De klimaatinvloed van kosmische straling, op geologische tijdschaal..!!

 

In dit artikel wordt gesproken over SIM. Dit staat voor ‘Solar Inertial Motion’, zijnde een cyclus van ruim 2000 jaar, waarbij de zon zich verwijdert van het magnetisch middelpunt van het zonnestelsel en weer terug keert. Dr. Zharkova o.a., berekende, dat als de zon nabij of op dat magnetisch middelpunt ligt, er sprake is van eeuwen van kou, zoals de kleine ijstijd van 1450 tot 1850. En beweegt de zon zich verder van het magnetisch midden, dan wordt het warmer omdat de aarde dan gemiddeld dichter bij de zon komt te staan.

Daarnaast is er sprake van het begrip ‘zonneminimum’; we zitten nu ook in zo’n zonneminimum, het ‘Eddy-minimum’ genaamd. We zitten nu in een (zwakke) max, maar volgens de auteur van het artikel zitten we we over een jaar weer op 0 zonnevlekken; dit zal heel lang doorgaan, met grote gevolgen voor klimaat.

* * *

x

Kosmische straling op geologische tijdschaal

en de invloed ervan op het klimaat..!

2023 © Ing. Harry Zandvliet | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Kijken we naar de grafiek van de temperatuur op aarde, dan zien we periodes van wel 150 miljoen jaar, waarin de temperatuur op Aarde verbluffend stabiel is. Zie de rode lijn op de onderstaande grafiek. En er waren relatief kortere periodes van miljoenen jaren, dat het bitter koud was. Rechts zie je op de y-as, de temperatuurschaal in Celsius. Wat we zien is dat het verschil tussen een koude- en een warme tijdsvlak 10 graden is. Nu is het gemiddeld 12 graden (NB: een gemiddelde over tientallen millennia heen) en in een warme periode is het 22 graden gemiddeld.

Wat opvalt is dat we nu in een ijskoude periode zitten, een heel ander beeld dan wat je om je heen hoort. Het is wel goed te beseffen dat de rode temperatuurlijn een trend aangeeft. In werkelijkheid heb je in een koude periode ook periodes dat het warmer is, zoals nu. Die warme periodes zijn in deze grafiek uit-gemiddeld.

In deze grafiek zien we ook de lijn van CO2, carbon dioxide, met op de linker y-as, de PPM, aantal ‘parts per million’. Wat we zien, is dat deze in de loop van honderden miljoenen jaren gestaag is gedaald, en er is geen correlatie met de temperatuur op aarde, of in ieder geval is de invloed niet groot. De CO2 daalt, omdat er meer CO2 verdwijnt, door opname door plankton of planten die CO2 omzetten in fossiel, deze CO2 komt niet meer terug.

Het wordt GROENER..!!
Bij de laatste glaciaal daalde CO2 gehalte tot de gevaarlijke 180ppm hoogte, onder 150ppm sterft het plantenleven op grote schaal. Gelukkig neemt de CO2 nu weer wat toe (als je zou inzoomen op de laatste periode, want die is uit-gemiddeld in bovenstaande grafiek) onder invloed van de mens. In de laatste paar miljoen jaar was CO2 extreem laag. Planten hebben bij lage CO2 2x zoveel water nodig als bij hoge CO2. We zagen daarom in de laatste paar miljoen jaar enorme woestijnvorming, thans vergroening aarde (HIER) omdat Co2 weer wat toeneemt [1]. (Zie ook HIER).

Deze vergroening neemt met name toe in droge gebieden, planten hebben nu minder water nodig om te groeien. 100 Miljoen jaar geleden waren er geen ijskappen, wellicht dat het in de winter wel eens sneeuwde op de zuidpool. Een ijstijdvak wordt gekenmerkt door grote ijs-poolkappen. De ijskap op Antarctica werd 2.5 miljoen jaar geleden gevormd; pas veel later ook de ijskap op het noordelijk halfrond. Zeer recent blijkt uit onderzoek dat er voormalig leven is gevonden onder de Groenland-ijskap van 2 miljoen jaar [2] geleden (HIER). Een rijke diversiteit van dieren (zoogdieren, vogels etc.) en planten.

Zo een periode van miljoenen jaren dat op de polen ijs ligt (zoals nu) noemen we een IJstijdvak: Een geologische tijdvak waarin ijskappen, inclusief Groenland en Alaska, voorkomen. Een ijstijdvlak bestaat zelf uit koude- en warmere periodes maar wel met ijs op de polen in de warme periodes. Een koude periode in een ijstijdvlak noemen we een glaciaal.

Een periode binnen een ijstijdvlak waarin het klimaat aanzienlijk kouder is dan tegenwoordig. (duurt 40.000 tot 100.000 (laatste miljoen jaar duur is dat gemiddeld 100.000)). In een glaciaal heb je gelukkig ook tijdsvlakken van eeuwen dat het veel warmer wordt, interstadialen genoemd, en de vegetatie doet opleven waarna het langzaamaan weer kouder wordt richting stadialen.

Waarschijnlijk worden deze fluctuaties in een glaciaal veroorzaakt door veranderingen in oceaanstromen voor wat betreft het vervoer van warme- en koude golfstromen. Dat valt nu buiten de scope van dit artikel. Een warme periode na een glaciaal noemen we Interglacialen, een periode (ongeveer 15.000 jaar) waarin wel ijskappen voorkomen maar het klimaat veel warmer is, we leven nu in een interglaciaal, het holoceen.

Als het zonnestelsel in een ijstijdvlak komt gebeurt dat geleidelijk, 2.5 miljoen jaar geleden begon het ijs op Antarctica zich op te bouwen, 2 miljoen jaar geleden op Groenland en Alaska. Onder de poolkappen op land vond men een rijke planten- en dierenleven van 2 miljoen jaar geleden. Een citaat uit een artikel die een onderzoek samenvat gedaan naar het leven onder de Groenland poolkap:

“Hier rapporteren we een paper[3] dat de rijke planten- en dierengemeenschappen beschrijft van de Kap København-formatie in Noord-Groenland, gedateerd op ongeveer twee miljoen jaar geleden. Het onderzoek toont een open boreaal bosecosysteem met gemengde vegetatie van populieren, berken en thujabomen, evenals een verscheidenheid aan arctische en boreale struiken en kruiden.

Hiervan waren er vele niet eerder op de locatie ontdekt uit de macrofossielen en pollendata. Het DNA-onderzoek bevestigt de aanwezigheid van hazen-DNA en mitochondriaal DNA van dieren zoals mastodonten, rendieren, knaagdieren en ganzen, allemaal voorouders van hun huidige en late Pleistocene verwanten”

* * *

De tweede factor na de zon die het klimaat bepaalt:

Kosmische straling

Ons melkwegstelsel is een spiraal sterrenstelsel. Deze heeft als eigenschap dat er lange armen zijn van vele lichtjaren lang waar meer licht is dan buiten de arm, en zich ook in een bepaalde richting bewegen. Nir Shaviv is een astrofysicus van de universiteit van Jerusalem. Hij beschrijft een spiraalarm als een gebied van nieuwe sterren die kort leven omdat ze zo groot zijn (hoe groter een ster hoe korter die leeft) en zodoende Supernova’s (ontploffende sterren) veroorzaken aan het eind van hun (korte) leven door de enorme zwaartekracht. Dat veroorzaakt enorme hoeveelheden (lichtgevende) straling, kosmische straling, die de lange lichtgevende armen doen formeren in ons sterrenstelsel.

Ons zonnestelsel roteert om het centrum van de melkwegstelsel en doet daar 250 miljoen jaar over. Tijdens zo een rotatie beweegt ons zonnestelsel in- en uit spiraalarmen. Meestal bevindt ons zonnestelsel zich buiten een spiraalarm. Op dit moment zit ons zonnestelsel in een spiraal (genaamd: Boogschutter rood omcirkeld zie de foto hiernaast). Het bijzondere is dat ons zonnestelsel ook in een spiraal zat gedurende alle voorgaande ijstijdvlakken..!!

Nir Shaviv zag deze correlatie maar wist niet wat de reden was dat het koud is als ons zonnestelsel in een spiraal zit. 450 Miljoen jaar geleden zaten we ook in een spiraal, het was toen bitter koud, terwijl er 10 x zoveel CO2 was als nu in de atmosfeer..! We kunnen de kosmische straling in de loop van honderden miljoenen jaren meten.

Dagelijks wordt de aarde gebombardeerd door ijzerhoudende meteorieten. Deze meteorieten maken een soort van foto van het niveau van kosmische straling op dat moment. Deze meteorieten vertellen ons wanneer er hoge- en lage kosmische straling was. De hoge kosmische stralingsperiodes komen overeen met de ijstijdvlakken.

Zee temperatuur over de laatste 500 miljoen jaar
Dr. Jan Veizer is emeritus professor aarde-wetenschap aan de Universiteit van Ottawa en specialist op het gebied van de zeetemperatuur op Aarde, in de laatste 500 miljoen jaar. Jan Veizer kijkt naar fossielen om de temperatuur op aarde te bepalen door millennia heen. Wanneer het fossiel wordt gevormd, maken ze als het ware een foto van de zee temperatuur.. Het is een scheikundig proces, dat gebruik maakt van zuurstofatomen, en door de hoeveelheid stuurstof-atomen te meten, kun je bepalen hoe hoog de zee temperatuur was, toen deze fossielen gevormd werden.

Deze reconstructie kan gemaakt worden over 500 miljoen jaar en tijden van hoge- en lage temperaturen corresponderen met wat bekend is via kosmische straling op aarde (via meteorieten) en ijstijdvlakken. In de (moeilijk zichtbare grafiek  hierboven is de blauwe lijn, de temperatuur (bepaald via de analyse van fossielen) en de rode lijn is de temperatuur (bepaald o.b.v. kosmische straling). Zoals te zien komen deze overeen, met parallel lopende lijnen.

De ontdekking van Henrik Svensmark:
Het verband tussen kosmische straling en temperatuur op aarde: Laaghangende bewolking. De Deense wetenschapper Henrik Svensmark heeft meer dan een decennium gewerkt aan een nieuwe theorie over het klimaat. Volgens Svensmark hebben zowel zonneactiviteit als de kosmische straling, de restanten van exploderende sterren in de ruimte die frequent voorkomen in Melkweg-spiralen, veel meer invloed op ons klimaat dan ooit gedacht.

Met betrekking tot zonneactiviteit en de invloed op het klimaat schreef ik eerder twee artikelen. Het toenemen van de zonneactiviteit indien de zon zich van het magnetisch centrum van ons zonnestelsel verwijdert (de SIM zie HIER) alsmede het afnemen van de zonneactiviteit door de grandsolarminimum (zie HIER) en het toenemen van de zonneactiviteit door de grandsolarmaximum.

Bij het afnemen van de zonneactiviteit (bijvoorbeeld bij een zonneminimum waarbij zonnevlekken (zijn magneten) en zonnevlammen verminderen) is het effect op de temperatuur op aarde beperkt, ALS je de kosmische straling buiten beschouwing laat, zoals nu nog gebruikelijk is. Maar substantieel als je de kosmische straling meeneemt. Deze kosmische straling heeft veel invloed heeft op het klimaat en neemt toe in onze atmosfeer bij het afnemen van zonneactiviteit. Tenminste, als we in een (melkweg)spiraal zitten, zoals nu!

Als er weinig kosmische straling is vanuit de ruimte dan heeft het toe- of afnemen van de zonneactiviteit minder invloed op ons klimaat.. Als het magnetisme van de zon afneemt (door SIM of zonneactiviteit) dan neemt de kosmische straling toe, zoals ook waar te nemen op SpaceWeather.com (HIER). Het magnetisme van de zon blaast de kosmische straling weg, en omgekeerd neemt de kosmische straling toe als het magnetisme van de zon afneemt.

Henrik was bekend met de correlatie tussen kosmische straling en de wereldtemperatuur op aarde. Een experiment dat hij uitvoerde op het voortgezet onderwijs, is hem altijd bijgebleven. Het werd uitgevoerd in een wolkenkamer, waarin je super vochtige lucht creëert. Wanneer een deeltje, vergelijkbaar met kosmische straling, erdoorheen ging maakte die een string van kleine druppels die doet denken aan een wolk. Met dit experiment in gedachte dacht Henrik, wat als kosmische straling een invloed heeft op de wolkenvorming en wat als de zon invloed heeft op kosmische straling? Zie de afbeelding hierboven.

Dan hebben we een verklaring hoe de zon de kosmische straling en de wolken het klimaat bepalen. Tot nu toe werd gedacht dat wolken het resultaat zijn van klimaat, maar wat nu als wolken het klimaat sturen?

Dan hebben we een verklaring hoe de zon de kosmische straling en de wolken het klimaat bepalen. Tot nu toe werd gedacht dat wolken het resultaat zijn van klimaat, maar wat nu als wolken het klimaat sturen? Kosmische straling ontstaan bij supernova explosies (exploderende sterren).  De deeltjes reizen door de ruimte met bijna de snelheid van het licht. Ook de aarde zal hiermee gebombardeerd worden. Maar de zon regelt hoeveel kosmische straling doordringt in de atmosfeer op aarde.

Hoge- en laaghangende bewolking
Om het verband tussen kosmische straling en wolken te onderzoeken keek Henrik Svensmark naar satellietdata. Daarmee kon hij de kosmische straling vergelijken met de wolkenintensiteit in de afgelopen decennia. Er was een perfecte correlatie die hem meer verbaasde dan hij ooit gedroomd had. Nu zijn er verschillende soorten wolken. Hoge wolken zorgen voor een sterk broeikaseffect. Hoge wolken zijn namelijk transparant, de zon schijnt er doorheen.

Deze wolken bestaan uit ijskristallen en absorberen uitgaande infraroodstraling en geven een klein deel weer af en hebben zodoende netto een verwarmend effect. Laaghangende bewolking zijn niet transparant, zij kaatsen het zonlicht terug. Met name in oceanen betekent dit dat de zeeën veel minder energie opnemen van de zon, de oceanen koelen hiermee af en daarmee ons atmosfeer.

In de media wordt iedere keer betoogd dat als het warmer wordt het droger wordt maar het omgekeerde is het geval. Meer laaghangende bewolking betekent meer kou maar ook veel minder energie in de oceaan, minder zeewater die verdampt en als regen neerdaalt op land. Tijdens een zonneminimum zien we daarom enerzijds meer kosmische rivieren (extreme neerslag) maar ook meer droogte. Zie mijn artikel (HIER) op de site over de grandsolar minimum.

Tijdens een koude periode is het droger op aarde, zoals ook te merken in glacialen. Over de afgelopen decennia blijkt dat de toe- en afname van de kosmische straling perfect correleren met de temperatuur van de oceaan (bron Svensmark). Zie de trendlijn van kosmische straling door de grafiek van zee temperatuur metingen.

Uit de satellietgegevens blijkt dat de kosmische straling de hoeveelheid laaghangende bewolking bepaalt (de koelers). Een stukje wolk die gevormd wordt heeft een deeltje nodig waaromheen een aerosol kan vormen, deze aerosolen vormen de wolken.

Hoe doen kosmische deeltjes dat?
Kosmische deeltjes maken ionen (groep atomen met een elektrische lading). Het is dus van belang dat Henrik bewijst dat deze geladen deeltjes verantwoordelijk zijn voor het vormen van aerosolen. Het kostte Henrik 4 jaar om het geld voor het experiment te verzamelen en een laboratorium omgeving te bouwen.

Het experiment liet zien dat kosmische straling in staat was om via ionen aerosolen te vormen. Het kostte 16 maanden voordat het gepubliceerd werd. Henrik wilde zijn baard niet scheren totdat het gepubliceerd was. Er was veel tegenwerking omdat het inging tegen het narratief dat het klimaat bestierd wordt door CO2. Uiteindelijk werd het artikel gepubliceerd door de Royal Society, waardoor het in het wetenschappelijk domein geldig is.

Temperatuurstijging laatste 100 jaar
De temperatuurstijging van de laatste 100 jaar kan goed verklaard worden door het toenemen van het magnetisme van de zon. Het magnetisch veld van de zon verdubbelde zich de afgelopen 100 jaar (door o.a. SIM en periodes van meer zonnevlekken), hierdoor minder laaghangende bewolking en een warmer wordende aarde. In de laatste jaren zien we een toename van de zonneactiviteit van de SIM en een tegenovergesteld effect door het afnemen van de zonneactiviteit door het zonneminimum (afnemen zonnevlekken). Op dit moment zit de zon in een max van een zonneminimum, maar de verwachting is dat solar cycle #25 zwakker wordt dan 24. Besef dat Solar Cycle 24 al de zwakste zonnecyclus was in 100 jaar.

De komende decennia zal de kosmische straling toenemen en de wereldtemperatuur afnemen, iets wat we vanaf 2016 (gestage daling) zien gebeuren tot nu: in december 2022 was de wereldtemperatuur (troposfeer) slechts 0.05 graden boven het 30 jarig klimaat gemiddelde zit (Zie Droy spencer UAH (HIER). De laatste jaren zien we meer ijs op Groenland en op de noordpool t.o.v. 10 jaar geleden.

Temperaturen wereld laatste 2000 jaar
In mijn klimaatartikelen schreef ik over de kleine ijstijd en de warme periode in de middeleeuwen en de Romeinse tijd. In Israël kun je klimaatveranderingen over millennia waarnemen via de aardlagen nabij de dode zee. In de gesteente zie je heldere en donkere lagen, die vertelt een verhaal over het klimaat. Want in die lagen zit een stof, carbon 14. Daarmee kun je de zonneactiviteit meten over millennia. Carbon 14 wordt gevormd door kosmische straling.

Deze lagen zijn te dateren en daaruit volgt een correlatie tussen carbon 14 en het klimaat m.b.t. de temperatuur op aarde. Uit metingen blijkt dat 300 jaar geleden er meer kosmische straling is, de zon was minder actief, en we zaten in het midden van de kleine ijstijd. 1000 jaar geleden was de zon veel actiever volgens die aardlagen, minder kosmische straling, en toen was het warm!

De Vikingen konden makkelijk overleven op Groenland  (HIER) want delen waren niet bevroren [4]. Onder gletsjers vindt men boomstronken (HIER) waaruit blijkt dat tijdens de Romeinse warm periode (max lag 500 voor Christus) en rond 900 de boomgrens veel hoger lag in de gebergte en de temperatuur op aarde een paar graden hoger was dan nu [5].

David Mauriello’s presentatie over gletsjers
David Mauriello (bijnaam Diamond) is een geoloog die zijn meestertitel behaalde op de Temple University, Hij is staat klimaatzaken heel goed uit te leggen en moeilijke onderwerpen daarmee behapbaar maken voor een groot publiek. In dat kader is één presentatie van hem, mij altijd bijgebleven.

Eerst doet hij verslag van terugtrekkende gletsjers en de overblijfselen van bossen die floreerden rond 500 voor Christus, alsmede rond 900 na Christus. Maar nog interessanter wordt het als hij verslag doet van verhalen over dorpen, gebouwd in de middeleeuwen. Omdat gletsjers zich al eeuwen geleden hadden teruggetrokken veroverde de mensen grond voor landbouw en dorpen.

Eeuwen later zouden de bewoners een hoge prijs betalen. In de 16^e, 17^e eeuw kwamen de gletsjers terug sterker dan in millennia daarvoor, het was dan ook de kleine ijstijd, een van de koudste periodes van het holoceen. Dorpen en landbouwgrond werden weggevaagd door het oprukkende ijs en sneeuw en de bewoners bleven berooid achter en moesten een ander heenkomen vinden. De indrukwekkende presentatie vindt je hier op YouTube: Melting Glaciers Worldwide Must Surely Prove “Global Warming Is True” – The Exact Opposite Is Truth (HIER)

Conclusie
De komende decennia zal een pauze inluiden in relatie tot de stijgende temperatuur, door het Eddy zonneminimum. Daarna zal de zonneactiviteit naar verwachting nog enkele eeuwen toenemen, zoals ook in de middeleeuwen en de Romeinse warm periode, onder invloed van de SIM. Rond 1850 kwamen we uit de koudste periode uit het holoceen, sindsdien is de temperatuur logischerwijs gestegen maar nog niet naar recordhoogte uit het holoceen.

Daarna zal de wereldtemperatuur weer afkoelen als de zon zich beweegt richting het magnetisch midden van ons zonnestelsel. Ergens in de komende honderden-duizenden jaren zal ons zonnestelsel zich bewegen uit het Boogschutter spiraal, hetgeen er uiteindelijk toe zal leiden, dat de wereldtemperatuur zo’n 10 graden gaat stijgen, de poolkappen doet smelten, en er in een periode van wel 100 miljoen jaar geen Elfstedentocht meer gereden zal worden… Dat zijn écht heel veel nachtjes slapen.

De zeespiegel zal weer enorm stijgen, maar er zullen ook zeer grote gebieden land bewoonbaar worden, doordat het ijs zich zal terugtrekken. Meer landbouwgrond zal beschikbaar komen, een heel nieuw continent zal bewoonbaar worden, op de Zuidpool..! Totdat we weer in een ijstijdvlak geraken. Het klimaat zal de komende decennia heel instabiel worden door het zonneminimum.

Ik ben dus een climate change believer..
Zoals ik heb uitgelegd in mijn artikel over de grandsolar minimum, zal het klimaat de komende decennia te maken krijgen met extremen: Atmosferische rivieren en droogte, hitte- en kougolven op het noordelijk halfrond. De jetstreams worden instabiel, en als over een paar jaar de zonnevlekken verdwijnen, zal de thermosfeer extreem koud worden en de jetstreams nog instabieler maken; en daarmee het klimaat.

NASA legt in dit filmpje uit hoe de komende grandsolar minimum de kosmische straling doet toenemen, de thermosfeer doet afkoelen en onze atmosfeer doet krimpen. (HIER). Er is een film waar Judith Lean van NASA die al 30 jaar onderzoek doet naar de zon uitlegt hoe de Jet streams instabiel worden bij het afnemen van de magnetisme van de zon bij een zonneminimum.

Ik kan het zélf wel zien, als ik mijn VPN aan heb staan, maar omdat dit niet voldoet aan het narratief mag jij het kennelijk niet zien. Het staat HIER. Ik zal het transcript even hier vertalen:

Dr Judith Lean (NASA) bestudeert de zon al 30 jaar. Gedurende een zonneminimum komt er minder energie (magnetisme H.Z.)  van de zon op aarde… We verwachten een zonneminimum vanaf omstreeks 2020, zegt Lean. Omdat er minder energie van de zon komt zal dit effect hebben op de stroom energie van de evenaar naar de polen, wat invloed zal hebben op het dynamisch systeem.

Een sterker wordende zon (meer zonnevlekken H.Z.) brengt meer energie (door magnetosfeer zon H.Z.) van de evenaar naar de polen. Dit betekent een meer gebalanceerd systeem want correleert met een sterk en robuust arctische jet streams. … Jet streams: het is de snelweg die de weerpatronen drijft.

Op dit moment is onze zon behoorlijk rustig (H.Z. Weinig zonnevlekken). Dus wanneer de energie (van de zon) vermindert bij de evenaar, bij een zonneminimum (weinig zonnevlekken), worden de jet streams minder krachtig (H.Z. minder stabiel). De jet streams wiebelen meer en meer en staan meer fluctuaties in het weer toe. … Dr Lean: “Tijdens een zonneminimumperiode heb je grote fluctuaties in het weer.”

Dit mag u dus niet weten van de Europese unie. Klimaat mag alleen bestuurd worden door CO2..! Tijdens periodes van een zonneminimum , zoals het Dalton minimum (Franse revolutie, het volk had honger) mislukten oogsten. Dit zagen we ook tijdens de Maunder-minimum, vanaf rond 1600.  Qua landbouw moeten we ons eigenlijk voorbereiden op het Eddy minimum.

Bij een instabiele jet stream, kunnen wij hier te maken krijgen met invloed van zowel de jet stream uit de noordpool, dan wordt het kouder dan normaal. Met de jet stream uit het zuiden,wordt het hier juist warmer wordt. Zowel kou- als hittegolven zijn dus meer mogelijk op het noordelijk halfrond (zie ook HIER). Solar cycle 24 was al de minst actieve solar cycle in 100 jaar; we zagen daarom meer instabiel weer, meer atmosferische rivieren, hitte- en kougolven.

Bij een zonneminimum is er ook meer kans op vulkaanuitbarstingen naast aardbevingen, die een verkoelend effect hebben op het klimaat omdat er meer as in de stratosfeer wordt gespoten.

De CO2 manipulatie
CO2 heeft een verwaarloosbaar invloed op het klimaat. Men heeft de CO2 hypothese met diens invloed op het klimaat nodig om stap voor stap uw grondrechten af te nemen en de nationaliteiten te niet te doen. Hiervoor worden ook epidemieën gebruikt, zoals Corona.

Dit wordt bewerkstelligd via NGO’s als de WHO en de UN. Nationaliteiten en burgerrechten zijn alleen maar een sta-in-de-weg voor meer macht maar ook het verdienen van meer geld door bedrijfsleven (zoals (verplichte) vaccins) en goedkope arbeidslonen, vandaar moeten de grenzen en nationaliteiten weg, voor lagere lonen en geen barrières.

Alleen digitaal geld en digitale identiteit gaan zorgen voor totale controle op het volk. Dit alles wordt toegejuicht door de media die sterk onder controle staan van de NCTV zoals uit diverse WOB’s blijkt. Daarom is het van belang dat de waarheid doorklinkt, onder andere via dit artikel, en de mensheid hiertegen in het geweer komt.

Bronnen/verwijzingen:

• Publicatie Royal Society: Experimental evidence for the role of ions in particle nucleation under atmospheric conditions (HIER)
• Youtube: The cloud mystery (HIER)

[1] Carbon Dioxide Fertilization Greening Earth, Study Finds

[2] A 2-million-year-old ecosystem in Greenland uncovered by environmental DNA (Nature)

[3] (Willerslev, E. et al. Diverse plant and animal genetic records from Holocene and Pleistocene sediments. Science 300, 791–795 (2003).)

[4] Medieval warmth confirmed at the Norse Eastern Settlement in Greenland

[5] Glaciers reveal tree stumps from a warmer period