Verplichte zorgverzekering illegaal verklaard..!!

Dit artikel is een vervolg op mijn eerdere artikel hier op de site, over de vermarkting van de gezondheidszorg (HIER). In dat artikel ben ik ingegaan op de financiële en antisociale graaifenomenen die zich hebben voorgedaan in de gezondheidszorg, sinds het zogenaamde vrije marktprincipe tot basis van die gezondheidszorg werd gemaakt. In dit vervolg ga ik in op de historische context van deze ontwikkeling.

x

* * *

x

x

Verplichte zorgverzekering illegaal verklaard!

x
2018 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x

Al in 1770 ontstonden de eerste ziekenfondsen. Deze hadden in eerste instantie een christelijk geïnspireerd liefdadigheidskarakter. Ze kwamen voort uit een soort van solidariteitsgevoel met het welzijn van de minder bedeelden.

‘De eerste ziekenfondsen werden vanaf 1770 opgericht. Artsen en apothekers, liefdadigheidsorganisaties en particulieren stichtten Anonieme Sociëteiten of verenigingen, waar men tegen betaling van een paar centen in de week verzekerd was van medische zorg door een arts en van medicijnen, geleverd door een apotheker. Ziekenfondsbodes waren de spil in de ziekenfondsverzekering. Zij haalden bij de verzekerden de premies op en betaalden de artsen en apothekers hun honoraria.’ Bron

In de loop van de 19^e eeuw ontstonden er meerdere en vooral ook commercieel ingestelde ziekenfondsen, die onderling heftig met elkaar concurreerden. Dit maakte het voor de op beheersing gerichte overheid moeilijk om grip op dit geheel te krijgen. De ziekenfondsen waren toen nog vrijwillig en ze vroegen lage premies. Hierdoor bleven belangrijke duurdere zorgverleningen, zoals ziekenhuisverpleging, specialistische hulp en tandheelkundige zorg buiten het verstrekkingpakket.

In de verdere ontwikkeling van
de zorgverzekering in de 20^ste eeuw,
hebben de Duitsers,
tijdens hun bezetting van Nederland,
een cruciale rol gespeeld.

In de verdere ontwikkeling van de zorgverzekering in de 20^ste eeuw hebben de Duitsers, tijdens hun bezetting van Nederland, een cruciale rol gespeeld. Zij bepaalden in 1941 door middel van het door hen afgekondigde Ziekenfondsbesluit dat zij die onder de ziekenfondsgrens vielen een verplichte verzekering moesten afsluiten.

‘Het Ziekenfondsenbesluit uit 1941 was een grote verbetering voor de Nederlandse gezondheidszorg. Iedereen die verzekerd was voor de Ziektewet en een inkomen had beneden de ziekenfondsgrens, toen ƒ 3000 per jaar, moest zich bij een ziekenfonds voor de verplichte verzekering aanmelden.’  Bron

Toch een opmerkelijk gegeven dat de huidige verzekering, die samenhangt met ons zorgstelsel, een basis heeft in de Duitse bezetting. Het doet terecht de vraag oproepen of wij überhaupt wel bevrijd zijn van die Duitse bezetters (Duitse invloed binnen het koningshuis?). Daarna bleven langere tijd de vrijwillige en verplichte ziektekostenverzekering naast elkaar bestaan.

‘De vrijwillige ziekenfondsverzekering van voor het Ziekenfondsenbesluit bleef bestaan voor alle andere Nederlanders met een inkomen beneden de ziekenfondsgrens, zoals ambtenaren, zelfstandigen en bejaarden. De verplichte en de vrijwillige verzekeringen werden in 1957 aangevuld met een ziekenfondsverzekering voor 65+-ers: de bejaardenverzekering.’ Bron

Mooi verpakte liefdadigheid?
Het door de Duitsers afgekondigde Ziekenfondsbesluit werd aanvankelijk als een vooruitgang gezien, daar het door hen ingevulde verstrekkingpakket voor de verplichte verzekering gebaseerd moest zijn op de Duitse sociale verzekering. Dit verruimde het verstrekkingpakket voor meerdere mensen. Maar waar werd die Duitse sociale verzekeringsdrang door geïnspireerd? In het onderstaande citaat wordt duidelijk gemaakt hoe artsen langzamerhand meer de belangen van de staat gingen vertegenwoordigen, dan het belang van de individuele cliënt.

“Medische zorg die zich in de negentiende eeuw grotendeels in het private domein bevond, werd steeds meer een zorg van de staat. De arts begon steeds meer omgevormd te worden tot een functionaris van door de staat geïnitieerde wetgeving en beleid. Artsen begonnen zichzelf langzaam te zien als meer verantwoordelijk voor de openbare gezondheid van de staat, dan voor de individuele gezondheid van de patiënt.

Het is één ding om zichzelf te zien als verantwoordelijk voor de ‘nationale gezondheid’ en een heel ander ding om verantwoordelijk te zijn voor een individuele patiënt. Het is één ding om in dienst te worden genomen door een persoon, een ander in dienst te zijn van de overheid.”

Het artikel, ‘National Health Care: Medicine in Germany, 1918-1945’, waar bovenstaand door  mij vrij vertaald citaat aan is ontleend (HIER), geeft een heldere kijk op hoe de opkomst van het door het Westen gemanipuleerde nationaalsocialisme een cruciale rol speelde. In dit geval dus op het gebied van gezondheid. Er werd daarmee een basis gelegd voor het kunnen laten groeien van het collectivisme in West-Europa.

Tevens geeft het een kijk op hoe de depopulatie-agenda geïntegreerd is geraakt in de gezondheidszorg, als een mooi verpakte zorg voor het welzijn van het individu. Maar in feite dus voor het collectivistisch/communistisch/socialistisch/fascistisch georiënteerde staatsbelang. Dit alles is vooral van belang ten aanzien van de glijdende helling, die ons voorbereid op mogelijk verplichte vaccinaties (HIER).

Wat in West-Europa op het gebied van een collectivistische gezondheidszorg is ontstaan heeft haar evenbeeld elders. Zoals in het door het Westen gemanipuleerde socialisme/communisme in Oost-Europa (Rusland) en in Azië (China). Het hiervoor genoemde artikel is zeer de moeite waard om te lezen, om daarmee een breed historisch perspectief te krijgen ten aanzien van de strijd tussen individuele belangen en collectivistische staatsbelangen, dus bankiers- en multinationalbelangen, op het gebied van gezondheidszorg.

In een eerder artikel (HIER) gaf ik al aan dat vanaf 1910 de Rockefellers in de VS, als 20^ste eeuws mondiaal ‘gidsland’, een cruciale rol speelden in het door de farmaceutische industrie vormgegeven medisch/industriële complex. Om dit medisch/industriële complex ook in Europa werkzaam te kunnen laten zijn, was het dus nodig om het Duitse sociale verzekeringsmodel te gebruiken en in te zetten voor de (inter)nationale (multinationale)staatsbelangen.

De geschiedenis van de 20^ste eeuw heeft laten zien dat de individuele gezondheidsbelangen volledig zijn opgeofferd aan de staatsbelangen, die dus volledig samenvloeien met de belangen van het multinationale bedrijfsleven.

Einde van vrijwilligheid
Het door de Duitsers in 1941 ingestelde Ziekenfondsbesluit werd in 1964 door de toenmalige Minister van Sociale Zaken, G.M.J. Veldkamp, omgezet in de Ziekenfondswet. In 1986 werd er een belangrijke wijziging aangebracht in het bovenstaande door de staatssecretaris van Volksgezondheid, J.P. van der Reijden, met de Wet Toegang tot Ziektekostenverzekeringen, WTZ. Dit is natuurlijk een opmerkelijk gegeven. Want sinds wanneer is een staatssecretaris, als hulpje van een minister, gemachtigd wettelijke veranderingen door te voeren?

Van der Reijden schafte in zijn wetsvoorstel, tot grote woede van ziekenfondsen en consumentenorganisaties, de vrijwillige verzekering en de bejaardenverzekering af. Mensen werden daardoor gedwongen over te gaan naar een verplichte verzekering of een particuliere verzekering, de Standaard Pakket Polis. De Wikipedia geeft overigens ook een interessante visie weer op de Nederlandse zorgverzekering (HIER).

Strijd binnen de ziektekostenindustrie t.a.v. kosten en baten
Sinds 1945 waren ziektekostenverzekeraars en vakbonden er al van overtuigd dat er een fundamentele verandering moest komen in het bestel van ziekenfonds- en ziektekostenverzekeringen.

‘De exploitatie van de vrijwillige verzekering werd een steeds groter probleem. De ziekenfondsen waren risicodragend voor deze verzekering die gefinancierd werd door nominale premies, zonder overheidsbijdragen. Gezonde, vooral jonge mensen kozen liever voor een goedkopere particuliere ziektekostenverzekering. De pool van vrijwillig verzekerden werd meer en meer gevormd door ‘slechte risico’s’ als bejaarden en chronisch zieken, die niet tot de verplichte verzekering mochten toetreden’ Bron

Er klonk daardoor een toenemende roep om het verschil tussen vrijwillig ziekenfondsverzekerden en particulier verzekerden op te heffen. Het voorstel was om het gehele bestel op te laten gaan in een (verplichte) basiszorgverzekering voor alle Nederlanders.

‘In 1986 werd door de commissie-Dekker in het rapport ‘Bereidheid tot Verandering’ een voorstel gedaan tot een basisverzekering, waarbij verzekeraars moesten concurreren om de gunst van de verzekerde. Beperkte marktwerking met prijsconcurrentie tussen verzekeraars en zorgaanbieders moest de zorg goedkoper en financieel beter beheersbaar maken. De voorstellen van de commissie-Dekker hebben na 20 jaar discussie en pogingen geleid tot de nieuwe basisverzekering curatieve zorg volgens de Zorgverzekeringswet van 1 januari 2006. ‘ Bron

In mijn beleving is dit beleid een uitvloeisel van het no-nonsense-beleid van de toenmalige premier Ruud Lubbers, die de oorspronkelijk christelijk charitatieve opvatting van ‘het helpen van uw naasten’ op een geslepen manier omvormde in het helpen van jezelf en je zakelijke vriendjes. Zijn beleid was vooral gericht op het terugbrengen van de overheidstekorten door voortdurende bezuinigingsrondes, waar Jan met de pet financieel voor op moest draaien.

Dit ging in eerste instantie op een typisch Nederlandse manier met de kaasschaaf. Maar deze werd allengs vervangen door de botte bijl. In mijn beleving kan men deze omhooggevallen econoom Lubbers zien als een Geert Wilders van de tachtiger jaren, die de linkse hobby’s van solidariteit en verbondenheid tot het verleden behorend verklaarde. Het thema van beheersbaarheid door de overheid werd ook zeer treffend verwoord door de emeritus hoogleraar staatsrecht Twan Tak, in mijn interview met hem voor Argusoog Radio.

Kaasschaaf en botte bijl..
Voor het transformeren van de kaasschaaf in de botte bijl werden er vele onderzoekscommissies in het leven geroepen, waarvan de leden allen weer hun financiële voordeel hadden. Kostenverhoging van de gezondheidszorg? Dat maakt in principe niets uit, want de belastingbetaler en de premie ophoestende burger betaalt dat wel. In 1987 werd dan uiteindelijk het in het vorige citaat benoemde rapport van de commissie Dekker als uitgangspunt voor het beleid genomen.

“In maart 1987 bracht een commissie, vernoemd naar haar voorzitter, Philips-topman Wisse Dekker, op verzoek van het tweede kabinet-Lubbers rapport uit inzake de structuur en financiering van de gezondheidszorg. De titel was‘Bereidheid tot verandering’.

Het rapport hield als hoofdzaak in dat er één basisverzekering voor alle Nederlanders zou komen met een verzekerd basispakket dat 85 procent van de bestaande voorzieningen zou omvatten. Het voorstel-Dekker beoogde solidariteit in ziekterisico en premiebetaling naar inkomen, maar wilde ook beperking van regelgeving door de overheid en waar mogelijk marktwerking bij aanbieders en verzekeraars van zorg.” (accentuering AZ) Bron

Uit bovenstaand citaat blijkt dus, dat al in 1987 de eerste aanzet is gegeven tot het vermarkten van de gezondheidszorg. Dit geheel conform het no nonsensbeleid van Lubbers om de staatskosten terug te dringen en de burgers te laten bloeden voor het deel uitmaken van een ziekmakend bevoogdende staat. Waar zij middels een misleidend politiek en democratisch aandoend circus weliswaar zelf voor gekozen hebben, maar daarbij niet beseffend dat ze deel uitmaken van een door de staat bestuurde financiële melkmachine. Beginnen jullie de in dit artikel aangegeven historische lijn een beetje te zien?

Het collectivisme is al lang voorbereid
Uit bovenstaande historische weergave van de Nederlandse zorgverzekering moge blijken dat ook in de gezondheidszorg, de onvrije, dus economisch bepaalde dictatoriale en in de basis fascistische tendensen, al langere tijd werkzaam zijn en in het verleden bepaald zijn. Citaat uit de Protocollen van de Wijzen van Zion, Protocol III (HIER).

“7. We verschijnen op het toneel als vermeende redders van de werknemer van deze onderdrukking, wanneer we hem voorstellen om plaats te nemen in de gelederen van onze knokploegen – Socialisten, Anarchisten, Communisten – aan wie we altijd steun geven in overeenstemming met de vermeende broederlijke regel (van de solidariteit van de hele mensheid) van ons SOCIALE METSELWERK.

De aristocratie, die op basis van de wet genoot van de arbeid van de werknemers, was geïnteresseerd in het zien van dat de arbeiders goed gevoed, gezond en sterk zijn. Wij zijn geïnteresseerd in juist het tegenovergestelde – een vermindering, het DODEN VAN DE GOYIM. Onze kracht ligt in de chronische tekorten aan voedsel en de fysieke zwakheid van de werknemer.

Omdat dit impliceert dat hij de slaaf van onze wil is en in zichzelf niet de kracht en autoriteit zal vinden om zich tegen onze wil te verzetten. Honger schept op een zekerder manier het recht van het kapitaal om te heersen over de werknemer, dan het door het legaal verstrekte recht van koningen.” (vrij vertaald AZ)

Einde verplicht verklaarde zorgverzekering?
In de afgelopen tijd heeft er in Nederland een nogal bijzondere gebeurtenis plaatsgevonden. Een groep van mensen, die zich verenigden in de Nationale Bond voor Overheidszaken, heeft zich in oktober 2017 op juridische wijze te weer gesteld tegen de verplichte zorgverzekering. Zij wilden via de rechter een duidelijke uitspraak over de rechtsgeldigheid van premievorderingen en boetes van zorgverzekeringen voor het niet betalen daarvan (HIER). Op 22 april dit jaar behaalden zij een ogenschijnlijk succes met het winnen van de rechtszaak tegen de ziektekostenverzekeraar VGZ (HIER). Citaat van hun website hierover.

“Grote doorbraak in de ‘verplichte’ illegale zorgverzekering, die een schending zijn in uw burgerrechten! Na 13 jaar strijden is het gelukt om vanuit Civiel (burger)recht de onrechtmatige vorderingen die Bestuursrechtelijk verplicht worden gesteld nietig te verklaren.

Vastgesteld is in het burgerrecht dat de verplichte zorgverzekering vanuit Burgerwetboek 1 Artikel 1, u vrij bent om een dienstbaarheid (zoals zorgverzekering) te dulden of niet te dulden. Ook is de wilsverklaring (Burgerwetboek 3 Artikel 33) door de uitspraak bevestigd, waaruit moet blijken dat u een contract bent aangegaan op vrijwillige basis vanuit Burgerwetboek 3 Artikel 44 (onrechtmatig contract onder dwang is vernietigbaar).

Conclusie: CAK (voormalig Zorginstituut Nederland), UWV, Banken, Gemeentelijke instanties en incassobureaus zijn in samenspanning onrechtmatig vorderingen en strafbare feiten aan het plegen door eigen Rechtertje te spelen waarin het Burgerrecht wordt geschonden, wat nu is vastgesteld door de Civiele rechter!”

Overigens heeft Luuk van Dinter een interessant artikel geschreven over de juridische achtergrond van deze rechtszaak, dat ook op Want to Know is verschenen (HIER)

Ik benoemde hiervoor dat het een ogenschijnlijk behaald succes is, daar VGZ nog in hoger beroep kan gaan. Het is dus maar de vraag of de Bond voor Overheidszaken dit echt zal gaan winnen. Mij is uit mijn kennis van de strijd van klokkenluiders tegen de staat en de met haar verbonden instituten gebleken, dat de staat op juridisch niveau altijd wint. Zij kunnen eindeloos de zaak blijven traineren en vertragen en de belanghebbenden kapot procederen.

Op Argusoog Radio heb ik in een speciale thema-uitzending met een aantal klokkenluiders gesproken, die ervaring hadden in het procederen met de staat.Klik voor deze serie HIER, voor de link naar YouTube. Maar de Bond voor Overheidszaken is niet de eerste die zich heeft verzet tegen het dwangmatig moeten betalen van de zorgpremie. In 2012 kwam Johan Oldenkamp in het nieuws toen hij een solidariteitsoproep deed binnen de alternatieve media, om hem te steunen in zijn juridische strijd tegen die dwangmatige betaling.

Zijn weigering resulteerde in een beslaglegging op en de daarop volgende openbare verkoop van zijn huiselijke inboedel (HIER). De deurwaarder verscheen echter niet op de aangeduide tijd. Misschien wel omdat velen, waaronder ik zelf, gehoor hadden gegeven aan zijn oproep ter ondersteuning en er zich een behoorlijke mensenmassa voor zijn huis had verzameld. Hoe het verder is afgelopen is mij niet duidelijk. HIER kan men lezen hoe de bevoogdende overheid het betalen van zorgpremies van wanbetalers meent te kunnen afdwingen.

Conclusie
De overheid heeft zich historisch gezien al lange tijd ingespannen, om ieder individueel mens in te spinnen in een web van door die overheid afgedwongen afhankelijkheden. Dus ook op het gebied van de gezondheidszorg en alles dat daarmee samenhangt. Deze door een economische dictatuur ingegeven bevoogding kunnen we alleen maar van ons afwerpen, wanneer we voor onszelf en elkaar leren te zorgen.

Dus wanneer we volledig de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven durven te nemen en tevens vanuit compassie de verantwoordelijkheid voor anderen op ons durven te nemen. Het vormen van gezondheidsbevorderende gemeenschappen, waarin de zorg voor onszelf en elkaar centraal staat, kan een ware oplossing bieden. Zo kunnen we elkaar helpen om onszelf te bevrijden uit deze economisch gefundeerde dictatuur.

Ben jij bereidt om daar aan jouw steentje bij te dragen..? 

Arend Zeevat

5 mei 2018