Er was eens.. Een levensecht sprookje..!

X

X

Een levensecht wordend ‘sprookje’..?

2021 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be

X
In een heel grijs verleden, diep weggezonken in het zwarte gat van de vergeten menselijke herinneringen, was er eens een gemeenschap van mensen waarin iedereen zich vervuld voelde. Niemand meende iets nodig te hebben wat in het moment niet aanwezig was. Jong en oud leefden zoals hun innerlijk weten hen inspireerde. Er waren geen wanklanken in hoe mensen met elkaar omgingen. Omdat mensen volledig in harmonie met hun ware wezen waren en van daaruit leefden, konden zij deze innerlijke harmonie ook in de sociale omgang met elkaar tot uitdrukking brengen. Daarbij vond de onderlinge communicatie plaats op basis van telepathische overdracht van ieders innerlijk leven..

Omdat ieder heel was, was er nog geen scheiding tussen gedachten, gevoelens en wilsimpulsen. Iedere ziel was toen nog zo transparant, dat het innerlijk leven voor iedereen ervaarbaar en mee te voelen was. Er waren geen privacy issues, want niemand voelde zich afgescheiden van de rest. De gemeenschap werd op een liefdevolle en dienstbare wijze geleid door een Raad van Wijzen, die vooral bestond uit gerijpte zielen. Men ervoer ieder moment een vervullende verbinding met de geestelijke gemeenschap.

Een ieder schonk de individueel ontwikkelde kwaliteiten als gave aan de gemeenschap. Een diep dankbare houding voor de dragende Liefde die ieder van de gemeenschap had ontvangen was de intentionele kracht van die schenking. Want wanneer iemand een wezenlijke behoefte had die een ander kon vervullen dan gebeurde dat. Dit had tot gevolg dat de gemeenschap goed floreerde, want de overvloed van aanwezige Liefde en vertrouwen in de Bron ervan was zo groot dat het moeiteloos geschonken kon worden. Bovendien wisten de gemeenschapsleden niet wat bezit was. Alles was van iedereen, geschonken door de Schepper.

Een ieder had door de in de Bron aanwezige wijsheid het inzicht ontvangen, dat alles wat je schenkt altijd weer op een versterkte wijze bij je terugkomt. De basis hiervan was een grenzeloos vertrouwen in de goedheid van het Universum en de onvoorwaardelijke Liefde, die eindeloos uit de Bron in het hart stroomt. Deze wil zich alleen maar vermeerderen en steeds meer facetten van de uit geestelijke sferen ontvangen scheppingskracht tot ervaarbare manifestatie brengen. Dat kan een intensieve weg zijn. Zeker wanneer er, zoals verderop beschreven wordt, allerlei verstorende elementen binnen sluipen.

Verandering
Langzamerhand werd er echter een verandering waarneembaar bij en in de leden van de eens zo hechte gemeenschap. Sommigen merkten meer dan anderen, dat zij zichzelf en dus ook hun medezielen op een tot dan toe ongekende wijze gingen ervaren. Hoewel de tijd toen geen conceptueel begrippenkader had, duurde het even voordat steeds meer menselijke wezens de verandering in zichzelf begonnen te ervaren.

Dat had een groter wordende invloed op de gedragingen van ieder. Het was alsof er een verbinding was doorgeknipt. Het was de verbindingslijn met de Liefde in het hart die steeds minder intens gevoeld werd. Gaande die weg, steeds verder bij het hart vandaan, verloren zij daarom veel scheppingskracht en de voedende energie daarvan. Die energie wilde toch ervaarbaar zijn, voedend zijn en vooral ook gevoed worden. De toenmalige mensen waren in feite geestelijke wezens, die ervoor gekozen hadden om pure geestelijke energie in toenemende mate bewust van zichzelf te laten zijn.

Zij kozen er daarom voor om hun ervaringswijsheid verder uit te breiden. Zij deden dit door een menselijk lichamelijk ruimtepak te gebruiken om op planeet Aarde te kunnen landen, zodra deze klaar was voor hun ontvangst. Hun landingsgestel was in dit ruimtepak op ingenieuze wijze ingebouwd. In aardse termen noemt men dit landingsgestel DNA, die bouwstof is voor genen en chromosomen. Zeer vernuftige scheppingsbouw dus. Chromosomen bestaan uit genen en die bestaan weer uit DNA.

De ontstane veranderingen zorgden er echter voor dat na langere tijd te hebben geleefd in een aards lichamelijk ruimtepak, door een toenemend innerlijke afsluiting en daardoor ontstane geestelijk zielsmatige afstomping, de toegang tot de in het DNA opgeslagen wijsheid steeds moeilijker werd. Dit resulteerde in het verdwijnen van die wijsheid in het zwarte gat van vergeten herinneringen. Hoewel de ene cultuur hier meer in uitblonk dan de andere.

Duidelijk-Niet-Aards; leren dat sterrenstof de essentie is..
DNA staat volgens mythische overleveringen, die zo af en toe aan het zwarte gat van vergeten herinneringen hebben weten te ontsnappen, voor Duidelijk Niet Aards. Waar dit begrip naar verwijst is de enorme hoeveelheid geestelijke scheppingswijsheid, die vooral in het DNA als verstekeling in het landingsgestel is meegereisd naar de planeet Aarde. Je zou het zo kunnen zeggen, dat het sterrenstof waar het wezen van de mens uit is opgebouwd op aards lichamelijk niveau in het DNA een afdruk heeft achtergelaten.

Een gematerialiseerde afdruk van het geestwezen. Die afdruk bevat onder andere alle informatie die nodig is voor de bouw en de kenmerken van het kosmisch/aardse ruimtepak. Ook bevat het de informatie die nodig is om na de landing met het lichamelijke ruimtepak om te leren gaan en het wat langer  te kunnen gebruiken. Het bleek door allerlei invloeden een hele klus te zijn om het ruimtepak goed te onderhouden.

Leren is het doel van onze aanwezigheid op deze planeet. Mens ken u zelf. De vlinder op de hierna weergegeven afbeelding heeft dat zeer goed begrepen. Hij heeft zijn illusionaire bestaansfase als rups binnen een misleidende en vaak verblindend aardse vormenmatrix overwonnen en getransformeerd. Hij was in de laatste fase voor zijn verpopping nog bijna reddeloos verloren geraakt en belandde in een identiteitscrisis. Maar dat schijnt in de Aardse sfeer van illusies wel vaker voor te komen.

Want de hiervoor beschreven verandering hield onder andere ook in dat de gelande geestelijke kosmonauten bijzonder kwetsbaar waren voor de misleidende overtuiging een identiteit te bezitten. Daarmee een gekaderd en afgescheiden deel van het ware wezen te zijn. Deze overtuiging heeft veel moois kapot gemaakt. De geestelijke entiteiten hebben echter niets te duchten van identiteiten. Ze hebben er gewoonweg geen organen voor om ze waar te nemen.

Verloren verbinding
De aardse gemeenschap van mensenzielen hebben van de in hun ruimtepak ingebouwde fysieke zintuigen, aan de ogen de meeste aandacht besteed. Met de zintuigen kan men op verschillende wijzen waarnemen. Met het ene zintuig kan men meer diepte en subtielere energieën ervaren dan met de ander. Men kan echter leren de zintuigorganen te ontwikkelen die deze subtielere niveaus waarnemen. Dat geldt met name voor het gehoor en de reukzin.

De misleidende identiteitsflauwekul kan daarmee, door oefening en geduld worden overstegen. Men kan dan horen en ruiken of iemand vanuit het ware wezen leeft of niet. Wanneer iets resoneert met de in het DNA opgeslagen wijsheid, dan gaat het daarin energetisch afgedrukte sterrenstof eerst flonkeren en uiteindelijk steeds krachtiger stralen. De mensenziel is dan volledig bewust van een Lichtwezen te ZIJN.

Door de verloren verbinding met de in het DNA opgeslagen wijsheid was hij zeer kwetsbaar geworden voor de gevolgen van misleiding door hen die pretendeerden die wijsheid te representeren voor iedereen. Op grond van hun vermeende weten meenden zij de mensenzielen als een schaapskudde naar graziger weiden te kunnen (mis)leiden. Deze zogenaamde representanten van de oude wijsheid hadden zichzelf verloren aan de destructieve krachten van wat zij als goden beschouwden. Deze goden werden bekend onder de benaming Trias Satanica en werden op Aards niveau geëerd in de vorm van seks, geld en macht.

Vrouwelijk en mannelijk..
Daarbij moet vermeld worden dat seks iets is dat oorspronkelijk ontwikkeld was als een helend geestelijke scheppingskracht voor het vormen van nieuwe aards/kosmische ruimtepakken, die lichamen genoemd werden. Daartoe waren er iets minder ver terug in de vergeten herinneringen twee soorten ruimtepakken ontstaan, die men vrouwelijk en mannelijk noemde.
Beide vertegenwoordigden een aanvullend andersoortig aspect van de geestelijke scheppingsenergie. Beiden konden door het samen laten komen van hun geestelijke en lichamelijke energie de aardse voorwaarden laten ontstaan voor een nieuw te vormen ruimtepak. De sterker wordende invloed van de zielsmatige verandering had echter ook op dit vlak een toenemende verwarring veroorzaakt.

Hoofd en hart
Waardoor de aanvullende energieën elkaar als tegengesteld gingen ervaren en elkaar daardoor gingen afstoten. Dit werd pas echt verwarrend toen bepaalde zielen een ander ruimtepak wilden dan waar ze oorspronkelijk mee geland waren. Dat diende echter wel de zogenaamde oude wijzen die deze onnatuurlijke wensillusies volledig op een kunstmatige wijze stimuleerden, want zij wilden alle macht over de mensenzielen naar zich toetrekken. Dat konden zij het beste doen door te voorkomen dat zielen zich bewust zouden worden van hun Lichtwezen en de energie die vanuit het hart stroomt te verbannen naar het zwarte gat van vergeten herinneringen.

Deze energie werd daardoor vastgezet in het denken met de linker hersenhelft. De energie die oorspronkelijk uit het hart vloeide werd verplaatst naar het hoofd en het eenzijdig denken. Het is daar gaan woekeren, waardoor de beleving van eenheid binnen het sociale organisme bijna volledig verloren is geraakt. Daarvoor in de plaats kwamen allerlei misleidende valse sentimenten, die gekoppeld werden aan oppervlakkige waarnemingen van een manipuleerbare eenheidsbeleving.

Het gebrek aan verbinding met de oorspronkelijke in het DNA opgeslagen wijsheid, zorgde ervoor dat de verwarring steeds groter werd en wat eerst elkaar aanvulde werd ineens als vijand beschouwd en moest bevochten worden. Het samenkomen van de vrouwelijke en mannelijke energieën werd steeds meer ontdaan van haar geestelijk energetische basis en gereduceerd tot een puur op lichamelijk genot gerichte gebeurtenis. Deze ontwikkeling werd vanuit de geestelijke dimensie onschadelijk getracht te maken door het behulpzaam te laten zijn bij en te integreren in de verdere vooruitgang. Om dat mogelijk te maken landden er regelmatig verschillende, wat Bewust ZIJN betreft, ver ontwikkelde geestwezens op Aarde. Zij gaven richtlijnen voor de verdere vooruitgang noodzakelijke omvorming van alle eenzijdigheden.

Bron afbeelding

Omvorming
De vlinder heeft tijdens zijn verpopping de misleidende wijze van denken weten om te vormen tot een vrij van illusies zijnd vergeestelijkt intuïtief ZIJN. Hij deed dit door die eenzijdige denkwijze  in het hoofd aan te vullen met de verrijkende werkzaamheid van de liefdevolle denkkracht in het hart, verbonden met de rechterhersenhelft. Zie afbeelding. Zo kon hij van het in het DNA afgedrukte sterrenstof vleugels weven, die hem op een niet aards te traceren wijze, met een snelheid sneller dan de verbeelding of zelfs het licht, terugvoeren naar zijn thuis tussen de sterren.

Verbeelding biedt op aards niveau de mogelijkheid om geestelijk energetische scheppingskracht te verdichten tot beelden, c.q. imaginaties. Deze kunnen met geestelijke ogen geschouwd worden. Vervolgens kunnen deze verder worden verdicht tot taalgebonden woorden. Ze kunnen dan via de gesproken taal worden overgebracht. Men moet echter wel dezelfde taal spreken, die verwijst naar de geestelijke Broncode van de oorspronkelijk energetisch ontvangen beelden.

De van scheppende geluidstrillingen doortrokken woorden kunnen, met behulp van verschillende schrijfwijzen, nog verder verdicht worden tot op schrift gestelde woorden. Dus door ze te ontdoen van de scheppende geluidstrillingen, om ze zo vast te kunnen leggen in de driedimensionale materie. Toen de woordenrijkdom en de taal zich nog niet voldoende ontwikkeld hadden, gebeurde dat in de vorm van symbolen. Zij gaven de belevingswereld weer van de waargenomen aardse verschijningen.

De kracht van het WOORD
Men kan echter ook met woorden hele beeldrijke sferen scheppen. Luister maar eens naar de volgende boodschap, waarin op creatieve wijze woord en muziek met elkaar verbonden zijn en elkaar wederzijds ondersteunen en bekrachtigen. Geluidsfragment gedicht Willem van Prooijen

Er is ergens tijdens de hiervoor beschreven ontwikkeling eens iets op schrift gesteld, wat bekend is geworden als de Bijbel. De vorm waarin geschreven woorden zijn opgetekend worden boeken genoemd. De woorden van het laatste hoofdstuk van de Bijbel verwijzen naar het belang van het WOORD.

‘In den beginne was het Woord
en het Woord was bij God en het Woord was God’

Aangezien woorden worden gevormd door klanken en deze weer door geluidsfrequenties, kan men in de hiervoor beschreven woorden lezen dat alles is ontstaan door geluidsfrequenties. Deze frequenties kunnen op verschillende wijzen tot ontstaan worden gebracht. In de driedimensionale Aardesfeer in het soort frequentie afhankelijk van het soort materiaal dat in trilling wordt gebracht, de afmetingen daarvan en daarnaast de vorm. Belangrijk daarbij is ook de intentionele basis van de trilling. Met recht multidimensionaal. Maar in feite kan ieder materiaal in trilling worden gebracht.

Stervende taal…
Nadat de taal en het spreken daarvan ontstaan waren en zich naar alle aardse windstreken hadden verspreid, kregen de gelande zielen meer mogelijkheden om de taal van de geest op een aardse wijze tot uitdrukking te brengen. Doordat mensenzielen zich hadden verenigd in kleinere en grotere aardse afspiegelingen van de oorspronkelijke geestelijke gemeenschap, ontstonden er steeds meer misverstanden. De ontstane communicatie was door de vorming van verschillende culturen steeds gecompliceerder geworden. Het leek in deze laatste ontwikkelingsfase voor de verpopping er bijna op dat de destructieve krachten, zoals valse goden, draken en demonen, de kwetsbare mensenzielen volledig hadden ingepakt.

Er was een technologie ontwikkeld die erop gericht was alle mensenzielen gevangen te zetten. Tevens werden er met die technologie verschrikkelijke wapens geproduceerd, die alleen voor vernietiging waren bedoeld. Deze wapens leidden tot destructieve conflicten op planetair niveau. Waardoor zelfs het welzijn van de gehele planeet een immens gevaar liep. Toch leerden mensen uit die verschillende culturen een gemeenschappelijke taal te ervaren in het beleven van klanken en de composities daarvan.

Men noemde dit ‘muziek’. Een klankrijke ontwikkeling dus. Muziek en klanken, maar ook de (muzikale) intonatie van gesproken woorden kunnen heel krachtige dragers zijn van verwijzende informatie naar de Broncode. Luister nog maar eens naar het eerdere geluidsfragment. Een Broncode waar alles, zowel alle vormen als al het ongevormde, uit voortgekomen is. Zij zijn de klinkende weerspiegelingen van vergeten herinneringen die door het zwarte gat zijn opgeslokt.

Ook deze mooie klankrijke ontwikkeling werd echter ontdaan van haar verwijzingen naar de Broncode. Daarvoor in de plaats kwamen verwijzingen naar alles wat niet geestelijk scheppend is. Een heel wezenlijke overeenkomst tussen gesproken woorden en de taal van muziek is, dat geluid dragende trilleningen dieper in de menselijke ziel door kunnen dringen dan welke andere energetische informatiedrager dan ook.

Gesproken woorden en klanken
Deze wijsheid kan als helend medium worden gehanteerd. Gelukkig kwamen steeds meer zielen in die laatste destructieve fase, voorafgaand aan de verpopping, ook tot dat inzicht. In feite was dit inzicht al veel eerder binnengekomen binnen bepaalde culturen. De zielen die zich lieten binden aan de eenzijdigheid van hun linkerhersenhelft konden, door hun groter wordende afstomping en geestelijke doodsheid, zich niet meer openen voor de subtiliteit van klankkleuren. Het werd dus een nogal monotoon zooitje daar op die planeet Aarde.

Alhoewel, desalniettemin, niettegenstaande het feit dat het zo intens monotoon leek te worden, waren er toch steeds meer zielen die vergeten herinneringen uit het alles opslorpende Zwarte Gat wisten te ontvangen. Zij wisten de monotonie niet tot een zware last te maken en kregen daardoor weer meer verbinding met de in hun DNA opgeslagen Broncode. Zij leerden daarmee de verkregen wijsheid direct in hun aardse leven te praktiseren. Zo leverden ze een bijdrage aan het uit de geest laten verdwijnen van het denken in gescheidenheid en verdeeldheid.

Sommige van de gelande zielskosmonauten hebben de keuze gemaakt, om verslag te doen van wat er op planeet Aarde te ervaren is. Zo was er eens een moment in de aardegebonden tijd, ver na het ontstaan van de oorspronkelijke schepping, dat een ziel in een kosmisch/aards ruimtepak op planeet Aarde landde. Hij landde op een bepaalde plaats op de planeet, bij twee andere al eerder gelanden. Zij fungeerden als landingsbaan en werden ouders genoemd. Hij deed verslag van zijn bevindingen na zijn landing op Aarde. Zie het blauwe citaat verderop.

Vastgelegde ervaringen in landingsbanenreeks
In hun DNA lagen ook op energetisch niveau, de ervaringen opgeslagen van voorgaande landingsbanen/ouders. Op deze wijze werd in het algemeen de in het DNA opgeslagen ervaringswijsheid, of in veel gevallen het toenemende gebrek daaraan, doorgegeven aan nieuwe nog te landen kosmisch/aardse ruimtepakken.

Iedere nieuwe golf van landende zielen had een ander pakket aan geestelijke kwaliteiten meegenomen. Om zodoende met de door de tijd heen veranderende aardse omstandigheden om te kunnen gaan. Iedere generatiegolf droeg op deze wijze de kwaliteiten in zich om, vanuit een al eerder ontwikkelde sterkere verbinding met de in hun DNA opgeslagen wijsheid, de ontwikkeling van het steeds meer van zichzelf bewust wordende sterrenstof verder te dragen.

Ervaringsverslag
Wanneer men vanuit een helikopterblik naar bovenstaand gegeven kijkt, dan kan men alleen maar een diep ontzag en verwondering voelen voor de in dit ingenieus organische systeem ingebedde wijsheid. Die wijsheid is namelijk de levenslijn met het geheel van het leven en het Bewuste ZIJN waar het uit voortkomt. Een levenslijn die door de toenemende invloed van de bovenbeschreven verandering in de belevingssfeer van mensenzielen steeds verder aftakelde. Waardoor de mensheid vatbaar is geworden voor een onvoorstelbaar lijden.

Om dat lijden te verminderen, door de oorzaken daarvan te doorleven en een andere werkelijkheidsbeleving te laten ontstaan, is het nodig om innerlijk stil te worden. Waardoor de naar de Broncode verwijzende wijsheid in het DNA zich hoorbaar kan uitspreken. Het is dan ook van wezenlijk belang om de vergeten herinnering aan wie we in essentie zijn uit het zwarte gat van je onderbewuste weer naar boven te halen.

Op basis daarvan kunnen deze herinneringen op een vernieuwende wijze worden gemanifesteerd in ons ZIJN. We kunnen dat wat ooit als een sprookje werd betiteld, daarmee ongeloofwaardig werd bevonden, zelf mee helpen te manifesteren. Het voorspelbare einde van sprookjes: ”Zij leefden nog lang en gelukkig”, zal dan voor hen die het willen ervaren zeker ervaarbaar worden.

Tot slot het beloofde citaat uit het verslag van de hiervoor benoemde zielskosmonaut:

”Dit boek is een neerslag van 57 jaar levenservaring, waarin ik een visie heb ontwikkeld op wie ik als mens ben in relatie tot de mij omringende wereld. Er is heel veel gebeurd in die wereld sinds de dag dat ik op deze planeet aarde terechtkwam. Van jongs af aan heb ik me hier een vreemdeling en een reiziger op doorreis gevoeld. Het is gedurende mijn reis een lastige klus geweest om aan de leefomstandigheden hier te wennen. De planeet zelf is in al haar natuurlijke pracht van een ongekende schoonheid, waar ik gedurende vele reizen voorbij de grenzen van mijn geboorteland intensief van heb mogen genieten.

De grootste problemen kwam ik echter tegen in het om leren gaan met de menselijke bewoners van deze planeet, die er veelal onbewust in steeds grotere mate een puinhoop van hebben gemaakt. Ik heb daarom de oorzaken van die sociale en daaruit voortvloeiende ecologische puinhoop willen onderzoeken. De sociale disharmonie heb ik als een schril contrast ervaren met de wereld waar ik vandaan kwam, voordat ik hier landde. Iets van die andere wereld, die ik de geestelijke wereld noem, heb ik onbewust altijd als een ideaalbeeld in mijn ziel met mij meegedragen.

De herinnering aan die geestelijke wereld heeft mij in het eerste deel van mijn leven er sterk naar terug doen verlangen, maar anderzijds later in mijn leven op zoek doen gaan naar mogelijkheden om iets daarvan hier tot uitdrukking te brengen. Gaandeweg heb ik mogen leren zien hoe ik zelf, door te handelen vanuit het in mijn jeugd ontwikkelde overlevingsinstinct – wat ik hierna steeds de emotionele programmering noem – onbewust ook heb bijgedragen aan het vergroten van de ellende die er al was.

Steeds was er echter de herinnering aan de geestelijke wereld, die mij op koers hield naar het doel waarvoor ik hier gekomen ben en in mij de bereidheid waarborgde om te leren van mijn uit onwetendheid voortkomende ‘fouten’. Ik kwam er daarbij achter dat de weg naar het doel even belangrijk is als het doel zelf. Het hieruit ontstane leerproces heb ik als bijzonder heilzaam ervaren en leren zien als de essentie van mijn aanwezigheid op deze planeet.

Tevens heeft het in mij de overtuiging doen ontstaan dat de werkelijke maatschappij veranderende (r)evolutie ligt in de bewustwording van de onbewuste achtergronden van het eigen sociale functioneren. De ontwikkeling van de daarmee samenhangende diepe zelfkennis, heb ik voor mijzelf als het ultieme leerdoel gesteld. Een authentieke zelfbeleving en zelfwaardering zal de belangrijkste bijdrage zijn aan het scheppen van een betere wereld. Het zal een ieder de eigen kwaliteiten leren zien, die bewust op een vrije en vrijlatende wijze aan de wereld kunnen worden geschonken. Deze sociaal vernieuwende evolutie zal echter niet in het laatste wereldnieuws op de beeldbuis worden benoemd.

Al met al heeft het leven in mijn menselijk lichamelijke ruimtepak me tot nu toe een zeer boeiende en vooral leerzame reis geboden. Mijn visie op al datgene dat ik tijdens mijn reis heb ervaren, heeft zich alleen kunnen ontwikkelen op basis van de in mijn ziel aanwezige herinnering aan een geestelijke realiteit. Het was voor mij de drijvende kracht achter het willen vinden van een zinvolle verhouding van mijzelf, in relatie tot de mij omringende wereld.

Gaandeweg mijn leven heb ik dus vooral veel mogen leren van mijn sociale interactie met anderen. Ik noem dit de Hogeschool van het Leven en ik heb van die opleiding op een dieper niveau meer op mogen steken dan van al het theoretisch gefundeerde onderwijs, waar men opgroeiende mensen mee meent te moeten onderrichten. Mij is gebleken dat dit onderwijs over het geheel genomen meer op africhten is gebaseerd, dan op het ontwikkelen van het in ieder aanwezige potentieel.

Met als doel om nieuwe spelers op het maatschappelijke speelveld al zo vroeg mogelijk de door de spelbepalers opgelegde spelregels in te peperen, door de interpretatie van hun waarnemingen zodanig te manipuleren dat het de heersers van deze planeet welgevallig is. Men zou dit perceptiemanagement kunnen noemen. Mijn grootste uitdaging was dan ook om bovenstaande in mijn eigen zijn te herkennen en me daar vrij van te maken, om zo de regisseur van mijn eigen levensspel te worden.

Me dus niet meer te laten bepalen door regels die niets met mijn moreel/ethisch gefundeerde geweten te maken hebben. Het woord geweten geeft natuurlijk aan dat we op deze planeet landen met een al aanwezig weten. Een weten dat we vergeten zijn. We mogen het ons nu dus opnieuw gaan her-inneren.”

Het Leven is wat je er zelf van maakt! Volg daarom de weg die je vrijmaakt van illusies. Door zelf Schepper te ZIJN van een ruimere werkelijkheid kun je leren te ervaren hoe de Schepping is ontstaan.

– Mary McLaughlin – Bring the Peace –
(klik op afbeelding)

x

Arend Zeevat

27 oktober 2021