x
x
Frequenties en de ontvangers
2013 © Jouke van den Berg
x
Om te beginnen resoneert alles op een bepaalde trilling, deze trilling heeft een frequentie. Frequentie betekent: hoe vaak per eenheid, bpm is beats per minute, hertz is aantal maal per seconde. De frequentie wordt in het algemeen uitgedrukt in Hertz, megaHertz, gigaHertz etc.
Een frequentie is dus een signaal dat op zich slechts een signaal is, het wordt ergens door uitgezonden, anders zou het niet bestaan. Door de kosmos worden triljarden frequenties uitgezonden, iedere ster en iedere planeet, ieder zwart gat en iedere komeet zend een significant signaal uit op meerdere frequenties. Het een is hoorbaar of ultrasoon, het ander is zichtbaar of valt buiten ons waarnemingsveld. Zouden we alle licht- en geluidsfrequenties waarnemen, dan zouden we gillend gek worden; zo van “Hoor Mars eens brommen vanavond”, “Au wat maakt de Aarde een herrie met zijn Shuman resonantie” . Gelukkig horen en zien we niet alles maar vangen we het wel op, onoverkomelijk. Een radio heeft een snaar die je kan af stellen op frequenties binnen een bepaalde bandbreedte, zet je die snaar op een bepaalde spanning dan ontvangt de snaar een signaal van een bepaalde zender. Met een dubbele snaar kun je dan stereo ontvangen (FM).
Wij als spirituele wezens in een menselijke vorm, zijn ook resonanten op een frequentie. Wij beleven onze werkelijkheid binnen een bepaalde bandbreedte die over het algemeen wordt aangeduid als ‘3D’, waarbij de ‘D’ voor ‘dichtheid’, ook wel verward met dimensie. Ik ga daar voor het gemak hieronder niet van afwijken. Tijd wordt ook wel als een dimensie uitgedrukt , en daar ontstaat de verwarring. Als tijd een aaneenschakeling van gebeurtenissen is, hoe kan tijd dan een dimensie zijn, bovendien als een frequentie uitgedrukt wordt in tijd (hertz) dan zou tijd een dubbelrol spelen…
Onze realiteit waarnemen is dus gerelateerd aan een frequentie, moment van moment, een soort versnelde dia-show, waardoor het allemaal een film lijkt. Om het zo te laten zijn is ons waarnemen trager dan de afgespeelde diaserie van momentopnamen, die de indruk geeft dat het inderdaad een film lijkt, die voortschrijdend is en waar we geen grip op hebben.
Maar heb je ooit wel eens zo’n moment gehad dat je bijvoorbeeld in de auto een heftige beslissing moest maken, die bijvoorbeeld over leven en dood ging? Waarschijnlijk minder dan een seconde had je de tijd om meerdere afwegingen te maken, en als je terugdenkt was die seconde lang genoeg? In die ene seconde kon je meerdere overwegingen nemen waar je normaal meer tijd voor nodig zou hebben… En je kan die ene seconde herbeleven met alles er op en er aan. Nam toen jouw essentie het even over om uit de tijdmatrix te stappen? Was je even synchroon met het MOMENT, dat ene plaatje in de diavoorstelling van die gebeurtenis?
Mijn conclusie is dus, dat door je te synchroniseren met de matrix-werkelijkheid je een duidelijker beeld krijgt van wat er werkelijk gebeurt in jouw leven, dat het niet als een film voorbijgaat, maar dat je ziet dat ieder moment een keuzemoment is zodra je het leert te zien.
Menigeen accepteert de matrix-werkelijkheid als ‘hoe-het-is’, als ‘de realiteit’, maar door bepaalde uitstapjes heb ik zélf ondervonden dat je wel degelijk invloed hebt, uiteindelijk is het JOUW realiteit. Bevecht de buitenwereld niet, want ook dat is een externe realiteit. Wie gelooft in vrije wil zou beginnen in de eigen vrije wil en wens te materialiseren i.p.v. de ander te willen veranderen, zoals zo vaak gebeurt. Als het toch uiteindelijk jouw droom in de matrix is , dan verandert de buitenwereld vanzelf. Dus: ga ervoor of ga er niet voor, geen half/half, want dat is gebrek aan vertrouwen en de drang om te controleren zonder er zelf achter te staan. See you on the flipside 😉
Hi Cozmic, lets activate more of our DNA structures 🙂
<3 http://www.youtube.com/watch?v=dVUU3p5iHMA
Hoi Arnold e.a., het volgende wil ik met je delen. Mijn variant van de waarheid. Een poging tenminste.
Ik ervaar het als iets spiritueels en een universeel geloof. Iets wat uiteindelijk natuurkundig ontleedt kan worden. D.w.z. dat alles opgebouwd is uit deeltjes en vanuit daar verder geëvolueerd is tot harmonische entiteiten met unieke frequenties. Voor velen op aarde zal de meest aangename frequentie de liefdesfrequentie zijn ofwel de frequentie van een gezonde moeder aarde.
Daarnaast zullen er velen zijn die deze frequentie niet kennen, het ook niet kunnen ervaren. Voor diegene zijn wij de vreemde eenden. Imo wordt de aarde bestuurd door degenen die niet de liefdesfrequentie kunnen ervaren. Het verklaart imo veel zaken. Maar ook deze entiteiten komen niet uit het niets. De scheppers der scheppers zijn allen opgebouwd uit deeltjes met een bepaalde frequentie. De Aarde zelf zie ik als een deeltje in het lichaam van het Universum.
De entiteiten die niet kunnen opereren of bestaan in de liefdesfrequentie zien ons als een plaag, een parasiet waar ze gebruik van kunnen maken en gelijktijdig kunnen uitroeien. De anderen zien hun als een allesoverheersende plaag en/of een dodelijke virus. Beide kan waarheid zijn. We zijn nietig en tegelijkertijd als deeltje een schakel in het grotere geheel. Tja, zo geschreven, wat kun je hiermee? Wat kan ik hiermee kan je denken? Voor mij zit het in de frequenties en zijn deze nog vele malen krachtiger dan ik me hier op aarde ooit kan voorstellen. Los daarvan geloof ik en is het dus mijn waarheid dat alles wat we meemaken, trauma’s, vreugde, groei, liefhebben onderdeel is van onze groei en dat we blijven kiezen om te reïncarneren tot we op het punt zijn beland, alles hebben te ervaren wat we willen ervaren evt. tot het oneindige toe. Is het sociaal-correct om te denken dat alle leed een onderdeel zijn van groei en voor sommige mogelijk vermaak? Geen idee, echter de vele omwegen, paden, avonturen, ervaringen of je hoe het wilt noemen, hebben er voor mij ertoe geleid dat dit 1 van de vele waarheden kan zijn, waarbij voor mij de boventoon voert: ’de kracht en onschendbaarheid van de liefdesfrequentie’. Welke frequentie krijgt in mijn realiteit op moeder Aarde, Gaia, uiteindelijk de overhand?
Zie ook: http://www.wanttoknow.nl/inspiratie/meelezen/jij-zit-op-een-unieke-frequentie/
Hoi Sun, ja dat is een mooie verklaring…de liefdesfrequentie is ons ws als ´cadeau´ meegegeven om ´gewapend´ te zijn tegen dat wat ons hier op de aarde in deze trillingsfrequentie te wachten staat. Misschien is het enige wat wij dus kunnen doen, onze taak, schijnen…en spread the word and love 😉
Bedenksel in dit kader, niet de waarheid misschien, enkel een denk-idee.
Ik geloof niet zo erg meer in een geest of ziel. Wel geloof ik in de materie. Wat ik wel denk te weten is dat de ‘geest’ ontstaat uit de materie, namelijk de hersenen. Wat ik ook denk te weten is, dat als ik me bewust ben van bovengestelde, dat een heleboel gedoe eigenlijk om te lachen en om te huilen tegelijk is. Ik denk dus dat ik een mens van vlees en bloed ben en ik zie me nu schrijven en ben me bewust dat ik leef en dat voelt heel raar. En als ik me realiseer dat de geest en de ziel enzo eigenlijk bedachte dingen zijn, dan voel ik me eenzaam tov al de mensen die dat niet denken, of tenminste hen die ‘geloven’ in een geest en een ziel.
Omdat ik tot deze conclusie kom ben ik niet gelijk een ongelovige in God hoor. Ik denk dat dat nog steeds samen kan gaan. Een materialistische visie en een geloof en hoop op een schepper. Maar goed.
Geloof ik dat het leven dan reddeloos is? Dat er geen hoop is? Nee, dat geloof ik niet. Wel denk ik dat het voor de mensheid (tjeee, dat zijn er velen) verstandig is te ontwaken uit het sprookje van de hersenen. Het zou, denk ik goed zijn als we met de beide voetjes op de aarde zouden staan. Naakt (spreekwoordelijk), eenzaam, verbijsterd…
Om dan wakker te worden en alles te aanschouwen. Ons één te ervaren met alle materie om ons heen. Scheidslijnloos, één energie verdeelt in ontelbare aspecten van leven.
Ben ik nu een materialist? Het woord materialist is een hokje in het brein. Een aangeleerd iets, een woord, verbonden met iets anders; woorden, gevoelens, beelden, ervaringen uit het verleden. Ik ben dus geen materialist, wel ben ik een mens met bepaalde conclusies. En ik (mijn hersenen dus) vind het leuk mijn (nou ja, het) inzicht te delen.
Geloof ik niet meer in het goede? Ja, natuurlijk geloof ik in het goede, of tenminste ik wil geloven in het goede. Ik besef dat het een keuze is om in het goede te geloven.
Het in het stuk gemelde verschijnsel van de dia’s vind ik een mooi beeld. Want zo is dat ook, volgens mijn conclusie. De beelden die aan ons voorbijkomen hechten we aan elkaar met tussen-tijd. Wij maken er dus één geheel van en dat lijkt dan een film. Zo werkt het brein.
Weet ik nu alles van het brein? Nee, dat denk ik niet. Het brein snap ik wel met de uitleg de geleerden gegeven hebben, maar het kan best dat er nog veel meer te weten is.
Bevind de realiteit zich in of buiten ons hoofd? Ik denk dat we de realiteit ín ons hoofd beleven en aldus kunnen mensen die slecht willen de waarnemingen beïnvloeden en ons zo laten denken dat de realiteit anders is dan ze werkelijk is.
Waarom is het nodig nuchter te worden, te beseffen dat we grofgezegd water en aarde zijn? Ik denk dat het nodig is om nuchter te zijn omdat we anders nooit af kunnen komen van onze stille heerser, onze zgn geest, het ego. Want ik denk dat ons ego beïnvloed is door nare krachten (denk aan hersenspoeling op school).
Als we nuchter willen denken, dan zullen we eerst dat denken moeten kennen en ontdoen van evt. leugens. Want zonder schone ‘geest’ zijn we niet in staat om ook maar iets te ondernemen zonder al bij voorbaat fout te zitten. Ons denken is als een gereedschap. Als het schoon en scherp is, eerlijk en waarachtig, én we zijn ons bewust van dat gereedschap, dan pas kunnen we het goed gebruiken.
Gaarne een steentje bijgedragen te hebben.
Met groet.
Je steentje is aangekomen, Antisoof. Bedankt.
Ik vind het altijd interessant, als mensen de diepte in gaat.
Waarom anti soof,
Lees verdiep je maar eens in de filosofie van René Descartez, lichaam en geest, je groeiende en bloeiende inuïtie, die jouw geest de weg wijst met zijn weten en geweten, je leid op het uitgestippelde levens pad, wat je gaat en moet volgen.
De materie die alles en overal is, de étheré, en waar alles uit voortkomt,
en alles in te lezen valt, door al het dogmatiche religeuse opgedrongen denken, is de deur naar deze natuurlijke alles beheersende kracht, voor ons gesloten, en is ons intellect gestopt in zijn unieke persoonlijke ontwikkeling, en is dit herplaatst met een egoistisch materialisme.
Dit in het kort wat ik hier van af denk te weten, het geloven in, wat een god, een kracht, een subjectieve aanwezigheid inhoud, ben ik een twijvelaar,
mijn intuïtie is met dit geloven in nog niet klaar, en kan me zo doende nog geen echte zekerheid geven.
Groet Jenne