De mens en de (on)macht..

x

x

De mens en de (on)macht

 2018 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl

x

De strijd tussen macht en onmacht. Als ooit in je leven uiterlijke omstandigheden je eens het gevoel hebben gegeven van een overweldigende onmacht, dan is dit een diep traumatiserende ervaring. In die ervaring wordt je individueel menselijke aanwezigheid totaal ontkend, doordat krachten uit de buitenwereld op een gewelddadige wijze je eigen psychisch/emotionele en/of lichamelijke grenzen ver overschrijden. Ze maken je tot een ogenschijnlijk macht over jou hebbend gebruiksmiddel. In jezelf had je op dat moment niet de kracht om die overweldiging te weerstaan.

Het levert gevoelens op van pijn, verdriet en een intense beleving van onvermogen om jezelf aan de buitenwereld kenbaar te maken. Dit zijn gevoelens die een destructieve werking hebben op de verdere emotionele ontwikkeling en het beleven van een eigen identiteit. Daarmee bepalen zij een groot deel van het verdere leven op een onbewuste manier.

Rolconflict
Onze wereld wordt beheerst door een strijd tussen macht en onmacht. Beiden hangen op een onverbrekelijke manier met elkaar samen. Net zoals de dynamiek tussen dader en slachtoffer ook onverbrekelijk met elkaar samenhangt. Alle partijen in dit rolconflict hebben in de energetische uiteenzetting met elkaar iets te leren.

Bij beide partijen speelt een vanuit het eigen onderbewuste geprojecteerde beeldvorming van de werkelijkheid een vitale rol. Dit fenomeen is zowel op een persoonlijk microniveau als een groter sociaalmaatschappelijk mesoniveau te herkennen. Tevens is het op een geopolitiek macroniveau te herkennen. In de beeldvorming betreffende rolconflicten speelt op maatschappelijk vlak, zoals de laatste jaren in toenemende mate duidelijk is geworden, de manipulatief opgedrongen beeldbepaling die ons via de media wordt aangereikt een cruciale rol.

De slachtoffer/dader-dynamiek speelt daarin telkens weer een hoofdrol. Maar wie is het slachtoffer en wie is de dader? Welke krachten bepalen dit spel tussen dader en slachtoffer en houden het in stand? Het lijkt een eeuwig durend spel te zijn, om de geest van de mensheid mee te beïnvloeden, te verdoven en door het kiezen van een partij in slaap te houden. Alle in het nieuws op de voorgrond geplaatste zaken lijken deel van dit spel te zijn.

Daarbij houden de op de voorgrond geplaatste zaken ons een misleidend rookgordijn voor ten aanzien van wat er op de achtergrond bekonkeld wordt. Zo is ook in mijn beleving de zaak van de vermoorde Saoedi-Arabische journalist Khashoggi (HIER) hier een zeer actueel voorbeeld van. Waarom wordt in het geopolitieke schaakspel zoveel aandacht aan Khashoggi besteed, terwijl er wereldwijd duizenden mensen en ook journalisten vermoord worden (HIER)?

In april van dit jaar werd door de Israeli Destruction Force (IDF) een Palestijnse fotojournalist dood geschoten in Gaza (HIER). Welke geopolitieke nieuwswaarde werd hieraan aan toegedicht? Wat is dus de achtergrond van deze Khashoggi-mediahype? Maar vooral cui bono, oftewel wie heeft er het meeste voordeel bij? Als jij het weet mag jij het zeggen. Mij geeft het in ieder geval de indruk dat het een afleidende mediamanoeuvre is voor zaken, waar wij in de komende tijd op een overweldigende manier mee geconfronteerd zullen worden. Daarbij hopende dat wij ons niet door gevoelens van onmacht laten overweldigen en helder blijven zien hoe we in ons bewustzijn allemaal manipulatief bespeeld en misleid worden.

Partij kiezen?
Het partij kiezen voor de dader of het slachtoffer helpt niet om inzicht te verkrijgen in de dynamiek die er tussen beiden speelt. Het is juist deel van het misleidende spel om iedereen een partij te laten kiezen. In de loop van ons leven hebben we allemaal de rol van slachtoffer leren kennen. Allemaal hebben we zo onze emotionele kwetsuren opgelopen, die emotioneel pijnlijke littekenen op onze ziel hebben achtergelaten. De pijn die we met die littekens hebben ervaren, hebben we omwille van het overleven in een keiharde wereld onderdrukt.

Een keiharde wereld waarin er voor menselijke gevoelens geen plaats is. Dus hebben we die gevoelen maar even in de slaapstand gezet en dus onderdrukt. Wat moet je anders, als er maar steeds iets aan je ziel knaagt dat om aandacht vraagt, maar dat door het leven in deze wereld die aandacht niet mag krijgen. We moeten immers economisch overleven en geld verdienen, om ons bestaan op deze planeet financieel door te kunnen rechtvaardigen.

Eén van de manieren om met het hierboven beschreven mechanisme om te gaan is, het overschreeuwen van die intens en soms ondraaglijk pijnlijke gevoelens van onmacht. Dat kan men doen door vanuit een overcompenserende reactie zelf tot dader te worden en anderen zich onmachtig te laten voelen. Het meest bekende voorbeeld van dit gegeven is, hoe de Talmudische Joden met het aan henzelf opgedrongen kunstmatig geschapen slachtofferschap zijn omgegaan en wereldwijd tot dader geworden zijn van vele holocausten.

Werkelijke transformatie van het slachtofferschap
Hieronder een citaat uit mijn boek ‘Volgzaam slavendom of dienend meesterschap’ (HIER), waarin ik mijn eigen weg beschreef van het me ontworstelen aan het destructieve slachtoffer/dader-syndroom. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik die transformatie al volledig heb doorgewerkt, maar ik ben op weg. Zoals we dat allemaal zijn. Het gaat immers om de weg!

“Mijn openheid en ontvankelijkheid voor anderen en het door mij waargenomen onrecht in de wereld, heeft mij een sterk gevoel van verbinding met het wereldleed geschonken. Door mijn aanvankelijk gebrek aan zelfbesef, assertiviteit en besef van eigen grenzen, heb ik me daar in het verleden teveel door laten overspoelen. Dit is voor mij de drijfveer geweest om op zoek te gaan naar de zin achter al dat ik waarnam.

Het door mij geconstateerde gebrek aan zingevingsgerichtheid in de moderne westerse cultuur, heeft mij in 1981 zeer intuïtief doen besluiten om die zingeving in India te gaan zoeken. Dat waar ik voor mijn vertrek hoofdzakelijk mee worstelde waren vragen ten aanzien van het mannelijke en vrouwelijke in mijzelf.

De in dit boek benoemde – door traumatiserende ervaringen in mijn jeugd veroorzaakte – emotionele misvorming, kwam in mijn pubertijd in volle hevigheid en gepaard gaand met de nodige verwarring naar de oppervlakte. Pas drie jaar geleden (2012) heb ik geheel kunnen beseffen, wat de volledige impact ervan op mijn leven is geweest. De bewustwording van dit gegeven, liet mij inzien dat mijn hele leven in het teken stond van het me willen ontworstelen aan het slachtofferschap en het slaaf zijn van de egocentrische behoeften van anderen.

Het is een bekend patroon bij slachtoffers van seksueel misbruik, dat zij omwille van het een verhouding willen vinden tot hun diep krenkende onmachtsgevoelens, zelf tot dader worden om die onmacht te overschreeuwen. In mij is echter steeds een kracht aanwezig geweest, die mij niet voor de daderrol heeft willen laten kiezen. Dus heb ik in mijzelf een andere weg moeten zien te vinden, die mij uit het patroon van slachtoffer/dader wist te houden. Die mij dit nog meer leed veroorzakende patroon heeft willen doen doorbreken.”

Die kracht is dus steeds mijn schrijfwerk geweest!

Wees vooral politiek en Israël dienend correct

Durf het hiervoor beschrevene ten aanzien van het Talmudische Jodendom absoluut niet te bevestigen, want dan ben je een antisemiet en zou je in de nabije toekomst wel eens zonder enige vorm van juridisch proces weg kunnen rotten in een gevangenis. Of nog erger gezelfmoord worden. Het beeld dat bij de karaktereigenschappen van Talmudisch geïnspireerde Joden telkens weer naar voren komt is, dat het geslepen en berekenende (geld)handelaren zijn. Eigenlijk zijn het, door hun satanische inspiratie en aanbidding, handelaren in de dood.

Zelf heb ik dertien jaar met een oorspronkelijk Duits Joodse vrouw samengeleefd en met haar twee fantastische dochters in de wereld mogen brengen. Zij wilde zichzelf los maken van haar beklemmende Joodse wortels. Maar in het contact met haar familie heb ik ervaren hoe het handelsaspect in haar familiaire bloedbanden doorwerkte.

Haar vader was, door de handel in huiden van karakul-schapen (HIER) in Namibië, stinkend rijd geworden. De antibontcampagne van de jaren ’70 bracht echter een einde aan zijn huidenimperium. Maar hij had toen zijn financiële schaapjes al op het droge. Ik kan me nog herinneren dat ik in een  gesprek met hem in Windhoek, hem overmoedig bevroeg over de Joodse geheime Vrijmetselaarsloge B’nai B’rith (HIER).

Hij wilde mijn vragen niet beantwoorden. Daarmee heeft hij mijn gevoel van een vrije geest te zijn, die los van bloedbanden en andere onvrij beperkende banden een eigen weg gaat bekrachtigd.

Betalen en verzekeren
In onze, door een Talmudisch Joods geïnspireerde economische dictatuur hebben we allemaal zwaar te betalen voor onze, vanuit spiritueel oogpunt beschouwde, rechtmatige aanwezigheid op deze planeet.  De mens is overigens het enige levende wezen op deze planeet die vanaf de geboorte tot aan het graf, zwaar moet betalen voor zijn/haar aanwezigheid. Het geboren worden moet financieel zorg voor gedragen worden en het voorzien in alle fundamentele levensvoorwaarden tijdens het leven is ook volkomen vercommercialiseerd.

Het is allemaal ingebed in de schuldeneconomie, die door de monopolistisch geld en schulden scheppende Talmudisch Joodse bankiers wordt gecontroleerd. Zelfs het sterven en de opruiming van je lichamelijke resten heeft de nodige financiële consequenties in de vorm van het je er financieel voor te moeten verzekeren. In de door op financieel gewin gerichte verzekeringsmaatschappijen bepaalde maatschappij wordt de indruk gewekt, dat men zich voor iedere fase van een natuurlijk leven op een onnatuurlijk financiële manier moet verzekeren.

Pink Floyd- Money

Welkom in de machine

Kort door de bocht gezegd is het leven op deze planeet op alle mogelijke manieren tot een financiële melkmachine verworden, die het fundament is voor de heersende machtsstructuur. Daarbij wil ik de nadruk leggen op het begrip machine.

Zowel het leven als de dood zijn dus financieel te exploiteren gebleken. Welk een respectloosheid spreekt hieruit? Niets is dus meer heilig. In het door de Talmudische Joden geïnfiltreerde Christendom (HIER) zijn vele officiële vertegenwoordigers ervan eerder geilig dan heilig. Sinds de eerste helft van de 19e eeuw leven we in een wereld, waarin de macht van de geïnstitutionaliseerde wereldreligies is overgenomen door de ziel- en geesteloze reguliere natuurwetenschap.

Daarbij is iedere op individueel gevoel gebaseerde beleving van God, wegens gebrek aan bewijs, volkomen weg gerationaliseerd. Het heeft een enorme vervlakking en gebrek aan diepgang ten aanzien van het leven en de dood veroorzaakt. Dat is dus waar we het in onze tijd mee mogen doen. Wat valt hier nog aan zin en betekenis ten aanzien van het leven uit te halen.

Maar afwezigheid van bewijs is nog geen bewijs van afwezigheid!
Is het in dit kader dan vreemd om te zien, hoe steeds meer mensen depressief worden en het liefst dit aardse tranendal op welke manier dan ook menen te moeten ontvluchten (HIER, HIER en HIER)? Laten we het hierbij maar niet hebben over de vele getraumatiseerde soldaten, die voor volk en vaderland hun eigen leven in de waagschaal stelden en vervolgens hun eigen leven beëindigden. Uit het artikel waar de eerste hiervoor weergegeven link naar verwijst wordt duidelijk dat de farmaceutische maffia daar ook weer haar financiële voordeel uit weet te halen.

Hebben van vertrouwen, hoe moeilijk ook!
Zelf heb ik gedurende mijn leven er ook meerdere malen aan gedacht om de vluchtroute van een zelfverkozen levensbeëindiging te nemen. Maar iets in mij heeft me daar telkens van weerhouden. Wat dat was vind ik moeilijk te beschrijven. Het heeft waarschijnlijk alles te maken met een  diep in mij gegrond vertrouwen in mijn innerlijk geestelijke begeleiding, waar ik dus af en toe wel eens het contact mee verlies. Daarnaast heb ik er nooit voor gekozen om de weg van de minste weerstand te kiezen. Hieronder dan maar weer eens de tekst van Rudolf Steiner over vertrouwen.

“Wij moeten uit de ziel weren, alle angst en vrees die op de mens afkomt vanuit de toekomst.

Wij moeten kalme helderheid verkrijgen, in alle gevoelens en gewaarwordingen omtrent de toekomst. Wij moeten met volstrekte gelijkmoedigheid uitzien, naar alles wat ons tegemoet zal komen. Wij moeten steeds bedenken dat, wat er ook komt, ons gegeven is door een wereldleiding vervuld van wijsheid. Dat is het wat wij in onze tijd moeten leren, te leven vanuit een vertrouwen, zonder een enkele bestaanszekerheid.

Het vertrouwen in de altijd aanwezige hulp in de Geestelijke Wereld. Waarlijk iets anders is in deze tijd niet mogelijk, willen we de moed niet verliezen. Laten we ons daarom geducht scholen en streven, naar het Ontwaken van ons Innerlijk!”

Los maken van de materie
Maar welke kans heb je om in deze materialistische ‘cultuur’, die ons op alle mogelijke manieren aan de materie bindt, dat vertrouwen te kunnen ontwikkelen en te versterken? Het vanuit een innerlijke leegheid en gebrek aan geestelijke verbinding gehecht zijn aan de aardse materie maakt je zwaar. Daarom is het geen wonder dat velen zich willen verlichten van deze zwaarte.

Astrology for the Soul October 24, 2018

Misschien is het pandemische obsitasfenomeen ook in dit (ver)licht(end) geheel te begrijpen. Het onderzoeken van de eigen levensdynamiek en daar mogelijke moreel verheffende lessen uit te leren, zou een bijdrage kunnen zijn aan een algehele morele verheffing van de mensheid. Daar heb je gedurende je leven heel wat aan geestelijk transformerend werk voor te doen. Dus de materialistische gebondenheid gedurende het leven door het vuur van een geestelijk gepassioneerd zijn te verteren. Dat geestelijk gepassioneerd zijn heeft alles te maken met een moreel onderscheidingsvermogen, waar ik in vele vorige artikelen over heb geschreven. Het heeft alles te maken met hoe wij in ons dagelijks leven en ook op het internet sociaal gezien met elkaar omgaan.

Leven en dood
Leven en dood hangen onverbrekelijk met elkaar samen. Het begint ergens en het eindigt ergens om ergens weer een nieuw begin mogelijk te maken. Het is als de wisseling van de seizoenen. In de lente begint het nieuwe leven in de natuur. Het groeit en bloeit in de zomer en in het najaar rijpen de vruchten, die al de zaden in zich dragen voor het volgende groei- en bloeiseizoen. De vallende bladeren van het voorbije groei- en bloeiseizoen zijn de ervaringen van de voorbije cyclus en dienen als verrijking voor de zuivere ervaring van de volgende cyclus.

Gedurende de winterstilte kunnen die verteerd worden en omgevormd worden tot nieuwe inspiratie. Dat is wat in mijn beleving de uiterlijke natuur ons te leren heeft over onze zielsmatige innerlijke natuur. Beweeg innerlijk dus mee met de vernieuwende krachten van de uiterlijke natuur. Het waarnemen van dit soort natuurfenomenen kan enorm verrijkend zijn.

Dat mee bewegen kan je boven de onmachts- en machtsdynamiek doen uitstijgen en je een gevoel geven deel uit te maken van het grotere geheel van het leven, dat zich in verschillende fasen telkens weer vernieuwd. Zich vernieuwd tot een voortdurende integratie van alle levens- en bewustzijnsvormen. Op een aards sociaalmaatschappelijk niveau begint dat met een sociale integratie. In onze tijd wordt dit door allerlei ontwikkelingen nogal bemoeilijkt.

De kunstmatig geschapen vluchtelingenstromen hebben een bedreigend karakter gekregen, door de er achterliggend verborgen op sociale chaotisering gerichte agenda. Er wordt in die agenda misbruik genaakt van culturele tegenstellingen, die tegen elkaar worden uitgespeeld. De verschillen worden overmatig benadrukt.

Maar iedere cultuur bestaat uit mensen, met hun eigen beleving van het leven. In die zin is onze wereld een levend museum van voorbije cultuurhistorische ontwikkelingen. Al die verschillende culturen hebben zo hun eigen ontwikkeling doorgemaakt van machtsmisbruik, slavenhandel en exploitatie van menselijke kwaliteiten.

In onze tijd wordt in het kader van een wereld overheersend machtsspel dit allemaal op één grote hoop gegooid. Daarbij wordt satanisch bewust vergeten dat mensen Liefde nodig hebben om hun eigen zijn en het anders zijn van anderen te leren respecteren en accepteren. Liefde is dus het toverwoord voor het overbruggen van verschillen.

De menselijke kant van het Stockholm-syndroom
Hoe de menselijke kant van sociale verbondenheid soms onder grote en intense druk naar boven kan komen laat de volgende film zien. Daarin wordt een operazangeres, die in een onbekend Zuid-Amerikaans land uitgenodigd wordt op een diplomatiek feestje, met het gehele aanwezige gezelschap tot gijzelaar gemaakt door een gewapende rebellengroep.

Zij wilden de onrechtvaardigheid in hun door het Amerikaanse kolonialisme bepaalde land veranderen. Het onder bizarre omstandigheden samen moeten leven riep bij alle betrokkenen een respectvolle waardering op voor elkaars menselijke kwaliteiten. Het zien van deze film gaf mij een inzicht in de menselijke kant van het Stockholm-syndroom. Bel Canto (HIER)

Het is in dit soort situaties natuurlijk altijd weer van belang om voor jezelf te beseffen met wie jij je identificeert. Zelf heb ik ervaren dat ik in door mijzelf niet verkozen omstandigheden werd geconfronteerd met onbekenden, dit tot een soort van verbindende factor werd voor het ontmoeten van mensen op een dieper niveau (HIER). Is dit niet de boodschap voor de deze tijd, waarin iedere crisis een kans blijkt te zijn, waardoor wij onder een toenemende uiterlijke druk steeds meer tot een werkelijke ontmoeting met onze medemensen worden gebracht?

Die toenemende druk werkt als een samenbrengend geheel, een soort van snelkookpan, die het beste in ons naar boven kan brengen. Of natuurlijk het slechtste. Het is aan jou om te kiezen of je door de toenemende waanzin in deze wereld het beste of slechtste in jezelf wilt laten aanspreken!

Macht en liefde
Waar het dus om gaat is om het gevoel van onmacht, dat in feite de andere kant van macht is, te transformeren in een liefdevol samenzijn met anderen. We kunnen heel zweverig doen over de liefde, maar de enige ware Liefde toont zich in de hartverbinding met alle andere levende wezens. Soms is er een lange weg van conflicterende tegenstellingen nodig om door de daarmee samenhangende leed veroorzakende strijd, uiteindelijk in te leren zien dat strijd niets oplevert.

Het levert alleen maar meer ellende en leed op. Daarbij gaat het in essentie om een zin te ervaren in het lijden. Het zuiver geestelijke verhaal van het lijden van Christus heeft ons de mogelijkheid gegeven om een weg te vinden uit de doolhof van het lijden, door de krachten in ons hart aan te spreken. Daardoor geen lijden meer aan onszelf en andere levende wezens toe te brengen. In feite was de boodschap van Christus een 2.0-versie van de boodschap van Gautama Boeddha.

Iedere in de buitenwereld uitgevochten strijd is een onbewust innerlijke projectie van de strijd die we zelf voeren in onze ziel, om de minder mooie kanten in ons verborgen te houden en die ons het gebrek aan ware zelfliefde laten zien. Daarmee houden we de eerder opgelopen zielkwetsuren in stand en versterken de daarmee samenhangende emotionele pijn, door telkens weer levenservaringen aan te trekken die het bekrachtigen. Dus wanneer wij in leren zien dat de enige manier om dit patroon te doorbreken het vrede sluiten met jezelf is, pas dan kunnen we vrede met elkaar ervaren. Daarmee kunnen we ons werkelijk openen voor de Liefde die ons vanuit kosmos toevloeit.

Maar laat duidelijk zijn dat jouw ziel een diamant is, die wil

schijnen en schitteren!

Leef vooral je eigen leven en niet dat van iemand anders.
Want dan kan je zielsdiamant pas echt gaan schitteren!

Arend Zeevat

27 oktober 2018