De magie komt eindelijk LOS..!

‘De magie komt eindelijk LOS’

© 27 april 2011 Tessa Koop

c

Al een paar keer hing ik boven het papier, maar er kwam geen column. Niet omdat ik geen inspiratie had, niet omdat ik niets te melden had en zelfs niet omdat in de zon wilde liggen maar omdat pas na gisteren de cirkel rond was. Er is zoveel gebeurd. Op zowel spiritueel vlak als op aards vlak. Ik kan het zelf niet geloven.
Eindelijk, eindelijk vallen de dingen op hun plaats en ervaar ik dat ik deel uitmaak van een ruimere werkelijkheid en dat het universum magisch is.  Dat ik magisch ben. En bovenal voel ik mij euforisch omdat ik kan zeggen: ‘Het klopt dus allemaal wel!’..

Meer Licht dan lichaam
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen! Dat komt omdat het bij mij ook nog allemaal moet doordringen. In de periode dat ik wachtte op het antwoord van tijdschrift Happinez, ben ik op spiritueel vlak in een achtbaan terecht gekomen. Als je me een jaar geleden had verteld wat ik nu allemaal beleef, had ik het niet kunnen geloven. Nu ik het ervaar, voel ik dat dit nog maar een tipje van de sluier is. Maar wat een leuk tipje!

Ik begin mijn multidimensionaliteit te ervaren; dat ik meer Licht ben dan lichaam. Ik voel nu hoe natuurlijk het is. Vroeger dacht ik er spectaculair over. Nu ben ik ook opgewonden en voel ik me een kind in een speeltuin, maar het gaat zo anders dan ik altijd had gedacht. Dit voelt als mijn natuur. Dit is wie ik ben.

Enorm uitzweten
Vlak na mijn vorige column werd ik op een nacht badend in het zweet wakker. Ik vertelde jullie over stralingspijn in mijn onderrug en dat ik scheel uit mijn ogen keek. Dat had te maken met piekeren en angst. Ik maakte me zoveel zorgen over mijn (financiële) situatie en hoe het nu moest op werkgebied, dat ik er fysiek last van kreeg.
Die nacht bereikte de pijn een soort hoogtepunt. Ik hield het niet meer. Op een gegeven moment zette de pijn zich om in uitzweten. Enorm uitzweten. Het leek wel alsof alle negatieve energieafval werd afgevoerd en via mijn poriën mijn (licht)lichaam verliet. Om 3 uur kon ik niet meer slapen, zo bezweet was ik, en ging ik naar beneden. De hitte bleef maar ik voelde ook sterke aanwezigheid.

Engel op bezoek
Het leek erg veel op het bezoek dat ik in januari van een engel heb gehad. Wat ik nu weet is dat ik me telepathisch kan openstellen voor een boodschap. Dus dat deed ik. Ik voel me altijd een beetje onzeker en die engel zei: ‘Wees toch niet zo onzeker over jezelf en je gaven! Je voelt heel goed aan dat ik bij je ben.’ Dus toen liet ik het maar los en ben ik gaan tikken:

‘Ik heb een boodschap voor jou Tessa. Een boodschap om je voor de eindstreep nog even een hart onder de riem te steken. Het is belangrijk voor jou meisje. Houd nog eventjes vol! Dit gaat niet voor eeuwig zo door! We bewonderen je om je doorzettingsvermogen en je kracht.
Je moed om maar niet op te geven en niet van je pad af te wijken. We zien aan je hele energiesysteem hoeveel krachtinspanning je dit alles kost. Hoeveel moeite je doet om jezelf staande te houden. Je bent zo een belangrijke boodschapper. Weet dat.’

De engel liet mij weten dat ik alles mocht vragen wat ik maar wil. Mijn eerste vraag was dat ik zoveel angsten en onzekerheden voel, dat ik niet weet of ik het juiste doe.

‘Tessa, je doet het juiste. Je bent 100% op de goede weg. Sterker nog: wow je loopt helemaal op schema! Twijfel daar niet aan. Daarom ben ik hier, om je nog even aan te moedigen. Iets in jou twijfelt of je nog meer actie moet ondernemen om werk te genereren en geld te verdienen. Maar Tessa: nee. Dat is niet nodig. Blijf in je comfortzone. Alles komt nu naar JOU toe en niet andersom. Jij hoeft niets meer na te jagen. Blijf nog even volhouden en vertrouwen. Het is werkelijk nog een kleine stap.’

Dus ik kan gewoon doorgaan zoals ik dat nu doe?

‘Ja 100%’.

Dus ik ben dichtbij iets van een verandering, waaruit blijkt dat er beweging in de zaak komt?

‘Absoluut. Daarom ben ik hier. Het is tijd voor een nieuw begin.’

En ik hoef me geen zorgen te maken om geld? Ik kan gewoon mijn verantwoordelijkheden in dit gezin dragen?

‘Absoluut Tessa. Dit is een van jouw diepste angsten. Dat er tekort aan geld zou zijn. Dit idee gecombineerd met het afwachten, dat maakt het zwaar voor jou. Menigeen zou het op dit punt ook hebben opgegeven. Maar jij niet. Daar is grote moed voor nodig. Heb vertrouwen meisje. Er zal in al jouw behoeften en meer worden voorzien. Er is een oplossing in zicht. Je hoeft nu niet lang meer geduld te hebben. Houd nog even vol. We vragen veel van je, dat beseffen we heel goed. Maar maak je vooral geen zorgen…’

Science fiction
De engel vertelde me ook dat het goed voor mij zou zijn om met grote regelmaat naar mijn Witte Ruimte te gaan. ‘Dit is jouw thuishaven Tessa,’ sprak hij. Wat hij me vertelde is dat deze ruimte als het ware een verlengstuk is van mezelf. Je zou kunnen zeggen dat het mijn wereld van oneindig veel mogelijkheden is. Mijn creatiecentrum. Mijn universum.
Ik kan daar om advies vragen, mijn intenties zetten maar ook voorbij tijd en ruimte reizen. Andere werelden betreden. Het is mijn toegangspoort tot het universum. Wow. Ik kon het haast niet geloven. Dit is wat ik als kind al wilde. En al diep van binnen voelde. Het klinkt haast als science fiction, vind je niet? Wat is realiteit? Bestaat er wel zoiets als ‘realiteit’?

De engel besloot zijn boodschap:

‘Samengevat lief meisje: maak je geen zorgen. Al je dromen en meer komen uit. Jouw universum is magisch en je zult er nog veel van beleven. Heb nog even geduld, er is een grote verandering voor jou in zicht. Deze verandering zal je niet alleen rust maar ook kracht geven.’

Spacen
De dag erna was ik nog helemaal aan het spacen. De engel had al gezegd dat mijn afspraak van die dag niet door zou gaan en prompt kreeg ik die ochtend een sms dat we de afspraak moesten verzetten. Gelukkig maar. Ik sta graag met beide benen op de grond, maar die dag bevond ik mij letterlijk in hogere sferen.

Die grote schoonmaak in mijn energielichaam zorgde ervoor dat er ineens heel veel nieuwe, schone energie door me heen kon stromen. Het voelde alsof ik op het elektriciteitsnet was aangesloten. Ik voelde me helemaal geladen. Natuurlijk vertelde ik Wiljo over mijn ervaring en hij zei: ‘Heb je gevraagd wat voor verandering dan precies?’ Uhhh … nee dat heb ik niet zo gevraagd. ‘Haha. Nou ik ben wel nieuwsgierig!’ Die dag gebeurde er nog iets opmerkelijks…

Witte Ruimte
Ik wilde achter mijn pc praten met daarboven om te vragen of ze me iets over die verandering wilden vertellen, maar ze nodigden me uit om naar mijn Witte Ruimte te komen. ‘We willen je iets laten zien,’ werd er gezegd. Een beetje lacherig ging ik boven op bed liggen. Het heeft toch iets komisch om naar je ‘Witte Ruimte’ te gaan. Maar je moet niet denken dat je omhoog gebeamed wordt hoor.
Als je ervaart dat je multidimensionaal bent, ben je overal tegelijk. Alles is energie, weet je nog? Er is geen afscheiding; tijd en ruimte zijn een illusie. Waar je je aandacht op richt, daar ben je. Dus terwijl ik de vogeltjes buiten hoorde fluiten en er een scooter voorbij kwam, lag ik in mijn Witte Ruimte. Ik was zowel hier als daar. Moeiteloos.

Moeder Aarde
Toch voel ik me nog wel een beetje onhandig als ik ‘daarboven’ ben. In de Witte Ruimte hangt altijd een wit scherm en ik vraag me altijd af aan welke kant het scherm nu weer hangt. De realiteit is als het ware vloeibaar. Je moet die ruimte dus niet zien als een solide ruimte. Ook krijg ik niet alle details te zien.
De wezens die bij me zijn bijvoorbeeld, ik heb geen idee hoe ze eruit zien en wie het zijn. Als dat belangrijk is, dan wordt me dat wel aangereikt. Dus toen ik bezig was mezelf af te vragen waar dat scherm nou hing, zeiden ze tegen me: ‘Tessa, dat is helemaal niet belangrijk.’ Dat stelde me gerust en prompt zag ik het scherm pal voor me, megagroot en op het scherm stond Moeder Aarde afgebeeld. Magisch mooi.

Buitenaardse rassen

Wat wel leuk is om te horen, maar wat voor heel veel van ons nog onvoorstelbaar is, is dat de Aarde ‘onze’ planeet is. Vanuit het andere perspectief, van waaruit ik naar onze aarde keek, snapte ik dat ze bedoelde dat de Aarde in ons zonnestelsel een nogal bijzondere plaats inneemt.
En dat veel buitenaardse rassen betrokken zijn bij de Aarde. Bij alles wat hier nu gebeurt. Ik krijg hier vast nog wel meer over te horen, als de tijd er rijp voor is. Maar dat was wat ik er nu van begreep. De Aarde is van ons allemaal. Niet alleen van de ‘mens’.

Als we denken in energie, ‘vloeibare realiteiten’ en lichtlichamen, dan kun je je misschien wel voorstellen dat wij mensen maar een fractie ervaren van de oneindig veel realiteiten die er zijn. Er is heel wat aan de hand. Het leuke is: we leven in een tijd waarin het voor steeds meer mensen mogelijk is om voorbij de aanvaarde werkelijkheid te gaan.

Je hart kent de toekomst
Het scherm in de Witte Ruimte heeft allerlei functies: het is een krachtig instrument om mijn intenties op te visualiseren, het helpt me om nog meer te ontspannen (zo laten ze me vaak rustgevende beelden op het scherm zien). Ik vermoed dat ik straks meer van andere werelden krijg te zien maar het laat me ook beelden zien uit mijn ‘toekomst’.

Als je in het ‘nu’ intenties zet voor de toekomst, word je ‘nu’ door de toekomst gecreëerd. Zo sterk zijn onze gedachten, intenties, gevoelens en dus onze scheppingskrachten. Je hart kent de toekomst. Dat is zelfs wetenschappelijk bewezen door het Amerikaanse instituut HearthMath, dat is verbonden aan Stanford University. Het is dus heel verstandig om je hart te volgen. Je hart creëert een elektromagnetisch veld om zich heen dat 5000 keer sterker is dan het veld om je brein.

Toekomstbeelden
Maar goed. Ik bedoel er maar mee te zeggen dat tijd cyclisch is. Niet lineair, zoals wij meestal denken: verleden, heden en toekomst. Tijd is een frequentie. Tijd informeert de ruimte. Tijd is cyclisch. Alles is NU. Je hart is verbonden met de eeuwigheid, het grote NU.
Ik kreeg dus beelden uit mijn ‘toekomst’ te zien en telepathisch kreeg ik er informatie bij. Ik kreeg te zien dat de Live Columns dichtbij zijn (Wiljo en ik zijn druk bezig met de organisatie), ik kreeg te zien dat ik artikelen schreef voor een blad (Happinez?), maar ik kreeg ook beelden te zien dat ik wereldwijd mensen ga ontmoeten en krachtplekken ga bezoeken. En zo passeerden nog wat dingen de revue.
Net genoeg om te voelen dat ik op de goede weg ben en ook weer net niet teveel om mijn Aardse realiteit er door te laten beïnvloeden. Het was een groot geschenk. Wow!

Happinez op voetstuk
Het normale leven ving weer aan. Ik ben natuurlijk niet voortdurend aan het spacen. Ik was vooral benieuwd of Happinez nu met mij wilde samenwerken. Ergens hoopte ik zo dat dit mij iets van financiële zekerheid ging geven. Maar ook hoopte ik diep van binnen op herkenning, waardering en het bereiken van een groter publiek. Terwijl ik zo lang moest wachten op een reactie van Happinez, realiseerde ik me dat ik het blad op een voetstuk had geplaatst.

Ook werd ik door een andere situatie opnieuw met mijn faalangst geconfronteerd. Ik moest een artikel schrijven en ik blokkeerde volledig. Ik maakte me zorgen: ‘Stel dat dit me zou overkomen bij Happinez?’ Maar waarom blokkeerde ik zo volledig? Waarom stroomde dat artikel voor geen meter? Omdat ik het stuk niet voor mezelf schreef maar voor de ‘buitenwereld’ en ik wederom (voor de 1000ste keer) bang was om afgewezen te worden.

(Sorry dat dit zo een lange column wordt. Ik ben nog niet klaar. Maar ik moet eerst dit even uitleggen voordat ik je kan vertellen hoe magisch dit verhaal afloopt. Hopelijk geeft het je inspiratie om ook blindelings te vertrouwen op je gevoel, op jouw magie.)

Menselijk perspectief
Het klinkt als een open deur, maar ik besefte me ineens heel sterk dat ik – alles wat ik schrijf – puur en alleen voor mezelf doe. Vanuit mijn hart. Omdat ik ervan houd mezelf en andere mensen te informeren en te inspireren. Ik wil mensen helpen in hun eigen kracht te komen.

(Niet dat mensen mij nou op mijn groene ogen moeten geloven… Ik vertel alleen wat ik ervaar. Mijn hoogtepunten en dieptepunten. Daarbij is mijn waarheid niet ‘star’ maar als een vloeistof. Ik voel me vrij deze op ieder moment bij te stellen. Denk dus niet dat ik de ‘waarheid’ spreek.
Ik vertel je mijn waarheid en soms zal ik erachter komen dat ik iets van mijn waarheid vanuit mijn beperkte menselijke perspectief heb opgevat en dat het achteraf heel anders in elkaar steekt. Wat dat betreft hebben ze daarboven een harde dobber aan ons. Onze filters … laat zeggen dat ze niet altijd even ‘schoon’ zijn.

Geloof niemand
Geloof dus niemand. Dat is wat Wiljo mij ook keer op keer vertelt. Alleen je eigen gevoel. Soms denken we echter te weten wat we voelen en is dat iets heel anders als wat ons hart probeert te vertellen. Blijf altijd scherp en alert!)

Als ik mijn motivatie (waarom ik schrijf) scherp voor ogen houd, dan gaat mijn hart open en dan stroomt alles. Dus of ik nou voor Happinez schrijf, de koningin, een straatkrant of een lokaal weekblad – het maakt niet uit!!! Ik ben van niets en niemand afhankelijk om mijn boodschap uit te dragen. Als ik maar vrij ben om te zeggen wat ik wil.

Alle zeilen bijzetten
Om een lang verhaal kort te maken: Happinez ziet geen match tussen ons. Ik trof donderdagavond een mail aan in mijn inbox, met daarin het teleurstellende nieuws dat het allemaal niet doorging. Ja, misschien in de ‘toekomst’ =) werd er gezegd.
De reden was op zich een compliment: het blad vindt mij al te ver op het spirituele pad. Terwijl de tone of voice van Happinez vooral gericht is op ‘verwonderen en ontdekken’. Ik moest wel even alle zeilen bijzetten na dat bericht. Dat zul je begrijpen als je mijn vorige column ‘Alice in Wonderland’ hebt gelezen.
Hoe zat het dan met al die wonderlijke synchroniciteiten? Wat ik net al zei: soms interpreteren we de signalen uit ons universum teveel vanuit een (beperkt) menselijk perspectief. Brengt het ons achteraf iets anders, wat misschien op dat moment niet door ons ego wordt gewaardeerd, maar wat later een veel groter geschenk blijkt dan we dachten.

Zo was het ook voor mij.

Maya-indiaan
Afgelopen weekend vielen er nog wat andere dingen voor, waardoor ik ineens aan alles in mijn universum ging twijfelen. De ‘buitenwereld’ spiegelde me een paar zaken, financieel was ik nog geen meter opgeschoten, ik twijfelde aan de woorden van de engel, aan al mijn spirituele ervaringen, aan mezelf, aan wat ik nu moest doen en of ik hier allemaal nog wel mee door moest gaan.
Ik had zelfs amper oog voor een bijzonder bericht dat ik via Facebook had gekregen van Quetzal, een Maya-indiaan, die mij vroeg of ik zijn webtekst wilde maken. Hoewel mijn hart direct een sprongetje maakte, was ik zo gedesillusioneerd van alles dat ik niet durfde te hopen dat dit misschien wel eens die grote verandering kon zijn waar ik al maanden met smart op zit te wachten. Het lijkt er echter wel op.

Krachtplekken
Quetzal noemt zichzelf een ‘spiritueel activist’ en organiseert ceremonies wereldwijd in samenwerking met inheemse natuurvolkeren, zoals de Maya’s, de Lakota-indianen, Tibetanen, etc.
Hij bezoekt de mooiste krachtplekken (!!!) midden in de jungle van bijvoorbeeld Equador, Peru, Mexico en Brazilië en werkt nauw samen met medicijnmannen.

Deze ceremonies dienen verschillende doelen: het ondersteunen van Moeder Aarde, het slaan van een brug tussen de ‘oude wereld’ en de ‘moderne wereld’, het bijdragen aan het verruimen van bewustwording op Aarde en het helpen van de inheemse volkeren. Daarbij moet je denken aan het helpen behouden van hun eeuwenoude tradities en culturen, maar ook de mensen zelf die het vaak aan allerlei rechten en praktische zaken ontbreekt.

Pleiaden
Quetzal loopt al twee jaar met het idee rond om een website te maken maar steeds kwam het er niet van. Totdat hij mij voorbij zag komen op Facebook. ‘Ik zag je profiel en ergens twijfelde ik of ik je wel een berichtje zou sturen. Maar ik voelde dat ik het moest doen. Dus toen ik de vraag in een bericht had gesteld, drukte ik maar snel op verzenden.’ Gelukkig maar.
Gisteren was ik bij hem op bezoek in Amsterdam en we hebben uren achter elkaar gesproken. Toen ik hem mijn tatoeage liet ziet, hoefde ik hem niet uit te leggen dat dit de Pleiaden zijn. Hij wist ook dat de Maya’s altijd hebben gezegd dat hun kosmische kennis afkomstig is van dit zevengesternte. Voor mij was het één groot feest. Ik voelde me immens dankbaar voor alles. Ineens vielen de puzzelstukjes op hun plek.

Rituelen en ceremonies
Ik weet natuurlijk niet in detail wat de samenwerking met Quetzal en zijn organisatie me allemaal gaat brengen. Wat ik wel weet is dat ik volgende week in een zweethut ergens in Groningen zit. Er komt een chief uit Lakota (een groot indianenreservaat) over vanuit Amerika om vier dagen lang ceremonies te houden. Quetzal heeft me uitgenodigd om dit bij te wonen en er vooral van te genieten.
Hij heeft me beloofd nog van alles te vertellen over de oude natuurvolken, hun kennis over de bijzondere tijd waarin we leven, de planten waarmee ze werken, de betekenissen van de verschillende ceremonies, en oh nog veel meer. Weet je wat zo grappig is? Voor een tijdschrift waar ik voor freelance staat gepland dat ik eind juli een artikel mag schrijven over de kracht van rituelen en ceremonies.

Nu jij weer…!

Hartelijke groet, Tessa