‘Boem!’ Hoorde ik een paar weken geleden tegen ons keukenraam. Ik keek direct naar buiten en zag op de koude stenen – helemaal versuft – een roodborstje zitten. Oogjes dicht, het kleine snaveltje scheef en de vleugeltjes hingen moedeloos langs het lijfje.
‘Oh jee wat nu?!’ ging er door me heen. Ik ben naar buiten gegaan om het vogeltje in mijn warme handen te nemen. Het enige wat ik heb gedaan is visualiseren dat de warmte van mijn handen door het kleine vogellijfje stroomde. Ik had al eens van mensen gehoord dat ik ‘helende handen’ heb, dus daar mocht dit diertje wat mij betreft van profiteren.
Weer tot leven
Terwijl ik het vogeltje in mijn handen had, realiseerde ik me dat ik nog nooit een roodborstje van zo dichtbij heb mogen bekijken en aanraken. Hoewel het natuurlijk ontzettend sneu was wat er was gebeurd, besloot ik
van het moment te genieten. Ik heb het beestje van dichtbij in me opgenomen. Het scheve snaveltje heb ik héél voorzichtig recht gezet, het was alsof ik een kaakje uit de kom weer corrigeerde. ‘Klik’. Vlak daarna gingen die kleine, zwarte oogkraaltjes weer open en het roodborstje kwam weer een beetje tot leven.
‘Zal mijn roodborstje er ook tussen zitten?’
Op het moment dat ik besloot om het diertje voorzichtig op een tak in de boom neer te zetten, spreidde het zijn vleugels en vloog het over de schutting weer de wijde wereld in. Bij ons in de achtertuin is het dagelijks een waar vogelparadijs en ik vraag me vaak af: ‘Zal mijn roodborstje er ook tussen zitten?’
Een paar dagen na dit roodborstje-avontuur kwam Guido, Uitgever WTK en goede vriend, met de volgende tekst (zie afbeelding). De betekenis is niet van de wind, poeh: de energie van het roodborstje is zuivere liefde. Een roodborstje werkt altijd opbeurend (…). ‘Omdat ze zuivere liefde tot uitdrukking brengen is hun aanwezigheid als een zegen.’ Het is toch wat dat een roodborstje helemaal voor mij tegen het raam opvliegt… Of waren de rollen dit keer omgedraaid?
