Of bidden überhaupt zin heeft….?!

x

‘Spooky’ genezingen op afstand

Bron: WDDTY VOL 22 – January 2012

© 2012 vertaling Tineke de Jong voor WantToKnow.nl/.be

x

De resultaten waren krachtig en ‘vooralsnog’ onverklaarbaar; een groep van vrouwen, die kort daarvoor een keizersnede hadden ondergaan, hadden een aanzienlijk lagere hartslag en de bloeddruk — nadat zij, op afstand  (ruim 100 km) waren behandel waren door een Reiki-genezer.
De onderzoekers van de Universiteit van Toronto hadden niet getest op cardiovasculaire effecten; ze wilden zien of een Reiki-genezer,  op afstand de pijn kon verlagen bij een groep vrouwen na een keizersnede-bevalling. In feite bleek de genezer niet in staat de pijn te verlichten van de 40 aangewezen vrouwen voor een reiki behandeling in de proef, waarin  ook een andere groep van 40 vrouwen deelnam, die alleen pijnstillende medicijnen kreeg.

Het was een dubbel-blinde studie, geen van de vrouwen wist dat ze waren geselecteerd voor deze reikibehandeling. Al de vrouwen in de reiki-groep had een aanzienlijk lagere hartslag — ongeveer 74 slagen per minuut vergeleken met bijna 80 slagen bij de vrouwen die alleen pijnmedicatie kregen toegediend. Ook was de systolische bloeddruk verminderd (106 mmHg vs 111 mmHg) 3 dagen na de operatie.
Deze bevindingen herhalen de resultaten van 3 eerdere studies waarbij Reiki-op-afstand en, nog, de onderzoekers zeggen de verbeteringen naar kans zou kunnen zijn omdat “verre reiki van methode van actie onbekend is” (BMJ Open, 2011; 1: e000021; doi:10.1136 / bmjopen-2010-000021).

Verandering van  standpunt
Deze reactie van de onderzoekers uit Toronto is niet ongewoon. De evolutionaire ontwikkeling van allereerst totale ontkenning naar een volledigheid van openheid van geest ten aanzien van gebedsgenezing, wordt geïllustreerd in een reeks studies naar gebedsgenezing over een periode van 9 jaar door een wetenschappelijk onderzoeksteam.

In hun eerste analyse inzake hun studie ‘Bidden voor iemand anders’, concludeerden de onderzoekers van de theologische afdeling in Cambridge het volgende: ‘De tot op heden gepresenteerde onderzoeksresultaten zijn interessant genoeg om verdere studie te rechtvaardigen.’  Er werd zelfs gewag gemaakt van… God in hun samenvatting: “Als er enig voordeel kan worden afgeleid uit God’s antwoord op een gebed, kan dit vallen buiten het bereik van het onderzoek naar bewijs of het weerleggen ervan.”  (Cochrane Database Syst Rev, 2000; 2: CD000368).

In 2007 hadden de onderzoekers van het Hertford College aan de Universiteit van Oxford, hun onderzoek verkleind tot 10 geselecteerde studies, met 7646 deelnemers. Deze voldeden aan de veeleisende normen van de Cochrane-protocollen voor ‘goede wetenschap’; en ook zij concludeerden  -wederom dus-  dat de resultaten van onderzoek naar gebed  verdere studie rechtvaardigde. (Cochrane Database Syst Rev, 2007; 1: CD000368).

En twee jaar later, veranderden de onderzoekers compleet van standpunt. “We zijn er niet van overtuigd dat verder onderzoek naar deze interventie [gebed] moeten worden uitgevoerd, we zouden graag zien dat  alle beschikbare middelen voor dit onderzoek gebruikt wordt voor andere vragen in de gezondheidszorg,” concludeerden zij — maar de gegevens die ze hadden geanalyseerd waren  exact hetzelfde als die welke zij in 2007 had onderzocht. (Cochrane Database Syst Rev, 2009; 2: CD000368).

De Benson brander
Dit terugtrekken in scepsis is overigens begrijpelijk. De suggestie dat  enige vorm van het op afstand helen, zoals Reiki, gebedsgenezing, gebed, intentie, therapeutische aanraking en  spirituele genezing effectief zou kunnen sorteren, roept veel vragen op in de moderne wetenschap, biologie en geneeskunde, laat staan het ‘niet-bestaan’ van God. Artsen en onderzoekers hebben een soortgelijk standpunt inzake het op afstand  helen als de natuurkundige Albert Einstein dat had inzake non-lokaliteit, of kwantumverbondenheid, die Einstein beschreef als ‘een spookachtige actie op een afstand’.

Ieder positief resultaat is echter steevast ontkracht en afgedaan als wishful thinking of een placebo-effect, een slecht opgebouwd onderzoek of zelfs een misrekening van de gegevens..!

Het laatste woord over dit ongemakkelijke onderwerp van het verre helen was, volgens de sceptici, die van Dr. Herbert Benson aan de Harvard Medical School. Hij had 1800 patiënten geworven voor zijn onderzoek, die een operatie voor een coronaire (slagader) bypass hadden ondergaan.

Het was een onderzoek naar de therapeutische effecten van bidden voor een ander. Deze 1800 patiënten werden in drie groepen onderverdeeld:

1. voor de eerste groep werd gebeden, maar dat wisten de patiënten niet;
2. voor de tweede groep werd niet gebeden en dat wisten de patiënten niet; en
3. voor de derde groep werd gebeden en dat wisten de patiënten wel.

De gebedsgroepen werden geselecteerd uit vier christelijke richtingen. De voornaam én de eerste letter van de achternaam van ‘hun’ patiënt werd aan de gebedsgroep, de biddenden dus, verteld en hen werd de opdracht gegeven, om in hun gebeden de uitdrukking ‘voor een succesvolle operatie met een snel, gezond herstel en geen complicaties’ te gebruiken.

Benson’s verrassende conclusie was dat al dit bidden niet helpt, niemand van de groep ervoer enig voordeel van het bidden; eigenlijk had het een negatief effect. Voor degenen voor wie gebeden was en dit wisten was het effect het slechtst…  59% leed aan postoperatieve complicaties, in vergelijking met 52% en 51%  in de andere twee groepen. (Am Heart J, 2006; 151: 934–42).
Critici ten aanzien van dit onderzoek beweerden dat Benson faalde in het repliceren van een reële levenssituatie. De meeste mensen die bidden voor een ander kénnen deze persoon. Alleen het horen van de voornaam en de eerste letter van de achternaam geeft geen eerlijk resultaat, zo beweerden zij. En voorafgaande studies over dit onderwerp hadden wel een nauwkeurige en meetbare uitkomst. (zie hierboven). Dan is er ook nog de bijkomende kwestie van de mensen voor wie gebeden werd. Zij waren geen passieve ontvangers en teleurgesteld toen zij ontdekten dat de ‘bid groep’ niet bestond uit  familie, goede vrienden of uit mensen uit hun eigen geloofsgemeenschap.

Onbeantwoorde gebeden
Van alle verschillende ‘genezing op afstand’ modaliteiten, is bidden in het bijzonder problematisch, omdat het 3 intenties bevat: de persoon die bidt, de persoon voor wie gebeden wordt, en het vermoedelijk bestaan van God, die aangeroepen wordt om de genezing te beïnvloeden.

Bernadette Soubirous (foto),  die in 1858 het Lourdes centrum van wonderlijke-genezingen centrum stichtte, nadat ze een visioen had gehad, suggereerde dat God het verafschuwt om betrokken te worden bij menselijke affaires… “Onze God verricht zelden wonderen”, zei zij. Dit verklaart misschien waarom onderzoek naar bidden soms positieve en soms negatieve uitkomsten heeft.

Cardioloog Mitch Krucoff  bereikte beiden uitkomsten in zijn 2 onderzoeken (genaamd MANTRA) naar gebedsgenezing. In zijn eerste onderzoek onderzocht hij 150 geselecteerde hartpatiënten, met verstopte kransslagaderes die een angioplastiek ondergingen. De groep werd verdeeld in 5 subgroepen van 30 patiënten.
Eén van de groepen onderging alleen de conventionele behandeling. De andere groepen kregen naast de normale behandeling ook nog een ‘body en mind therapie’ zoals ontspanningstherapie, helende aanraking, begeleide imaginatie of gebedsgenezing.

En wat bleek: alle patiënten met een alternatieve behandeling naast de conventionele genoten een ongeveer 50% hoger/beter resultaat tijdens hun genezing in de ziekenhuisperiode, vergeleken met de groep met de standaardbehandeling. Men zag ook een reductie van 30% aan complicaties zoals de dood of een hartaanval. De meest effectieve van de alternatieve therapieën was veruit het bidden, mogelijk als een reflectie op de groep die hiervoor was geselecteerd. Dit waren onder andere boeddhistische monniken, nonnen van de karmelieten orde, maar ook het plaatsen van ‘boodschappenbriefjes’ in de Klaagmuur in Jeruzalem. (Am Heart J, 2001; 142: 760–7).

Gesterkt door de resultaten plande Dr. Mitch Krucoff een tweede MANTRA-onderzoek, dit keer met 748 patiënten die wachtten op een angioplastiek, verdeeld in 12 gebedsgroepen. En dit keer gebruikte hij ook 3 andere helingsmodaliteiten en een groep die alleen de conventionele behandeling kreeg. De resultaten lieten geen verschil zien tussen de verschillende benaderingswijzen van genezen. Toegegeven, het onderzoek werd onderbroken door de terroristische aanslag van 9/11, die deze patiënten wel enorm beïnvloedde.

4 Jaar eerder was een onderzoeksgroep van de Mayo Clinic in Rochester, MN, tot een soortgelijke conclusie gekomen: een gebed maakt geen verschil bij het genezingsproces. In een grote studie van 799 patiënten lopend over een periode van 26 weken, hadden ze uitgevonden zij dat gebed geen verbetering gaf in het aantal sterftes en/of hartaanvallen.  Er was geen noodzaak voor verdere  alternatieve interventies tijdens ziekenhuisopnames. (Mayo Clin Proc, 2001; 76: 1192–8).

Beantwoorde gebeden
Ondanks de inherente problemen bij het proberen te bewijzen van wat velen denken dat onbewijsbaar is, laten vele onderzoeken zien dat bidden een effectieve invloed heeft. Randolph Byrd, een cardioloog uit San Francisco, CA, bekend als één van de beste cardiologen in 1988, ontdekte dat patiënten van de hartafdeling, veel minder symptomen hadden en minder medicatie en interventies nodig hadden, als er voor hen gebeden werd! (South Med J, 1988; 81: 826–9)

En bij een groot dubbel blindonderzoek, waarbij 900 patiënten betrokken waren, ontdekte men dat gebed een reductie van symptomen gaf van 10% bij hartpatiënten. (Arch Intern Med, 1999; 159: 2273–8)

Deze resultaten zijn dus niet ongewoon. De organistatie ‘Unity’, die 900 kerken en spirituele organisaties over de hele wereld vertegenwoordigt, heeft in 2004 een onderzoeksbureau opgericht dat onderzoek naar gebed  instelt. Dit bureau begon met het verzamelen van gebedsonderzoek dat voldoet aan de criteria van ‘goede wetenschap’, zoals dubbelblind-onderzoeken en uitgebreide controle van  deelnemers.

De onderzoekers hebben inmiddels de 350 gebedstudies die zijn uitgevoerd in de VS, diepgaand onderzocht en ze ontdekten dat  bij maar liefst 75% van de onderzochten kon worden aangetoond dat een gebed voor hen, een positief effect had teweeggebracht, terwijl 17% vond dat het geen invloed had gehad en dat 7% procent een negatief effect vertoonde, zoals het eerder genoemde onderzoek van Benson zou hebben aangetoond (www.unityonline.org).

Zelfs de sceptische Ezard Ernst die, tot voor kort, professor in  alternatieve geneeskunde was, aan de Exeter Universiteit in Engeland, heeft 23 onderzoeken in helen-op-afstand, herbekeken, waarbij hij gebed-op-afstand, geestelijke heling, therapeutische aanraking en spirituele heling meewoog in zijn onderzoeken. Uit dit deskresearch bleek dat 13 tot 57% statistisch significante  verbetering tijdens de behandeling gemeten was. (Ann Intern Med, 2000; 132: 903–10)

Professor David Hodge van de staatsuniversiteit van Arizona kwam tot eenzelfde positieve conclusie, toen hij 17 studies naar gebedsgenezing opnieuw bestudeerde. Hij vond uit dat gebed, in zijn algemeenheid, een positieve impact heeft. Hij zegt dat zijn onderzoek, ondanks de negatieve uitkomst van de Benson’s studie, uiteindelijk een positief effect laat zien bij de gebedsgroepen, na controle van al de 17 studies. (Res Soc Work Pract, 2007; 17: 174–87).
Hoewel David Hodge wel twijfelt of de 17 studies  de criteria van zuiver wetenschappelijk onderzoek kunnen doorstaan.

Dit is een weergave waar socioloog Wendy Cadge zich bij aansluit. Cadge onderzocht gebedsstudies die waren uitgevoerd tussen 1965 en 2006, en ontdekte een verscheidenheid aan resultaten. Maar zij stelde ook vragen bij de wetenschappelijke methode; bij mensen, waar in de studie niet voor werd gebeden, kan natuurlijk ook evengoed voor gebeden zijn door familieleden..! En hoe meten de onderzoekers de  juiste ‘dosering’ van gebed, en hoe controleren ze de ontvangst bij  niet-gelovigen, vraagt zij zich volledig terecht af..! (J religie, 2009; 89: 299–327).

Onderzoekers van de universiteit van Texas in San Antonio onderzochten de houding van de ontvangers  van gebedsheling in een studie van 86 vrijwilligers uit lokale kerken, die niet wisten of er voor hun gebeden werd of niet. Interessant was dat de onderzoekers ontdekten dat gebed alleen geholpen had voor hen die geloofden dat het probleem opgelost kan worden..! De meest positieve resultaten werden waargenomen onder hen met de grootste geloof in gebed (J Altern aanvulling Med, 2004, 10: 438–48).

Geest over materie
Dit punt wordt duidelijk gemaakt door de Australische Aboriginals. Onderzoekers van de Curtin Universiteit in Perth, Australië, stuitte op een bekend gezegde onder de Aboriginals, die gebruik maken van geneeskundige kruiden en traditionele geneeskunde, zij zeggen dat een belangrijke component van genezing op afstand is: “Als je het niet gelooft, helpt het niet “(J Ethnobiol Ethnomed, 2010, 6: 18).

Hoewel het belangrijk is, is het niet essentieel. De vele dubbelblinde studies naar verre genezing suggereren dat, hoewel een scepticus zou kunnen stellen dat de studies toch een omgeving creëren waarin je een doelwit voor genezing bent.

Een studie van 22 bos baby dieren (Otolemur garnettii) neemt het menselijke aspect weg uit de vergelijking. Deze primaten deden allen aan zelfmutilatie waardoor ernstige wonden aan hun lichaam werden ontstonden. Zij werden verdeeld in twee groepen: voor één groep werd gebeden, terwijl de andere groep een medicijn behandeling voor hun wonden ontving. De dieren, waarvoor gebeden werd vertoonden een snellere verkleining van de wonden en een grotere stijging van de rode bloedcellen in de wonden en hun zelfmutilatie daalde in vergelijking met de medicijn-testgroep (Altern Ther gezondheid Med, 2006; 12: 42–8).

Dr. Jeanne Achterberg van Southwestern Medical School in Dallas, TX, voegt een nieuw stuk aan de puzzel toe. Ze wierf 11 genezers in Hawaii aan, die allen hun techniek omschreven als het verzenden van gebeden, intenties, of gewoon zenden van hun beste wensen. Elk verzond zijn/haar eigen vorm van genezing aan 11 ontvangers, waarvan de hersenen gedurende het gehele experiment werden gecontroleerd door een MRI -scanner. De ontvangers hadden geen contact met hun genezer, en de genezer kreeg de instructie de genezing gedachten met een tussenpauze van 2 minuten en zonder kennis van de geadresseerde te verzenden.
Toch, werd op het exacte moment wanneer de genezer zijn genezing gedachten verzond, de hersenen van geadresseerde geactiveerd. Achterberg schat dat de kans op een dergelijke exacte correlatie tussen 11 healers en hun ontvangers rond 10.000 tot 1 (J Altern aanvulling Med, 2005; 11: 965–71).

Deze bevindingen worden bevestigd in een studie van spirituele ervaringen. Brick Johnstone, een neuropsycholoog aan de Universiteit van Missouri, heeft ontdekt dat gevoelens van transcendentie, universele eenheid en een verminderde gevoel van het zelf  optreden wanneer in de hersenen de juiste pariëtale lob minder actief is. Hoewel dit kan worden bereikt door middel van meditatie en gebed, is dit wellicht ook waargenomen door Achterberg. Wanneer iemand voor ons bidt ontstaat dezelfde activiteit (Zygon, 2008; 43: 861–74).

Wat gebeurt er?
Meta-analyses suggereren dat het verre helen vaker wel dan niet werkt, en Achterberg en anderen hebben ook ontdekt dat er  iets anders gaande is dan de placebo-effect. Maar wat? Jeff Levin op de Oost-Virginia Medical School gelooft dat het verre helen en gebed reële verschijnselen zijn die kunnen worden verklaard door natuurlijke wetten in plaats van bovennatuurlijke, ze zijn te vinden in het rijk van de kwantum natuurkunde, in plaats van klassieke, natuurkunde.

In wezen, het verre helen is een niet-lokaal effect, volgens de kwantummechanica, zo betoogt hij, maar zelfs de bovennatuurlijke uitleg, die gebaseerd op een Schepper God is, moet niet worden ontkend (Altern Ther gezondheid Med, 1996; 2: 66–73).
Als het verre helen een niet-lokaal effect heeft, dan is het huidige model om dit effect te meten ongepast, dit kan één van de redenen zijn voor de dubbelzinnige resultaten bij de testen van het verre helen, betoogt holistische genezer Dr. Larry Dossey. In plaats daarvan moet een nieuwe methode voor het meten van het effect gevonden worden, één die is niet afhankelijk is van het standaard dubbel blinde, placebo gecontroleerde model (Explore [NY], 2010; 6: 295–307). Uiteindelijk, is het verre helen  eerder een religie: de gelovige en de ongelovige zullen niet worden beïnvloed. Terwijl sceptici en atheïsten militante niet gelovigen zullen blijven , lopen zij uit pas met de meerderheid.

Een Time/CNN stemming ontdekt dat 82% van de Amerikanen geloven dat gebed je kan genezen van een ernstige ziekte, 73% geloofd dat bidden voor anderen werkt en 64% wil dat hun arts met hen te bidt (Holist paarlemoeren Pract, 2000; 14: 40–8).
En zij die uit de pas lopen, zouden dom zijn door het verwerpen van studies die suggereren dat heling op afstand zijn  werk doet en deze moeten aanvaarden, zegt Rajasekhar Ramakrishnan van de Columbia Universiteit Medisch  Centrum (Perspect Biol Med, 2006; 49: 504-14). Totdat we volledig begrijpen hoe het raadsel van het menselijk bewustzijn werkt, met zijn bereik en kracht. Dit zijn inderdaad wijze woorden.

Feit: Een vleugje bewijs
Therapeutische aanraking (TT) is een energie helende vorm van therapie die, ondanks haar naam niet vereist dat de genezer fysiek contact heeft met degene die geheeld wordt. Haar beoefenaars zeggen dat ze het energieveld van de patiënt kunnen detecteren en manipuleren, ‘blokkades’ deblokkeren waardoor het lichaamseigen immuunsysteem met het genezingsproces begint.

Dit was het onderwerp van het beroemde, of beruchte, stuk van onderzoek ingesteld de door negen jaar oude Emily Rosa, zij is de jongste persoon ooit, die een paper heeft gepubliceerd in het Journal van de American Medical Association (JAMA). Geholpen door scepticus Stephen Barrett, oprichter van de Quackwatch website, Emily heeft de capaciteiten getest van 21 TT beoefenaars.Staande achter een scherm, nodigde zij hen uit de positie van haar handen te lokaliseren door het aftasten van haar aura. Het niveau van succes was ongeveer 44 procent, ongeveer in lijn met de kansberekening. (JAMA, 1998; 279: 1005-1010). Er zijn echter een aantal meta-analyses van de TT die komen tot resultaten die positiever zijn:

• Eén analyse die 19 gecontroleerde proeven liet zien, toonde aan 58% van deze analyses statistisch significante effecten teruggaf, hoewel de kwaliteit van het onderzoek over het algemeen slecht  en pover te noemen was. (Altern Ther Supl [definitions and Standards in Healing Ressearch], 2003; 9: A56–71).

• In een overzicht van negen ‘goede’ studies, had TT fysiologische en psychologische positieve effecten in elk van de negen studies (paarlemoeren Sci Quart, 1999; 12: 52–61).

• In een analyse van negen andere studies, werden voorbijgaande angst niveaus aanzienlijk verminderd door TT (Focus Altern aanvulling Ther, 2000; 5:106).

Feit: Bidden voor jezelf
Hoewel de meeste studies de effectiviteit van bidden voor iemand anders hebben onderzocht, lijkt bidden voor uw eigen gezondheid ook voordeel te hebben op te leveren.
Een enquête van 151 adolescenten ontdekt dat ongeveer 80 procent van hen de rug toekeert naar conventionele behandelingen en kiest voor complementaire en spirituele behandeling, zoals gebedsgenezing , om controle te krijgen over hun astma symptomen (Proceedings van de nationale conferentie in Pediatric Psychology, San Antonio, TX, April 14–16, 2011).

Bidden blijkt ook mensen te helpen die temaken hebben met ziekte, verdriet, trauma en boosheid. Ongeveer driekwart van de mensen die bidden, doen dit om te kunnen omgaan met slechte relaties of negatieve emoties. (Soc Psychol Quart, 2010; 73: 417–37)

De psychologische voordelen van het gebed werden benadrukt in een studie van 53 studenten, die werd gevraagd om te bidden voor een kankerpatiënt, of hem of haar alleen maar het beste te wensen. Degenen die baden vonden dat de patienten minder boos en agressief werden, vooral nadat iemand ze van streek had gebracht. (Pers Soc Psychol Bull, 2011; 37: 830-7)

Feit: bidden op internet
Mensen bidden tegenwoordig niet alleen maar in kerken voor elkaar, zij doen dit ook op internet. Online zelfhulpgroepen voor vrouwen met borstkanker beginnen op te duiken, en zelfs het gebruik van SMS-berichten naar mobiele telefoons om het bericht te versterken.
Onderzoekers van de Universiteit van Wisconsin keken naar de activiteit van een online groep, van 97 patiënten. Online bidden verminderd angst en stress, vonden de onderzoekers, het versterkt het geloof in een leven na de dood, het vertrouwen in God en de waardering van het leven dat ze hebben. (Psycho-oncologie, 2007; 16: 676-87).

Feit: Het placebo effect
Sceptici ontkennen ieder effect van helen op afstand en noemen het een placebo effect. Een opmerkelijke fenomeen,  dat van invloed is op gemiddeld 1/3 van de deelnemers in alle medische en medicatie-onderzoeken, toont de genezende kracht aan van de geest.
In een enquête, heeft 60% van de artsen toegegeven dat ze een nutteloze placebo pil voorschreven waarvan de helft met gunstige effecten (BMJ, 2004; 329: 944–6). Een ander onderzoek suggereert dat dit soort praktijken in de afgelopen jaren is toegenomen. Onderzoekers van de Universiteit van Zürich schatten dat 80% van de artsen gebruikt  hebben gemakt van een placebo; zij denken ook dat elke verpleegster soms haar toevlucht neemt tot het geven van een placebo (BMC Med, 2010; 8: 15).

Feit: Meer dingen in hemel en aarde…
Voor hen die (nog) twijfelen aan de genezende kracht van de geest, dit verhaal: Een Soefi (een beoefenaar van het soefisme, de esoterische discipline van de Islam) heeft wonderbaarlijke genezingen aangetoond, voor een groep van westerse wetenschappers, onder laboratoriumomstandigheden. Deze Soefi stak een ongesteriliseerde metalen spies door één kant van zijn wang en deze kwam er door de andere kant weer uit. De linker punctie genas binnen twee minuten en de andere punctie was acht uur later voor drie kwart genezen. Er was geen bedrog, de Soefi was de hele demonstratie lang gekoppeld aan een EEG (elektro-encefalografie) apparaat, terwijl radiologische en CT beelden bevestigden dat de spies werkelijk beide wangen had doorboord. (Adv geest lichaam Med, 2001; 17: 203–9).
x

* * *

x