Eilandbewoners, dat zijn we; allemaal..!

x

x

We zijn allemaal eilandbewoners!

2017 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Het eeuwen en eigenlijk al millennia in beslag nemende werk van demonische krachten (HIER), heeft een heersende religieuze en economisch-politieke elite geschapen. Daarnaast een misleidend materialistisch gefundeerde wetenschap, die in het merendeel van haar toepassingen de basis vormt voor een al het leven vernietigende technologie. Door manipulatief ingrijpen in het onderbewustzijn van mensen, hebben die demonische krachten de mensheid zover gekregen dat ze ‘vrijwillig’ meewerkt aan de vernietiging van zichzelf en haar thuisplaneet.

Dat manipulatieve proces heeft de huidige maatschappelijke vormgeving mede bepaald, vooral door telkens weer illusionair verdeeldheid zaaiende tegenstellingen te presenteren en mensen voor een eenzijdige kant te laten kiezen.

Voor een groeiende groep mensen is dit sinds het internettijdperk duidelijk geworden. Het verdeel- en heersprincipe is een bijna algemeen gekend begrip geworden. Maar het op een uiterlijk niveau begrijpen van dit begrip wil nog niet zeggen, dat men de werking daarvan ook in zichzelf herkent. Mensen zijn nu eenmaal steeds weer geneigd om, vanuit hun angst voor afgescheidenheid en eenzaamheid, bij elkaar weg te kruipen in groepen van ‘gelijkgestemden’ en een kunstmatig op onbewuste sentimenten gebaseerde eenheidsbeleving te willen zoeken.

Groepen hebben om zichzelf te kunnen profileren een groepsidentiteit nodig, die over het algemeen ontstaat doordat men zich afzet tegen andere groepen. De zo ontstane vaak onbewust vormgegeven groepsidentiteit is, in het kader van de verdeel- en heersagenda voor de onrechtmatige bezetters van deze planeet, prima in te zetten voor het verwezenlijken van hun doeleinden. Doelen die velen herkennen als het gericht zijn op het veroorzaken van een wereldwijd toenemende chaotisering en sociale onrust.

Mensen die zich laten verleiden om hun individualiteit op te laten gaan in een kunstmatig geschapen groepsidentiteit, scheppen daarmee voor zichzelf het gevolg dat men de eigen individuele eigenheid verliest. Daardoor zal er binnen die groepen een versterking plaatsvinden van alle bij ieder groepslid aanwezige innerlijke conflictenergie. Deze komt voort uit de innerlijke strijd tussen de behoefte aan het tot uitdrukking willen brengen van de individuele eigenheid en de behoefte aan het gedragen willen worden door een sociaal collectief.

Gij zijt het collectief waar gij deel vanuit maakt!
In feite heeft de onbewuste behoefte aan een sociaal dragende verbinding zich gedurende de laatste tijd in een aan de evolutie tegengestelde richting ontwikkeld, in de vorm van het op zoek gaan naar een vervanging voor de verloren emotioneel dragende gezins- en familiecultuur. Kort door de bocht gezegd, de oorspronkelijke stamcultuur. Wat dit betreft ben ik vanuit mijn eigen gehavende gezinsachtergrond absoluut een ervaringsdeskundige. Dus ik weet waar ik het over heb.

De groep wordt dan als een persoonlijk versterkende kracht ervaren, die van essentieel belang gevonden wordt voor het eigen functioneren en bestaan. De heersende machthebbers zien de mens als een kuddedier en behandelen hem ook als zodanig. Mensen worden steeds weer in nieuw gevormde kuddes bij elkaar gedreven en laten zich opdrijven. Hieronder een citaat uit een artikel over de satanische beïnvloeding van dit proces, op de site van Henry Makow.

“Homo sapiens are herd animals, after all! …Give them an election with no policy choices and for the most part they are happy. Allow their children no real prospects of success, inhibit their natural drives, particularly their sex drives; limit their options, coarsen their choices and society (such as it still is) quickly falls apart into predetermined categories. No families, just weak individuals free to do as they are told. Satan is a wonderful ‘systems man.’ “ Bron

(Vertaling: “Homo sapiens zijn uiteindelijk kuddedieren! … Geef ze een verkiezing met geen beleidskeuzen en ze zijn voor het grootste deel blij. Sta hun kinderen geen echte kansen op succes toe, rem hun natuurlijke driften, met name hun seksuele impulsen; beperk hun mogelijkheden, stuur hun keuzes en de samenleving (zoals die nog steeds is) valt snel uit elkaar in vooraf gedefinieerde categorieën. Geen gezinnen, slechts zwakke individuen die vrij zijn om te doen wat hen verteld wordt. Satan is een prachtige ‘systemen man’.”)

De mogelijkheid tot het ontstaan van individueel afwijkende meningen en dissonanten binnen de kunstmatige groepscultuur, willen de heersers van deze planeet onmogelijk maken door een steeds verder geperfectioneerde onbewuste mindcontrol. Ook hier komen moderne negatief toegepaste technologieën weer in beeld. Die samen met een verder toenemend dictatoriale wetgeving, een mogelijkheid scheppen om tot een uiteindelijk perfecte en totale controle te komen over het innerlijk van mensen en hun daaruit voorkomend uiterlijk gedrag.

Gedragswetenschap
Het is geen toeval dat aan het begin van de 20^ste eeuw binnen de wetenschap de gedragspsychologie is ontstaan. Zij legde op wetenschappelijk verantwoorde wijze de theoretische overtuiging vast, dat al het menselijke gedrag met de juiste voeding van buitenaf (stimulus) een door de heersende machtsstructuren bepaalde reactie (response) zou geven. Deze methode werd de operante conditionering genoemd. In de basis komt het op niets anders neer dan de perfecte manier te vinden om mensen, als waren zij circusdieren, af te richten.

Door middel van belonen en straffen wordt het ‘juiste’ gedrag aangeleerd en het ‘foute’ gedrag afgeleerd. Onze gehele wetgeving en het daaruit voortkomende onderwijs- en juridisch systeem is op deze gedragswetenschappelijke principes gebaseerd. We worden allemaal als dieren afgericht, om onszelf als melkvee optimaal te kunnen laten leegmelken op een financieel, emotioneel en spiritueel niveau. ‘Human cattle’ on a ‘human farm’! Menselijk vee op een mensen-boerderij.. Dit is voortgekomen uit de meerdere sociale beïnvloedingsprogramma’s en sociale experimenten, die op de mensheid zijn losgelaten.

https://www.youtube.com/watch?v=_hgCVEG4lwA

Zo wilde men een wetenschappelijk empirisch onderbouwd bewijs leveren van de mogelijk volledige gedragsregulering van de mens. Men heeft de werkzaamheid van de Hegeliaanse dialectiek van probleem-reactie-oplossing op een wetenschappelijke manier willen bevestigen, om dit aan de onwetende mensheid te presenteren als een voldongen waarheid en hen daarmee te kunnen hersenspoelen. In feite is het een ontwikkeling die de mens psychologisch voorbereidt op de transformatie in een volledig geautomatiseerde en van buitenaf programmeerbare robot.

Vanuit een spiritueel standpunt bezien is het er tevens een bewijs van, dat een zichzelf niet kennende en dus onbewuste mens zich tot speelbal maakt van uiterlijke op macht en controle gerichte krachten. In dit hele verhaal is de mens zichzelf volledig kwijtgeraakt en daarmee zijn oorsprong en ingeboren individuele scheppingskracht. De materialistisch gefundeerde wetenschappelijke ontwikkeling is in essentie bedoeld om, met behulp van technologische middelen (HIER), steeds perfectere controlemechanismen (HIER) ten aanzien van de mensheid en haar natuurlijke omgeving te scheppen.

Sociaal Darwinisme
Het sociaal darwinisme, c.q. het recht van de meest slimste/machtigste groep of de grootste psychopaten, heeft daar de basis voor gelegd. Zij gaat ervan uit dat de mens een veredeld dier is, die door een gemeenschapsdienende en overzicht houdende (r)overheid geleerd moet worden om zijn dierlijke instincten in bedwang te houden. In de afgelopen decennia is echter aan het licht gekomen dat velen binnen overheidsinstanties, tevens binnen de vanuit sociaal darwinistisch oogpunt bezien machtigste groep, betrokken zijn bij zeer onmenselijk criminele activiteiten.

De onthullingen van georganiseerd satanisch geïnspireerd misbruik van mensen in alle leeftijdscategorieën heeft laten zien, dat het niet de ‘gewone’ mensen zijn die geleerd moeten worden om hun dierlijk instinctieve impulsen te leren controleren en beheersen, maar juist zij die opgestegen zijn op de ladder van sociaal-maatschappelijke macht. Wij hebben dus die machtsfanaten nog een les in menselijkheid te leren! Zoals altijd, is de leugen te herkennen door deze 180 graden om te draaien in de waarheid!

Waaruit moge blijken dat juist een overheid in haar huidige vormgeving, door haar satanische sturing (HIER), degene is die het meest bedreigend is voor het voortbestaan van de mensheid en de haar dragende planeet Moeder Aarde. We kunnen bovengenoemde les alleen presenteren als wij volledig bewust zijn van ons eigen Mens Zijn, vanuit een geestelijk moreel geïnspireerde werkelijkheid!

Synthese van twee scenario’s
In mijn beleving hebben de heersers van deze planeet een toekomstscenario voor ogen, waarin zij het dictatoriale element uit George Owell’s ‘1984’ willen verenigen met een door technologie beheerst en vormgegeven leven, zoals Aldous Huxley dat beschreef in zijn boek ‘Brave New World’.

Binnen een kunstmatig geschapen collectief wordt op psychisch/emotioneel niveau bij velen de individueel gerichte behoefte aan individuele zelfmanifestatie, omwille van het voortbestaan van de groep, collectief naar buiten gericht. Dit levert bij iedere groepsdeelnemer een conflictueuze energie van een bijzonder lage frequentie op, wat weer voedsel is voor de energetisch demonische vampiers die zich daarmee volvreten. Want om geaccepteerd te blijven binnen de groep, zal men de behoefte aan eigenheid moeten onderdrukken.

Het is wat men sociale druk of groepsdruk noemt. De zo ontstane conflictenergie tussen individu en groep wordt, door de groepsversterking en het beroep op onderlinge loyaliteit en solidariteit, op een zeer berekenende wijze door de bestuurders van deze planeet ingezet voor hun machtsdoelen. Het verdeel- en heersprincipe is op deze wijze op een heel basaal niveau in ons allemaal werkzaam. De op een diep occult niveau wetende machten in onze wereld, maken bij het realiseren van hun geopolitieke veroveringsagenda gebruik van de in ieder aanwezige onbewuste conflictenergie.

Het weggeven van de eigen macht, verantwoordelijkheid en eigen identiteit, begint bij het als volwassene op willen gaan in een ‘beschermende’ groepsidentiteit, van welke aard of kleur dan ook. Deze groepsidentiteit is door machthebbers op alle niveaus gemakkelijker te manipuleren en te besturen. Vandaar dat machthebbers altijd aansturen op collectivistisch gerichte organisatiestructuren, die piramidaal van vorm zijn.

Zij zijn daarbij in de voorbije eeuwen heel creatief geweest in het mensen langs telkens weer nieuwe scheidslijnen tot groepsvorming (kuddes) te laten komen. Zeven miljard geïndividualiseerde mensenzielen zijn veel moeilijker te beheersen, dan langs scheidslijnen van religie, etnische achtergrond, nationalistische sentimenten, aangehangen politieke ideologieën en sekse bijeengebrachte groepsidentiteiten.

“It used to be so much easier to control a million people than to kill them,
but today it is infinitely easier to kill one million people than to control them!”

 (Vertaling: Vroeger was het zoveel gemakkelijker om een miljoen mensen te controleren dan om hen te doden, maar vandaag is het oneindig veel gemakkelijker om een miljoen mensen te doden dan om ze te controleren! )

Zbiginew Brzezinski,
in een toespraak tot de Counsel on Foreign Relations

 

Groepsvorming is er op gericht om mensen hun eigen individualiteit te laten vergeten en afhankelijk te worden van een door de groepsidentiteit van buitenaf bepaalde gedragsregulerende kracht. Het is er op gericht om mensen steeds maar weer ter compensatie van het gebrek aan eigen kracht en zelfondersteuning, deze in de buitenwereld te laten zoeken. Het is er ook op gericht om mensen in de uiterlijk misleidende wereld zichzelf voortdurend weg te laten leiden van zichzelf en de kracht in zichzelf. Men blijft daardoor in cirkeltjes ronddraaien, als een hond die achter de eigen staart aanholt en deze maar niet te pakken krijgt.

https://www.youtube.com/watch?v=DKzHD_yP3mM

‘Ordnung mus sein und Befehl ist Befehl’…
De buitenwereld is echter door de manipulatieve werking van de door machthebbers vormgegeven sociaal-maatschappelijke structuur uiterst onzeker, onberekenbaar en vooral onbetrouwbaar. Het laatste door de reguliere media uitgevonden gehypte fenomeen van ‘fake news’ draagt vooral bij aan de toenemende verwarring bij velen. Want wat is echt en wat is nep? Wanneer we als beoordelingscriterium van onze wereld er van uitgaan dat alles wat ons gepresenteerd word nep is, totdat op een diep ervaren gewetensniveau het tegendeel bewezen is, kan men tot een introspectief en reflectief proces komen. Je kunt dan leren zien wat voor jezelf waarheid en leugen is en wat voor jezelf en jouw leven van belang is en wat niet.

Wauw, wat een opluchting kan dit betekenen! Want het houdt in dat jij jezelf helemaal niet meer druk hoeft te maken om die grote boze fake buitenwereld, die alleen bedoeld is om jou vast te houden in de emotionele gevolgen van een getraumatiseerde jeugd. Velen hebben van jongs af aan al geleerd dat de buitenwereld sowieso niet te vertrouwen is en hebben dat daarna telkens weer bevestigd gezien. Toch blijven velen maar naar ondersteuning in de buitenwereld zoeken en zich laten misleiden. Maar het gehele nationaal- en geopolitieke circus is een nooit eindigende mindgame.

Hoezeer je ook zoekt naar een onvoorwaardelijke steun bij anderen, het toenemende egocentrisme heeft er alles aan bijgedragen, dat als het er op aan komt een ieder alleen voor zichzelf en de eigen belangen gaat. Zij die dit op praktisch niveau in hun eigen leven anders ervaren, mogen zich zeer gelukkig prijzen. Karma can be a blessing, but also a bitch. In de basis komt het er op neer dat men in de eerste plaats het vertrouwen in zichzelf leert te versterken. Naarmate dat groeit zal zich dit ook in de buitenwereld weerspiegelen.

Sociaal-maatschappelijke solidariteit
Maar Vadertje Staat meent ons ook op te moeten voeden in een sociaal bewustzijn, door haar sociaaleconomische en andere wetgevende reguleringen. Dit is uiteindelijk sinds de jaren ’70 de basis geworden voor de zogenaamde sociaaleconomische welvaartsstaat, waarbij men door premie- en belastingafdracht geacht wordt een deel van het eigen door arbeid verdiende inkomen ten goede te laten komen aan de financieel minder bedeelden. Op het groter maatschappelijk vlak zijn velen onbewust geïndoctrineerd met de misleidende gedachte dat zij door de betaling van sociale lasten, die in de vorm van sociale verzekering- en pensioenpremies moeten worden opgehoest, een bijdrage leveren aan het sociaaleconomisch welzijn van anderen.

In mooi Nederlands politieke terminologie heet dit het solidariteitsbeginsel. Het is echter bizar dat zij die op praktisch niveau gebruik maken van dit solidariteitsbeginsel, er door de afdracht van sociale premies via hun als sociaal benoemde uitkering er zelf aan bij moeten dragen. Uit het hiervoor beschrevene moge blijken dat solidariteit een uitgewoond links socialistisch begrip is, dat in onze tijd geen enkele inhoudelijke realiteitswaarde meer heeft. Dit is mede ontstaan door toedoen van het links socialistisch politieke beleid, dat sinds de jaren ’70 in Nederland vorm had moeten krijgen. Iedereen een auto of twee en desnoods nog een caravan voor de deur.

Sinds begin jaren ’80 werd in Nederland de socialistische solidariteitswijn echter ruimschoots met liberalistisch/kapitalistisch en hypocriet christelijk water verdund, geheel volgens het wereldwijd bekende en geroemde poldermodel (HIER). Dit zorgde er vooral voor dat het socialisme tot een geliberaliseerd salonsocialisme werd en het liberalisme tot een centraal geleid economisch model, dat tot een socialistisch /communistische planeconomie is verworden ( het zogenaamde onafhankelijke maar wel regering adviserende Centraal Plan Bureau (HIER) ).

Het vertaalde zich ook in allerlei in die tijd opkomende emancipatiebewegingen. Deze bleken later door een voortschrijdend inzicht onder de noemer van een socialistisch/communistisch gecontroleerde oppositie te vallen. De volgende uitspraak van Lenin is hier heel erg op zijn plaats.

“The best way to control the opposition is to lead it ourselves.”

(Vertaling: “De beste manier om de oppositie te controleren is door deze zelf te leiden”)

Het solidariteitsbeginsel had de kwetsbaren en financieel minder bedeelden in deze slavenmatrix, van zogenaamde gelijke rechten, gelijkwaardige sociaaleconomische posities en een menswaardig inkomen moeten voorzien. Inhoudelijk gezien waren dit mooie idealen, die in de praktijk echter totaal anders uitpakten. Het probleem wat zich daarbij voordeed was dat zij, die door hun levensomstandigheden aangewezen waren op de uit het solidariteitsbeginsel voortkomende sociale voorzieningen, zich door het gebruik ervan in een verstikkende wurggreep geplaatst zagen van een technocratisch ambtenarenapparaat. Dit gegeven heb ik gedurende verschillende fasen in mijn leven op een ervaringsdeskundig niveau mogen meemaken. De technocratie ontleent haar bestaan aan regels en voorschriften, die zonder aanzien des persoon opgevolgd en uitgevoerd moeten worden. ‘Befehl ist Befehl’!

Kweekvijver voor narcisten en psychopaten
Hieruit blijkt dus dat overheden een ideale werkomgeving zijn voor door het systeem voortgebrachte narcisten/psychopaten. Zij houden immers van duidelijkheid, overzicht en strakke gedragsregels, die voor hen een levensdragende kracht zijn, hen een bepaalde mate van autoriteit en dus macht geven. Daarom kunnen er op die starre ontmenselijkende reguleringen geen uitzonderingen worden gemaakt.

Iedere uitzondering zou immers een precedent kunnen scheppen voor een lawine aan niet beheersbare en te controleren uitzonderingen. Dat biedt alleen maar onzekerheid. Iets waar narcistisch/ psychopathische persoonlijkheden niet mee om kunnen gaan. Daar kunnen ze dus niet aan beginnen. “Ik heb alleen maar de regels uit te voeren en kan u niet helpen. U kunt wel gaan, het volgende nummer.” In de film ‘The Terminal’ wordt dit principe op een fantastische manier weergegeven.

Dit is de nationaalsocialistisch/communistisch/Zionistische uitvoering van de nu allesoverheersende wereldwijd ontstane dictatuur. Ook de zogenaamde populist Geert Wilders, die meent voor het volksbelang op te komen, gebruikt het technocratische apparaat door voor zijn beveiliging misbruik te maken van de door alle Nederlanders opgehoeste belastingscenten, ter meerdere eer en glorie van zijn narcistische persoonlijkheid. En hij geniet ervan, want hij weet dat hij toch wel de steun heeft van Israël, de Mossad (dus Israelian Secret Intelligence Service, ISIS), de CIA, de Rothschilds enzovoort.

De in de jaren ’80 door machthebbers zeer berekenende inhaalslag van het liberaal kapitalistische politieke beleid in vele westerse landen (Reagan, Thatcher, Kohl en Lubbers), heeft die socialistische ideologie in haar hemd gezet. Daarnaast heeft ze de ontstane sociaaleconomische situatie misbruikt om de belangen van de financieel ruim bedeelden nog beter te kunnen behartigen. Want het solidariteitsbeginsel was alleen van toepassing op de laagste lagen van de sociaaleconomische hiërarchie. Hoe hoger je in die hiërarchie bent opgestegen, hoe minder solidair men hoeft te zijn. De in de hiërarchie hoogst opgestegen narcisten/psychopaten hoeven zich niet druk te maken om solidariteit en het betalen van sociale lasten/premies en belastingen. De duivel schijt altijd op dezelfde hoop! (HIER)

Verhullend taalgebruik
In verhullende termen heet dat welvaartsoverdracht, maar in banaal aardse termen kan men het gerust slavendrijverij noemen! Ook de hoger in de machtspiramide opgestegen salonsocialisten, zoals Wim Kok en Wouter Bos, hebben zo hun economische en maatschappelijke voordeel hiervan gehad. In Nederland gebeurde dat zelfs ’legaal’, met instemming van de kiezers, door een monsterverbond tussen wat als links/socialistisch en rechts/liberaal werd betiteld. Ze kwamen gezamenlijk uit in het Paarse Midden, onder aanvoering van Wim Kok.

Maar ook het sinds november 2012 opererende kabinet Rutte II heeft een paarse kleur. Niemand benoemt het echter als zodanig. In die zin zou de Nederlandse politiek, met haar toch wel kleurloze poldermodel, wel eens een voortrekkersrol hebben kunnen spelen in het samengaan van het socialisme en liberalisme. Iets wat de ultiem natte droom is van de Fabian Society (HIER). De Koninklijke B(ilderberg) V(ereniging) Nederland is sowieso een experimentele speeltuin voor de wereldveroveraars.

Wat echter los van het Nederlands zompig poldermodelachtige links/rechts-gedoe bleef staan is de trouw aan het technocratische, door middel van regels en voorschriften, gedragsregulerende Staatsapparaat. Het Staatsapparaat is sinds het ontstaan van de Europese Unie overschaduwd door een nog anoniemer en moeilijker te controleren technocratisch apparaat van egocentrische graaiers, multinationale lobbyisten en Europees gecentreerde baantjesjagers. Zo zijn we allemaal ingekapseld in een keurslijf van regels die in feite voor ons echte leven niet van belang zijn, maar voor verschillende narcisten en/of psychopaten wel een heel winstgevend verdienmodel oplevert

Praktijkvoorbeeld van een gehersenspoelde ambtenaar
Tijdens een situatie op een politiebureau in Gent (België) betreffende een inschrijving op een woonadres, heb ik eens een duidelijk voorbeeld meegemaakt van hoe ieder radertje in de maatschappelijke machine qua denkproces werkt. Het liet mij zien hoe het kritisch denken van (politie)ambtenaren uit hun hersenen is weggespoeld. Bij onze zuiderburen is het een wettelijk geïnstalleerd gebruik dat wanneer men zich op een bepaald adres wil laten inschrijven, er een politieagent langskomt om te controleren of men daar ook werkelijk verblijft.

Treft hij de betreffende persoon dan niet thuis, dan is het na een ook gemiste herkansing einde verhaal en gaat de inschrijving niet door, met alle daaruit voortvloeiende sociaaleconomische gevolgen. Dit gebeurde dus met de dochter van een goede vriendin van mij. Daar zij als moeder geen genoegen nam met deze bureaucratische waanzin, togen we gezamenlijk naar het hoofdbureau van de politie in Gent om protest aan te tekenen. Na veel gedoe mocht ik bij het gesprek met de desbetreffende politieambtenaar aanwezig zijn. Tijdens dat gesprek ontstond een discussie.

In die discussie hoorde ik die gehersenspoelde agent letterlijk zeggen, dat het systeem niet fout is, maar dat de mensen fout zijn en daarom dus gecontroleerd moeten worden. Hoeveel bruiner wil je het hebben? Na deze uitspraak van de agent, heb ik om gezondheidsredenen (bloeddruk) de discussiearena maar verlaten. Het is uiteindelijk allemaal wel goed gekomen, maar bovenstaande situatie laat waarschijnlijk een voor velen herkenbare confrontatie met gehersenpoelde technocratische robotten zien.

Daarnaast heb ik zelf meerdere van dit soort situaties in Nederland meegemaakt, die voor mij een oefening waren om de temperamentvolle kant van mijn karakter tot rust te manen. In onderstaande videoweergave van een show van Javier Guzman, die zijn paspoort wil verlengen, wordt dit op een schitterende manier tot uiting gebracht.

Die technocraten en geüniformeerde staatsrobotten ontlenen hun bestaanszekerheid aan het uniform, positie en de regels die hen tijdens hun werk een bepaalde mate van zekerheid, maar vooral autoriteit en dus macht geven. Alle eigen persoonlijke frustraties kunnen ze op deze wijze via hun werk uitleven. Tref je een ambtenaar die met het verkeerde been uit bed is gestapt, ruzie met zijn partner heeft gehad of anderszins een slechte stemming heeft opgelopen, dan heb je pech gehad en loop je grote kans het onderspit te delven. Een autoriteit en macht ontlenen aan je positie is menselijk gezien natuurlijk een absoluut zwaktebod. Maar ja, we hebben het er maar mee te doen. De meest creatieve oplossing in dit soort situaties is vooral persoonsgebonden.

BV Politiestaat Nederland
Tijdens mijn ondersteunende aanwezigheid bij een rechtszaak tegen pedo- en Joris Demmink-strijder Micha Kat op 11 februari 2011, in het Paleis van Justitie in Den Haag, heb ik de volkomen uit de hand gelopen werking van het Nederlandse controleapparaat en haar uitvoerende lange arm van de waakzame en dienstbare politie mogen ervaren. Al ruim voor het begin van de zitting waren er rond en in het gerechtsgebouw al vele geüniformeerde staatsrobotten waar te nemen. De rechtszaak op zich was een avontuur, die na vele schorsingen en wrakingen uitmondde in de aanwezigheid van 16 gewapende agenten in de rechtszaal, die zich langs de verschillende wanden posteerden. Na afloop van de laatste wrakingszitting begon het avontuur pas echt.

Er bleek bij het verlaten van het Paleis van Justitie ineens door de burgemeester van de politieke ‘hoofdstad’ van ons kikkerland een samenscholingsverbod te zijn afgekondigd, dat bij navraag achteraf volkomen fake bleek te zijn. Het trachtte echter wel de aanwezigen bij die rechtszaak te verhinderen om na afloop gezamenlijk ergens iets te gaan drinken en na te praten. Er mocht vooral geen indruk gewekt worden dat we als groep de stad in wilden gaan. Daarom verdeelden we ons in groepjes van twee of drie personen en werden in onze gang naar een nabijgelegen lunchroom op de voet gevolgd door een peloton van waakzame en aan dit slavensysteem dienstbaar zijnde geüniformeerde dienders.

Eén van die dienders nam de vrijheid om zich in diezelfde ruimte pontificaal te manifesteren als een onrecht- en wethandhavende factor. Terwijl wij alleen maar vreedzaam zaten te eten, drinken en praten in die lunchroom. Een bijzonder bizarre vertoning, die het gehalte van de BV Nederlandse (on)rechtsstaat in al haar gedegradeerde vormen op een direct ervaarbare wijze aan licht bracht.

Uniformen geven geen ademruimte
Op een gegeven moment hield die diender het voor gezien en vertrok naar buiten. Waardoor we toch de door onszelf bedongen ruimte, om ongestoord samen te zijn, konden benutten om een verdere strategie af te spreken. Maar bij de verdere voortgang van de te volgen strategie ontstond rond het Centraal Station in Den Haag een nogal vreemde sfeer. Door de enorm overweldigende politionele aanwezigheid rond dat Centraal Station werd er een zeer intimiderende sfeer geschapen.

De tegenstrijdige boodschappen van de aanwezige geüniformeerde ambtsdragers, zorgden er voor dat uiteindelijk elf mensen werden gearresteerd en voor zes uur van hun vrijheid beroofd in een politiecel werden opgesloten. Twee mensen werden alleen lopend in een nabije winkelstraat opgepakt. Bij hen is door de arresterende niet psychiatrisch geschoolde agenten waarschijnlijk een meervoudige persoonlijkheidsstoornis geconstateerd, op grond waarvan zij met hun verschillende persoonlijkheden wandelend het samenscholingsverbod zouden hebben kunnen overtreden.

Tijdens de diverse confrontaties met de meewandelende agenten, vanaf het Paleis van Onrecht naar de lunchroom, werd er veelvuldig met hen in gesprek gegaan. Dit als een poging om tot hun menselijkheid door te dringen. Onbegonnen werk dus. Eric Donk heeft een verfilmd verslag van die bizarre gebeurtenis gemaakt, die overduidelijk de aard en ziekte van de Nederlandse politiestaat laat zien. In feite is het een verslag in 10 delen, maar ik kon niet al de verschillende delen op het gecensureerde youtube terugvinden. Zijn deel 5 is een compilatie van het geheel, met een door de vormgeving duidelijk achterliggende boodschap.

Steun en kracht?
Bovenstaande is tekenend voor hoe mensen steun en kracht zoeken in uiterlijke groepsvorming, maatschappelijke positie met eventueel bijbehorend uniform en daarmee hun kritisch denk- en voelvermogen verliezen. Ze verliezen hun menselijkheid zodra ze in hun functie treden. Dit laat zien dat velen zich totaal hebben geïdentificeerd met de functionaliteit die ze als radertje in de maatschappelijke machine vertegenwoordigen.

De gehele menselijke bewustzijnsevolutie is echter een uiting van zich aan de groepsidentiteit en dus de machine ontworstelende mens, die op weg is naar een geïndividualiseerde staat van Bewust Zijn. Om daarmee zijn meest intieme door de Schepper ontvangen uniek creatieve mogelijkheden tot uitdrukking te kunnen brengen. Daarom is wat er aan individualiserende impulsen sinds de jaren 60/70 van de vorige eeuw is ontstaan van zulk een wezenlijk belang voor het voortbestaan van de mensheid. Het individualiseringsproces dat sindsdien heeft plaatsgevonden, heeft voor ieder individu de mogelijkheid geschapen om tot zelfbewustzijn te komen en zich los te maken van externe autoriteiten. Met als doel het scheppend principe, de innerlijke autoriteit, in een oneindige veelheid aan uitingen te kunnen weergeven. De basis hiervan is eenheid in diversiteit, zoals dat alom in de ons omringende natuur waarneembaar is. Het geïndividualiseerde menselijk bewustzijn is daarmee op weg om het goddelijk creatieve potentieel in de eigen ziel te ontdekken, te ervaren en vorm te geven.

Anti-evolutionaire tegenbeweging
Het oorspronkelijk authentieke individualiseringsproces dat in de jaren 60/70 startte is, zoals alle vernieuwende bewustzijnsimpulsen, door de heersers van deze planeet volledig gekaapt en in haar tegendeel getransformeerd. Namelijk in een eindeloos egogerichte hebzucht en een dierlijk instinctieve territoriumdrift, door middel van op consumentisme en verdoving gerichte seks, drugs en rock and roll. Door alle georkestreerde maatschappelijke ontwikkelingen zijn we allemaal aangespoeld op een door niemand anders dan onszelf bewoond eiland en zijn daardoor de verbinding met elkaar verloren.

Waarom spreekt het beeld van Robinson Crusoe, met zijn zelf geschapen vriend Vrijdag, velen zo tot de verbeelding? We hebben op ons door anderen niet bewoonde eiland een eigen zekere en veilige comfortzone geschapen, waar niemand anders in binnen mag dringen. De film ‘Cast away’, met Tom Hanks, is een verfilmde versie van het Crusoe-thema.

Om onszelf een gevoel van veiligheid en geborgenheid te geven hebben we imaginaire (Facebook)vrienden, bondgenoten en lotgenoten geschapen. Het is een bekend psychologisch fenomeen dat kinderen, die zich niet gehoord of gezien voelen in hun opvoedende omstandigheden, met behulp van een fysieke knuffel of een in hun ‘fantasie’ geschapen vertrouwenspersoon hun eigen kwetsbaarheid innerlijk omhullen met een sfeer van geborgenheid en veiligheid. In zeer extreme situaties kan dit leiden tot een zich opsluiten in een eigen belevingswereld, om zo een sfeer te scheppen waarin zij zich volledig geaccepteerd, gezien en gehoord voelen.

In de door Big Pharma beheerste psychiatrie wil men dit nog wel eens schizofrenie noemen. Waarmee men vanuit een puur wetenschappelijk en materialistisch misvormde werkelijkheidsbeleving kijkt naar wat de persoonlijk emotionele behoeften van een mens zijn. Maar eigenlijk kijkt men daar helemaal niet naar. Men gaat daarbij vooral voorbij aan het gegeven van wat het met de emotionele ontwikkeling van een opgroeiend kind doet, wanneer het moet zien te overleven in een aan het eigen wezen vijandige omgeving. Het meest trieste aan onze moderne wereld is, dat wij ons als volwassene daarmee nog steeds uiteen te zetten hebben.

Als wij als kind al niet authentiek hebben mogen zijn en als volwassene ook niet, in wat voor wereld leven we dan? Daarom wil ik jou als lezer de volgende zeer confronterende vraag voorleggen. Wie vertrouw jij buiten jezelf nog, als je dat al op het diepste niveau doet, in deze door satanisten beheerste wereld? Bij een nadere inspectie van het alleen door onszelf bewoonde eiland zal echter blijken dat er, naast ons diep verborgen ware Zelf, vele in het oerwoud van het onderbewuste verborgen indringers zijn! Is het alle persoonlijke grenzen en territoriumdrift overschrijdende Big Brother-verhaal in dezen niet veelzeggend?

Dit is dieper in ons doorgedrongen dan velen beseffen. In die zin hebben we op een onbewust niveau allemaal te kampen met een ‘meervoudige persoonlijkheidsstoornis’! Wat wij als onze persoonlijkheid ervaren is opgemaakt uit verschillende door de satanisch vormgegeven buitenwereld geïndoctrineerde subpersoonlijkheden, die allemaal om aandacht vragen en daarom met elkaar aan het strijden zijn. Dit ten voordele van de verdeeldheid zaaiende krachten in deze wereld. Dat heet ’trauma based mind control’..!

Eenheids- en gemeenschapsideaal
In mij leeft een heel duidelijk gemeenschapsideaal, maar ik heb nog maar weinigen ontmoet die dat vanuit hun eigen ontwikkeling ook zo ervaren. Misschien heb ik nog niet de juiste mensen ontmoet, of was ik er zelf nog niet klaar voor. Iets in mij verlangt er echter intens naar om dat gemeenschapsideaal op een praktisch toepasbare wijze met anderen te delen en vorm te geven, maar ik besef tegelijkertijd dat maar weinigen daar echt werkelijk ontvankelijk voor zijn. Dus zit ik op het alleen door mijzelf bewoonde eiland en doe soms verwoede pogingen een brug te bouwen naar het eiland van een ander.

Ik heb helaas maar al te vaak gezien dat die brug niet van twee kanten gebouwd wordt, wat voor een werkelijke bruggenbouwersklus wel noodzakelijk is. Waar ligt nu dus de oplossing voor de aan ons opgedrongen kunstmatige collectivisering, maar tegelijkertijd onderlinge verdeeldheid? Waar ligt de oplossing voor het losweken van mooie zielen uit een door gedragsregulerende groepsidentiteitsvorming veroorzaakte dwangbuis, die hen hun uniek individuele eigenheid heeft doen verliezen? Vanzelfsprekend zijn dit retorische vragen, waarvan ik weet dat de meeste van jullie die in zichzelf wel weten te beantwoorden. Willen we dus een gevoel van een echte moreel/ethisch gedragen gemeenschappelijkheid ervaren, dan zullen we allemaal bruggenbouwers moeten worden, om de tussen ons aanwezige troebele wateren te overbruggen! Graag wil ik daar zelf een bijdrage aan leveren.

 

Arend Zeevat

11 maart 2017