Wat weten we en wat weet ik nu eigenlijk..??

x

x

Wat weten we en wat weet ik nu eigenlijk?

 2020 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Wat is weten? Iedereen meent wel iets te weten. Maar wat is dat weten nu eigenlijk? Is het een weten dat voort is gekomen uit het conceptualiserende denken, dat volledig aangeleerd en geïndoctrineerd is? Is het echter daarmee wel een echt diepgaand weten? Concepten zijn immers geconditioneerde begrippenkaders, die een oppervlakkig beschrijvend verhaal zijn van wat men waarneemt. Veelal worden ze als waarheid beschouwd, daar ze een zekerheid en houvast biedende functie in zich dragen. Zeker wanneer degene die ze overbrengt als een zelfbenoemde en door anderen aanvaarde autoriteit wordt beschouwd. Maakt het daarmee het waargenomen fenomeen gelijk aan de conceptuele beschrijving ervan?

De gehele indoctrinerende programmering van de mens is gebaseerd op hem vanaf de jeugd te laten geloven dat de beschrijving van fenomenen hetzelfde is als die fenomenen zelf. Die beschrijving wordt als de enige ware werkelijkheid gepresenteerd, waar mensen hun individueel innerlijk leven aan ophangen. Mensen identificeren zich er vaak volledig mee. Zij zijn dan de aanvaarde concepten.

Daarmee wordt het geheel tot een vastgeroeste overtuiging die ingesleten raakt in de neurale paden in de hersenen. Waar dan weer gevoelens en emoties aan gekoppeld worden die leiden tot een verstard handelen. Een verkalkingsproces in de hersenen dus. Daardoor zijn de geïndoctrineerde concepten de basis geworden voor het beleven van het individuele zelf en de aardse realiteit waarin men leeft.

Men is wat men denkt..
Men is wat men denkt, want concepten zijn gebonden aan het verstandelijk denken. Het verstandelijk denken is echter gebaseerd op een dualistisch begrippenkader dat zich via het denken in de taal uit. Een nondualistisch denken, denkt niet..! Want de onbenoembare eenheid van het leven, dat zich uit in alle gemanifesteerde aardse vormen, is niet in dualistische concepten te benoemen.

De nonduale geest neemt alleen de gedachten en de daaruit voortkomende emoties waar die in het bewustzijn opdoemen en identificeert zich daar niet mee. Het kan ze beschouwen als een object, dat net als water in de felle zon verdampt en in het niets verdwijnt, omdat er geen identificatie mee plaatsvindt. De door dualisme beheerste mens is zijn denken. Hij wordt geregeerd door zijn hoofd en heeft geen verbinding met de wijsheid van het hart. Wanneer het denken is afgestemd op en verenigd met het hart, is er geen dualisme meer.

Is meten werkelijk weten?
Een typisch westers rationeel/analytisch gezegde is dat meten weten is. Meten levert echter geen weten op, maar wel kennis. Wanneer men dit koppelt aan een evenzeer westers gezegde, namelijk kennis is macht, dan blijkt hier de kwantitatieve gerichtheid van het weten c.q kennis uit. Meten levert immers alleen in getallen uitgedrukte gegevenheden op, die verder geen enkele wezenlijke inhoud vertegenwoordigen. Ze zijn veelal bedoeld om mee te imponeren, dus te manipuleren.

De conclusie die men hieruit kan trekken is, dat hoe meer men meent te weten hoe meer macht men meent te kunnen verkrijgen. Alles in onze driedimensionale werkelijkheid is echter relatief en beperkt. Ook kennis en daaruit verkregen macht! De relativiteit van de gangbare wetenschap is met de gerichtheid op het vergaren van kennis door de benadrukking van het meten inmiddels wel aangetoond. Zeker in onze tijd, waarin wij met cijfers en statistieken worden doodgegooid, blijkt maar al te zeer dat het zogenaamde weten opleverende meten erg selectief wordt toegepast.

Er wordt flink gerotzooid met cijfers en statistieken betreffende de kroon aller ‘ziekten’, Corona, die verschillende verwarring zaaiende bijnamen heeft. Het laat zien dat de reguliere wetenschap bijna alleen maar misleidende informatie verschaft, die een achterliggende verborgen agenda dient. Het laat ook zien dat wanneer men het woord weten-schap op de essentie beschouwd, het een doods op schappen gestald ‘weten’ is.

Dat weten is altijd gebonden aan het verleden. Het is in de reguliere vorm ervan een van ieder leven ontdane misleiding, dat via doodse symbolentaal wordt overgebracht. Een symbolentaal die ook al uit het verleden stamt, zoals de Oudegyptische symboliek die binnen de Vrijmetselarij gangbaar is. Veelal is deze alleen te begrijpen door de evenzeer in grote mate ontzielde wetenschappelijk geschoolden, die zich het wetenschappelijk visserslatijn ook meester hebben gemaakt.

Obscurantisme
Een moeilijk begrip, wat inhoudt dat men bepaalde zaken wil verhullen en in het duister wil laten. Met als doel mensen in onwetendheid te houden. In de wikipedia staat er volgende over:

“Obscurantisme (uit het Latijn: obscurare = verduisteren, donker maken) is het doelbewuste streven om andere mensen in onwetendheid te houden en zelfstandig denken te verhinderen. Een persoon die zodanig gedrag vertoont noemt men een obscurantist.

 Obscurantisme kan worden gezien als het tegengestelde van Verlichting. De 18e-eeuwse Verlichtingsdenker Marquis de Condorcet schreef veel over het verschijnsel, en definieerde het als ‘de tirannie van de arglist over de onwetendheid’. In academische debatten wordt de term “obscurantist” nogal eens gebruikt om een opponent af te schilderen als tegenstander van de vrije uitwisseling van gedachten, of als iemand die een ondoorgrondelijke stijl hanteert. Onder andere de Duitse filosoof Martin Heidegger kreeg soms dit verwijt van zijn opponenten.

Obscurantistische verschijnselen worden in de hoofdstroom van het Westers denken vaak geassocieerd met orthodox-religieuze groeperingen die zich aan de Westerse beschaving onttrekken of zich ertegen afzetten. Meestal wordt de term fundamentalisme gebruikt om dergelijke obscurantistische denk- en handelwijzen mee aan te duiden.” (Bron)

In bovenstaand citaat wordt het gebruik van verhullend en dus misleidend taalgebruik vooral gekoppeld aan orthodox-religieuze groeperingen. Wanneer men echter als wetenschappelijk leek naar de wetenschap kijkt, kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat ook met name die (reguliere) wetenschap zich nogal obscurantistisch gedraagt. Het is de vormgeving van het eerder benoemde gezegde kennis is macht.

Door bewust een taal te gebruiken die voor leken niet te begrijpen is, kan men op basis van de verkregen autoriteit zich als een macht hebbende deskundige presenteren. Zie hoe in het Corona-tijdperk het ‘gezondheidsbeleid’ door virologen en andere ziektedeskundigen wordt bepaald. Vanzelfsprekend laten zij als Homo Economicus, evenals de economisch verblindde politici, hun oren hangen naar de financiële belangen van Big Pharma en de grootste niet-medische depopulist Bill Gates. In wezen zijn zij geestelijk gezien zelf heel ziek.

Oneigen..’
‘Oneigen’ wil zeggen: ‘niets met het wezenlijke zelf te maken hebbend’. De manipulatieve wetenschap is de ware mens oneigen. Het hieronder weergegeven gedicht van de oud-Vlaamse dichter Guido Gezelle, geeft iets weer van het oneigene, waar wij in onze moderne tijd mee besmet zijn geraakt. Deze besmetting is in de afgelopen eeuwen een ware pandemie geworden en de grootst mogelijke bedreiging voor de volksgezondheid en het algeheel menselijk welzijn.

ONEIGENE

Hetgeen ik niet uitgeve en
hebbe ik niet in,
wie zal mij dat wijten te schanden?
Mijn herte en mijn tale, mijn
zede en mijn zin,
‘t is al zoo van buiten, t’is
al zoo van bin’:
‘t ligt alles daar bloot op mijn’ handen!

Dan weg met de oneigene
tale en den schijn
van elders geborgde gepeizen;
mijn zijt gij niet, uw dat en
wille ik niet zijn,
dat in mij en aan mij is
dat heete ik mijn:
oneigene, ik late u… gaat reizen!

Guido Gezelle
(1830-1899)

Het volgende gedicht van hem geeft hier de remedie voor:

‘Als de ziele luistert’

Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
’t lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blâren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heilige voet,
talen en vertolken
’t diep gedoken Woord zo zoet…
als de ziele luistert!

Waar het in deze van oneigenheid vergeven tijd om gaat is, om weer de eigenheid van het ware wezen te ontdekken en dat te leven. De uiterlijke druk van maatschappelijk steeds dictatorialer wordende ‘leefomstandigheden’ kan onze innerlijke zielsdiamant (HIER) blootleggen en volledig doen schitteren.

Oud of nieuw?
Veel van het wetenschappelijk kenniskader is oud. Nieuwe ontdekkingen kunnen daar dan weliswaar ogenschijnlijke vernieuwende elementen aan toevoegen. Het zuiver materialistische denkkader waarbinnen dit alles plaatsvindt blijft oud. Een ouderdom die dateert tot het moment dat het menselijk wezen zijn verbinding met en weten van zijn geestelijke oorsprong verloren is. Het is het tijdsmoment in de evolutionaire geschiedenis van de mensheid geweest waarop zij door de directe leiding van de goden verlaten werd, om daarmee innerlijk zelfstandig op eigen benen te mogen leren staan.

De Noordse mythologie heeft dat beeldend verwoord in de Edda, waarin het episch gedicht Völuspá is opgenomen. Dit gedicht verhaalt van de wereldondergang, die Ragnarok wordt genoemd (HIER en HIER). In diezelfde Edda wordt gesproken over de boom Yggdrasil, die alle werelden met elkaar verbindt. De Wikipedia beschrijft dit fenomeen als volgt:

“Yggdrasil is de wereldboom in de Nootrdse kosmogonie. De naam laat zich letterlijk vertalen als ‘paard van Yggr’, oftewel ‘paard van Odin, en verwijst naar de felle levenskracht die hem draagt en overal heen voert.

Yggdrasil is de levensboom en kennisboom, het symbool van de eindeloos vertakte vorm van dat wat is. Tegelijk draagt en verbindt hij de werelden als wereldas (axis mundi). Deze toont tegelijk de weg naar het hogere, de weg die de sjamaan volgt om in het gebied van goden en geesten te komen. Hij reikt van de onderwereld dwars door de mensenwereld naar de wereld van goden en helden.”

Opmerkelijk hierbij is dat de levensboom en kennisboom met elkaar verenigd worden. In de bijbel worden de bomen van kennis van Goed en Kwaad en de levensboom van elkaar gescheiden. Het wordt Adam en Eva verboden om van de vruchten van de eerstgenoemde boom te eten op straffe van hun uitdrijving uit het paradijs. De symboliek van Yggdrasil laat echter zien dat om te weten wat het ware leven is, het van wezenlijk belang is om  een onderscheidingsvermogen te ontwikkelen ten aanzien van ‘Goed’ en ‘Kwaad’. Om door het ontwikkelen van het individueel creatieve potentieel tot een volledig bewustzijn te komen en een medeschepper naast God te worden. Zo de schepping te verrijken met een nieuw evolutionair element.

De grote inwijding
We bevinden ons momenteel op een cruciaal moment in het leerproces van het ontwikkelen van het hiervoor genoemde onderscheidingsvermogen. Met het doorstaan van vele beproevingen wordt de mensheid gaandeweg ingewijd in de geheimen van het Leven en de Kosmos. Het ontwikkelen van een onderscheidingvermogen ten aanzien van alles dat het leven bevordert en alles dat het leven vernietigt is daarbij de belangrijkste kwaliteit, die de inwijding zal doen slagen of doen falen.

De op oude kennis gebaseerde wetenschap van de aards fysieke werkelijkheid, zal de mensheid zeker niet ondersteunen in haar inwijding. Ze zal die juist onmogelijk willen maken. Slechts het onderzoeken van het innerlijke geestesdomein, zal de mensheid tot een waarachtig weten laten komen. Iedere ontstane en vergane cultuur heeft gedurende de evolutionaire voortgang één of meerdere vernieuwende elementen bijgedragen aan de verruiming van de menselijke bewustzijnsevolutie. Dat heeft ons gebracht waar wij als mensheid nu zijn.

In onze cultuurtijd mogen we al die verschillende elementen, die een veelzijdige weerspiegeling zijn van de menselijke natuur, met elkaar verbinden en integreren in ons Bewuste ZIJN. Daarmee de Nieuwe MENS vormgeven, die het symbolische beeld van Yggdrasil in zich draagt. De Noordse cultuur heeft zich beziggehouden met het ontwikkelen van de moedkrachten. Een evolutionair verrijkend element dat wij nu heel hard nodig hebben om de gevaren van onze tijd, in de vorm van de vele misleidingen en verleidingen te kunnen weerstaan.

Weten of niet weten, dat is de vraag
Hieronder enkele veelzeggende uitspraken  van de Griekse filosoof Socrates over het weten (bron):

Velen menen dat men over alles iets moet weten, in het kader van kennis is macht. Wat natuurlijk een totale onwaarheid is. Men kan in geen geval over alles iets weten, als dat weten een oppervlakkige kennis zonder enige diepgang inhoudt. Het kan juist heel krachtig en wezenlijk zijn om toe te geven dat men het niet weet. Dat houdt een bepaalde openheid en bevrijding in. Terwijl iets menen te weten een afgeslotenheid inhoudt.

Vooral in een tijd van radicale veranderingen en totale transformatie is hetgeen men weet al snel achterhaald. Juist daarom is het nu van zo’n intens belang om het vermeende eigen weten eens tegen het licht van de bron van wijsheid te houden, om te zien of het een voortgang van de vernieuwende stroom van veranderingen bevordert, of juist blokkeert. De volgende uitspraak van Lao Tse is wat dit aangaat ook heel veelzeggend:

Hij die weet, spreekt niet, hij die spreekt, weet niet
In de volgende lezing legt Eckhart Tolle uit wat het belang van het niet weten is:

‘Comfortable Not Knowing’ | Eckhart Tolle

Zelf weet ik niets over alles en toch misschien diep in mijn hart ook wel alles over niets.

Arend Zeevat

21 september 2020

* * *