Natuurlijk heb je er weleens over nagedacht.. Over orgaandonatie en orgaantransplantatie..? Van jezelf naar een ander mens, van een ander mens naar jou lichaam toe.. Als alle simpelheid van orgaandonatie waar is, dan is er niets aan de hand natuurlijk..! Waar maken we ons druk over.. Dan neem je, net als bij een sloopauto, gewoon alle bruikbare delen en plaatst die in een auto, waar een dergelijk kapot onderdeel van vervangen dient te worden.. Ja toch..? Maar.. Voel je verzet in je lichaam, wanneer je deze woorden leest..?
Waarom is er bij mensen dan zoveel verborgen of onbewust verzet tegen orgaandonatie? Zou het écht zo zijn dat wij met z’n allen, zoals de overheid ons probeert te doen geloven, bij wijze van spreken te lui zijn om een orgaandonatie-kaartje in te vullen? Of dat we misschien bang zijn. Bang dat we na de dood tóch nog de pijn zullen voelen van het verwijderen van onze organen? Of is het misschien allemáál gewoon een éng idee…? Dat iemand anders straks met jouw orgaan rondloopt, dat nu nog vrolijk zijn best voor jou doet, in jouw lijf..?
Dat kan natuurlijk allemaal, maar de uiterst legitieme vraag is ook of er niet nog een ANDER gevoel aan ten grondslag kan liggen. Waarom is er eigenlijk nooit onderzoek gedaan naar de oorzaken en de achtergronden van het stille ’verzet’ of protest tegen orgaandonatie..?
En waarom lijkt dit fenomeen alleen maar luide, overigens zeer goed bedoelende, voorstanders te hebben..?! Het is niet onze taak om hier een oordeel uit te gaan spreken over welles/nietes van orgaandonatie. De enige vraag blijft gewoon keihard overend staan: ‘Waarom is er zoveel ‘stil’ verzet?’
Wij vragen ons hier alleen af, of het wellicht zo kan zijn dat stilte in dit opzicht een grotere zeggingskracht heeft, dan de ‘logische’ voordelen van orgaantransplantatie en -donatie. Kan het zijn dat er onderbelichte achtergronden achter dit fenomeen schuil gaan bij IEDER mens..?! Achtergronden die mogelijk te duiden zijn als ‘onbewuste gevoelens van afkeur’? Gevoelens die wellicht ieder mens met zich meedraagt die geen klakkeloze voorstander is van orgaandonatie?
We raden je in dat opzicht ook aan, het artikel hier op de site te lezen, van huisarts Ellorene Westerhout over orgaandonatie en transplantatie. (HIER) Hoe is het mogelijk dat mensen, vooral gestudeerde vakmensen, in staat zijn, zo onverbiddelijk om te springen met lichamen, die hun patiënten een leven lang van dienst zijn geweest? Is het voor deze professionals dan zó simpel, dat de dood betekent dat een lichaam als het ware ‘geplunderd’ mag worden..?
x
x
x
x
Orgaandonatie, vragen en antwoorden..
2015 WantToKnow.nl/.be
x
Onderstaand interview met Ger Lodewick brengt vragen-in-beeld, die je zelf waarschijnlijk ook hebt. Maar het interview geeft ook antwoorden, die je mogelijk niet hebt. Ger Lodwick houdt zich sinds 1996 bezig met het thema orgaandonatie en -transplantatie. Ger Lodwick hierover: “Had ik vroeger het ouderwetse donorcodicil op zak, nu heb ik me bewust laten registreren als niet-donor [keuze 2] in het donorregister. In mijn ogen dient de voorlichting van de overheid dient verregaand verbeterd te worden.
De alles verhullende en misleidende pro-orgaandonatie-campagnes die regelmatig over ons uitgestrooid worden, dienen in de huidige vorm te stoppen. Er dient volledige informatie te worden gegeven. Over dit onderwerp geef ik regelmatig interactieve lezingen en als ik word uitgenodigd neem ik deel aan workshops en gesprekken hierover. Sinds januari 2013 ben ik ambassadeur ‘neen tegen orgaandonatie’ van Stichting De Vrije Mare. Van 1996-2011 was ik voorzitter van de Stichting Bezinning Orgaandonatie (SBO).”
ORGAANDONOR? NEEN!
Er is ook een legitieme keuze voor een respectvolle bejegening van het menselijke wezen.
En een respectvolle manier van sterven
Wanneer je met ziekte zoals orgaanfalen te kampen hebt en een andere weg dan transplantatie kiest, heb je soms behoefte aan ondersteuning. Als je voelt dat Ger Lodewick in dat kader iets voor je kan betekenen, neem dan contact op. Hij ondersteunt je graag en met liefde in jouw proces, voor zover dat binnen zijn vermogen ligt. Zijn begeleiding vindt plaats vanuit eigen ervaring met kanker en een methode van zelfheling die zich in hem ontwikkeld heeft. Op zijn website www.gerlach.nu vind je hier meer informatie over.
Worden wij wel volledig genoeg ingelicht wanneer ons gevraagd wordt ons in te schrijven in het donorregister? Kennen we het verhaal van de donor zelf eigenlijk wel? Want om vitale organen als hart, lever of pancreas te transplanteren, is een levend lichaam nodig waaruit de organen ‘ geoogst’ kunnen worden. Inderdaad, een levend lichaam.
Ger Lodewick, auteur van het boek ‘Wat je over orgaandonatie zou moeten weten‘, praat in het interview hieronder, over zijn boek en zijn visie op orgaandonatie met interviewer Hugo van den Berg van onze collega’s van Earth Matters. Ger Lodewick spreekt o.a. over zijn jarenlange onderzoek naar postmortale orgaandonatie. Informatie die feitelijk door onze Rijksoverheid ter inzage zou moeten liggen voor iedere burger die weloverwogen een beslissing wil nemen rondom orgaandonatie- en transplantatie.
De grote vraag bij orgaandonatie blijft:
“Hoe kun je levende organen uit een dood lichaam halen?”
Niemand kan tegen het helpen van een ernstig ziek medemens zijn. Dat is de reden waarom in Nederland zo’n 3,5 miljoen mensen een ‘ja’ hebben laten registreren op de vraag: “Ben je bereid om na je dood je organen af te staan voor een ziek iemand die hiermee verder kan leven?” Maar deze vraag is niet helemaal correct. Hij zou moeten luiden:
“Ben je bereid je organen af te staan, ook als je zeker weet dat je nog leeft, maar wel hersendood bent verklaard, omdat je lichaam (lees hersens) niet meer reageert op bepaalde prikkels? Ben je bereid om je dan zonder narcose open te laten snijden, terwijl de kans groot is dat je alles voelt en je vóór de operatie wellicht nog bij had kunnen komen?”
Als de laatste vraag zou worden gesteld zouden weinig mensen zich meer laten registreren en zouden er in het medische circuit bijzonder weinig organen terechtkomen. Duizenden mensen hebben zich op basis van de voortdurende non-informatieve campagnes met de beste bedoelingen laten registreren als orgaandonor. Hún intentie is zuiver, maar deze intentie blijkt té vaak te worden besmeurd met bureaucratische en liefdeloze manier van omgang met donor en donororganen..! Luister naar het verhaal van Ger Lodewick.
x
x
x
Ger Lodewick is één van deze 4 sprekers op het prachtige congres
Congres Gezondheid, uw belangrijkste bezit!
op 8 november.
Klik op deze illustratie voor de details hier op de site..!
Afgezien van of iemand ja of nee zegt tegen orgaantransplantatie heb ik nog een vraag die mij bezig houd.
Het is misschien geen goede vergelijking maar omdat in het artikel een vergelijk wordt gemaakt met een sloopauto komt de volgende vraag naar boven.
Tegenwoordig wordt aan een auto nog maar weinig gerepareerd omdat vervangen de voorkeur heeft(waarschijnlijk omdat het goedkoper of sneller zal zijn)daarom luid mijn vraag zou dit hier ook het geval kunnen worden want als vervangen goedkoper wordt dan heel je leven medicijnen te slikken dan kan ik me voorstellen dat zorgverzekeraars voor goedkopere vervanging van organen kiezen?
Nee, de pharmaceutische industrie gaat juist voor het grote geld. Daarom is de codex alimentarius ook in het leven geroepen. Mijns inziens moeten organen juist vervangen worden omdat ze kapot zijn gemaakt door allopatische medicatie. En laten we het gerotzooi met ons eten vooral niet vergeten.
Corruptie van overheden viert hoogtij.
Edith Schippers heeft kennelijk geen moreel besef en doet alles om de pharmacy te spekken in plaats van haar werk op bedoelde wijze uit te voeren.
Zorgverzekeraars maken winst,terwijl elk jaar de eigen bijdrage automatisch omhoog lijkt te gaan.
Zogenaamde goedkopere medicijnen komen in de plaats van duurdere medicijnen zegt men.
De pharmacy rekent prijzen voor medicijnen die alle perken te buiten gaan als je dit vergelijken zou met productie kosten.
Door nu goedkopere medicijnen voor te schrijven heeft dezelfde pharmacy nog meer winst.
Als dan deze medicijnen organen aantasten waardoor ze uitvallen is het doel bereikt want dan kunnen ze ook weer verdienen aan transplantatie.
De taak van Edith Schippers zou moeten zijn dat ze laat uitzoeken of medicatie wel veilig is en doet wat ze zouden moeten doen.
Ook zou ze de prijzen eens onder de loep moeten nemen en maatregelen treffen als deze veel te duur zijn ipv telkens zelf de zorg te duur te maken.
Maar hoe het ook is het komt er op neer dat de pharmacy en de lieden die organen transplanteren lekker geld verdienen.
Ger Lodewick is één van de gastsprekers op het congres van 8 november in Amersfoort. Uiteraard spreekt hij dan over orgaandonatie. Voor wie vragen heeft, meer wil weten of voor een beslissing staat een unieke gelegenheid om te komen luisteren.
meer info: http://www.klassiekehomeopathie.nl/0811-congres-gezondheid-uw-belangrijkste-bezit/
U bent van harte welkom!
Dit boek van Ger Lodewick is een must voor iedereen.
In vele lezingen heb ik dezelfde uiteenzetting weergegeven.
Raar gezegd maar ‘Dit is een boek naar mijn hart’.
Vooral dat men de andere kant van het verhaal moet weten alvorens voor orgaandonatie toestemming te geven.
Zo voorkomt men als het ware moord en marteling.