Geluk zit in een klein hoekje..!!

X
X

Geluk zit in een klein hoekje

 2021 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be

x

En ongeluk zit ook in dat kleine hoekje.. Over het algemeen wordt spreekwoordelijk gezegd dat (een) ongeluk in een klein hoekje zit. Maar hoe zit dit dan met haar ’tegenhanger’ geluk? Zou dit misschien eveneens in een klein hoekje kunnen zitten? Ik ga daar later dieper op in. In mijn op deze site gepubliceerde artikel ‘Een gelukkig leven?’ (HIER) heb ik het één en ander over geluk geschreven. Citaat uit dit artikel:

”Wat is geluk dan echt?
Velen hebben het gewaagd een definitie te geven van geluk. In mijn beleving is het niet mogelijk geluk te definiëren. Geluk is mijns inziens een bewustzijnstoestand, die alleen te omschrijven is en dat ook nog heel moeilijk. Het ligt buiten de op dualisme gebaseerde begripsvorming. Zodra men een innerlijk fenomeen tracht te definiëren legt men het vast in een dood makend dualistisch begrippenkader. Waardoor de wezenlijke essentie van het gedefinieerde fenomeen verloren gaat. Het verliest dan de levende dynamiek. Definiëren is een denkactiviteit die in het hoofd plaatsvindt en dan hoofdzakelijk in de mannelijk linker hersenhelft.

 Terwijl geluk juist en eigenlijk alleen maar ervaren kan worden door een afwezigheid van het veelal door het ego bepaalde denken. Het gaat om de integratie van het hoofd en het hart. Dus is geluk een uiting van de geïntegreerde mannelijke linkerhersenhelft, de vrouwelijke rechterhersenhelft én het hart. Geluk is dus in wezen alleen maar te omschrijven en vooral op een diep geïntegreerd niveau te ervaren.”

Het bewust ervaren van ongelukkig zijn als eerste stap..
Ongelukkig zijn kennen we allemaal. Wanneer zowel de innerlijke als uiterlijke omstandigheden niet zijn zoals we dat graag zouden willen, ontstaat zomaar de emotionele toestand van ongelukkig zijn. Maar de basislijn hiervan is dat we niet tevreden zijn met wat er wel aanwezig is. De moderne kunstmatig geschapen consumptiemaatschappij heeft in alle opzichten bijgedragen aan dit veel voorkomende gevoel van onvrede ten aanzien van de levensomstandigheden waarin men verkeert.

De geïndoctrineerde op de materie gerichte levensinstelling heeft daar voor een heel belangrijk deel aan bijgedragen. Er is altijd meer, op velerlei gebieden. Niet alleen op materieel gebied. Ook op gevoelsmatig, emotioneel en (intiem) relationeel gebied is er altijd nog veel meer mooiers en bevredigender te ervaren, wat veelal voortkomt uit een onvrede met de partner. Maar uiteindelijk eigenlijk met een onvrede met zichzelf.

Dit heeft vanzelfsprekend een grote invloed op het aantal echtscheidingen (HIER). Het echtscheidingscijfer zegt alleen iets over de voor de wet geformaliseerde relaties in de vorm van een officieel erkend huwelijk of een vastgelegd samenlevingscontract. Relatiebreuken vinden op velerlei fronten plaats, zowel binnen als buiten officieel contractueel vastgelegde relatievormen.

Vastgelegde zekerheid
Samenlevingscontracten zijn een typisch uitvloeisel van de in onze tijd zo sterk aanwezige behoefte aan financiële zekerheid, zonder daarbij het traditionele huwelijk als basis te willen nemen. Toch komt het in wezen op hetzelfde neer. Het gaat er immers om dat liefdespartners menen dat hun relatievorm, omwille van allerlei wettelijke en financiële voordelen, contractueel vastgelegd moet worden (HIER en HIER).

Maar is het vragen om financiële en/of emotionele zekerheid eigenlijk wel een zuivere basis voor een diepere gevoelsmatige verbinding tussen mensen en voor welk soort relaties dan ook? Een gebrek aan een fundamenteel vertrouwen in zichzelf en de ander(en) ligt hieraan ten grondslag.  Een contract legt bepaalde afgesproken zaken vast in woorden en documenten.

In een maatschappij die zo ontzettend verstard is geraakt dient alles vastgelegd te worden in feitelijk doodse woorden, voorheen op papier en nu ook in virtuele digibits. Dit laat zien hoe de levendige dynamiek van menselijke relaties, waar heel veel mensen intens bang voor zijn, in de loop van de tijd steeds meer verdampt is in een niet in te voelen digitaal doods dualistische energie.

De bestaanszekerheid wordt dus gekoppeld aan partnerrelaties in verschillende vormen. De grote vraag hierbij is dan ook of een gevoelsmatige verbinding met een ander mens wel vast te leggen is? Wordt daarmee nu juist niet het levendig dynamische aspect dat een relatie in een wederzijds verrijkende beweging kan houden volledig buitengesloten?

Zelf ben ik nooit getrouwd geweest.
Ik heb echter wel verschillende niet wettelijk vastgelegde samenwoningsrelaties mogen ervaren, die qua dynamiek in mijn beleving erg op huwelijkse omstandigheden leken. De relationele dynamiek is immers niet afhankelijk te maken van in doodse woorden vervatte contracten. Waar het daarbij steeds om ging was in hoeverre mijn partners en ik de emotionele dynamiek open en bloot durfden te laten zien en op een open eerlijke wijze durfden te bespreken. Dus in hoeverre er gedurfd werd om zich werkelijk kwetsbaar op te stellen.

Openheid, zuiverheid, authenticiteit en integere eerlijkheid zijn in mijn beleving de meest basale ingrediënten voor een meer duurzaam gevoelsmatige verbinding tussen mensen. Respect voor elkaars ZIJN, elkaar de ruimte geven en een uit ware Liefde voortkomende tolerantie en vergevingsgezindheid zijn daarnaast eveneens van wezenlijk belang. Het elkaar volledig vrij laten in het individuele ZIJN, zonder daar ter eigen voordele beïnvloedend op in te willen werken, is de meest solide basis voor het aangaan van een duurzame relatie op welk vlak dan ook.

Ego zit in de weg
Bovenstaande is een mooi verwoordt ideaal relationele situatie, die soms nog wel eens in het echt waargenomen kan worden. Waarbij de partners echt gelukkig met elkaar lijken te zijn. Zelf heb ik dit helaas nog niet mee mogen maken. Als ik zo terugkijk naar mijn intiem relationele verleden, dan neem ik waar dat meerdere trauma’s uit mijn individueel verleden er aan hebben bijgedragen dat mijn daarop gebaseerde ego het mij en de partners erg moeilijk maakte.

Ditzelfde geldt natuurlijk voor die partners, die evenzeer hun nog niet (geheel) verwerkte egotrauma’s in de relationele dynamiek een belangrijke rol lieten spelen. Nu kun je er natuurlijk vanuit gaan dat je pas echt klaar bent voor een duurzaam gevoelsmatige verbinding met een ander mens als je dit ten aanzien van jezelf hebt weten te bewerkstelligen. Daarmee wordt de relationele lat wel erg hoog gelegd, wat voortkomt uit een spirituele droomtoestand.

Een droomtoestand waarin voorbij gegaan wordt aan het feit dat LEVEN een werkwoord is en er dus innerlijk gewerkt dient te worden om het ten volle te kunnen ervaren. Die te hoog gelegde spirituele droomlat wordt vaak als een rigide norm op het HIER en NU geplakt. Terwijl het een potentieel te verwerkelijken bewustzijnstoestand is, waar men het noodzakelijke innerlijk werk voor mag verrichten om deze te bereiken.

Projectie is vaak bepalend
Laten we dit maar onder de noemer projectie plaatsen. Zeker wanneer men op individueel niveau zelf niet voldoet aan deze rigide beoordelende normering, is het ego graag bereidt om anderen langs die meetlat te leggen en eventueel te veroordelen. Daarmee de vinger op een zere plek in zichzelf te leggen. Het is de basis voor de schaduwgevechten die er tussen individuele mensen, maar ook groepen van mensen, landen, culturen, kortom binnen alle menselijke verhoudingen iedere dag weer plaatsvinden. De basis van dit projectieve gebeuren is het ervaren van een diep gemis.

Een gemis waar anderen verantwoordelijk voor worden gemaakt. Maar dat uiteindelijk een weergave is van de individueel innerlijke leegte, die niet vervuld wordt door een bewuste tegenwoordigheid van een liefdevolle GEEST. De innerlijke leegte is mede door de lege en holle maatschappij waar wij deel vanuit maken vormgegeven. Deze is sinds de eerste helft van de negentiende eeuw en in versneld tempo in de afgelopen decennia door het onbevredigende materialisme ingevuld. We hebben nu op alle niveaus te dealen met de destructieve gevolgen daarvan voor het sociaal intermenselijke, natuurlijke en liefdevolle Leven. Een Liefdevol Leven dat een weerspiegeling in kan houden van ieders individuele staat van gelukkig zijn met zichzelf, anderen en de natuur.

Alles is aanwezig
Waar ik naar op weg ben en waarschijnlijk velen met mij is, om te ervaren dat geluk een staat van ZIJN is, waarin alles aanwezig is dat past bij het individueel evolutionaire ontwikkelingstraject. Daar zit hem echter de kneep, want wat méén je werkelijk nodig te hebben? En wat heb je nu eigenlijk echt werkelijk nodig? Dus hoe weet je wat je werkelijke behoeften zijn? Veelal krijg je niet wat je ego op onuitputtelijke wijze verlangt, maar wat je zielsmatige ontwikkeling nodig heeft (HIER).

Er zijn door wijzere mensen dan mijzelf heel veel mooie en ware dingen over dit thema gezegd (HIER). Al die wijsheid kun je lezen in boeken en op het internet. Dat wil echter nog niet zeggen dat het direct toepasbaar is in ieders leven. Waar het om gaat is alles, maar dan ook alles wat je innerlijk aangaat onvoorwaardelijk te leren accepteren. Er zijn zovele fantasieën, gebaseerd op onbewuste behoeften, wensen en verlangens mogelijk, die weergeven hoe het in de door het ego gecontroleerde comfortzone-bubbel zou kunnen zijn of zou moeten zijn.

Dit is echter een totale mindfuck, waarbij mindgames de hoofdrol spelen. Velen, soms inclusief mijzelf, nemen elkaar daarbij voortdurend de maat. Een maat die voortkomt uit de individueel ervaren tekorten. Hieronder een door John Lennon kunstzinnig weergegeven beeld van wat ik hiervoor heb willen zeggen.

Vanaf ongeveer 1.24 minuten kun je een in beeld weergegeven heldere, misschien voor velen confronterende weergave zien van hoe menselijk sociale verhoudingen met alle sociaal geïndoctrineerde buitenkanten er werkelijk uitzien. Dit beeld in de video van John Lennon zei mij heel veel, omdat ik het natuurlijk herken in mijn eigen leven en in de huidige wereldomstandigheden. Het laat zien hoe mensen elkaar menen te ontmoeten, maar daarbij niet tot een wezenlijk ont-moeten komen. In eerste instantie deed het mij in een onbedaarlijke lachstuip terechtkomen. Toen ik die uit had laten razen besefte ik welke niet te weerspreken waarheid John Lennon aan de mensheid heeft gegeven.

Eenzame wolven
We menen elkaar te ontmoeten, maar gaan er niet voor de volle honderd procent voor. Een bepaalde terughoudendheid wordt toch vaak, omwille van veiligheidsbehoeften als verdedigingsmuur in stand gehouden. Lennon laat een diep doorvoelde belevingsweergave zien van hoe mensen in het algemeen met elkaar omgaan  Het is natuurlijk ook geen toeval dat hij door zijn diep onthullende boodschap tot het gemoed van velen sprak. Juist daarom werd hij door megalomane satanaanbidders als een bedreiging ervaren.

Dus werd hij door het bekende fenomeen van een geestelijk gestoorde eenzame wolf kaltgestelt. Althans dat is wat men de publieke opinie heeft willen laten geloven. Over dit fenomeen van de eenzame wolf heb ik al eens een artikel geschreven (HIER). Hoe eenzaam is die wolf nu echt? Waar het in feite dus op neerkomt is dat mensen die in de publieke belangstelling staan, dus veel invloed hebben op het denken en voelen van velen, wel de juiste door het satanisch geïnspireerde establishment ingefluisterde boodschap over moeten dragen.

De gehele op vermaak en vergeet jezelf gebaseerde film- en muziekindustrie is ervan doordrenkt (HIER). Wanneer eigenwijze individueel geëxploiteerde deelnemers aan deze industrie dit niet doen en zij hun helend individuele bewustwordingsproces te zeer vermengen met de door hun marionettenspelers bepaalde positie, dan zullen zij uiteindelijk de fysieke dood in de ogen kunnen kijken.

Want het is zeker nu meer dan ooit duidelijk aan het worden, dat afwijkende geluiden als koren dat boven het maaiveld uitsteekt drastisch afgemaaid wordt. Tja, alles dat boven het maaiveld van de algemeen geïndoctrineerde gemeenschappelijke opinie uitstijgt, is voer voor de gewelddadige maaidorsmachines van de dictatoriale staat. Het mag duidelijk zijn dat John Lennon op een te publiek toegankelijke positie een waarheid verkondigde die door het tot slavendom opgeleide volk niet gehoord, laat staan begrepen mocht worden.

Zij die deze tijdloze boodschap van liefde, begrip, respect, vrede en harmonieus samen leven vorm willen geven, moeten vooral doordrongen blijven van het feit dat zij heel erg bang moeten zijn voor de eenzame in het bos huilende wolven. Het sprookje van Roodkapje is wat dit betreft natuurlijk veelzeggend.

De wolf in schaapskleren
Zij liet zich immers door de uiterlijke verschijning van de wolf, die zich als haar grootmoeder had verkleed, volkomen misleiden. Met het fatale gevolg dat zij met huid en haar door hem verslonden werd. Worden wij nu allemaal niet met huid en haar verslonden door de wolf die zich als een mensheid dienend schaap presenteert? Wat dit aangaat is het beeld van een elitaire denktank, die de basis is geweest voor het scheppen van het huidige gepolariseerde spel van (geo)politieke tegenstellingen, heel veelzeggend. Het is een elitaire club waar ik in meerdere artikelen al naar heb verwezen. Het gaat hierbij om de Fabian Society (HIER), die als haar beeldend symbool zichzelf weergeeft als een wolf in schaapskleren.

Een wolf die zich met behulp van allerlei occult gefundeerd manipulatief machtsmisbruik in vele machtscentra heeft ingevreten. Deze club heeft een heel interessante achtergrond en grote invloed op het geopolitieke drama dat zich al langere tijd op sociaal gebied afspeelt. Daar zij de kracht van beelden op een wezenlijk niveau beseffen, hebben zij hun doel en missie ook in een beeld weergegeven.

Dit beeld lieten zij in een glas in loodraam aan de mensheid zien. Het beeld spreekt voor zich. Ik heb er zo mijn intuïtieve beleving bij en laat het het vrij aan de lezers om daar hun eigen intuïtieve beleving bij te hebben.  Voor mij komt het in ieder geval neer op een kunstmatig geschapen synthese tussen het zogenaamd ‘liberaal democratische’ westen (de man in groene kledij) en het dictatoriaal communistische oosten (de man in het rood).

Samen smeden zij onze wonderschone planeet om tot een gevangenisplaneet. Een kunstmatig geschapen tegenstelling in het kader van de modern Hegeliaans dialectische tegenstelling van probleem-reactie-oplossing. Daarbij zijn alle drie begrippen door de satanische machthebbers ingevuld, uitgevoerd en vormgegeven.

Tot nachtmerrie geworden sprookje
Er is een bewustzijn beïnvloedende stroom in de menselijke evolutie aanwezig geweest, die middels  tot de menselijke ziel sprekende beelden universeel geestelijke wijsheden over heeft willen dragen. Binnen verschillende culturen is dit op verschillende wijzen gedaan. De kracht van beelden was in eerdere ontwikkelingsfasen van de mensheid binnen vorige culturen de bepalende factor om dit te doen.

Naarmate het bewustzijn van de mensheid zich meer met de fysieke aarde verbond, werden de oorspronkelijk geestelijk scheppende beelden in een woorden beschrijvende taal weergegeven. Dit proces was een evolutionaire weergave van de verdichtend verstarrende krachten van de aardse sfeer op het bewustzijn van de mensheid. Maar ook die taal kan nog heel beeldend zijn.

Daarbij is het aan de luisteraar van het gesproken en de lezer van het geschreven woord, om de in het woord vervatte beelden in de individuele ziel te vertalen in een zielsmatig inspirerend en voedende boodschap. Oorspronkelijke sprookjes, mythen, sagen en legenden, die van generatie op generatie vaak nog mondeling zijn overgedragen, waren allemaal in woorden vervatte beeldende dragers van geestelijk inspirerende wijsheden.

Wie gelooft er nog in sprookjes?
Ze zijn echter door de moderne ontwikkelingen naar de achtergrond gedrongen, met de indoctrinerende boodschap dat het in onze door de rationeel/analytische wetenschap bepaalde tijd not done is om nog in sprookjes te geloven. Wetenschappers schijnen daarbij te vergeten dat hun weten dat in boeken op schappen in bibliotheken is gestald ook erg sprookjesachtig of liever gezegd fabelachtig is, waarbij de door henzelf aanbeden bewijsvoering meestal niet wordt geleverd.

De reguliere wetenschap is dus ook een geloof. Terwijl oorspronkelijke sprookjesbeelden een weergave zijn van of een beroep doen op het in ieder mens aanwezige innerlijk weten. De huidige Corona-psychose heeft eens te meer aan het licht gebracht, ten aanzien van een nog steeds niet aangetoond virusbewijs, dat het gehele virusverhaal een heel misleidend en sociaal destructief uitwerkend geloofssprookje is. Je moet er in geloven, anders zie je het niet.

Daarom ga ik ervan uit dat we momenteel leven in het beeld dat we in meerdere sprookjes tegenkomen. Namelijk het beeld van een in slaap gevallen mensheid, die door een prins wakker gekust moet worden. Het verheugende nieuws hierbij is, dat die prins in ons allemaal aanwezig is. Dus kussen maar.

Ben ik gek en velen met mij?
Volgens de algemeen geïndoctrineerde normen en waardebepaling ben ik dus gek, misschien wel knettergek. Omdat ik blijf geloven in de geestelijk inspirerende kracht van sprookjesbeelden. Maar in feite is in onze tijd toch ieder weldenkend en voelend mens gek (HIER).

– Gnarls Barkley – Crazy

Maar goed die eerder genoemde eenzaam dodende wolven zijn echter minder eenzaam dan velen weten en misschien ook wel willen weten. Mensen met een oprechte en zuivere onderzoekende geest, zullen gaande het onderzoek van zichzelf en de uiterlijke werkelijkheid uiteindelijk tot de ontdekking komen dat de werkelijkheid meerdere lagen heeft. Zoals dit zo mooi door de kunstzinnige verbeelding van de Russische matroesjka-poppetjes is weergegeven.

Achter iedere waarheid schuilt een nog grotere waarheid, zoals dit ook geldt voor de leugen. Achter iedere vraag schuilt een nog veel grotere vraag, zoals dit ook geldt voor alle antwoorden op die vragen. Achter iedere liefdesbeleving schuilt een nog grotere meer omvattende en vervullende Liefdesbeleving, zoals dit ook geldt voor de in destructiviteit toenemende haatbeleving.

Kortom we kunnen het leven in al haar zinvolle samenhang pas bevatten, als we telkens weer bereid zijn de dynamiek van voortgaande veranderingen in het leven toe te laten. Uiteindelijk zijn we allemaal op zoek naar de perfecte Liefde (HIER). Die Liefde zal zeker een wezenlijk bestanddeel zijn van de ultieme geluksbeleving.

Onvoorwaardelijke overgave aan wat is
Een onvoorwaardelijke overgave aan alles dat aanwezig is, zonder daarbij een gemis te voelen of iets te willen veranderen, toe te voegen of om te vormen, geeft een in intensiteit groeiende geluksbeleving. Alles mag er zijn, zoals het zich aan mij voordoet. Wie ben ik überhaupt om iets te willen veranderen. Invloed uit te willen oefenen op het geheel is de ultieme natte droom van het ego, dat zelfs over het eigen graf nog wil blijven regeren. In alle imperfectie is op het meest essentiële niveau alles nu perfect.

Natuurlijk ervaar ik in mijzelf en anderen nog wel eens een aantal onvolkomenheden, die echter voortkomen uit het verliezen van de verbinding met mijn hart. Deze kan ik in mijn beste momenten, vanuit het besef dat perfectie niet bestaat, volledig omarmen en er laten zijn. Het gaat er echter alleen om dat het gezien wordt. Wanneer bepaalde kwaliteiten in het eigen innerlijk nog niet ontdekt en/of gezien worden, dan zal dit destructieve gevoelens op kunnen roepen ten aanzien van hen die deze kwaliteiten wel lijken te kunnen tonen.

Daar wordt dan het credo aan gekoppeld: Ik niet gelukkig, niemand gelukkig. Daarom is het elkaar wijzen op mogelijk waargenomen onvolkomenheden slechts een duidelijke projectie van de eigen innerlijke onvolkomenheden. Wanneer dit wordt doorzien en geïntegreerd kan het leven en laten leven pas echt vorm krijgen.

Vrede ervaren?
Ieder geeft nu eenmaal op een individuele wijze vorm aan wat er in het innerlijk leeft. Dat valt zonder desastreuze gevolgen absoluut niet te uniformeren. Voor zover we in ons dagelijkse leven anderen willen vormen naar onze eigen conceptuele opvatting van waarheid, goed en slecht, enzovoort, zal de niet geziene dictator in onszelf op zijn troon zitten en met een al dan niet harde hand regeren en eventueel straffen. Zolang mensen de vervulling van zichzelf in de buitenwereld zoeken, zullen zij onvervuld leeg en inhoudsloos blijven.

Want de uiterlijke wereld wordt geregeerd door satanisch geestelijk beïnvloedende en uiteindelijk GEEST wegnemende krachten. Als men op individueel niveau al geen vrede in zichzelf kan vinden, kan men dat dus ook niet in relaties met anderen. Dan is op het zich ook niet zo vreemd dat men dit binnen het geopolitieke circustheater ook niet kan. We maken immers allemaal deel uit van dit circustheater!

De gehele Corona-psyhose en de daarmee samenhangend ontzielende vaccinazi’s zijn erop gericht om die innerlijke vrede te saboteren. Om ons daarmee van de enige bron van veiligheid en zekerheid in ons hart af te snijden. Zodat mensen angstig, manipuleerbaar en onder controle te houden zijn. Op de site van niburu.co staat een heel lezenswaardig artikel over dit thema (HIER). Citaat uit dit artikel:

”Wij mensen zijn bovenal spirituele wezens die een menselijke ervaring hier op aarde meemaken. We denken vaak dat we dat helemaal alleen moeten doen, maar dat is niet helemaal waar, want wij onderhouden als het ware een verbinding met de spirituele wereld via wat je een modem zou kunnen noemen. Dat modem luistert naar de naam pijnappelklier (ook wel derde oog genoemd (HIER)) en wanneer daar om wat voor reden dan ook een bepaalde storing ontstaat, wordt de verbinding met die andere wereld verstoord/verbroken want het modem werkt niet goed meer.

Iemand die daar meer dan honderd jaar geleden al voor waarschuwde was Rudolf Steiner waarover wij eerder het volgende schreven (HIER):

Steiner voorspelde dat er eind 20e en begin 21e eeuw een beweging zou zijn van grote machtige bedrijven die tot doel hadden om de verbinding tussen de mens en de hogere werelden te verbreken en als het ware de menselijke ziel weg te halen. De verbinding met de andere wereld en daardoor ook uiteraard met God, kan ook worden verbroken door het uitschakelen van bepaalde genen, iets waar het Pentagon zich al jaren geleden (HIER) mee bezighield en dit bij de moslims wilden veroorzaken door middel van vaccinatie.”

Zit geluk nu echt in een klein hoekje?
Het antwoord op deze vraag is een volmondig ja. Om dit kunnen ervaren is het nodig zich ontvankelijk te maken voor de subtiliteit van het leven, zoals het zich aan ons voordoet. Vaak zijn het dan de kleine dingen die het hem doen. Welke dat zijn laat ik aan jouw intuïtie als lezer over. Niet alles hoeft immers verklaard, uitgelegd en/of benoemd te worden. Het belangrijkste is in ieder geval dat geluk niet nagestreefd kan worden, zoals de Amerikaanse grondwet dat zo misleidend heeft vastgelegd (HIER).

Men is gelukkig of niet en als men het niet is, dan is dit een uitnodiging om het innerlijk leven eens aan een grondig zelfonderzoek te onderwerpen. Geluk is dus een staat van ZIJN, dat in het beleven ervan door diverse ego-identificaties geblokkeerd kan worden. Misschien is het wel een genadevolle gift vanuit de geestelijke wereld als je er aan toe bent om het te ervaren.

Heb jezelf en je medemensen lief, meer heb je niet nodig!

 – Eric Clapton: Let it grow –

Arend Zeevat

30 april 2021