De vork in de weg…

x

x

De vork in de weg…

‘The Fork in the Road’..

2019 © Martijn Beerepoot | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Ik heb het vaker over ‘Deze Tijd’ gehad en NU doe ik dat weer.. Hoewel we verder zijn, is het dus nog steeds hetzelfde NU-moment. In de matrix hebben we te maken met tijd, dus ja, dat is nou eenmaal onderdeel van ons dagelijks leven. We zijn gevangen in de tijd. Dus.. Hebben we nog tijd genoeg ? Hoe laat is het ? Redden we dat nog ? Ja, gevangen in de tijd. Maar het mooie is als je weet dat we gevangen zitten in de tijd, dat je dan jezelf ook kan bevrijden uit de tijd. Het is namelijk niet meer dan een gedachte. Het is dus mindcontrol. Het is bedacht. Controle van de mind over ons zelf, want in werkelijkheid bestaat tijd niet.

‘Rest in Peace’ schrijven ze op grafstenen; we mogen dus rusten als we dood zijn ? En niet tijdens het leven, want dan hebben we al-tijd haast. En er is nooit tijd genoeg. En als er nou geen tijd is ? Dan is er wél tijd genoeg? De splitsing is al geweest; de keuze al gemaakt. ‘The Fork in the Road’ zoals David Icke dat noemt. Werken op de oude manier vanuit het brein of werken vanuit het hart. Als je werkt vanuit het hart stuur je daarná je brein aan. Het verschil is dat je vanuit jezelf werkt en niet vanuit het programma, dat de eerste 7 jaar is ingevoegd in je brein.

Het leven als één van de ‘Sims’..
We leven in een wereld waarin er een collectief brein is, als het ware (een hyve/bijenkorf mind). En als je in het denken gevangen bent, dan zit je automatisch gevangen in de collectieve gedachte; we zitten dan in een programma. We leven dan als een soort Sims. We zijn computerspelers in een spel dat geschreven is door ‘anderen’. Victor Löw van ‘De Verleiders’ zei in De Wereld Draait Door, waarbij zij spraken over hun nieuwe voorstelling ‘Niksteverbergen’: “We denken dat onze gedachten van onszelf zijn, we denken dat onze keuzes van onszelf zijn. We weten niet dat ons eigen brein is gehackt.”

Het kan zo zijn dat we ons hele leven gevangen zijn in de mind en op die manier eigenlijk nooit het leven leven zoals we dat echt kunnen en willen. De eerste 7 jaar van ons leven zijn heel belangrijk, essentieel (zie o.a. Bruce Lipton hierover (HIER)). Dan worden we gevormd. Eigenlijk worden onze hersenen gevuld met informatie, waarin uitgelegd wordt hoe de wereld in elkaar zit en hoe we geacht worden te leven. ‘Zo hoort het’.. Dat doen dan ook veel mensen, de rest van hun leven, op die manier. Zoals het hoort.

We zijn leerplichtig tot 16 jaar.
Dus we zijn ook heel wat jaren op een school, waarin we informatie in ons hoofd stampen die van buiten komt! We gaan niet zélf op ontdekking, maar dienen maar aan te nemen, dat dat allemaal klopt. En als we onszelf aldus ‘goed programmeren’, zijn ouders en leraren tevreden en komen we weer een stapje ‘verder’. In feite programmeren we onszelf verder en als we niet oppassen, blijven we ook daarin hangen, de rest van ons leven. Als een robot blijven we dezelfde programma’s afdraaien.

We blijven onder spanning werken en hopen op goedkeuring, zodat we weer even kunnen ont-spannen en we ons goed voelen. Dan doen we het goed. Eigenlijk zijn we continu op zoek naar rust (peace of mind), ruimte en ontspanning. En dat moment komt maar nooit. Aangezien we vaak gestrest zijn en haast hebben. Hoe kunnen we het goede gevoel krijgen, wanneer we -dag in dag uit- het tegenovergestelde te doen..?!

Dat is net als oorlog voeren om vrede te krijgen.
Dat gaat ook nooit lukken, toch? Vandaar dat er altijd oorlog is geweest en er nu ook in veel landen oorlog is. Er is pas vrede als we stoppen met oorlog voeren. We komen pas tot rust als we stoppen met stressen en haasten. Ik heb weleens gelezen en geschreven, dat 1 op 7 mensen een burn-out krijgt. Maar nu, volgens Erik Matser, zitten we op 1 op 5.. Vooral bij jongeren.

“Onze samenleving promoot het intrappen van het gaspedaal en negeert de rem waardoor veel jonge mensen uit balans raken en langdurend ernstig ziek worden. Er moet goed nagedacht worden over de transformatie van de oude papieren wereld naar de digitale wereld. Deze kost momenteel te veel jonge mensen te veel energie.”

Ja, we zitten in een transformatie; van analoog naar digitaal. Op zich niks mis mee, als er steeds meer technologische vooruitgang is. Maar als dat ten koste gaat van onze gezondheid en ons ‘goede gevoel’, dan is er wel degelijk wat mis mee! Ik ben altijd REAListisch, maar de meeste mensen laten zich graag voor de gek houden. Als we maar een goed gevoel hebben, ook al weten we diep van binnen dat er iets niet klopt. “Like a splinter in your mind” (Matrix)

Veel mensen voelen zich leeg. Ze zijn ‘op’..
Kunnen de lach op het gezicht niet meer tevoorschijn toveren. We zijn steeds op zoek naar afleiding in de vorm van werk, telefoon, Netflix, Facebook of anderen mind-stimulerende middelen. Om weer even de kick te voelen. Of.. om juist even niet te voelen! Alsof je Cola of Red Bull drinkt; om weer even de mind te stimuleren, je goed te voelen en vervolgens in te zakken door de overdosis, de onnatuurlijke hoeveelheid suiker. En dan weer op zoek naar de volgende kick. Verslaving noemen ze dat.

De aandacht wordt voornamelijk gericht op roken en drinken, maar het gaat veel verder dan dat. Bij een verslaving is het ook zo, dat het lang goed gaat; zolang je maar weer even een injectie krijgt. En ja, dat kan zelfs een whatsapp-berichtje zijn, even op Facebook kijken, nog een bakkie koffie halen bij de automaat. En we kunnen weer door…

Maar het kan niet zo dóórgaan…!
Deze Tijd is het zo dat het steeds duidelijker wordt, dat het niet zo door kan gaan. Steeds meer mensen worden ziek, steeds meer mensen hebben een burnout, steeds meer mensen zijn verward, er komen steeds meer familiedrama’s. Als we eerlijk en realistisch zijn weten we dat allemaal, maar het is zo makkelijk om nog even weg te kijken. ‘Wat kan ik daaraan veranderen’, denken we dan ?

Het is ook de keuze van iedereen. Niemand is verplicht te veranderen en niemand is verplicht om mee te doen, met de massa. Wij maken allemaal onze eigen keuzes, als je tenminste vrij bent van de collectieve mind. Als je je eigen keuzes maakt en niet dátgene doet, wat van je verwacht wordt. Maar als we allemaal braaf in de pas blijven lopen,  kunnen we echt maar één kant op en dan zullen we in de nabije toekomst nog meer in de pas lopen, als volledig geprogrammeerde robots.

Het mooie van een splitsing, een vork in de weg, is, dat er ook een keuze is. Gekozen kan worden voor een ándere route. Dan stappen we uit de mind control en in plaats van alle informatie op ons af te laten komen, sturen we van binnen-uit ons leven aan. Van binnen naar buiten! We hebben dan invloed op de wereld op ons heen.

En kunnen, in de grijze wereld van tegenwoordig, kleur brengen. Op creatieve manieren kunnen wij in de digitale wereld, ons analoge geluid laten klinken. Door middel van bijvoorbeeld muziek maken, schilderen, schrijven, theater maken, kunnen wij weer creëren vanuit het hart. Spelen!

Wij dragen allemaal een unieke vibratie in ons en zolang wij die verborgen -lijken te moeten- houden, omdat we erbij willen horen, omdat we doen ‘zoals het hoort’, komt deze unieke manifestatie niet boven water. En juist als iedereen zijn of haar unieke stuk in deze wereld brengt, zal de wereld weer heel worden. We zijn nu versplinterd, maar als we allemaal dat eigen stuk inbrengen, kunnen we ons ware zelf weer aankijken in de spiegel. En dan zullen we ons ook steeds meer bewust-zijn, van wat er werkelijk gaande is op deze prachtige Aarde.

Einde aan de mind control. Zó simpel..?
We stappen dan meer en meer uit de mind control en worden steeds bewuster van onszelf en van de systemen op Aarde die eigenlijk helemaal niet dienend zijn (geweest) voor de mens. Is het niet veelbetekenend, dat veel mensen het niet meer opbrengen, mee te blijven draaien in het huidige systeem. Ze kiezen een ander spoor, of springen zelfs de trein uit, om weer even tot rust te komen.

Door in de natuur te zijn, om tot zichzelf te komen en weer even adem te halen. Het is de Tijd voor een ‘reset’ Tijd, om er op die manier bewust van te zijn wat we eigenlijk aan het doen zijn met elkaar. En op deze manier, de nieuwe manier vinden, om verder te gaan..! Een burn-out loop je niet voor niets op. Terwijl je heel veel gas geeft, maar eigenlijk niet écht verder komt. En het systeem zit zo in elkaar dat we met zijn allen in een ratrace zitten, maar vaak weten we niet waar we naar toe rennen.

Het is soms verstandig even een stap opzij te zetten, zodat het niet (meer) nodig is om te blijven rennen. Ikzelf ben liever een leeuw dan een rat of hamster. Gewoon in het NU zijn en (pas) in beweging komen als ik daarvoor kies. Vanuit mezelf en niet doordat mijn mind van buitenaf gestuurd wordt om te blijven rennen en gestrest te zijn, omdat iedereen dat nou eenmaal doet. ‘Zo hoort het toch?’

Wakker worden, wakker zijn..
Sinds mijn ontwaken ben ik van 5 werkdagen in de week, naar 3 dagen gegaan, om op die manier balans proberen te krijgen tussen de wereld die ik ont-dekt heb en de wereld waar de meeste mensen zich in bevinden. Daardoor ben ik een spagaat terecht gekomen en dat werkte ook niet. De laatste jaren heb ik voornamelijk een innerlijk proces ervaren. Als je bewust bent/wordt van wat er écht gaande is in de wereld (ook áchter de schermen) en met mensen in je directe omgeving daarover niet kunt delen, dan komt een moment, dat je jezelf niet meer kunt aanpassen.

Dan is het alleen mogelijk, jezelf te zijn en dátgene te delen, naar buiten te brengen, wat er van binnen leeft. Daarom wil ik ook lezingen gaan geven om zo mijn persoonlijke verhaal te delen. Alles bij elkaar valt er veel te vertellen en het is niet eenvoudig om dat compact te beschrijven. De laatste jaren heb ik me vooral ingehouden en daarom stroomt het nog niet helemaal. Aangezien veel mensen je al snel een soort complotdenker noemen, omdat ze nou eenmaal niet zelf nadenken, heeft het vaak geen zin om met hen jouw waarheid te delen, hen dit te vertellen.

Toch ga ik dat wel doen. Niet om andere mensen te overtuigen, maar omdat ik dat vanuit mezelf wil. De drie aapjes waarbij er één niet mag praten, er ééntje de waarheid niet willen horen en er ook ééntje de waarheid niet wil zien behoren tot het verleden. Alles mag deze tijd open. In ieder geval gaat het er mij om niet in het matrix-karretje te stappen, dat al voor me klaar staat. Maar mijn eigen route te nemen en dan keuzes maken vanuit mezelf, in plaats vanuit het geconditioneerde brein.

En het is écht voor iedereen Tijd, uit deze hypnoseshow te stappen, er bewust van te zijn, waar we in hebben gezeten en om het vervolgens ‘anders’ te gaan doen. Want er zullen geen wezenlijke veranderingen plaatsvinden, wanneer we in rondjes blijven lopen. Als je werkelijk denkt dat we steeds verder komen, van 2017 naar 2018 en dan naar 2019 etc. Dan lijken we ‘verder’ te komen, maar helaas is ieder jaar weer een loop van Pasen naar Kerst.

We blijven dan rondjes lopen in het NU en daarin worden we steeds meer klem gezet met wetten, regels en camera’s die iedere handeling monitoren. En iedereen gelooft dat het beperken van onze vrijheden, allemaal gedaan wordt, om ons te beschermen. Geloof jij het nog? De Tijd lijkt steeds sneller te gaan en het lijkt er dan ook op, dat we wel mee moeten gaan in de stroom van het systeem. Meedoen of je valt af.

Als het systeem ervoor zorgt dat de natuur verdwijnt en alles vervangen wordt door windmolens, zonnepanelen en servers van Google en Microsoft (het oppervlak van de aarde, een soort moederbord van een computer), waarbij ons brein volledig gekoppeld zal zijn aan het internet, door middel van supersnelle elektro-magnetische golven die in een razend tempo worden ingevoerd (3G-4G-5G), dan is DAT tegelijkertijd het teken, dat het de hoogste Tijd is, om daar uit te stappen. Ik blijf graag Mens en dáárom ben ik hier op aarde. Robots zijn er al genoeg. En die lijken allemaal op elkaar. Waar kies jij voor ?

x