Top-medici en paragnost: eens over vaccins..!!

Waarom schrijven we dit artikel..? Waarom bieden we je deze informatie aan? Omdat het wat ons betreft genoeg is geweest met het vertellen van halve waarheden over het ‘schandalige’ niet-laten-vaccineren van kinderen, op basis van ‘domme en achterhaalde argumenten’.. Mensen die niet laten vaccineren (zichzelf en/of hun kinderen) zijn over het algemeen váker hoog-opgeleide mensen. Ook dit FEIT wordt door de media onderdrukt.. Het staat het beeld van de ‘domme en achterhaalde argumenten’ in de weg.. Want als je hoger opgeleid bent, ben je gewend om ACTUELE en GEDEGEN informatie tot je te nemen en op basis daarvan je eigen mening te vormen.

Want de meeste mensen die zichzelf/hun kinderen NIET laten vaccineren, zijn helemaal niet tegen vaccineren..!!
Het gaat hen erom, dat ze hebben ontdekt, dat er weggemoffelde FEITEN zijn, die wetenschappelijk bewijzen, dat de essentie van vaccins een ‘fundamenteel ondermijnend gevaar’ vormen voor het menselijke immuunsysteem..

En dus niet mee te gaan huilen met de angsthazen, eh.. de wolven in het bos. Niet-vaccineren, zoals je hieronder kunt lezen, is een heel normale reactie van weldenkende mensen, die FEITEN op een rij hebben gezet en die op basis daarvan, een weloverwogen beslissing hebben gemaakt. En waarom deze mensen dienen te worden gelabeld als ‘anti-vaccinatie’ is helemaal bizar. Want de meeste mensen die zichzelf/hun kinderen NIET laten vaccineren, zijn helemaal niet tegen vaccineren..!! Het gaat hen om de negatieve kanten van vaccinatie en de vaccinatie-methode.

Dit FUNDAMENTELE NADEEL bestaat eruit, dat het menselijk immuunsysteem, op zo’n jonge leeftijd als waarop de vaccins worden toegediend, volledig, maar dan ook écht volledig, wordt ondersteboven gehaald. En wel op een dúsdanige wijze, dat dit immuunsysteem er niet meer bovenop komt..!! Het kan dan wel zijn dat allerlei ziektes door de vaccinatie wegblijven, maar het gaat erom wat er dan dus voor terug komt..

En hier wordt door medische wetenschappers, die dit fenomeen onderzoeken, steeds váker voor gewaarschuwd. Kijk eens naar deze lijst van artsen/doktoren/wetenschappers, die natuurlijk geen leugens melden. Mensen die gedegen werk hebben gedaan, door wetenschappelijke FEITEN te bestuderen en daar gedegen conclusies uit trekken..

En wie beter dan een huisarts die feitelijk van niets wist, maar al doende héél wijs werd op dit terrein, kunnen we jou dit gedegen verhaal laten vertellen..?? Juist ja, de vorig jaar overleden, uiterst erudiete huisarts Hans Moolenburgh sr. Hij vertelt zijn verhaal hieronder in het artikel en in de presentatie die je op video hieronder kunt bekijken.Hans Moolenburgh vertelt over de manier waarop hij erachter kwam, dat vaccins een VERWOESTENDE WERKING kunnen hebben op het menselijke functioneren. Lees het verhaal, ook al is het wellicht wat lang.

DOE DAT en laat mensen die het niet weten, twijfelen en/of zogenaamd ‘overtuigd’ zijn, dit verhaal lezen..!! Het is zaak, dat we deze schandalige etiketering van mensen, die vaccinaties weigeren, ontkrachten. En als domme en niet-wetende mensen het voor het zeggen krijgen, zónder dat ze weten wat ze feitelijk roeptoeteren, dan zijn we een heel end van huis..!

Wat heeft een paragnost hiermee van doen.. Wie is Marieke de Vrij??
Achter deze fysieke realiteit zit een energetische ‘compositie’. Of je het nu leuk vindt of niet, of je het nu spiri-wiri vindt of niet. Grote natuurkundigen tonen steeds vaker aan, dat de ECHTE wereld, áchter deze fysieke wereld schuilgaat. Veel mensen denken dat het waarnemen van de mens alleen gaat via de 5 zintuigen (horen, zien, reuk, smaak en tast/voelen). Maar dan zou blijdschap, verdriet, intuïtie etc. daar niet bij horen..??? De meest essentiële zintuigelijke ervaringen, die niet ‘officieel’ door het lichaam worden waargenomen..?

Een zintuig is een gespecialiseerd orgaansysteem dat een organisme in staat stelt tot perceptie van bepaalde voor het zintuig specifieke stimuli. Eenvoudiger gezegd is het een orgaan dat een mens of dier de mogelijkheid geeft een bepaald gedeelte van de werkelijkheid waar te nemen. De zintuigen zijn belangrijke studiegebieden van de neurowetenschappen en de cognitieve psychologie. Voor ‘buiten-zintuigelijke’ waarnemingen, is er de para-psychologie, die op wetenschappelijk gronden, dit fenomeen bestudeert.

Mensen die buitenzintuiglijk waarnemen, doen precies dátgene, waar de 5 zintuigen ophouden.. Juist, buitenzintuiglijk waarnemen. En ja, natuurlijk kom je op een terrein, waar het ‘wat vaag’ wordt. Maar zou het daarom niet minder (kunnen) kloppen, wat deze mensen waar-nemen?? Marieke de Vrij heeft in dit opzicht haar reputatie als ‘spiritueel raadsvrouwe’ méér dan waar-gemaakt.. We gaan hier niet té diep op in, maar als je wilt weten, wie, wat en waar van Marieke, kijk dan eens HIER op de site, bij de verschillende artikelen die we plaatsten.

Voor ons in ieder geval reden te over om haar in dit vaccinatie-artikel te citeren, met haar ‘kijk/waarneming’ van het hele collectieve vaccin/vaccinatie-fenomeen. Onderaan dit artikel deze informatie. En besef dat JIJ en niemand anders bepaalt, wat ‘waar’ is en/of ‘onwaar’. Het gaat er bij deze heftige vaccinatie-discussie om, dat mensen worden gehoord. Dat ook ‘bange’ mensen gaan zien, dat niet alleen hun angst er is, maar ook de noodzaak voor een ‘open mind’-discussie..

En dat er zéker geen situatie moet gaan ontstaan, waarin we een fascistisch-achtige besluitvorming krijgen, waarbij een groep mensen lichamelijk geweld wordt aangedaan, doordat zij ‘verplicht gevaccineerd’ zouden gaan worden..!!

* * *

 

x

x

Wetenschappelijke medici en paragnost:

eens over verzwegen aspect van vaccins..!!

2019 © WantToKnow.nl/be
met dank en © aan HealingSoundMovement en
Spiegelbeeld Magazine (special ‘kritisch vaccineren’)

x

We beginnen met dit artikel, door de vorig jaar overleden huisarts dr. Hans Moolenburgh sr. nog weer eens alle eer aan te doen, door deze medicus te laten vertellen -via een artikel dat hij schreef- over de nádelen van vaccins in het algemeen en de vaccinatie-methode in het bijzonder. Het verhaal spreekt volledig voor zich.

En bedenk dat dokter Hans Moolenburgh natuurlijk GEEN ENKEL BELANG had bij de farmaceutische industrie en dus volledig vrijuit sprak. Deze arts heeft zich, toen hij nog volop in het dagelijkse leven bezig was met zijn huisartsenpraktijk, INTENSIEF gericht op het zéér kritisch bekijken van de vaccinatie-technieken, van vooral ‘weerstand opbouwen’. Laten we meteen van start gaan en Hans Moolenburgh’s visie rondom vaccineren hier delen:

“Bij het begin van dit verhaal wil ik graag één ding duidelijk maken. Namelijk, dat ik er absoluut van overtuigd ben, dat alle praktisch werkende artsen, die hun patiënten vaccineren, er volledig van overtuigd zijn dat ze goed werk doen en het welzijn van hun patiënten menen te bevorderen. Laat daar geen twijfel over bestaan!

Mijn praktisch met patiënten werkende collegae zijn hardwerkende toegewijde artsen die het beste voor hebben met hun patiënten. De vraag: Gebeurt er ook het beste met hun patiënten? Nu wil ik het hier specifiek hebben over hun jeugdige patiëntjes. Bestaat er ook een schaduwzijde aan de entingen en zoja, is die te verwaarlozen, zoals ons steeds van officiële zijde verzekerd wordt, of overschaduwd die de mogelijke voordelen?

In vroegere eeuwen werden we regelmatig geteisterd door epidemieën, waarvan ik er hier de pokken uitpik. In het beste geval liet de ziekte huidbeschadigingen achter, wat vooral voor jonge vrouwen een ramp was en in het slechtste geval deed de epidemie nogal wat mensen in de bloei van
hun leven sterven. Er bestond weinig verweer tegen pokken.

Toen gebeurde er iets: de Engelse arts Jenner (geboren 1719) hoorde een folkloristisch verhaal, dat melkmeisjes, die tijdens het melken de tamelijk onschuldige aandoening ‘koepokken’ van de uiers van de koeien opliepen, veel meer weerstand tegen echte pokken hadden. Was dit nou een broodje aap verhaal of is het echt gebeurd? We weten het nóg niet. Als het waar zou zijn dan zou je van een zogenaamde ‘kruis-immuniteit’ kunnen spreken, waarbij het doormaken van een tamelijk onschuldige aandoening weerstand gaf tegen een verwante kwaadaardige variëteit.

Edward Jenner greep toen naar een oplossing die geheel paste bij het toen op gang komende zuiver rationeel gerichte medische denken: Het experiment. Hij verzamelde pus uit koepokken waarmee hij de proefpersoon besmette door een krasje in de huid te geven en daar het pus in te wrijven. Het daarbij gebruikte apparaat wordt tot op de dag van vandaag de ‘jenner’ genoemd. Volgens de geschiedenis was een van de proefpersonen zijn eigen baby. Ook experimenteerde hij met pus uit varkenspokken.

In ieder geval behoorde zijn handelwijze geheel bij het in de 19e eeuw zich snel ontwikkelende materialistische denken, dat trachtte de werkelijkheid zoveel mogelijk te vereenvoudigen en dat je zou kunnen aanduiden met: één (materiële) oorzaak, één ziekte, één behandeling of geneesmiddel.

Louis Pasteur
De tweede pionier op dit gebied was de Franse bacterioloog (geen arts) Louis Pasteur (1822-1895), die een blijvende stempel heeft gedrukt op het medische denken en die je de vader zou kunnen noemen van de nu heersende reguliere geneeskundige opvattingen. Pasteur werd zelf sterk beïnvloed door een in de 17e eeuw gedane baanbrekende ontdekking. Het betrof de ontdekking van een wetenschappelijke amateur Antoni van Leeuwenhoek (1632-1723), van oorsprong lakenkoopman, die de wereld verrijkte met de microscoop. Voor diens verbaasde ogen ontvouwde zich een totaal onverwachte microscopische wereld.

Zo vond hij het sperma, waarvan na veel wikken en wegen werd besloten, dat het piepkleine mensjes waren die daar zwommen en het was toen dat de gedachte post vatte, dat de voortplanting een functie van de man was en dat de vrouw alleen als broedmachine diende. Het heeft lang geduurd voor men van die dwaling terugkeerde, toen men tenslotte de vrouwelijke eicel ontdekte..!

Maar minstens even belangrijk was de ontdekking van bacteriën, al had hij geen flauw idee wat dat precies waren. Het was vooral Pasteur, die als eerste bacteriën in verband bracht met ziektes en die de gedachtegang één oorzaak, één ziekte, één geneesmiddel een stevige basis gaf. Hij zag de oplossing van het bacterievraagstuk in vaccinaties, waarbij zijn preventieve entingen tegen hondsdolheid een belangrijke rol speelden.

Natuurlijke weerstand
Pasteur hield absoluut geen rekening met het feit, dat er behalve de besmetting door bacteriën (en na zijn tijd maakte men dezelfde denkfout met virussen) een geheel andere factor bepaalde of bacteriën je ook daadwerkelijk ziek maakten, namelijk de weerstand tegen de ziekte, die van mens tot mens verschillend was. Zijn tegenstanders Béchamps en Bernard wezen er terecht op dat ‘le terrain’ het terrein, zeg maar de constitutie van de patiënt van doorslaggevend belang was.

Hier tekent zich de grote controverse af van het nu gebruikelijke denken in massa’s en datgene wat wij nu de complementaire invalshoek zouden kunnen noemen: het individu als startpunt nemen. Een van de artsen die de nadruk op ‘het terrein’ legde was zo overtuigd van zijn gelijk, dat hij een cultuur levende cholera bacteriën inslikte om te bewijzen dat die een gezond mens niets deden. In dit geval deed het de waaghals inderdaad niets, maar ik had het hem niet graag nagedaan. Het verhaal gaat ook dat Pasteur op zijn sterfbed gezegd zou hebben: “Bernard avait raison; le microbe n’est rien, le terrain c’est tout”. (vert.: ‘Bernard had gelijk: de bacterie is niets, het terrein is alles’).

Een hoogst ongeloofwaardig verhaal, want Pasteur was notoir eigenwijs en het verhaal lijkt dan ook afkomstig van zijn tegenstanders. In ieder geval begon Pasteur’s denkwijze snel veld te winnen en begon de grote jacht op bacteriën en tevens de race om bestrijdingsmiddelen tegen bacteriën te vinden. Die race werd gewonnen door de Duitse onderzoeker Paul Ehrlich (1854-1915), die het eerste chemotherapeuticum salvarsan tegen syfilis synthetiseerde en dat werkzaam bleek, Hij won er de Nobelprijs mee.

Tenslotte kwam de grote doorbraak in de jacht op bacteriën door de toeval vondst van penicilline door Fleming (1881-1955), die hij aanvankelijk als een amusante rariteit beschouwde, maar die in de tweede wereldoorlog tienduizenden oorlogsgewonden het leven redde. Het leverde ook Fleming de Nobelprijs op. Keren we terug naar het einde van de 19e eeuw.

Inmiddels was langzaam maar zeker de koepok-enting een gewoonte aan het worden en toen ikzelf in 1925 werd geboren, kreeg elk kind tegen het tweede jaar 5 krasjes met koepokvaccin, wat ronde littekens opleverde die je de rest van je leven zou dragen. De entingen bestonden dus van meet af aan naast de jacht op antibacteriële middelen, al betrof het aanvankelijk alleen de koepokinenting. Later ook andere kindervaccinaties, want virusinfecties, die de reden zijn van veel van de gebruikelijke kinderziekten, reageren niet op antibiotica.

Voorlopige conclusies
Deze lange inleiding was noodzakelijk, want anders is het u als lezer onmogelijk het huidige vaccinatie- of entbeleid te begrijpen. We kunnen nu voorzichtig enkele voorlopige conclusies trekken uit het tot nu toe besprokene:
Alle vaccinaties begonnen met een folklore die, naar we nu weten, hoogst waarschijnlijk naar het rijk der fabelen kan worden gewezen. De zich uitbreidende koepokinentingen in het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw berustten niet op een goede wetenschappelijke basis, maar op een veronderstelling. Geheel in tegenstelling tot wat men gelooft, hebben de koepokinentingen dan ook nauwelijks een rol gespeeld bij het verdwijnen van de pokkenepidemieën.

De statistieken wijzen namelijk uit, dat pokken in heel Europa al spectaculair aan het verdwijnen waren, lang voordat men met de massale en soms zelfs verplichte entingen begon. Wat gebeurde er dus? De vaccinaties liftten gewoon mee in de statistiek van de verdwijnende pokkenepidemieën en de entautoriteiten eisten ten onrechte de eer voor zich op. Je kunt rustig van een wederrechtelijke toe-eigening spreken.

De werkelijke reden van de verdwijning was voor een groot deel te danken aan de toegenomen hygiëne met voorop het verdwijnen van de wandluis, die de pokken overbracht. Verder zal ook de langzame verbetering van de voedingstoestand een rol hebben gespeeld. Wel kunnen we met zekerheid aantonen dat de koepokinentingen hebben geleid tot duizenden dode of mentaal en lichamelijk verminkte kinderen door de zo gevreesde hersenontstekingen (encephalitis postvaccinalis), die veroorzaakt werden door de koepok-pus.

Lang nadat de echte pokken uit Europa waren verdwenen vielen er talloze slachtoffers aan deze vreselijke aandoening ten gevolge van de entingen. In de nieuwe medische denkwijze was geen plaats voor de terreingeneeskunde en dus ook niet voor de zelfwerkzaamheid van de patiënt. Pas in de zeventiger jaren (meen ik me te herinneren) werd de koepokinenting afgeschaft. Ik moet ook nog noemen dat er met ziekten iets vreemd aan de hand is: zonder dat we begrijpen wat er exact aan de hand is verdwijnen sommige ziekten vanzelf (denk aan de verwoestende builenpest epidemieën, die hele steden hebben gedecimeerd).

Andere nieuwe ziekten komen uit het niets tevoorschijn zoals AIDS. In ieder geval kunnen we uit het bovenstaande voorzichtig concluderen dat een dubieus onderbouwde medische ingreep als vaccinaties in betrekkelijk korte tijd kon uitgroeien tot een onverzettelijk dogma, dat in niets onderdeed voor de kerkelijke dogma’s uit de tijd van de inquisitie, waarbij het ingaan tegen deze dogma’s strafbaar werd, net zoals dat in de tijd van de inquisitie het geval was. De parallel kan nog verder worden doorgetrokken.

De nieuwe medische denkwijze die we nu regulier noemen, was in korte tijd van een interessante hobby uitgegroeid tot een soort seculaire kerk met de wetenschappelijke elite als priesterschap, compleet met vervolging van dissidenten. Ik overdrijf dit niet. Ik ben zelf als getuige à decharge opgetreden in schijnprocessen tegen complementaire kankerartsen als Henk Schram en Albert Ronhaar in Nederland en de geniale kankerarts Nick Gonzalez in New York, die geen kwaad hadden gedaan maar hun kankerpatiënten succesvol hadden behandeld met niet reguliere methoden.

De medische elite liet hier net als tijdens de inquisitie het vuile werk door de staat opknappen. Tenslotte moet nog een belangrijke conclusie worden
gemeld. Met de massa-entingen werd in ons medische vak de manier van denken, die sinds Hippocrates (460 v. Chr.) ongeveer gelijk was gebleven,
radicaal veranderd, geheel in stijl met de veranderde wetenschappelijke denkwijze van de 19e eeuw. Wat ons vak betreft zou je dat het veestapel-denken kunnen noemen. Niet meer denken aan de mens als individu, maar als deeltje van een statistiek. Wat betreft veestapels is daar geen bezwaar tegen, maar
mensen zo te beschouwen is een totale ontkenning van wat een mens is: niet primair een lichaam dat volgens algemene richtlijnen gerepareerd moet worden, maar primair een unieke ziel, waarvan er nooit zo een eerder geweest is en hierna nooit zo een meer zal komen.

Het is nog maar een kleine 250 jaar geleden, dat mensen zich wezenlijk ongerust konden maken over het heil van hun onsterfelijke ziel. Nu is een mens een onbetekenend radertje in een grote economische machine, nuttig zolang die bij kan dragen aan het economisch proces en zoniet een lastpost. Deze ontoelaatbare reductie van de unieke mens, die primair geest is, tot dier dat veterinair zonder egards voor zijn of haar werkelijke persoonlijkheid behandeld wordt, draagt sterk bij tot de epidemisch toegenomen golf van depressies, die o.a. bij de jeugd zorgelijke proporties aanneemt. In werkelijkheid hebt u bij de massa-entingen niet te maken met een goed doordachte preventieve maatregel, maar met een zieke wereldbeschouwing over de mens zelf.

Pesterij van het Ministerie van Volksgezondheid
Het is niet zomaar dat de medische elite de homeopathie niet alleen maar schouderophalend afdoet als ‘onbewezen’(een onjuiste uitspraak trouwens)
maar deze echt haat, omdat zij uitsluitend die unieke mens behandelt. De hele pesterij van het Ministerie van Volksgezondheid, waarbij het voor
fabrikanten/leveranciers van homeopathische middelen niet langer geoorloofd is de werkzaamheid van hun middelen op de etiketten te vermelden,
moet in het verlengde van die haat worden gezien. U hebt niet te maken met een medische discussie, was het maar zo..!

U hebt te maken met een wezenlijke oorlog van de zieltogende, maar heersende materialistische denkwijze, die de mens louter als een brok materie beschouwt én de denkwijze die weet dat de mens een onsterfelijke ziel is die hier tijdelijk in een materieel lichaam woont. We kunnen gewoon uitrekenen, dat als de materialistische zienswijze wint, de planeet ten onder zal gaan aan een steeds verder om zich heen grijpende vergiftiging. Het spijt me het zo grof te moeten zeggen, maar 60 jaar nadenken heeft me tot deze overtuiging gebracht.

De tekenen zijn hoopvol dat de goede kant wint, maar niet meer dan dat. Maar op uw eigen bescheiden plek kunt u veel doen. Het is tegen deze achtergrond dat we nu de ontwikkeling van de massa-entingen in de 20e en de 21e eeuw moeten onderzoeken. Het was pas in de tweede helft van de vorige eeuw dat de vaccinaties goed op gang begonnen te komen. Zoals vaak in een oorlog steeg de difterie, een levensgevaarlijke aandoening waarbij de mensen in taai slijm konden stikken. Dus werd een vaccin uitgevonden dat ongeveer in 1943 in Duitsland en heel sporadisch tijdens de oorlog in Nederland werd ingezet.

Was het vaccin werkzaam?
De opmerking tijdens de oorlog van een Berlijns kinderarts, dat op zijn afdeling de wel en niet geënte kinderen naast elkaar lagen dood te gaan, was wel waar, maar kon door de autoriteiten worden genegeerd, want in de huidige reguliere geneeskunde is dit een ‘anekdote’, zo maar een verhaal, en hoewel verhalen van de patiënten over hun leven superbelangrijk zijn in ons vak, kunnen ze niet in een statistiek worden gebracht of dubbel blind worden geverifieerd en passen ze ook niet in enig protocol. Ze gelden dus niet en in de reguliere kringen geldt het woord ‘anekdote’ als een sneer…

Veelzeggender is echter het volgende: Als we de mortaliteitsstatistieken van de difterie door de decennia heen bezien, dan blijkt dat net als bij de pokken
een scherp dalende lijn te zien is en dat helemaal tegen het einde van de lijn de difterie-entingen beginnen. Dan gebeurt er iets heel opvallends. De lijn
draait even om en gaat weer omhoog en na enkele jaren begint dit weer te dalen en heeft nu in Europa het nulpunt bereikt. Het idee dat goed onderhouden entingen de difterie weghouden is dus absurd.

Ook in de difterie hebben de entingen meegelift op de dalende difterielijn, is deze zelfs even ongunstig beïnvloed en zijn toen meegelift naar het einde. Ook hier weer zijn de entingen gaan strijken met andermans veren. Express? Ik denk het niet.. Een mens ziet nu eenmaal wat hij gelooft. Waardoor komt de daling? Alweer weten we het niet goed. De spontane geheimzinnige curve van infectieziekten? Het milieu dat zo veranderd is, dat het meer de virusziekten in de hand werkt dan de bacteriële infecties? Betere hygiëne? Wie het wel weet mag het zeggen, al weten we zeker dat het de entingen niet waren.

Het zou onze medici sieren als we wat bescheidener aankeken tegen waar we werkelijk toe in staat zijn bij ziektebeheersing. Toen ik in 1953 met mijn huispraktijk begon was de difterie-enting inmiddels algemeen geworden. Daarvóór werd hij sporadisch gegeven. Bovendien waren de kinkhoest en tetanus aan de ampul toegevoegd zodat we de zgn. DKT enting gaven.

De kinkhoestenting bleek op den duur een kreng van een enting te zijn, die veel langdurige en soms blijvende naverschijnselen gaf, al was ik me daar totaal niet van bewust. Nu al vast kan ik zeggen, dat er een stroom van chronische neus-keel-ooraandoeningen op gang kwam die kwistig met sloten antibiotica werden bestreden, wat de darmflora vaak blijvend beschadigde ( ik spreek met achteraf kennis) Na een aantal jaren werd aan de DKT de P van polio, kinderverlamming toegevoegd en werd ook de enting teruggebracht naar de 9de en 10de en 11de maand.

Catastrofe
Daarvoor vonden de vaccinaties in het 2e of 3e jaar plaats. Zelfs de regulier-denkende artsen begonnen toch vrij veel acute reacties te zien, die de eerste week voorkwamen, terwijl de chronische reacties voor ons bewustzijn verborgen bleven. Bovendien zou men ook nooit op het idee zijn gekomen van late reacties, want sluipenderwijs was een nieuw op niets berustend dogma ingevoerd: “Alleen dat geldt als inentingsreactie, wat in de eerste week na de enting optreedt en zelfs die reacties behoeven het lang niet altijd te zijn en kunnen op toeval berusten”. Zo kan je er altijd onderuit komen.

Of wat er toen gebeurde een gevolg was van de zichtbare bijverschijnselen of niet kan ik moeilijk inschatten maar wat er toen gebeurde mogen we rustig een catastrofe noemen. We moeten daartoe een sprong in de tijd naar het heden nemen. Bij de entingen die teruggeschoven werden naar de 9de, 10de en 11de maand bleef het niet. Heden ten dage worden alle baby’s van 6 weken als hun immuunsysteem nog totaal onrijp is, geënt met een cocktail van maar liefst zeven verschillende ziektekiemen, namelijk naast de DKTP die van HiB (haemophilus influenzae), hepatitis B (die niet ongevaarlijk is zelfs bij volwassenen) en die soms al op de eerste dag wordt gegeven en pneumococcen. Deze worden ook op de 3de,4de en 11de maand geënt. Op de 14de maand meningitis C en BMR (bof, rode hond en mazelen).

Dit wil dus zeggen dat een kind van 14 maanden vandaag al 25 porties niet totaal ongiftige ziektekiemen heeft binnengekregen, plus de eveneens niet-onschuldige aanvulstoffen zoals bijvoorbeeld aluminium , dat een hersenvergif is. Dat is het voorlopig, maar nieuwe vaccins staan te trappelen om aan dit schema te worden toegevoegd. Dat is geen fantasie, in de USA zijn ze al verder en wat daar gebeurt, gebeurt op den duur ook hier. Misleidende propaganda Laat me, voor we verder gaan, eerst iets uit mijn praktijk vertellen.

Zagen wij artsen iets veranderen in onze praktijken?
Ja, nou en of! Toen ik op 15 april 1953 mijn huispraktijk in Haarlem startte was het ziektepatroon bij kinderen over het algemeen hetzelfde als wat ik als kind had meegemaakt. Kinderen waren over het algemeen gezond behalve in achterstandswijken waar “zieke broer en zwakke zus” naar het Biovacantieoord werden gestuurd om eens lekker op te knappen. Tussen de twee en de zes jaar maakten we als routine de gebruikelijke kinderziekten mee zoals waterpokken, rode hond (een fluitje van een cent) mazelen en bof (een week lang eerst één en dan een andere wang dik).

Alleen van de mazelen was je de eerste vijf dagen flink ziek met vaak hoge koorts en raspende hoest, maar dan overwon het immuunsysteem de ziekte met het verschijnen van de bekende rode vlekken op de huid, waarbij de temperatuur scherp daalde. Als men op het ogenblik tijdens de mazelen-epidemie van 2013 keer op keer, als afschrikwekkende voorbeeld van hoe erg mazelen wel is, een kind laat zien met (duidelijk nog aangedikte) rode vlekken, dan laat men in werkelijkheid de succesvolle geneesfase zien.

Je kunt hier duidelijk van misleidende propaganda voor het ‘prikje’ spreken waarover verder in dit artikel nog meer. In de zomer was er vaak in de maand augustus een polio-epidemietje, maar waar de mensen nu schijnen te denken dat al die oningeënte kinderen massaal verlamd raakten, zodat het bijna een wonder mag heten dat er nog volwassenen en zonder krukken rondlopen, gebeurde er iets totaal anders.

Het poliovirus veroorzaakte bij de overgrote meerderheid van de kinderen slechts een onschuldige zomerdiarrhee, die na enkele dagen genas zondertherapie (wat kamillethee en bosbessensap) en die wél voor het leven immuniteit tegen kinderverlamming gaf. Slechts een zeer kleine minderheid (ik ken het getal niet maar het was laag) kreeg verlammingsverschijnselen. Bij sommige kinderen was dat tijdelijk, maar helaas bij anderen levenslang, waardoor polio toch een rampziekte was.

In Duitsland woedde tijdens de oorlog een grote polio-epidemie, maar in één stadje was de bevelvoerende officier tevens natuurgeneeskundig arts en beval de ouders hun kinderen zonder eten naar school te sturen waar ze eerst een lepeltje rauwe zuurkool op moesten eten en daarna mochten ze pas hun boterham opeten. De zuurkool gaf een gezonde darmflora met melkzure bacteriën en daar had het poliovirus niet van terug. Als enig stadje bleef dit vrij van polioverlammingen.

Kinkhoest
Afgezien van de kinderziekten die van het 2de tot het 6de jaar op fikse afstanden elkaar opvolgden met de kinkhoest meestal als laatste, al kreeg lang
niet iedereen die, had je ook af en toe een griepje of een fikse verkoudheid. Al deze zaken trainden het immuunsysteem voor het latere leven, zodat de kinderen op de middelbare school meestal gezond waren. De rest van de aandoeningen bij kinderen bestond uit iets wat je geen ziekte kon noemen, namelijk verwondingen waarbij de huisongelukken bij peuter die net rond begonnen te scharrelen te duchten waren.

Dit vertrouwde beeld begon in de zestiger jaren toen de DKTP enting algemeen was geworden te veranderen. Inderdaad zag je minder van de gebruikelijke kinderziekten al waren ze niet geheel weg, dus de vaccinaties deden wel iets. De kinkhoest is zelfs een tijd helemaal weggeweest (gezien het feit dat die later weer terug kwam speelden andere factoren dan de enting kennelijk ook een rol). Het was in die stille tijd geen uitzondering dat moeders mij opbelden en zeiden dat hun kinderen zo raar hoestten en dat hun (meestal niet zolang geleden afgestudeerde) huisartsen niet konden vinden, wat het was en zeiden dat het vanzelf weer over zou gaan.

Ik liet ze dan zo’n hoestend kind aan de telefoon houden en na een lange gierende hoest kon ik zeggen: kinkhoest. Deze reageerde goed op een extract van het vleesetende plantje zonnedauw. Kinkhoest duurde ongeveer 6 weken. In de tijd dat de kinderziekten nog gewoon bij alle kinderen voorkwamen brachten ouders vaak hun nog niet besmette kinderen bij een ziek kind, want “dan hadden ze het alvast gehad”. Zo afwezig was de angst voor de gebruikelijke kinderziekten. Ja, de moeders wisten van hun eigen moeders en grootmoeders dat speciaal uit de mazelen een kind gezonder, sterker en zelfs wat wijzer tevoorschijn kwam.

Deze gedurende vele geslachten doorgegeven volkswijsheid is geheel verloren gegaan. De doormaakte kinderziekten gaven in tegen stelling tot de vaccinaties een levenslange immuniteit en ik raad dan ook elke lezer van dit artikel aan het prachtige boekje van Tim O’shea: Vaccinatie is
geen immunisatie. Werden de kinderen door de kinderziekten steviger en robuuster, beter tegen het leven bestand, de vaccinaties bleken op den duur het omgekeerde effect te sorteren.

De algemene weerstand van de kinderen begon sluipender wijze af te nemen. Dat gebeurde zo langzaam en geleidelijk, dat niemand het opmerkte en als er een nieuwe generatie huisartsen aantrad en de ouden met pensioen gingen werd deze wetenschap dan ook niet doorgegeven.  Alleen  zij die lang in de praktijk zaten en beschikten over een goed geheugen, zoals ik, met 54 jaar praktijk, begonnen zich achter de oren te krabben en zich af te vragen wat er aan de hand was.

Meer chronische aandoeningen
Kinderen begonnen meer en meer chronische aandoeningen te vertonen en een van de mensen die dat opviel was mijn vriend de huisarts Peter Mansfield uit York. Hij turfde het aantal chronische aandoeningen en kwam tot de ontstellende conclusie dat ongeveer een derde van de jeugd in 1987 rondliep met een chronische of chronisch recidiverende klacht, al dacht hij dat het aan de toenemende vergiftiging van het milieu lag, zoals hij uit de doeken deed in zijn boekje ‘Chemical Children’. 

Dat was ook zo: de afgenomen weerstand van onze kinderen kwam zeker voor een belangrijk deel door de massa vaccinaties, maar het milieu werd ook giftiger, zodat de kinderen er zich slechter tegen konden verweren. De klachten die we zagen toenemen kwamen vroeger voor een deel ook voor en ook daarom werd niet opgemerkt dat er iets anders aan de gang was: De verandering was dat ze niet meer goed verdwenen. Bijvoorbeeld de eindeloze recidiverende neus-keel-ooraandoeningen (waar, zoals later ontdekt werd vooral het kinkhoestvaccin zo grote rol in speelde) en de bijna onafzienbare stroom van kinderen met jeukende huidaandoeningen.

‘Kwikzilvertjes’
Op latere leeftijd trad een zeer vreemde nieuwe ziekte op, die zich vooral bij meisjes uitte: de aanvankelijk door de huisartsen als puur psychisch beschouwde chronische vermoeidheid. Maar een voorloper daarvan was dat kinderen over het algemeen sneller moe waren. Ook begon een stroom van
vreemde verschijnselen op gang te komen die op den duur voornamelijk als ADH en ADHD werden aangeduid. Vroeger had je ook drukke kinderen die destijds in de opvoedingsboeken als ‘kwikzilvertjes’ werden aangeduid, maar nu had je kinderen die echt niet meer stil konden zitten, voortdurend
onrustig waren, slecht sliepen, kortom een ramp in de opvoeding waren.

De industrie haakte daar op in en vond het middel RITALIN uit. Een cocaïne achtige stof, die kinderen in de klas veranderden in brave licht zombi-achtige wezentjes (de juffen in de klas hadden en er geen kind meer aan en drongen er bij de ouders op aan om Ritalin aan de kinderarts te vragen). Een heerlijke oplossing maar niet zo’n beste als je bedenkt dat PATscans uitwezen dat de bloedsomloop in de hersenen wel tot 30% kon afnemen wat voor nog groeiende hersenen toch niet zo’n goed idee lijkt.

Maar ook allerlei neurologische afwijkingen werden meer gangbaar bij kleine kinderen waaronder bijvoorbeeld de kindermigraine. Verder zagen we een toename van iets wat ook al lang bekend was, maar dat nu echt begon op te vallen, namelijk de dyslexie. Let wel, ik zeg niet: Dat komt allemaal door de entingen, maar gezien mijn langdurige ervaring zeg ik wel dat de massa-vaccinaties een wegbereider waren voor de toename van vroeger sporadisch voorkomende aandoeningen. Over dat smartelijke verschijnsel, de wiegedood, waarbij kerngezonde baby’s ’s-morgens dood in bed worden gevonden kom ik nog te spreken. Ook over het toegenomen autisme.

Enkele pioniers begonnen hier en daar netelige vragen te stellen die dwars tegen de inentdogmatiek ingingen, waarvan de hoofdvraag was: Bestaat er een verband tussen wat we zien en de massa-entingen? Die cruciale vraag werd door steeds meer mensen met ja beantwoord en nu in 2013 dat ik dit artikel schrijf, is er een enorme literatuur beschikbaar aan boeken en artikelen, die bewijzen dat dit verband bestaat en hoe dat exact in elkaar zit. Het zou een echt lijvig boek vergen dat allemaal alleen maar samen te vatten.

Uit de overmaat aan informatie zal ik hier drie pioniers aanhalen die je laten begrijpen van wat er aan de hand is. De ereplaats behoort zeker aan Viera Scheibner, een Australische wetenschapster. Die een fenomenale kennis over dit onderwerp heeft verzameld en uit de nota bene regulier-wetenschappelijke literatuur het boek heeft samengesteld dat heet: ‘Vaccination, 100 Years of orthodox research shows that Vaccines represent a medical assault on the immunesystem’.

Wiegendood
Ik zal van haar een onderzoek noemen: Stelt u zich een slapende baby voor. Inademing, uitademing.. een seconde pauze.. inademing… enz. Nu wordt de baby de eerste DTP toegediend en daarna wordt het kind wekenlang ’s nachts aan een ademmonitor gelegd. Wat zien we? De adempauze neemt gemiddeld toe tot 6 seconden. Deze verstoorde adempauze die veroorzaakt moet worden door een aantasting van het slaapcentrum in de hersenen, houdt gemiddeld 6 weken aan maar na 4 weken wordt alweer de volgende vaccinatie gegeven en nu krijg je een stapeleffect.

Voor zéér gevoelige kinderen verlengt de adempauze zo zeer, dat ze de genadeklap krijgen en dan worden ze dood gevonden: de wiegendood. Er is gezegd dat deze wordt veroorzaakt omdat moeders hun kind op de buik laten slapen, maar ik ben er van overtuigd dat althans een deel van deze kinderen zich in extreme benauwdheid heeft omgedraaid en dat dan de buikligging een gevolg was van hetzelfde dat de wiegendood veroorzaakte. In ieder geval heeft men in Japan de waarschuwing ter harte genomen en heeft men de eerste vaccinatie uitgesteld naar het 2de jaar en toen verdween de wiegendood grotendeels. En de overall mortaliteit van de kinderen werd in Japan de laagste in de wereld.

Shaken baby syndroom
Ik blijf nu even in Australië. De zeer vroeg geënte kinderen kunnen na de entingen ook andere tekenen vertonen van een hersenbeschadiging. Toen gebeurde er iets zeer tragisch. Jonge ouders werden ervan beschuldigd de baby door elkaar gerammeld te hebben en werden wegens het ‘shaken baby syndroom’ (geschud kind syndroom) uit de ouderlijke macht gezet en belandden zelfs in de gevangenis. Totdat Viera ging optreden als getuige à décharge bij de rechtzaken en kon aantonen dat wat er aan de hand was kinderen betrof, die nét hun enting hadden ontvangen en die daardoor waren beschadigd.

Viera ontdekte nog iets over de wiegedood, namelijk dat die pieken vertoonde op zeer bepaalde dagen na de vaccinatie, nl. dag 2, 5, 6, 8, 11, 13, 16, 18 en 21. U ziet, dit is lang voorbij de eerste week dat volgens de entautoriteiten de tijd is waarin ent reacties mogen optreden. Ik heb zelf een baby behandeld die door de moeder op het laatste nippertje uit de wiegedood gered werd. Het kind werd ’s nachts aan de ademmonitor gelegd die een alarmschel deed afgaan als het mis was.

De ouders werden elke nacht enkele malen uit de slaap gehaald totdat ik de DKTP nosode gaf. Waarna het leed snel verholpen was. (zie voor nosode verderop in dit artikel). Giftige hulpstoffen De tweede pionier die ik hier wil noemen is de Amerikaanse neurochirurg Russell Blaylock. Er werd namelijk door mensen die de bijverschijnselen waarnamen vermoed, dat deze werden veroorzaakt, (vooral de hersenbeschadigingen) door bijmengingen in de ampullen die toegevoegd werden om de immuunreacties te versterken.

Eén ervan was bijvoorbeeld kwikhoudend thimerosal, die tientallen jaren in de DKTP inenting zat, ondanks het feit dat bekend was dat kwik  hersenbeschadiging kon geven. (Men wist dat al in de 19e eeuw). Na 40 jaar heeft men eindelijk de thimerosal verwijderd, maar toen dook die ineens weer op in de Mexicaanse griepenting. Russell Blaylock zei: “Inderdaad, kwik doet kwaad maar dat is niet de hoofdzaak. Ons immuunsysteem is namelijk zó ingericht, dat het één infectieziekte per keer het beste aankan. Vandaar de op ruime afstand optredende kinderziekten. Ent je echter maar liefst, zoals nu, zeven verschillende ziektekiemen tegelijk in (en dat nog in de 6e week, als het systeem onrijp is) dan pleeg je een handelwijze die dwars tegen de natuur ingaat en dat wreekt zich.”

Ik wil daar het volgende aan toevoegen: De besmetting met kinderziekten ging hoofdzakelijk via huid en slijmvliezen en daar speelden zich dan ook de verschijnselen af, zoals vlekken bij mazelen en de hoest bij kinkhoest. Het fantastische ‘buitenste’ verdedigingsleger ging de strijd aan. Bij de vaccinaties
wordt echter dat buitenste systeem door de prik omzeild en wordt direct het binnenste verdedigingsleger aangesproken dat bedoeld is voor heel andere dingen, zoals het opsporen van kankercellen waarvan wij in onze vervuilde tijd honderdduizend per dag maken die opgeruimd moeten worden.

Russell zegt: “Door de onnatuurlijke handelwijze komt het immuunsysteem in paniek en maakt geen weerstand aan, in tegendeel het maakt zogenaamde excitocinen, ontstekingsstoffen, bovendien tracht het de gifstoffen weg te houden uit het bloed en stalt ze zo gauw mogelijk in de vetweefsels”.

Ontstekingen van pril hersenweefsel
Nu heeft een baby nog nauwelijks vetweefsels behalve in de hersenen, die voor een belangrijk deel uit vetachtige substanties bestaan. We hebben nu, daar in de 6de week een opstapeling van gif in hersenweefsels en een excitocinen-aanmaak door heel bepaalde cellen in de hersenen, de gliacellen en dan
ontstaan ontstekingen van pril hersenweefsel. (dat pas zijn volle rijpheid tegen het 20e jaar bereikt). De ontstekingen geven praktisch geen verschijnselen naar buiten toe, behalve bij sommige kinderen een heel naar krijsen, het zogenaamde hersenhuilen.

Maar er wordt wél hersenweefsel beschadigd en dat uit zich pas later in bijvoorbeeld vertraagd op gang komen van de spraak, wellicht een deel van de
ADHD en zeker een deel van het Autisme. Maar dat is zoveel later dat niemand het verband met de vaccinaties meer vermoed. Dus: enten maar jongens,
het ‘prikje’ is volkomen veilig. Russell vermoedt dus dat de verborgen hersenweefselontstekingen aan de wortel liggen van latere leer en gedragsproblemen.

Nosoden, homeopathische verdunningen
De derde die ik met ere wil noemen is mijn helaas erg vroeg gewaarde overleden collega de Limburgse arts Tinus Smits. Deze geniale man ontwikkelde een prachtige methode om de storing, die veroorzaakt werd door de entstoffen op te heffen, waarbij het tot massale ontgiftigingsverschijnselen kon komen vóór de patiëntjes opknapten, zoals een korte verheviging van de verschijnselen waarvoor de patiënt behandeld werd. Hij deed dat met behulp van zogenaamde ‘nosoden’, homeopathische verdunningen van de entstoffen zelf.

En dat was op zichzelf niets nieuws, maar wat nieuw was, was het volgende: Hij vond de resultaten van de gewone nosoden, bijvoorbeeld mazelen D30, niet afdoende en zei dat een entvergiftiging verschillende boven elkaar gelegen lagen van de menselijke structuur aantasten, beginnend met de grovere zoals hersencellen of bekleding van de sinussen in het neusgebied en dan opklimmend naar subtieler lagen zoals psychologische verschijnselen als depressie en storingen in het denken zoals in het extreme geval autisme.

Hoe ijler het gebied, hoe hoger de nodige homeopathische potentie. Hij gaf kuren met 4 oplopende potenties en zijn resultaten waren ronduit verbluffend. Veel chronische patiëntjes genazen blijvend en hij had als misschien wel de eerste in de geschiedenis resultaat bij autisme. Hij legde dat neer in het aanvankelijk eerst in het Engels uitgekomen boek ‘Autism’, (omdat er in Nederland geen belangstelling bij de uitgevers was). Gelukkig is het nu uitgebracht door Emryss: ‘Autisme,de wanhoop nabij’.

Vaccinatie-beschadigingen
Ik had in 1981 een deel van mijn huispraktijk overgedaan en me van toen af meer geconcentreerd op de niet toxische tumortherapie en op kinderen met voedsel- en chemische intoleranties. Al spoedig bestond 60% van mijn praktijk uit kinderen onder de twaalf, die uit het hele land naar me toe kwamen met die stroom van nieuwe of sterk toegenomen klachten. Ik was toen net bekend geraakt met een voor mij prachtige vorm van diagnose stellen met eenvoudige handgrepen, de kinesiologie.

En aangezien ik net in die periode ook bewust werd van de vaccinatiebeschadigingen (bijverschijnselen is een fout woord want het zijn de bij entingen horende verschijnselen) vond ik dat veel kinderen sterke reacties vertoonden op de verschillende vaccinaties. Van mijn vriend Rob Hornstra leerde ik toen de Smitstherapie en dat was een gouden greep. Zodra ik die toepaste gingen de resultaten met sprongen omhoog en vaak bleek de ontgifting van de entingen hetzij de kern hetzij het sluitstuk van de therapie te zijn.

Ik raakte diep onder de indruk hoe ernstig en ver verbreid de beschadigingen waren en dat het inderdaad van de entingen kwam bleek uit de genezing met de nosoden. In mijn boek ‘Op je gezondheid’ noem ik 17 patiënten met ernstige neurologische klachten door de vaccinatie (die soms al jaren bestonden) en die geheel genazen en in mijn in de herfst uitkomende boek ‘Hoe houdt u uw kind gezond’, komen in de 70 praktijkgevallen veel patiëntjes voor, waarbij de vaccinontgifting een must was voor volledige genezing.

Het hoogtepunt was tegen het einde van mijn praktijk (ik stopte in 2007) Toen ik een jongetje op spreekuur kreeg dat autistisch was. Al 4 ½ jaar gaf dit kind geen contact meer en op school deed hij niets. In een maand genas hij tot mijn stomme verbazing blijvend. Met uitsluitend de Smitstherapie. De boosdoener bleek de BMR inenting te zijn, wat ik uit Engelse literatuur had opgevist. Niet voor niets geeft zelfs de reguliere geneeskunde de BMR pas in de 14de maand, want het is een linke enting.

Des te opvallender is, dat juist deze enting met zijn autisme gevaar (dat overigens ontkend wordt) nu bij de mazelen epidemie gegeven wordt bij véél jongere baby’s en dat enkele volstrekt onkundige lieden zelfs trachten er een verplichting van te maken. Als dat lukt, is het hek van de dam. (U denkt misschien dat de baby’s “even het mazelenprikje” krijgen, nee, het is naar ik vernomen heb de BMR).

Tinus Smits was zo ontzet, overigens net als ik, over wat hij allemaal zag dat hij in de krant een voorzichtig waarschuwend woord liet horen, wat hem prompt een vervolging door de Inspecteur van de Volksgezondheid (of moet ik Volksziekten zeggen ) opleverde. Weer moest ik denken aan de Inquisitie, die allen die tegen de Kerkelijke heersers ingingen meedogenloos vervolgden. Ik weet bijvoorbeeld dat vele jongere collega’s wel degelijk hun bedenkingen hebben tegen het entbeleid maar hun mond niet open durven te doen omdat ze pas begonnen zijn en met hun hoge kosten geen vervolging aankunnen.

De nosodentherapie bewijst dus dat de vaccinaties niet veilig zijn en het is wel opvallend, dat waar ze vroeger vrij in elke apotheek te krijgen waren ze op bevel van de Inspectie uit bijna alle apotheken verwijderd zijn. Daarom bestelde ik de nosoden altijd bij apotheek de Nijs in Gent, maar verleden jaar werd het ook daar van Staatswegen verboden, steeds weer met hetzelfde ondeugdelijke argument dat de werkzaamheid niet wetenschappelijk bewezen is…

Massa experiment
Het zij overigens verre van me te beweren dat de vloed van beschavingsziekten, die ook de jeugdigen geslachten meer en meer aantast, denk aan de zeer
sterk toegenomen kinderleukemie, de sterk toegenomen astma en de met een factor 70x toegenomen allergische aandoeningen, uitsluitend het gevolg
zijn van de massa-vaccinaties. Dat zou nonsens zijn. Waar het ziektepatroon uit de 19e en het begin van de 20e eeuw beheerst werd door besmettelijke aandoeningen, is de nadruk nu komen te liggen op ziekten die het gevolg zijn van gifstoffen in de aarde, het water, de lucht en op nieuwe door de mens gemaakte straling. O.a. van GSM, UMTS masten, magnetrons, beeldschermen en radioactiviteit.

Wel kun je zeggen dat wij onze immuunsystemen, die ook zorgen voor uitscheiding van vergiften, dubbel en dwars nodig hebben en dat de massa-entingen juist de immuunsystemen van onze kinderen ernstig hebben verzwakt. Nooit eerder in de medische wereldgeschiedenis is er wereldwijd een dergelijk massa experiment op de jeugd toegepast waarbij immuunsystemen en zelfs het DNA molecuul in de knel zijn gekomen, zodat de beschadiging ook in de geslachten wordt doorgegeven.

Nogmaals, wij medici hebben zonder uitzondering het goede met onze patiënten voor maar de reguliere medische wetenschap lijdt aan een zonde die
al in de tijd van de oude Grieken als een der gevaarlijkste werd gezien en die zij “hubris”, hoogmoed noemden, die altijd leidde tot catastrofe. Dat is verschrikkelijk jammer want de Westerse reguliere wetenschap heeft in het medische vlak gezorgd voor resultaten, vooral in de acute geneeskunde, maar
hier en daar ook in de chronische, zoals bij reuma, diabetes en vele andere ziekten.

Onze diagnostiek lijkt wel toveren en onze operatietechnieken zijn fantastisch. Nooit is er zoiets vertoond. Ik doe daar niets aan af! Maar ons op de borst slaan is misplaatst. Laten we bedenken dat medisch handelen, met voorop de vele chemische “genees “middelen met al hun vaak gevaarlijke bijwerkingen, onze reguliere geneeskunde volgens ruwe schattingen heeft doen belanden op doodsoorzaak nummer 3, na kanker en hart en vaatziekte..!

Mazelen epidemie
Laat me nog even ingaan op onze mazelen epidemie van 2013. Hemel wat een tamtam, alsof we door een ramp getroffen zijn. Het klinkt schandelijk maar af en toe dacht ik: “wat zullen ze blij zijn als er echt een dode valt”. Koren op de molen van hen die de entingen verplicht willen stellen. Mocht de vrijwilligheid sneuvelen dan is echt het hek van de dam. Hebt u ook gelet op de zwaar tendentieuze berichtgeving dat weigeraars van entingen alleen de ‘bijbelbelt’ bewoners betreft en dat zich dáár dan ook de mazelen uitbreidt.

Totdat eindelijk op 3 augustus werd toegegeven dat 80% van de weigeraars mensen betrof die alleen serieus over gezondheid nadachten. Dezer dagen had ik een jonge man op bezoek die net vader was geworden. We kwamen over de vroege entingen te spreken en ik zei iets over de risico’s. Hij wierp me tegen: “Maar stel je eens voor dat niemand meer zou enten, wat er dan zou gebeuren?” Nu, in de tijd van slechts één enting was ik opgegroeid dus kon ik zeggen: “Weet je wat er gebeurt. Niets!!!” Hij kon het niet geloven.

Binnen mijn levensperiode is er een panische angst voor kinderziekten bij jonge ouders ingehamerd waarvan hun kleintjes nu gelukkig door de heilzame entingen verlost worden. Dat kan ver gaan. Ik denk aan de mevrouw die met haar baby huilend voor me zat, omdat een woedend consultatiebureauarts, toen ze nog om wat ent-uitstel vroeg, haar razend toebrulde: “Wilt u uw kind echt dood hebben!!!” (Ik heb haar geleerd te zeggen: “Nee, juist
niet, daarom wacht ik even.”).

Loodzwaar dogma
Hoe doorbreken we deze toestand? Goede voorlichting is zeer nuttig maar niet genoeg Die kan het tij alleen niet keren. Je kunt een loodzwaar dogma niet zomaar opheffen. Toch zit er schot in. Ouders sluiten zich aaneen en wisselen kennis en ervaring uit. Ze leren elkaar wat redelijk en wat onzinnig is. We zouden al een heel eind zijn als we het begintijdstip van de entingen na de 10de maand verschoven en als we alleen die entingen (en dan een voor een) zouden geven tegen ziekten waar je echt bang voor moet zijn, als polio en tetanus. Bof alleen als een jongetje nog geen bof heeft gehad en in de puberteit komt.

Rode hond alleen voor vrouwen die aan een zwangerschap willen gaan beginnen en die geen anti stoffen in hun bloed hebben en dan goed opletten of de
autismestatistiek gaat zakken!’. Ach, het zijn misschien dromen maar wat moet een mens zonder dromen? In ieder geval is het van groot belang dat u alle officiële voorlichting uiterst kritisch bekijkt. Daarom geef ik u tot besluit het motto mee dat ik leerde van een Engels journalist:

“GELOOF NOOIT IETS TOTDAT HET VAN OFFICIËLE ZIJDE ONTKEND WORDT”.

x
* * *
X

Marieke de Vrij:

‘Vaccinaties verzwakken uiteindelijk het immuunsyteem’..

x

Natuurlijk vind jij van deze manier van informatie verkrijgen, wat jij ervan vindt. Wij willen slechts deze info aanreiken, vanuit onze bekendheid met het erudiete werk van Marieke de Vrij, maatschappelijk raadsvouw. En dat hetgene wat haar boodschap is over de werking en invloed van vaccins en vaccinaties, feitelijk 1:1 overeen komt met dátgene wat medisch-wetenschappers hebben aangetoond, door strikt wetenschappelijk onderzoek, zoals je dat hierboven kunt lezen. Lees het verhaal van Marieke de Vrij en doe er je voordeel mee. Marieke is dus in staat energetisch collectieve velden te zien en te ‘duiden’.

Hetgeen zoveel betekent, dat ze energetische hetzelfde doet als jij, wanneer je op een zomerse dag bijvoorbeeld een donkere wolk ziet aankomen. De betekenis van die donkere wolk is al snel te duiden als ‘regen/onweer op komst’ of iets dergelijks. Door haar enorme ervaring met dit werk, heeft Marieke de Vrij de gave om waarnemingen te doen van de ESSENTIE van een ‘veld’. In dit geval is dat dus het wereldwijde veld van intentie van mensen om vaccins toe te passen. En de energetische werking van vaccinaties -vanuit dát veld- op het menselijke immuunsysteem, waar vaccins in eerste instantie hun werk zouden verrichten.

.“Ik neem innerlijk waar dat vaccinatie het natuurlijk immuunsysteem uiteindelijk steeds meer verzwakt, verstrakt en minder fijngevoelig alert doet maken op een breed spectrum van infecties. Een verzwakt immuunsysteem, in relatie tot een tijdperk dat voor ons ligt, zal zijn consequenties kennen en kan verregaande gevolgen hebben voor mensen die op aarde leven.

Maatschappelijk is vaccinatie iets vanzelfsprekends geworden. Echter tegelijkertijd respecteren we maatschappelijk onze eigen natuurlijke aard te weinig. Velen onder ons leven niet meer natuurlijk en geven daar blijk van het met hun levenswijze niet zo nauw te nemen.
Dit heeft tot gevolg dat er allang velerlei negatieve effecten optreden op onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. We beschermen ons (individueel en collectief) niet op een natuurlijke wijze, maar zoeken onnatuurlijke beschermingsmethoden buiten ons.”

Bescherming
Marieke gaat verder:

“We willen ons beschermd weten waar we ons zelf niet als eerste in bescherming omarmen. Zuivere vitale lucht en natuurlijk gerijpt voedsel, rijk aan vitaminen en mineralen zijn vereisten. Immers natuurlijke bescherming komt voort uit gezond en voldoende eten, voldoende beweging, uit vitaal water dat natuurlijke bescherming activeert zodat organen zich kunnen ontlasten van afvalstoffen en uit zuivere lucht, zodat de ademhalingsorganen gevitaliseerd blijven.

De hedendaagse mens is jachtiger of lustelozer geworden en daardoor ‘levenslozer’ waardoor hij niet meer vrij in- en uitademt. Hij heeft te weinig aandachtsvolle ruimte voor bewuste voedselopname, waardoor de verteringsprocessen overhaast en chaotischer verlopen dan bij mensen in natuurlijke omstandigheid. In feite hollen we met grote snelheid onze eigen natuurlijke aard voorbij. Onze maatschappij is in een situatie belandt die als onnatuurlijk gekarakteriseerd kan worden.

Onze maatschappij vertoont geen natuurlijke samenhang meer, maar creëert met onnatuurlijke prikkels onrust in zichzelf. Dit geldt zeker op het gebied van gezondheid waar we ons “onvoldoende zorgvuldig beschermd weten door eigen toedoen”

Marieke verwoordt het dus zó, dat we van de misvatting overtuigd zijn geraakt dat we bescherming niet uit ons zelf kunnen halen, maar dat die ergens anders vandaan moet komen.

“Dat maakt dat men zich vergaapt aan mogelijkheden die via anderen tot ons komen, waarin bescherming gegarandeerd wordt. Medici zeggen bijvoorbeeld: laat je vaccineren en je krijgt bepaalde ziekten niet meer, zoals verzekeringsmaatschappijen zeggen: sluit bij mij een verzekering af en je hoeft geen schade te betalen bij brand.”

Aantasting van het immuunsysteem
Vaccinatie in al zijn vormen houdt dit afhankelijkheidsidee met betrekking tot bescherming in stand en draagt niet bij tot een natuurlijke en gezondere  samenleving. Al die injecties zijn zo robuust dat ze de flexibiliteit en fijnmazigheid van het immuunsysteem (afweersysteem) aantasten en dat begint al bij
gezonde baby’s die een cocktail toegediend krijgen, terwijl dat niet nodig is. Marieke hierover:

“Gezonde jonge kinderen hebben doorsnee een grote flexibiliteit en een groot uithoudingsvermogen waarmee ze het leven aangaan. Onderschat dat niet. Zeker zij die geen bijzondere afwijkingen kennen. Dat maakt dat kinderen slagvaardig overweg kunnen gaan met infectiekiemen die hen tijdelijk wel als broedplaats innemen, maar die na korte of iets langere tijd geen blijvend bestaan in het lichaam kunnen hebben. Jonge kinderen zijn monter van aard en hebben daardoor een hoge vitaliteitgraad.

Hun jonge leven is een beetje vergelijkbaar zoals in de lente de ontkiemingskracht van de natuur zich laat gelden. Die robuuste vaccinatiecocktails werken heftig in op deze gezonde maar kwetsbare jonge levens. Deze kunnen hun constitutie eerder verslechteren en hun geestesgesteldheid verarmen dan dat ze een positieve uitwerking hebben. Het effect van die vaccinaties zal zich sterker manifesteren naarmate we meer generaties gevaccineerd hebben.

Vaccinatie ondermijnt de flexibiliteit van het immuunsysteem. Er wordt als het ware een dik pantser opgetrokken, gericht tegen bepaalde ziekten, maar het verstrakt tegelijkertijd het immuunsysteem in algemene zin. Hoe meer vaccinaties, hoe minder je natuurlijk fijnmazige immuunsysteem werkt. Er worden steeds meer mensen geboren die hooggevoelig zijn en daardoor ook veel kwetsbaarder zijn. Voor hun ‘fijnmazige’ constitutie is dat immuunsysteem enorm belangrijk. Het immuunsysteem kent de maat van de al of niet fijnbesnaardheid van de persoon die daarmee gemoeid is. Vaccinaties kunnen het hele systeem als het ware verdichten met negatieve gevolgen voor hun psyche.”

Strijd
Vaccineren werkt vanuit het bestrijdingsprincipe, er moet iets bestreden worden. Is dit een juist levensprincipe? Volgens Marieke kun je een ziekteverwekker in het menselijke lichaam niet zomaar koppelen aan micro-organismen die in ons lichaam aanwezig zijn, om afvalstoffen op te ruimen, er leeft immers van alles en nog wat in ons lichaam. Marieke hierover:

“Als je je strijdbaar opstelt, roep je altijd verdediging op. Alleen als je jezelf in neutraliteit weet te plaatsen en in liefdevolle verbinding tot wat er gaande is, is er geen weerwoord maar aanvaarding van wie je bent in de situatie die zich tekent. Wanneer je iets willens en wetens tracht uit te bannen door middel van bestrijding, dan verleg je de natuurlijke grenzen van de biotoop, zowel van de ziekteverwekker als van de mens die steeds minder in staat is zijn eigen
natuurlijke biotoop actief te houden. Strijdvaardigheid komt voort uit disbalans die er al is.”

Die disbalans wordt versterkt doordat je met extra grote inzet van middelen van buitenaf in de regel de strijd aangaat met de ziekteverwekker.

Begrenzing
Het is noodzakelijk dat wij ons ook bewust worden van het maatschappelijk vermoeidheidsyndroom. We worden overspoeld met velerlei indrukken waar
we ten diepste niets mee kunnen, maar die we steeds weer pareren en we gaan alsmaar door. Marieke hierover:

“Natuurlijk leven vanuit een natuurlijke inbedding krijgt de kans niet om ons te beschermen tegen overmaat. Sinds vaccinaties ruimer verspreid worden, lijkt een hogere weerbaarheid geactiveerd te worden, maar tegelijkertijd kun je zeggen dat bij velen een verstrakking in het systeem is opgetreden. We weten niet meer wat natuurlijk leven inhoudt. Echter een natuurlijk levend lichaam dient de maat van zijn natuurlijke begrenzing te kennen, momenten van rust te neme en momenten van zelfverzorging”

De natuurlijke grenzen die het lichaam aangeeft, voelen we niet meer en we hollen maar contactloos door. Uiteindelijk moet dat kunstmatig worden opgevangen door steeds meer medicijnen en door vaccinaties ter bescherming tegen ziektekiemen. We dienen ons te begrenzen. Er treden steeds meer vermoeidheidsziektes op, meer lusteloosheid, een toename van vergeetachtigheid, meer allergieën en auto-immuunziekten. Mede omdat we het natuurlijke lichaam niet trouw zijn, roept de onbegrensdheid sluipende ziektebeelden op als natuurlijk signaal die het immuunsysteem aantasten. Zij wijzen ons terug naar een natuurlijker bestaansrecht dan dat we ons momenteel zelf gunnen. Hier helpt geen vaccinatie tegen.

Thuis in jezelf
Veel mensen zijn bang voor indringing van invloeden van buitenaf. Marieke legt dit uit:

“Je ziel heeft een lichaam betrokken en dat lichaam kent symbolisch vele vertrekken en jij dient zélf al die vretrekken met aandacht te bewonen. Als jij thuis bent in jezelf en je leert jezelf van binnenuit kennen, dan begenadig je je gaven en talenten en ga je er eervol mee overweg. Je ziel bewoont dan je lichaam en heeft een directe lijn met jouw natuurlijke Ik. Maar overal waar jij niet natuurlijk leeft, waar je ego-ik het overneemt, heeft de ziel geen ingang. De ziel wil je weer terugroepen onder andere door ziekte en door psychische nood.

Zij zegt: alsjeblief, je bent niet thuis, je hoort me niet! Het huis waar ik ingetrokken ben, verkwansel je, waardoor ik als ziel niet actief kan zijn om doorleefd, jouw gedrag aan te sturen naar zaken die jouw wezen wenst. Wanneer je het lichaam weer zijn respect betuigt, wanneer je weer aanvaardt dat de ziel alleen signalen afgeeft naar jouw natuurlijke Ik en niet naar je ego-ik, dan besef je hoe belangrijk natuurlijk functioneren is. Dan ben je op weg naar een bevredigend leven met accent op vrede in plaats van strijd.

Lichamelijke of psychische kwalen en zelfs wangedrag kunnen mens en maatschappij tot een vernieuwd inzicht uitnodigen:

“Natuurlijker leven behoeft

zeldzamer selectieve vaccinaties

en alleen vanuit

gegronde noodzakelijke redenen.”