x
x
Terug naar eenvoud
2019 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Eenvoudig leven in een gecompliceerde matrix. Is het in onze uiterst gecompliceerd gemaakte matrix, wel mogelijk om op grote schaal een eenvoudig aan de natuur gerelateerd leven te leiden? Een gecompliceerde matrix waarin allerlei economische belangenverstrengelingen en een toenemende afhankelijkheid van technologische ‘wonderen’ het sociale leven lijken te bepalen. Die economische belangenverstrengelingen maken mensen afhankelijk van een aarde omspannend dictatoriaal ingesteld bestuurs- en beheerssysteem, waarin alle fundamentele menselijke levensbehoeften in een commercieel vangnet zijn geplaatst.
In de levensbehoeften van de mens kan op een natuurlijke manier worden voorzien, mits iedereen ervan uitgaat dat er genoeg is voor ieders behoeften en niet genoeg voor ieders hebzucht. De technologische ‘wonderen’ zijn in het sociaal-maatschappelijk leven ingebracht onder het motto van het leven gemakkelijker te maken. De keerzijde ervan is, dat dit vermeende en overschatte gemak maar al te snel kan leiden tot een verslavende afhankelijkheid. (HIER, HIER en HIER)
Zo hebben we tegenwoordig, naast de vele drugs- en alcoholjunkies, ook junkies die verslaafd zijn aan moderne communicatiemiddelen, geld, gokken, bezit, brood en spelen, politiek, macht, seks, technologische wonderen- en vele andere soorten junkies. Bijna iedereen is wel ergens aan verslaafd. Als je geneigd bent om te ontkennen dat je ergens aan verslaafd bent, lijkt het mij goed om toch maar eens aan een steviger zelfonderzoek te doen…!
In ieder geval is de verslavingsgevoeligheid in de mens de basis geworden voor hen die de matrix menen te moeten besturen, om daarmee een mateloos verspillende, vervuilende, ontmenselijkende én uiteindelijk dodelijk ziekmakende consumptieorde te kunnen bouwen. De consumptie- en wegwerpmaatschappij is het fundament geworden voor het moderne systeem van slavendrijverij en een alles overheersende controle. Deel van de geconditioneerde wegwerpmentaliteit is, dat ook de menselijkheid en dus de mens met al zijn zuivere scheppende kwaliteiten weggeworpen wordt.
We zijn dus verslaafd geworden aan het wegwerpen (HIER). Is het dan vreemd dat de mensheid zichzelf verstikt in haar eigen weggeworpen afval? Velen geven, omwille van meerdere redenen en achtergronden, zich hier vrijwillig aan over. De mensheid heeft zichzelf laten verslaven aan het afval producerend materialisme in haar denken, voelen en willen. Het lijkt mij daarom goed om maar eens te kijken naar wat verslaving nu werkelijk inhoudt.
Wat is verslaving?
HIER
kan men verschillende definities lezen van verslaving. Kern van de zaak bij al die definities is een dwangmatige afhankelijkheid van iets buiten zichzelf. Men maakt daarmee op een dwangmatige manier gebruik van afleidingsmogelijkheden buiten zichzelf. De vraag is dan natuurlijk waar mensen dan zo nodig van afgeleid willen worden. In mijn beleving en gebaseerd op eigen ervaring, meen ik dat dit de complexiteit van het eigen innerlijk is.
Daarin huizen op een onbewust niveau allerlei verdrongen pijnen en emotionele complexen, die als te lastig worden ervaren om op een bewust niveau onder ogen te komen. In deze zin is verslaving dus een vlucht. Een vlucht die wegleidt van wat men niet onder ogen wil komen. In plaats van hetgeen dat in het eigen innerlijk gekend wil worden bewust te ervaren, gaat men ervan weg. Als gevolg daarvan blijft er een schrijnende innerlijke leegte over.
Door de buitensporige en onvrij makende gerichtheid op de buitenwereld ontstaat er een innerlijke leegte, die zich kenmerkt door een versluierende werking ten aanzien van verslavingen aan onwezenlijke zaken buiten zichzelf. In vele vorige artikelen heb ik als basis van de verslaving de Trias Satanica benoemd. (Kijk HIER naar een aantal van die artikelen.)
Dit is een door tegenstrevende krachten onbewust vormgegeven psychisch/emotioneel complex van angsten, drijfveren en overlevingsinstincten. Zij houden het bestaande ontmenselijkende systeem in stand. Willen wij als mensheid ons hieraan ontworstelen, dan kan dat alleen op een innerlijk niveau gebeuren door de werking van de tegenstrevende krachten in het eigen onderbewuste terdege te onderzoeken. Daardoor kan die werking in het licht van het bewustzijn worden gebracht, deze worden doorzien en getransformeerd.
Duurzame oplossingen
Zo kan er een ware bevrijding plaatsvinden die een ieder, die ervoor kiest om deze weg te gaan, in de wezenlijke kracht zal plaatsen. Het schept de mogelijkheid om het zuivere Bewust ZIJN ten volle te beleven. Tevens wordt het daardoor mogelijk gemaakt om een ware innerlijke vervulling te ervaren. Deze is gebaseerd op Schoonheid, Waarheid en onvoorwaardelijke Liefde. Dus voortkomend uit de verbinding met de Bron van het LEVEN, welke door de eenzijdige gerichtheid op een materialistische behoeftebevrediging verloren is gegaan en een innerlijke leegte heeft doen ontstaan.
De Bron van het LEVEN kan weer ten volle beleefd worden als men bereidt is terug te keren naar de wezenlijke eenvoud van een zo natuurlijk mogelijk leven. Op deze wijze kunnen duurzame oplossingen gevonden worden voor problemen, die uit het heersende denk-, gevoels- en wilsniveau zijn voortgekomen.
Hier en nu zijn er oplossingen voor alle in essentie niet bestaande ‘problemen’! Kijk naar de visie van ‘Loesje’ op deze ‘problemen’..! ‘De beste oplossingen gaan ten koste van de economie!’ Dit is natuurlijk een bijzonder wijze visie van Loesje. Het is immers waar dat er binnen een, door de geconditioneerde wegwerpmentaliteit, florerende economie, geen duurzame oplossingen te vinden zijn. De bewust geschapen beperkte levensduur van producten, draagt zorg voor een zichzelf in stand houdende productiemachine. Een productiemachine die de menselijke levensenergie als brandstof gebruikt (HIER).
The story of stuff consumption
In de film Baab’Aziz, die je HIER in zijn geheel kunt zien, wordt een beeld getoond van het bijzonder eenvoudig leven bij een woestijnvolk in Tunesië. De film laat uitzonderlijk mooie beelden zien, die een oproep zijn tot een matiging van de hebzucht. Het laat ook de bijzondere relatie zien tussen een oudere blinde grootvader en zijn kleindochter, die samen door de woestijn trekken op weg naar een bijeenkomst van dansende derwisjen. De door het soefisme geïnspireerde Tunesische regisseur van de film, Nacer Khemir, gaf in een interview met het blad ‘Vruchtbare aarde’ aan dat hij een film over liefde wilde maken.
Op de vraag naar het belang van de leegte, antwoordde hij:
“Alles draait in het leven om die leegte. Wie geen relatie tot de leegte in zichzelf heeft, kan ook niets ontvangen. Deze leegte is niet iets negatiefs; deze leegte drukt geen tekort uit. In onze consumptiemaatschappij wordt ons voortdurend gewezen op onze behoeften die bevredigd moeten worden. Alles moet gevuld worden – van onze agenda tot onze buik. Alsof we als mens niet meer zijn dan vaten.
Maar die leegte waar ik op doel is ons fundament. Als je als mens geen relatie hebt tot de leegte in jezelf, hoe kun je dan zijn? Zonder leegte is zelfs geen liefde mogelijk. Zonder relatie tot die leegte ben je niet in staat ruimte te maken voor een ander. Leegte is de basis van gastvrijheid.
Als je in de woestijn iemand tegenkomt, bied je de ander gastvrijheid aan. Zo is het leven in een woestijn. Bied je de ander niet iets te drinken of eten aan, dan weet je zeker dat hij zal overlijden. En jij zou een volgende keer in dezelfde positie kunnen verkeren. Maar gastvrijheid gaat niet alleen over het ontvangen, huisvesten en voeden van mensen. Gastvrijheid betekent in de allereerste plaats luisteren en proberen te begrijpen – wie hij is, waar hij vandaan komt, wat hij daar doet, wat hem hier brengt.”
In de nieuwsbrief van het tijdschrift ‘Vruchtbare aarde’ wordt het volgende geschreven over deze regisseur: “Het universum van filmmaker Nacer Khemirilm.. Als je denkt dat je een probleem kunt oplossen met kracht, ben je een roofdier. Als er geen onmiddellijke oplossing voorhanden is, wat dan? Je zou een poging kunnen doen om te begrijpen. Maar je kunt alleen begrijpen als je liefhebt. En liefhebben is moeilijk, want het kost tijd. Terwijl de tijd verstrijkt, verdwijnt het resultaat naar de achtergrond. Voor degene die liefheeft, is resultaat niet het belangrijkst.”
Het volgende interview met Vincent Duindam over leren liefhebben sluit naadloos bij het bovenstaande aan.
In het kader van de eenvoud laat ik het hierbij in deze column en heb het gevoel wel duidelijk gemaakt te hebben wat mijn punt is. De vanuit ware Liefde voor al het leven ontstane eenvoud heeft één zeer belangrijke stelregel:
“Wees eenvoudig je authentieke, liefdevolle zelf,
want dan ben je op je mooist!”
Heb dus alleen maar lief, meer heb je niet nodig! De Kunst van het Leven is, het Leven lief te hebben!
Arend Zeevat
21 oktober 2019
