Aapmens of Mens? Zijn wij kuddedieren?

x

x

Aapmens of Mens? Zijn wij kuddedieren?

2016 © Arend Zeevat/deze versie WantToKnow.nl/be

x

Een belangrijke vraag die mij in mijn leven op basis van mijn ervaringen met groepen heeft bezig gehouden is, of de mens een kuddedier is of juist niet. Binnen alle maatschappelijke geledingen heb ik gedurende mijn leven bij mensen de drang/dwang waargenomen, om deel uit te willen maken van een groep. Op zich een heel begrijpelijk fenomeen, daar een groep de kracht van het getal, veiligheid en geborgenheid biedt. De groep kan dus een beschermende factor zijn in een maatschappij, die vooral door vijandigheid en strijd wordt gedomineerd. Als enkeling ben je weerloos en kansloos tegenover de grotere groep van anderen.

Het thema dat hieraan ten grondslag ligt, is kwetsbaarheid. De kwetsbaarheid van de enkeling maakt hem tot een gemakkelijke prooi voor de vernietigende energetische vraatzucht en machtswellust van enkelingen, die zich om welke (dubieuze) redenen dan ook hebben verenigd tot een groep. Het gehele elitaire machtsverhaal is op dit fenomeen gebaseerd.

Enkelingen die zich, omwille van hun eigen door een getraumatiseerde achtergrond bepaalde persoonlijke karakterstructuur hebben verenigd in een groep, hebben de neiging om andere enkelingen tot hun groep te willen bekeren. Of anders hen als een bedreiging te willen bestrijden en in het extreme geval te willen elimineren. Het wij versus zij, is de basis van ieder conflict en iedere strijd. Je bent of voor, of tegen mij/ons. Het strijdt nu eenmaal beter en krachtiger als je het met een groep doet.

Groepsdynamiek op grote schaal.
De boven beschreven groepsdynamiek is het fundament van de huidige en eigenlijk al eeuwen functionerende maatschappelijke groepsdynamiek. Dit mechanisme wordt intensief gebruikt in de psychologische oorlogsvoering, die er al sinds eeuwen op de mensheid is losgelaten, door een elitaire satanisch geïnspireerde bloedbandengroep van 13 satanische bloedlijnen, de Zwarte Adel en andere naar macht strevende groepen.

Zij hebben hun, door occulte kennis en daaruit voortvloeiende psychologische oorlogsvoeringstrategieën, weten te misbruiken om een bijzonder onmenselijk spel met de in de onbewustheid gevangen gehouden mensheid te spelen. Dit spel wordt tot op heden nog gespeeld. Bij deze elitaire groep gaat het dus niet om de macht van het getal, ze zijn immers een absolute minderheid, maar om de macht van de tot hun beschikking staande middelen.

Feit is wel dat het wij versus zij, dusdanig in ons is geprogrammeerd dat we onszelf daarmee in het dualistische begrippenkader gevangen laten houden. Dus ook ten opzichte van elkaar en van deze machthebbers. Strijd is gebaseerd op een gepolariseerd dualisme, dat een vereniging van de aanvullende tegendelen blokkeert. Het functioneert als een perpetuum mobile, als een zichzelf eeuwig in beweging houdend principe. Vandaar dat men een voortdurende oorlog met telkens wisselende vijandsbeelden propageert.

Projectieve werkelijkheid
De elitaire machthebbers functioneren als beeld voor een historische verstarring in ons huidige bewustzijn. Zij zijn een soort van museum van een voorbije evolutionaire mensheidsfase. Want wat hen als groep verbindt is de nu verouderde kracht van de bloedbanden en de onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan satanische krachten die daar gebruik van maken. Zij willen voorkomen dat de mensheid op basis van bewustzijn en vrijheid tot een eenheidsbeleving komt, door hun op onvrijheid gebaseerde eenheid als uitgangspunt te nemen.

Dit is gebaseerd op uitsluiting. Werkelijke eenheid houdt insluiting van alle levende vormen in. Uitsluiting wordt door hen vormgegeven door verdeel en heers. Dit is een zeer beproefde methode om de mensheid in verdeeldheid te houden en onder controle te kunnen krijgen. Daarmee willen zij de mensheid in een oude fase van groepsbewustzijn vasthouden, om zo te voorkomen dat ieder mens zijn/haar eigen individualiteit ten volle kan beseffen en ontplooien.

Het is juist dat besef van individualiteit en verbondenheid met de bron van het eigen Zijn, die hen de grootst mogelijke angst inboezemt. Al het hiervoor beschrevene is een reflectie van wat er in ieder van ons op een onbewust egoniveau plaatsvindt. Datgene wat zij het meest vrezen, zullen zij ook het meest bestrijden. Dit heeft er voor gezorgd, dat zij door de eeuwen heen sociale beïnvloedingsprogramma’s hebben ontwikkeld, om de individualiteitontwikkeling bij een meer en meer in zichzelf wakker wordende mensheid te onderdrukken.

Groepsbewustzijn en individueel bewustzijn
De menselijk evolutionaire geschiedenis, is in mijn beleving een uiting van het loskomen van het groepsbewustzijn en het toegroeien naar een volledig zichzelf realiserend geïndividualiseerd bewustzijn. Onze tijd is een belangrijke overgangsfase van de eerste bewustzijnsvorm naar de laatstgenoemde. Astrologisch gezien wordt dit getoond in de overgang van het nu eindigende Vissentijdperk naar het komende Watermantijdperk. Het Vissentijdperk staat voor de collectief ingestelde groepsmens, die geleid wordt door autoriteiten van buitenaf. Deze spiegelen echter, zoals boven beschreven hetzelfde groepsbewustzijn.

De groepsvorming van de autoriteiten is gebaseerd op het gezamenlijk doel van het verwerven van macht. Dat wordt verwezenlijkt door de groepsleden op manipulatieve wijze, met behulp van de onvrij makende toepassing van occulte kennis, middelen en technieken, aan de groep te binden. En op de lagere niveaus ook met chantage, door middel van geperverteerde seks en intimidatie met geweld. Hoe zij onderling met elkaar omgaan, zo gaan zij ook om met hen over wie zij macht willen uitoefenen.

Die zien zij als ‘useless eaters’ of in het Nederlands NuKuBu’s (Nutteloze Kut Burgers) en trachten die te beheersen door manipulatie en indoctrinatie via het onderwijs, de media en moderne technologische middelen. Ik noem dit de werking van het Kwade. Onvrijheid, evenals een gebrek aan moraliteit en bewustzijn, zijn er de essentie van. Waterman staat echter voor de geïndividualiseerde gemeenschapsmens. Deze heeft zijn individualiteit zodanig ontwikkeld, dat zijn geestelijk potentieel voor een belangrijk deel bewust tot bloei is gebracht en ten dienste wordt gesteld ten behoeve van de gemeenschap waarin hij/zij leeft.

Een heldere intuïtie is daarbij de leidende factor.
De basisintuïtie is gebaseerd op een diep doorleefd weten van de samenhang van al dat leeft en in de vorm is gemanifesteerd. Daar vloeit het weten uit voort, dat de gevolgen van het eigen handelen altijd weer bij de persoon terugkomen. Want het ongemanifesteerde spiegelt zich in het gemanifesteerde, dat een terugkaatsende werking heeft.

Voor mij is intuïtie een samengaan van denken, voelen en willen, met het hart als centrum. Vanuit dat hart wordt met wijsheid gehandeld en is de intense verbinding met al het leven ervaarbaar. Op deze wijze kan alleen het Goede in de wereld worden gebracht. Het Goede is in mijn beleving; wanneer de juiste persoon, op de juiste tijd, op de juiste plaats, vanuit een juiste intentie, het juiste doet. De mens die volgens deze ethisch-morele code leeft, noem ik een ethisch individualist.

Groepsdier
Een wel heel bepalend deel van onze eeuwenlange conditionering, is het darwinistische concept dat de mens een groepsdier is. Dit beeld heeft men willen bevestigen door een vergelijkend wetenschappelijk onderzoek HIER te doen naar het sociale gedrag bij mensapen en mensen. Bij mij roept dit echter een gevoel van onwaarheid op, althans een gedeeltelijke onwaarheid. De grote vraag die daarbij naar boven komt is: Waar ontleent de mens dan zijn individualiteit aan en wat is individualiteit?

De mens op hetzelfde niveau als een dier te plaatsen, zie ik als een enorme onderwaardering van de mens. Natuurlijk heeft de mens zaken met de dierenwereld gemeen, zoals zijn onbewust opererende voortplantingsinstincten, zijn onbewust opererende territoriumdrift en de drang dat te willen verdedigen en uitbreiden. Maar de mens heeft ook elementen van het planten- en mineraalrijk in zich. Maakt dat de mens tot een plant of een mineraal? Hoewel het transhumanisme de mens uiteindelijk wil reduceren tot het mineraal silicium, dat als basis wordt gebruikt voor alle in het lichaam geïmplanteerde Informatie Technologie.

Het dierlijke in de mens speelt zich, zoals hiervoor benoemd, vooral op een onbewust niveau af. Het kan daarom door de heel berekenende, zeer intellectuele en door duistere occulte krachten geïnspireerde ‘autoriteiten’, ingezet worden om als manipulatief medium te dienen voor het sturen en controleren van groepen van mensen. Het planten– en mineraalelement spelen op een nog dieper onbewust niveau, namelijk het lichamelijke, een belangrijke rol. Het plantenrijk is van groot belang in de vorm van voedsel- en zuurstofvoorziening.

De mineralen spelen onder andere een belangrijke rol in de lichamelijke stofwisseling en worden in een gezonde voeding met name via planten opgenomen. Met het plantaardige element, de etherische levenskrachten, kan de mens door oefening nog wel bewust contact maken. Met het bewust worden van het mineraalelement is dat een stuk moeilijker. Vandaar de reden voor de transhumanisten, om ons volledig op dat meest dode en onbewuste niveau te willen verstarren.

De mensaap als sociaal wezen
In het hierboven aangehaalde vergelijkend onderzoek, aangaande het sociaal gedrag bij mensapen en mensen, hoopte men tot de conclusie te kunnen komen dat dit gedrag bij beide bijna hetzelfde is. Daarmee wil men dus bevestigen dat de mens een geëvolueerde aap is. Het is maar wat men als maatstaf neemt en door welke bril men kijkt.

Eén van die brillen is de groepsvorming of het kuddegedrag. In de vaccinatiewereld noemt men de optimale vaccinatiedichtheid onder bevolkingen zelfs kudde-immuniteit. Het is natuurlijk ook gewoon een feit dat mensen op sociaal gebied veel weg hebben van dieren. Het behoren tot een groep kan een bepaalde status geven, naast een gevoel van geborgenheid, verbinding en kracht. In mijn leven heb ik altijd al een haat/liefde-verhouding tot groepen gehad. Iets in mij voelde zich altijd ongemakkelijk, als ik bij iedereen binnen een groep hetzelfde soort gedrag, spraakgebruik of uiterlijke aankledingen waarnam.

Ik herkende mij zelf niet in dat groepsgedrag, net zoals ik mij ook niet herkende in het door de maatschappij gepresenteerde man- en mensbeeld. Ik heb me daarom ook van jongs af aan een vreemdeling op deze planeet gevoeld en een reiziger op doorreis. Naarmate ik meer met groepen te maken kreeg herkende ik een bepaald patroon in hun sociale structuur, die eigenlijk ook heel dierlijk is.

Groepsdynamica
Mijn behoefte om wat er in deze wereld plaatsvindt te willen begrijpen, in het bijzonder op het sociale vlak, werd voor een belangrijk deel vervuld door te leren zien welke psychisch/emotionele processen er in mensen en in groepen plaatsvinden. De inzichten betreffende groepsdynamica, samen met het verkregen inzicht in mijn eigen psychisch/emotionele functioneren binnen groepen, zijn daarbij voor mij heel verhelderend geweest. In de groepsdynamica is het een bekend gegeven dat er binnen een groep onbewuste sociale processen een rol spelen, die meestal volgens een bepaald patroon verlopen.

Dat patroon is gebaseerd op de onbewust psychisch/emotionele grondhouding van de individuele groepsleden, die samen een collectief groepsbewustzijn vormen, waar de individuele leden zich mee kunnen identificeren en draagkracht aan kunnen ontlenen. Maar die tevens op het normatieve vlak ook heel dwingend en manipulerend kan zijn. In dat patroon zijn er, voor wat betreft de persoonlijkheidsstructuur, sterkere en zwakkere groepsleden te herkennen. De laatste zullen altijd de neiging hebben te willen volgen en de eerste juist te willen leiden.

Dit heeft tot gevolg dat er op basis van dit patroon een informeel leider boven komt drijven, die door zijn sterke egogebonden persoonlijkheid op de voorgrond treedt en door de volgelingen als zodanig wordt bevestigd. Als er meerdere sterkere persoonlijkheden boven komen drijven ontstaat er een interne machtsstrijd, die één winnaar laat zegevieren en de verliezer uit de groep stoot, als deze zich niet wil conformeren aan de geschudde machtskaarten. In dit soort processen speelt kwetsbaarheid en hoe men daarmee omgaat de belangrijkste rol.

Mensen die hun eigen kwetsbaarheid onvoldoende hebben geaccepteerd, zoeken onbewust naar een afscherming er van. De ogenschijnlijk zwakkere persoonlijkheden zoeken naar een uiterlijke bescherming door zich in een groep te verbergen. Dit doet hen sterker voelen, ter compensatie van hun onbewust negatieve zelfbeeld, dat veelal met die kwetsbaarheid te maken heeft. De meer sterkere persoonlijkheden hebben ter overcompensatie van hun onbewust negatieve zelfbeeld en verdrongen kwetsbaarheid een groep nodig om zich machtig te voelen, door deze te willen leiden. Het hiervoor beschrevene is mede gebaseerd op inzichten verkregen uit eigen ervaringen met groepen. Het hebben van een gemeenschappelijk doel en/of ideaal kan een krachtig bindende factor zijn in de groepsvorming.

Er zijn meerdere sociologische verklaringen betreffende de interactiedynamiek welke in groepen plaatsvindt, die soms ook aansluiten bij het op een constructieve wijze om willen gaan met de groepsdynamiek in werksituaties. Deze zijn vooral gericht op teambuilding ten behoeve van de productiviteit. Mijn ervaringen zijn voornamelijk gebaseerd op het werken met groepen, die zich op vrijwillige basis wilden inzetten voor een gemeenschappelijk ideaal. En tevens op groepsprocessen, die ik tijdens mijn werk in de psychiatrie heb mogen observeren.

Wanneer men inzicht heeft verkregen in de dynamiek van deze groepsprocessen, kan men daar bewust mee gaan werken en er anders mee om leren gaan. De sleutel is bewustwording van wat er op onbewust niveau speelt. Dit houdt in dat aan het licht wordt gebracht wie welke eenzijdige rol onbewust geneigd is aan te nemen, wat vervolgens inzichtelijk wordt gemaakt. Eerlijke en transparante communicatie zijn daarbij de noodzakelijke middelen. Door met mogelijke alternatieve rolpatronen te experimenteren, kan het verstarde en onvruchtbare groepsproces in een andere meer veelzijdige richting worden omgebogen.

Waarbij recht wordt gedaan aan ieders ontwikkelingsbehoeften. Tijdens dit proces van experimenteren kan het behulpzaam zijn dat één of meerdere groepsleden vanaf de zijlijn, zonder directe deelname aan de groepsprocessen, toekijkt. Deze procesbewakers kunnen de voortgang, de afspraken, de gelijkwaardigheid en andere ethisch/normatieve zaken in de gaten houden. Bij het ontstaan van een disbalans mogen de procesbewakers het van tevoren afgesproken mandaat uitvoeren en in het groepsproces ingrijpen door hun bevindingen te delen, zodat het proces kan worden bijgestuurd.

Maatschappelijke uiting
In onze maatschappij spelen deze zelfde groepsdynamische processen een rol. De volksmassa is in dit kader de representant van de zwakkere persoonlijkheidsstructuur, die van nature geneigd is te volgen. Regeringsleiders zijn in dit verband de informele leiders. Zij hebben zich in hun positie weten te manoeuvreren door met behulp van leugens, bedrog en misleiding gebruik te maken van zogenaamde democratische gereedschappen zoals verkiezingen. De absolute farce van het kiezen van ‘volksvertegenwoordigers’, die door de aan hen opgedrongen partijdiscipline in toom worden gehouden, is in mijn beleving de grootste en duurste circusshow op aarde.

Zij zijn omwille van hun eigen egocentrische behoeften gemakkelijk te manipuleren acteurs, die de westers dictatoriale bestuursvorm van een democratisch vernislaagje mogen voorzien. Ook dictator Hitler is gebruik makend van ‘democratische’ verkiezingen aan de macht gekomen, evenals Obama en Benjamin Netanyahu en vele andere democratisch verkozen dictators! Het complexe aan de huidige meer globale groepsdynamische processen is, dat nationale ‘leiders’ ook weer tot volgelingen zijn gemaakt van hogere (bancaire) leiders. De bekende piramidale machtsstructuur.

Op wereldniveau heeft de Verenigde Staten zich opgeworpen als de ondemocratisch informele leider, die een unipolaire wereldstructuur op haar voorwaarden nastreeft. Weliswaar ingefluisterd door de Rothschilds en co. De VS is echter voornamelijk de militair georiënteerde façade, waarachter het satanisch geïnspireerde complex van multinationals, banken en sommige gepolitiseerde religies zich verbergt.

Binnen deze groepsdynamische wereldstructuur worden de procesbewakers, afhankelijk van de dictatoriale kleuring van het regime, als klokkenluiders, dissidenten, gekken of zelfs terroristen benoemd. Het huidige terroristenprobleem is mijns inziens bedoeld om, naast de huidige angstproductie, toekomstige andersdenkenden te kunnen marginaliseren, psychiatriseren, criminaliseren, om ze uiteindelijk te kunnen elimineren.

Groepsidentiteit
Het is een intrinsiek in de mens aanwezige behoefte om deel uit te maken van een dragend en kracht gevend verbindend netwerk. In de oude Afrikaanse stamculturen, was uitstoting uit het stamverband de ergste straf voor een begane misstap, die aan een stamlid kon worden opgelegd. Logisch natuurlijk, want probeer in je eentje maar eens te overleven in een Afrikaans tropisch landschap, met verscheurende wilde dieren en giftige slangen op de loer.

Aangezien we nu in een totaal veruiterlijkte en materialistische wereld leven, is de in ons geprogrammeerde oude manier om een dragend netwerk te beleven, dit in de buitenwereld te willen ervaren. Dit begint bij het gezin waarin men geboren wordt en de daarom heen aanwezige familie. Dit zou men kunnen zien als het vormende basiscollectief. De familie c.q. bloedbanden zijn echter onvrij en zijn gebaseerd op karmische verbindingen, die de fysieke en emotionele basis vormen voor de ziel om hier op aarde haar lessen te kunnen leren. In de puberteit is het een gezonde ontwikkeling, dat de naar volwassenheid groeiende mens zich losmaakt van die familiebanden en een eigen verzelfstandigende ontwikkeling doormaakt.

De nog over zichzelf onzekere puber gaat ter vervanging van het gezinscollectief, op zoek naar een groep van vrienden, gelijkgestemden of anderszins als identificatiemiddel te functioneren verbanden. De hang naar de verbinding zoeken in de buitenwereld is voor de puber een manier, om de onderdrukte en niet ontwikkelde verbinding met zichzelf ter compensatie buiten zichzelf te zoeken. De groep waartoe hij/zij behoord zal, door de identificatie ermee, een bepalende rol spelen in zijn/haar identiteitsbeleving.

Daarmee wordt de basis gelegd voor de gevoeligheid voor een groepsidentiteit. Iedere kunstmatig geschapen jeugdcultus, modehype, gadgethype en alle op massavorming gericht sociale beïnvloedingsprogramma’s hebben als doel groepsidentiteiten te vormen, die ten koste gaan van de eigen individualiteitvorming. Groepen zijn immers gemakkelijker te manipuleren, beheersen, controleren en te sturen. Het verlies van de individuele eigenheid begint bij het op een onbewust niveau functioneren binnen een groep.

Het kuddegedrag in onze maatschappij, is een door conditionering opgedrongen en aangeleerd psychologisch mechanisme, waar we allemaal mee besmet zijn geraakt. Het is echter volkomen onnatuurlijk en werkt uiteindelijk ontmenselijkend. Onzekerheid maakt kwetsbaar en kwetsbaarheid is iets, dat in deze ontzielde en ontmenselijkte maatschappij geen plek meer kan hebben. Zeker niet voor opgroeiende jongens.

De kracht van een groepsidentiteit biedt een fantastische schuilplaats om die kwetsbaarheid achter te verbergen. Het probleem ontstaat, wanneer er een andere groep opdoemt met een nog krachtiger identiteit en er een rivaliteit ontstaat. Als we op dit punt belandt zijn, dan heeft de heersende elite haar huiswerk weer bijzonder goed gedaan en is er een nieuw sociaal destructieprogramma in werking gesteld. Dit sociale fenomeen wordt door mensen, die deel uitgemaakt hebben van het hiervoor beschreven traject en die er in hun verdere leven in zijn blijven hangen, tot een ideaal instrument in handen van de heersende elite.

Zij kunnen immers met het door hen al zeer beproefde concept van verdeel en heers, door middel van het dialectische probleem-reactie-oplossings-model, alle groepen tegen elkaar uitspelen en zelf als lachende derde er met de buit van doorgaan. Die buit is onze levensenergie! Al onze in eindeloze en vooral ook zinloze conflicten verloren gegane levensenergie is de buit, waar de energetische vampiers zich mee voeden. Voor de elite en de daarachter manipulerende satanisch energetische vampiers is onze tijd een waar feestmaal.

 Jeugdig idealisme
In de pubertijd is de opgroeiende mens bijzonder gevoelig en ontvankelijk voor vernieuwende, opbouwende ideeën en initiatieven. Tevens voor alle illusionaire varianten daarvan, die daarop schijnen te lijken. Hij/zij wil zelf het liefst een eigen bijdrage leveren aan het verwezenlijken daarvan. Het zogenaamde jeugdige elan. Om dit jeugdige streven naar vernieuwing te corrumperen, zijn er op iedere nieuwe generatie gerichte sociale beïnvloedingsprogramma’s ontwikkeld en geïmplementeerd.

Dit is de reden waarom de hippiegeneratie van de jaren zestig verdoofd is geworden door seks, drugs en rock & roll. En de daarop volgende generaties met elektronische gadgets en dergelijke. Wanneer een mens de eigen identiteit blijft ontlenen aan welke groepsidentiteit dan ook, al is het maar de mede-geascendeerden, de mede-alternatievo’s, mede-realo’s, mede-brothers in crime of wat dan ook, dan zal die mens zichzelf hopeloos missen. Totdat hij/zij daar in het latere leven geen genoegen meer mee neemt en zichzelf gaat zoeken en uiteindelijk vinden. In 1975 wist het Simplisties Verbond, van Wim de Bie en Kees van Kooten, dit al schitterend weer te geven in hun legendarische lied; ‘Zoek jezelf’.

 

Ingesleten relatiepatronen
Gedurende de verdere levensontwikkeling worden vaak onbewust sociale relaties aangetrokken en gecreëerd, die een spiegelbeeld zijn van de gezins- en familiebanden en de daarna ontstane vervangende groepsverbanden. Alles wat in die sociale verbanden in de jeugd verstorend heeft gewerkt, doet dat ook in de rest van het sociale leven. De bewustwording hiervan is de kern van de werkelijke verzelfstandiging en individualisering. Dit bewustwordingsproces kan, afhankelijk van de bereidheid tot loslaten, overgave en de eigen kwetsbaarheid te durven accepteren nog een langere tijd duren.

De gedurende de kindertijd ervaren emotionele patronen, zeker wanneer deze de nodige traumatiserende ervaringen inhouden, zijn op een onbewust niveau diep ingesleten. De pijnlijkheid ervan en eventuele al in eerdere levens ontwikkelde zielekwaliteiten zullen bepalen, in hoeverre men bereidt is het loslaten, de overgave en de acceptatie van de eigen kwetsbaarheid toe te laten. Wat daar in eerste instantie voor nodig is moed. De moed om het opgedrongen geconditioneerde en onbewust verankerde moeten op een zo diep mogelijk niveau in zichzelf te leren zien en los te laten, om daarmee zichzelf te ont-moeten en zichzelf te durven zijn. Daarmee ook anders te durven zijn.

Dus de eigen unieke van de groepsidentiteit afwijkende individualiteit niet als een zwakheid te zien, die buiten de uniformerende groepsprocessen staat en daardoor dreigt alleen komen te staan. Wanneer je bedenkt dat IK, Mij en Mijzelf altijd nog een groep van drie inhoudt, dan is dat op zich ook al een dragende kracht die sterk maakt. J Ter verduidelijking versta ik onder IK, mijn hogere door geestelijk morele waarden geïnspireerde essentie, onder Mij mijn lagere menselijke zijn en onder Mijzelf het vernieuwde geïntegreerde Zelf dat daaruit ontstaan is. Je hoeft hier dus echt geen meervoudige persoonlijkheidsstoornis voor te hebben, maar wel een ontvankelijkheid voor de vernieuwende krachten van het leven zelf.

Het hiervoor beschrevene is essentieel ten aanzien van hoe men deelneemt aan groepen en welke plaats men daarin durft in te nemen. De in de jeugd aangeleerde rol, of juist het heftig afzetten daartegen is ook een rol, werkt vervreemdend ten aanzien van wie jezelf werkelijk bent. Je kunt menen nog zo alternatief, anarchistisch, of juist confessioneel of liberalistisch te zijn, het zijn allemaal hokjesmodellen voor groepsidentificatie, die vervreemdend werken met betrekking tot wie je werkelijk bent.

Daarnaast maakt het deel uit van de psychologische oorlogsvoering waar de mensheid in verzeild is geraakt, door de oorlogszuchtigheid van geesteszieke politieke, religieuze en economische leiders. Iedere groepsidentiteit is een illusie, die een speelbal is voor de elite om haar machtsspel mee te kunnen en willen spelen.

Het oude en het nieuwe
Het oude is gebaseerd op een kunstmatig van buitenaf door belanghebbende autoriteiten geschapen groepsidentificatie op alle levensgebieden. Het is gebaseerd op je conformeren aan anderen ten koste van jezelf. Het nieuwe is, je eigen unieke kwaliteiten te ontdekken, daar blij mee zijn en die ten dienste stellen aan het geheel van de mensheid. Wat anderen dan vinden van jouw kwaliteiten is hun probleem, voor zover zij daar een probleem van maken. Allen hebben we te kampen met het gegeven dat onze ware individualiteit in deze wereld niet gewenst is en niet wordt gewaardeerd, gehoord en gezien.

In feite doet dat er allemaal niet toe, zolang jij en ik onze eigen kwaliteiten maar zelf waarderen, horen en zien. Maar tevens laten horen en zien. Dus je individualiteit durven tonen. In het begin stelde ik de vraag betreffende wat individualiteit dan is. Wanneer we naar de taalkundige achtergrond van het begrip individualiteit kijken, dan blijkt het van het Latijnse woord ‘individuare’ te stammen en te betekenen ‘dat wat ondeelbaar is’, dus dat wat een geheel is.

Verklaart dit dan misschien waarom de heersende elite zo bang is voor onze individualiteit? In de eerste instantie bezitten de leden van die elite zelf geen individualiteit, want die hebben ze noodzakelijkerwijs opgeofferd aan de groepsidentiteit van hun 13 satanische bloedbandenconstellatie. In tweede instantie zien zij de individualiteit van ieder van ons als een spiegel voor hetgeen zij missen. Zij menen daarom onze individualiteit te moeten onderdrukken en innerlijk te verdelen, om zo de mensheid te kunnen controleren, beheersen en sturen.

Dus ons vooral het gevoel te geven veel te moeten, wat we eigenlijk niet willen. Want dat is juist het verdeeldheid zaaiende aspect. Te moeten, wat je volgens je eigen wezen niet zou willen. Maar wanneer wij door onszelf te ont-moeten die totaal onnodige dwangmatigheid leren los te laten, kunnen we vrede in onszelf ervaren en daarmee vrede in de wereld brengen. Het is daarom van belang om van het volgende uit te gaan:

Ik doe wat ik moet doen en jij doet wat jij moet doen,

Ik ben niet in de wereld om aan jouw verwachtingen te voldoen

en jij bent niet op de wereld voor de mijne.

Jij bent jij en ik ben ik

En als we elkaar bij toeval ontmoeten is dat goed

En als dat niet gebeurt … dan is er niets aan te doen.

(Het Gestalt-gebed, Fritz Perls, grondlegger van de Gestalt-therapie)

Met betrekking tot dit Gestalt-gebed heb ik voor mijn leven mijn eigen richtlijnen ontwikkeld.

• Ik geloof in mijzelf en in mijn oprechte intenties
• Ik doe wat ik wil, maar vooral wil ik wat ik doe
• Ik doe waarin ik geloof, maar ik geloof vooral in wat ik doe

Als morele richtlijn bij bovenstaande wil ik vermelden, dat het goed is om van de volgende stelregel uit te gaan:

‘Doe aan een ander niet, dat u niet wilt dat u geschiedt.’

Gedane zaken zijn voorbij

De tijd van het onszelf te laten bepalen door anderen is voorbij, want die anderen streven ook alleen maar hun uit onwetendheid voortkomende eigenbelang na. Wanneer men zichzelf heeft ont-moet, dan weet men dat er geen verschil is tussen het eigen zelf en het zelf van de ander. Dan weet men, dat wat men de ander aandoet men zichzelf aandoet. Dus wanneer men de ander steunt in zijn/haar ontwikkeling, steunt men tevens zichzelf. We hebben elkaar als mensen nodig.

Sociaal gezien is er zeker een bepaalde afhankelijkheid. Het ligt er maar aan of men die afhankelijkheid misbruikt en exploiteert, zoals de heersende elite dat doet met de mensheid en wij van hen geleerd hebben om dat onderling ook met elkaar te doen. Of dat we de eigen kwaliteiten vrij weten te schenken ter ondersteuning van elkaar. De Maya’s hebben een heel mooie groet, die een uitdrukking is van de weerspiegeling van de ander in jou en omgekeerd.

In Lak’ech (In la:kesj) betekent: Ik ben een andere jij.
In onze tijd mag men het als een zegen beschouwen, dat men als individu uit de maatschappelijke groepsprocessen gestoten wordt. Het is zelfs een noodzakelijkheid om zichzelf er buiten te plaatsen en de persoonlijke eigenheid en individualiteit te onderzoeken en tot ontwikkeling te brengen. Uiteindelijk zal men juist diegenen ont-moeten, die hetzelfde traject zijn gegaan. Er kan dan op een bewuste en vrije basis een nieuwe gemeenschapsvorming plaats gaan vinden, waarbinnen de kwaliteiten van ieder worden gewaardeerd.

Dus zoek jezelf broeder/zuster en wees en blijf alleen jezelf, want dan vindt je ook die ander in jezelf, die alleen maar zichzelf wil zijn en blijven en zich in jou wil vinden. Houdt ook vooral van jezelf, want naarmate je dat meer weet te doen, zul je dat ook meer aan anderen kunnen geven en van anderen kunnen ontvangen. Het jezelf durven zijn is de enige remedie voor het zich opdringende collectivisme van deze wereld, die een ander van jou wil maken dan wie je bent.

Het leven is, wat je er zelf van maakt.. Of hoe de kracht van een groep in positieve zin kan werken. Dat toont ook het beroemde volgende filmpje:

 

Arend Zeevat