x
x
Op zoek naar de dragende familie
2018 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Het gemis.. Meerderen zullen in de gelukkige omstandigheid geboren zijn, dat zij terecht kwamen in een gezin dat hen vooral op gevoelsmatig gebied tot een dragende kracht geworden is voor het verdere leven. Daarbij hebben ze aan de emotionele band met de ouders en/of broers en zussen een positief bekrachtigende innerlijke basis van zelfvertrouwen kunnen ontlenen. Vooral de al dan niet opgebouwde hechte verbinding met de moeder is hierbij van essentieel belang (HIER). Deze is bepalend ten aanzien van het aan kunnen gaan van relaties in de rest van het leven.
De afwezigheid van een gezond opgebouwde hechting met de moeder, kan leiden tot een latere verbindingsangst in andere relaties. Denk daarbij vooral ook aan de moderne cultuur van kinderdagopvang, vaak al vanaf babyleeftijd. Er zijn waarschijnlijk dan ook veel meer mensen die deze persoonlijk ondersteunende kracht in hun jeugd niet hebben ervaren. Zij moeten in de rest van hun leven om leren gaan met dit gemis en hun persoonlijke ontwikkeling van een andere gevoelsmatige basis voorzien.
Het betekent dat zij gedurende het gehele leven hun persoonlijke ontwikkeling op eigen kracht, met soms wat hulp van vrienden en/of professionele hulpverleners, puur vanuit zichzelf moeten oppakken en vormgeven. Tenminste als zij bereidt zijn om in het latere leven de opgelopen gevoelsmatige tekorten in zichzelf onder ogen te durven komen en dat ze zich niet verliezen in allerlei brood en spelen.
Dit op emotionele trauma’s gebaseerde fenomeen zou men kunnen zien als de uitwerking van door de eeuwen heen toegepaste sociale beïnvloedingsprogramma’s, die hebben bijgedragen aan een toenemende chaotisering van alle sociaal dragende structuren.
Joe Cocker – With a little help from my friends
Vissen in dezelfde vijver
Zelf ben ik in een gezin opgevoed, die mij deze gevoelsmatig dragende innerlijke structuur niet heeft kunnen bieden. Mijn hele leven heeft dan ook in het teken gestaan van het zoeken naar een vervanging daarvan. Deze zoektocht heeft mij door vele teleurstellingen op dit vlak, het besef opgeleverd dat die sociaal dragende structuur in het geheel niet meer in de buitenwereld te vinden is.
Want velen zijn immers op zoek naar hetzelfde en vissen in dezelfde vijver van een verloren gevoelsmatig sociale verbondenheid. Deze kunnen we elkaar op basis van het persoonlijk getraumatiseerde verleden, en door de sociaal chaotiserende ontwikkelingen in de wereld vaak niet meer bieden. Hieronder een daarmee samenhangend citaat uit de inleiding van mijn boek ‘Volgzaam slavendom of dienend meesterschap’ (HIER).
“Wanneer iedereen zich, door opgelopen psychisch/emotionele tekorten, in een ontvangstmodus – of nog erger in de slaapstand – heeft laten plaatsen, valt er weinig meer te ontvangen. Niemand heeft dan immers geleerd om te schenken. Wanneer wij in eerste instantie datgene aan onszelf leren schenken, wat wij van anderen verwachten – of misschien wel eisen – dan valt er van hetgeen wij in overvloed aan onszelf schenken nog wel iets aan een ander te geven.”
We kunnen dus met elkaar wel blijven vissen in die door hongerige vissers leeggeroofde vijver, maar dat zet absoluut geen zoden aan de zo broodnodig beschermende dijk. Een dijk die ons beschermt tegen de springvloed van kwaadaardig levensenergie rovende tegenkrachten. Tegenkrachten die ons van onze innerlijk voedende scheppingsbron willen vervreemden. Wat is dus de oplossing voor het georkestreerde sociale probleem van een toenemende vervreemding van onszelf en elkaar? Dat is waar ik het in dit artikel onder andere over wil hebben.
Stamverband
Bij de oudere natuurvolkeren ontleenden de stamleden veel van hun eigenwaarde aan het innerlijk gedragen worden door het stamverband en de daarin aan hen toegemeten positie. Uitstoting uit het stamverband betekende de dood, binnen de cultuur van natuurvolkeren. In onze westerse uit elkaar vallende en gefragmentariseerde samenleving zijn bijna alle dragende sociale structuren, dus stamverbanden, door de eeuwenlange sociale beïnvloedingsprogramma’s vernietigt. Daarmee is iedereen die zich daardoor ontheemd voelt innerlijk langzaam aan het doodgaan.
Beheersmaatschappij
De beheersmaatschappij die deze programma’s heeft ontworpen en geïmplementeerd is het maatschap van banken en multinationals, waardoor zij de samenleving tot een maatschappij hebben laten verworden. Het gevolg hiervan is dat steeds meer mensen een voedend sociale aansluiting met anderen missen en daardoor in een isolement komen. Dit kan uiteindelijk leiden tot hevig psychisch/emotionele problemen, depressies, lichamelijke ziekten en in het ergste geval zelfdoding.
In mijn vorig artikel ‘Ontsporing op meerdere lijnen’ ben ik daar uitvoerig op ingegaan (HIER). Men kan daaruit concluderen dat velen door de maatschappij op een subtiele wijze vermoordt worden (HIER). Op mijn eerdere artikel wil ik nog het volgende citaat uit een artikel op de website van de Correspondent als aanvulling geven (HIER).
“Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceert elke zomer zijn jaarlijkse droefbrief: de suïcidestatistieken van het jaar ervoor. 2016 was een hard jaar: de absolute cijfers zijn licht gestegen van 1.835 succesvolle pogingen in 2014 naar 1.871 in 2015 naar 1.894 in 2016. Dat zijn er 5,2 per dag. Dat zijn vaker mannen dan vrouwen.”
Wat een triest resultaat van een westers gedomineerde wereld, die zich als een dominante beschaving ziet. Het centrale probleem daarbij is, dat mensen uit hun kracht worden gehaald en gehouden. Haal mensen en vooral mannen uit hun kracht, blijf die op een al dan niet subtiele manier onderdrukken en de ruggengraat van een samenleving wordt daarmee gebroken. Die voormalige samenleving is daarmee ontdaan van de in haar aanwezige scheppende levenskracht en daardoor gemakkelijker om te vormen in een levensenergie wegzuigende maatschappij.
Natuurlijk is ieders persoonlijke ontwikkeling ieders eigen verantwoordelijkheid, maar de maatschappelijke omstandigheden waarin men leeft hebben daar wel een grote mate van (mis)vormende invloed op. Het ontdekken van de eigen kwaliteiten en deze vorm te willen geven binnen een hoofdzakelijk tegenwerkend en zelfs onderdrukkend maatschappelijk veld, is een zware en ogenschijnlijk soms zelfs onmogelijke opgave. Naarmate dat maatschappelijk veld een steeds meer dictatoriaal karakter krijgt, wordt die opgave dienovereenkomstig steeds moeilijker.
Want wanneer alle fundamentele levensvoorwaarden binnen een gemonopoliseerd en dictatoriaal economisch kader worden geplaatst, worden er onvrij makende afhankelijkheidsrelaties geschapen. Deze zijn in de loop der tijd op een vampiristische wijze levensenergie rovend geworden. Hierbij haal ik de in dit kader zeer verduidelijkende uitspraak van Henry Kissinger uit 1973 maar weer eens van stal:
“Wie de voedselvoorziening beheerst, beheerst het volk;
Wie de energie beheerst, kan continenten beheersen;
Wie het geld beheerst, kan de wereld beheersen”
Dakloos en thuisloos
Het schrikbarende aantal dak- en thuislozen is hier onder andere een schrijnend voorbeeld van. In de VS is onder ‘het Amerika eerst en grootmakende regime’ van Donald Trump, voor het eerst in zeven jaar een toename waargenomen van het aantal daklozen (HIER). Daarnaast is het militaire budget van de VS onder Trump tot een recordhoogte gestegen, namelijk US$ 700 miljard (HIER). In het Verenigd Rothschild Koninkrijk, Engeland dus, is ook een toenemende dakloosheid waargenomen (HIER).
Maar ook Ierland laat die toename zien (HIER). In onze door Geert Wilders als Judeo/christelijk/liberaal bestempelde welvaartsstaat, de BV (Ver)Nederland, is het aantal dak- en thuislozen eveneens schrikbarend toegenomen (HIER). Het trieste is dat deze zeer kwetsbare mensen in toenemende mate worden gecriminaliseerd (HIER). In het land van de ‘Brave and Free’, de VS dus, is het zelfs verboden om hen gratis eten te geven (HIER en HIER).
Het hiervoor benoemde is een globaal beeld. Dat zijn dus vele duizenden en globaal gezien 100 miljoen mensen (HIER) die geen sociaal netwerk hebben, waarin ze kunnen worden opgevangen. Zo af en toe, zeker als de winterse kou weer toeslaat, wordt dit gegeven eens tot een nieuwsitem gebombardeerd. Maar er gebeurt verder helemaal niets met die geconstateerde sociale wantoestanden, zoals er met alle sociale wantoestanden helemaal niets gebeurt. Dit is het lot dat ons als maatschappelijk Burger Slaven Nummer beschoren is. Ik vraag me af wanneer hier eens op grote schaal verandering in gaat komen.
Het aanwijzen van zondebokken in de vorm van welke bevolkingsgroep dan ook, met betrekking tot de toenemende economische malaise, is slechts een afleiding van het vinden van de werkelijke oorzaak. De werkelijke oorzaak is de allesoverheersende dictatoriale economie! Ook gecontroleerde ‘verandering’ brengende en veelal in gewelddadigheid uitmondende revoluties zullen geen werkelijk soelaas bieden, zoals ik dat in een eerder artikel ook heb benoemd (HIER).
Als de economische stront de ventilator raakt, gaat het pas echt stinken!
Als de uitwerpselen van de economische dictatuur de ventilator raken, zal er wereldwijd een enorme georkestreerde sociale chaos zich verspreiden. We kunnen daar nu het begin al van zien. Deze stinkt aan alle kanten naar onmenselijkheid. Daarbij zullen velen uit pure overlevingsangst zich met geweld willen handhaven (HIER), desnoods in groepsvorm. Er zijn al veel voorspellend programmerende, zogenaamde dystopische films over dit thema gemaakt (HIER).
Dystopia is de zwarte op vernietiging gerichte tegenhanger van het idealistische op werkelijke evolutie gerichte Utopia. In de dystopische visie staat een totale disintegratie van alle sociaal menselijke structuren, door welke oorzaak dan ook, centraal. Werkelijke oplossingen kunnen echter pas gevonden worden als men die misleidend economisch gekleurde bril eens afzet.
Who am i – Estas : Pete : Storia : Shiran
Wanneer men oplossingen zoekt die voortkomen uit de liefdeskracht van het hart en dus een meer volledig menselijke uitingsvorm hebben, dan pas kan er een samenleving ontstaan waarin iedereen ertoe doet! Dit mag men dan gaan uitbreiden naar alle levensvormen op aarde en zelfs de aarde als geheel. De economie is geen doel op zich, maar slechts een middel om het menselijk leven op deze planeet in stand te helpen houden!
Ook Albert Einstein had een duidelijke visie op dit thema, getuige zijn hier geïllustreerde uitspraak. Hij benadrukt daarin de verbondenheid die er binnen de gehele schepping aanwezig is. We kunnen die alleen ten volle ervaren door de aan ons opgedrongen afgescheidenheid te overwinnen. Het overbruggen van de kunstmatig geschapen kloof tussen het denken, voelen en willen is daarbij de belangrijkste uitdaging. We mogen allemaal bruggenbouwers worden (HIER).
Simon and Garfunkel – Bridge Over Troubled Water
Economie als dodelijke dictator..
Kunnen we met een dictatoriale economie aan het roer nog wel van een beschaving spreken? In mijn beleving toont de kwaliteit van een beschaving zich in hoe men met de kwetsbaren binnen een samenleving omgaat. Tevens in hoe men het aantal kwetsbaren vermindert, door ze minder kwetsbaar te maken en ze in hun kracht te helpen plaatsen.
Beschaving uit zich eveneens in het eren van het leven in al haar uitingen als zijnde een dragend scheppende kracht, in plaats van het te exploiteren en te vernietigen. Maar ja, onze maatschappij heeft lak aan kwetsbaren en het leven. Het maakt ze het liefst nog kwetsbaarder en het leven doodser. Dit is de prijs van een illusionair eeuwig groeiende dictatoriale economie, die haar tol vraagt in de vorm van het verlies van menselijkheid.
Wat ik over de beschaving van de blanken denk?
Tja, het zou geen gek idee zijn.
Albert Schweitzer
(Duits arts, theoloog, filosoof, musicus 1875-1965)
Economie in persoonlijke relaties
Zolang wij onze eigen persoonlijke relaties ook onderhevig blijven maken aan een gevoelsmatig economische uitwisseling, zal er niet veel veranderen. De meeste menselijke relaties worden vormgegeven op basis van een in de jeugd opgelopen gevoelsmatig ‘handelstekort’. Van de ander wordt dan de veiligheid en zekerheid verlangd om zelf het eigen hart te willen/kunnen openen en liefde te geven. Daardoor worden relaties verbonden met een egocentrisch voorwaardelijk economisch handelsprincipe van voor wat hoort wat, om dat handelstekort op te heffen.
Dus de buitenwereld wordt als voorwaarde gezien voor de innerlijke afstemming van het hart. Dit is vanuit angst voor een opnieuw gekwetst worden heel begrijpelijk, maar werkt in de praktijk uit als een herhaling van het verleden.
Angst is het vormgevende kader voor de herhaling van de uit het verleden stammende ervaringen. Dit kan men eindeloos blijven herhalen, totdat men eindelijk eens bewust wordt van het feit dat de eigen innerlijke realiteit zich weerspiegeld in de uiterlijke realiteit. Wanneer veiligheid en zekerheid in het eigen innerlijk verankerd worden door een onverbrekelijke verbinding met de Bron van het eigen bestaan, zal er pas een omslag plaats kunnen vinden.
De eigen gevoelde behoefte daaraan zal dan getransformeerd kunnen worden in het schenken aan anderen van wat men zelf als handelstekort heeft opgelopen. Het is een innerlijk alchemistisch proces. Want wanneer is de relationele handelsbalans sluitend geworden? Deze kan pas afgesloten worden als men de focus verplaatst van het eenzijdig ontvangen naar het ook durven schenken.
Het is in de door mijn relationele leven gekleurde beleving echter een sterke tendens in vrouwen om mannen te willen kooien, om hen aan hun behoefte aan veiligheid en zekerheid tegemoet te doen komen.Zoals mannen ertoe geneigd zijn om van vrouwen een eeuwig durende zorgzame liefde te verlangen en hen daarom in een gouden kooi te willen plaatsen.
Om daarvan verzekerd te zijn, hebben zij alleen de sleutel van die kooi. Hier ligt dus heel veel leermateriaal. Ook nog voor mij! Want het werkt gewoon niet om in de relatievorming de ander door de ego-gekleurde bril te zien van de eigen behoeften en de ander dienovereenkomstig daarop te beoordelen en eventueel te veroordelen.
Belangeloos
Wanneer heb jij voor het laatst eens iets werkelijk belangeloos voor een ander gedaan? Dit is in mijn beleving een waardevolle vraag die we met ons mee mogen blijven dragen. Het jezelf eens belangeloos ten dienste stellen van een ander, kan in de wereld een totaal andere energetische dynamiek teweeg helpen brengen. Natuurlijk wel op basis van een gezond onderscheidingsvermogen ten aanzien van de eigen grenzen en eventueel misbruik.
Het paren van kwetsbaarheid aan kracht, dus het vrouwelijke en mannelijke, maakt het ontwikkelen van dat gezonde onderscheidingsvermogen mogelijk. Dit is in intieme relaties het meest moeilijke. Want hoe dieper je iemand gevoelsmatig toelaat in jezelf, hoe enger en kwetsbaarder het wordt. In mijn beleving schrikken de meeste mensen daarvoor terug en blijven dan liever hangen in hun eigen opgebouwde emotioneel veilige comfortzone. Deze hebben ze, op basis van het afschermen van hun kwetsbaarheid, met veel pijn en moeite opgebouwd en zullen er dan ook alles aan doen om deze te verdedigen.
Het is echter een nogal gesloten en vooral defensieve houding, die gericht is op het behouden van wat men meent te hebben. Iedere mogelijke onrust veroorzakende vernieuwing wordt dan als een bedreiging gezien, buitengesloten en desnoods heftig bestreden. Het draagt in ieder geval niet bij aan wederzijds vrije en gelijkwaardige relaties.
Kaypacha’s nieuwste Pele-report zegt hier meer over; de essentie van zijn boodschap is, dat wij hier zijn om de zuivere Liefde in onszelf leren toe te laten. Iets waar ik mij helemaal in kan vinden.
Gezonde afhankelijkheid
We hebben elkaar dus op een gezonde manier nodig, want met ieders kwaliteiten kunnen we elkaar verder helpen. De van buitenaf opgedrongen fragmentarisering en vernietiging van de natuurlijk sociale structuren en de natuurlijke samenhangen van al het leven op aarde, biedt ons nieuwe mogelijkheden. Het geeft ons de mogelijkheid om op individueel niveau te gaan onderzoeken en ervaren hoe wij onze eigen authentieke beleving van de Schepping en onze plaats daarin vorm willen geven.
Daarbij mogen we nu elkaar als één grote familie gaan ervaren en elkaar op broederlijk/zusterlijk liefdevolle wijze in dit nieuwe scheppingsverhaal gaan ondersteunen. Dit is in mijn beleving de enige mogelijkheid om het individueel gemis van een dragende familiestructuur te vervangen en de menselijke evolutie voortgang te laten hebben.
Maher Zain – One Big Family
Groei, bloei, zaadvorming, afsterven en de eeuwige herhaling
In mijn beleving heeft de werking van de maatschappij-misvormende tegenkrachten eraan bijgedragen, dat de mensheid door die werking zich losser kan maken van de onvrij werkende en door oud karma bepaalde familiebloedbanden. Weliswaar door destructie en negatieve emoties oproepende ontmenselijkende toestanden, maar aan deze duistere werkzaamheid is tevens een lichtere kant verbonden voor hen die ogen hebben om te zien en oren om te horen. In mijn beleving hebben zij daarmee ons als individu een nieuwe ontwikkelingsmogelijkheid geboden.
Zij hebben daarmee een individualiseringsproces mede mogelijk gemaakt, waardoor ieder op individueel niveau de goddelijke scheppingskrachten in de eigen ziel kan ontdekken en deze mag gaan vormgeven.Het is de taak van de tegenkrachten om binnen de Schepping een chaotiserende werking te hebben, zodat een zich ontwikkelde ordening niet in verstarring stil blijft staan en dus achteruitgaat. De verstarrende stilstand en de vernietiging daarvan worden door twee verschillend samenwerkende tegenkrachten bewerkstelligd. Lucifer heeft een conserverende en dus aan het oude gebonden werking, door mensen geïndoctrineerd verslaafd te maken aan uiterlijke autoriteiten.
Daarnaast heeft de moderne technologie inspirerende Ahriman een vernietigende werking op al dat zich in een authentiek levende vorm wil uiten. Hij doet dit met behulp van occulte kennis van de natuurlijke wetmatigheden en deze te manipuleren. Hij doet dit op een dusdanige manier dat zij in de agenda te passen zijn van de dictatoriale economie en haar gerichtheid op wereldoverheersing. Ik heb over deze krachtenwerkingen en hun samenspanning meerdere artikelen geschreven (HIER).
Deze visie vraagt om een totaal buiten de gangbare kaders denken en voelen. Dat is nodig om het te kunnen en willen zien. Het is gebaseerd op het inzicht in het natuurlijke veranderingsproces van groei, bloei, zaadvorming, afsterven en het herhalen van deze cyclus door het zaad weer opnieuw te laten groeien, bloeien enzovoort. Dus een voortgaande evolutie. De Koreaanse film ‘Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring’ uit 2003 (HIER) laat dit innerlijke groeiproces op een poëtisch beeldende wijze zien. De film ‘Samsara’ doet hetzelfde (HIER).
Ieder nadeel heeft zijn voordeel
Om met de bekende woorden van Johan Cruijf te spreken: “Ieder nadeel heeft zijn voordeel”. Of om de woorden van de Amerikaanse Rahm Emanuel in een 180 graden om te draaien positieve duiding weer te geven: “Laat een goede crisis nooit verloren gaan, door er van te leren en er door te groeien”. Of om het credo van de Vrijmetselaars op een positieve manier uit te leggen: Schep een nieuwe goddelijke orde uit de door de tegenkrachten geschapen chaos.
Zij hebben het vuile werk van het chaos scheppen op zich genomen en alleen zij kunnen niets beter dan dat. Vervolgens kunnen wij allen met alleen een verruimd bewustzijn het Schone, Ware en Liefdevolle werk van werkelijke opbouw vol overgave gaan starten. Wij kunnen de door chaos ontstane componenten van het leven weer op een nieuwe goddelijk geïnspireerde manier samenvoegen en de spiegel van aardse gebroken dromen weer in een duurzaam vernieuwende vorm samenvoegen.
x
x
Spiegel van gebroken dromen
Vol idealen en dromen
Levenslust en blijheid
Ben ik naar de aarde gekomen
Me ontwikkelen willend in vrijheid
Aardse realiteit zo bizar
Met toenemend kwaad
Materialistisch en star
Die vrijheid verslaat
Leven verwordend tot karikatuur
Kunstmatig en dood
Menselijkheid onder vuur
Afgevoerd via de goot
Het leven dat leven wil
Ontmoet steeds meer zielloosheid
Valt door versnelling stil
In levenloze treurigheid
Moeilijk om in vertrouwen te blijven
Als er geen dierbaren om je heen zijn
Ik in eenzaamheid lijk te verstijven
Ondergaand intense levenspijn
Verlangend naar schoonheid, waarheid en liefde
Naar intens verwarmend licht
Dat duisternis doorkliefde
Is het leven in mij dan ook gezwicht?
Toch blijf ik telkens tot hetzelfde komen
Raak ik het vertrouwen niet kwijt
Kijkend in aardse spiegel van gebroken dromen
Heb ik van mijn komst hier nog steeds geen spijt
Arend Zeevat
Alleen met het waarnemen vanuit het hart kunnen we een heldere blik krijgen op wat deze wereld echt nodig heeft. Het aan ons opgedrongen concept van het vijanddenken zal dan verdwijnen. Voorwaarde daarvoor is dat we elkaar op een moreel/ethisch gefundeerde wijze helpen te groeien in het vormgeven van onze individuele vrijheid. Zodat we op een gelijkwaardig niveau met elkaar een broederschap in het aardse bestaan kunnen gaan ervaren. Het besef deel uit te maken van één grote familie, die mensheid heet en die ook weer deel uitmaakt van de grotere Schepping, zal dan innerlijk een sociaal dragende kracht blijken te zijn.
Laat dus je hart het goddelijke in je ziel waarnemen, voelen en vormgeven!
Tony Tuff – One Big Family
x
Arend Zeevat
17 februari 2018
