Hoe vaak ben jij de speelbal van je emoties..? Hoe vaak ben jij in staat geweest DOOR je emoties te kijken en de diepere gevoelens toe te laten en/of in het ‘gezicht’ te kijken. Het lijkt erop alsof ‘gevoelens’ en ‘emoties’ hetzelfde zijn. Toch is er een wezenlijk verschil, dat zich inderdaad in het verschil tussen leermeesters en kinderen laat vatten. De kop boven dit artikel toont daarbij PRECIES de quintessens aan.. Je gevoelens tonen je de weg, laten je zien ‘waar’ je uithangt op je levenspad. Emoties zijn je kinderen die spelen…
Een paar jaar geleden kwam ik de tekst tegen: ‘Jij bent je emoties niet!’ Deze raakte me bijzonder; vaak moet ik er nog aan denken en onlangs werd de onderstaande channeling me aangereikt door een vriend. Wauw, dáár was het verhaal weer terug, maar alleen was die ene zin dus veranderd in een heel verhaal..! De essentie was echter dezelfde.
Gevoel en emoties. Na het doorlezen besloot ik deze tekst, die in de vorm van een channeling is ontvangen, hier op WantToKnow te zetten. Het is een diepgaand relaas over de relatie tussen gevoel en emoties. Je meesters en je kinderen, zo wordt het omschreven.. Prachtig, vind je niet?
Ik wens je veel inspiratie toe. Van Pamela Kribbe plaatsten we hier op WantToKnow al vaker werk. Deze channeling is ontvangen door Pamela op 6 februari 2005; opgenomen in het centrum ‘Het Bergkristal’ in Haaren.
x
* * *
x
Over emotie en gevoel
‘Jeshua’ via Pamela Kribbe © 2005
X
Lieve mensen, het doet mij weer veel genoegen hier onder jullie te zijn, en met jullie op deze wijze contact te maken. Ik kan jullie zeggen dat dit ook veel voor mij betekent, dat ik hecht aan deze ontmoetingen, omdat ik op deze manier iets dichter bij jullie aardse werkelijkheid kom dan ik alleen vanuit mijn sfeer kan doen. Toch leef ik altijd in jullie harten en wacht ik, zoek ik steeds naar momenten waarop jullie je openstellen en toegang vinden tot mijn energie.
Jullie hebben allemaal ooit innerlijk een belofte afgelegd, een intentie gezet, om deze energie op aarde uit te dragen, om deze energie in de aarde te verankeren. Al vele levens, al vele eeuwen zijn jullie daarmee bezig. Jullie zijn allen bezig het Christuszaad in jezelf geboren te laten worden en ik help jullie hierbij. Ik was een voorloper, maar toch was het planten van het Christuszaad een collectieve inspanning. Ook mijn komst op aarde was alleen mogelijk omdat deze gedragen werd door een veld van energie, dat hier al aanwezig was.
Want mijn energie, de Christusenergie die in deze tijd wedergeboren wordt, is niet alleen mijn energie, niet alleen de energie van één man die ooit op aarde leefde; het is een collectief energieveld waarvan jullie allen veel meer deel uitmaken dan jullie soms zelf bevatten.
Wij werken samen, we zijn een éénheid. Daarom ben ik ook voor jullie allen toegankelijk. Ik ben niet exclusief toegankelijk voor de een of de ander. Ik sta in dienst van jullie allen. En vandaag ben ik hier gekomen om te spreken over een thema dat jullie allen diep beroert en waarmee jullie allen op de een of andere manier veel bezig zijn in het alledaagse leven. Het gaat hier om het omgaan met emoties.
De vorige keer ben ik ingegaan op de stroom van de mannelijke en de vrouwelijke energie doorheen jullie energielichaam, doorheen de chakra’s. En ik heb toen het belang benadrukt van het helen van de onderste drie chakra’s, als onderdeel van je heelwording, je volledige terugkeer naar jezelf. Ik achtte het belangrijk dit te benadrukken, omdat sommigen van jullie die zich aangetrokken voelen tot het spirituele, dikwijls de neiging hebben je in je gedachten en gevoel terug te trekken in de hogere chakra’s.
Het hart, het derde oog en het kruinchakra hebben iets aantrekkelijks, omdat deze centra jullie in contact brengen met de hogere sferen die jullie allemaal zo bekend zijn. Maar, het ware innerlijke werk ligt op een lager niveau, op het gebied van de lager gelegen chakra’s, het gebied dat dichter bij de aarde staat. Het gebied van de emoties vormt een enorm belangrijk onderdeel in spirituele groei, in heelwording.
Jullie zijn spirituele wezens, jullie zijn afkomstig uit een sfeer die niet aards is, waarin de rauwheid en grofheid van de aardse werkelijkheid jullie niet bekend was. Daarmee om te gaan is moeilijk geweest. Doorheen vele levens hebben jullie geprobeerd je kosmische energie hier vorm te geven op aarde. En in dat vormgeven, in dat kanaliseren van je energie naar de aarde toe, zijn veel onbegrepen verwondingen ontstaan. Aan het emotionele lichaam dat jullie allen hebben, zijn veel trauma’s en verwondingen vastgehecht geraakt; en daar wil ik vandaag over spreken.
Iedereen die zich op het pad begeeft van innerlijke groei, weet van het belang van emoties: dat je ze niet mag onderdrukken, dat je er op een bepaalde manier mee moet gaan werken, dat je ze uiteindelijk moet loslaten, maar hoe precies en wat is niet altijd zo duidelijk.
Het onderscheid tussen emoties en gevoelens.
Het gaat me hier niet bepaald om de terminologie, je kunt er ook andere definities aan geven, maar het gaat er mij om een onderscheid te maken tussen emoties, d.w.z. energieën die in de kern tekens van onbegrip zijn, en gevoelens, d.w.z. energieën die te maken hebben met het verstaan van het hogere. Eerder heb ik gezegd in de aankondiging van deze channeling: ‘gevoelens zijn je leraren, emoties zijn je kinderen’. Hier wil ik dit onderscheid verder verduidelijken.
Emoties zijn energieën die zich heel sterk manifesteren in het fysieke lichaam. Emoties zijn reacties op dingen die je eigenlijk niet begrijpt. Haal je maar eens voor de geest wat er gebeurt als je een woede-aanval krijgt. Iemand kwetst je onverwacht, en je voelt een vlaag van boosheid door je heen trekken. Dit is heel goed te voelen in je lichaam: op bepaalde plaatsen verkrampt je energie. Dit fysiek ineenkrimpen, dat voortkomt uit een energetische schok, geeft aan dat je iets niet begrijpt. Er komt een energie op je af die je niet kunt plaatsen, die je niet gerechtvaardigd acht. In wezen reageer je het onbegrip af in de emotie. Er treedt energetisch een bepaalde explosie op, en dat is tevens een soort ontlading.
Als dit gebeurt, sta je vervolgens voor de keuze: wat doe ik met deze emotie? Ga ik mijn reacties hierop baseren? Ga ik mijn gedrag tegenover andere mensen hierop baseren of laat ik de emotie voor wat ze is, en stem ik mijn gedag op iets anders af? Ik ga hier straks op in, ik wil hier eerst iets meer zeggen over gevoelens.
Emoties zijn in wezen explosies van onbegrip
Emoties kun je heel duidelijk in je lichaam waarnemen. Gevoelens daarentegen zijn van een andere aard, en worden door jullie ook op een heel andere manier waargenomen. Gevoelens zijn veel stiller van aard dan emoties. Het zijn de fluisteringen van de ziel, die je bereiken via zachte aanmoedigingen, een innerlijk weten of een plotseling intuïtief handelen dat later van wijsheid blijkt te getuigen. Emoties hebben altijd iets heftigs, iets dramatisch in zich. Denk maar aan scherpe angstaanvallen, aan paniek, woede of intens verdriet.
Emoties nemen je geheel in beslag en trekken je weg uit je spirituele centrum. Op dat moment ben je vol van een bepaald soort energie die je in wezen wegtrekt van je centrum, van je innerlijke helderheid. In die zin zijn emoties als wolken voor de zon. Hiermee wil ik niets ten nadele zeggen van emoties. Emoties dienen zeker niet onderdrukt te worden, maar ik wil wel aangeven wat de aard is van deze energie: het is een explosie van onbegrip. In wezen trekken emoties je weg van je centrum.
Gevoelens daarentegen brengen je dieper in je centrum. Gevoelens hebben te maken met wat jullie ook wel intuïtie noemen. Gevoelens getuigen van een hoger begrip, een begrip dat de emoties én het verstand overstijgt.
Gevoelens komen uit een sfeer van zijn die niet fysiek is, die buiten het lichamelijke ligt. Daarom zijn ze ook niet zo duidelijk lokaliseerbaar en voelbaar in je lichaam. Denk maar eens aan wat er gebeurt als je iets aanvoelt, als je iets voorvoelt. Er lijkt dan een soort weten in je te zijn wat van buiten naar je toekomt, wat niet een reactie is van binnenuit op iets anders, maar wat je a.h.w. van buiten je in je opneemt. Je kunt op zo’n moment wel iets voelen opengaan in je hartchakra.
Er zijn vele momenten waarop zo’ n innerlijk weten bij je komt. Je kunt bijvoorbeeld iets over iemand anders ‘weten’ zonder dat je nog echt veel gepraat hebt samen. Je kunt iets voelen over jullie beiden wat heel belangrijk is en wat later nog een grote rol gaat spelen, maar wat alles niet zo goed door woorden kan worden gevat of door het verstand kan worden begrepen.
Ik wil nog een voorbeeld noemen van een gevoel. Vreugde kan een gevoel zijn dat het emotionele overstijgt. Je kunt diep van binnen een vreugde voelen die je optilt, zonder dat daar een bepaalde aanleiding voor is. Je voelt dan de Oerkern in jezelf, de verbondenheid met al het andere. Zo’ n gevoel kan je overvallen op een onbewaakt moment. Het is alsof je dan iets Groters aanraakt of dat het Grotere jou aanraakt. Gevoelens kun je niet zo makkelijke oproepen en lijken soms ‘uit het niks’ te komen. Emoties hebben meestal een heel duidelijke aanleiding, een ’trigger’ in de buitenwereld die je ertoe brengt heel emotioneel te worden.
Gevoelens komen eigenlijk vanuit de dimensie van je Hoger of Groter Zelf naar jullie toe. Het is nodig om innerlijk stil te zijn om deze fluisteringen te ontvangen in je hart. Emoties kunnen deze stilte en rust in de weg staan. Daarom is het zo belangrijk om emotioneel rustig te worden en om niet opgeklaarde emoties innerlijk te helen en los te laten.
Alleen vanuit je gevoel, het contact met je ziel, kun je werkelijk goede beslissingen nemen. Door innerlijk stil en rustig te zijn, kun je met je hele wezen aanvoelen wat goed is voor jou om op een bepaald moment te doen. Beslissingen nemen gebaseerd op emotie is beslissingen nemen vanuit een ongecentreerde positie. Het is nodig de emoties eerst los te laten en terug te keren tot je innerlijke kern, waar helderheid is.
Nu wil ik met jullie bespreken hoe je het beste met emoties omgaat.
Eerder heb ik gezegd in de aankondiging van deze channeling: “gevoelens zijn je leraren, emoties zijn je kinderen”. De vergelijking tussen emotioneel zijn en kind-zijn is rijk aan betekenissen. Zo kun je je ‘ innerlijk kind’ heel goed opvatten als de zetel van je emoties. Maar er is vaak ook een treffende overeenkomst tussen hoe je met je emoties omgaat en hoe je met kinderen buiten je omgaat.
Een kind is naar zijn aard eerlijk en spontaan in zijn emoties, en hij verbergt of onderdrukt ze niet totdat volwassenen hem hiertoe aanmoedigen. Het feit dat hij hierover spontaan en expressief is, wil echter niet zeggen dat de emoties in het kind op gebalanceerde wijze aanwezig zijn.
Iedereen weet dat een kind meegesleept kan raken door zijn emoties (woede, angst of verdriet) en het zelf vaak geen halt toe kan roepen. Het kan dan bijna verdrinken in zijn emotie en dit maakt hem ongecentreerd. Eén van de redenen waarom een kind zijn emoties niet kan bedwingen is dat hij uit een wereld komt waarin grenzeloosheid de norm is.
In de etherische of astrale dimensies waaruit het kind met zijn geboorte is afgedaald, waren er lang niet zoveel grenzen en beperkingen als in het fysieke lichaam dat hij nu ervaart. Zijn emoties zijn vaak zijn reacties van onbegrip hierop. Het kind heeft in zijn opgroeien in de aardse omgeving dan ook begeleiding nodig in het omgaan met zijn emoties. Dit is deel van het ‘goed incarneren’ op aarde.
Hoe ga je nu om met emoties, in je kinderen dan wel in jezelf?
Emoties kun je beter niet onderdrukken of veroordelen. Emoties maken een belangrijk deel uit van je wezen en als zodanig verdienen zij respect en aanvaarding. Je kunt de emoties in jezelf beschouwen als kinderen die jouw aandacht en respect nodig hebben, én jouw begeleiding.
Een emotie kun je zien als iets wat bij je komt om geheeld te worden. Het is daarom belangrijk niet volledig in de emotie op te gaan, maar om er met bewustzijn naar te kunnen kijken. Je zou het zo kunnen zeggen: een emotie moet je niet onderdrukken, maar je moet haar anderzijds ook niet verheerlijken. Want als dat laatste gebeurt, dan wordt het kind in jezelf een tiran die je overheerst en waarop je geen vat hebt.
Het belangrijkste wat je met een emotie kunt doen is haar uit te nodigen er volledig te zijn, terwijl je niet je bewustzijn verliest. Neem bijvoorbeeld boosheid. Boosheid kun je uitnodigen er volledig te zijn, je kunt deze energie volledig ervaren in je lichaam, terwijl je er met je bewustzijn naar blijft kijken en neutraal waarneemt hoe de boosheid in jou werkzaam is. Wat er op dat moment gebeurt, is dat je de emotie, die in wezen onbegrip is (waarom gebeurt dit?, waaraan heb ik dit verdiend?), omringt met bewustzijn, omringt met begrip.
We willen dit uitleggen aan de hand van een voorbeeld. Stel je voor: een kind heeft zijn knie gestoten aan de tafel en het doet hartstikke pijn. Het kind wordt boos, het huilt van de pijn en geeft een trap tegen de tafelpoot, want hij is boos op de tafel. Hij ziet de tafel als de oorsprong van zijn pijn. Wat een liefhebbende ouder doet op dat moment, is het kind helpen benoemen wat het ervaart. “Jij bent boos hè?, jij hebt pijn hè?” Dit benoemen is essentieel. Wat je hiermee doet is dat je het probleem -de boosheid, de pijn – naar het kind zelf toe haalt. Je verlegt de aandacht van de tafel naar hem. Het zit niet in de tafel; maar jij hebt pijn, jij bent boos. En die emotie mag er zijn, ik begrijp het!
De ouder omhult de emotie van het kind met begrip, met warmte. Op het moment dat het kind zich gezien en verstaan voelt, kan de boosheid afnemen. De lichamelijke pijn is er misschien nog wel, maar het verzet tegen de pijn, de kwaadheid eromheen kan afnemen. Het kind leest in jouw ogen begrip en warmte. En dat werkt ontspannend, de emotie kan nu wegvloeien. De tafel, de oorzaak van de emotie, doet er niet meer toe.
In het omhullen van de emotie met begrip en warmte, verschuif je de aandacht van buiten naar binnen, en leer je het kind verantwoordelijkheid te nemen voor de emotie. Je laat hem zien dat zijn reactie op een prikkel vanuit de buitenwereld niet vast ligt, dat het een kwestie van keuze is: begrip of onbegrip. Acceptatie of verzet. Jij kiest. Als je dit betrekt op jezelf, op de relatie tussen jou en je innerlijk kind, betekent het je toewenden naar en benoemen van je eigen emoties dat je het kind in jezelf erkent. Het kan dan jouw troost ontvangen. Dit naar binnen keren, dit subjectief maken van het hele proces, zorgt ervoor dat het kind in jezelf niet vervuld raakt van wrok, van een intentie om iemand of iets buiten zich te bezeren.
Sterke emoties (of dit nu boosheid is of verdriet of angst) hebben altijd een component van onmacht, die voortkomt uit het feit dat je je slachtoffer voelt van iets buiten je. Wat je met bovengenoemde beweging doet is dat je in feite de buitenwereld ‘uitschakelt’ uit de ontstaansketen van die emotie. Het doet er niet meer zoveel toe wat je emotie tot stand deed komen; je keert je puur naar de emotie zelf toe en zegt: OK, dit is mijn reactie, en ik begrijp het. Ik begrijp waarom je je voelt zoals je je voelt.
Je op zo’ n manier liefdevol toebuigen naar jezelf, naar je eigen emotie, maakt vrij. Het vraagt wel een zekere mate van strengheid naar jezelf. De buitenwereld loslaten en de verantwoording bij jezelf leggen, betekent dat je jezelf toegeeft ‘ik kies ervoor om zo te reageren’. Je kijkt niet meer naar wie er gelijk heeft, wiens schuld wat was, je doet afstand van wat er gebeurd is in de buitenwereld, en je buigt je volledig over jezelf. ‘Ik ervaar deze emotie nu in het volle bewustzijn dat ik ervoor kies’. Dát is verantwoordelijkheid nemen.
De strengheid zit ‘m erin dat je niet blijft hangen in je gelijk, niet jezelf blijft bevestigen in je emotie, maar werkelijk durft te zeggen: hier kies ik voor; ik heb zeggenschap over mijn emoties. Hier je eigen verantwoordelijkheid nemen is een vorm van nederigheid: jezelf heel eerlijk in de ogen zien, ook op je zwakste moment. Dit is de strengheid die van jullie gevraagd wordt. Maar tevens is er de zachtheid nodig van zelfacceptatie. De emotie die jij hebt gekozen, de boosheid in dit voorbeeld, mag er tegelijkertijd helemaal zijn.
“Jij bent boos, hè? Ik begrijp het”. Je begrijpt het van jezelf; je vergeeft jezelf, en dit begrip is helend.
Dit is de ware rol van het bewustzijn in zelfheling. Dit is spirituele alchemie. Bewustzijn doet niet iets, het omringt je met iets. Het omringt je met de energie van liefde en transformeert zo onbegrip tot begrip. In wezen zijn bewustzijn en liefde hetzelfde. Bewust-zijn is iets helemaal laten zijn en het (h)erkennen als jouw creatie.
Vaak denken jullie dat ‘bewustzijn alleen’ niet genoeg is om je emotionele problemen te overstijgen. Jullie zeggen dan: ik weet met welke onverwerkte emoties ik zit, ik ken de oorzaken, ik ben me ervan bewust, maar het gaat niet weg. In dat geval is er toch een subtiel verzet in jezelf aanwezig tegen die emotie. Er is sprake van een op afstand houden van de emotie, uit angst daardoor overweldigd te worden. Maar je wordt nooit overweldigd door een emotie, als je er bewust voor kiest die emotie toe te laten.
Zolang je de emotie buiten de deur houdt, ben je in oorlog, in gevecht met die emotie en zal zij je op allerlei manieren gaan tegenwerken. En je kunt haar uiteindelijk niet buiten de deur houden. Ze zal zich vast gaan zetten in je lichaam of in bepaalde stemmingen zoals matheid en depressie. Somberheid en depressie zijn een heel duidelijke teken dat je bepaalde emoties in jezelf onderdrukt.
Het gaat erom deze emoties volledig in je bewustzijn toe te laten. En als je niet precies weet om welke emoties het gaat, kun je heel goed de spanningen in je lichaam voelen, als toegangspoort tot die emoties. In je lichaam wordt het allemaal vastgehouden. Je kunt met je bewustzijn naar spanningen in je buik toegaan en vragen wat daar leeft. Gebruik de oefening die net gegeven is (aan het begin van de sessie door Gerrit, zie audio-file op Downloadpagina) en stel je voor dat op de plek van de spanning een kind zit. En vraag dit kind je te laten zien welke emotie er in hem of haar leeft.
Er zijn allerlei manieren om contact te maken met emoties in jezelf. Je moet je realiseren dat de energie die is gaan vastzitten in de emotie wil doorstromen. Deze energie wil zelf graag loskomen en klopt daarom aan je deur als een fysieke klacht of een gevoel van stress of somberheid. Het is voor jou dan een kwestie van contact maken en werkelijk bereid zijn de deur open te zetten.
Het is belangrijk je te realiseren dat emoties weliswaar onderdeel zijn van je zijn op aarde, maar dat je je er niet door moet laten overheersen. Emoties zijn als wolken voor de zon. Juist daarom is het belangrijk er zeer bewust mee om te gaan, zodat je vanuit een opgeruimd emotioneel lichaam gemakkelijker contact maakt met je innerlijke kern, met je gevoel of intuïtie.
Er is in jullie samenleving heel veel verwarring omtrent emoties. Deze komt onder meer tot uitdrukking in de verwarring die er is over het opvoeden van kinderen. Kinderen zijn heel duidelijk wezens die hun emoties spontaan uiten, veel spontaner dan jullie gewend zijn als volwassenen. Dit levert moeilijkheden op. Wat doe je als de grenzen overschreden worden? Wat doe je als het een chaos lijkt te worden? Moet je kinderen streng aanpakken of moet je ze juist laten gaan? Moet je hun emoties de vrije loop laten of aan banden leggen?
Een goede opvoeding leert je kind begrip te ontwikkelen voor zijn emoties; te begrijpen waar deze vandaan komen en er zelf verantwoordelijkheid voor te nemen. Het kind leert met jouw hulp zijn emoties begrijpen als ‘explosies van onbegrip’ en door dit begrip kan hij voorkomen dat hij ‘ verdrinkt’ in zijn emoties en chaotisch gaat handelen.
Begrip maakt vrij en brengt je terug naar je centrum, zonder de emotie te onderdrukken. De ouder leert het kind deze wijze van omgaan met emoties door hiervan zelf het levende voorbeeld te zijn.
Alle vragen die jullie hebben over het omgaan met kinderen zijn ook van toepassing op jullie zelf. Hoe ga je om met je eigen emoties? Ben je streng voor jezelf? Als je je te lang boos voelt of verdrietig, zeg je dan tegen jezelf: kop op, nu moet ik verder, nu niet te lang blijven hangen. Onderdruk je de emotie? Disciplineer je jezelf en hou je je voor dat dat goed is, dat dat flink is, dat dat zo hoort? Van wie heb je die informatie ontvangen? Van een ouder wellicht?
Of ga je juist de andere kant op? Blijf je erin hangen en schiet je door in het andere uiterste: je raakt zo bevangen door de emotie dat je er niet goed meer uitkomt. Dit komt ook heel vaak voor. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je je gedurende lange tijd in je leven slachtoffer hebt gevoeld van een situatie buiten je, bijvoorbeeld je familie, partner of werk. Op een gegeven moment kan het bevrijdend zijn geweest om contact te maken met de boosheid in jezelf, omdat het daardoor mogelijk werd je los te maken van de negatieve invloed.
Nu kan het echter gebeuren dat je die boosheid langdurig gaat omarmen, dat je er op een bepaalde manier zo blij mee bent, dat je haar niet meer wilt opgeven. Wat je dan ziet ontstaan is een vorm van slachtofferschap die helemaal niet helend is, integendeel, ze weerhoudt je ervan werkelijk in je eigen kracht te gaan staan. Het is heel belangrijk verantwoording te nemen voor je eigen emoties en ze niet absoluut te maken. Als je ze verheft tot absolute waarheid, i.p.v. ze te begrijpen als ‘ explosies van onbegrip’, ga je je daden erop baseren, en dit leidt tot ongecentreerde beslissingen. Hetzelfde zie je in deze analogie ontstaan met kinderen die emotioneel teveel vrijheid krijgen, die te veel ruimte mogen innemen.
Ze worden onbeheersbaar, ze gaan je tiranniseren, en dat is niet de bedoeling. Emotionele chaos is voor het kind zelf net zo onprettig als voor de volwassenen.
Je kunt in jezelf heel goed waarnemen of er emoties zijn die je zodanig koestert, dat je ze eigenlijk gewoon als ‘waar’ beschouwt (i.p.v. als explosies van onbegrip). Met die emoties ben je je gaan identificeren. Paradoxaal genoeg zijn dit vaak emoties, waar jullie denken onder te lijden! Bijvoorbeeld: slachtofferschap (‘ik kan het niet’, ‘ ik kan er niks aan doen’, etc.), leiderschap (‘ik regel het wel’, ‘ ik neem het wel op me’), maar ook verdriet, angst, bezorgdheid enzovoorts.
Dit zijn allemaal emoties die pijnlijk zijn maar die je in feite ook iets geven. Denk maar eens even aan dat slachtoffergevoel. Er kunnen voordelen zijn aan het je slachtoffer voelen. Het kan je een goed, zelfs veilig gevoel geven om slachtoffer te zijn. Je hoeft dan bepaalde dingen niet te doen van jezelf. Je hoeft geen verantwoording te nemen. ‘Jij kunt het toch ook niet helpen?‘ Het is wel veilig zo. Het is een donker hoekje maar toch een veilig hoekje.
Het gevaar van het op deze wijze blijven hangen in je emoties is dat je er zo mee versmelt dat je de heldere kern in jezelf, je eigen vrijheid, uit het oog verliest. Er kunnen je dingen overkomen zijn in je leven die terecht een gevoel van boosheid of wrok hebben opgeroepen. Dat kan in je jeugd liggen, of later, en ze kunnen je door een ander zijn aangedaan. Het is goed om contact te maken met het gevoel van kwaadheid, van onrecht te zijn aangedaan. Maar op een gegeven moment dien je verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen emotionele reacties.
Gecentreerd zijn in jezelf, helder bij jezelf aanwezig zijn, wil zeggen dat je volledig verantwoordelijkheid neemt voor alle emoties die er in je zijn. Je kunt dan de emotie van boosheid erkennen in jezelf en tegelijk zeggen: dit was mijn reactie op bepaalde gebeurtenissen. Ik omring deze reactie met begrip, maar ik heb tegelijkertijd de intentie het los te laten. Het gaat uiteindelijk niet om gelijk hebben; het gaat er om dat jij vrij wordt, dat jij een gelukkig en volledig mens wordt. Het is heel bevrijdend om oude emoties los te laten.
In wezen gaat het dus om een subtiele middenweg tussen te ver doorschieten in emoties en het onderdrukken van emoties. In beide richtingen hebben jullie dingen meegekregen vanuit jullie opvoeding die eigenlijk niet overeenstemmen met het wezen van spirituele alchemie.
Het wezen van spirituele groei is dat je niets onderdrukt, maar dat je er tegelijk verantwoordelijkheid voor neemt. Ik voel dit, ik kies voor deze reactie, dus ik kan haar ook helen. In het alles aanvaarden van wat er is in jezelf, wordt je er tegelijk meester van. Je meesterschap opeisen. Dat is de kern van mijn boodschap vandaag.
Eis de meesterschap op over jezelf, over de emotionele stukken in jezelf waarmee je moeite hebt, waarvan je voelt dat ze je achter je rug om kwellen. Neem er verantwoording voor, maak er innerlijk contact mee. Het is jouw bewustzijn dat hier helend is.
Niemand anders kan jouw meesterschap geven over je emoties. Er zijn geen uiterlijke middelen of instrumenten om die emoties weg te nemen of af te laten vloeien. Het is in het proces van bewustwording dat ze vrij komen, dat ze naar het Licht gaan.
Emotionele heelwording is een van de belangrijkste facetten van de spirituele groei waarbij jullie allen zo betrokken zijn.
Tot slot wil ik zeggen: maak het niet te moeilijk, dit spirituele pad dat je begaat. Het is allemaal uiteindelijk heel simpel: het gaat om liefde voor jezelf en om helderheid in jezelf. Spirituele groei vereist niet dat je allerlei moeilijke en ingewikkelde dingen doet. Alle instrumenten om die heelwording te voltooien heb je zelf tot je beschikking. Maak op een stil moment contact met je gevoel; laat je gevoel, je intuïtie je vertellen wat er nog is dat opgeruimd moet worden. Ga ermee aan de slag. Geloof in jezelf. Jij bent de meester van jouw leven, van jouw weg.
x
* * *
Deze uitgesproken tekst is achteraf enigszins geredigeerd ter verbetering van de leesbaarheid. Voorafgaand aan de channeling werd een inleidende meditatie-oefening gedaan door Gerrit, die te beluisteren is op de audio-file (zie Downloadpagina op de site van Pamela Kribbe). Na afloop werden er vragen gesteld en antwoorden gegeven door Jeshua. Deze zijn eveneens te beluisteren op de audio-file.
(c) Pamela Kribbe – 2005 – www.pamela-kribbe.nl
hoera!! Opgeruimd staat netjes. Nu alle andere banken nog en we kunnen weer delen en ruilen.
Jaja, en dan weer het spreekwoord op de WC hangen zeker: ‘Van ruilen komt huilen’..
Of liever:
‘Wie niet kan delen, mag ook niet vermenigvuldigen’…?
nee, dan liever de tegeltjes die mijn oma had:
Wat baat u status, ambt of goed,
hier zijt gij mens, doe wat gij moet
Of: laat hier uw hoop maar varen.
Oma kan de pot op!
http://www.youtube.com/watch?v=pAQSXiTwt34&feature=PlayList&p=BFC2D8B4BA9190ED&playnext=1&playnext_from=PL&index=8
Het wordt wel weer een clubhuis zo he
@ Grace
Je hebt cognitieve dissonantie waar de meeste mensen in verwikkeld zijn maar de andere staat noemt men cognitieve consonantie, zoals ik hier boven al aan gegeven heb, maar wat je blojkbaar over het hoofd heb gezien.
Het gaat erom dat je in beide gevallen geen keuze maakt tussen goed of slecht, zwart of wit, harmony of geen harmony, duister of licht.
Je schakelt het cognitieve dissonantie bij jezelf uit, want dat zit in een stuk van het denken verwikkeld, vanuit het midden ga je naar je hart toe en leeft naar iedereen toe, mocht je nu mensen tegen komen die een andere invals hoek hebben dan ik op dit moment zo hebben, kan is spiegelen, ik confronteer ze met hun eigen zelf.
Als ze iets niet snappen, gaan trollen of gaan in defensief denken en handelen dat zij hun eigen waarde willen inter prenteren kan je hun spiegelen, je confronteerd wat het antwoord al in hun zelf is.
Het in cognitieve consonantie je te begeven is het proberen om iedereen dan in evenwicht te brengen door iedereen zich te laten confronteren met zich zelf inplaats dat ik de boventoon ga voeren, want ik haal dan voor mezelf de spiegel naar de ander toe weg.
Als je uit je hart gaat leven voel je al je emoties, je passie voor het willen zijn met die ander in volledig samen zijn als 1 geheel, het op 1 level te zien komen en je inzichten te delen met elkaar.
Sommige van de mensen hier kunnen dat al heel gemaakelijk gezien dat ze op bepaalde bewustzijns niveau’s met elkaar zien te functioneren, wie in een andere bewustzijns niveau functioneert zal botsen met de realiteit in zich zelf.
In balans zijn met de ander is naar de ruis in je innerlijke zelf mee doen aan de discussie en bij beide kanten informatie uitdelen, zonder cognitieve dissonantie toe te passen.
@Paul, dat klinkt voor mij nogal klinisch, geforceerd. Wat ikzelf fijn vind is steeds opnieuw afstemmen op mezelf en de situatie en afhankelijk van mijn gevoel daarover in beweging komen (of niet).
Ik zie wel wat je bedoelt met: ‘Als je uit je hart gaat leven voel je al je emoties.. enz.’
In mijn werk kom ik veel mensen tegen die emotioneel en psychisch in de knoop zitten. Ik merk dat het helpt als ik de ander zijn/haar pijn of drama gun. Het de ander (of jezelf) toestaan pijn te hebben, maakt ruimte voor die pijn en dan kan je het loslaten.
Of ik nou reageer vanuit dissonantie of consonantie maakt me niet zo veel uit, het zal de ene keer zus zijn, de andere keer zo.
@Paul: Wat ik me ook afvraag als ik lees wat je schrijft: In hoeverre laat jij je dan spiegelen? Jij deelt info uit en spiegelt anderen zie ik, maar waar is de wisselwerking?
Ik vraag het uit nieuwsgierigheid hoor, want het kan zijn dat we hetzelfde doen maar het anders omschrijven.
@Paul: gevoelens horen bij het denken en dus bij het hoofd. Je beschrijft hier geen ‘voelen vanuit het hart’ maar meer denken en voelen vanuit het hoofd. Passie hoort hier ook bij.
Het onderscheidt is niet moeilijk. Alles wat (indirect) gericht is naar het persoonlijke is niet vanuit het hart. Het volledig ondergeschikt maken van de eigen persoonlijkheid is die weg naar het hart. Altruïsme, vergevingsgezindheid, etc.
@ Grace
Ik heb geen spiegel nodig, die haal ik altijd weg bij mij zelf zodat het geen waar je me aan spiegelen wilt ophoudt met bestaan.
@ Franciscus001
Je hebt helemaal gelijk, maar heb je wel eens iets gedaan vanuit je ziel ?
Passie hebben voor iets is iets waar je je hart en ziel volledig in steekt, vol overgave en liefde zal daar opstorten, dan doe je niet vauit je blote hoofd…
Denk niet voel eens…
@ Paul:
Denken en voelen staan synoniem met elkaar. We moeten juist al deze termen niet in gescheiden hokjes bezien.
Je kunt je eigen persoonlijkheid volledig ondergeschikt maken aan een ander, maar dit tegelijkertijd toch reflecteren aan een eigen persoon en daarbij emoties voelen. Onvoorwaardelijke liefde is hier een goed voorbeeld van. Het komt vanuit het hart, maar beroert tevens de eigen persoon.
@ franciscus001
Tis tijd voor een Bavaria, jij ook eentje ?
Ik drink Grolsch, maar een bavaria is ook prima.
Gelukkig kunnen we even afkoelen…
@ Paul
“Denken en voelen staan synoniem met elkaar. We moeten juist al deze termen niet in gescheiden hokjes bezien.”…
Aah… nu snap ik Guido! Nou, doet u mij een Spaatje!
Ik bezie helemaal niets, voor hokjes en paskamers kan je terecht in het kastenstelsel systeem in India, Supermarkt of groot Warenhuis.
@Paul, als jij zelf geen spiegel nodig hebt, waarom dan wel anderen spiegelen? Waarom denk je dat een ander een spiegel nodig heeft en jijzelf niet? Ik weet dat er technieken bestaan waarmee je een spiegel tussen jezelf en de ander kan zetten zodat de ander hetgeen hij projecteert op jou weer terug ontvangt en je er niet mee lastig valt. Maar in verbondenheid met een ander vind ik het fijn me zelf tot ontplooiing te brengen in de wisselwerking met de ander.
@franciscus, denken en voelen zijn bij mij toch echt verschillend. Als ik denk: die hond zal mij vast bijten, dan voel ik angst. Je kan wel zeggen: ‘ik heb het gevoel dat die hond mij gaat bijten’, maar dan heb je het toch echt over een gedachte. Emoties zijn eenduidig: bang, verdrietig, blij boos etc.
Voor mij een rose, nog op de valreep in deze donkere dagen.
@Grace, mensen doen toch voornamelijk wat ze fijn vinden.
Dus als iemand wel of niet spiegelen, de keuze wordt gemaakt op basis van de payoff.
Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie is de mooiste van het land ?
Het spiegel ei…
@ Grace
Spiegelen heeft te maken met ‘de Secret’ het zijn immers gedachten krachten waarmee je bestelt wat je zelf zou willen, in je overtuiging dat ik bv bepaalde dingen niet snap of bevatten wil ga je dualiseren, spiegelen, het is niet mijn stukje optiek maar het is een tekort koming bij je zelf, als je nu de spiegel weg haalt tussen beide en je gaat van persoon tot persoon in een hoger stukje bewustzijn zitten dan hoef je niks meer te spiegelen want je snapt elkaar totaal.
Het non ego, het in balans zijn, enigsheidgezind op 1 lijn komen, alle verleden en toekomstige zaken zijn niet belangrijk vooral in het nu, iemand in je hart plaatsen, oprecht en eerlijk zijn, straight recht voor zijn raap, heeft allemaal geen spiegel meer nodig.
Sommige mensen zijn verder op hun pad in het leven en hebben al meerdere zware levenslessen achter de rug, ze kennen al meerdere geheimen die ze nog niet eens opnieuw moeten door gaan maken vanwege je misschien voor jezelf nog niet het een en ander geheel bevat.
We zijn allemaal gelijk in de stof maar niet van geest, daar zit duidelijk verschil in ook gezien de materie die men tot inzicht heeft verkregen en verder uit ontwikkeld heeft, wie zegt hoog te zijn heeft geen strijd meer, genoeg is genoeg en staat op het punt los te laten.
Het spiegelen is dan niet meer belangrijk.
Wat ik van deze verhalen erop of uit haal is dat niemand betreft het spiegelen spiegelt en de teksten van paul spiegelt hij niet in een ander, maar wat ik eruit haal of erbij voel is dat de anderen zich spiegelen in paul en dat wellicht vele waarschijnlijk nog niet de term spiegelen kennen en weten hoe.
mijn kennis van waarheid is gevoel (rechterhersenhelft) en denken (linkerhersenhelft zeker wél twee verschillende qua denkvermogen, puur met gevoel is denken met het hart zoals vele dat benoemen, maar mag het ook de ziel zijn en sommige bepaalde dingen gewoonweg doorkrijgen of weten en het denken met de linkerzijde is puur zoals we in de maatschappijgeprogrammeerd zijn zoals we moeten denken. Het midden zoals over gesproken wordt is puur in Balans te zijn….
Deel wat men weet is Kennis. Deel wat men ervaart is Wijsheid.
@Paul, ik! Ik ben het mooiste van het land! 😉
Ik vat je tekst niet helemaal, maar heb het even op me laten inwerken. Waar het spiegelen waar je het over hebt over gaat, bedoel ik.
Wat ik ervan begrijp is wat ik van jou vind of denk waar te nemen vooral over mezelf gaat. Zit ik zo in de goede richting?
Als ik probeer te begrijpen wat je bedoelt met spiegels weghalen, verlies ik je.
‘Toevallig’ is dit artikel precies wat ik nodig heb nadat vorige week mijn relatie op de klippen is gelopen. Verdriet en dankbaarheid gaan nu samen hand in hand.
Try to enjoy the ride Mas!! (really!)
@Paul, ik zou het eerder omdraaien in de frase dat we ogenschijnlijk verschillend in de stof zijn, (verschil van manifestatie) maar hetzelfde in de geest. (onze bron van Eenheid) Let wel, ik plaats het denken en voelen niet gelijk aan de geest. Geest is abstract en stijgt boven het persoonlijke uit. Laatsgenoemde is vergankelijk, eerstgenoemde eeuwig. Ik zou het denken en de emotie eerder bij de ziel plaatsen. (het reïncarnerende ego) Maar het blijft natuurlijk een eigen zienswijze.
@Grace, het is moeilijk eenduidig een definitie te geven over het evt. onderscheidt tussen de emotie en het denken, omdat ieder individu dit natuurlijk op een eigen wijze ervaart. Wat we niet moeten onderschatten is onze onbewuste kant, want daar gaat het denken en het voelen gewoon verder. (we zijn ons daar simpelweg niet van bewust)
In sommige esoterische leringen worden gedachtes beschouwd als elementalen. Zoals symbolisch de vlam in de kaars de innerlijke mens voorsteld, zo trekken elementalen als ‘motvlindertjes’ instinctmatig naar het vuur toe. Gedachtes produceren we feitelijk niet zelf, ze manifesteren slechts in die vorm waar ons (on)bewuste Zelf voor kiest. (op een wijze hoe ons innerlijke straalt) Misschien ga ik iets te diep met dit voorbeeld, maar ik probeer hiermee aan te geven dat we ons niet altijd schuldig hoeven te voelen betreffende de wijze hoe we denken. Maar hoe meer bewúst we worden van onze patronen van het eigen denken, hoe beter we onszelf leren kennen. Vergelijk het met dromen. Ook dromen bieden een eerlijke reflectie betreffende onze eigen (altijd tijdelijke) gemoedstoestand. Het opent een venster naar het onbewuste. Voor gedachten en emoties binnen het waakbewustzijn geldt eigenlijk precies hetzelfde en elke psychologie erkent het feit dat veel gedrag vanuit het onderbewuste wortel schiet. De mens is zoveel méér dan die aangenomen persoonlijkheid uit ons waakbewustzijn. Het is slechts een aspect hiervan. Niet voor niets slaapt een gemiddeld persoon acht uur per dagdeel en droomt het zijn dromen.
@ Grace ja dan zit je in de goede richting, maar als je de spiegel weg haalt dan kan je niet meer oordelen over de ander, al de dingen die je denkt passen niet meer aan degene waar aan je het koppelen wilt, gekke is dat je de ander dan totaal accepteert en geen strijd meer hoeft te voeren, meningsverschillen bestaan dan gewoon weg niet meer.
Zonder te spiegelen aan elkaar ontdekje een hoger plan om functioneel met elkaar samen te werken.
@ Franciscus001
Een ziel heeft geen EGO, EGO past alleen bij het lichaam want het lichaam heeft enkel een stel hersenen, maar de geest heeft dat niet nodig.
De EGO wordt gevormd door het paradox in het leven dat je om wordt gevormd tot wat je nu bent, je bent geprogrammeerd zoals je nu bent, opzoek naar de innerlijke waarheid in jezelf.
Iedereen leeft vanuit zijn denken op aarde, weinigen leven vanuit de kracht van het lichtwezen in hun zelf, je kan dit vergelijken met een auto die buiten langs de weg geparkeerd staat, zit er geen besturuder achter het stuur dan zal de auto ook niet rijden, je ziel is de bestuurder van je lichaam, alleen door je EGO te gebruiken zal je hem niet Heer en Meester over de stof laten zijn, daarmee blokkeer je je lichtwezen in je zelf omdat je hem niet erkennen wil, je blijft vanuit je verstand functioneren.
Je hersenen proberen alles in vorm te gieten zonder vorm of vormloos anders is het niet herkenbaar en praat je over gezweef, daarom als alles geen vaste vorm heeft vooral in 3D denken dan valt alles buiten het normale.
Schakel je je hersenen nu eens uit en alles is dan vormloos dan is je optiek ook naar het voelen van emoties op zijn plaats, het voelen en waarnemen van alles zoals een blinde mens dat alleen begrijpt.
Je moet niet alles gaan bezien vanuit de pschologie alleen, maar eens van uit je ziel gaan leven omdat die meerdere facetten van het leven begrijpt en Heer en Meester of de stof is en niet je EGO in kwestie.
Je bent zowel je lichaam, je ego (of ziel) als de geest. Evenwel zijn we het resultaat van ons eigen geweven karmische lotsbestemming. (en die inderdaad elkaar beïnvloeden, want we zijn slecht deel van een groter geheel)
Er is niets mis met je ego, evenmin je het eigen ego kunt uitschakelen. Alleen is ego vergankelijk en geest niet. Houden we teveel vast aan onze persoonlijke behoeftes en verlangens, dan hechten we ons aan iets wat nooit blijvend zal zijn. Hier ligt de oorzaak van het menselijk lijden, precies zoals de Boeddha het al duizenden jaren eerder verwoorde.
@Paul, dank je voor je uitleg, maar voor mij leidt er toch een andere weg naar Rome. Dit is hogere wiskunde voor mij met al die spiegels. Ik laat me graag leiden door wat zich bij me aandient waarbij datgene wat me ‘omhoog tilt’ een wegwijzer is.
Als ik lees over wat je schrijft dat sommigen verder zijn dan anderen en ook je reactie bij het artikel van Oldenkamp dat je verder bent dan je je hier toont, krijg ik daar een ongemakkelijk gevoel bij. Some are more equal than others? Toch moet ik dan ook de hand in eigen boezem steken, ik ga ervan uit dat als je frequentie (of trilling) hoger is, je verder bent. Maar verder dan wie, dan wat? Niet verder dan de ander, maar verder dan je zélf eerder was.
Ik vind het geen liefdevolle boodschap, het is niet iets wat ik verwacht te horen van iemand die meesterschap streeft te bereiken. Misschien streven we beide ook iets anders na, ik weet het niet.
En over ‘niet meer oordelen over de ander’, het oordelen is m.i. niet iets wat we uit kunnen zetten, net als we niet kunnen stoppen met denken. We hebben het nodig! De vraag is dan: in hoeverre ben je je bewust van je eigen gedachten en oordelen. En daarin mild zijn naar jezelf.
Een vriendin sms-te mij een mooi citaat: wijsheid vertelt me dat ik niets ben, liefde vertelt me dat ik alles ben! We zijn allebei slechts twee puzzelstukjes van het Ene.
@franciscus. Ik kan me helemaal vinden in wat je schrijft over gedachtes, erg mooi!
Toch is er wel degelijk een verschil in gedachten en emoties. Je schrijft het zelf dat iemand zich schuldig kan voelen over zijn gedachtes. Schuldgevoel naar aanleiding van een gedachte waarover je je schuldig zou moeten voelen.
@Hee mercy
Jij ook al zo vroeg deze morgen!
Grace het denken en oordelen kun je wel degelijk stop zetten,het is alleen heel moeilijk! Ook jij kunt het,iedereen kan dat! Jouw Ego oordeelt en denkt,de bedoeling is dat je je ego op de achtergrond aanwezig laat zijn(sluimerstand).
Grace lees het sms-je nog eens een paar keer en dan in de context van het ego.
liefs Lianne
Hey goeiemorgen Shilly shalLianne, ja, ik ben moeder van twee dochters die het uitslapen nog niet hebben ontdekt. 😀
Ik denk er hetzelfde over. Ik beschouw dat alleen niet als stopzetten, sluimeren op de achtergrond vind ik wel een mooie omschrijving.
Soms in meditatie is er alleen nog de stilte, of het ervaren.
Ego vertelt me dat ik niets ben, ziel vertelt me dat ik alles ben!
@grace: volgens mij is er niets mis met hoger en lager.(zie je reactie op Paul) Heel goed van je om op te merken: “Verder dan waar jezelf eerst was”.
In mijn gevoel verwoord je daarmee oneindigheid-binnen-handbereik…! In de zin dat deze IN je zit en niet daar buiten!! De oneindige spiraal van groei.
@Guido. Touché: hoger, lager, warmer, kouder. Thnx.
Maar het zou me ook wat doen als iemand zegt: ik denk dat ik lager ben dan anderen. het gaat me om de vergelijking van zelf met anderen. wat weten we nou eigenlijk echt van de ander?
Beste Grace en Guido ,
Wat ik heb leren ontdekken bij mezelf is het volgende .
Dat ik weet van mezelf dat ik heel gevoelig ben (hsp =hoogsensitief ),reageerde ik jaren door mijn over reactie (overspoeling in mezelf dat naar boven kwam).
Dat ik dat gaan in zien ben ,kon ik de verandering dat eerst een beangstigend gevoel aan mezelf gaf van doet verandering bij mezelf dat ik steeds de verandering weg duwde en meer en meer daarvoor ging overreageren en dat ik gewoon maar de situatie in mezelf maar liet begaan zoals ik het al jaren gewoon was omdat ik gewoon me af ketste (dus weer door overreageren van mijn gevoel )en gewoon angsten had voor het onbekende want daar draaide het voornamelijk op ik had angsten voor het onbekende wat was daar achter, stel je voor dat ik dingens minder aan kon enz…(dus ik reageerde weer overspoeld ).
Nu bijna een maand heb ik gaan in zien wat maakt me meer stress aan. Ik wist al veel langer al jaren en jaren dat er iets mocht veranderen maar wat dan.
Ik zag mijn blokaddes minder deed mijn ogen dicht naar mezelf en zag alleen maar hoe kan ik de andere helpen .Ik wilde mijn eigen ik negeren dus om de andere voorrang te geven .Ik zag veel mensen die in situatie zaten en ik gaf hun via mijn Rationeel handelen tips mee zonder dat ze erom vraagde .Ik kreeg toen tegenspons want ik zag alleen dat ik maar het beste wilde voor de andere .
Maar wilde die andere die tips wel aanvaarden op dat moment dat ik die gaf ,nee ik zag alleen in mijn voordeel .Dan kun ik nu denken als ik dit schrijf amaai Brenda wat wilde je dan bereiken op dat moment de andere manipuleren hoe jij naar hun situatie kijkt en dat ze ook zo moesten naar kijken .Nee,in tegendeel want ik weet nu dat in ieder van ons een eigen WIJSHEID zit .
Ik kan andere overtuigingen hebben dan de andere maar dat mag en de andere mogen hun eigen overtuigingen hebben van me omdat dit meer zelfvertrouwen geeft .Ik heb dus de verandering omarmd en ook mijn overspoeling en ik ben gaan nadenken bij mezelf wat wil ik nu zelf wil ik nog me stress voelen wil ik me nog kwaad voelen als ik de andere hun situatie aan voel of blijf ik nu eerst bij mezelf .En ik heb het laatste gekozen (ik doe steeds minder ongevraagt mensen aan voelen ,alleen als ze me zelf dat vragen ).Ik had mijn angsten om gedraaid van die overspoeling in mezelf naar Rust en Stilte in mezelf en deze schorpioen is aan het tam worden 😉 .Ik weet dat boosheid en stress en noem maar op ook een deel zijn van me ,maar ik ga er steeds beter mee om als ik stress aan voel maak ik het minder stressiger en ik lach erom en zeg oké stress kom je weer kijken naar me welkom en blijf maar zolang je wilt bij me want ik heb je lief en accepteer je en zo doe ik dat alles dat in mij zelf zit .Want ik heb mezelf lief <3
Namasté
emoties en verstand zijn met ego verbonden? Hechten? Onthechten? Ego leren temmen? Emoties verbonden met je instinct vechten of vluchten om te overleven? Gevoelens verbonden met je bewustzijn? Emoties horen bij het Leven? Emotieloos zijn bestaat niet? Emoties moet je gewoon uiten? Emoties moet niet opkroppen? Kinderen zijn geen tirannen, want kinderen zijn altijd hun zelf? Tirannen worden gemaakt door volwassenen? Door volwassenen die gebrainwashed zijn door de met paplepel ingegoten opgelegde matrix? Kinderen moeten luisteren wat volwassen als normen en waarden ervaren? Kinderen worden evenals hun ouders dom gehouden? Daarom voortdurend die generatieconflicten? Zijn generatieconflicten niet meer bewustzijnsgroei bij die nieuwere generaties? En door botsing ervaren ook ouderen dat hun normen en waarden relatief en aan plaats en tijd gebonden zijn?
Generatieconflicten doet de ouderen ook beseffen dat hun ‘principes’ niet zaligmakend zijn? Bewust worden van elkaar is naar elkaar toegroeien en nooit langs elkaar heen of uit elkaar groeien? Geven en nemen? Leven en laten leven? Wat is uw waarheid?
Old Man In Nursing Home Reacts To Hearing Music From His Era
http://www.youtube.com/watch?v=NKDXuCE7LeQ&feature=related
Fantastisch artikel, nog nooit zo’n duidelijke uitleg gehad over dat onderwerp!
Aanstaande vrijdag 20-04 is er een channeling met Pamela Kribbe in cc Tiliander in Oisterwijk, wat een vooruitzicht…
Wanneer iemand mij kwetst, gaat er als een electrische schok door m’n lijf, dat is de eerste oer-reactie, zuivere emotie. Dan blijf ik zonder te reageren de persoon in kwestie aankijken, zonder dat ik dat met mezelf overlegd heb. Je zou het ‘met de mond vol tanden staan’ kunnen noemen, maar dat is niet echt zo. Ik ben nl. goed van de tongriem gesneden en kan vlijmscherp uit de hoek komen. Daarom laat ik het meestal daarbij. Mezelf kennende, zou het de boel alleen maar op de spits drijven.
Ik blijf het voorval overdenken en mij afvragen wat die mens bezielde om zo te handelen. Mijn omgeving begint dan steevast te roepen : “Begin je weer te vergoelijken?” of “Zoek je weer excuses?”.
Nu weet ik met zekerheid dat ik intuïtief juist reageer en dat die houding een soort bescherming is. Door de persoon strak aan te blijven kijken, breng je hem/haar in verlegenheid, want daar heeft ie geen verweer tegen. Krijgt ie ahw een spiegel voorgehouden. Zo geef ik mezelf de gelegenheid uit te zoeken naar het waarom en mijn eigen gevoelens rond het voorval te overdenken. Om uiteindelijk te beseffen dat het sop de kool niet waard is. Sinds enkele jaren volgt er Ho’oponopono op.
Mooi stuk, fijn om weer te lezen. Hier wordt heel mooi het verschil tussen emoties en gevoel uitgelegd. Ik merk nog wel eens dat er best mensen zijn die zichzelf als “gevoelsmens” betitelen, vaak met trots, en dat dat eigenlijk meer emotionele mensen zijn en ook als dusdanig reageren.
Prachtig artikel!
Zelf ga ik altijd een stukje verder en zie iedere emotie als een proef op mijn inwijdingsweg. Door naar die emotie vanuit mijn hogere zelf te kijken, dus als een soort toeschouwer, en te zien wat het over mij zegt, dus wat er eigenlijk achter zit, kom ik er steeds meer achter, dat het in feite afreageren is op die ander, of situatie, door een overtuiging en kan ik die emotie beter accepteren en loslaten.
Voorbeeldje, ik word boos als mijn dochter mij stoort bij het lezen van een boek, is dat dan terecht? Nee, want ik had niet gezegd, dat ik niet gestoord wilde worden, en ik had de overtuiging dat ik het recht had, om dat boek te lezen zonder gestoord te worden.
Mooi artikel! Je zou op precies dezelfde manier met malende gedachten om kunnen gaan.
Sommige mensen gaan helemaal op in het piekeren en verliezen dan zichzelf. En willen dan met geweld die gedachten wegduwen, wat dan niet lukt. Je kunt er dan wat uitstappen en erbij aanwezig blijven, net zoals bij die emoties.
op meerdere terreinen toepasbaar………….juist nu.
één voor allen, allen voor één.
Inderdaad, heel mooi artikel…. en inderdaad juist nu heel erg van toepassing
“Eis de meesterschap op over jezelf, over de emotionele stukken in jezelf waarmee je moeite hebt, waarvan je voelt dat ze je achter je rug om kwellen. Neem er verantwoording voor, maak er innerlijk contact mee. Het is jouw bewustzijn dat hier helend is.”
Dank jullie voor dit geweldig en prachtig stuk. Zo van toepassing. Zo helder en transparant.
Namasté.
Liefde en licht,
Madeleine.
mooi hoor .. maar voor mij niet laag genoeg:) De body is de spiegel van de mind en vertelt je het verhaal van je verleden in spanning en ontspanning, yin en yang. Het teveel aan spanning, stress komt in het lichaam tot uitdrukking in stijfheid… ha de grip van saturnus, satan die wij zelf verkiezen te zijn als gevolg van dogmatische gedachten gekoppeld aan bevroren gevoelens. Hoe eerlijk waar die body! Voor mij is de weg de YORT® ….weer opnieuw in mijn body komen en het daar dan ook te genezen door de levenskracht te wekken in het met aandacht en gevoel masserend bewegen van waar ik vast zit. In wijsheid en liefde al verbonden zo laag daar beneden, zo kinderlijk vol vertrouwen, opnieuw geboren worden…. in de kopstand of bv. de brug achterover.
Even een vraagje tussendoor. Kennen jullie de documentaire Ancient aliens debunked? Ancient aliens debunked is een reactie op de serie Ancient aliens.
Wat vinden jullie van Ancient aliens debunked?
http://ancientaliensdebunked.com/
Hoe gevoelig liggen emoties?
Tussen schuttingtaal en sms-taal Een mooi stuk van Marcel Messing uit 2004.
http://www.marcelmessing.nl/content.asp?m=M8&s=M17&ss=P225&l=NL
Ik had er eerst alleen wat in gegrasduind en toen paste het al als een handschoen, maar nu helemaal gelezen. Wat een schitterende tekst. Hij past ook precies bij het werk dat ik met klanten doe.
Dank je, dank je Guido voor de post op mijn Fb!!