*
“Opgedragen aan zowel slachtoffers en nabestaanden
van de catastrofale vlucht van de MH17 van Malaysian Airlines op 17 juli 2014
als aan allen die zich hierbij betrokken voelen.
Marcel Messing, augustus 2014
x
x
DE DODENTREIN
*
Hoeveel lijden kan een mens verdragen
hoeveel wonden kan een lichaam aan
hoeveel zeeën van tranen kunnen ogen plengen?
Hoeveel levens zijn al niet wreed verscheurd
door de gapende muil van de tijd
waarin het tedere woord van liefde stierf
waarin grauwe wolken van waanzin
naar de hoogste hemelen dreven?
Hoeveel landen moeten nog vernietigd worden
voordat we ontwaken
aan het besef dat alles met alles verbonden is
dat alles één is
adem in adem
los van kleur, ras, geloof.
Hoeveel oorlogen zullen we nog toestaan
aan demonen die dronken van macht
de kostbare aarde verscheuren
ons besmetten met het virus van de haat
kunstmatig leven scheppen
een nieuwe wereldorde nastreven
waarin alles ontheiligd is?
De aarde schokte en scheurde
toen de grote glanzende metalen vogel
die honderden mensen droeg in zijn schoot
genadeloos uit de hemel werd geschoten,
zijn zilveren vleugels in duizenden stukken brak,
uiteengereten lichamen op verkoolde aarde wierp.
Een glimlach van een kind stierf weg in scherven
een baby spatte uiteen
terwijl reikende handen van ouders
trachtten hem te beschermen.
Een helse flits vanuit de hemel
bliksemde op de aarde.
Een donkere klap
liet honderden gekwetste lichamen achter
in landschap van verdorring.
Wie zal kunnen zeggen
hoeveel pijlen van leed dagelijks de aarde treffen
afgeschoten door bogen van haat
gespannen door handen van onwetendheid?
Wie zal zonder betraande ogen kunnen zeggen
hoeveel lijden dagelijks door de straten trekt
hoeveel honger, pest, ziekte, terreur, oorlogsgeweld
en gesels van extreem weer misschien nog nodig zijn
voordat we ervaren wat verdeeldheid brengt?
Overal op aarde roffelt de trom van de dood
de laarzen die ons treffen zien we niet.
Waarom jaagt steeds de wind van brood en spelen
door dagelijkse ellende heen?
Waarom juichen om winnaars die ons doen verliezen?
Waarom woont treurnis niet in alle huizen?
Waarom hangen niet alle dagen de vlaggen halfstok?
Waarom wapperen zoveel valse vlaggen
in bittere lucht van leugen en haat
van misleiding en oorlogszucht?
Laat het water onze stem zijn
die al het verdriet van het gekwetste leven
naar de oevers van alle landen zal brengen.
Laat de wind onze stem zijn
die verstikte woorden zal uitwaaieren naar alle kusten.
Noordenwind zal het vuur van haat bekoelen.
Zuidenwind verhitte gemoederen kalmeren.
Oostenwind graanvelden opnieuw doen rijpen.
Westenwind onze geest verfrissen.
Wie zal kunnen zeggen wat niet te zeggen is
wie zal kunnen uitspreken wat onuitspreekbaar is
wie zal verwoorden waar geen taal voor is?
Wees stil nu hemel
de aarde spreekt.
Na botte weigering en doelloos wachten
kwamen ijzeren wielen van een macabere dodentrein
eindelijk in beweging
tussen weggebrande stukken grond
langs kloven van geblakerde aarde
waar zacht geschrei van mensen, dieren en planten
opstijgt in grauwe nevels van verdriet.
Gewapende mannen, geschreeuw, geur van zweet.
Ze werden bijeengebracht:
stukken lichaam, handen, beenderen, vingers
uiteengescheurde hoofden
in een landschap waar vogels niet meer zingen.
Maar wie zag de vlucht der zielen,
wie zag op deze zwarte dag de luister
van hen die liefdevol elkaars hand vasthielden?
IJle stemmen vulden de ruimte
als groet aan hun geliefden.
In serene vogelvlucht stegen zielen op naar het eindeloze licht –
levende getuigen voor het oog dat schouwen kan
blauwdruk van onvergankelijk leven
dat zich vrijmaakt uit kluisters van naam en vorm
niet begrepen door verdorde wetenschap.
Klokken luidden in vele landen.
Klokken van pijn, klokken van vrees,
klokken van verslagenheid, klokken van wanhoop.
Wie kan zeggen hoe lang ze nog zullen luiden?
Wie kent nog de hand van de maker van de klok
die alle wijzers van de tijd bestuurt?
Niet politieke woorden of militaire eer
niet nauwkeurig uitgevoerde rituelen
maar verbondenheid met elkaar was de hartengroet.
Niet strakke maatkostuums, ingestudeerde gebaren,
trompetgeschal en afgemeten stappen
maar omhelzing, warme handdruk, ogen van medeleven,
stille vrede in harten van hen die vol eerbied
lichamen begeleidden naar geliefden
was het waardig eerbetoon.
Vlaggen treurden
wind tinkelde langs scheerlijnen
hemel boog zich naar aarde.
Even leek de tijd gebroken
stond plotseling stil in onwerkelijk bewegen
rolde zachtjes voort in schreiende harten.
De stoet der ontzielde lichamen en lichaamsresten
trok waardig door een haag van stilte
verlegen applaus en bloemenzegen.
Ontroering, verbijstering en onbegrip
vulden uitdijende ruimte van verdriet
terwijl tientallen gekwetste lichamen achterbleven
nabestaanden zich hullen in kleed van rouw.
Niet met sancties, wraak of haat
zijn open wonden te helen.
Niet met gebalde vuisten, geweld, wapens
niet met harde en ruwe woorden
die al eeuwen de aarde verzieken
maar door met open ogen te zien
wat zich steeds weer tussen brood en spelen
tussen hongersnood, ziekte en armoede
aan tomeloos lijden afspeelt,
door te zien hoe zieke geesten
dronken van macht
begerig naar grondstoffen, goederen, goud en geld grijpen
de kostbare aarde verscheuren
het wonderlijke leven arrogant manipuleren
mede mogelijk gemaakt door ook ónze verlangens
ónze zwakte en ons zwijgen als we zouden moeten spreken.
Laten we alle vlaggen van haat en wraak strijken
en de vlag van licht en liefde hijsen
laten we vlaggen van volk, ras en geloof achter ons laten
en de vlag van waarheid planten in ons hart.
Laten we een halt toeroepen
aan het plunderen van de aarde
aan misbruik van kinderen
aan godsdienstwaan die meent te mogen doden
in naam van wrede goden.
Laten we een halt toeroepen
aan alle wapens die honger en ellende veroorzaken
aan scheiding en verdeeldheid.
Alleen door te delen
vermenigvuldigt zich de liefde.
Laten we woorden van vrede zaaien
die eens ontkiemen op de akkers van onze kinderen
laten we een vredesleger vormen
dat door alle vernietigende krachten heen trekt.
Laten we een halt toeroepen aan alle dodentreinen
die rijden over rails van ontspoord leven
waar liefde wacht op ieder perron.
Alleen door het water van liefde
wordt het vuur van haat
dat in de wereld brandt geblust.
Onheuglijke tijden reeds rouwt de aarde
dagelijks wordt haar lichaam gefolterd.
Hoe lang nog zal het duren
voordat de Grote Witte Vogel van Vrede
over heel de aarde vliegen kan
in het luchtruim van de Geest
die als adem in adem waait in al wat leeft.
© Marcel Messing
Augustus 2014
x
Hartverwarmend! 🙂
De zon prikt haar eerste stralen aarzelend door de ochtendnevels
Roerloos
De korenaren voelen hoe dauwdruppels voorzichtig vervliegen
Roerloos
Het licht spreidt zich uit over het hele veld en begint haar verwarmende taak
Roerloos
Een vogel orienteert zich op haar eerste vlucht
Roerloos
Een zachte bries vlijt zich onder haar vleugels en tilt haar op
Roerloos
Vanuit de hoogte ziet ze onder zich het goudgele korenveld
Roerloos
De opwarmende lucht legt een zomerse deken over het veld
Roerloos
Zachtjes trillend, alsof het huivert van hetgeen ze bedekt
Roerloos
Wat eerder daar zo bruut tot stilstand kwam, ligt daar nu
Roerloos
Een verstild beeld in een omgeving die ademloos wacht
Roerloos
Prevelende lippen vormen zachtjes onverstaanbare woorden
Roerloos
Voorzichtige stappen landen in de geblakerde aarde
Roerloos
Voorzichtige handen beroeren het stof
Roerloos
Het stof vervliegt als een gedachte
Roerloos
De gedachte vermengt zich met de warme bries
Roerloos
De warme bries bereikt haar eindpunt
Roerloos
In een dubbelzinnige emotie van intens verdriet en welbehagen
Roerloos
Waar duale uitersten eindelijk samenkomen
Roerloos
Bezinning
Allaya, mooi en fijnzinnig, ja juist bezinning.
Mooi!
Dat is dan wel weer zo in het diepste verdriet en wanhoop, komen ook de mooiste talenten boven, de mooiste verbintenissen worden aangegaan..
De liefde kan nooit worden ontnomen, ook al doen ze hun best, omdat het deel van ons is. Altijd.
Vanmorgen lag het volgende bericht in mijn mailbox. Het was verstuurd door mijn zoon Kees, waarin hij trots zijn nieuwe compositie aan mij voorstelde. Een gevoelig jongmens, 21 is ie, die drommels goed weet, wat zich allemaal afspeelt in deze wereld en zich middels muziek richt tot de wereld.
“Ha pa,
Ik heb afgelopen week een nieuw nummer opgenomen en geproduceerd. Het staat bovenaan op mijn SoundCloud-pagina (https://soundcloud.com/kees-braam) en heet “Pictured”. Ongeveer een maand heb ik erover geschreven. Best lang in vergelijking met de rest. Nou, ik ben benieuwd wat je er van vindt :).
Groetjes, Kees :)”
Hij vroeg me om commentaar en dit schreef ik hem terug:
“Dit nummer komt op een zeer speciale manier bij me binnen. Dat heeft alles te maken met de tijd waarin de wereld zich momenteel geplaatst ziet. De prachtige harmonieuze klanken zorgen voor een uitbalancering van eigen gevoelens, die continue schommelen tussen overspoelende liefde voor de wereld en de totaal op hol geslagen en bewust gecorrumpeerde tegenpool. De finetuning van deze balans is voor een ieder het hoge school trapeze optreden in het circus, dat elke dag wordt opgevoerd, zodat niemand zijn eigen vaardigheid ook maar voor een fractie van een seconde uit het oog verliest. De focus blijft daardoor gericht op het hoogst haalbare, dat nooit wordt bereikt door routine. Liefde is namelijk geen routine.
Lieve groeten, pap”
Schrijffoutje van mijn kant, de link behoort te zijn: http://www.soundcloud.com/kees-braam
Prachtig!
Wat een talent..
Harrie, hij doet het goed, neemt je mee…
Bedankt voor het delen.
Wat een heerlijke melodie die je zoon heeft gemaakt, Harrie! Zorgen jullie dat zijn rechten goed beschermd zijn?
Werkelijk prachtig verwoord. En de rode draad is liefde, vrede en bewustzijn.Ik hoop echt met geheel mijn hart dat de ogen open gaan voor eenheid en samen zijn
De aarde gaat in het rood gekleed, Upton Sinclair.
Ontroerend gedicht. Laten we allemaal met of zonder huidskleur ons best doen om de wereld echt te veranderen.Tot nu toe heerst er alleen maar hebzucht en macht over deze wereld. Niets anders dan godsdienstoorlogen bepalen wie de macht heeft. Het zijn de wapens die gebruikt worden om de mensheid te bekeren. Hoe lang laten we dit nog toe!!! Iedere dag word je verdrietiger wanneer je het nieuws volg. Kunnen we met ons alleen dan geen vuist maken tegen dit onrecht?? Laten we het proberen.
Heb tranen met tuiten gehuild, een gedicht van een man met een visie van een lieve man.Die uitdrukt hoe het met de mensheid is gesteld en met onze moeder …aarde.Laten we met z én allen de boodschap van liefde en vergeving uitdragen…ook aan diegene die nog onwetend zijn.Vergeef hen Heer want ze weten niet wat ze doen, dit waren ooit de woorden van ook een heel groot man met een visie
Marie-Rose, mooi verwoord, Marcel Messing is niet alleen een groot man met een visie, maar bovenal ook nog eens een mens met het hart op de juiste plaats.
tranen stromen uit mijn ogen,
het gevoel van verloren zijn, nog voordat de dag begint,
en ik mijn ogen open.
moeizaam weer herinneren dat het om de liefde gaat.dat dáár álles om draait,het hele leven.
elke dag oppassen dat ik niet de verliezer ben,
van al mijn liefde-volle handelingen en gedachtengangen,
maar de schepper.
de schepper van alles wat leeft en vorm krijgt door mijn ogen, hart en ziel.
dank je voor je ontroerende woorden.ze raken me zeer diep.
me niet laten raken door zoveel wat buiten mij om gebeurd,
maar steeds weer voelen wat ik kan bijdragen,door vol liefde te willen zijn.
elke dag opnieuw.
al stromen de tranen nog steeds uit mijn ogen.
.
Prachtig Harry, wees trots op je kind !
Deze muziek laat mij teruggaan (ben bijna 60 ) naar mijn 18 tot 20 jaren toen alles goed was en alles kon ! We waren toen (bijna iedereen) in mijn groep dan…. kan niet voor anderen spreken allemaal heel aardig en lief voor elkaar dat roept deze muziek op ! Laat dit kind vooral doorgaan ! Misschien gaat het nogeens begrepen worden in deze wereld dat oorlog niet helpt maar elkaar helpen en aardig zijn voor elkaar dat helpt…..! Mooie muziek als hij een CD maakt koop ik het absoluut !
Groetjes
Pietje
Dank voor je mooie woorden. Ik ben enige tijd geleden 60 geworden en liep op mijn 18e levensjaar met lang haar en een gitaar onder mijn arm samen met anderen te genieten en muziek te spelen over een liefdevolle wereld, die er op dat moment voor ons was, maar geen stand bleef houden. Mijn moeder begreep me toen ik haar vertelde:”Mam, ooit komt de tijd, dat er een algehele mentaliteitsverandering zal komen en de wereld dusdanig zal veranderen, dat LIEFDE de dragende factor zal zijn voor wat gaat plaatsvinden”. En ik ben ervan overtuigd, dat we op de drempel van de verandering staan, Pietje.
Ik zal Kees als lid van een bewustzijnsverruimende en nieuwe generatie naast de boodschap van Marcel en de hartelijke woorden van anderen ook jouw woorden geven. Met elkaar en voor elkaar o.b.v. het credo waarheid = eerlijkheid = zuiverheid = LIEFDE stappen we samen over de drempel, waarbij leeftijd uitsluitend een getal is en niet bepalend voor het inzicht waarmee we dagelijks werken om het credo te realiseren.
Hartegroet, Harrie
In 1 woord……..prachtig!
Dank je Marcel.
Wat een prachtig en helaas, o zo ware optekening van Marcel.
Dit zou in elke krant en blad afgedrukt moeten worden.
HART-elijke groet,
Cees.
Marcel, waar haal je het vandaan……zo prachtig ! Was erg ontroerd hierdoor ! Daarbij zo waar ! Al die godsdienst waanzin je hebt zo gelijk ! We moeten zoeken naar VREDE maar ja als het maar van 1 kant komt dan komt er nooit geen vrede toch ?
Groetjes
Pietje
tot tranen toe bewogen………….
laten we liefde zijn
ik ben diep dankbaar voor deze woorden
Ja,Cees zou mooi zijn als dit in de zgn. kranten zou komen maar ja……dat gaat niet gebeuren want die houden zich alleen maar met sensatie bezig echt niet met iets moois ! Heel erg jammer want het verdient een plaatsje in alle kranten van deze wereld maar ja…. Dat mag niet !
Een gedicht vanuit de waarheid van de ziel, waarvan overal de diepte gevoeld en heen gegolfd zal zijn, als wij zelf het voelen, het toestaan…
Lichtbaken Marcel, dankjewel!
Marcel bedankt!
Wat dacht je van een vlag in regenboogkleuren?