x
x
De verloren aanrakingszin
2018 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Het hoofd als communicatiemiddel. In onze westerse cultuur zijn we het, door de geïndoctrineerde benadrukking van het hoofd en de daarmee verbonden rationele intelligentie, afgeleerd om de lichaamstaal te verstaan. Het verstaan van die lichaamstaal heeft vooral te maken met intuïtie en het vertrouwen daarop. Intuïtie is het samenkomen en integreren van het denken, voelen en willen. Daardoor kan men mensen, situaties en het leven als geheel op een dieper en meeromvattend niveau begrijpen.
Rationele intelligentie via het hoofd wordt veelal via het gesproken woord en geschreven schrift overgebracht. Het spreekt ons aan op hetzelfde niveau, namelijk het hoofd. Het is gebaseerd op een uitwisseling van in woorden vervatte ideeën, gedachteconcepten en daaruit voortkomende meningen. Zo ook natuurlijk dit artikel en waarschijnlijk ook meerdere vorige artikelen.
Hoewel ik hoop door mijn woorden en taalgebruik toch meer aan te spreken dan alleen het hoofd van de lezer. Maar ieder bepaalt natuurlijk zelf op welk niveau men zich wil laten aanspreken, of misschien wel innerlijk aan wil laten raken. Over het algemeen hebben ideeën, gedachteconcepten en daaruit voortkomende meningen weinig te maken met wie je als uniek mens als geheel bent. De mens is immers niet zijn/haar gedachten.
Die gedachten doen zich voor op een vaak onbewuste wijze en zijn veelal geprogrammeerd. Met deze vorm van communiceren kunnen we elkaar op een dieper gevoelsmatig niveau niet wezenlijk aanraken. Het speelt zich voornamelijk aan de oppervlakte af. Dit is een weerspiegeling van de oppervlakkigheid van de cultuur waarin we leven.
Die oppervlakkigheid heeft zich meester gemaakt van ons bewustzijn, sinds de intrede van het materialisme (HIER en HIER). Het is tevens de basis voor heel veel strijd en sociale disharmonie in deze wereld. Waaruit schaduwgevechten ontstaan, omwille ven het gelijk willen hebben en daardoor aan (ego)kracht menen te winnen.
Sociale disharmonie
De door mij waargenomen sociale disharmonie in deze wereld ervaar ik als een schril contrast met de wereld waar ik vandaan kwam, voordat ik hier landde. Iets van die andere wereld, die ik de geestelijke wereld noem, heb ik onbewust altijd als een ideaalbeeld in mijn ziel met mij meegedragen (HIER en HIER). De herinnering aan die geestelijke wereld heeft mij in het eerste deel van mijn leven er sterk naar terug doen verlangen, maar anderzijds later in mijn leven op zoek doen gaan naar mogelijkheden om iets daarvan hier tot uitdrukking te brengen.
Gaandeweg heb ik mogen leren zien hoe ik zelf, door te handelen vanuit het in mijn jeugd ontwikkelde overlevingsinstinct – wat ik emotionele programmering noem – onbewust ook heb bijgedragen aan het vergroten van de ellende die er al was. De daarmee samenhangende innerlijke uiteenzetting met overheersende en beperkende machten is echter al vele eeuwen oud. Aan het begin van onze moderne jaartelling heeft een hoogst begenadigd en zuiver wezen ons dat al duidelijk willen maken, door ons in ons hart en ziel aan te willen raken.
Het is echter een streven van iedere dictatuur om al het menselijke ondergeschikt te maken aan de machtsfactor, waardoor het menselijke wordt geëlimineerd. Dit vond 2000 jaar geleden dus ook al plaats. In mijn beleving zou die verstarrende werking van het machtsmisbruik al veel verder zijn geweest, als de toen in de mensheid indalende Christusimpuls niet zou hebben plaatsgevonden.
In wat voor soort maatschappij werd Christus geboren?
Volgens de christelijke overleveringen zou Jezus, de eerste menselijke drager van het Christusbewustzijn op deze planeet, ruim 2000 jaar geleden in het toenmalige Palestina geboren zijn. Dit gebied in het Midden-Oosten had al een zeer interessante geschiedenis van gebiedsveroveringen, volksverhuizingen en volkeren in ballingschap wegvoeren achter zich. Ten tijde van die geboorte waren de Romeinen de veroveraars, die hun toenmalige Risk-spel (HIER) op hun manier vormgaven door ook het Midden-Oosten te veroveren.
Zij waren bezig ook daar hun imperium te vestigen. Het vestigen van een imperium is nu eenmaal gebaseerd op het veroveren van zoveel mogelijk gebieden en de daar wonende volkeren te overheersen en uit te buiten. In onze tijd is dat niet anders. Zoals het een goede overheerser betaamt, wordt een veroverd gebied volledig onderworpen aan dictatoriaal/fascistoïde wet- en regelgevingen, op basis daarvan geplunderd en in chaos achtergelaten. Er wordt dan een eigen door superioriteitsdenken bepaald plasje over dat gebied gedaan.
Ten tijde van de geboorte van het Jezus-kind vaardigde de Joodse marionettenheerser over Judea, Herodes, een decreet uit voor een volkstelling in het kader van een belastingheffing. Waarbij iedere bewoner van het desbetreffende gebied zich in de eigen geboorteplaats zou moeten melden. Daar zijn echter de nodige historische meningsverschillen over (HIER). Maar hoe dan ook is dat van minder belang voor de essentie van dit artikel. Waar het in dit geval vooral om gaat is de gegevensverzameling van individuele mensen, om daarmee een ‘sociale’ kaart te kunnen opstellen.
Wel beschouwd is Jezus dus ook in een fascistoïde politiestaat geboren..!
Op zerohedge.com is vorig jaar rond kerst een hoogst interessant artikel gepubliceerd (HIER), waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen de Romeinse politiestaat waar Jezus in geboren werd en de huidige Amerikaanse politiestaat. In het artikel ga ik verder in op wat voor Jezus het verschil zou zijn om in de Romeinse dictatuur of in de moderne Amerikaanse dictatuur geboren te zijn. Dit artikel is vooral interessant, omdat het een beeld geeft van hoe er in de huidige Amerikaanse maatschappij met Jezus en zijn ouders zou zijn omgegaan.
In onze moderne tijd zijn vele technologische aan het internet gerelateerde gereedschappen ontwikkeld, die het mogelijk maken om gegevens op een gemakkelijker en veelal vrijwillig overgedragen wijze te kunnen bemachtigen (HIER). Ja, het heerserschap heeft zich in de loop der eeuwen steeds verder geperfectioneerd. Daarmee samenhangend hebben die heersers hun onderdanen op een steeds perfectere manier weten te scholen tot perfecte slaven.
Gnarls Barkley – Crazy
Waar laten we ons door bepalen?
Hoe kan men het beste met die uiterlijk onderdrukkende omstandigheden om gaan? Dit is een cruciale vraag in onze tijd. Blijft men zich laten bepalen, door de verblindend werkende uiterlijke omstandigheden? Of is men bereidt te bekijken in hoeverre de onvrijheid van die uiterlijke omstandigheden een eigen innerlijke onvrijheid weerspiegelen? Dit vraagt een innerlijk actieve houding, die er op gericht is een zin en een betekenis te geven aan de eigen verhouding tot de sociale buitenwereld.
Deze kan echter alleen gevonden worden in het directe dagelijkse leven en hoe men daarin met anderen om gaat. Want in die omstandigheden zijn de gevolgen van het eigen doen en laten het meest direct en concreet ervaarbaar, maar tevens door de eigen bewustwording van zichzelf ook het meest beïnvloedbaar. De grotere buitenwereld van politiek en geopolitiek hebben we als individueel mens nauwelijks invloed op, De invoering van zogenaamde democratische rechtsstaten heeft ons de illusie voorgehouden dat we wel invloed hebben op de organisatie van de buitenwereld.
Sinds het midden van de 20ste eeuw is de aard van die illusie echter steeds duidelijker geworden. We laten ons door machthebbers het bos in sturen met zoethoudertjes betreffende die te hebben invloed. Maar deze houdt ons slechts op een oppervlakkig niveau bezig en is in feite een afleiding van ons ware authentieke zelf.
Het is allemaal hersenspoeling, propaganda en misleiding.
Bedoelt om ons van het vinden van werkelijke oplossingen voor de sociale problemen, die onze wereld overspoelen, vandaan te houden. In een cultuur waarin het hoofd de hoofdrol speelt, kan er alleen maar verdeel en heers zijn. Het hoofd maakt berekenende programma’s betreffende hoe de macht te vergroten en iedereen daaraan te onderwerpen.
Het mensen uit elkaar drijven en op zichzelf plaatsen, zonder een sociaal dragend netwerk, heeft zeer ontsporende gevolgen voor een samenleving (HIER). Maar zoals velen inmiddels wel weten is dat door zeer intelligente genetisch bepaalde bloedlijnen (HIER) al eeuwen geleden gepland. Daar hoef ik hier niet verder over uit te wijden. Maar het lijkt er dus wel op dat hetzelfde machtsfenomeen dat in de tijd van Christus’ optrad en ook wel al daarvoor een rol speelde, ook in onze tijd nog steeds werkzaam is. Het heeft zich steeds verder uitgebreid, versterkt en aan andere tijdsperioden aangepast.
In mijn beleving is het een historisch gradueel proces van ontmenselijking, ontzieling en ontgeestelijking. We bevinden ons nu aan het einde van dit proces. Gedurende de ontwikkelingen in onze moderne tijd heeft het mechanisch denken, het bezielde denken en voelen vervangen. Men doet met behulp van die moderne technologie alle moeite om apparaten steeds menselijker te laten lijken.
Zelfs iets te laten tonen wat op eigen denkvermogen en gevoelens lijkt, maar het is allemaal kunstmatig en in digibits geprogrammeerd en heeft dus niets met authenticiteit te maken. Het is allemaal bedoeld om ons als menselijke kikkers langzaam te koken in het kookpunt naderende dictatoriale water. In een wereld die ons een mechanische spiegel toont (HIER), is het moeilijk om de menselijkheid in jezelf op een authentieke manier te blijven beleven.
Hoofdcultuur
Bovenstaande ontwikkeling van het hoofd kan alleen omgebogen worden als wij in ons dagelijks leven ons er voor in zetten om weer authentiek menselijk te durven zijn. En wij onze van gevoelswarmte doortrokken zielsuitingen weer weten te beleven en op een authentieke manier tot uitdrukking weten te brengen. Het elkaar aan durven en willen raken kan daar een belangrijk hulpmiddel bij zijn. In DIT artikel wordt ingegaan op het belang van de tedere en bezielde aanraking voor mannen.
Hoe vaak zien we mannen elkaar knuffelen, hand in hand lopen, zonder daar een homofobie op los te laten? Tijdens mijn eerste reis door India raakte ik ontroerd door het zien van mannen, die hand in hand naast elkaar op een muurtje met elkaar zaten te praten. Ik vond dit zo bijzonder. Veel mannen zijn gewend om wanneer ze elkaar omhelzen een aantal maal stoer op de rug te slaan. In mijn beleving getuigt dit meer van een angst voor nabijheid, dan een werkelijk elkaar ontmoeten en begroeten.
In een hoofdcultuur leren zowel vrouwen als mannen niet meer om op een evenwicht brengende wijze met hun gevoelens om te gaan. Gevoelens zijn heel eng, want ze echt niet te controleren en het uiten ervan maakt je kwetsbaar. Dat is iets wat in een dictatoriaal economisch maatschappelijk systeem niets bijdraagt aan het succes van de door het ego geplande carrière.
Maar ook binnen intieme relaties is het beleven, uiten en bespreekbaar maken van gevoelens vaak een uiterst lastige zaak. Veelal wordt de gevoelsmatige beleving van de ander als een bedreiging gezien en wordt er dienovereenkomstig defensief op gereageerd. Hieruit blijkt dus dat velen het ook moeilijk vinden om zich innerlijk door een ander mens te laten raken, zonder de uiting van de ander als een bedreiging op zichzelf te betrekken. Velen leven dus in een soort van chronische betrekkingswaan. Zelf ben ik de laatste sporen daarvan nog met liefde uit mijn ziel aan het verwijderen.
Beladen aanraking
Door alle seksuele schandalen, berichtgeving over pedofilie e.d. in de laatste jaren, is er bijna opnieuw een taboe op aanraking ontstaan. Daarmee is het positieve effect van de vrijmakende seksuele revolutie van de jaren ’60 definitief om zeep geholpen. Dit is allemaal deel van een door de machthebbers in de mensheid ingebracht sociaal beïnvloedingsprogramma. Het is er op gericht om mensen steeds meer van zichzelf en elkaar te vervreemden.
De menselijke aanraking is wel zo ontzettend belangrijk, verbindend en ook voedend. Dit is zelfs wetenschappelijk verklaard (HIER). In het artikel ‘Hug Hormone Oxytocin Boosts Bonding By Releasing Cannabis-Like Molecules’ wordt ingegaan op de heilzame werking van het hersenhormoon oxitocine. Tevens wordt in dat artikel een link gelegd tussen oxitocine en cannabinoïde, een bestanddeel van de cannabisplant. Oxitocine staat bekend als het (knuffel)hormoon dat in menselijke relaties essentieel is, om een diepere op gevoelsniveau heilzame verbinding tot stand te kunnen brengen.
De Engelse Charles Veith heeft het bovenstaande op een heel ludieke en fenomenale manier weten over te brengen met zijn ‘The Love Police’. In het onderstaande filmpje zie je hem zijn boodschap brengen en zich uiteen zetten met verschillende geüniformeerde ordehandhavers. Hij gaat met ze in gesprek en blijft hen op hun menselijkheid aanspreken. Zelfs doet hij een poging een agent te knuffelen. Maar hij laat ook duidelijk weten hoe de economische consumentenmatrix in elkaar zit. Een aan het onderstaande filmpje ontleende uitspraak van hem:
“We are all slaves in the livestock management program!”
(Vert.: “We zijn allemaal slaven in het vee managementprogramma”)
X
Intuïtieve manier van communiceren
Wow, die Charles Veith heeft het echt door. Zijn manier van wakker maken is uniek. Hij spreekt met de in woorden vervatte boodschap mensen aan in hun hoofd, door de inhoud in het hart en door zijn geknuffel ook nog op een vrijlatende manier in hun wil. Hij spreekt dus de complete mens aan. Zullen we dat met elkaar ook eens gaan oefenen?
So let’s hug again like we did last time.
Arend Zeevat
3 maart 2018
Ja, aanraking is niet alleen noodzakelijk in het dagelijks leven, maar het is de beste healing tool om al die mensen die pré verbaal zijn afgericht in een SRM situatie te helpen weer bij zichzelf terug te komen. Dus ik vermoed dat als al die mensen zich dadelijk gaan melden, dat fysieke therapieën mega belangrijk zullen worden geacht.
Mooie reactie Salal. Dank je daarvoor!