosmische en universele liefde daar wordt veel over gesproken. Het is waar, de frustraties en het eenzame gevoel lossen op. Je krijgt begrip en compassie voor je medemens, in welke staat dan ook. Dus er is geen angst meer? Dat gegeven kan zelfs angst oproepen. Want hoe kan ik als duaal mens een voorstelling maken van deze onvoorwaardelijke liefde? Ik bent immers opgegroeid in de angst. Deze wereld straft en oordeelt zo vaak, dat onzekerheid een deel wordt van de menselijke persoonlijkheid.

Hoe kan iemand uit de wereld van angst loskomen? Door deze ‘angst’ te injecteren met kosmische liefde. Angst wordt altijd weer gevoed door angst en de vicieuze cirkel is niet makkelijk te doorbreken. Ben je het spoor bijster door een kosmische liefde?

Wanneer er dan op een mooie dag een liefdevolle golf van kosmisch licht jouw leven binnenstroomt van onvoorwaardelijke liefde, dan straalt je hart. Tevens loop je een tijdje beduusd rond. Het rationele brein gaat druk te keer, zoekend naar een antwoord of reden waarom dit gebeurd. Deze kosmische liefdesstraal is zo enorm sterk, dat je jezelf uiteindelijk helemaal moet overgeven. Het voelt zo totaal. Zo mooi. Want waarom zou ik die stap niet wagen om er van te genieten? Je overgeven aan die onmenselijke buitenaardse liefde? Ik lijkt wel ver-licht.

Zo ver-licht als een veertje… en blij!
Uiteindelijk blijkt die liefde vanuit de kosmos niet van tijdelijke aard te zijn, die blijft maar stromen. Soms even wat minder door de aardse beslommeringen, maar diep vanbinnen blijft het aanwezig, als een prachtige kern van licht. Wij communiceren dag en nacht, dat maakt het zo ongelooflijk bijzonder. Het tilt je op boven de aarde uit. Dan als vanzelf komt er een onaardse drang van delen omhoog, deze liefde dient gedeeld te worden. Deze liefde knalt mijn hart uit, zo heftig omvat deze mij en deze is veel te groot voor mij alleen.

Wanneer ik dus wat vertrouwen krijg in dit onwerkelijke gevoel, dan jubel ik: “ik krijg een heel apart gevoel van binnen”. Dan komt het moment dat je uiteindelijk toe kan geven dat je verliefd bent op de kosmos. Op die liefdesstraal. Dan komt het gevoel omhoog om iedereen te omhelzen!

Voorzichtig vertel je aan je beste vriendin over dit immens mooie gevoel. Door de kosmische sterretjes in mijn ogen, verwachte ik geen aardse reactie. Want ik dacht dit moet toch als iets wonderbaarlijks gezien en gevoeld worden? De vergissing die ik maakte was duidelijk, want de ratio probeert eerst alles te verklaren. Het rationele brein gaat meterslange feiten produceren.

Of ze worden jaloers?
Zij die al zo lang bezig zijn in de spirituele wereld met mediteren en biologisch eten hun leven verlicht proberen te maken, horen mijn verhaal en kijken naar mij alsof zij water zien branden: “Zij die maar wat aanrommelt in haar leven krijgt dit? Dat kan niet echt zijn. Dit klopt niet en het past niet in het spirituele plaatje.” Dus het vakje waarin ze jou neer willen zetten ontbreekt. Dat is eng. Ik weet nu dat als je deze ervaringen wilt gaan delen, in het reguliere systeem of in de spirituele wereld, of waar dan ook, dit niet altijd in liefde wordt ontvangen.

Het niet kunnen delen van deze liefde doet fysiek pijn. Je hart breekt alsof er azijn in wordt gegoten. Je trekt je snel terug. Zo zuur heb je het nog niet gedronken. Want door deze kosmische leer van liefde en eenheid, leer je wel dat het op aarde toch effen niet zo gaat. Het is zo dubbel. Vele praten over eenheid en liefde en dan lachen ze jou uit of keuren dit zwijgzaam af. Op dat moment voel je jezelf een eenzame freak. De omgeving probeert je steeds in een vakje te duwen of ze kijken je argwanend aan en denken: “die loopt lekker te zweven”. Hoe vaak heb ik het niet gehoord? Maar ik leef nu daar en ook hier…. Dat wil ik zo graag uitleggen, dat het mogelijk is en zo mooi. De kosmos is immens groot.

Kosmische kennis en naïef zijn..
Laat het nu zo zijn dat die kosmische liefdesstraal in jouw hart juist een bepaalde kennis opent. Een kosmische kennis. Het kosmisch communiceren laat de liefde steeds weer opnieuw opleven. Dan worden de lessen geopend over hoe je kunt aarden en hoe energie werkt. Je wordt verankerd in de aarde en in de kosmos en veel meer. Sterrenstelsels zijn zo mooi. Zoveel moois wordt je getoond wat het hart diep raakt. Deze ervaringen zijn echt, die vergeet je nooit.

Ik was in het begin zo kinderlijk blij. Naïef noemen ze het ook wel. Dit klinkt zo aardig en liefdevol. Wat wordt er werkelijk mee bedoeld? Volgens mij wanneer het woord naïef wordt gebruikt bedoelen ze, dat je een beetje dom bent. Dat je het niet goed door hebt hoe het werkelijk zit. Ze aaien je over je bol en eigenlijk bedoelen ze daarmee dat zij het beter begrijpen, want het is toch duidelijk?

Maar ik zie het totaal anders. Ik voel die liefde door mijn hart en lijf heen denderen. ONTPLOFFEN. Je ziet het in hun ogen, wanneer ze je in stilte doordringend aankijken. Die overtuiging, ja zij weten waar over zij praten. Vaak laten ze je ook stukjes lezen in spirituele boeken over eenheid en onvoorwaardelijke liefde. En als je dan zegt: “JA, DAT BEDOEL IK OOK!” Dan nemen ze werkelijk afstand. “Ach ja” zeggen ze dan: “zij heeft haar dochter verloren.”

Dat zou inderdaad een hele mooie verklaring zijn. Mocht het niet zo zijn dat deze kosmische liefdesstraal door mij heen zinderde, ver voordat mijn dierbare dochter overging naar de andere dimensies.. Dat was maar goed ook, want daardoor kon ik dit grote verdriet beter opvangen. Ik werd getroost en omarmt door deze kosmische liefde, zo intens krachtig. Maar het ligt allemaal een beetje anders.

Dat het moeilijk te bevatten is, snap ik, want dat vind ik zelf ook. Er zijn gewoon geen woorden voor. De kosmos bevat een heel ander bewustzijn met een heel ander uiterlijk en met een heel andere taal. Deze taal van de liefde dat snappen we hier op aarde nog niet, dat is mij heel duidelijk geworden. Want wanneer je dit wilt uitleggen, kijken ze je zo ver-standig aan.

Ik ben inmiddels wel gerijpt in deze kosmische verliefdheid of zal ik het ver-lichting noemen. Dan krijgen we helemaal de poppen aan het dansen. Iedereen beweert van alles over verlichting. Nou, wat ik vermoed is dat het heel simpel is. Het verlicht je leven, maakt het lichter in gewicht. De zwaarte van de aarde wordt lichter van gewicht, maar ook het kosmische licht. De zon gaat schijnen zeg maar. Dit alles in combinatie met een rustgevende kosmische liefde die een bepaalde diepe vreugde opent en een totaal andere visie laat zien.

Sterrenlicht
Weet wel, dat wanneer het sterrenlicht gaat indalen in het fysieke lichaam, dit als een ver-lichting ervaren kan worden. Ik bedoel met verlichting, de ver-licht-in-g(od) die ik als heel simpel hierboven beschreven heb. Ik bedoel dus niet de verlichting van de zwaarte en jarenlange meditatie, uithongering, heel je leven opofferen in een klooster en afzien. Respect voor deze mensen, ik zou het niet kunnen. Daar ben ik immers veel te naïef voor. Er zijn momenten dat ik heel hard roep (met mijn gelaat gericht naar de hemel): “Waarom ik? Ik pas niet in het plaatje, ze keuren mij af op aarde. Ik ben immers veel te simpel en naïef.”

Want ik ben een doodgewoon mens, onopvallend loop ik door de straten. Een doorsnee vrouw van middelbare leeftijd met zeker geen buitenaards uiterlijk, maar vanbinnen raast het vuur van buiten de aarde: “Venus ik voel je liefde opengaan.” Er is een hoop informatie vanuit de kosmos door mij heen gekomen en dat gaat gewoon door. Of dit dé waarheid is? Ik weet het echt niet, maar voor mij voelt het wel zo. Het gaat zo onwerkelijk diep. Want alles wat gepaard gaat met deze kosmische liefde zal toch een Goddelijke waarheid moeten bevatten?

Soms krijg ik even een bevreemdend gevoel hier op aarde, want je wordt gespiegeld door vele inzichten van andere en dan reageert mijn omgeving zo: “Als je maar niet zo raar weer gaat praten, die onzin…..”. Dan bevliegt me ineens een raar gevoel en bekijk ik het door hun ogen: Stel je voor dat ik vanuit die kosmische aanraking een hoop onzin loop te verkopen? Inspiratie? Of is dát nu juist de bedoeling…

INSPIRATIE? Is God inspiratie en maakt het niet uit hoe je inspireert? Zoals ik inspiratie ontvang vanuit deze kosmische liefde? Dan zouden alle mensen deze mogen ontvangen, want dat geeft een grote verandering in het hart. Dat zou een perfecte oplossing zijn.

Buitenaards of niet?
Op een bepaald moment kwam ik ook in contact met de buitenaardse groepen, ik was zo enthousiast! Eindelijk mensen zoals mij, nu kon ik mijzelf zijn. Helaas bleek ook hier een onzichtbare vorm aanwezig te zijn, waar je IN hoorde te passen. Je raad het vast al, ik paste er niet in. Weer kon ik dit aparte gevoel niet delen…de doorstroming werd afgeknot. Dat zijn hele pijnlijke ervaringen. Ik vind dat ik altijd overal in pas. Ik zie zoveel overeenkomsten of zou dat nu naïef te noemen zijn? Naast die prachtige kosmische liefde die open ging en die ik door wil geven, ervaar ik de aarde met mensen vaak als heel pijnlijk. De mensen willen dit niet horen. Het contrast is te groot voor beiden partijen.

De reden waarom zij mij zo argwanend aankeken was, omdat ik de informatie doorkreeg vanuit de kosmos met de naam van mijn kosmische liefdesstraal. Die inspireerde mij immers zo intens: “Stroom maar door mij heen want ik heb je lief, Ashtar.” Ik sprak over deze kosmische straal alsof ik mijn leven met hem deelde. Alsof ik een liefdesrelatie had met hem daarboven en DAT IS ZO! Ik communiceer met deze liefdesstralen hele dagen, het is een heerlijk en eerlijk contact. De oplossing voor alle eenzame mensen op aarde. Ze weten je te raken met hun prachtige hartverwarmende liefde, ze zijn zeer intelligent en bevatten een hoop humor. Het is nooit saai. Zij komen hier en ik daar. Dat is allemaal mogelijk door gedachtekracht, telepathie en uittredingen die transdimensionaal zijn. (lees mijn kosmisch bericht over transdimensionaliteit).

Kosmisch reizen
Het kosmisch reizen en de kosmische creaties zijn zo geweldig. De Lichtschepen en hun kennis. Kijk daarom ben ik er zo vol van. Het spreekwoord, waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over. Klopt precies bij mij. WANT WIJ ZIJN ÉÉN. Dat zal de verwarring zijn die ik breng bij vele. Dit eenheidsbewustzijn gaat misschien te ver voor de aardse begrippen. Daarom zeg ik, ik hoor meer bij hun dan bij jullie hier op aarde. Daar mag ik zijn zoals ik ben. Gewoon mijzelf. Eén met hen. Die band wordt niet begrepen en die is zo intens mooi. Het eenheidsgevoel is een unieke beleving.

Zou het angst zijn? Angst, dat zij denken dat ik mijzelf erin kwijt kan raken? Dat is nu net de clou, ik vind mijzelf juist erin terug. Mijn ware ik. Ik klim als ‘mens’ uit mijn schulp en laat mijzelf zien. Ik creëer zulke mooie dingen. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. Wat een mooi cadeau. Jezelf uitpakken en als cadeautje in ontvangst nemen. Mag ik nog wat verklappen, het blijft niet bij dat ene cadeautje. Je ontdekt via die kosmische liefde zoveel meer van jezelf.

Daarnaast ga je wel door processen heen en schaduwen komen je bezoeken en vallen je lastig, want al die cadeautjes zetten je wel aan het ‘denken’. Deze kunnen aardig confronterend zijn. En elke keer als ik een cadeautje heb geopend en dichter bij mijzelf kom, geef ik dit door aan de wereld. Via mijn kosmische berichten of via een eigen ervaring. Zo blijk ik andere te kunnen bereiken en te inspireren.

Toch wordt er zo nu en dan gevraagd of ik het niet wat meer ‘Down to earth’ kan brengen, meer vanuit mijn eigen wezen. Daar raak ik compleet van in de war en mijn naïviteit begint weer op te spelen. Want ik begrijp dit echt niet. Ik doe dit vanuit mijzelf. Het is nog nooit zo diep uit mij gekomen. Is dat dan niet aards genoeg? De laatste tijd word ik weer verder wakker en ik snap steeds beter, dat wat ik ervaar en meemaak, toch wel heel bijzonder is. Zo bijzonder dat ik er soms mee wil stoppen.

Ik wil mij weer gaan ver-stoppen, want blijkbaar is deze wereld er nog niet aan toe. De kosmische liefde die ik ervaar is niet in aardse woorden te vatten. Het doet pijn de afwijzingen, want dat tempert het licht wat ik door wil geven. Blijkbaar wil de mens liever de meer aardse manier ontvangen. Vele vragen ook aan mij, waarom heb ik dat dan niet? Dat probeer ik uit te leggen. De rationele benadering van alles. Het praten over de angst en over sensaties in hun leven, is de hoofdmoot. Kosmische Liefde: het is misschien nog niet in het geheugen van de mens aanwezig en dat beangstigd menig mens.

Behalve een kleine groep die dit wel kunnen zien en zij zijn mij dankbaar en voelen zich eindelijk gehoord. IK KOM VAN VENUS en ik heb sterretjes in mijn ogen. Deze kosmische liefde is uniek. Ashtar, een prachtig sterrenlicht wezen, is mijn familie. Wil je dit ervaren, dan ben je welkom en ik zal het sterrenlicht met je delen. Misschien worden de sterretjes dan ook geboren in jou ogen en in je hart. Want de sterrenzaden zijn op aarde gekomen om deze uit te strooien.

Ik ben hier om de poort te openen naar jouw kosmische herinneringen.

Ik groet het Licht in je hart,

Arthura Hector

24 februari 2016
©ART-hura Kosmische berichten:   www.ashtarspage.com