InnerTreasure (innerlijke schat) is de website en het bedrijf van Eveline van Dongen. Haar missie draagt ze uit, via het werk dat ze doet. Neem een kijkje op haar website (HIER) en je zult lezen, dat Eveline mensen (weer) in contact wil brengen met hun spirit, hun ziel, zodat ze kunnen gaan leven vanuit hun hart, vanuit liefde en innerlijke kracht. Dat ze mensen bewust wil maken van het systeem van verhalen waarin zij, maar ook wij als collectief, leven. Eveline hierover:
“Wij zijn allemaal verbonden met elkaar. Alles gebeurt met een reden. Het systeem van helende verhalen brengt je (weer) in verbinding met de onderstroom van het leven, de onvoorwaardelijke liefde en jezelf, en daardoor met jouw unieke weg. Ik geloof dat ware gezondheid en levensgeluk begint bij zelfliefde en een bezield leven. Gezondheid is niet het ontbreken van ziekte, maar het hebben van emotionele, mentale en fysieke veerkracht.
Ik wil jong en oud inspireren om vanuit de eenheid met zichzelf en met alles wat er is hun eigen unieke pad te volgen, met hun hart als innerlijk kompas. Ik wil dit doen als schrijver, spreker, ontwikkelaar en vooral als mens. Dit doe ik allemaal, door volwassenen én kinderen bij emotionele en mentale groei te ondersteunen en maak daarbij gebruik van het systeem van helende verhalen voor het Innerlijk Kind en het InnerTreasure Persoonlijk Ontwikkelingsmodel als ondersteuning voor bewust leven, vanuit liefde en Innerlijke Kracht.
Dit is een krachtige methodiek die werkt als assertiviteitstraining, krachtige affirmatie en afstemoefening ineen en jou terug in je IK-kracht brengt. De verhalen werken als assertiviteitstraining en geven meer eigenwaarde, zelfvertrouwen en gezondheid in brede zin, met als basis zelfliefde. Uiteindelijk kun je niet bepalen wat je overkomt, wel hoe je dit interpreteert, hoe je dit een plek geeft en hoe je het kunt gebruiken als jouw kracht. Jouw levenservaringen vormen jouw kracht als jij ze vanuit liefde omarmt.
Het systeem van helende verhalen brengt helderheid, inzicht en ondersteuning in mentale en emotionele processen. De verhalen zelf geven ankers voor houvast en een weg vooruit. Met als resultaat meer verbinding en een betere communicatie en meer begrip en harmonie in (gezins)relaties.”
Een van de verhalen van Eveline publiceren we hieronder. Een verhaal van deze tijd, een verhaal van de bewustwording van de mens en de mensheid..!
* * *
x
X
‘Ik voel, ik voel wat jij niet voelt.’
2022 © Eveline van Dongen | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Nu is ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ al een lastig spelletje en weten velen ondertussen wel dat hetgeen we zien niet altijd waar is, dan wel dat onze ogen ons ook kunnen bedriegen. Wat we zien wordt vooral gekleurd door de manier waarop we waarnemen. Vanuit welke kaders, overtuigingen en conditioneringen kijk en beschouw jij het leven? Met voelen is dat mijns inziens niet anders. Toch zie ik het om me heen veel gebeuren dat wat iemand voelt voor waar wordt aangenomen. En indien de ander niet hetzelfde voelt, dan wordt die ander geadviseerd om toch maar eens goed in te voelen waarom hij dit niet voelt en weerstand ervaart.
Het eigen gevoel wordt momenteel de maatstaf voor wat waar is. ‘Het voelt niet goed’ of ‘ik voel hem niet’ zijn wat dat betreft nog hele persoonlijke overwegingen om iets wel of niet te doen, het gaat een stap verder als we dit koppelen aan hoe het wel zou moeten zijn. Als jij een naar gevoel bij een persoon hebt, kan dat jouw intuïtie zijn die jou waarschuwt. Deze persoon is dan niet goed voor jou.
Als je een unheimisch gevoel hebt bij een bepaalde situatie, dan is dat een duidelijke boodschap aan jou. Als je voelt dat iets niet klopt, dan kan dat voor jou inderdaad niet kloppen.
Wat jij voelt hoeft echter niet waar voor de ander te zijn.
Als jij verliefd bent op iemand en liefde voelt, hoeft de ander dit niet op dezelfde wijze te ervaren. Als jij vindt dat liefde op een bepaalde manier tot uiting dient te komen, hoeft dit voor de ander ook niet zo te kloppen. Die man of vrouw die ‘slecht’ voor jou is, is weer perfect voor een ander.
Stap jij uit een relatie of situatie omdat het volgens jou geen liefde is, dan wil dat niet zeggen dat een ander dit ook zo ervaart. Kies jij vanuit liefde voor een bepaalde weg, dan is dat niet per definitie ook het juiste pad voor de ander. Daarbij kan dat wat op de ene dag goed voelt, een week later wel niet meer passen.
Gevoelens zijn persoonlijk en dynamisch.
Ze evolueren, transformeren, ze bewegen mee en laten jou mee bewegen. Natuurlijk is het fijn als je wat gevoelens op dezelfde lijn zit, als je in frequentie hetzelfde trilt, dan voelt dat magisch. Mede doordat je eigen gevoel wordt bevestigd. Het versterkt het groepsgevoel en daarmee de ‘eigen’ identiteit. Kun je echter ook de magie voelen als jij het als enige voelt? Of ga je dan twijfelen en jouw pad bijstellen?
Ik hoor steeds vaker anderen zeggen dat een vriendin van een vriend channelt, dan wel dat ze dit zelf doen. En dat die informatie doorkomt van een hogere meester. Zonder enige twijfel wordt de boodschap die zo wordt verkregen aanvaard als de enige juiste. Zowel door degene die hem channelt als diegenen aan wie het wordt doorvertelt.
Nu kun je voelen en channelen misschien niet zo 1 op 1 gelijk stellen. Toch ook misschien wel. Want waar je gevoel leidend is voor jouw pad, zo krijg je ook altijd via channeling de informatie die jíj nodig hebt op jouw pad. Het zegt niet per se iets over wat een ander nodig heeft.
Wat goed is voor de ander, kan alleen diegene zelf bepalen.
Ik voel ook dat de woorden, het verhaal en de boodschap in mijn boeken van een andere dimensie vandaan komen, om het zo maar te noemen. Het voelt als downloads die ik binnenkrijg vanuit een alignement, woorden die ik mag, misschien wel moet typen. Ik voel heel sterk dat ‘ik’ er niet zo veel mee te maken heb, behalve dan dat ik het schrijf. Het voelt groots en magisch.
Iedere keer raakt het mijn hart als het verhaal vorm krijgt en de boodschap helder wordt. Aan het einde voel ik heel duidelijk: dit is de boodschap die mag worden gedeeld. Toch geloof ik niet dat dit per definitie waar hoeft te zijn, noch dat het dé waarheid is. Juist dat biedt ruimte.
Voor mijzelf om mee te bewegen op dat wat op mijn pad komt en voor de ander om te kiezen wat wel en niet resoneert. Ik geloof namelijk dat we altijd een keuze hebben. Vooral als het gaat om wie willen we zijn. Om die keuze te maken is het soms fijn om in het donkere zwarte niets te springen met een open hart en geest, vol verwachting en klaar om je te laten verrassen. Soms is het echter ook fijn te weten welke keuzes er zijn. Daarom delen we verhalen.
Daarom vertellen we elkaar onze levenservaringen.
Al generaties lang delen we door storytelling op liefdevolle wijze levenslessen, niet omdat ze dé waarheid omvatten, wel om elkaar te inspireren, zodat de ander wat meer licht krijgt om zijn eigen pad te bewandelen. Wat mij betreft zouden we vooral daarom onze gevoelens mogen delen met elkaar. Niet om de ander te overtuigen van het eigen gevoel als enige juiste, wel om elkaar te laten zien dat er een kleurenpalet aan gevoelens zijn en dat we juist als het gaat om gevoelens het ongelooflijk oneens kunnen zijn en toch in verbinding kunnen leven.
Omdat gevoelens heel persoonlijk zijn en vanuit eigen kaders, overtuigingen en conditioneringen wordt ingekleurd. Zelfs het channelen, invoelen, en afstemmen doen we vanuit de kleuren van het eigen hart. En daar is helemaal niets mis mee, dat is juist wat de wereld ook iedere dag weer een beetje mooier maakt. Zodra we gaan leven conform onze eigen waarheid, vanuit een diep weten ons licht laten schijnen, ondersteunt door het gevoel dat dit is wat wij hier te doen hebben.
Zodra we dit echter verwarren met een hoger weten als zijnde de waarheid, dan ontstaat er meer ruis dan verbinding en brengen gevoelens niet meer de magie van de regenboog, maar een zwart-wit wereld of hooguit veel grijze bewolking. Gevoelens zijn mooi, helend, verbindend en een prachtige ingang in de weg naar binnen. Gevoelens zijn dienstbaar aan ons persoonlijk pad, helpend en ondersteunend. Ze nemen ons mee op een innerlijke stroming en laten ons met anderen meedeinen op de golven van ons hart. De ziel is echter altijd leidend hierin. Voorbij het kleurenpalet aan gevoelens vinden we haar gouden licht.
Ik geloof dat het emotioneel volwassen worden niet alleen betekent dat je verantwoordelijkheid neemt voor de ‘negatieve’ emoties en gevoelens van het gekwetste innerlijk kind, als ook voor de ‘positieve’ emoties en gevoelens die je ervaart. Net als dat we de ander niet de schuld kunnen geven van een innerlijke verwijdering en we deze leegte zelf mogen opvullen met zelfliefde, kunnen we de ander ook niet vertellen hoe hij zich moet voelen, noch wat nodig is om zich goed te voelen. We mogen dus onthechten van de weg, omdat die voor eenieder verschillend is.
Als we gaan projecteren vanuit ons eigen verhaal, dan wordt daar niemand beter van. De veel gebruikte term ‘in je kracht zetten’ begint bij de verantwoordelijkheid daar laten waar hij moet liggen en die ander al je vertrouwen geven dat hij zijn weg wel vindt en weet wat goed is voor hem. Aangezien verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen gevoel en handelen al een uitdaging is, en zuiver waarnemen nog voor heel weinig is weggelegd, mogen we wat mij betreft vooral ons hart laten spreken, die verbindt namelijk, projecties niet.
Let’s color the world by the colors of our heart.
