Ons wordt geleerd dat wanneer we ziek zijn, onze genen een grote rol spelen bij die ziekte. Of dat het anders ook altijd nog ‘ongelukkig toeval’ kan zijn. En alleen de dokter is in staat om je weer te helen, beter te maken. Zoals velen geloofde dokter Lissa Rankin het verhaal van ziek-zijn en beter-worden. Maar toen haar eigen gezondheid stond te wankelen, merkte ze dat de Westerse medische behandelingen, niet alleen faalden om haar ‘beter’ te maken, maar ze werd zelfs zieker.. Ze besloot korte metten te maken met wat ze had geleerd en de zaken in eigen handen te nemen.
Zo kwam ze er via studie achter, dat het aangeleerde gedrag en de feiten rondom gezondheidszorg, iets ESSENTIEELS misten.. DE ERKENNING VOOR HET LICHAAM OM ZELF TE GENEZEN.. Zichzélf te repareren, maar vooral was het BESEF AFWEZIG, dat deze zelfgenezende vermogens, door onszelf gecontroleerd kunnen worden, via de kracht van onze geest..!! Om dit fenomeen beter te leren kennen, besloot Lissa Rankin om studies te gaan lezen, over het fenomeen ‘zelfgenezend vermogen’. Ze kwam toen tot de ONTHUTSENDE conclusie dat het medische establishment al méér dan 50 jaar bewezen heeft, dat het lichaam zichzelf kan genezen.
In een boek dat ze schreef nadat ze zichzelf ‘beter’ had gemaakt, haalt Dr. Rankin buitengewone gevallen aan van ‘spontane genezing’ en laat ze zien dat gedachten, gevoelens en overtuigingen, in staat zijn de lichamelijk fysiologie te veranderen. Ze laat daarbij de wetenschappelijke data rondom deze gevallen voor zichzelf spreken; hierbij zijn eenzaamheid, pessimisme, depressie-gevoelens, angst en stress de factoren die van negatieve invloed zijn op het lichaam.
Terwijl intieme relaties met mensen, dankbaarheid, meditatie, seks en authentieke zelf-expressie (!) het zelfgenezend vermogen van het lichaam bekrachtigen en positief ‘aan het werk zetten’…!
Waarom leren we dit niet? Sterker nog: wordt het als ‘onzin’ gekarakteriseerd?? Het is dus wel degelijk mogelijk genezen met enkel je gedachten – zonder medicatie of operatie. Het is zelfs zó, dat dit vaker gebeurt dan je misschien zou verwachten..
Er is in dit verband een nieuw boek verschenen, van een arts die al enkele tientallen jaren met het fenomeen bezig is. Het trok onze aandacht en we willen het verschijnen ervan graag met je delen en de inhoud bespreken. Inderdaad gaat het over het verschijnsel ‘placebo’. Het boek ‘Jij bent de placebo’ van dr. Joe Dispenza, bevat talrijke gedocumenteerde casussen van mensen, met een hartaandoening, een depressie, reumatoïde artritis en zelfs de ziekte van Parkinson. En allen keerden ze deze ziektes door in een placebo te geloven…!
Dr. Joe Dispenza vertelt ook de verhalen van andere mensen die om dezelfde reden juist ziek werden en zelfs zijn overleden, zoals slachtoffers van een voodoo-vloek of van een foutieve medische diagnose van een fatale ziekte. Hij stelt ook de essentiële vraag:
“Is het mogelijk om mensen de principes van de placebo te leren en vervolgens, zonder gebruik te maken van een externe (fake)remedie, dezelfde innerlijke veranderingen teweeg te brengen in hun gezondheidstoestand en ten slotte in hun leven?”
Hij bespreekt wetenschappelijk bewijsmateriaal (waarbij hij o.a. hersenscans in kleur laat zien) van bijzondere genezingen tijdens zijn workshops, waarin deelnemers zijn model van persoonlijke transformatie leren op basis van praktische toepassingen van het ‘placebo-effect’. Zijn boek bevat een zogenaamde ‘geleide meditatie’, om de overtuigingen en percepties te veranderen die je beperken; het is de eerste stap in genezing. Want zoals ‘geloven’ je kan helpen is ‘niet-geloven’ ook een vorm van ergens-in-geloven.. Van ‘overtuiging’..
Het boek dat Joe Dispenza schreef, ‘Jij bent de placebo’, combineert de nieuwste research in neurowetenschap, biologie, psychologie, hypnose, geconditioneerd gedrag en kwantumfysica om de werking van het placebo-effect te ontsluieren … en laat zien hoe het schijnbaar onmogelijke, mogelijk kan worden. Het boek past in de passie van de auteur: hij is enthousiast in het onderwijzen hoe de laatste ontdekkingen toegepast kunnen worden; nieuwe kennis uit de neuro-wetenschappen en kwantumfysica, waarmee mensen hun brein ‘opnieuw’ kunnen programmeren, ziekte kunnen genezen en hoe ze een meer vervuld leven kunnen leiden.
Wellicht ken je Dr. Joe Dispenza, als een van de experts uit de film ‘What the BLEEP Do We (K)now!’..? (HIER) Op grond van die verworven bekendheid werd en wordt hij gevraagd om workshops en lezingen te geven, over de hele wereld. Het werk van Joe Dispenza bestaat uit WERKELIJK wetenschappelijk werk. Door solide wetenschappelijk bewijsmateriaal te combineren met stimulerende inzichten, verschuift Joe Dispenza de horizon van wat mogelijk is tot voorbij de grenzen van het voor de mens bekende en vertrouwde.
Hij neemt de wetenschap serieuzer dan de meeste wetenschappers, en in dit fascinerende boek trekt hij de meest recente ontdekkingen van de epigenetica, neuroplasticiteit en psycho-neuro-immunologie door naar een logische conclusie.
x
* * *
x
‘Wie je vandaag bent is het resultaat van je vroegere en huidige denken, doen en voelen.’ x
De cover van het magistrale boek van Joe Dispenza. (klik voor lead naar uitgever)
Het idee dat je jezelf kunt genezen door simpelweg je denken om te zetten in emotie, klinkt aanvankelijk misschien verbazingwekkend. Zelfs dr. Joe Dispenza had de resultaten niet verwacht die hij begon waar te nemen bij deelnemers aan zijn workshops, toen ze deze ideeën volledig gingen toepassen: spontane remissie van tumoren, rolstoelpatiënten die gingen lopen en migraines die verdwenen. Met de openhartige blijheid en de onbevangen drang tot experimenteren van een spelend kind begon Joe de grens op te zoeken, met de vraag hoe snel radicale genezing zich zou kunnen voordoen, wanneer mensen met volledige overtuiging het placebo-effect van het lichaam zouden toepassen.
x
Joe Dispenza vertelt dat je denken je letterlijk ziek kan maken. Hij stelt zichzelf en de lezer daarbij meteen ook de vraag: “Als je denken je ziek kan maken, kan je denken je dan ook weer beter maken?” Hij heeft de afgelopen jaren veel onderzoek gedaan naar antwoorden op deze vraag. Vandaar dat de titel van zijn boek:’Jij bent de placebo’.. Deze weerspiegelt het FEIT dat het je eigen gedachten, emoties en overtuigingen zijn die reeksen fysiologische gebeurtenissen in je lichaam teweegbrengen.
x
Joe Dispenza hierover:
“De ongelooflijke resultaten die ik heb gezien in de geavanceerde workshops die ik geef en alle wetenschappelijke gegevens die daaruit zijn voortgekomen, hebben me ophet idee gebracht van de placebo: dat zieke mensen een suikerpil kunnen nemen of een zoutoplossing-injectie krijgen, en dat hun geloof in iets buiten henzelf hen vervolgens beter maakt.
Ik begon me af te vragen: ‘Stel dat mensen in zichzelf gaan geloven, in plaats van in iets buiten henzelf? Stel dat ze geloven dat ze iets in zichzelf kunnen veranderen en zichzelf in dezelfde staat van zijn kunnen brengen als iemand die een placebo neemt? Is dat niet precies wat de deelnemers aan onze workshops hebben gedaan om beter te worden? Hebben mensen echt een suikerpil of zoutoplossings-injectie nodig om hun staat van zijn te veranderen? Kunnen we mensen leren hetzelfde voor elkaar te krijgen door hun te laten zien hoe de placebo werkelijk functioneert?”
Wie is Joe Dispenza? Joe Dispenza (1963) studeerde biochemie aan de Rutgers University in New Brunswick (New Jersey) en heeft een doctoraal in Neuro-wetenschappen. Dr. Dispenza ontving ook een doctoraal als chiropracticer aan de ‘Life University’ in Atlanta, Georgia, waarvoor hij ‘magna cum laude’ afstudeerde… Zijn nascholingen en continue leerprocessen bestrijken het gebied van o.a. neurologie, neuro-wetenschappen, hersenfuncties en chemie, cellulaire biologie, de werking van het geheugen en ouderdom.
Ik ben nooit van plan geweest zoiets als dit te gaan doen. Het werk waar ik me momenteel mee bezighoud als public speaker, auteur en onderzoeker heeft in feite mij gevonden. Om echt wakker te worden, hebben sommige mensen een soort wekservice nodig. In 1986 kreeg ik die ook. Op een prachtige dag in april was ik zo bevoorrecht om te worden aangereden door een SUV, tijdens een triatlon in Palm Springs, Californië. Dat moment veranderde mijn leven en zette me op het pad dat ik nu bewandel. Ik was indertijd de 23-jarige eigenaar van een betrekkelijk nieuwe chiropraxiepraktijk in La Jolla, Californië en had maandenlang hard getraind voor deze triatlon.
Ik was klaar met het onderdeel zwemmen en bezig met het fietsgedeelte van de race toen het gebeurde. Ik stond op het punt een lastige bocht te nemen en ik wist dat we daar in een verkeersstroom zouden terechtkomen. Een politieagent stond met zijn rug naar de tegemoet komende auto’s te gebaren dat ik naar rechts moest gaan om het parcours te volgen. Omdat ik volledig geconcentreerd was op de race, keek ik alleen maar naar hem. Toen ik in die bewuste bocht twee wielrenners passeerde, klapte er een rode 4-wheel-drive Ford Bronco met ongeveer 90 km per uur van achteren op mijn fiets..! Het volgende ogenblik werd ik de lucht in geslingerd; daarna belandde ik plat op mijn rug.
x
Het door de ‘anti-kwak’ vaak aangehaalde bewijs van de placebo die niet werkt, wordt hen ook al ontnomen.. (klik voor artikel!)
Door de snelheid van het voertuig en de trage reflexen van de oudere dame die achter het stuur zat, bleef de SUV op me afkomen en kwam ik al snel opnieuw in aanraking met zijn bumper. Snel greep ik die vast om te voorkomen dat ik overreden zou worden en mijn lichaam tussen het metaal en het asfalt terecht zou komen. Zo werd ik een stukje over de weg meegesleept voordat de bestuurder in de gaten had wat er gebeurde. Toen ze eindelijk abrupt tot stilstand kwam, tuimelde ik nog zo’n meter of twintig onbelemmerd verder. Ik kan me het geluid van de voorbijsuizende fietsen en de ontstelde kreten en vloeken van de passerende wielrenners nog herinneren − ze wisten niet of ze moesten stoppen om te helpen, of doorgaan met de race. Toen ik daar zo lag, kon ik me er alleen maar aan overgeven.
x
Ik had zes ruggenwervels gebroken en..
Al snel zou ik er achter komen, dat ik zes wervels had gebroken: en compressiefracturen in borstwervels 8, 9, 10, 11 en 12 had. Ook in lendenwervel 1 (vanaf mijn schouderbladen tot aan mijn nieren) was een compressiefractuur gediagnosticeerd. De wervels zijn in de wervelkolom opgestapeld als afzonderlijke blokken en toen ik met zoveel kracht tegen de grond sloeg, werden ze door de schok in elkaar gedrukt. De achtste borstwervel, het bovenste segment dat ik brak, begaf het voor meer dan 60% en de ronde boog die het ruggenmerg omsloot en beschermde, bezweek en werd samengeperst tot een soort pretzelvorm. Wanneer een wervel in elkaar wordt gedrukt en breekt, moet het bot ergens heen. In mijn geval kwam een groot deel van de verbrijzelde fragmenten in mijn ruggenmerg terecht. Het zag er absoluut niet
rooskleurig uit.
x
Alsof ik in een volkomen doorgedraaide nachtmerrie zat, werd ik de volgende ochtend wakker met een heel scala aan neurologische symptomen, waaronder verschillende soorten pijn; wisselende niveaus van gevoelloosheid, tintelingen en minder gevoel in mijn benen, en enkele problemen bij het onder controle krijgen van mijn bewegingsapparaat. Dus nadat ik alle bloedonderzoeken, röntgenfoto’s, CT-scans en MRI’s in het ziekenhuis had gehad, liet de orthopedisch chirurg me de resultaten zien en bracht me op sombere toon het volgende nieuws: om de botfragmenten bij elkaar te houden die nu in mijn ruggenmerg
zaten, moest ik worden geopereerd om een Harrington-staaf te laten implanteren.
x
Dat zou betekenen dat de achterste delen van de wervels van twee of drie segmenten boven en onder de breuken zouden worden uitgesneden, en dat er twee roestvrij stalen staven van minstens 30 centimeter aan weerszijden van mijn wervelkolom zouden worden geschroefd en vastgeklemd. Daarna zouden ze een paar fragmentjes van mijn heupbot schrapen en over de stangen heen plakken. Het zou een heel zware operatie zijn, maar het zou wel betekenen dat ik in elk geval kans maakte om opnieuw te kunnen lopen. Maar ik wist dat ik zelfs dan waarschijnlijk nog steeds enigszins gehandicapt zou zijn en de rest van mijn leven met chronische pijn zou moeten leven.
x
Ik hoef je niet uit te leggen dat ik niet erg blij was met die optie. Maar als ik zou besluiten om de operatie niet te ondergaan, zou ik zeker verlamd raken. De beste neuroloog in Palm Springs, die het eens was met het advies van de eerste chirurg, vertelde me dat hij geen enkele patiënt in de Verenigde Staten in mijn toestand kende die het had geweigerd. De schok van het ongeval had mijn T-8 wervel samengedrukt tot een wigvorm waardoor mijn rug het gewicht van mijn lichaam niet zou kunnen dragen als ik rechtop zou staan: mijn wervelkolom zou het begeven en daardoor die verbrijzelde stukjes wervel diep mijn ruggenmerg in duwen, waardoor ik onmiddellijk vanaf mijn borst verlamd zou zijn. Ook dat was nauwelijks een aantrekkelijke optie.
x
What to do…? In gaan tegen het medisch model en deskundige adviezen..!
Ik werd overgebracht naar een ziekenhuis in La Jolla, dichter bij mijn huis, waar ik nóg twee adviezen kreeg, waaronder eentje van de meest vooraanstaande orthopedisch chirurg in Zuid-Californië. Het was geen verrassing voor me dat beide artsen het erover eens waren dat ik de Harrington-staaf-chirurgie zou moeten krijgen. Het was een tamelijk gelijkluidende prognose: de operatie ondergaan, of verlamd raken en nooit meer kunnen lopen. Als ik de arts was geweest die de aanbeveling moest doen, zou ik hetzelfde hebben gezegd: het was de veiligste optie. Maar het was niet de optie die ik zelf koos.
Misschien was ik op dat moment in mijn leven gewoon jong en onverschrokken, maar ik besloot om in te gaan tegen het standaard medisch model en de deskundige adviezen. Ik geloof dat er in ieder van ons een intelligentie, een onzichtbaar bewustzijn werkzaam is dat ons het leven schenkt. Het ondersteunt, onderhoudt, beschermt en heelt ons, ieder moment opnieuw. Deze intelligentie creëert (vanuit slechts twee cellen) bijna 100 biljoen gespecialiseerde cellen, zorgt ervoor dat ons hart honderdduizenden keren per dag blijft kloppen, en kan in één seconde honderdduizenden chemische reacties teweegbrengen in één cel − naast een heleboel andere wonderbaarlijke werkingen.
Ik beredeneerde op dat moment dat, als deze intelligentie realiteit was en ze doelgericht, aandachtig en liefdevol zulke buitengewone vermogens demonstreerde, ik mijn aandacht wellicht van mijn buitenwereld weg kon halen om me naar binnen te richten en me ermee te gaan verbinden − om er een relatie mee te aan te gaan. Maar hoewel ik intellectueel begreep dat het lichaam vaak in staat is om zichzelf te genezen, moest ik nu elk beetje filosofie dat ik kende, daadwerkelijk toepassen om die kennis naar het volgende niveau en verder te tillen, om werkelijke genezing te kunnen ervaren.
En omdat ik nergens heen hoefde en niets te doen had behalve met mijn gezicht naar beneden liggen, besloot ik twee dingen.x Ten eerste zou ik elke dag al mijn bewuste aandacht richten op deze intelligentie in mij, en haar een plan, een sjabloon, een visie geven, met zeer specifieke opdrachten, en dan zou ik mijn genezing overdragen aan deze grotere intelligentie die onbeperkte macht heeft, waardoor die de genezing voor mij zou doen plaatsvinden. En ten tweede: ik zou geen enkele gedachte door mijn gewaarzijn laten gaan die ik niet wilde ervaren. Klinkt redelijk simpel, niet? Een radicaal besluit.x
Ik was op een missie en elke dag zou ik beginnen met het reconstrueren van mijn wervelkolom…
Tegen het advies van mijn medisch team in verliet ik het ziekenhuis in een ambulance die me naar het huis van twee goede vrienden bracht, waar ik de volgende drie maanden zou logeren om me op mijn genezing te richten. Ik was op een missie. Ik besloot dat ik elke dag zou beginnen met het reconstrueren van mijn wervelkolom, wervel voor wervel, en dat ik dit bewustzijn, als het aandacht zou schenken aan mijn inspanningen, zou laten zien wat ik wilde. Ik wist dat het mijn absolute aanwezigheid zou vereisen … dat wil zeggen dat ik in het moment aanwezig zou zijn − dat ik niet na zou denken of spijt zou hebben over mijn verleden, me geen zorgen zou maken over de toekomst, over de omstandigheden in mijn uiterlijk bestaan, of me zou richten op mijn pijn of mijn symptomen.
x
Net als in elke relatie die we hebben met wie dan ook, weten we immers allemaal wanneer iemand bewust aanwezig is bij ons, of niet. Omdat bewustzijn
gewaarzijn is, gewaarzijn oplettend is, en opletten aanwezig en opmerkzaam zijn is, zou dit bewustzijn zich ervan gewaar zijn wanneer ik aanwezig was, of wanneer ik dat niet was. Ik zou volkomen aanwezig moeten zijn wanneer ik communiceerde met deze intelligentie; mijn aanwezigheid zou overeen moeten stemmen met haar aanwezigheid, mijn wil zou overeen moeten komen met haar wil, en mijn bewustzijn zou moeten overeenstemmen met haar bewustzijn.
Dus richtte ik me twee keer per dag twee uur naar binnen om een beeld te creëren van mijn beoogde resultaat: een volkomen genezen wervelkolom.
x
Natuurlijk werd het me al snel duidelijk hoe onbewust en ongeconcentreerd ik was. Het is ironisch. Ik realiseerde me indertijd dat wanneer er zich een crisis of trauma voordoet, we te veel van onze aandacht en energie besteden aan nadenken over wat we niet willen, in plaats van wat we wel willen. Tijdens die eerste weken maakte ik me zo ongeveer elk moment schuldig aan deze neiging. Middenin mijn meditatie over het creëren van het leven dat ik wilde, met een volledig genezen rug, werd ik me er ineens van bewust dat ik onwillekeurig zat na te denken over wat de chirurgen me een paar weken daarvoor hadden verteld: dat ik waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen.
x
Ik zat dan bijvoorbeeld midden in de innerlijke reconstructie van mijn wervelkolom, en het volgende moment maakte ik me grote zorgen over de vraag of ik mijn chiropraxiepraktijk moest verkopen of niet. Terwijl ik mentaal stap-voor-stap voor mezelf herhaalde hoe ik weer zou lopen, betrapte ik mezelf erop dat ik me voorstelde hoe het zou zijn om de rest van mijn leven in een rolstoel te zitten − je snapt wel wat ik bedoel. Dus elke keer als ik mijn aandacht verloor en mijn hoofd afdwaalde naar allerlei vreemde gedachten, begon ik weer bij het begin en deed ik de hele reeks visualisaties weer opnieuw. Het was stomvervelend, frustrerend, en eerlijk gezegd een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan.
x
Maar ik bedacht dat het eindresultaat dat de waarnemer in mij moest gaan zien, duidelijk, zuiver en ononderbroken moest zijn. Om deze intelligentie dat te laten bereiken waarvan ik hoopte − waarvan ik wist− dat het in staat was om te doen, moest ik van begin tot eind mijn hoofd erbij houden en niet afdwalen. Eindelijk, na zes weken van in gevecht zijn met mezelf en moeite doen om bewust aanwezig te zijn, was ik in staat mijn innerlijk proces van wederopbouw helemaal door te nemen, zonder te hoeven stoppen en weer vanaf het begin te beginnen.
x
Ik herinner me de dag dat ik het voor de eerste keer voor elkaar kreeg: het was alsof ik een tennisbal raakte op precies de juiste plek. Er was iets helemaal goed
aan. Het klikte. Ik klikte. En ik voelde me compleet, voldaan en heel. Voor de eerste keer was ik werkelijk ontspannen en aanwezig − fysiek én psychisch. Er was geen mentaal geklets meer, geen ge-analyseer, geen nadenken, geen obsessief gedoe, geen proberen; er was iets opgeheven, en er heerste een soort vrede en rust. Het was alsof ik me niet meer druk maakte over al die dingen waarover ik bezorgd had moeten zijn in mijn verleden en toekomst.
x
En dat besef maakte de reis voor mij concreter, want juist rond die tijd, toen ik deze visie creëerde van wat ik wilde: de reconstructie van mijn wervels, begon het elke dag gemakkelijker te worden. Het belangrijkste was dat ik een paar behoorlijk significante fysiologische veranderingen begon op te merken. Op dat moment begon ik wat ik intern deed om deze verandering te creëren, in verband te brengen met wat er buiten mij gebeurde − in mijn lichaam. Vanaf het moment dat ik dat verband legde, ging ik meer aandacht besteden aan wat ik aan het doen was, met meer overtuiging; en ik deed het steeds weer opnieuw. Daardoor kon ik het ook blijven doen met een gevoel van vreugde en inspiratie, in plaats van als een vreselijk vervelende inspanning. En ineens kon ik iets, waarvoor ik aanvankelijk twee of drie uur nodig had gehad om te bereiken, in een kortere periode doen.
x
Nu had ik nogal wat tijd omhanden. Dus begon ik na te denken over hoe het zou zijn om weer een zonsondergang te zien vanaf de waterkant, of om te lunchen met mijn vrienden aan een tafeltje in een restaurant, en ik bedacht hoe ik zoiets nooit meer als iets vanzelfsprekends zou zien. Ik stelde me tot in detail voor dat ik een douche nam en het water op mijn gezicht en lichaam voelde, of dat ik gewoon rechtop op het toilet zou zitten of een wandeling zou maken op het strand in San Diego, met de wind in mijn gezicht. Dit waren dingen die ik nooit ten volle had gewaardeerd vóór het ongeluk, maar nu hadden ze grote betekenis − en ik nam de tijd om ze emotioneel te omarmen totdat ik me net voelde alsof ik het allemaal al deed.
x
Ik wist indertijd niet wat ik aan het doen was, maar nu wel: ik was feitelijk gaan nadenken over al die toekomstige mogelijkheden die in het kwantumveld bestonden, om ze daarna allemaal emotioneel te omarmen. En toen ik die beoogde toekomst selecteerde en koppelde aan de verhoogde emotie van hoe het zou zijn om daar in die toekomst te zijn, begon mijn lichaam op dat moment te geloven dat het al werkelijk in die toekomstige ervaring was. Naarmate mijn vermogen om mijn gewenste bestemming waar te nemen steeds scherper werd, begonnen mijn cellen zich te reorganiseren. Ik ging nieuwe genen inschakelen op een nieuwe manier, en toen begon mijn lichaam werkelijk sneller beter te worden.
x
Wat ik aan het leren was..
Wat ik aan het leren was, is een van de belangrijkste principes van de kwantumfysica: dat geest en materie geen afzonderlijke elementen zijn, dat onze bewuste en onbewuste gedachten en gevoelens de blauwdrukken zijn die ons lot bepalen. Het doorzettingsvermogen, de overtuiging en het concentratievermogen om elke mogelijke toekomst te manifesteren, ligt binnen de menselijke geest en binnen de geest van de oneindige mogelijkheden in het kwantumveld. Beide entiteiten moeten samenwerken om de toekomstige realiteit tot stand te brengen die in potentie al bestaat. Ik besefte dat we op die manier allemaal goddelijke scheppers zijn, onafhankelijk van ras, geslacht, cultuur, sociale status, opleiding, religieuze overtuigingen, of zelfs van in het verleden gemaakte fouten.
x
Ik voelde me voor het eerst in mijn leven echt gezegend. Ik nam ook andere belangrijke beslissingen ten aanzien van mijn genezing. Ik stelde een heel regime op (tot in detail beschreven in ‘Evolve Your Brain’), inclusief voedingspatroon, bezoek van vrienden die energetische healing beoefenden, en een uitgebreid revalidatieprogramma. Maar niets was in die tijd belangrijker voor mij dan het in contact komen met die intelligentie binnenin mij, en om door haar heen mijn brein te gebruiken om mijn lichaam te genezen.
x
Negen en een halve week na het ongeval stond ik op van mijn bed en liep ik mijn leven weer in − zonder welk gipscorset of chirurgisch ingrijpen dan ook. Ik had volledig herstel bereikt. Na tien weken begon ik weer met de behandeling van patiënten en na twaalf weken was ik weer aan het trainen en gewichtheffen, terwijl ik doorging met mijn revalidatie. En nu, bijna 30 jaar na het ongeval, kan ik eerlijk zeggen dat ik sinds die tijd vrijwel nooit pijn in mijn rug heb
gehad.
x
Het onderzoek wordt serieus..
Maar dat was niet het einde van dit avontuur. Het is niet zo gek dat ik niet meer terug kon naar mijn leven als mijn oude zelf. Ik was op veel manieren veranderd. Ik was nu ingewijd in een realiteit die niemand die ik kende, echt kon begrijpen. Ik kon het er met veel van mijn vrienden niet over hebben, en ik kon zeker niet terugkeren naar het leven van vroeger. De dingen die ooit zo belangrijk voor mij waren, deden er niet meer toe. En ik begon de grote vragen te stellen, zoals ‘Wie ben ik?’; ‘Wat is de betekenis van dit leven?’; ‘Wat doe ik hier?’; ‘Wat is mijn doel?’ en ‘Wat of wie is God?’ Korte tijd daarna verliet ik San Diego en verhuisde naar het noordwesten van de Verenigde Staten, waar ik tenslotte een chiropractie praktijk opende in de buurt van Olympia, Washington. Maar in het begin trok ik me nagenoeg terug uit de wereld om spirituele zaken te bestuderen.
x
Voor het geval je nog mocht twijfelen..
Na een tijdje raakte ik ook zeer geïnteresseerd in spontane remissies: wanneer mensen genezen van een ernstige ziekte of aandoening waarvan men veronderstelt dat die, zonder traditionele medische interventies zoals een operatie of medicatie, terminaal of chronisch is. In die lange, eenzame nachten tijdens mijn herstelperiode waarin ik niet kon slapen, had ik een afspraak gemaakt met dat bewustzijn, dat als ik ooit weer zou kunnen lopen, ik de rest van mijn leven de mind-body connectie en het concept van ‘de geest boven de materie’ zou onderzoeken. En dat is ook zo ongeveer wat ik heb gedaan in de bijna dertig jaar die sindsdien zijn verlopen.
x
Ik reisde naar allerlei landen, op zoek naar zoveel mogelijk mensen die gediagnosticeerd waren met ziekten, en die reguliere- of niet-reguliere behandelingen hadden gekregen, en die ofwel hetzelfde bleven, ofwel er erger aan toe waren − totdat ze ineens waren genezen. Ik ging deze mensen interviewen om te ontdekken wat hun ervaringen gemeen hadden, zodat ik kon begrijpen en documenteren wat ervoor had gezorgd dat ze beter werden − want het was mijn passie om wetenschap te koppelen aan spiritualiteit.
x
Die wonderlijke gevallen hingen sterk af van mentale zaken.
Wat ik ontdekte, was dat elk van die wonderlijke gevallen sterk afhing van mentale zaken. Het begon steeds meer te kriebelen bij de wetenschapper in mij
en ik werd nog nieuwsgieriger. Ik ging opnieuw universitaire colleges volgen, bestudeerde de nieuwste research binnen de neurowetenschap en ik vervolgde mijn postdoctoraal-opleiding in beeldvorming van het brein, neuroplasticiteit, epigenetica en psycho-neuro-immunologie. En ik dacht dat, nu ik wist wat deze mensen hadden gedaan om beter te worden, en ik alles wist over de wetenschap van het veranderen van je denken (of tenminste, ik dacht dat ik het wist), ik in staat moest zijn dat te reproduceren − bij zowel zieke mensen, als bij mensen die wel gezond zijn, maar die veranderingen willen om niet alleen hun gezondheid, maar ook hun relaties, carrière, gezin en leven in het algemeen te ondersteunen.
x
Toen werd ik uitgenodigd om een van de 14 wetenschappers en onderzoekers te zijn in de documentaire-film What the Bleep Do We (K)now!?(2004) en die film werd meteen een sensatie. De film nodigde mensen uit om de aard van de realiteit in twijfel te trekken en dan in hun leven uit te proberen om te zien of
hun observatie ertoe deed, of misschien beter gezegd: of hun observatie materie werd. Mensen van over de hele wereld hadden het over de film en de concepten die erin aanhangig werden gemaakt. In het kielzog daarvan werd in 2007 mijn eerste boek gepubliceerd, ‘Evolve Your Brain: The
Science of Changing Your Mind.’ Nadat dit boek een tijdje uit was, gingen mensen me vragen: “Hoe doe je dat? Hoe kun je veranderen, en hoe creëer je het leven dat je wilt?”
x
Het werd al snel de vraag die mensen mij het meest stelden. Dus stelde ik een team samen en begon overal in de Verenigde Staten én daarbuiten workshops te geven over hoe de hersenen zijn ‘bedraad’ en hoe je je denken met behulp van neurofysiologische beginselen opnieuw kunt programmeren. In het begin werd op deze workshops vooral slechts informatie gedeeld. Maar men wilde meer, dus voegde ik er meditaties aan toe om de informatie op elkaar af te stemmen en aan te vullen, en gaf ik deelnemers praktische stappen voor het maken van mentale en fysieke veranderingen, waardoor ook hun leven ging veranderen. Nadat ik mijn introductieworkshops had gegeven in verschillende delen van de wereld, stelden mensen me de vraag:
x
“Wat is de volgende stap?
Dus begon ik les te geven op een ander niveau dan de introductieworkshops. Toen dat achter de rug was, vroegen nog meer mensen of ik op een ander niveau kon lesgeven, een meer geavanceerde workshop kon doen. Dit ging zo door op de meeste plaatsen waar ik presentaties gaf. Ik bleef maar denken dat ik klaar was, dat ik alles had onderwezen wat ik kon onderwijzen, maar de deelnemers bleven vragen om meer, dus leerde ik zelf weer meer en ging dan de presentaties en meditaties verder verfijnen. Er ontwikkelde zich een drijvende kracht en ik kreeg goede feedback; mensen waren in staat een paar van hun zelfdestructieve gewoonten te elimineren en een gelukkiger leven te leiden.
x
Hoewel mijn medewerkers en ik tot op dat moment slechts kleine veranderingen hadden gezien − niets echt significants − waren de mensen dol op de informatie en wilden doorgaan met de praktijkoefeningen. Dus ging ik door waar ik maar werd uitgenodigd. Ik bedacht dat ik tegen de tijd dat ze me niet meer zouden uitnodigen, zou weten dat ik klaar was met dit werk. Ongeveer anderhalf jaar na onze eerste workshop kregen mijn team en ik een aantal e-mails van onze deelnemers, over positieve veranderingen die ze ervoeren na het consequent volhouden van de meditaties. Er begon zich een stroom aan veranderingen te manifesteren in het leven van mensen en ze waren dolblij.
x
De feedback die we in de loop van dat jaar ontvingen, trok mijn aandacht en ook die van mijn team. Onze deelnemers begonnen niet alleen subjectieve veranderingen te melden in hun lichamelijke gezondheid, maar ook verbeteringen in de objectieve metingen van hun medische tests. Soms bleken de tests
volkomen normale waarden aan te geven! Deze mensen waren in staat om de exacte lichamelijke, mentale en emotionele veranderingen te reproduceren die ik bestudeerde, waarnam en tenslotte beschreef in ‘Evolve Your Brain’.
x
Dit was voor mij ongelooflijk spannend om te zien, omdat ik wist dat alles wat herhaalbaar is, grenst aan het worden tot een wetenschappelijke wetmatigheid. Veel mensen stuurden ons e-mails die begonnen met dezelfde aanhef: ‘Je zult dit niet willen geloven, maar …’ En die veranderingen waren nu méér dan toevalligheden.En toen, wat later dat jaar, gebeurden er tijdens twee evenementen in Seattle een paar fantastische dingen. Bij het eerste evenement liep een vrouw met multiple sclerose (MS), die bij aankomst nog een rollator nodig had, aan het einde van de workshop zonder hulp! Bij het tweede evenement in Seattle dat jaar begon een andere vrouw, die al tien jaar leed aan MS, rond te dansen, en verklaarde dat de verlamming en gevoelloosheid die ze in haar linkervoet had gehad,volledig waren verdwenen. (Je vindt meer informatie over een van deze vrouwen en anderen zoals zij in de hoofdstukken van het boek.)
x
Ik gaf in 2010 op verzoek een workshop voor gevorderden in Colorado, en daar merkten mensen tijdens het evenement dat hun gezondheid ter plekke verbeterde. Ze stonden op, pakten de microfoon en vertelden de mooiste inspirerende verhalen. Rond deze tijd werd ik ook uitgenodigd om een grote groep leidinggevenden in het zakenleven toe te spreken over de biologie van de verandering, de neurowetenschap van leiderschap, en over het concept hoe men individuen kan transformeren teneinde een cultuur te transformeren.
x
Na een toespraak tot een zo’n groep werd ik door een aantal leidinggevenden benaderd over de aanpassing van deze ideeën tot een transformatiemodel voor bedrijven. Dus creëerde ik een acht uur durende cursus die op maat kon worden gesneden voor bedrijven en organisaties, die zo succesvol was dat ze resulteerde in ons 30 days to Genius-bedrijfsprogramma. Ik werkte met klanten als Sony Entertainment Network, de Gallo Family Vineyards, het telecommunicatiebedrijf WOW! (oorspronkelijk Wide Open West) en vele anderen. En dat leidde weer tot het aanbieden van privé-coaching voor hoger management..!
x
Nooit had ik in mijn wildste dromen zo’n toekomst voor mezelf voorgesteld. Ik schreef mijn tweede boek, ‘Breaking the Habit of Being Yourself: How to Lose Your Mind and Create a New One’ dat moest dienen als een praktische handleiding voor ‘Evolve Your Brain’. Niet alleen gaf ik hierin meer uitleg over de neuro-wetenschap van verandering en de epigenetica, ook bevatte het boek een vier weken durend programma met stap-voor-stap aanwijzingen om deze veranderingen toe te passen, op basis van de workshops die ik indertijd gaf.
x
Toen leidde ik een ander evenement voor gevorderden in Colorado, waar we zeven spontane remissies meemaakten van verschillende aandoeningen. Een vrouw die als gevolg van ernstige voedselallergieën alleen op sla leefde, genas dat weekend. Andere mensen genazen van gluten-intolerantie, coeliakie, een schildklieraandoening, ernstige chronische pijn, en andere kwalen. Plotseling begon ik een paar zeer significante veranderingen te zien in de gezondheid en het leven van mensen, die uit hun toenmalige realiteit stapten om een nieuwe te creëren. Het gebeurde vlak voor mijn ogen.
x Informatie tot transformatie..
Dit evenement in Colorado in 2012 vormde het keerpunt in mijn carrière, want ik kon eindelijk zien dat mensen niet alleen werden geholpen om hun gevoel van welbevinden te veranderen, maar nu ook om tijdens de meditaties nieuwe genen op nieuwe manieren in te schakelden, op grote schaal, in real time. Wanneer iemand die al jaren ziek is door een aandoening als lupus, tijdens een meditatie van een uur beter wordt, moet er iets belangrijks zijn gebeurd in zowel de gedachten, als in het lichaam van die persoon.
x
Ik wilde uitzoeken hoe ik deze veranderingen kon meten terwijl ze plaatsvonden tijdens de workshops, zodat we precies konden zien wat er gaande was.
Dus kwam ik in het begin van 2013 met een gloednieuw type evenement dat onze workshops naar een heel nieuw niveau tilde. Voor dit evenement, dat in Arizona plaatsvond, nodigde ik een team onderzoekers uit, onder wie neurowetenschappers, technici, en kwantumfysici, met gespecialiseerd instrumentarium, voor een vierdaagse workshop die werd bijgewoond door meer dan 200 deelnemers.
x
De deskundigen gebruikten hun apparatuur om het omringende elektromagnetische veld in de workshopruimte te meten, om te zien of de energie veranderde in de loop van de workshop. Ze maten ook het energieveld rond het lichaam van de deelnemers en hun energiecentra (ook wel chakra’s genoemd), om te zien of zij deze centra konden beïnvloeden. Ze maakten voor deze metingen gebruik van zeer geavanceerde technieken, waaronder
het elektro-encefalogram (EEG) om de elektrische activiteit van de hersenen te meten,
kwantitatieve elektro-encefalografie (QEEG) om een computeranalyse van de EEG-gegevens te maken,
hartslagvariabiliteit (HRV) om de variatie in tijdsinterval te documenteren tussen hartslag en hartcoherentie (een hartritme-meting die een afspiegeling is van de communicatie tussen het hart en de hersenen),
en gasontlading-visualisatie (GDV) om veranderingen te meten in bio-energetische velden.
We maakten bij veel deelnemers een hersenscan, zowel vóór als na het evenement, zodat we konden zien wat er gaande was binnenin hun brein. We scanden ook willekeurig gekozen mensen tijdens het evenement om te zien of we in real time veranderingen konden meten in de hersenpatronen tijdens de drie meditaties die ik elke dag begeleidde.
x
Het was een fantastisch evenement.
Een persoon met de ziekte van Parkinson had geen last meer van tremoren (trillingen). Een andere persoon met traumatisch hersenletsel genas. Mensen met tumoren in hun hersenen en lichaam merkten dat die gezwellen verdwenen. Veel mensen met artritis voelden voor het eerst in jaren beduidend minder pijn. Behalve deze gebeurtenissen waren er nog een heleboel andere ingrijpende veranderingen. Tijdens dit bijzondere evenement konden we eindelijk objectieve veranderingen vastleggen in een sfeer van wetenschappelijke metingen, en de subjectieve veranderingen documenteren die de deelnemers meldden ten aanzien van hun gezondheid.
Ik denk niet dat het overdreven is om te zeggen dat wat we daar hebben waargenomen en vastgelegd, van historisch belang is. Ik laat in het boek zien waartoe je zelf allemaal in staat bent, door je een aantal van deze verhalen te vertellen − verhalen over gewone mensen die buitengewone dingen doen. Dit was mijn plan bij het ontwikkelen van die workshop: ik wilde mensen wetenschappelijke informatie geven, en hen dan voorzien van de benodigde instructies over hoe die informatie toe te passen voor het bereiken van hogere niveaus van persoonlijke transformatie.
Wetenschap is immers de hedendaagse taal van de mystiek. Ik heb gemerkt dat er vanaf het moment dat je gaat praten in termen van religie of cultuur, vanaf het moment dat je vanuit de wijsheidstraditie gaat citeren, er een scheiding ontstaat tussen de mensen in het publiek. Maar wetenschap verenigt hen en demystificeert het mystieke. En ik ontdekte dat als ik mensen:
het wetenschappelijk model van transformatie kon duidelijk maken (door er een beetje kwantumfysica bij te halen om hun de wetenschap van het veld van mogelijkheden te helpen begrijpen);
dat combineerde met de meest recente informatie binnen de neurowetenschap, neuro-endocrinologie, epigenetica en psycho-neuro-immunologie;
de juiste soort instructies zou geven en
de mogelijkheid om deze informatie toe te passen,zij dan een transformatie zouden ervaren.
En als ik dit kon doen in een omgeving waar ik de transformatie zou kunnen meten terwijl die plaatsvond, dan zouden die metingen van transformaties nog
meer informatie verschaffen die ik kon gebruiken om de deelnemers te onderwijzen over de transformatie die ze net hadden meegemaakt. En met die
informatie konden ze nog een transformatie ervaren, en zo gaat het maar door, naarmate mensen de kloof gaan dichten tussen wie ze denken dat ze zijn, en wie ze werkelijk zijn − goddelijke scheppers − waardoor het steeds gemakkelijker voor hen wordt om dit te blijven doen.
Ik noemde dit concept ‘informatie tot transformatie’, en het is mijn nieuwe passie geworden. Nu bied ik een 7 uur durende online introductieworkshop aan, en ik geef zelf jaarlijks negen of tien 3-daagse voortgezette workshops over de hele wereld, plus één of twee 5-daagse geavanceerde workshops, waar we de eerder genoemde wetenschappers laten komen met hun apparatuur om in real time de veranderingen te meten in de hersenen en de hartfunctie, alsmede de genetische en energetische veranderingen. De resultaten zijn ronduit verbluffend en vormen de basis van mijn boek.
x
* * *
x
(Je kunt evt. meer lezen over de achtergronden van de technische kant van het verschijnsel ‘placebo’
binnen de farmaceutische industrie. En hoe deze industrie steeds meer moeite heeft het placebo-effect te verslaan.. Ergo de menselijk geest is op weg een steeds krachtiger fenomeen te worden..!HIER)
x
* * *
x
Wil je het boek bestellen, klik dan op de cover van deze afbeelding,
voor een link naar de Nederlandse uitgever, Succesboeken.nl
x
50 gedachten over “De kracht van jouw geest werkt in de placebo..!!”
Mijn dorps huisarts 45 jaren geleden gaf mij suiker pilletjes (daar kwam ik pas jaren daarna achter) voor mijn zgn. hartklachten (was hyperventilatie) weet je het hielp als ik zo een pilletje innam verdwenen mijn klachten ! Dus ja ik geloof dat ! Ben de man nog steeds dankbaar geweldige arts !
ja mooi zo n arts ik heb een ervaring met een “hart infarct” die door mijn huisarts ontkent werd. Hij had mijn bloeddruk gemeten mijn hartslag en het zuurstof in mijn bloed gemeten en dat was allemaal goed. Daardoor geloofde ik ook niet meer dat ik dat heb gehad en ben ik er zelf van genezen. Wel ging ik naar binnen met mijn aandacht naar de pijnplek en ging met aandacht deze plek weer genezen. Ik heb de wil om te leven, maar ik kan me voorstellen dat mensen door pijn de wil verliezen om te leven. Ik hoop dat deze mensen lieve mensen ontmoeten die hen motiveren om te leven. Het is de moeite waard dit te mogen ervaren. Mooi verhaal en moedige man. EN ik ben mijn arts dankbaar.
Een geweldig boek, zou iedereen moeten lezen. Leren om jezelf te genezen en los te komen van de trauma’s die iedereen in levens ervaren heeft.
En het onderwerp zou zo vroeg mogelijk op school in de biologie,- en maatschappijleerlessen geïntegreerd moeten worden.
Dan kunnen de universiteiten hier weer dieper op ingaan, zowel qua doceren als onderzoeken, en hoeven er ook minder dieren slachtoffer te worden van barbaarse test/martelpraktijken. ten behoeven van de inhumane en niet werkende pillenindustrie.
Zonder farma zou het leven er sowieso al een stuk beter uitzien.
Wetenschap is nog steeds de nieuwe religie. Als de ‘wetenschap’ ‘bewezen’ heeft dat… dan is enige twijfel hebben verboten.
Epigenetica, neuroplasticiteit, PNI (psycho-neuro-immunologie), neurologie, neuro-endocrinologie (de gedeeltelijke overlapping en aanvulling van hormoon- en zenuwstelsel) zijn op dit moment helemaal hot. Het is nog grotendeels onontgonnen terrein en daarom ook een mooi ‘verdienmodel’ voor universiteiten en therapeuten.
Op mij komt het verhaal een beetje meedogenloos, misschien wel als gouden bergen over.
‘The body keeps the score, Mind, Brain and Body in the Transformation of Trauma.’ voor liefhebbers. Een mix van wetenschappelijk onderzoek en 30 jaar lange ervaring.
Ook hier een pleidooi om ‘lichaam en ziel’ meer als een geheel te zien.
Goed artikel. Al was het alleen maar om het feit dat er vaak nogal minderwaardig word gesproken ( vaak door ‘pharmasiefanaten’)over het placebo-effect. Nu word het in een meer wetenschappelijke context erkent als zijnde het zelfhelend vermogen van het lichaam , i.p.v. dat het iets buiten jezelf zou zijn . Ik zeg al langer dat genezen door het placebo-effect te verkiezen is boven elke medicijn. Er is geen dokter die iemand behalve zichzelf genezen kan! De goede geneesheren stimuleren ‘slechts’ het zelfhelendvermogen van de mens.
Marcel Wiersum, doet de methode er iets toe bij het genezen, het gaat hier om het resultaat.
Jenne
@ Jenne , zeker doet een methode er toe, als je ‘geneest’ van je ziekte maar allerlei bijwerkingen te verduren krijgt, maakt dat dan niet uit?
Marcel Wiersum, ik schrijf doet de methode er iets toe, bij het genezen, ik heb het niet over bijwerkingen, dat is een volkomen ander onderwerp, het genezings proces is er één met vele facetten, en dat een gezond ?! lichaam een grote ingebouwde zelf genezings kracht heeft zeker weten, soms is voedsel en oligo-elementen voldoende voor een volkomen genezing.
Groeten Jenne
Gezien het feit, dat ik 30 jaar lang de EAV-methode en VEGATEST-methodiek in Nederland heb geïntroduceerd resp. gepromoot, heb ik vele mensen vanuit diverse (para)medische disciplines mogen ontmoeten en leren kennen, waarbij velen veel verder keken dan hun neus lang was en zij daardoor resultaten hebben behaald i.s.m. de patiënten, die niet volgens reguliere opvattingen/wetenschap konden worden verklaard en dus maar werden afgedaan als “niet ter zake doende”. De arrogantie vanuit met name die zgn. reguliere geneeskunde heeft mij echter altijd gepusht verder te zoeken in velden, die voor “normale” wetenschappers als nonsens van bestaan werden genoemd, dus deze houding heeft wel degelijk invloed op mijn zoektochten in mijn leven gehad. Hierbij wil ik de zgn. “betweters” dan ook bedanken voor hun inzet om andere opvattingen, die empirisch dan wel wetenschappelijk inmiddels zijn gevestigd in de medische wereld, structureel de grond in te boren.
Diverse meetmethoden waaronder SEG/VEGACHECK/KIRLIANFOTOGRAFIE etc. gaven echter stande pede het verschil van het therapeutisch effect aan wanneer vanuit energetische velden de metingen werden verricht.
Ik heb dan ook met grote belangstelling bovenstaand artikel gelezen en voor mijzelf reeds sinds lange tijd diverse mogelijkheden geopperd waarom spiritualiteit-kwantumfysica enorm aan bewustzijnsverruiming bijdragen.
Momenteel heb ik na 3 herseninfarcten + 1 hersenbloeding een uitstekend revalidatieprogramma doorgemaakt, maar restverschijnselen beïnvloeden nog steeds in meer en/of mindere mate mijn functioneren.
In het afsluitende gesprek met mijn revalidatiearts heb ik haar onder meer de volgende opmerking voorgelegd:”Vindt u het niet opmerkelijk, dat ik nog steeds, zij het nu in aangepaste vorm, hierop deze aardbol rondloop?” Dit werd na bestudering van mijn medisch dossier voorafgaande aan het gesprek, nadien als inderdaad opmerkelijk gezien. Toen ik dan de opmerking maakte, dat ik niet vanuit religieuze achtergrond gehinderd, overtuigd ben, dat mijn rol hier ‘beneden’ nog niet voltooid is, beaamde zij dit vanuit haar visie. Een vrouw, die als mens en arts ook verder kijkt dan het puntje van haar neus lang is.
Vanavond kom ik bovenstaand artikel tegen en heb het boek besteld om naast de toepassing van de ‘Watertherapie’ van dr. Batmanhelidj mijn eigen ervaringen op te doen zoals in het artikel aangegeven.
Ja, verder kijken dan je geleerd is vanuit andere visies/perspectieven heeft mij getoond, dat er in ieder individu krachten schuilen, die ongeacht de situatie die men mee-dan wel doormaakt naar boven kunnen worden geroepen, die op dat moment de aangewezen mogelijkheid van zelfgenezing kunnen zijn.
Mooi om dit vanuit de visie van Joe Dispenza nog eens te lezen. Ben je hierdoor als mens zijnde beter dan je medemens? Nee, maar wel anders!
weet je ook de oorzaak/oorzaken van je hersens infarcten, en bloeding ?, groet Jenne
Ik weet dat dit werkt, want ik had het voorrecht mijzelf te mogen genezen van
een zwaar herseninfarct. Nu lees ik dit van dr. Joe Dispenzaen weet dus hoe dit werkt
in al onze mensen, wanneer zij nu eens een keer in zichzelf gaan geloven.
De meerderheid doet zich zelf nog steeds kwaad aan, om niet in zich zelf te geloven, maar altijd aannemen wat anderen hen zeggen..
Dit is een proces dat een ieder zich eigen dient te maken, opdat onze wereld werkelijk weer een Gouden Wereld is!
Dankjewel Yvonjana, voor het delen en je krachtige boodschap..!!
Het feit dat we dit niet aangeleerd krijgen, heeft te maken met het minkukelen van het menselijk ras.. Het minkukelt.. ZICHZELF.. wat een perfecte manier om mensen uit hun kracht te houden nietwaar…? Kijk eens naar het artikel over de atlas, die bij bijna iedereen vanaf de geboorte scheef staat.. VANAF JE GEBOORTE UIT BALANS.. Kun je je echter voorstellen, dat we NU in staat zijn, dit op te heffen..
Dat we dus de sleutels in handen hebben van onze eigen gevangenis..!? Die wel degelijk is ingebouwd in het menselijk ras.. Maar die sleutel hebben we zelf ‘gevonden’.. Luister naar het liedje van ‘A boy named Sue’ van Johnny Cash. De story in een notedop.. https://www.youtube.com/watch?v=6pex_ASYQPM
@Yvonjana,
Goed dat U zich zelf genezen heeft, maar wat is er op tegen als een mede mens, daar bij behulpzaam is, je kunt ook heel goed in je zelf geloven, en toch naar (anderen) te luisteren.
Een herseninfarct is niet niks, U heeft dus (waarschijnlijk) geluk gehad, wat de plaats en ernst van de infarct betreft, vaak zijn ze catastophale.
Daarom is het goed je bloeddruk zelf in de hand te houden, met een modern meetapparaattje is dit eenvoudig, en kan je behoeden voor ernstige gezondheids complicaties, groet Jenne
Nou Jenne, dit zie je (waarschijnlijk) niet goed. Het was geen geluk, het is het geloof in jezelf en het niet aannemen wat anderen zeggen dat aan de genezing heeft bijgedragen. Het tegengestelde kan op deze site niet waar zijn heb ik begrepen.
Nou mijn beste Aqarius, geloven in je zelf heeft ook zo zijn merkwaardigheden, je komt je zelf tegen, in alle positive – negatieve besluiten, en heeft zeker zijn begrensingen, mijn twijfel is groot in de meeste onderwerpen die zo voor bij komen in ons denken, vraag me steeds meer af, waarom, en op deze site blijven we wie we waren en zijn, daar kan niets of niemand iets aan af doen,(zo die zou willen), groet Jenne
Nou Yvonjana een verhaal uit mijn hart gegrepen. Ik was al opgegeven door de doktoren met uitgezaaide tumoren… nog enkele maanden te leven. Nu 5 jaar later leef ik nog steeds en ben fijn energiek. En dat komt helemaal door de canabis en omdat mijn man en ik altijd heel positief zijn geweest en ik daardoor Mezelf kon helen dat voel ik gewoon als waarheid.
Hai Yvonjana,
De opmerking van jou ” De meerderheid doet zich zelf nog steeds kwaad aan, om niet in zich zelf te geloven, maar altijd aannemen wat anderen hen zeggen “, is mijn overtuiging ook en daarom ben ik ‘anders’. Mensen luisteren niet naar zichzelf, maar weten ook altijd de ‘splinter in andermans oog te zien, maar niet de balk in hun eigen’.
Ook de tweede opmerking ” Dit is een proces dat een ieder zich eigen dient te maken, opdat onze wereld werkelijk weer een Gouden Wereld is! ” is voor mij een hart onder de riem, die men mag delen met zijn/haar medemens.
Ik leer elk moment in het leven, deel wat ik kan/wil in het leven en geniet van het leven zoals dit mij elk moment overkomt. Dus zonder te analyseren, maar het momentum te voelen/zien en gebruiken. Niet altijd gemakkelijk, maar oh zo waarachtig!!
Met vriendelijke en eerlijke groet uit Tukkerland,
Harrie
Waar het artikel volledig aan voor bij gaat is dat als het denk-apparaat (wordt hier “geest” genoemd?) het lichaam door denken zou kunnen genezen, dat dat zelfde denk-apparaat eerder ook de “kracht” had om het lichaam ziek te maken …
Tja, maar we zijn njet ons denken, we constateren dat er gedacht wordt. Er is bewustzijn in ons dat het denken opmerkt. Sterker, we zijn dat bewustzijn.
Je hoeft alleen maar (…) alle programma’s en overtuigingen los te laten om dat bewustzijn te zijn.
Helen,
Je stelt dat als het denken zorgde dat het lichaam ziek werd dat denken ook het lichaam kan beter maken. Of andersom. Tja. Men kán verkeerd denken. Als iemand bijvoorbeeld zo gehersenspoeld is om altijd maar weer verkeerd te denken, dan kan die mens daar ziek van worden. Maar dat komt misschien niet (alleen) door het denken, het komt misschien wel door verkeerd denken of gewoon door vergif of anderszins. Ik denk dat als je het denken zélf de schuld geeft, je misschien het kindje met het badwater weggooit.
Het denken stuurt het bewustzijn, volgens mij. Omdat wij geleerd hebben te denken zijn wij ons bewust geworden van onszelf. Als wij denken over het denken, dan worden we ons van ons denken bewust. En als wij ons denken gebruiken om ons bewustzijn te begeleiden naar de staat van werkelijk in het hier en nu zijn, zonder ons met het verleden en het heden en de toekomst te vermoeien, dán zijn we in het hier en nu en nu zonder vervelend energieverlies aan de illusies van de tijd. (Ons zelfbewustzijn is uiteraard tijdloos. Ons bewustzijn ook. Bewustzijn ontstaat uit vergelijken. Dat de hersenen het bewustzijn (tenminste gedeeltelijk) creëren (volgens mij), maakt mij niet zoveel uit.)
Als het maar werkt. En dat het werkt om in het hier en nu te zijn, dat weet ik uit ervaring. Het is een hele rare gewaarwording om dan, in een ‘heldere’ staat, de mensen in een winkelstraat te zien bijvoorbeeld. Dán pas neem ik bijvoorbeeld waar hoe men in zichzelf gekeerd is. Het is absoluut vreemd om te zien dat de mens één van de allermooiste zaken (bewustzijn en zélfbewustzijn) niet kent en zich er niet van bewust is. Persoonlijk voel me zelfs een beetje een ‘kijker’ als ik met bewuste blik de mensen bezie. ‘Je’ kijkt dan een beetje anders naar mensen namelijk als je zelf in een bepaalde bewuste staat bent en je vraagt jezelf dan af waarom de andere mensen dit geschenk toch niet hebben.Een van de allermooiste dingen weten ze niet eens! Ze zijn zich er niet bewust van. Ja, ze hebben erover gelezen en gehoord, een filmpje over gezien, maar dat is het dan. Het is net alsof ze denken dat je al auto kunt rijden als je er een boekje over gelezen hebt, zonder oefenen onder begeleiding, onder foutjes maken die dan gecorrigeerd worden en zo. Néé autorijden daar moet je een paar maanden erg hard voor werken, geestelijk en lichamelijk.
Zo ook het geestelijke, de spiritualiteit. Hoe harder men er aan moet werken hoe beter misschien. Maar het is zo ontzettend mooi om géén verborgen agenda te hebben en de mensen rechtstreeks te benaderen. Echter, dit vinden mensen soms heel vreemd. En terecht. Dat is niet gebruikelijk in onze wereld. De mensen zijn zó getemd, gedresseerd -zou ik bijna zeggen- dat ze het maar vreemd vinden als iemand niet meer zo tam is. Het gaat dus niet zozeer om overtuigingen los te laten of om de programma’s los te laten, maar meer over de overtuigingen niet meer zo serieus te nemen en de programma’s te veranderen. Ons denken hoef je niet te stoppen. Wel is het goed om aan het denken de Waarheid aan te bieden en zo de overtuigingen en programma’s te herstellen.
Volgens mij is spiritualiteit dus eigenlijk niet zo erg zweverig maar meer een soort wetenschap of geestelijke gymnastiek. Ik zie het zich ontwikkelen van het zelfbewustzijn naar een andere ‘mystieke’ staat, meer als werkelijk volwassen worden. Echter, en dat doet mij wel verdriet, veel vrouwen hebben het moeilijk om werkelijk spiritueel te zijn omdat ze nogal aan de aardse zaken gebonden zijn door de natuur. Een vrouw wil zorgen en zich druk maken om de medemens. En daar gebruikt ze het denken in verleden, heden en toekomst voor. Dat is haar aard. Ze moet wel. De kinderen hebben dat nodig en haar man ook en haar ouders en anderen ook. Ze moet zich herinneren welk eten de kinderen ziek maakten of hoe laat het kind iets moet enzovoorts.
Mannen daarentegen zijn meer avonturiers die de geestelijke sleur wél willen doorbreken en geen genoegen nemen met slechte argumenten over de werkelijkheid. Zodra hun opvoedkundige taak er een beetje opzit gaan ze soms op zoek naar de ‘heilige graal’. Kortom, ik denk dat het heel moeilijk is om deze lessen te leren en toe te passen, vooral in ons klimaat, zowel geestelijk, materieel als de kou hier in Nederland. Het is heel moeilijk om werkelijk te mediteren zonder iets ‘raars’ te doen. Onze nuchtere blik verbiedt eigenlijk zoiets. Ook onze zakelijke bikkelharde maatschappij met al zijn leugens, verdriet, misleiding enzovoorts is ook al geen paradijs om eens fijn onze geest te Verlichten.
Denk je met je hersenen? Of zijn je hersenen slechts een antenne? Kijk nog eens goed!!!
Dat U het annoniema Don Quichotto de la Mancha, heeft aan genomen, zal door zijn schrijver Cervantès niet op prijs worden gesteld, plus dat er een sentimenteel romantisch prijskaartje aanhangt, vind ik het persoonlijk afkeuringswaardig, om dat het een verkeerd beeld geeft, Jenne
In jouw ogen neem ik aan.. Of ‘generiek’ een verkeerd beeld..?
En wat dan voor verkeerd beeld Jenne..?
Guido.J, jij geeft dit immers zelf aan, ook mensen die niet meer in ons midden zijn kun je minkukkelen, maar goed ik geef mijn mening met alle plezier voor een betere, maar met sommige mysterieuse mythise figuren heb ik een band, zeker met Don Quichotto , van wege een bevlogenheid die ik zelf maar al te goed ken, groet Jenne
Mooi artikel, het geldt niet alleen voor het lichaam maar ook de geest. Het placebo effect of heel cru gezegd, de indoctrinatie van het zelf/geest is heel nauw gerelateerd aan de positieve of negatieve benadering van het leven en daar reagerend op/aan zijn omgeving. Persoonlijk woordgebruik speelt daar zeker op in door omgevingsfactoren. Hoe meer negativiteit in woordgebruik des te negatiever de mens wordt in de omgang. Dit proces kan langzaam binnensluipen als je het toelaat, bewust, of denkend ach één keertje kan geen kwaad. Naar mate de tijd verstrijkt wordt dit een deel van het zelf, zelf-indoctrinatie, het placebo-effect.
Het zijn bepaalde woorden, (mode?), die even lekker liggen maar op den duur toch zijn weerslag krijgen. Guido, excuus dat ik het woord ‘Minkukel” even gebruik uitgevonden door Marten Toonder (Bommeliaans).
Een Toonderiaans synoniem voor ‘denkraam’ (= verstand) is het woord ‘kukel’, door de auteur voor het eerst gebruikt in 1963. Ook dit woord blijkt bezig door te dringen tot de algemene taal. Rob Sijmons meldde onlangs dat een zekere Dr. Aakster tegen hem een klacht had ingediend bij de Raad voor de Journalistiek nadat hij (Sijmons) Aakster in een artikel had aangevallen op een serie denkfouten. ‘Nu bestaat die Raad (voor de Journalistiek)’, zo schreef Sijmons, ‘niet ter kukelmeting bij mediawerkers: het toetsen van meningen van een recensent, laat staan meningen over wetenschappelijke betrouwbaarheid in een recensie, behoort niet tot de Raadstaken’.
Toonders neologismen hebben dikwijls betrekking op intellectuele capaciteiten: denkraam, kukel, breinbaas. Zo ook ‘minkukel’, afgeleid van het zojuist genoemde ‘kukel’. In de Toonderstrips betekent minkukel ‘lage intelligentie’. Uit de strip Het kukel citeer ik: ‘Drommels, sprak hij (t.w. een buitenaards wezen) betrekkend. Wanneer u (t.w. Olivier Bommel) de eerste burger bent, ziet het er slecht uit voor Rommeldam! U hebt een minkukel’. Volgens Bommeliaans taalgebruik heeft iemand dus een minkukel – maar in de algemene taal is hij het. Zo schreef een politiek commentator een paar jaar geleden: ‘Andriessen werd (…) (in de strijd om het leiderschap in het CDA) het slachtoffer van het feit, dat “zijn zaakwaarnemer” in het voorzittersoverleg, Wim Vergeer (…), een betrekkelijk politiek minkukel is’. Anders gezegd: een politiek onbenul.
Dit woord is nog tamelijk onschuldig, maar door dit accelererend naar de vijfde versnelling te brengen, wat toch loert in de toekomst is heel jammer.
Als ik artikelen lees uit de vroege periode van het WTK met daaraan gerelateerde reacties, zijn die veel zachter in de omgang naar elkaar toe, dus die acceleratie heeft wel degelijk plaatsgevonden.
De tegenwoordige overtreffende trap met elkaar ‘de waarheid’ te willen opdringen in alle vormen, negatief of positief, inclusief met wapengekletter, is dan het effect dat de mens die hier leest niet meer naar zijn hart kan luisteren.
Alles is geregisseerd door onze hogere zelf en wij! voeren het uit in deze duale wereld, het gaat om de levensstroom die liefde heet en die is niet te meten maar alleen te voelen als je vanuit je hart leeft.
Maar ja, wie ben ik?…
Heel mooi gesproken, Odette. Een kleine aanvulling ter overweging.
Liefde is niet direct te meten, maar wel indirect door het bekijken (meten) van diens invloed op de omgeving. Net zoals een zwart gat niet direct zichtbaar is, maar wel indirect door het bekijken (meten) van diens invloed op de omgeving (aantrekken van ruimte materiaal).
Odette, een Kukel of te wel Kokkel, is een klein schelpdiertje wat de smaak van een garnaal heeft, en met een puntig voorwerp uit zijn schaaltje wordt gepeuterd, vroeger werden ze geoogst door de Volendammers, met een touw en een haak hingen ze aan de Amsterdamse bruggen, de Kukels van de stenen te plukken, bekeek dit tafereel van uit ons raam van ons huis op de de Kromme Waal in Amsterdam.
Voor de rest, is het allemaal een stuk ingewikkelder als dat wij denken, in mijn nieuwste boekje over Oligoélementen, blijkt ons lichaam propvol met metalen, en Ionen te zitten, voorbeeld K+/Na+, verder Li+<Na+<K+, heeft met ons neurosysteem te maken, ja en die Dr. Aakster ken ik wel, maar staat ver van mij af, geleerde man, terwijl ik mij achter mijn flambojante zijn ophoudt, en moet afvragen, to be or not to be, groet Jenne
Het blijkt dat de gemiddelde leeftijd van de ouders van de slachtoffers van Sandy hook 42.2 jaar was.
De kans dat 20 ouders, met een gemiddelde leeftijd van 36 jaar, in dezelfde klas opnieuw een kindje op de wereld zetten is 1 op 109.4 biljard!
Bijna onmogelijk dus!!
Dankjewel Odette voor het delen van je observatie. Het begrip ‘minkukel’ uitbreiden naar het werkwoord ‘minkukelen’,
Dat wordt uitgevoerd, dat minkukelen, door mensen die hooghartig en betweterig menen dat de mens de top van de schapping is. En zij in het zolderkamertje zitten van die top.. 😉
Minkukelen geschiedt als je mensen niet in hun waarde laat en heel geraffineerd, met kleine zinsbuigingen en woordgebruik, je ‘minkukelarij’ uitvoert.. De ander in de modder duwt, met het doel (onbewust of niet) om het ‘Ego-zelf’ naar boven te ‘werken’…
Hierboven doet Evert het nog even voor. Niet in relatie tot je reactie. Hij minkukelt ‘Liefde’ door het ‘denkraam’ eroverheen te leggen dat het ‘meetbaar’ zou moeten zijn. Jaja, het kan… En DUS is liefde geminkukeld, Teruggebracht tot een ‘meetbare grootheid’, en daarmee de niet-meetbare GROOTSHEID van Liefde totaal naar de achtergrond geduwd.
Het maakt niet uit als je het ziet gebeuren en afstand kunt nemen; maar er zijn mensen genoeg die zijn ‘constructen’ als ’tja, dat is ook mogelijk’ zien en ‘verdwalen’..
Ergo: het weten is uiteindelijk niet te meten; Knowing by heart.. 😉
En inderdaad Odette, de ’tone-of-voice’ vervaagt, wanneer mensen niet meer in waarde worden gelaten. Maar geminkukeld door de ‘betweters’…
Odette, 4.1 is ook een goed voorbeeld van minkukelen, in mijn belevenis….
Lieve kukels, minkukels en pluskukels. Een en ander nodigde me uit om toch ook maar eens te googelen; enerzijds vanuit jeugdsentiment (Olivier Bommel), anderzijds het gedoe over minkukel(en) en buitendatomzijds de bodemloze put van mijn nieuwsgierigheid.
Odette quote dat “een Toonderiaans synoniem voor ‘denkraam’ (= verstand) is het woord ‘kukel’, door de auteur voor het eerst gebruikt in 1963.“ De bron hiervoor heb ik gevonden op https://www.ensie.nl/scheldwoordenboek/kukel/
Interessant boek trouwens voor degenen die zich verder willen bekwamen in het minkukelen 😉 Maar vraag is of deze interpretatie klopt. Ik heb op een andere site de termen kukel en denkraam uitgelegd gelezen als twee verschillende termen. Zie deze link https://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Bommel/begrippen.html
Daar blijkt uit de verklaring van Bommel zelf dat waar kukel wel voor staat niet wordt onthuld. Het is geïnterpreteerd als ‘onbevangen kijk op de wereld’ en als I.Q. Maar dat laatste klopt volgens Toonder niet. Hij schrijft ergens: “Oppervlakkige lezertjes verwarren kukel wel eens met het I.Q. uit de keuken van drs. Zielknijper. Maar zo eenvoudig is het niet.” Mijn conclusie na meerdere zoekpogingen is dat Toonder nooit heeft uitgelegd wat hij ermee (heeft) bedoeld en dan gaat de fantasie aan de haal met de interpreteerders 😉
Odette je zegt dat de taal van het hart niet te meten is; de reactie van Evert is een eventuele aanvullende invalshoek. Over minkukelen gesproken volgen dan in reacties eronder gelijk weer oordelen en veroordelen. Het hangt af van de interpretatie lijkt me: liefde laat zijn sporen na in de wereld die wat mij betreft ook zichtbaar zijn. Prachtige architectuur, inspirerende boeken, heerlijke kookkunst, mensen die blij zijn met elkaar en ga zo maar door.
“Als ik artikelen lees uit de vroege periode van het WTK met daaraan gerelateerde reacties, zijn die veel zachter in de omgang naar elkaar toe, “
Wat een gevaarlijke BS. Ik herinner me bijvoorbeeld nog ene Tessa die weggetreiterd is. En nog wel meer mensen. Volgens mij was jij ook een van de genen die maar wegbleven. De consternatie rond de jennen sekte valt erbij ruimschoots in het niet. Maar droom fijn verder Odette, ’t is maar waar je gelukkig van denkt te worden.
@GuidoJ 4. Een bijzondere geconstrueerde redenering om Odette’s reactie te gebruiken om mij (nog maar weer eens) persoonlijk aan te vallen, nu op “een kleine aanvulling ter overweging”. Ik vind er weinig liefde in doorklinken. Maar ja, wie ben ik? En wie is de betweter? Hij/zij die het vraagteken durft te hanteren of hij/zij die het uitroepteken en het beletselteken hanteert? Zoals een figuur vaak meer zegt dan 1000 woorden geldt dat evenzo voor interpunctie, imo.
En om terug te komen op de inhoud. Zou de invloedssfeer van ‘liefde’ werkelijk niet meetbaar (kunnen) zijn? Want dat is wat ik bedoelde in mijn bovenstaande reactie.
Waarom dient alles eerst gemeten voordat het ‘waar’ is..? Dat ‘wereldbeeld’ is minkukelen voor mij. Zo liefdevol als ik het maar kan zeggen. 😉
Odette, van af mijn jeugd leef ik binnen het “denkraam” van alle bijzondere créateurs van de Bandes Desiné zo als zij hier heten;
Ieder jaar naar de grote beurs van de liefhebbers van des Bandes Desiné, in Angoulême.
Van af Rib Kirby tot nu toe is dit een tweede leefwereld voor mij, en mijn kinderen !!!, ik ga ze niet opnoemen, maar dagelijks komen deze fantasie figuren over de vloer, ze zijn een heus stuk van mijn – ons leven geworden, en in gedachten associër je vaak getekende herinneringen, met de werkelijkheid, het is een enorme verrijking, in tegen deel van wat veel mensen denken in hun onkunde, groet Jenne
@Guido 9, “niet omdat het moet, maar omdat het kan”. En dan nog een kleine aanvulling ter overweging. Een kwalificatie, zoals bijvoorbeeld ‘minkukelen’, is onderhevig aan inflatie, indien het te pas en te onpas gebruik wordt, en verliest daarmee zijn waarde. Liefs, Evert
Wat waardeloos is voor de een, is van blijvende waarde voor de ander.. Weer mis helaas.
Dat U het annoniema Don Quichotto de la Mancha, heeft aan genomen, zal door zijn schrijver Cervantès niet op prijs worden gesteld, plus dat er een sentimenteel romantisch prijskaartje aanhangt, vind ik het persoonlijk afkeuringswaardig, om dat het een verkeerd beeld geeft, Jenne
Denk dat zelfsuggestie nog steeds erg wordt onderschat, vroeger waren er mensen druk mee in de weer, en de feiten wezen uit, dat dit werkte, mensen gingen meer in zich zelf geloven, en werden mentaal sterker, als je een middel gebruikt en gelooft er niet in, is dit vergeefse moeite, in mijn oude homeopathie boeken, spreekt men van een menu, een middel om de deur te openen, één om te gezen, en de laatse om het af te werken, net als dat men spreekt, van het verleden, thans en in de toekomst, en de juiste homeopathiese middelen familie aan geeft, ook het temperament van de onwel zijnde persoon, en ja de persoonlijke begeleiding met de te geven suggesties, groet Jenne
Wat mij altijd opvalt en bevreemd, dat mensen bij lichamelijke of psychise problemen, zich pas bewust worden van het leven cq hun leven, alsof ze er door hun problemen met de neus op worden gedrukt, en dan ook de kracht van de zelfsuggestie ontdekken, uit nood geboren dus.
Wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar om er in te geloven, vraagt nog al wat, trouwens geloven in op zich is al zo iets wat niet meer mag, en ook bijna niet meer kan.
Wat is er zo vreemd aan, dat sommigen onder ons, denken te zijn genezen door gebed en geloven in de Heiland dit staat toch niet zo ver af, als van het geloven in een placebo, en dan was de diagnose wel juist, en is dit beeld niet simpel, de hang naar het leven, je intuïtie geeft je aan wat te doen, in een donker hoekje zitten, en het maar gelaten afwachten, wat uiteindelijk toch onvermijdelijk is, of vechten voor ieder spatje leven en hartslag, het heeft volgens mij te maken met, of er nog liefde in je leven aanwezig is, liefde voor jouw, en liefde voor anderen,
groet Jenne
Ene zekere Japanse meneer Emoto heeft ontdekt en de wereld laten zien wat er gebeurd als je water positief of negatief behandeld.
Je kunt er op Internet fotos over terug vinden over dit fenomeen.
Het besef kwam toen waarom het belangrijk is dat je van jezelf houdt en dat je positief naar jezelf bent want immers bestaan wij voor meer dan 70% uit water en wij zelf door onze houding en denken naar onszelf bepalen of we harmonische kristallen in ons lichaamswater of disharmonische kristallen opwekken.
Als je je hier bewust van bent dan denk ik dat je vanaf dat moment besluit om nog alleen maar de harmonische kristallen in je lichaam te zien.
Meneer Emoto heeft wetenschappelijk aangetoond wat spiritualisten al heel lang zeggen dat je van jezelf moet houden en nu zien we ook waarom.
Ik ben niet zo overtuigd ben van de bevindingen van die meneer.
Als hij wetenschappelijk gelijk zou hebben, dan zouden zijn bevindingen onder een wetenschappelijk regiem herhaalbaar moeten zijn, lijkt mij.
Natuurlijk moet men alles met respect en liefde behandelen. Dat is het juiste uitgangspunt voor een beschaafd en met wijsheid verlicht mens, denk ik. Maar ik pas wel een beetje op met energie te verspelen aan vage zaken. Ik vind het leven te kort voor zulke fratsen. Dus ikzelf kijk vaak naar site’s die zaken ‘debunken’. (Net zoals ik op bijvoorbeeld pubmed kijk om te zien of er enigszins bewijs is voor bijvoorbeeld medische claims.)
Je kunt dan in google intypen “Pietje Debunked”, als je wil kijken of er mensen de integriteit van Pietje en zijn claims hebben gecontroleerd. Natuurlijk is het zo (denk ik tenminste) dat er héél veel nog onbekend en onbegrepen is en de wetenschap nog in de kinderschoenen staat. Ook op het vlak van bewustzijn zijn er redenen om aan te nemen dat de geest (ons brein, zoals ik dat zie) veel meer kan dan we nu weten.
Terug naar het placebo.
Maar zélfs aan de boeken van Piet Vroon (die ik graag las en lees) waag ik wel eens te twijfelen, want Piet gaf soms wel héél sterke voorbeelden van het placebo effect. Alhoewel, als ik (zelfs!) op Skepsis kijk, dan wordt daar toch een heel duidelijk beeld gegeven van de werkzaamheid van een placebo. https://skepsis.nl/placebo-effect/
Ik hoop dat veel mensen geloven in het placebo effect. Want dat het werkt is (lijkt mij) een feit.
Het bijzondere is dat het laatste decennium, het placebo-effect aan een opmars naar ‘boven’ bezig is.. Het effect ligt volgens mij al ruim boven de 50%.. Dat betekent dat mensen 1 op de 2 medicijnen verslaan op de vermeende fysische werking..
Antisoof,
je twijfelt aan het placebo-effect, oftewel aan het onderzoek van Emoto.
Dus gebruik je het nocebo-effect…
mc, Ik was denk ik onduidelijk.
Ik twijfel niet aan de werking van het placebo-effect, daarom gaf ik zelfs de link naar scepsis. Wel twijfel ik natuurlijk aan overdrijving van dat effect. Voorbeeld: Piet Vroon haalt een aantal testen aan.
1.Het gaat over een gevangene die vastgebonden continu waterdruppels op zijn schedel krijgt waarvan die gevangene dénkt (!) dat het een zuur is. Tot de verbazing van de ‘wetenschappers’ ontstond er na verloop van tijd een gat in zijn schedel.
2. Mensen kregen uit een potje met een rode deksel een stof op de huid die sterk irriteerde en ze kregen uit het potje met het blauwe deksel water op de huid. Na verloop van tijd werden de deksels verwisseld.
Het bleek dat de huid nog steeds geïrriteerd werd door het potje met de rode deksel. Aangezien ik veel respect heb voor het werk van Piet kan ik me niet voorstellen dat de voorbeelden niet waar zouden zijn. Daarom heb ik twijfel, het is zó duidelijk, waarom wordt dit fenomeen dan niet meer benut?
Wat betreft Emoto, ik zie niet in wat dat met een placebo te maken heeft. Wel kan ik me voorstellen dat er iets niet klopt in het waterverhaal van hem. Ik vermelde dat om mensen te waarschuwen hun tijd niet te verdoen met dat soort gedoe. Maar goed. Ieder moet maar doen wat hij wil. Sorry als ik met bemoeid heb met het commentaar van Dirk.
Antisoof, ik wilde eigenlijk alleen op het nocebo effect attenderen, omdat ook al je voorbeelden erop lijken (negatief en niet positief). Als je iets negatiefs verwacht, dan spreek je over een nocebo effect, niet van een placebo, lijkt mij.
mc,
Oh, dat begreep ik even niet. Goed, er bestaat ook een nocebo-effect dat dus ook een soort placebo-effect is, maar dan in negatieve zin gebruikt. (WIKI: Nocebo komt van het Latijn en betekent letterlijk “ik zal schaden”. En Placebo van “ik zal behagen.”)
Ik wist het wel, dat men op moet passen voor doemdenkers (noceboérs 😉 ), maar was even de naam kwijt.
Volgens mij is het merendeel van het zogenaamde nieuws ook te zien als een ‘geestelijk’ nocebo en een placebo. Hersenspoeling gaat dus ZEER diep, kan ik nu wel concluderen. Want als het lichaam reageert (soms, redelijk vaak) wérkelijk op ‘ideeën’, dan is het ZEER belangrijk schoon te zijn van invloeden en het is begrijpelijk dat veel ‘schapen’ écht geloven dat alles steeds maar gaat zoals het gaat, maar dit terzijde.
Antisoof, ja dat zie ik ook zo…het ‘bespelen’ van de mens (ook en vooral door de elite) is een oud tool. Volgens mij is niets zo goed bestudeerd als de psyche van de mens.
Weet wel dat vanuit de natuurgeneeswijze de mens bij betrokkenheid van de natuur vanzelf op het kruid, dat voor zijn kwaal genezing bevordert, stuit?
Zelf ben ik door verandering in mijn leefpatroon, geen alcohol roken andere schadelijke drugs, hiervan overtuigd. Dus een placebo is een verborgen medicijn, dat autonoom zonder tussenkomst van bewustzijn aangemaakt wordt door de hersenen.
Homeopathie werkt met uiterst kleine concentraties, die zodoende het lichaam aan zet voor de aanmaak ervan!
Niks nieuws onder de zon, in zijn tijd rond het begin van onze jaartelling , verteld Plinius de oude, dat de Romeinen enorme kwalzalvers waren, en de grieken bijna nog erger, het placebo, of zelfsugestie effect heerste toen ook al, persoonlijk dacht ik altijd dat er al een soort geneeskunde bestond, ze gebruikten één middel voor tien tallen ziektes, dus placebo,Herodotus geeft hier iets meer crediet aan de geneesheren in Egypte, maar ja uiteindelijk komt het Griekse weten uit Egypte en Aziatisch denken, en de Negroïde volkeren kwamen toen nog niet echt voor, die wisten misschien meer van planten-kruiden, van wege wat de primaten hun lieten en laten zien, ja ja die Grieken een gezonde geest in een gezond lichaam, praatjes vullen geen gaaitjes, Jenne
WantToKnow.nl, for those who want to know. WantToKnow is een toonaangevende website over alles wat u niet of nauwelijks in de mainstream media hoort, ziet of leest.
Zo kwam ze er via studie achter, dat het aangeleerde gedrag en de feiten rondom gezondheidszorg, iets ESSENTIEELS misten.. DE ERKENNING VOOR HET LICHAAM OM ZELF TE GENEZEN.. Zichzélf te repareren, maar vooral was het BESEF AFWEZIG, dat deze zelfgenezende vermogens, door onszelf gecontroleerd kunnen worden, via de kracht van onze geest..!! Om dit fenomeen beter te leren kennen, besloot Lissa Rankin om studies te gaan lezen, over het fenomeen ‘zelfgenezend vermogen’. Ze kwam toen tot de ONTHUTSENDE conclusie dat het medische establishment al méér dan 50 jaar bewezen heeft, dat het lichaam zichzelf kan genezen.
Het is dus wel degelijk mogelijk genezen met enkel je gedachten – zonder medicatie of operatie. Het is zelfs zó, dat dit vaker gebeurt dan je misschien zou verwachten.. 
Het boek dat Joe Dispenza schreef, ‘Jij bent de placebo’, combineert de nieuwste research in neurowetenschap, biologie, psychologie, hypnose, geconditioneerd gedrag en kwantumfysica om de werking van het placebo-effect te ontsluieren … en laat zien hoe het schijnbaar onmogelijke, mogelijk kan worden. Het boek past in de passie van de auteur: hij is enthousiast in het onderwijzen hoe de laatste ontdekkingen toegepast kunnen worden; nieuwe kennis uit de neuro-wetenschappen en kwantumfysica, waarmee mensen hun brein ‘opnieuw’ kunnen programmeren, ziekte kunnen genezen en hoe ze een meer vervuld leven kunnen leiden. 
Ik hoef je niet uit te leggen dat ik niet erg blij was met die optie. Maar als ik zou besluiten om de operatie niet te ondergaan, zou ik zeker verlamd raken. De beste neuroloog in Palm Springs, die het eens was met het advies van de eerste chirurg, vertelde me dat hij geen enkele patiënt in de Verenigde Staten in mijn toestand kende die het had geweigerd. De schok van het ongeval had mijn T-8 wervel samengedrukt tot een wigvorm waardoor mijn rug het gewicht van mijn lichaam niet zou kunnen dragen als ik rechtop zou staan: mijn wervelkolom zou het begeven en daardoor die verbrijzelde stukjes wervel diep mijn ruggenmerg in duwen, waardoor ik onmiddellijk vanaf mijn borst verlamd zou zijn. Ook dat was nauwelijks een aantrekkelijke optie.
Net als in elke relatie die we hebben met wie dan ook, weten we immers allemaal wanneer iemand bewust aanwezig is bij ons, of niet. Omdat bewustzijn
Maar ik bedacht dat het eindresultaat dat de waarnemer in mij moest gaan zien, duidelijk, zuiver en ononderbroken moest zijn. Om deze intelligentie dat te laten bereiken waarvan ik hoopte − waarvan ik wist− dat het in staat was om te doen, moest ik van begin tot eind mijn hoofd erbij houden en niet afdwalen. Eindelijk, na zes weken van in gevecht zijn met mezelf en moeite doen om bewust aanwezig te zijn, was ik in staat mijn innerlijk proces van wederopbouw helemaal door te nemen, zonder te hoeven stoppen en weer vanaf het begin te beginnen.
Ik wist indertijd niet wat ik aan het doen was, maar nu wel: ik was feitelijk gaan nadenken over al die toekomstige mogelijkheden die in het kwantumveld bestonden, om ze daarna allemaal emotioneel te omarmen. En toen ik die beoogde toekomst selecteerde en koppelde aan de verhoogde emotie van hoe het zou zijn om daar in die toekomst te zijn, begon mijn lichaam op dat moment te geloven dat het al werkelijk in die toekomstige ervaring was. Naarmate mijn vermogen om mijn gewenste bestemming waar te nemen steeds scherper werd, begonnen mijn cellen zich te reorganiseren. Ik ging nieuwe genen inschakelen op een nieuwe manier, en toen begon mijn lichaam werkelijk sneller beter te worden.
Toen werd ik uitgenodigd om een van de 14 wetenschappers en onderzoekers te zijn in de documentaire-film What the Bleep Do We (K)now!? (2004) en die film werd meteen een sensatie. De film nodigde mensen uit om de aard van de realiteit in twijfel te trekken en dan in hun leven uit te proberen om te zien of
Hoewel mijn medewerkers en ik tot op dat moment slechts kleine veranderingen hadden gezien − niets echt significants − waren de mensen dol op de informatie en wilden doorgaan met de praktijkoefeningen. Dus ging ik door waar ik maar werd uitgenodigd. Ik bedacht dat ik tegen de tijd dat ze me niet meer zouden uitnodigen, zou weten dat ik klaar was met dit werk. Ongeveer anderhalf jaar na onze eerste workshop kregen mijn team en ik een aantal e-mails van onze deelnemers, over positieve veranderingen die ze ervoeren na het consequent volhouden van de meditaties. Er begon zich een stroom aan veranderingen te manifesteren in het leven van mensen en ze waren dolblij.
Na een toespraak tot een zo’n groep werd ik door een aantal leidinggevenden benaderd over de aanpassing van deze ideeën tot een transformatiemodel voor bedrijven. Dus creëerde ik een acht uur durende cursus die op maat kon worden gesneden voor bedrijven en organisaties, die zo succesvol was dat ze resulteerde in ons 30 days to Genius-bedrijfsprogramma. Ik werkte met klanten als Sony Entertainment Network, de Gallo Family Vineyards, het telecommunicatiebedrijf WOW! (oorspronkelijk Wide Open West) en vele anderen. En dat leidde weer tot het aanbieden van privé-coaching voor hoger management..!
Ik wilde uitzoeken hoe ik deze veranderingen kon meten terwijl ze plaatsvonden tijdens de workshops, zodat we precies konden zien wat er gaande was.
Het was een fantastisch evenement.
Mijn dorps huisarts 45 jaren geleden gaf mij suiker pilletjes (daar kwam ik pas jaren daarna achter) voor mijn zgn. hartklachten (was hyperventilatie) weet je het hielp als ik zo een pilletje innam verdwenen mijn klachten ! Dus ja ik geloof dat ! Ben de man nog steeds dankbaar geweldige arts !
ja mooi zo n arts ik heb een ervaring met een “hart infarct” die door mijn huisarts ontkent werd. Hij had mijn bloeddruk gemeten mijn hartslag en het zuurstof in mijn bloed gemeten en dat was allemaal goed. Daardoor geloofde ik ook niet meer dat ik dat heb gehad en ben ik er zelf van genezen. Wel ging ik naar binnen met mijn aandacht naar de pijnplek en ging met aandacht deze plek weer genezen. Ik heb de wil om te leven, maar ik kan me voorstellen dat mensen door pijn de wil verliezen om te leven. Ik hoop dat deze mensen lieve mensen ontmoeten die hen motiveren om te leven. Het is de moeite waard dit te mogen ervaren. Mooi verhaal en moedige man. EN ik ben mijn arts dankbaar.
Een geweldig boek, zou iedereen moeten lezen. Leren om jezelf te genezen en los te komen van de trauma’s die iedereen in levens ervaren heeft.
En het onderwerp zou zo vroeg mogelijk op school in de biologie,- en maatschappijleerlessen geïntegreerd moeten worden.
Dan kunnen de universiteiten hier weer dieper op ingaan, zowel qua doceren als onderzoeken, en hoeven er ook minder dieren slachtoffer te worden van barbaarse test/martelpraktijken. ten behoeven van de inhumane en niet werkende pillenindustrie.
Zonder farma zou het leven er sowieso al een stuk beter uitzien.
Wetenschap is nog steeds de nieuwe religie. Als de ‘wetenschap’ ‘bewezen’ heeft dat… dan is enige twijfel hebben verboten.
Epigenetica, neuroplasticiteit, PNI (psycho-neuro-immunologie), neurologie, neuro-endocrinologie (de gedeeltelijke overlapping en aanvulling van hormoon- en zenuwstelsel) zijn op dit moment helemaal hot. Het is nog grotendeels onontgonnen terrein en daarom ook een mooi ‘verdienmodel’ voor universiteiten en therapeuten.
Op mij komt het verhaal een beetje meedogenloos, misschien wel als gouden bergen over.
Wat dat betreft vind ik dat Bessel van der Kolk meer mededogen en misschien meer realiteitszin toont.
https://www.sott.net/article/339255-An-interview-with-Bessel-van-der-Kolk-How-yoga-helps-treat-PTSD https://www.sott.net/article/357198-The-healing-power-of-trauma-sensitive-yoga.
‘The body keeps the score, Mind, Brain and Body in the Transformation of Trauma.’ voor liefhebbers. Een mix van wetenschappelijk onderzoek en 30 jaar lange ervaring.
Ook hier een pleidooi om ‘lichaam en ziel’ meer als een geheel te zien.
Goed artikel. Al was het alleen maar om het feit dat er vaak nogal minderwaardig word gesproken ( vaak door ‘pharmasiefanaten’)over het placebo-effect. Nu word het in een meer wetenschappelijke context erkent als zijnde het zelfhelend vermogen van het lichaam , i.p.v. dat het iets buiten jezelf zou zijn . Ik zeg al langer dat genezen door het placebo-effect te verkiezen is boven elke medicijn. Er is geen dokter die iemand behalve zichzelf genezen kan! De goede geneesheren stimuleren ‘slechts’ het zelfhelendvermogen van de mens.
Marcel Wiersum, doet de methode er iets toe bij het genezen, het gaat hier om het resultaat.
Jenne
@ Jenne , zeker doet een methode er toe, als je ‘geneest’ van je ziekte maar allerlei bijwerkingen te verduren krijgt, maakt dat dan niet uit?
Marcel Wiersum, ik schrijf doet de methode er iets toe, bij het genezen, ik heb het niet over bijwerkingen, dat is een volkomen ander onderwerp, het genezings proces is er één met vele facetten, en dat een gezond ?! lichaam een grote ingebouwde zelf genezings kracht heeft zeker weten, soms is voedsel en oligo-elementen voldoende voor een volkomen genezing.
Groeten Jenne
Gezien het feit, dat ik 30 jaar lang de EAV-methode en VEGATEST-methodiek in Nederland heb geïntroduceerd resp. gepromoot, heb ik vele mensen vanuit diverse (para)medische disciplines mogen ontmoeten en leren kennen, waarbij velen veel verder keken dan hun neus lang was en zij daardoor resultaten hebben behaald i.s.m. de patiënten, die niet volgens reguliere opvattingen/wetenschap konden worden verklaard en dus maar werden afgedaan als “niet ter zake doende”. De arrogantie vanuit met name die zgn. reguliere geneeskunde heeft mij echter altijd gepusht verder te zoeken in velden, die voor “normale” wetenschappers als nonsens van bestaan werden genoemd, dus deze houding heeft wel degelijk invloed op mijn zoektochten in mijn leven gehad. Hierbij wil ik de zgn. “betweters” dan ook bedanken voor hun inzet om andere opvattingen, die empirisch dan wel wetenschappelijk inmiddels zijn gevestigd in de medische wereld, structureel de grond in te boren.
Diverse meetmethoden waaronder SEG/VEGACHECK/KIRLIANFOTOGRAFIE etc. gaven echter stande pede het verschil van het therapeutisch effect aan wanneer vanuit energetische velden de metingen werden verricht.
Ik heb dan ook met grote belangstelling bovenstaand artikel gelezen en voor mijzelf reeds sinds lange tijd diverse mogelijkheden geopperd waarom spiritualiteit-kwantumfysica enorm aan bewustzijnsverruiming bijdragen.
Momenteel heb ik na 3 herseninfarcten + 1 hersenbloeding een uitstekend revalidatieprogramma doorgemaakt, maar restverschijnselen beïnvloeden nog steeds in meer en/of mindere mate mijn functioneren.
In het afsluitende gesprek met mijn revalidatiearts heb ik haar onder meer de volgende opmerking voorgelegd:”Vindt u het niet opmerkelijk, dat ik nog steeds, zij het nu in aangepaste vorm, hierop deze aardbol rondloop?” Dit werd na bestudering van mijn medisch dossier voorafgaande aan het gesprek, nadien als inderdaad opmerkelijk gezien. Toen ik dan de opmerking maakte, dat ik niet vanuit religieuze achtergrond gehinderd, overtuigd ben, dat mijn rol hier ‘beneden’ nog niet voltooid is, beaamde zij dit vanuit haar visie. Een vrouw, die als mens en arts ook verder kijkt dan het puntje van haar neus lang is.
Vanavond kom ik bovenstaand artikel tegen en heb het boek besteld om naast de toepassing van de ‘Watertherapie’ van dr. Batmanhelidj mijn eigen ervaringen op te doen zoals in het artikel aangegeven.
Ja, verder kijken dan je geleerd is vanuit andere visies/perspectieven heeft mij getoond, dat er in ieder individu krachten schuilen, die ongeacht de situatie die men mee-dan wel doormaakt naar boven kunnen worden geroepen, die op dat moment de aangewezen mogelijkheid van zelfgenezing kunnen zijn.
Mooi om dit vanuit de visie van Joe Dispenza nog eens te lezen. Ben je hierdoor als mens zijnde beter dan je medemens? Nee, maar wel anders!
Harrie H Braam,
weet je ook de oorzaak/oorzaken van je hersens infarcten, en bloeding ?, groet Jenne
Ik weet dat dit werkt, want ik had het voorrecht mijzelf te mogen genezen van
een zwaar herseninfarct. Nu lees ik dit van dr. Joe Dispenzaen weet dus hoe dit werkt
in al onze mensen, wanneer zij nu eens een keer in zichzelf gaan geloven.
De meerderheid doet zich zelf nog steeds kwaad aan, om niet in zich zelf te geloven, maar altijd aannemen wat anderen hen zeggen..
Dit is een proces dat een ieder zich eigen dient te maken, opdat onze wereld werkelijk weer een Gouden Wereld is!
Dankjewel Yvonjana, voor het delen en je krachtige boodschap..!!
Het feit dat we dit niet aangeleerd krijgen, heeft te maken met het minkukelen van het menselijk ras.. Het minkukelt.. ZICHZELF.. wat een perfecte manier om mensen uit hun kracht te houden nietwaar…? Kijk eens naar het artikel over de atlas, die bij bijna iedereen vanaf de geboorte scheef staat.. VANAF JE GEBOORTE UIT BALANS.. Kun je je echter voorstellen, dat we NU in staat zijn, dit op te heffen..
Dat we dus de sleutels in handen hebben van onze eigen gevangenis..!? Die wel degelijk is ingebouwd in het menselijk ras.. Maar die sleutel hebben we zelf ‘gevonden’.. Luister naar het liedje van ‘A boy named Sue’ van Johnny Cash. De story in een notedop..
https://www.youtube.com/watch?v=6pex_ASYQPM
@Yvonjana,
Goed dat U zich zelf genezen heeft, maar wat is er op tegen als een mede mens, daar bij behulpzaam is, je kunt ook heel goed in je zelf geloven, en toch naar (anderen) te luisteren.
Een herseninfarct is niet niks, U heeft dus (waarschijnlijk) geluk gehad, wat de plaats en ernst van de infarct betreft, vaak zijn ze catastophale.
Daarom is het goed je bloeddruk zelf in de hand te houden, met een modern meetapparaattje is dit eenvoudig, en kan je behoeden voor ernstige gezondheids complicaties, groet Jenne
Nou Jenne, dit zie je (waarschijnlijk) niet goed. Het was geen geluk, het is het geloof in jezelf en het niet aannemen wat anderen zeggen dat aan de genezing heeft bijgedragen. Het tegengestelde kan op deze site niet waar zijn heb ik begrepen.
Nou mijn beste Aqarius, geloven in je zelf heeft ook zo zijn merkwaardigheden, je komt je zelf tegen, in alle positive – negatieve besluiten, en heeft zeker zijn begrensingen, mijn twijfel is groot in de meeste onderwerpen die zo voor bij komen in ons denken, vraag me steeds meer af, waarom, en op deze site blijven we wie we waren en zijn, daar kan niets of niemand iets aan af doen,(zo die zou willen), groet Jenne
Nou Yvonjana een verhaal uit mijn hart gegrepen. Ik was al opgegeven door de doktoren met uitgezaaide tumoren… nog enkele maanden te leven. Nu 5 jaar later leef ik nog steeds en ben fijn energiek. En dat komt helemaal door de canabis en omdat mijn man en ik altijd heel positief zijn geweest en ik daardoor Mezelf kon helen dat voel ik gewoon als waarheid.
Hai Yvonjana,
De opmerking van jou ” De meerderheid doet zich zelf nog steeds kwaad aan, om niet in zich zelf te geloven, maar altijd aannemen wat anderen hen zeggen “, is mijn overtuiging ook en daarom ben ik ‘anders’. Mensen luisteren niet naar zichzelf, maar weten ook altijd de ‘splinter in andermans oog te zien, maar niet de balk in hun eigen’.
Ook de tweede opmerking ” Dit is een proces dat een ieder zich eigen dient te maken, opdat onze wereld werkelijk weer een Gouden Wereld is! ” is voor mij een hart onder de riem, die men mag delen met zijn/haar medemens.
Ik leer elk moment in het leven, deel wat ik kan/wil in het leven en geniet van het leven zoals dit mij elk moment overkomt. Dus zonder te analyseren, maar het momentum te voelen/zien en gebruiken. Niet altijd gemakkelijk, maar oh zo waarachtig!!
Met vriendelijke en eerlijke groet uit Tukkerland,
Harrie
Waar het artikel volledig aan voor bij gaat is dat als het denk-apparaat (wordt hier “geest” genoemd?) het lichaam door denken zou kunnen genezen, dat dat zelfde denk-apparaat eerder ook de “kracht” had om het lichaam ziek te maken …
Tja, maar we zijn njet ons denken, we constateren dat er gedacht wordt. Er is bewustzijn in ons dat het denken opmerkt. Sterker, we zijn dat bewustzijn.
Je hoeft alleen maar (…) alle programma’s en overtuigingen los te laten om dat bewustzijn te zijn.
Helen,
Je stelt dat als het denken zorgde dat het lichaam ziek werd dat denken ook het lichaam kan beter maken. Of andersom. Tja. Men kán verkeerd denken. Als iemand bijvoorbeeld zo gehersenspoeld is om altijd maar weer verkeerd te denken, dan kan die mens daar ziek van worden. Maar dat komt misschien niet (alleen) door het denken, het komt misschien wel door verkeerd denken of gewoon door vergif of anderszins. Ik denk dat als je het denken zélf de schuld geeft, je misschien het kindje met het badwater weggooit.
Het denken stuurt het bewustzijn, volgens mij. Omdat wij geleerd hebben te denken zijn wij ons bewust geworden van onszelf. Als wij denken over het denken, dan worden we ons van ons denken bewust. En als wij ons denken gebruiken om ons bewustzijn te begeleiden naar de staat van werkelijk in het hier en nu zijn, zonder ons met het verleden en het heden en de toekomst te vermoeien, dán zijn we in het hier en nu en nu zonder vervelend energieverlies aan de illusies van de tijd. (Ons zelfbewustzijn is uiteraard tijdloos. Ons bewustzijn ook. Bewustzijn ontstaat uit vergelijken. Dat de hersenen het bewustzijn (tenminste gedeeltelijk) creëren (volgens mij), maakt mij niet zoveel uit.)
Als het maar werkt. En dat het werkt om in het hier en nu te zijn, dat weet ik uit ervaring. Het is een hele rare gewaarwording om dan, in een ‘heldere’ staat, de mensen in een winkelstraat te zien bijvoorbeeld. Dán pas neem ik bijvoorbeeld waar hoe men in zichzelf gekeerd is. Het is absoluut vreemd om te zien dat de mens één van de allermooiste zaken (bewustzijn en zélfbewustzijn) niet kent en zich er niet van bewust is. Persoonlijk voel me zelfs een beetje een ‘kijker’ als ik met bewuste blik de mensen bezie. ‘Je’ kijkt dan een beetje anders naar mensen namelijk als je zelf in een bepaalde bewuste staat bent en je vraagt jezelf dan af waarom de andere mensen dit geschenk toch niet hebben.Een van de allermooiste dingen weten ze niet eens! Ze zijn zich er niet bewust van. Ja, ze hebben erover gelezen en gehoord, een filmpje over gezien, maar dat is het dan. Het is net alsof ze denken dat je al auto kunt rijden als je er een boekje over gelezen hebt, zonder oefenen onder begeleiding, onder foutjes maken die dan gecorrigeerd worden en zo. Néé autorijden daar moet je een paar maanden erg hard voor werken, geestelijk en lichamelijk.
Zo ook het geestelijke, de spiritualiteit. Hoe harder men er aan moet werken hoe beter misschien. Maar het is zo ontzettend mooi om géén verborgen agenda te hebben en de mensen rechtstreeks te benaderen. Echter, dit vinden mensen soms heel vreemd. En terecht. Dat is niet gebruikelijk in onze wereld. De mensen zijn zó getemd, gedresseerd -zou ik bijna zeggen- dat ze het maar vreemd vinden als iemand niet meer zo tam is. Het gaat dus niet zozeer om overtuigingen los te laten of om de programma’s los te laten, maar meer over de overtuigingen niet meer zo serieus te nemen en de programma’s te veranderen. Ons denken hoef je niet te stoppen. Wel is het goed om aan het denken de Waarheid aan te bieden en zo de overtuigingen en programma’s te herstellen.
Volgens mij is spiritualiteit dus eigenlijk niet zo erg zweverig maar meer een soort wetenschap of geestelijke gymnastiek. Ik zie het zich ontwikkelen van het zelfbewustzijn naar een andere ‘mystieke’ staat, meer als werkelijk volwassen worden. Echter, en dat doet mij wel verdriet, veel vrouwen hebben het moeilijk om werkelijk spiritueel te zijn omdat ze nogal aan de aardse zaken gebonden zijn door de natuur. Een vrouw wil zorgen en zich druk maken om de medemens. En daar gebruikt ze het denken in verleden, heden en toekomst voor. Dat is haar aard. Ze moet wel. De kinderen hebben dat nodig en haar man ook en haar ouders en anderen ook. Ze moet zich herinneren welk eten de kinderen ziek maakten of hoe laat het kind iets moet enzovoorts.
Mannen daarentegen zijn meer avonturiers die de geestelijke sleur wél willen doorbreken en geen genoegen nemen met slechte argumenten over de werkelijkheid. Zodra hun opvoedkundige taak er een beetje opzit gaan ze soms op zoek naar de ‘heilige graal’. Kortom, ik denk dat het heel moeilijk is om deze lessen te leren en toe te passen, vooral in ons klimaat, zowel geestelijk, materieel als de kou hier in Nederland. Het is heel moeilijk om werkelijk te mediteren zonder iets ‘raars’ te doen. Onze nuchtere blik verbiedt eigenlijk zoiets. Ook onze zakelijke bikkelharde maatschappij met al zijn leugens, verdriet, misleiding enzovoorts is ook al geen paradijs om eens fijn onze geest te Verlichten.
Denk je met je hersenen? Of zijn je hersenen slechts een antenne? Kijk nog eens goed!!!
Dat U het annoniema Don Quichotto de la Mancha, heeft aan genomen, zal door zijn schrijver Cervantès niet op prijs worden gesteld, plus dat er een sentimenteel romantisch prijskaartje aanhangt, vind ik het persoonlijk afkeuringswaardig, om dat het een verkeerd beeld geeft, Jenne
In jouw ogen neem ik aan.. Of ‘generiek’ een verkeerd beeld..?
En wat dan voor verkeerd beeld Jenne..?
Guido.J, jij geeft dit immers zelf aan, ook mensen die niet meer in ons midden zijn kun je minkukkelen, maar goed ik geef mijn mening met alle plezier voor een betere, maar met sommige mysterieuse mythise figuren heb ik een band, zeker met Don Quichotto , van wege een bevlogenheid die ik zelf maar al te goed ken, groet Jenne
Mooi artikel, het geldt niet alleen voor het lichaam maar ook de geest. Het placebo effect of heel cru gezegd, de indoctrinatie van het zelf/geest is heel nauw gerelateerd aan de positieve of negatieve benadering van het leven en daar reagerend op/aan zijn omgeving. Persoonlijk woordgebruik speelt daar zeker op in door omgevingsfactoren. Hoe meer negativiteit in woordgebruik des te negatiever de mens wordt in de omgang. Dit proces kan langzaam binnensluipen als je het toelaat, bewust, of denkend ach één keertje kan geen kwaad. Naar mate de tijd verstrijkt wordt dit een deel van het zelf, zelf-indoctrinatie, het placebo-effect.
Het zijn bepaalde woorden, (mode?), die even lekker liggen maar op den duur toch zijn weerslag krijgen. Guido, excuus dat ik het woord ‘Minkukel” even gebruik uitgevonden door Marten Toonder (Bommeliaans).
Een Toonderiaans synoniem voor ‘denkraam’ (= verstand) is het woord ‘kukel’, door de auteur voor het eerst gebruikt in 1963. Ook dit woord blijkt bezig door te dringen tot de algemene taal. Rob Sijmons meldde onlangs dat een zekere Dr. Aakster tegen hem een klacht had ingediend bij de Raad voor de Journalistiek nadat hij (Sijmons) Aakster in een artikel had aangevallen op een serie denkfouten. ‘Nu bestaat die Raad (voor de Journalistiek)’, zo schreef Sijmons, ‘niet ter kukelmeting bij mediawerkers: het toetsen van meningen van een recensent, laat staan meningen over wetenschappelijke betrouwbaarheid in een recensie, behoort niet tot de Raadstaken’.
Toonders neologismen hebben dikwijls betrekking op intellectuele capaciteiten: denkraam, kukel, breinbaas. Zo ook ‘minkukel’, afgeleid van het zojuist genoemde ‘kukel’. In de Toonderstrips betekent minkukel ‘lage intelligentie’. Uit de strip Het kukel citeer ik: ‘Drommels, sprak hij (t.w. een buitenaards wezen) betrekkend. Wanneer u (t.w. Olivier Bommel) de eerste burger bent, ziet het er slecht uit voor Rommeldam! U hebt een minkukel’. Volgens Bommeliaans taalgebruik heeft iemand dus een minkukel – maar in de algemene taal is hij het. Zo schreef een politiek commentator een paar jaar geleden: ‘Andriessen werd (…) (in de strijd om het leiderschap in het CDA) het slachtoffer van het feit, dat “zijn zaakwaarnemer” in het voorzittersoverleg, Wim Vergeer (…), een betrekkelijk politiek minkukel is’. Anders gezegd: een politiek onbenul.
Dit woord is nog tamelijk onschuldig, maar door dit accelererend naar de vijfde versnelling te brengen, wat toch loert in de toekomst is heel jammer.
Als ik artikelen lees uit de vroege periode van het WTK met daaraan gerelateerde reacties, zijn die veel zachter in de omgang naar elkaar toe, dus die acceleratie heeft wel degelijk plaatsgevonden.
De tegenwoordige overtreffende trap met elkaar ‘de waarheid’ te willen opdringen in alle vormen, negatief of positief, inclusief met wapengekletter, is dan het effect dat de mens die hier leest niet meer naar zijn hart kan luisteren.
Alles is geregisseerd door onze hogere zelf en wij! voeren het uit in deze duale wereld, het gaat om de levensstroom die liefde heet en die is niet te meten maar alleen te voelen als je vanuit je hart leeft.
Maar ja, wie ben ik?…
Heel mooi gesproken, Odette. Een kleine aanvulling ter overweging.
Liefde is niet direct te meten, maar wel indirect door het bekijken (meten) van diens invloed op de omgeving. Net zoals een zwart gat niet direct zichtbaar is, maar wel indirect door het bekijken (meten) van diens invloed op de omgeving (aantrekken van ruimte materiaal).
Odette, een Kukel of te wel Kokkel, is een klein schelpdiertje wat de smaak van een garnaal heeft, en met een puntig voorwerp uit zijn schaaltje wordt gepeuterd, vroeger werden ze geoogst door de Volendammers, met een touw en een haak hingen ze aan de Amsterdamse bruggen, de Kukels van de stenen te plukken, bekeek dit tafereel van uit ons raam van ons huis op de de Kromme Waal in Amsterdam.
Voor de rest, is het allemaal een stuk ingewikkelder als dat wij denken, in mijn nieuwste boekje over Oligoélementen, blijkt ons lichaam propvol met metalen, en Ionen te zitten, voorbeeld K+/Na+, verder Li+<Na+<K+, heeft met ons neurosysteem te maken, ja en die Dr. Aakster ken ik wel, maar staat ver van mij af, geleerde man, terwijl ik mij achter mijn flambojante zijn ophoudt, en moet afvragen, to be or not to be, groet Jenne
Het blijkt dat de gemiddelde leeftijd van de ouders van de slachtoffers van Sandy hook 42.2 jaar was.
De kans dat 20 ouders, met een gemiddelde leeftijd van 36 jaar, in dezelfde klas opnieuw een kindje op de wereld zetten is 1 op 109.4 biljard!
Bijna onmogelijk dus!!
http://www.youtube.com/watch?v=G2kPfo27Jl4
Dankjewel Odette voor het delen van je observatie. Het begrip ‘minkukel’ uitbreiden naar het werkwoord ‘minkukelen’,
Dat wordt uitgevoerd, dat minkukelen, door mensen die hooghartig en betweterig menen dat de mens de top van de schapping is. En zij in het zolderkamertje zitten van die top.. 😉
Minkukelen geschiedt als je mensen niet in hun waarde laat en heel geraffineerd, met kleine zinsbuigingen en woordgebruik, je ‘minkukelarij’ uitvoert.. De ander in de modder duwt, met het doel (onbewust of niet) om het ‘Ego-zelf’ naar boven te ‘werken’…
Hierboven doet Evert het nog even voor. Niet in relatie tot je reactie. Hij minkukelt ‘Liefde’ door het ‘denkraam’ eroverheen te leggen dat het ‘meetbaar’ zou moeten zijn. Jaja, het kan… En DUS is liefde geminkukeld, Teruggebracht tot een ‘meetbare grootheid’, en daarmee de niet-meetbare GROOTSHEID van Liefde totaal naar de achtergrond geduwd.
Het maakt niet uit als je het ziet gebeuren en afstand kunt nemen; maar er zijn mensen genoeg die zijn ‘constructen’ als ’tja, dat is ook mogelijk’ zien en ‘verdwalen’..
Ergo: het weten is uiteindelijk niet te meten; Knowing by heart.. 😉
En inderdaad Odette, de ’tone-of-voice’ vervaagt, wanneer mensen niet meer in waarde worden gelaten. Maar geminkukeld door de ‘betweters’…
Odette, 4.1 is ook een goed voorbeeld van minkukelen, in mijn belevenis….
Lieve kukels, minkukels en pluskukels. Een en ander nodigde me uit om toch ook maar eens te googelen; enerzijds vanuit jeugdsentiment (Olivier Bommel), anderzijds het gedoe over minkukel(en) en buitendatomzijds de bodemloze put van mijn nieuwsgierigheid.
Odette quote dat “een Toonderiaans synoniem voor ‘denkraam’ (= verstand) is het woord ‘kukel’, door de auteur voor het eerst gebruikt in 1963.“ De bron hiervoor heb ik gevonden op https://www.ensie.nl/scheldwoordenboek/kukel/
Interessant boek trouwens voor degenen die zich verder willen bekwamen in het minkukelen 😉 Maar vraag is of deze interpretatie klopt. Ik heb op een andere site de termen kukel en denkraam uitgelegd gelezen als twee verschillende termen. Zie deze link https://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Bommel/begrippen.html
Daar blijkt uit de verklaring van Bommel zelf dat waar kukel wel voor staat niet wordt onthuld. Het is geïnterpreteerd als ‘onbevangen kijk op de wereld’ en als I.Q. Maar dat laatste klopt volgens Toonder niet. Hij schrijft ergens: “Oppervlakkige lezertjes verwarren kukel wel eens met het I.Q. uit de keuken van drs. Zielknijper. Maar zo eenvoudig is het niet.” Mijn conclusie na meerdere zoekpogingen is dat Toonder nooit heeft uitgelegd wat hij ermee (heeft) bedoeld en dan gaat de fantasie aan de haal met de interpreteerders 😉
Odette je zegt dat de taal van het hart niet te meten is; de reactie van Evert is een eventuele aanvullende invalshoek. Over minkukelen gesproken volgen dan in reacties eronder gelijk weer oordelen en veroordelen. Het hangt af van de interpretatie lijkt me: liefde laat zijn sporen na in de wereld die wat mij betreft ook zichtbaar zijn. Prachtige architectuur, inspirerende boeken, heerlijke kookkunst, mensen die blij zijn met elkaar en ga zo maar door.
“Als ik artikelen lees uit de vroege periode van het WTK met daaraan gerelateerde reacties, zijn die veel zachter in de omgang naar elkaar toe, “
Wat een gevaarlijke BS. Ik herinner me bijvoorbeeld nog ene Tessa die weggetreiterd is. En nog wel meer mensen. Volgens mij was jij ook een van de genen die maar wegbleven. De consternatie rond de jennen sekte valt erbij ruimschoots in het niet. Maar droom fijn verder Odette, ’t is maar waar je gelukkig van denkt te worden.
@GuidoJ 4. Een bijzondere geconstrueerde redenering om Odette’s reactie te gebruiken om mij (nog maar weer eens) persoonlijk aan te vallen, nu op “een kleine aanvulling ter overweging”. Ik vind er weinig liefde in doorklinken. Maar ja, wie ben ik? En wie is de betweter? Hij/zij die het vraagteken durft te hanteren of hij/zij die het uitroepteken en het beletselteken hanteert? Zoals een figuur vaak meer zegt dan 1000 woorden geldt dat evenzo voor interpunctie, imo.
En om terug te komen op de inhoud. Zou de invloedssfeer van ‘liefde’ werkelijk niet meetbaar (kunnen) zijn? Want dat is wat ik bedoelde in mijn bovenstaande reactie.
Waarom dient alles eerst gemeten voordat het ‘waar’ is..? Dat ‘wereldbeeld’ is minkukelen voor mij. Zo liefdevol als ik het maar kan zeggen. 😉
Love you too
http://www.artofstuff.com/wp-content/uploads/2012/05/exploding-heart.jpg
Odette, van af mijn jeugd leef ik binnen het “denkraam” van alle bijzondere créateurs van de Bandes Desiné zo als zij hier heten;
Ieder jaar naar de grote beurs van de liefhebbers van des Bandes Desiné, in Angoulême.
Van af Rib Kirby tot nu toe is dit een tweede leefwereld voor mij, en mijn kinderen !!!, ik ga ze niet opnoemen, maar dagelijks komen deze fantasie figuren over de vloer, ze zijn een heus stuk van mijn – ons leven geworden, en in gedachten associër je vaak getekende herinneringen, met de werkelijkheid, het is een enorme verrijking, in tegen deel van wat veel mensen denken in hun onkunde, groet Jenne
@Guido 9, “niet omdat het moet, maar omdat het kan”. En dan nog een kleine aanvulling ter overweging. Een kwalificatie, zoals bijvoorbeeld ‘minkukelen’, is onderhevig aan inflatie, indien het te pas en te onpas gebruik wordt, en verliest daarmee zijn waarde. Liefs, Evert
Wat waardeloos is voor de een, is van blijvende waarde voor de ander.. Weer mis helaas.
Dat U het annoniema Don Quichotto de la Mancha, heeft aan genomen, zal door zijn schrijver Cervantès niet op prijs worden gesteld, plus dat er een sentimenteel romantisch prijskaartje aanhangt, vind ik het persoonlijk afkeuringswaardig, om dat het een verkeerd beeld geeft, Jenne
Denk dat zelfsuggestie nog steeds erg wordt onderschat, vroeger waren er mensen druk mee in de weer, en de feiten wezen uit, dat dit werkte, mensen gingen meer in zich zelf geloven, en werden mentaal sterker, als je een middel gebruikt en gelooft er niet in, is dit vergeefse moeite, in mijn oude homeopathie boeken, spreekt men van een menu, een middel om de deur te openen, één om te gezen, en de laatse om het af te werken, net als dat men spreekt, van het verleden, thans en in de toekomst, en de juiste homeopathiese middelen familie aan geeft, ook het temperament van de onwel zijnde persoon, en ja de persoonlijke begeleiding met de te geven suggesties, groet Jenne
Wat mij altijd opvalt en bevreemd, dat mensen bij lichamelijke of psychise problemen, zich pas bewust worden van het leven cq hun leven, alsof ze er door hun problemen met de neus op worden gedrukt, en dan ook de kracht van de zelfsuggestie ontdekken, uit nood geboren dus.
Wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar om er in te geloven, vraagt nog al wat, trouwens geloven in op zich is al zo iets wat niet meer mag, en ook bijna niet meer kan.
Wat is er zo vreemd aan, dat sommigen onder ons, denken te zijn genezen door gebed en geloven in de Heiland dit staat toch niet zo ver af, als van het geloven in een placebo, en dan was de diagnose wel juist, en is dit beeld niet simpel, de hang naar het leven, je intuïtie geeft je aan wat te doen, in een donker hoekje zitten, en het maar gelaten afwachten, wat uiteindelijk toch onvermijdelijk is, of vechten voor ieder spatje leven en hartslag, het heeft volgens mij te maken met, of er nog liefde in je leven aanwezig is, liefde voor jouw, en liefde voor anderen,
groet Jenne
Ene zekere Japanse meneer Emoto heeft ontdekt en de wereld laten zien wat er gebeurd als je water positief of negatief behandeld.
Je kunt er op Internet fotos over terug vinden over dit fenomeen.
Het besef kwam toen waarom het belangrijk is dat je van jezelf houdt en dat je positief naar jezelf bent want immers bestaan wij voor meer dan 70% uit water en wij zelf door onze houding en denken naar onszelf bepalen of we harmonische kristallen in ons lichaamswater of disharmonische kristallen opwekken.
Als je je hier bewust van bent dan denk ik dat je vanaf dat moment besluit om nog alleen maar de harmonische kristallen in je lichaam te zien.
Meneer Emoto heeft wetenschappelijk aangetoond wat spiritualisten al heel lang zeggen dat je van jezelf moet houden en nu zien we ook waarom.
Beste Dirk,
Ik ben niet zo overtuigd ben van de bevindingen van die meneer.
Als hij wetenschappelijk gelijk zou hebben, dan zouden zijn bevindingen onder een wetenschappelijk regiem herhaalbaar moeten zijn, lijkt mij.
Natuurlijk moet men alles met respect en liefde behandelen. Dat is het juiste uitgangspunt voor een beschaafd en met wijsheid verlicht mens, denk ik. Maar ik pas wel een beetje op met energie te verspelen aan vage zaken. Ik vind het leven te kort voor zulke fratsen. Dus ikzelf kijk vaak naar site’s die zaken ‘debunken’. (Net zoals ik op bijvoorbeeld pubmed kijk om te zien of er enigszins bewijs is voor bijvoorbeeld medische claims.)
Je kunt dan in google intypen “Pietje Debunked”, als je wil kijken of er mensen de integriteit van Pietje en zijn claims hebben gecontroleerd. Natuurlijk is het zo (denk ik tenminste) dat er héél veel nog onbekend en onbegrepen is en de wetenschap nog in de kinderschoenen staat. Ook op het vlak van bewustzijn zijn er redenen om aan te nemen dat de geest (ons brein, zoals ik dat zie) veel meer kan dan we nu weten.
Terug naar het placebo.
Maar zélfs aan de boeken van Piet Vroon (die ik graag las en lees) waag ik wel eens te twijfelen, want Piet gaf soms wel héél sterke voorbeelden van het placebo effect. Alhoewel, als ik (zelfs!) op Skepsis kijk, dan wordt daar toch een heel duidelijk beeld gegeven van de werkzaamheid van een placebo. https://skepsis.nl/placebo-effect/
Ik hoop dat veel mensen geloven in het placebo effect. Want dat het werkt is (lijkt mij) een feit.
Het bijzondere is dat het laatste decennium, het placebo-effect aan een opmars naar ‘boven’ bezig is.. Het effect ligt volgens mij al ruim boven de 50%.. Dat betekent dat mensen 1 op de 2 medicijnen verslaan op de vermeende fysische werking..
Antisoof,
je twijfelt aan het placebo-effect, oftewel aan het onderzoek van Emoto.
Dus gebruik je het nocebo-effect…
mc, Ik was denk ik onduidelijk.
Ik twijfel niet aan de werking van het placebo-effect, daarom gaf ik zelfs de link naar scepsis. Wel twijfel ik natuurlijk aan overdrijving van dat effect. Voorbeeld: Piet Vroon haalt een aantal testen aan.
1.Het gaat over een gevangene die vastgebonden continu waterdruppels op zijn schedel krijgt waarvan die gevangene dénkt (!) dat het een zuur is. Tot de verbazing van de ‘wetenschappers’ ontstond er na verloop van tijd een gat in zijn schedel.
2. Mensen kregen uit een potje met een rode deksel een stof op de huid die sterk irriteerde en ze kregen uit het potje met het blauwe deksel water op de huid. Na verloop van tijd werden de deksels verwisseld.
Het bleek dat de huid nog steeds geïrriteerd werd door het potje met de rode deksel. Aangezien ik veel respect heb voor het werk van Piet kan ik me niet voorstellen dat de voorbeelden niet waar zouden zijn. Daarom heb ik twijfel, het is zó duidelijk, waarom wordt dit fenomeen dan niet meer benut?
Wat betreft Emoto, ik zie niet in wat dat met een placebo te maken heeft. Wel kan ik me voorstellen dat er iets niet klopt in het waterverhaal van hem. Ik vermelde dat om mensen te waarschuwen hun tijd niet te verdoen met dat soort gedoe. Maar goed. Ieder moet maar doen wat hij wil. Sorry als ik met bemoeid heb met het commentaar van Dirk.
Antisoof, ik wilde eigenlijk alleen op het nocebo effect attenderen, omdat ook al je voorbeelden erop lijken (negatief en niet positief). Als je iets negatiefs verwacht, dan spreek je over een nocebo effect, niet van een placebo, lijkt mij.
mc,
Oh, dat begreep ik even niet. Goed, er bestaat ook een nocebo-effect dat dus ook een soort placebo-effect is, maar dan in negatieve zin gebruikt. (WIKI: Nocebo komt van het Latijn en betekent letterlijk “ik zal schaden”. En Placebo van “ik zal behagen.”)
Ik wist het wel, dat men op moet passen voor doemdenkers (noceboérs 😉 ), maar was even de naam kwijt.
Volgens mij is het merendeel van het zogenaamde nieuws ook te zien als een ‘geestelijk’ nocebo en een placebo. Hersenspoeling gaat dus ZEER diep, kan ik nu wel concluderen. Want als het lichaam reageert (soms, redelijk vaak) wérkelijk op ‘ideeën’, dan is het ZEER belangrijk schoon te zijn van invloeden en het is begrijpelijk dat veel ‘schapen’ écht geloven dat alles steeds maar gaat zoals het gaat, maar dit terzijde.
Antisoof, ja dat zie ik ook zo…het ‘bespelen’ van de mens (ook en vooral door de elite) is een oud tool. Volgens mij is niets zo goed bestudeerd als de psyche van de mens.
Weet wel dat vanuit de natuurgeneeswijze de mens bij betrokkenheid van de natuur vanzelf op het kruid, dat voor zijn kwaal genezing bevordert, stuit?
Zelf ben ik door verandering in mijn leefpatroon, geen alcohol roken andere schadelijke drugs, hiervan overtuigd. Dus een placebo is een verborgen medicijn, dat autonoom zonder tussenkomst van bewustzijn aangemaakt wordt door de hersenen.
Homeopathie werkt met uiterst kleine concentraties, die zodoende het lichaam aan zet voor de aanmaak ervan!
Niks nieuws onder de zon, in zijn tijd rond het begin van onze jaartelling , verteld Plinius de oude, dat de Romeinen enorme kwalzalvers waren, en de grieken bijna nog erger, het placebo, of zelfsugestie effect heerste toen ook al, persoonlijk dacht ik altijd dat er al een soort geneeskunde bestond, ze gebruikten één middel voor tien tallen ziektes, dus placebo,Herodotus geeft hier iets meer crediet aan de geneesheren in Egypte, maar ja uiteindelijk komt het Griekse weten uit Egypte en Aziatisch denken, en de Negroïde volkeren kwamen toen nog niet echt voor, die wisten misschien meer van planten-kruiden, van wege wat de primaten hun lieten en laten zien, ja ja die Grieken een gezonde geest in een gezond lichaam, praatjes vullen geen gaaitjes, Jenne