Levenswater..

x

Levenswater

2012 © ODE – wanttoknow.nl/.be

x

Artsen noemen het ‘baarlijke nonsens’, maar in India helpt homeopathie in de strijd tegen kanker en bij het verzachten van de bijwerkingen van chemotherapie.

Het buitengewone succes van homeopathische geneesmiddelen – van middelen die honderden malen verdund zijn (het zogeheten potentiëren) – op de meest gevreesde ziekte, wordt elke dag weer gedemonstreerd in vele homeopathische klinieken in Calcutta in India. In een onderzoek naar het werk van de Prasanta Banerji Homeopathic Research Foundation, werden tussen 1990 en 2005 21.888 patiënten met kwaadaardige tumoren met alleen homeopathie behandeld – zonder chemotherapie of bestraling. Uit de klinische rapportages bleek dat de tumoren volledig in regressie gingen (dat wil zeggen, niet meer aantoonbaar waren) in 19 procent ofwel 4158 van de gevallen. Bij nog eens 21 procent (4596 patiënten) stabiliseerde of verbeterde de ziekte. Degenen bij wie de toestand stabiliseerde, werden vervolgens nog twee tot tien jaar gevolgd om te zien of er verbetering optrad (Banerji, 2008).

Hieruit valt af te leiden dat homeopathische geneesmiddelen op zichzelf 40% van alle kankerprocessen onderdrukken of in ieder geval stabiliseren, een succespercentage dat overeenkomt met de beste resultaten van de conventionele behandeling − en dan zonder de slopende neveneffecten van chemotherapie en bestraling.

Banerji-protocol
Los daarvan is de in Calcutta toegepaste therapie – het Banerji-protocol – ook getest in het laboratorium. Uit een studie gepubliceerd in het International journal of oncology bleek dat twee van de gebruikte middelen – Carcinosinum en Phytolacca – net zo effectief waren tegen borstkankercellen als Taxol, dat in chemotherapie zit. Alle in de stichting gebruikte geneesmiddelen zijn in de winkel verkrijgbaar en Ruta 6 is een van de vele die vaak worden voorgeschreven.

De term ‘protocol’ staat voor het gebruik van geavanceerde hightech screeningsapparatuur en de combinatie van geneesmiddelen. Deze handelwijze past overigens niet binnen de klassieke homeopathie, die één exact geneesmiddel tracht te vinden voor iemands persoonlijke profiel van lichaam en geest.

Een andere kliniek in Calcutta – het Advanced Homeopathic Healthcare Center – claimt soortgelijke succespercentages bij kankerpatiënten. Deze resultaten zijn weliswaar goed gedocumenteerd, maar zijn nog niet onderworpen aan dezelfde wetenschappelijke screening als die van de Prasanta Banerji Foundation.

Het werk van de Banerji Foundation trok in 1995 voor het eerst de aandacht in het Westen toen dr. Prasanta Banerji en zijn zoon, dr. Pratip Banerji, op de vijfde International Conference of Anticancer Research een studie presenteerden naar 16 gevallen van hersentumor die in regressie waren gegaan bij gebruik van alleen homeopathische middelen. Inmiddels behandelen vader en zoon Banerji per dag rond de 120 kankerpatiënten met homeopathische middelen.

Dr. Sen Pathak, hoogleraar celbiologie en genetica aan het MD Anderson Cancer Center (MDACC) van de universiteit van Texas in Houston benaderderde de Banerji’s en gezamenlijk hebben zij een onderzoek opgezet om de homeopathische middelen Ruta 6 en Calcarea phosphorica 3X op 15 patiënten met hersentumoren te testen. 6 Van de 7 patiënten met een glioom – een bepaald type tumor – in de hersenen ondervonden complete regressie. In een begeleidend reageerbuisonderzoek, beschreven in 2003 in het International journal of oncology, ontdekten wetenschappers dat de middelen afstervingsprocessen in gang zetten in de kankercellen.

Dit resultaat is spectaculair want gliomen worden als ongeneeslijk beschouwd…! Van de honderdduizend mensen die jaarlijks alleen al in de VS de diagnose kwaadaardig glioom krijgen, is een half jaar later nog slechts de helft in leven en twee jaar later nog slechts een kwart. De wetenschappers bij MDACC waren dermate onder de indruk van de resultaten dat ze homeopathische middelen gingen toevoegen aan hun arsenaal van kankertherapieën.

Homeopathie in India
Mahatma Gandhi omschreef homeopathie als ‘een verfijnde methode om patiënten zo goedkoop en zachtaardig mogelijk te behandelen. De overheid moet die in ons land bevorderen en steunen’. En dat is ook wat gebeurde. In 1960 werd met de Maharashtra-wet – ook bekend onder de naam Bombay-wet – een ‘hof van examinatoren’ ingesteld dat zich ging bezighouden met het onderwijzen van de homeopathie en het oprichten van nieuwe opleidingsinstituten hiervoor. Daarnaast werd een bestuurlijke instantie ingesteld voor de regulering en vergunningverstrekking voor deze beroepsgroep.

Negen jaar later werd een nieuwe wet aangenomen, die een centrale raad in het leven riep om de homeopathie en Ayurveda – de traditionele geneeswijze in India – te regelen. In 1973 werd de Homeopathy Central Council Act van kracht, een wet die de opleiding tot homeopaat standaardiseerde en praktijkvoering in de verschillende staten van het land mogelijk maakte.

Met deze legalisatie werd in India een rijke homeopathische traditie geformaliseerd die in 1839 begon. De Roemeense dokter John Martin Honigberger behandelde toen op die manier met succes een stembandverlamming bij de Maharadja van Punjab. Honigberger was onderwezen door dr. Samual Hahnemann, de grondlegger van de homeopathie, en was overtuigd geraakt van de effectiviteit nadat hij zichzelf van malaria had genezen. Na de behandeling van de Maharadja verhuisde Honigberger naar Calcutta, waar hij bekendstond als ‘de choleradokter’ vanwege zijn succesvolle behandeling van die ziekte met homeopathische middelen.

In 1867 ging de Weense arts dr. Zalzar in India homeopathie onderwijzen, en twee van zijn studenten richtten daar vervolgens in 1878 de eerste homeopathische hogeschool op. De Britse regering stond echter niet welwillend tegenover homeopathie en deze stroming kwam dan ook pas echt tot bloei nadat het land in 1947 onafhankelijk was geworden.

Homeopathie in de VS
Los daarvan deed de Amerikaanse overheidsinstantie National Cancer Institute (NCI) in 1999 een onafhankelijk onderzoek naar het Banerji-protocol bij tien patiënten met verschillende vormen van kanker. In vier gevallen, van longkanker en slokdarmkanker, bleek de homeopathische behandeling in dit onderzoek gedeeltelijk effectief. Geen van de patiënten had tevoren een behandeling tegen kanker ondergaan. Het NCI concludeerde dat er voldoende bewijs was voor de werkzaamheid om verder onderzoek naar dit protocol te rechtvaardigen − een historisch besluit, schreef het tijdschrift Oncology reports in 2008, omdat dit de eerste keer was dat een officieel gezondheidsinstituut in de VS had gewerkt met een alternatieve behandeling voor kanker.

Om het mechanisme van homeopathie bij kankercellen te begrijpen, testten 8 wetenschappers van MDACC 4  middelen − Carsinosinum 30C, Conium maculatum 3C, Phytolacca decandra 200C en Thuja occidentalis 30C − op twee borstkankercellijnen. Ongeveer vijfduizend cellen werden blootgesteld aan homeopathische middelen en aan een placebo − het oplosmiddel zonder de actieve ingrediënten − gedurende een periode van één tot vier dagen. Deze proef werd drie maal herhaald.

Twee van de middelen − Carsinosinum en Phytolacca − bereikten een respons van 80%, wat betekent dat ze tot apoptose ofwel celdood leidden. Ter vergelijking: bij het placebo-oplosmiddel was de respons slechts 30%; het effect was dus meer dan 2x zo groot als van de placebo. Het effect bleek ook het sterkst bij de hogere verdunningen − wat in de homeopathie staat voor krachtiger, maar haaks staat op alle begrippen daarbuiten − en bij langere perioden van blootstelling.

De middelen zetten een zogeheten ‘apoptotische cascade’ in gang die de normale groeicyclus van de kankercellen verstoorde. De gezonde omringende cellen bleven echter intact, zo zagen de onderzoekers. Met andere woorden, ze waren alleen gericht op de kankercellen, terwijl chemotherapie alle groeiende cellen aanvalt. Bovendien, aldus het onderzoeksteam in een in 2010 gepubliceerde studie in het International journal for oncology, waren de effecten van Carcinosinum en Phytolacca even sterk als die van Taxol (paclitaxel), het middel dat doorgaans wordt voorgeschreven bij borstkanker.

Hoewel Carcinosinum en Phytolacca het uitstekend deden in reageerbuisonderzoek, krijgen vele patiënten van Banerji Ruta 6 als medicijn, en met buitengewoon veel succes. Dit bleek in Amerika uit een overzicht van 127 patiënten met hersentumoren, van wie de helft graad IV had, het laatste stadium vóór overlijden.

Op MRI-scans (van magnetic resonance imaging) waren de tumoren bij 18 van de 127 patiënten die alleen Ruta kregen − en geen conventionele middelen − compleet verdwenen. Bij nog eens negen patiënten was de tumor aanzienlijk afgenomen. De tumoren waren stabiel bij de helft van de gescande patiënten, maar bij ongeveer 27 patiënten waren ze gegroeid. In zijn totaliteit had 79 procent van de onderzochte hersentumorpatiënten veel of enige baat gehad bij Ruta.

In een eerder onderzoek van de Foundation onder patiënten die Ruta slikten in combinatie met chemotherapie profiteerde 72 procent daarvan, wat suggereert dat het middel afzonderlijk meer – of in elk geval even veel − effect heeft dan de medicatie, en dan zonder de negatieve bijwerkingen daarvan.

Los daarvan werd een onderzoek gedaan bij hersentumorpatiënten – 148 met kwaadaardige gliomen en 144 met meningeomen – die in de Foundation tussen 1996 en 2002 werden behandeld. De 91 patiënten die alleen met Ruta en Calc phos waren behandeld, hadden een gemiddelde overlevingstijd van 92 maanden, terwijl de elf patiënten die de conventionele behandeling kregen en homeopathie als supplement gebruikten nog twintig maanden leefden. Bovendien was 7% van degenen die alleen homeopathie kregen volledig hersteld, 60% was vooruitgegaan, 22% was stabiel – wat wil zeggen dat de kanker niet verergerde of verbeterde – en 11% ging achteruit of overleed, volgens cijfers van de Prasanta Banerji Homeopathic Research Foundation.

Homeopathie is geen ‘nonsens’..!
Wetenschappers en artsen over de hele wereld stellen dat homeopathie nonsens is vanwege de hoge verdunningen van het actieve bestanddeel. De meeste middelen worden tot boven het getal van Avogrado verdund. Dat is de grootste verdunning waarin nog moleculen van de originele substantie zijn aan te tonen. Elk homeopathisch middel met een potentie van 12C – dat wil zeggen 1200 maal verdund – of hoger zit boven dat getal van Avogrado, wat zou betekenen dat het alleen nog water bevat. Dit houdt in dat elke homeopathische werking een placebo-effect is: de feel-good-factor, volgens sceptici.

Maar homeopathie zet de conventionele wetenschap en geneeskunde compleet op hun kop met de bewering dat de hoogste potenties het krachtigst zijn en dat de werking toeneemt naarmate de verdunning toeneemt. De reguliere wetenschap heeft geen verklaringsmodel voor de werking van homeopathie. Toch werd in een meta-analyse van 75 onderzoeken geconcludeerd dat uit 67 daarvan een effect bleek dat ver boven dat van een placebo uitsteeg, blijkt uit een publicatie uit 2007 in Complementary therapies in medicine. Dit effect werd ook gezien bij meting met uiterst verfijnde technieken, zoals calorimetrie, dat de hoeveelheid hitte meet die door een monster wordt afgegeven, en spectroscopie, dat meet hoe een substantie elektromagnetische straling afgeeft en absorbeert.

Water bewaart frequenties, zo simpel is het..!
Nobelprijswinnaar en viroloog Luc Montagnier heeft bevestigd dat water inderdaad frequenties bewaart, zelfs bij homeopathische verdunningen – ook al werd zijn landgenoot Jacques Benveniste publiekelijk belachelijk gemaakt vanwege zijn theorie dat water een geheugen heeft. Montagnier, die de Nobelprijs kreeg voor zijn ontdekking van het verband tussen HIV en aids, ontdekte dat oplossingen met het DNA van virussen en bacteriën ‘laagfrequente radiogolven konden uitzenden’. Deze golven beïnvloeden en organiseren de moleculen rondom. Die georganiseerde moleculen kunnen op hun beurt ook radiogolven uitzenden.

In 2009 bevestigde Montagnier in Interdisciplinary sciences wat homeopaten al vele eeuwen verkondigen: dat deze informatie-uitzendende golven in water na verdunning aanwezig blijven, zelfs bij de homeopathische verdunningen die soms worden voorgeschreven..!

Maar buiten India is het onderzoek naar de effecten van homeopathie uiterst beperkt, voornamelijk omdat die gezien wordt als niet beter dan een placebo en derhalve als een onethische behandeling. Hierdoor hebben de meeste Westerse studies homeopathie alleen onderzocht als een palliatieve therapie om patiënten te helpen de zware effecten van chemotherapie en bestraling te doorstaan.

In een onderzoek kregen honderd vrouwen met borstkanker een consultatie van een uur bij een homeopaat, wiens hulp was ingeroepen voor een van drie willekeurig gekozen symptomen van de reguliere behandeling die zij hadden ondergaan. De 67 patiënten die de homeopathische behandeling afmaakten – inclusief twee vervolgconsulten daarna – rapporteerden allen ‘significante verbetering’ van hun opvliegers, vermoeidheid, angst en depressie, maar geen pijnvermindering, volgens een in 2002 gepubliceerd rapport in Palliative medicine.

In een ander onderzoek van vrouwen met borstkanker werd het homeopathische middel Verum ten opzichte van een placebo getest voor behandeling van opvliegers na gebruik van het medicijn Tamoxifen. In dit experiment kregen 26 vrouwen Verum, 30 kregen Verum in combinatie met een placebo en 27 alleen het placebo. Zowel de groep die de combinatie kreeg als Verum alleen gaven verbetering aan ten opzichte van de placebogroep, schreef het Journal of alternative and complementary medicine in 2005.

Homeopathie bij bestralingen
Homeopathie hielp ook tegen sommige neveneffecten van radiotherapie in een groep van 32 vrouwen met borstkanker, blijkt uit een onderzoek gepubliceerd in 2000 in het British homeopathic journal. Hyperpigmentatie − vorming van donkere vlekken op de huid − na bestraling was in de groep die homeopathie kreeg minder dan bij 29 controlepersonen die daarmee niet waren behandeld en ook in het algemeen hadden ze minder bijwerkingen.

Het homeopathische middel Traumeel, dat wordt gebruikt bij huid- en spierproblemen, is met succes onderzocht in meerdere tests. In een daarvan kregen 15 patiënten (tussen de 3 en 25 jaar) die een stamceltransplantatie hadden ondergaan voor hun kanker dit middel vanwege stomatitis (mondzweertjes). Ten opzichte van de placebo die 15 andere patiënten hadden gekregen, bleek Traumeel de ernst en tijdsduur van de stomatitis ‘significant te kunnen verminderen’, volgens een studie uit 2001 in Cancer.
En in een tweede studie, gepubliceerd in 1998 in Biomedical therapy, werd Traumeel getest bij twintig patiënten met stomatitis na behandeling voor verscheidene vormen van kanker. Het bleek de duur van de symptomen te beperken tot zes dagen, in vergelijking tot dertien dagen in de placebogroep.

Geïndividualiseerde homeopathische geneesmiddelen hielpen bij een groep van 45 vrouwen die behandeld waren voor borstkanker. Ze waren voorgeschreven voor de onttrekkingssymptomen van oestrogeen. De hevigheid van de opvliegers en andere symptomen verminderde – met uitzondering van de gewrichtspijn – en hun algehele kwaliteit van leven en hun welbevindingsscore verbeterden, blijkt uit een in 2003 gepubliceerde studie in Homeopathy. Een andere groep van twintig vrouwen die herstelden van een borstkankerbehandeling, waaronder met Tamoxifen, meldde ook verbetering van de ernst en frequentie van hun opvliegers, schreef Homeopathy in 2002.

De Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft zich onlangs gevoegd bij het koor in het Westen dat volhoudt dat homeopathie niets meer is dan een placebo-effect. In reactie op een campagne van het Voice of Young Science Network (gelieerd aan een soort vereniging tegen de kwakzalverij, zoals in Nederland) die het bevorderen van homeopathie in ontwikkelingslanden wil verbieden, benadrukt de WHO dat homeopathie geen geneesmiddel is voor het HIV-virus, tuberculose of malaria. Dr. Robert Hagan, lid van het Voice of Young Science Network, verwelkomde de WHO-verklaring met de woorden: ‘Wereldwijd moeten de regeringen de gevaren van het promoten van homeopathie bij levensbedreigende ziekten onderkennen.’

Toch is homeopathie in India geaccepteerd als een echte medische geneeswijze en zijn er wetten die zorgen dat homeopaten goed zijn opgeleid en geregistreerd. Het is verbijsterend dat goede medische onderzoeken – ondersteund door de Amerikaanse overheid en toonaangevende Amerikaanse academici – in het Westen niet worden erkend, laat staan besproken. Kanker is zo’n ernstige bedreiging dat alle mogelijkheden moeten worden verkend en wel met een geest die voor alles openstaat. De reguliere geneeskunde heeft geen echt effectieve oplossingen te bieden, maar blokkeert toch alles wat die oplossingen mogelijk wel heeft – vooral zoiets ‘onmogelijks’ en ‘onzinnigs’ als homeopathie.

Bryan Hubbard

 * * *