George Schermer werd geboren in Noord-Holland en woont op dit moment in België. Hij is een onafhankelijk onderzoeker en beoefent dat naar eigen zeggen a-politiek. Hij heeft een achtergrond in software-ontwikkeling en misschien komt de titel ‘cybernetica-specialist’ in de buurt van een beschrijving van zijn werkzaamheden, maar ook die titel/omschrijving dekt het niet. 

En hij is auteur van het boek ‘Kosmisch Evenwicht’, waarin de noodzaak van een sociale balans in onze samenleving uitgebreid wordt uitgelegd en de wijze waarop organisaties die sociale balans kunnen implementeren. George hoopt met deze kennis mensen op weg te helpen in het bedenken van oplossingen voor vele situaties waarin een tegenwicht ontbreekt. Het gevolg van het ontbreken van tegenwicht, is dat we figuurlijk -maar vaak ook letterlijk- overhellen naar negatieve scheefgroei.

Er zijn altijd twee kanten die samen het hele verhaal vertellen. Als je daartussen geen verbinding maakt, schep je levensbedreigende tegenstellingen, die chaos creëren en fundamentele dualiteit manifesteren. In dit artikel beschrijft hij op metaforische (en gedeeltelijk hilarisch) wijze in welke context we de huidige ontwikkelingen kunnen plaatsen met een serieuze impliciete boodschap: zoek overal de balans en eis dit op als voorwaarde voor verdere samengroei!

In zijn essay ‘Spel Aarde’, dat je hieronder in pdf kunt downloaden, vertelt George Schermer, hoe in grove lijnen de balans binnen ‘spel Aarde’ bewust wordt verstoord doordat er nauwelijks natuurlijke dynamische evenwichten worden nagestreefd in onze omgevingen (lokaal tm mondiaal) en waartoe dat momenteel kan leiden.

* * *
x

x

Het spel ‘AARDE’..

Zoek de balans..!

2021 © George Schermer | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Hoe aliens de Aarde uitleggen aan hun thuiszittend kroost..! De Aarde gaat viral door het heelal. Overal is onze aardbol onderwerp van roddel en achterklap. Op planeet XC09RT-XC bijvoorbeeld zit een klas jonge aliens roerloos naar een speldoos te staren. Op de doos staat “Het spel Aarde. Zoek de balans!” Geen van de aliens durft de doos te openen, bang voor wat ze kunnen verwachten na alle gossip en informatie die over onze aardbol door de ruimte galmen.

Een verbaasde George Schermer ving zo’n bericht op, waarop hij alleen maar kan reageren: “Dat was puur toeval. Toen ik alle ASCII-tekens naar leesbare tekens vertaalde, kwam plotseling een spelbeschrijving tevoorschijn”.

Blijkbaar moet het thuiszittend alienkroost eerst dit spel spelen. De Aarde staat bekend als een bijzondere ‘cosmos case’ met een hardnekkige primitieve ouderwetse machtsdrang van een kleine minderheid. De opdracht of boodschap die aan hen wordt verteld is echter bloedserieus: Zoek de balans en help ze! Hier de uitnodiging:

Gefeliciteerd met je deelname aan spel Aarde!

Beste jongeling, dit keer hoef je zelf geen spel aan te schaffen, maar heeft het spel jouw uitgezocht voor deelname. Er doen miljarden andere spelers mee in allerlei andere landen met andere talen, kleuren en culturen. Nu vraag je je misschien af wat jouw rol is in dit spel. Lees daarom de spelregels of lees eerst introductie. In afwachting verblijven wij, hoogachtend, het Grote Geheel

Introductie tot ‘spel Aarde’

Het leven is toch geen spel ?
Zeer zeker niet, want een spel staat buiten ons en is iets waarvoor we kiezen. Het echte leven zit binnen ons, komt van binnenuit, waar wijzelf ‘het spel’ vormen. Maar als men eenmaal een spel speelt, dan vormt een balans het spelverloop. En als men eenmaal is geboren, dan vormt dezelfde soort balans onze levensloop.

Ons leven is dus geen spel, maar het proces is van dezelfde soort. De balans is namelijk bepalend hoe we met elkaar omgaan. Dit wordt niet op school geleerd, ook niet genoemd in studieboeken en de meeste organisaties en politiek zijn niet geïnteresseerd en moedigen het niet aan. Hoe komt het dat we bewust geen balans brengen in onze sociale omgevingen, terwijl we wel de kennis hebben? En wat als dit nu eens expres gebeurt?

Verbinden, overbruggen, integreren, wederzijds betrekken zijn sleutelbegrippen naar een gelijkwaardige wereld waarin niemand buitenspel wordt gezet. Maar deze begrippen hebben geen enkele waarde als dit door machtsgroepen wordt gepropageerd. Alleen een natuurlijke balans kan dit bewerkstelligen en laat dat nu iets zijn wat deze groepen nalaten. In spel Aarde wordt dat uitgelegd. Hieronder twee visies van kenners die het ontbreken van een balans ook als een soort ‘missing link’ zien waardoor overmacht kan ontstaan van een kleine minderheid over de meerderheid. Dat geldt zowel voor kleine omgevingen (lokaal) als voor groot (mondiaal).

I. Klaas van Egmond en het waardepatroon

Het interview is uit Cafe Weltschmerz met Martijn van der Linden (maart 2017) Klaas van Egmond verdeelt onze omgeving in een denkbeeldig raamwerk en neemt een Keltisch kruis als voorbeeld, maar het kan ook een klok zijn:

• Op de as 12 – 6 uur staan de materiële waarden op 6 uur en de immateriële waarden op 12 uur
• Op de as 9 – 3 uur staat zelf-gecentreerdheid (sterk ego) op 9 uur en groeps-ego of clanvorming op 3 uur

Het midden van de twee assen vormt als het ware het universeel bewustzijn. Krachten naar dit middelpunt worden als positieve groei gezien en krachten vanuit dit middelpunt als negatieve groei.

Psychose & Tragedie of Extase & Komedie?
De geschiedenis toont aan dat de mensheid steeds naar één extreme hoek trekt, uit balans raakt en vervolgens weer naar een andere extreme hoek gaat. Als we vanuit het midden naar één hoek trekken, komen we in een soort ‘psychose’ als een tragedie en dit leidt tot catastrofes.

Van Egmond zegt verder: ‘Er is ook een positieve trek naar het midden mogelijk, naar alle menswaardigheid, men nadert de ‘extase’ als een komedie.’ Shakespeare vertelt hierover in zijn blijspelen met middelpuntzoekende krachten, die allemaal van buiten naar binnen gaan. Ook sprookjes vertellen over een prinses (het midden) waarin de prins drempels moet overwinnen om vanuit de buitenkant (ego) bij haar te kunnen komen. De tragedies vertellen een verhaallijn die van binnen naar buiten gaan.

Leugen of waarheid?
Wanneer we naar het midden bewegen, brengen we verschillende waarden in samenhang met elkaar. Bij de beweging naar buiten wordt een samenhang (waarheid) gefragmenteerd in verschillende en uiteenlopende waarden, men valt uit elkaar (leugen). De waarheid bindt en behoeft geen verkooppraat omdat iedereen op dezelfde manier betrokken is. De leugen scheidt en kent marketing opdat het één coherent verhaal blijft waarin iedereen moet geloven.

II. Prof. Dr. Bob de Wit over feedback
Zie het intro van video:

Het interview is uit de Truemanshow van Jorn Luka. Prof. dr. Bob de Wit spreekt over noodzakelijke feedback van het volk aan de politieke leiders. Dat gebeurt elke 4 jaar als er verkiezingen zijn. Maar sinds enkele jaren is er geen sprake meer van feedback. En ook de 4 jaar duren veel te lang, waardoor een democratie steeds 4 jaar als een autocratie kan handelen. De feedback gaf het volk nog een stem om ‘het midden’ te houden. Sinds enkele jaren is die stem van het volk buitenspel gezet door de z.g. Corporate States waardoor het nu mogelijk is om naar de volgende extreme hoek te bewegen; een tragedie wordt onvermijdelijk als het volk zelf niet ingrijpt en zich organiseert.

III. George Schermer: organiseer dynamische evenwichten

“Klaas van Egmond waarschuwt dat we het midden moeten bewaren of liever gezegd, de balans moeten houden en dat je daarvoor iets moet organiseren. Bob De Wit vindt dat het volk een feedbacksysteem moet opzetten (zoals Pieter Omtzigt een tegenmacht als oplossing ziet) als tegenwicht, zodat we niet naar extremen groeien. Volgens de Wit moeten we het bestaande systeem niet bevechten maar overbodig maken door te zoeken naar alternatieve sociale samenwerkingen met feedback.

Ik zie hoe kleine machtsminderheden negatieve scheefgroei in stand houden, terwijl de meerderheid behoefte heeft aan een organische balans waar iedereen (voor wie wil) op een natuurlijke manier volwaardig en gelijkwaardig in betrokken wordt. Decentralisatie, blockchain-technologie en sociale stuurkunde zijn daar voorbeelden van.”

Sociale stuurkunde
Wat beide hoogleraren en de auteur beogen is niet onbekend in de wetenschap. Het zoeken naar een balans heeft namelijk een officiële wetenschappelijke naam: stuurkunde of cybernetica. We vinden toepassingen hiervan in de natuur en in technologie als oplossing:
Natuurlijke stuurkunde: diverse functies binnen ons lichaam laten het individu als één geheel bestaan, zowel op fysiek als op mentaal niveau.
Technologische stuurkunde (zoals kunstmatige intelligentie): diverse functies binnen de software laten een robot als één geheel functioneren. Maar ook elke de cv-installatie kent een dynamisch evenwicht rond een opgegeven temperatuur. Dus als we deze kennis hebben …

1. Waarom passen we dan geen sociale stuurkunde toe in onze sociale omgevingen, zodat diverse functionerende (groepen) mensen binnen een doelomgeving (vanaf lokaal tm mondiaal) de totale groep als één coherent geheel laat functioneren, die niet uit balans raakt, geen extremen opzoekt? Uiteraard rekening houdend met individuele belangen én het algemene belang?
2. Wat heeft dat voor gevolgen als we zoiets nalaten?

Zie daarvoor naar deze link voor

‘Spel Aarde’ (pdf)
(HIER)