De Nederlandse doofpottencultuur..

x

x

De Nederlandse doofpottencultuur..

2017 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be

x

In en uit de doofpot.. Gedurende de afgelopen jaren zijn er steeds meer zaken uit de doofpot gekomen, die er in de jaren daarvoor met alle macht werden ingestopt. Dit natuurlijk met als doel om het zich versterkende beeld van een criminele overheid en haar organisaties te kunnen ontkrachten. Vanaf de beginperiode dat ik bij de website Argusoog betrokken was, heb ik mij ingezet om die doofpottencultuur van de BV Nederland – toen nog onder aanvoering van ‘hare grajesteit BeaShell’ – aan de kaak te stellen.

In december 2008 schreef ik daartoe een artikel genaamd “In en uit de doofpot, de macht van de onmacht” (HIER).

Dit artikel heb ik aan meerdere nieuwe Nederlandse mediasites toegestuurd. Ik liet het vergezeld gaan van de vraag om het allemaal op een aangegeven tijd massaal te gaan publiceren. Vele sites voldeden aan dit verzoek. Aanvankelijk was het artikel bedoeld om de strijd van Micha Kat in zijn openbaring van de Demmink-doofpot te willen steunen.

De samenwerking met hem heeft in de jaren daarna de nodige vruchten afgeworpen, waarna Micha en ik beiden onze eigen weg zijn gegaan. De aanvankelijke samenwerking, heeft toen mede geresulteerd in grote opkomsten bij de rechtszaken die tegen hem werden gevoerd. De meest geruchtmakende rechtszaak was die van 11 februari 2011 in het Haagse Paleis van Justitie.

Daarbij was een buitenproportionele en intimiderende hoeveelheid politie aanwezig, waaronder vele ME’ers. Het geheel resulteerde in de arrestatie van 11 mensen, die zes uur lang van hun vrijheid werden beroofd. Hieronder een video-impressie van dit absoluut dieptepunt van de zogenaamde rechtsstaat der BV Nederlanden.

In het onderstaande artikel, dat deels gebaseerd is op bovengenoemd artikel van december 2008,  haal ik een aantal doofpottenaffaires aan. Daarnaast benoem ik de verschillende onderdelen van een zes uur durende thema-uitzending op Argusoog Radio, die hieraan gewijd was.

Doofpotten en beerputten
Wie kent niet het verschijnsel van zaken die koste wat het kost in het duister moeten blijven. Sinds de Bijlmerramp van 4 oktober 1992, toen een Boeing 747-vrachtvliegtuig van de Israëlische luchtvaartmaatschappij El Al twee flats in de Amsterdamse Bijlmermeer verwoestte, worden doofpotten eufemistisch ‘zaken onder de pet houden’ genoemd. Deze uitdrukking kreeg een grotere bekendheid naar aanleiding van de verhoren tijdens de Parlementaire Enquêtecommissie over de Bijlmerramp.

Het bleek dat El Al de inhoud van het neergestorte vrachtvliegtuig onder de pet wilde houden (hier). Daar de onder de pet gehouden zaken dus meestal zaken betreft waarbij de overheid of overheidsdiensten betrokken zijn, roepen zij veelal terechte vragen op. Vragen die geen verhelderende antwoorden krijgen. Terecht vragen burgers zich na de zoveelste doofpottenaffaire dan ook af of ‘onze’ overheid nog wel te vertrouwen is. Het ging in 1992 om een voor Nederland ongekende ramp waar minimaal 43 doden vielen en in de twee flats honderd appartementen verwoest werden.

Bij de Bijlmerramp betrof het doofpotaspect onder andere het al dan niet aanwezig zijn van hoeveelheden verarmd uranium als contragewicht in de staart van het vliegtuig en andere in het vliegtuig aanwezige onfrisse illegale zaken. Hierover wordt in het verderop in dit artikel aangehaalde interview met Pierre Heijboer meer verduidelijkt. Ook waren er volgens getuigen raadselachtige mannen in witte pakken aanwezig op de plek des onheils.

De overheid ontkende deze geruchten in alle toonaarden. Er werd dus een parlementaire enquête aan gewijd, waarvan de zittingen rechtstreeks via de televisie te volgen waren. Wel is het een bekend feit dat Schiphol al langere tijd een grote overslagplaats is van Amerikaanse wapens, die naar Israël worden vervoerd. Volgens dit artikel uit 2002, was dat toen nog steeds zo. Ook in latere jaren is dit zo gebleven (HIER). El Al had/heeft een eigen zwaar bewaakte vrachtloods op het terrein van Schiphol.

Die loods is Israëlisch grondgebied op Nederlands territorium. Dit alles natuurlijk met medeweten en instemming van de Nederlandse regering. De eerste grote stinkende doofbeerput was na de Bijlmerramp een feit. Het ongeluk en haar gevolgen hadden een emotioneel diep ingrijpende invloed op vele Nederlanders. Vele vragen bleven onbeantwoord, zeker toen bleek dat in de periode na de ramp vele omwonenden van de rampplek ziek werden. Ook hierover ontstond veel gesteggel van overheidswege.

Onwelriekende beerputten op een rijtje, waaronder een verlaat vuurwerk
Op zaterdag 13 mei 2000 vond er in Enschede een volgende voor Nederland ongekende ramp plaats op het terrein van het vuurwerkbedrijf S.E. Fireworks. Een door de brandweer volkomen verkeerd ingeschatte brand in een opslagruimte op het bedrijfsterrein ontaardde in een soort van Armageddon, waarbij een hele woonwijk werd weggevaagd. Bij de ramp lieten 23 mensen het leven en vielen er 950 gewonden. Ook bij deze ramp werden in de nasleep en verhalen van de overheid, naar aanleiding van opduikende geruchten, ontkennende verklaringen afgelegd (hier). Waardoor de verklaringen van ooggetuigen in de prullenbak verdwenen. De Wikipedia meldt hierover:

“In 2005 schreef onderzoeksjournalist Alexander Nijeboer in de Nieuwe Revu dat twee militaire experts, die kort na de explosie op het rampterrein arriveerden, ontstekingsmechanismen (vermoedelijk van landmijnen) zouden hebben gezien.[1] SP-Kamerlid Krista van Velzen stelde naar aanleiding van de publicatie schriftelijke vragen[2] aan Staatssecretaris van Defensie Cees van der Knaap. Deze antwoordde dat er uit het rapport blijkt dat er geen enkele aanwijzing gevonden is voor de aanwezigheid van militair materiaal of bedreiging van hulpverleners. Er is voor zover bekend ook geen aangifte gedaan wegens bedreiging.”

Op het terrein hadden meerdere containers met inhoud buiten gestaan, die bij de ontwikkeling van de brand een cruciale rol speelden. Ze leidden tot vele geruchten, waar verderop in dit artikel op ingegaan wordt.

Fred Spijkers en het fenomeen klokkenluider
In 1984 was er al een kleinere doofpottenaffaire ontstaan, nadat een militaire mijnenexpert omkwam bij een ongeluk met een landmijn. Deze doofpot is echter uitgegroeid tot een affaire met verstrekkende gevolgen. De bedrijfsmaatschappelijke werker van het Ministerie van Defensie, Fred Spijkers, moest de onheilsboodschap van het overlijden overbrengen aan de vrouw van het slachtoffer. Hij werd daarbij door zijn bazen gedwongen te vertellen dat de man door eigen toedoen slachtoffer was geworden.

Spijkers die dit niet vertrouwde en de oorzaak meer zocht in de ondeugdelijkheid van het type mijn waar de militair mee had moeten werken, weigerde de leugens over te brengen. Zijn vermoeden was gebaseerd op een eerder ongeval met hetzelfde type mijn, waarbij zes dienstplichtigen omkwamen. Voor Spijkers begon na zijn weigering een lange lijdensweg van een voortdurende strijd tegen zijn leugenachtige werkgever.

Hij werd gecriminaliseerd en psychiatrisch gestigmatiseerd, zoals men dat nadien met vele klokkenluiders heeft gedaan. Maar in feite was Fred Spijkers een bijzonder moedig mens met zijn hart en geweten op de juiste plaats. Hij was dus een klokkenluider. De zaak Spijkers werd een begrip voor velen. In de Wikipedia staat onder andere het volgende over hem:

“Tijdens het gesprek met de weduwe op 14 september 1984 maakte Spijkers duidelijk dat hij was gestuurd en niet achter zijn boodschap stond. Vervolgens begon hij een onderzoek. Spijkers ontdekte dat de ondeugdelijkheid van de door Eurometaal geproduceerde mijnen van dit type al sinds 1970 bekend was. Hierop liet zijn chef door de Marine Inlichtingendienst (Marid) en Landmacht Inlichtingendienst (Lamid) een onderzoek uitvoeren naar Spijkers.

Op 13 mei 1986 gaf de Lamid Spijkers de kwalificatie “politiek crimineel” mee. Het jaar daarop werd Spijkers psychiatrisch onderzocht. Hij werd als paranoïde en schizofreen omschreven, en kwam in de WAO terecht. In 1989 werd Spijkers door twee militairen beschoten; het duo kwam er met een disciplinaire straf vanaf. Per 1 september 1998 werd betaling van zijn inkomen en zijn pensioenvoorziening gestaakt”

Het tragische verhaal van Spijkers kreeg een bijzonder eind, voor zover het voor hem überhaupt ooit afgelopen zal zijn. De Wikipedia zegt hierover:

“Spijkers ontving in 2003 een onbelaste schadevergoeding van 1,6 miljoen euro. Na Kamervragen door het Kamerlid Krista van Velzen zorgde staatssecretaris van Defensie Van der Knaap er alsnog voor dat Spijkers op 27 november 2003 werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 29 augustus 2005 liet Van der Knaap de Tweede Kamer weten dat de archiefstukken over Fred Spijkers pas 50 tot 70 jaar na diens dood openbaar zullen worden. Ook meldde Van der Knaap dat hij de juridische en medische kosten van Spijkers niet zou vergoeden.

In september van dat jaar kreeg Spijkers in strijd met de gemaakte afspraken toch een belastingaanslag van € 900.000 opgelegd over de toegekende schadevergoeding. Op 18 oktober maakte Spijkers in het programma Nova bekend dat hij enkele jaren eerder door toenmalig staatssecretaris van Defensie Henk van Hoof was bedreigd met ‘een dodelijk wapen’, als hij de stukken waarover hij beschikte naar buiten zou brengen. Spijkers kreeg in 1999 de door de SP ingestelde Rooie Reus-Prijs. Ook mocht hij in april 2000 met toenmalig FNV-voorzitter Lodewijk de Waal de klokkenluidersmeldlijn van de FNV openen.”

Radio-uitzending
Gedurende mijn activisten(s)t(r)ijd bij Argusoog en Argusoog Radio heb ik in 2011, samen met Desirée Röver, een zes uur durende thema-uitzending vormgegeven over de doofpottencultuur in Nederland en het kielhalen van klokkenluiders. Wat mij uit het vooronderzoek en tijdens die uitzending nog weer eens overduidelijk gebleken is, dat – nu ga ik een voor velen open deur intrappen – die rechtspraak voor geen kanten deugt. In mijn activistische strijd heb ik daar in 2011 ook getuige van gedaan, gedurende mijn inzet voor het erkennen van de slachtoffers van georganiseerd seksueel misbruik van kinderen.

Onder andere door de Nederlandse Staat gefinancierde kinderrooforganisatie Jeugdzorg en haar door pedofiel Joris Demmink misbruikte Ministerie van Justitie. Samen met Désirée heb ik in die thema-uitzending van januari 2011 duidelijk willen maken, dat mensen misbruikt worden door een genadeloos psychopathisch staatsapparaat. In de uitzending kregen verschillende klokkenluiders de gelegenheid om hun verhaal te vertellen. Het is een opzienbarende en hoogst onthullende uitzending geworden. Hieronder een weergave van de totale uitzending.

Bijlmerramp
In het eerste uur werd gesproken met oud-journalist Pierre Heijboer. Hij was als toenmalig journalist voor de Volkskrant de eerste mediavertegenwoordiger die aanwezig was in de Amsterdamse Bijlmermeer. Daar was dus, naar later bleek, een in slechte technische staat verkerend vrachtvliegtuig van de Israëlische luchtvaartmaatschappij El Al op een aantal flats neergestort. Eén van de motoren was al kort na vertrek van Schiphol van de vleugel gevallen. Hij geeft in dit gesprek inzicht in welke methodieken de overheid en andere belanghebbenden gebruiken, om de waarheid ongezien onder de pet te houden. In de hieronder weergegeven podcast/video kun je dit eerste uur beluisteren.

Karaktermoord
In het tweede uur zijn we in gesprek gegaan met George Reuchlin. Hij was ooit interim-directeur bij een bedrijf dat ten onrechte van milieucriminaliteit werd beschuldigd. Het werd in de media breed uitgemeten, met als gevolg dat zijn verdere maatschappelijke carrière in de afgrond verdween en er op hem een karaktermoord werd gepleegd. In zijn juridische poging om een volledige rehabilitatie te verkrijgen heeft de BV Nederland, met behulp van de landsadvocaten Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn, hem 20 jaar lang volledig murw geprocedeerd. Daarnaast werd hij financieel failliet en emotioneel kapot gemaakt. Zijn verhaal heeft hij opgetekend in het boek ‘Het geschonden gelaat van de staat’ (HIER). Hieronder de video van dat deel van de uitzending.

Doofpot Moerdijkbrand
In het derde uur spraken we over de milieucriminaliteit van lokale en nationale overheden. Dit alles naar aanleiding van de brand die op 5 januari 2011 bij het chemisch bedrijf Chemie-Pack in het haven- en industriegebied Moerdijk ontstond (hier en hier). Daarbij kwamen vele giftige stoffen vrij. Deze hebben zich in noordoostelijke richting over een groot deel van het land verspreid, zoals blijkt uit deze uitzending. Maar al vrij snel na het ontstaan van de brand en de geruchten met betrekking tot een gevaarlijke cocktail aan chemisch vervluchtigde rotzooi, werd door overheden de onrust bedwongen met de mededeling dat er geen gevaar was voor de volksgezondheid. Klinkt bekend, nietwaar? Dit deel van de uitzending is direct te beluisteren via de volgende video:

Medische maffia
Het vierde deel van dit themaprogramma gaat over een vrouw en moeder, die in haar zoektocht naar een passende oplossing voor haar gezondheidsproblemen in het buitenland systematisch werd gedwarsboomd door een samenspanning van overheid, zorgverzekeraar en medische maffia, Dit deel valt via de volgende video direct te beluisteren:

Werkelijke milieucriminaliteit!
In het daarop volgende uur komen Ad van Rooij, Rob Brockhus en Eric Verbeek aan het woord. Zij hebben zich allen ingezet voor het onder een bredere aandacht brengen van de grootschalige en zelfs internationale milieuzwendel van de BV Nederland. Onder het motto ‘Van dik geïmpregneerd hout zaagt men kankerverwekkende planken’, heeft in eerste instantie Ad van Rooij – die als milieudeskundige werkzaam was bij Philips – zich ingezet voor deze zaak. Hij kwam daartoe toen een buurman, die een houtverwerkend bedrijf had, overging tot het impregneren van dat hout met wolmanzouten (HIER).

Sinds 1987 heeft van Rooij zich ingezet om aan een groter publiek duidelijk te maken, dat de verwerking van dat vergiftigde hout moet geschieden volgens chemische afvalprotocollen. Maar dat gebeurt dus niet. Tot aan het Europese Hof heeft van Rooij meerdere rechtszaken gewonnen, zonder verder effect op zijn zaak. Het verhaal van de georganiseerde milieucriminaliteit is direct te beluisteren via de hierna weergegeven video:

Corrupte rechtsgang
Tot slot kwamen we in het laatste uur tot een grande finale, met een wetenschappelijk onderbouwde conclusie betreffende het niet bestaan van de Nederlandse rechtsstaat. Dit deden we met Prof. Dr. Ir. Anton van Putten (HIER), die in zijn verhaal duidelijk maakte dat Nederland een komkommermonarchie is, een BV Nederlandse variant op de Zuid- en Midden-Amerikaanse bananenrepubliek. Hij laat de volkomen willekeur van het Nederlandse rechtssysteem zien. Hieronder de video waarin je kunt luisteren naar zijn verhaal.

De door dhr. Van Putten geopperde conclusie wil ik onderbouwen met een bijzonder verhaal. Ik heb een aantal jaren geleden via via eens de ervaring van een hobbymatige hacker vernomen. Met een paar vrienden vond hij het leuk om servers van de overheid te hacken. Ze hadden hun zinnen gezet op die van het Ministerie van Justitie. Op een voor hen belachelijk gemakkelijke manier kwamen ze in die server. Ze hebben er flink rondgeneusd. Daarbij kwamen ze tot de ontdekking dat er binnen die server drie verschillende datastromen bestonden. De eerste had te maken met juridische zaken die nog niet waren afgehandeld en nog voor de rechter moesten verschijnen. De tweede stroom hield zaken in die al waren afgehandeld en gevonnist.

Het meest bizarre en ook ontluisterende was voor hen de derde datastroom. Deze bevatte zaken die nog niet voor de rechter waren verschenen, maar wel al gevonnist waren!  Dit duidt dus op rechtszaken die volkomen voorgekookt zijn. Hoezo een onafhankelijke rechtspraak? Velen binnen de zwarte togamaffia maken deel uit van het ‘Old Boys Network’ van Vrij Metselende Broeders. Van daaruit hebben ze zo hun eigen onwettige moreel/ethische opvattingen ontwikkeld betreffende het toepassen van een rechtvaardig rechtssysteem (HIER).

Bij de bevindingen van de Anton van Putten sluiten ook de bevindingen aan van emeritus hoogleraar staatsrecht Twan Tak, die ik ook voor Argusoog Radio heb mogen interviewen: https://www.youtube.com/user/Argusoogradio

In de afgelopen jaren hebben zich nog vele doofpotten voorgedaan, waarvan wel de meest bekende en belangrijkste betrekking heeft op het MH-17-onderzoek (HIER). Velen hebben de indrukwekkende stoet van lijkwagens over de Nederlandse snelwegen zien rijden. Voor Rutte c.s. deden al die lijken en hun nabestaanden er niet toe. Nee, de door de rede van een nieuw ‘Verlicht’ Vrij Metselend gedragen tijdperk van geopolitieke machtsspelletjes, dicteerde hun gedrag (HIER en HIER).

Het totale failliet van de politiek
Tja, kan men dan in deze gevallen nog spreken van een rechtstaat? Wordt hiermee niet duidelijk dat al die zaken, die de overheid en haar vazallen onder de pet willen houden, enorme stinkende beerputten zijn. Zij tonen de arrogantie van de macht aan! Of liever gezegd de macht van de onmacht. Een macht die individuele mensenlevens totaal minacht en die daarom ook zonder moeite geslacht en geofferd mogen worden. De laatste jaren en met name sinds 11 september 2001 is echter aan deze onder-de-pet-houderij een eind aan het komen.

De onmacht van de macht wordt in een helder daglicht geplaatst, doordat een toenemend aantal mensen hun geweten laten spreken en bestaande misstanden aan de kaak willen stellen. De inhoud van al die stinkende beerputten valt niet meer onder de pet te houden, het komt er aan alle kanten boven en onder uit. Onder andere de affaire Spijkers heeft, naar later bleek in samenhang met de vuurwerkramp in Enschede, in ieder geval het totale failliet van de politiek en haar vergaande belangenverstrengeling op heldere wijze blootgelegd.

Hoe bepaalde doofpotten met elkaar samenhangen heeft Micha Kat op zijn website Klokkenluider Online in die tijd aangetoond door een direct verband te leggen tussen de ondeugdelijke landmijnen en de vuurwerkramp in Enschede. Het originele artikel is niet meer terug te vinden, maar hij schreef daarover:

“Grote ontwikkelingen in de zaak-Spijkers waarover deze site reeds zo veel heeft geschreven en die door journalist Alexander Nijeboer op prachtige en indringende wijze voor het nageslacht is samengevat! Dankzij de burgemeester van Culemborg – de woonplaats van de klokkenluider – en dankzij NOVA wordt de druk op JP ‘normen en waarden’ Balkenende nu zo groot, dat er wel een oplossing moet komen! Dat laat natuurlijk onverlet dat Fred Spijkers met zijn zaak het complete morele failliet heeft aangetoond van de Nederlandse gevestigde politiek.

Maar zoals altijd is er een reden voor het weerzinwekkende gedrag van de overheid, een verhaal achter het verhaal waarbij het gaat om een fataal complot, enorme financiële belangen van topmensen van de overheid, het maskeren van genocidale feiten begaan tegen de eigen bevolking, een horror-story van incompetentie en intimidatie….. De lezing dat de vuurwerkramp in Enschede in feite een landmijnenramp was waarbij de Staat in één keer verlost werd van de fatale restvoorraden van de AP-23 landmijn, die alle ellende heeft veroorzaakt mag nog altijd niet worden gehoord of worden uitgezocht. Ter ere van Fred Spijkers en alle mensen die bijdragen aan zijn uiteindelijke overwinning volgt hier nogmaals het beslissende artikel over de vuurwerkramp die eigenlijk een landmijnenramp was.”

Zie verder HIER en HIER,

Ons voormalig thuis en onze huidig ‘thuis’
Al met al laten de radio-uitzending en alle doofbeerputten zien, dat de realiteit waar wij als oorspronkelijke hemelbewoners in deze aardse hel mee geconfronteerd worden niet mals is. Er wordt, wat betreft onze aardse menselijke levensrechten en vooral ook door de heersende slavendrijvers opgedrongen plichten, nogal veel inzet en energie van ons gevraagd om er op een gezonde manier mee om te leren gaan.

Het laat zien dat hoezeer wij ook binnen de aangeleerde lijntjes trachten te blijven lopen, tekenen en kleuren, het individu weggummende geweld van een door belangenverstrengeling beheerste (r)overheid, zij de door haar bepaalde lijntjes aan ons op zal blijven dringen. En dat net zolang totdat wij op individueel niveau onze eigen innerlijke doofpotten onder ogen zijn gekomen en onze eigen moreel/ethische lijntjes c.q grenzen hebben leren zien en daarnaar weten te leven in ons alledaagse leven. Dus hoelang willen wij in de dagelijkse omgang met medemensen nog onze eigen duistere zaken onder de pet blijven houden?

Tot het moment dat de ‘onderzoekscommissie’ van het leven ons de spiegel voorhoudt? Als aanvulling op het ‘geschonden gelaat van de staat’ van George Reuchlin wil ik aangeven, dat wij allemaal op individueel niveau bijdragen aan het geschonden gelaat van de mensheid! Want in hoeverre spreken uit onze eigen woorden, vertrouwen wekkende daden? Walk your talk and practice what you preach!

De nu aanbrekende winter- en kersttijd is een ideale periode voor ieder om daar in en voor zichzelf eens helderheid over te verkrijgen. In mijn vorig artikel ‘Sámen een, dan staan we héél veel sterker!’ (hier) heb ik aangegeven, dat periodes van afzondering en alleen zijn een goede hulp daarbij kunnen zijn.

Heb een goede en onthullend reflectieve tijd!

Arend Zeevat

10 december 2017