x
Orgaandonatie, méér dan een medische ingreep!
2012 © Ellorene Westerhout
x
Ben jij al donor? Deze week wordt er campagne gevoerd om mensen op te roepen om orgaandonor te worden. Een blik BNers is uit de kast getrokken om mensen over de streep te trekken. De wervingsactie via de moderne media van 22 oktober leverde in 2012 al 15.000 nieuwe registraties op. Natuurlijk is onze bereidheid om andere mensen te helpen groot. Maar hoever willen we en kunnen we gaan in onze medemenselijkheid? In hoeverre mogen we aan ons eigen ‘lijfs’-behoud denken als er ernstig zieke mensen om ons heen zijn? Ja, er zijn mensen van wie we alles mogen hebben. Maar er zijn ook mensen die hun organen (liever) niet willen afstaan. En er zijn ook mensen die niet weten wat ze hiermee aan moeten. Ik hoop voor de laatste groep deze materie wat in kaart te brengen.
‘Het komt er niet van’..?
Tot nu toe was de donorregistratie vrijwillig. Dit heeft kennelijk niet genoeg aanmeldingen opgeleverd. Recent hebben medisch specialisten en patiëntenverenigingen de media opgezocht met hun dwingende wens om het registratiesysteem aan te scherpen. D66 ging hen al voor in augustus (campagnetijd!) met een voorstel voor een actief donorregistratiesysteem, in te voeren via een initiatiefwet. Deze wet wil ons dwingen een keuze te maken tussen wel of geen donor zijn en bij geen gehoor word je automatisch als donor geregistreerd. We zullen wakker moeten worden om te weten wat een goede keus is.
Uit onderzoek is gebleken dat bij veel mensen ‘het er niet van komt om zich te registreren’. Dat zal zeker dikwijls het geval zijn en ook wel begrijpelijk in deze tijd van een hoge dosering aan informatie en appèls. Toch houd ik er ook rekening mee dat mensen de beslissing voor zich uit schuiven, omdat ze niet weten wat ze moeten doen of omdat ze het ‘ergens niet willen’.
De informatie over orgaandonatie en de campagnes leggen veel nadruk op solidariteit en belichten nauwelijks het subjectief-fysieke aspect. Er gaat veel aandacht naar de ontvanger en de consequenties voor de gever worden maar beperkt in beeld gebracht. Bij orgaandonatie ligt de nadruk op het afstaan van onze organen na onze dood. Hoewel een aantal mensen hiermee geen probleem heeft, zijn er ook mensen die hier vraagtekens bij hebben of zich hier ongemakkelijk over voelen. Voor hen is te weinig oog en oor.
Gebrek aan bewustzijn?
In onze cultuur en in de westerse wereld wordt het lichaam beschouwd als een massa vlees. Dat klinkt oneerbiedig, maar daar komt het wel op neer: ons lichaam bestaat uit cellen, organen en weefsels die door middel van complexe processen één functionerend organisme vormen. Een knap knutselwerkje van de natuur volgens velen, een wonderbaarlijke creatie van God volgens anderen.
Er is weliswaar onderzoek gedaan naar immateriële aspecten van ons lichaam, bv. energetische en ook naar de samenhang van geest en lichaam, maar hieraan wordt slechts een minimale plaats toegekend in de gevestigde wetenschap. Bovendien is in onze cultuur het thema sterven en dood zwaar onderbelicht, zodat we er weinig over weten dan wel voeling mee hebben.
Er is eveneens onderzoek gedaan naar energetische en spirituele aspecten van het stervensproces en de dood, maar deze informatie wordt nauwelijks gebruikt. Het probleem is dat deze terreinen van leven niet in het heersende denkbeeld passen. Zodoende zitten we met een gebrek aan bewustzijn als het gaat om sterven, dood, ziel, het persoonlijke lichaam.
Organen zijn meer dan ‘vlees’..!
In onze cultuur wordt dus gewerkt vanuit de visie dat onze organen en weefsels slechts biochemische substanties zijn. Knap in elkaar gefabriceerd, maar niets meer en niets minder. Vanuit dit materieel geconcentreerde bewustzijn kan je ook niet anders. Maar als je bewustzijn verder reikt, ben je je er van bewust dat er ook andere aspecten een rol spelen.
Dat kun je verschillend benoemen, er is geen eenduidige taal hiervoor ontwikkeld. Ik begin maar met het gebruik van het woord ‘ziel’, als begrip voor een persoonlijke energie.
Welnu, al onze organen en weefsels, al onze cellen zijn doorspekt met deze persoonlijke energie. Ons hele lichaam is in feite bezield. En in onze ziel ‘ligt’ alle informatie opgeslagen over wie we zijn, wat we hier komen doen en wat we hebben meegemaakt. Dat is een heleboel informatie. Het is deze persoonlijke energie die ‘het’ vlees tot ‘ons’ vlees maakt. Ons lichaam manifesteert zich natuurlijk duidelijk als substantie: een ingewikkeld maar goed georganiseerd systeem van cellen waarin doorlopend processen plaatsvinden, waarbij stoffen worden opgebouwd, afgebroken en omgebouwd.
Dit materiële aspect is inmiddels grotendeels in kaart gebracht. Onze ziel wordt bestudeerd door aparte wetenschappen, maar de connectie tussen ziel en lichaam is een nog onontgonnen terrein, ondanks dat er wel onderzoek naar gedaan is en wordt. Echter, onderschat ons eigen bewustzijn niet. Met dit vermogen kunnen we hier veel verkennen en ontdekken.
Van informatie naar orgaan!
Ons lichaam draagt informatie in de hoedanigheid van materie, onze ziel draagt informatie in de hoedanigheid van energie. Deze informatie betreft vele en gevarieerde aspecten van onze persoonlijkheid die zich over meerdere dimensies uitstrekken. Dit alles is georganiseerd in een uitgebalanceerd energiesysteem wat zich manifesteert als een complex energiepatroon. Het is een deel van onze aura, om deze term er maar bij te halen.
Dit patroon vormt het sjabloon voor de lichaamsstructuren. De vorm van het menselijk lichaam als zodanig ligt besloten in een collectief energiepatroon. Hierbinnen zijn er nog varianten per klimaat en andere omgevingsfactoren en in ieder individu heeft elk orgaan en elk weefsel een persoonlijke karakteristiek. Het functioneren van onze organen wordt enorm sterk beïnvloed door het energieveld dat hen ‘omgeeft’. Het is een verkeerd woord, want de energie omgeeft ons lichaam niet, maar ìs ons lichaam in energie”vorm”.
De energie van een orgaan zit dus op dezelfde ‘plek’ als het fysieke orgaan; je kunt ook zeggen dat ze beiden dezelfde ruimte innemen waarbij overigens de energiecomponent zich vrijelijk kan bewegen door het hele systeem. Het ‘substantiële’ orgaan is dus plaatsgebonden, maar het ‘energetische’ orgaan niet. De orgaanfunctie wordt sterk beïnvloed door het stukje informatie van onze ziel dat hieraan gekoppeld is. Zo kan het functioneren versterkt, belemmerd, ondersteund of gebalanceerd worden vanuit de ziel.
Er zijn diverse therapeutische methoden die met deze koppeling van energie-fysiek werken. Wie hiermee bekend is heeft de ervaring dat het herstellen van de balans of het opheffen van blokkades klachten en symptomen kan doen verdwijnen. Het betekent ook dat we vanuit ons bewustzijn meer invloed kunnen uitoefenen op ons lichaam en onze gezondheid dan algemeen wordt aangenomen.
Er is echter een tendens om deze kennis verkeerd te interpreteren. Wat als een menselijk vermogen beschouwd kan worden wordt gauw verbasterd tot een aansprakelijkheid. En de stap van aansprakelijkheid naar schuld is dan snel gemaakt. Ziek zijn is niet eigen schuld dikke bult. Je kan het wel als een gelegenheid oppakken om bewust te worden van nieuwe mogelijkheden.
Orgaandonatie als testament
De donorregistratie gaat vooral over het afstaan van je organen als je dood bent. Maar wanneer ben je dood? Medisch gezien moet een orgaan zo snel mogelijk uit je lichaam gehaald worden om de overstap naar de ontvanger te laten slagen. De medische parameters voor ‘dood’ lopen echter niet synchroon met de energetische of spirituele parameters. Het stervensproces lokaliseren we nu als periode tot aan het moment dat je je laatste adem uitblaast of tot het moment dat je hersendood bent. Hierna worden we dood verklaard.
Energetisch werkt dat echter niet zo. Nadat je je laatste adem hebt uitgeblazen, en ook als er medisch hersendood is vastgesteld, bevindt zich nog veel energie in je lichaam. Zelfs je persoonlijke energie heeft zich nog niet geheel uit je lichaam terug getrokken. Energetisch bevind je je nog steeds in het stervensproces dat pas voldoende afgerond is na vier à vijf dagen, gemiddeld genomen. Dit is van oudsher de periode tussen sterven en begraven. Althans in onze cultuur.
Er zijn culturen waarin men binnen 24 uur het lichaam van de overledene begraaft of cremeert. Hoe dit uitwerkt op de ‘uitgestapte ziel’ hangt samen met de denkbeelden over geboorte, leven en sterven. Maatgevend is hoe deze processen in het collectief bewustzijn zijn “opgeslagen”.
Overigens erkennen het zen-boeddhisme en shintoïsme de hersendood niet als criterium voor dood. Hier wordt ‘hara’, een energiecentrum onder de navel, als maatstaf voor leven en dood genomen.
Wanneer ons lichaam direct na de laatste ademtocht opengesneden wordt om een of meerdere organen te laten verwijderen, dan bevindt een deel van onze persoonlijke energie zich nog in ons lichaam. Hèt lichaam is nog steeds òns lichaam en onze organen zijn nog ‘vervuld’ van onze persoonlijkheid. De overledene ondergaat dan eigenlijk een amputatie en de ontvanger krijgt een ‘beladen’ orgaan. Dat kan voor beide partijen problemen op leveren. Het kàn… het hoeft niet, maar het is wel iets waar we nu geen rekening mee houden en dat is een ontbrekende schakel die ons mogelijk voor nieuwe problemen kan stellen.
Complicerende overlijdenssituaties
Overlijden door een ongeval
Met name jonge mensen hebben nog zeer vitale organen waardoor deze uitermate geschikt zijn voor transplantatie. Door onze onbekendheid met het sterven en de dood komt de uitgestapte ziel jammer genoeg in een zeer verwarrende en ongelukkige situatie. Hij kan zijn lichaam niet meer in, maar identificeert zich er nog volledig mee. Hij begrijpt dan niet wat er aan de hand is en waar hij is. Soms is de ontreddering erg groot.
Het verwijderen van organen kan dan een afschuwelijke ervaring zijn voor de ziel. Het zou dan ook ondersteunend werken als er iemand is die de overleden ziel duidelijk kan maken wat er aan de hand is, waar hij zich bevindt en waar hij naartoe kan gaan. Gedurende dit contact kan ook de orgaandonatie ter sprake worden gebracht.
Het communiceren met net overleden personen is betrekkelijk gemakkelijk, omdat hun bewustzijn nog voldoende aangesloten is op ons collectief bewustzijn. Ik kan in zijn algemeenheid niet inschatten hoeveel tijd dit vergt, maar er zullen gevallen zijn waarbij de tijd die de ambulance nodig heeft om het ziekenhuis te bereiken voldoende is om het ‘gesprek’ te voeren en af te ronden.
Overlijden door een misdrijf
Hier moeten we er rekening mee houden dat aan deze manier van overlijden meestal een bedreigende situatie vooraf gaat. Dit veroorzaakt een grote stresstoestand zowel in het lichaam als in de ziel. Als we hier niets mee doen dan gaat hier een dubbel effect vanuit.
Overlijden door zelfdoding
In veel gevallen is het de persoon die voor de dood kiest en niet de ziel. Dit is een lastige tegenstelling. Bij zelfdoding wordt het lichamelijk leven met geweld beëindigd. Na het klinisch overlijden zijn lichaam en ziel nog sterk doordrongen van alle frustraties, emoties en gedachten die tot de suicide geleid hebben. Deze kleven nog aan de organen en de weefsels als geheugen, in energievorm, wanneer ze uit het dode lichaam verwijderd en in de levende ontvanger geïmplanteerd worden.
Hoe te doneren?
Wat mij betreft is het niet een kwestie van wel of niet doneren, maar meer van hoe gaan we het doen? Als we bij leven een orgaan afstaan, dan hebben we de mogelijkheid om ons orgaan te ont-persoonlijken. De donor laat dan niet alleen zijn orgaan medisch uitsnijden, maar neemt er ook bewust afscheid van. Dit klinkt misschien vreemd in de oren, maar energetisch werkt het zo en is het belangrijk om je lichaam (bij leven) èn je ziel (bij leven en in de dood) goed te laten herstellen. Een kant-en-klaar recept heb ik niet, ieder moet het voor zichzelf uitvinden, maar ik wil wel wat aanwijzingen geven.
Wat bv. goed werkt is: contact met je orgaan maken en het bedanken voor de trouwe dienst. Het orgaan laten weten wat ermee gaat gebeuren en wat je ertoe gebracht heeft het af te staan. Het gaat in wezen om een goed afscheid nemen van je orgaan.
Er zijn voorbeelden van familieleden die een orgaan afstaan. Meestal is dit een daad van diepe liefde en dat is een hele positieve en veilige manier om iets dat zó innig met jou verbonden is weg te geven. Het doneren van een orgaan kan dus wel, maar doe het met een groter besef dan “even een medische ingreep”. Het zou mooi zijn als artsen hierbij een begeleidende rol zouden spelen, maar dan moeten zij zich willen verdiepen in dit domein van “tussen geest en lichaam”.
Ook is het mijns inziens mogelijk om je organen af te staan na je dood, maar niet op de huidige manier. Om te beginnen denk ik dat het belangrijk is dat we bij leven het besluit tot orgaandonatie zorgvuldig nemen. Dat we hierbij een kritische afweging maken of ze zich willen laten afstaan en of ze energetisch in orde zijn. Iedereen heeft wel een zwakke plek in zijn lichaam. De organen die tot een zwakke plek behoren zijn energetisch niet optimaal om in een ander lichaam tot volledige ontplooiing te komen. Organen die tijdens het leven langdurig belast zijn, kunnen in de ontvanger voor vreemde problemen zorgen.
Ik zie het zo
Als wij de moeite nemen (of leren) om in contact te komen met ons lichaam zullen wij onze organen met bewustzijn kunnen uitkiezen en ze bewust kunnen voorbereiden op een toekomstig afstaan. Deze informatie wordt dan in ons orgaan ingebouwd wat tijdens het stervensproces weer beschikbaar kan komen.
Wanneer we tegelijkertijd meer kennis opbouwen en in contact komen met dit grensgebied van het leven, zullen we tijdens het sterven, en zeker in geval van een abrupt overlijden, beter begrijpen wat er gebeurt en zal dit hele verhaal soepeler verlopen. De ont-persoonlijking van onze organen kan beter plaatsvinden en de artsen hoeven nauwelijks tijd te verspillen om ze beschikbaar te maken voor de ontvanger.
Ik denk ook dat de betrokken artsen en hulpverleners, naast hun huidige taak, een faciliterende rol kunnen spelen in de overgang van het ene lichaam naar het andere. En tenslotte kan de ontvanger een actieve rol spelen om het orgaan te incorporeren. De medici doen het timmermanswerk en het is aan de ontvanger om het nieuwe orgaan welkom te heten, thuis te laten komen in dit nieuwe lichaam en het ‘eigen’ te maken.
Ellorene Westerhout
oktober 2012
x
[bol_product_links block_id=”bol_5432814d9e390_selected-products” products=”9200000030929849,9200000030321781,666833470,1001004001649833,666790093,9200000011489555,1001004001189190,9200000002233742,1001004004484585,1001004005770982,1001004005498797,1001004006831902,1001004001322981,666883307,9200000021825841″ name=”orgaandonatie ” sub_id=”Ellorene Westerveld” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”C9ADFF” border_color=”6E1D09″ width=”728″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Er wordt veel te gemakkelijk over orgaandonatie gesproken. Het is toch zonnenklaar dat onze organen onderdeel van ons lichaam en geest zijn. Het dus zo maar afstaan ervan, lijkt me dan ook geen goede zaak. Wat dat betreft onderschrijf ik datgene wat Marieke de Vrij stelt. Door de MSM worden de mensen die geen orgaandonor willen zijn, zowat gecriminaliseerd. Het is toch te gek dat je als mens geen eens meer recht schijnt te hebben over je eigen lichamelijke integriteit?
Het wordt je gewoon verweten. Je wordt er ook vaak van beschuldigd dat je zelf wel een orgaan zou accepteren. Nee, nee en nog eens nee. Ik ben gewoon tegen orgaangebruik van dode mensen die naar mijn gevoel en geloof helemaal niet dood zijn. Ik geloof niet dat we echt verdwijnen als ons lichaam sterft. Ik heb geen behoefte aan een nachtmerrie tijdens mijn dood. Ik vermoed dat ik het dan al druk genoeg heb met andere dingen.
Orgaandonatie bestaat bij de gratie van het identificeren met het lichaam en de angst voor de dood. Beide zijn totaal onzinnig en dat is orgaandonatie imo ook. Bovendien lijdt het tot een energetische warboel tussen de överledene en de ontvanger. Bovendien zijn de extractieteams niet geheel open en transparant over hun handelen en gaat er enorm veel geld in om. Dan is er nog het punt dat men niet werkelijk weet wanneer de dood intreed ,sterker nog treed de dood wel in bij het in leven houden van het lichaam( mooie vraag voor friso)? Kun je wel overgaan wanneer een deel van jouw lijf nog in leven is? Hoe zit het met karmische toestanden tussen ontvanger en donor? kortom veel vragen die nauwelijks nog beantwoord zijn en waarvoor erg weinig aandacht bestaat. Orgaandonatie nooit een keer!
Heel goed als je geen orgaandonor wil zijn maar je argumenten snijden totaal geen hout. laat je eens goed voorlichten, wil je er wel bij helpen. Angst is geen goede raadgever. veel mensen willen wél donot zijn maar nemen die stap gewoon niet. Wat is er mooier dan anderen te helpen na een ongeluk waarbij je organen voor anderen nog bruikbaar zijn. Ik ben donor sedert 1990 en heb heel wat onder mijn ogen door zien gaan als klinies verpleegkundige.
Over orgaandonatie moet je je heel nuchter en vooral rationeel denken en, als je het even kan, je emoties uitschakelen. Uiteraard kan en mag je weigeren, niets op tegen, maar dan wel met de juiste argumenten
Ab Woudstra
klinies verpleegkundige
Woudstra? Je emoties uitschakelen? Ik ben juist een heel gevoelig mens en mijn emoties uitschakelen wil ik niet eens. Ik zou niemand bij kunnen staan zonder emoties. Als ze de overhand krijgen misschien maar dat vraagt evenmin om uitschakelen. Dat klinkt maar kil. En niet willen weten wat je eigen lichaam er van vindt. Ik weet hoe mijn lijf reageert op zulke dingen. En sinds ik beter naar mijn lijf luister heb ik ook sneller door wat van me gevraagd wordt om gezond te blijven. Ik begrijp jou ook niet helemaal als klinisch verpleegkundige. Je zou juist heel veel invoelingsvermogen moeten hebben. En dus ook voor mensen die dit niet willen. Angst kun je trouwens ook niet zo maar van je afzetten als daar sprake van is. Niet goed voorgelicht. Zoek op WTK dan maar eens in het archief wat er allemaal ver te lezen valt. Heel veel en wij weigeraars weten dat allemaal. Jij blijkbaar niet. Ik zou me daar zeker in verdiepen. Als je daarna er nog steeds hetzelfde over denkt dan ben je in ieder geval overal van op de hoogte en begrijp je misschien waarom ik nooit donor zal zijn of er gebruik va zal maken.
Beste Selene,
Mijn gevoel zegt me dat onze reacties op Ab Woudstra van weinig nut zullen zijn.
Ik vraag me dan ook af wat iemand die zo overtuigd is van zijn stelling hier komt doen, temeer omdat hij de moeite neemt om op zowat elke reactie een commentaar te geven met dezelfde strekking.
Wel, we zullen zien, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, we hebben allen ons moment van ontwaken, maar sommigen slapen liever door, het zij zo.
Ieder zijn/haar pad,
Groet,
Zjoz.
Oh, en Woudstra. Je beweert sinds 1990 donor te zijn. Maar je bent beschikbaar als donor begrijp ik. Je hebt nog nooit een deel van je lichaam af moeten staan? Als dat wel zo is is het weer een ander verhaal natuurlijk.
Beste ab
Omdat jij de implicaties van bv. karmische belasting of energetische overdracht niet begrijpt wil je dat een ieder orgaandonor wordt. Wij dienen ons gevoel uit te schakelen en emoties op standje nul te zetten . We moeten “nuchter en rationeel denken”! Sorry beste man ik weiger nuchter en rationeel denken als enige leidraad bij mijn beslissingen te zien. Je verklaard dat mensen moeten stoppen met onzin argumenten Oke , even een lijstje vragen aan jouw als “klinisch verpleegkundige
1 welke karmische gevolgen heeft orgaan donatie voor de ontvanger en de donor?
2 Waarom dienen donoren onder volledige anesthesie ontdaan te worden van hun organen?
3 Wanneer is het stervensproces afgerond?
4 Hoe zit het met de energetische uitwisseling van donor en ontvanger?
5 Waarom worden overal ter wereld mensen die ‘hersendood’in coma liggen toch in leven gehouden en hoevele zijn niet uit deze toestand ontwaakt?
6 Hoeveel geld gaat er om in de wereld van orgaandonatie , dan denk ik aan antiafstotings medicatie , ziekenhuishuur, personele kosten, vervoerskosten ( hoezo dus niet een handelssysteem)?
7 hoe sta jij tegenover mijn argument dat angst nou juist het fundament vormt van orgaandonatie (zie1.2 )
Zo dat lijken mij eerst wel even genoeg vragen , er zijn er veel meer . Overigens was ik een hele tijd in het bezit van een donorcodicil en heb het weggegooit na mij verdiept te hebben in het hele donorgebeuren en de implicaties ervan.
Beste woutstra
Je steld het volgende in comment 1.3
Heel goed als je geen orgaandonor wil zijn maar je argumenten snijden totaal geen hout. laat je eens goed voorlichten, wil je er wel bij helpen.
Nou heb ik je een aantal vragen voorgelegt en wil je aan je aanbod houden maar alles wat ik zie ….. geen woutstra? geen hulp geen antwoorden ,toch een beetje vreemd ! In comment 1.6 staan de vragen die ik heb aangaande orgaandonatie , en ik wacht hier rustig verder op een antwoord van jou ( de deskundige) Wie weet vallen er nog fraaie ( in zgan )staat verkerende organen te verwerven van mij?
@Marcel: Omdat je mij vraagt in 10.2 om hierop te antwoorden:
1. “karma” is een deel van een levensovertuiging. Het antwoord zal dus afhangen van de persoonlijke overtuigingen van de persoon die het antwoord geeft.
2. zie 3.1
3. Kan ik niet in 1 of 2 lijnen beantwoorden, en er is ook niet echt een algemeen aanvaard antwoord voor. Maar daarover staat er juist een interessant artikel in New Scientist van 20 october 2012.
4. Zelfde antwoord als voor vraag 1.
5. Goed dat je ‘hersendood’ tussen aanhalingstekens zet, want coma is zeker niet hetzelfde als hersendood, maar ze worden dikwijls met elkaar verward. Als er volledig geen hersenactiviteit is, dan ben je niet meer in coma.
6. Geen idee van dat budget. Maar hoeveel vind jij (on)aanvaardbaar om iemand een extra 10-20 jaar van kwaliteitsvol leven te geven?
7. Mijn visie: Angst is bij velen geen motivatie om je als donor te registreren (dit was zeker niet het geval voor mij). Mensen helpen, wanneer je je lichaam toch niet meer nodig hebt, was voor mij de motivatie. Angst van het onbekende is misschien wel een reden om het bewust niet te doen.
En nu hoop ik dat jij mijn vraag onder puntje 6 gaat beantwoorden…
@koen
Echt overtuigend vind ik je beantwoording niet , sterker nog je lijkt om de hete brei heen te draaien.
B.v. over de narcose omdat we niet weten welke delen van het zenuwstelsel nog intakt zijn????? Maar we weten wel dat je dood bent ????? Nee we weten feitelijk helemaal niks! Het is niet voor niets dat je bij de huidige stand van zaken als b.v. EHBO-er of BHV-er pas de dood mag vaststellen wanneer het hoofd 40 cm van de romp verwijdert is! Hersendood is in geen enkel geval een standaard om vast te stellen dat de dood is ingetreden( vraag maar eens aan mensen met een bde). Onder punt 3 zeg je zelfs dat er geen aanvaardbaar antwoord bestaat op de vraag wanneer iemand werkelijk gestorven is , en toch gaan we beginnen met snijden in die mensen waarvan wij zeggen dat ze dood zijn ( zonder dat antwoord te hebben verkregen ?), dat vind ik wetenschappelijk zeer onnauwkeurig te noemen !
Wat jouw vraagje onder punt 6 betreft daar kan ik heel duidelijk in zijn, stukken minder dan er nu voor uitgegeven wordt namelijk verdiep je eerst in het fenomeen van de ziekte op elk aspect van het menselijk zijn, alvorens de pharmacie te spekken door organen te transplanteren die het ontvangend lichaam eigenlijk gelijk wenst af te stoten( waarvoor dan weer allerlei medicamenten nodig zijn om dat te niet te doen)Waarom doet het ontvangend lichaam dat eigenlijk , en kom nou niet met het afstotingsmechanisme aanzetten dat is slechts een deel van de puzzel die nog niet geheel begrepen wordt.Dan rijst ook nog de vraag wat jij met een kwalitatief goed leven bedoeld ,dat is namelijk een subjectieve parameter. Temeer daar het niet om het leven hier gaat voor vele mensen maar om de ervaringen hier die van invloed zijn op de spirituele groei van ziel! Een ervaring die derhalve teniet wordt gedaan door orgaandonatie ( hoewel je ook dat weer als ervaring kunt klassifiseren)
Over hersendood even nog het volgende ,je schrijft als er compleet geen hersenaktiviteit meer is! Dat is een aanname misschien kunnen we nog niet zo zuiver meten en is onze vaststelling van dat “feit”een tekortkoming van onze huidige meet technieken!
Kortom er lijkt een onoverbrugbaar verschil te bestaan tussen voor- en tegenstanders , vaak te wijten ( zoals met jou) aan een verschil in inzicht materialiteitsdenken en spiritualiteitsdenken. Of angst om te sterven ,( we doen er alles aan om dat uit te stellen ) of berusting dat het levensproces is voldaan. Wederom een prachtig voorbeeld van het dualisme in de 3-de dimentie. Ik zal van geen van de kampen zeggen dat ze de waarheid in pacht hebben echter kies ik wel voor een meer holistische benadering van dit vraagstuk, en dan valt op dat het hele orgaandonatie gebeuren heden geheel op een materieele leest gestoelt lijkt. Dat terwijl de spirituele kant van het verhaal totaal onderbelicht blijft. Van hen die deze materie( leuke woordspeling) meer vanuit een holistisch geheel bekijken valt op dat ze vaker bereid zijn mee te denken aan een meer gedegen overgang van het orgaan van het ene naar het andere lichaam, daar waar de andere kant een heelafstandelijke houding lijkt aan te nemen ten aanzien van een meer holistische visie. Dat alleen al roept een aantal vragen bij mij op !.
Marcel:
Bij een bde (bijna-dood ervaring) is er nog steeds meetbare hersenactiviteit op een eeg.
Je moet niet afvragen wanneer het stervensproces afgelopen is, maar vanaf wanneer het proces onomkeerbaar is, en wanneer er nog een “bewustzijn” zou kunnen zijn. Een stilstaand hart kun je nog terug opstarten, spieren kunnen nog samentrekken in reflex na hersendood, maar eens de hersenen voor een tijdje geen activiteit meer vertonen, is er geen terugkeer naar “leven” meer mogelijk. Als er geen hersenactiviteit meer is bij mij, mag men mijn organen eruit nemen. Dat is mijn beslissing. Als jij vind dat jij dan nog leeft, dan moet je gewoon aangeven dat je geen donor wil zijn.
“Dan rijst ook nog de vraag wat jij met een kwalitatief goed leven bedoeld”. Daar bestaan definities voor in de geneeskunde, bijvoorbeeld de QALY (zoek maar eens op in wikipedia).
Je schrijft ook “dan valt op dat het hele orgaandonatie gebeuren heden geheel op een materieele leest gestoelt lijkt. Dat terwijl de spirituele kant van het verhaal totaal onderbelicht blijft”. Dat is inderdaad zo, maar het spirituele wordt zeker niet genegeerd in de wetgeving. Vanuit een materialistisch standpunt kun je objectief de argumenten voor orgaan donatie geven, en dat wordt dus gedaan. Maar het spirituele is zeer subjectief, dus kan niet veralgemeend worden. Hoe zou je in een campagne alle (soms tegenstrijdige) spirituele en religieuze opinies moeten belichten? Ieder moet dat voor zichzelf uitmaken. Vanuit een ethisch perspectief wil men mensen die een donor-orgaan nodig hebben helpen, en dit wettelijk regelen. Maar afhankelijk van je eigen religieuze of spirituele levensbeschouwingen, beslis je daarom zelf of je donor wil worden, zonder dat campagnes die beschouwingen (ver)oordelen. En daarom is orgaan donatie ook niet verplicht.
Als je het over onderbelichten wil hebben: Ik kan ook een kritiek geven op het eenzijdige karakter van bovenstaand artikel en vele reacties: die kijken enkel naar het standpunt van de donor, niet naar die van de ontvanger. Vind ik een zeer egoïstische instelling!
@ koen
Je blijft niet zelf nadenken en praatjes van een ander als leidraad gebruiken , dat is je goed recht . Dat ik die instelling ontzettend dom en zeker niet wetenschappelijk vind doet eigenlijk niet ter zake. Het feit dat je iemand anders laat definieren wat een kwalitatief goed leven is ,is ronduit laks te noemen .Dan doe je een nogal schokkende mededeling, en ga je imo op de stoel van god zitten .
Je moet niet afvragen wanneer het stervensproces afgelopen is, maar vanaf wanneer het proces onomkeerbaar is, en wanneer er nog een “bewustzijn” zou kunnen zijn. Een stilstaand hart kun je nog terug opstarten, spieren kunnen nog samentrekken in reflex na hersendood, maar eens de hersenen voor een tijdje geen activiteit meer vertonen, is er geen terugkeer naar “leven” meer mogelijk.
Weten we dan wanneer dat proces onomkeerbaar is ? daar valt nog wel een stiefkwartiertje over te debatteren!!!Er zijn namelijk gevallen te over bekent waarna een tijdelijke niet te meten breinaktiviteit ( effectief hersendood) mensen toch weer tot een normaal leven ( kwalitatief zelf in mijn ogen) terugkeerde . Sterker nog er zijn rapporten waar de patient als het ware voor de donororgaanharvestingteams zijn weggegrist en recupereerde!, ik denk dat je heel goed moet nadenken over het feit dat iemand doden heel makkelijk is echter leven scheppen kunnen wij nog niet!! En fouten zijn menselijk dus is orgaandonatie niet feilloos ! Ook zijn er aanwijzingen te over dat er mensen ‘hersendood ‘verklaard worden terwijl er nog een meetbare hersenaktiviteit was waarna organen uitgenomen werden.
Je gaat ook heel behendig om het feit dat narcose nodig is heen, ik hoop maar voor jou dat wanneer men begint ( natuurlijk zonder narcose in jouw geval) jouw organen uit te nemen dat er werkelijk sprake van is dat al jouw bewustzijn je lichaam heeft verlaten! OOk hoop ik maar dat de definitie die jij gebruikt bij sterven waar is , anders staat jou een heel nare ervaring te wachten.
Dan ga je nog even op de door mij belichte tegenstelling van gedachtewerelden in ( waar je het aangehaalde , geheel uit zijn verband rukt om je punt door te drukken) en steld dat het daarom niet verplicht is om donor te zijn. Wat dacht je van de universele rechten van de mens waarin de lichamelijke integriteit beschermt wordt! het mag niet eens verplicht worden , zelfs het idee van een aktieve neestem want anders ben je toch donor is tegen dat gegeven !!!
Kortom laat jij je maar leegroven va je organen ( vind wel dat narcose bij jou niet nodig is en duidelijk de kosten opdrijft dus dat laten we weg)ik weiger mijn organen en /of weefsels af te staan na mijn dood wanneer en hoe dat dan ook is!
Het blijkt dat wij in gevoel meer verbonden zijn met onze organen dan we zelf beseffen. Deze verbinding houdt niet plots op te bestaan wanneer de zogenaamde dood intreedt.
Wanneer onze organen tot ontbinding over gaan, lost de verbinding op en komen we in gevoel vrij van ons lichaam. Wanneer een orgaan niet ontbindt omdat het getransplanteerd is, kan de verbinding niet oplossen.
Zolang een orgaan van onszelf voortleeft, blijven we daarmee in gevoel verbonden, of we willen of niet, want het is een deel van onszelf.
Hierdoor kan de ontvanger gevoelens van de donor ervaren, want een deel van de donor leeft in hemzelf verder.
Gevolgen voor de donor
Door het getransplanteerd orgaan maakt de donor deel uit van het leven van de ontvanger. De donor maakt datgene wat de ontvanger verder met zijn leven doet, mede mogelijk. De donor die geestelijk voorleeft in het hiernamaals, zal beïnvloed worden door het leven van de ontvanger.
Als de ontvanger zijn verdere leven aan hulpvaardigheid wijdt, dan zal de donor hiervan alleen positieve gevolgen ondervinden. Maar als de ontvanger ellende creëert, zal die ellende de donor in het hiernamaals belasten.
Niemand weet wat de ontvanger in de toekomst doet hoe hij/zij leeft??
Andersom geldt het ook als je ontvangt van iemand krijg je zijn gevoel er ook bij.
Was hij/zij b.v. een alcoholist dan krijgt de ontvanger ook die behoefte enz.enz.
In het huidige klimaat waarbij zelfs marktwerking de zorg is binnengedrongen, weiger mijn organen (of die van mijn kind) af te staan. Ze worden feitelijk gebruikt als handelswaar. Zelf wil ik geen orgaan van een ander, ik zou me eeuwig schuldig voelen naar de donor die waarschijnlijk best nog wat langer had willen doorleven. Ook uit solidariteit met mensen die medisch ten dode opgeschreven zijn, maar niet geholpen zijn met orgaandonatie.
Zo denk ik er ook over. Ze maken er een koehandel van. Ik ben er altijd al tegen geweest.
Bij leven een geliefd familielid of vriend willen helpen is een ander verhaal. Maar dat kun je dan ook zelf bespreken, overdenken en beslissen.
ook jij Groene Wolf, staat op het verkeerde been. Organen zijn GEEN handelswaar, althans niet bij Europtransplant.
Hoe kom je er bij dat het notabene “handelswaar” zou zijn. Dat dit het geval is in ontwikkelingslanden is bekend maar in Europa, Australie, de USA is hier geen sprake van. Niet in de westerse wereld dus. En in Nederland is er vooral op het gebied van donornieren een groot te kort. De marktwerking in de zorg raakt in geen enkel opzicht de donororganisatie. ik kan dit met 12 jaar ervaring met de hand op mijn hart verklaren.
Geen handelswaar, nogmaals. Vergeet het maar. Je kinderen moeten minimaal 18 zijn wuillen ze er zelf over kunnen oordelen. Mijn (klein)kinderen en overige familie, vele kennisssen en vrienden dragen gelukkig zo’n codicil, vaak over de brug geholpen door mijn voorlichting. Meer weten? cenaknipper@hetnet.nl en stop met het verkondigen van onzin.
Ab Woudstra
Klinies verpleegkundige
En als je bedenkt dat je nog in leven bent NIET DOOD DUS als ze je organen eruit halen, je daarvoor verdoofd cq onder narcose gaat en dat zelfs orgaandonoren voor alle zekerheid vastgebonden zijn geweest, maar dat je daarmee eventueel iemand zijn leven rekt met behulp van anti-afstoot medicatie, omdat die ander het eigenlijk toch niet accepteert, dan weet je wel wie het laatst lacht………………juist die jongens van Novartis en collega’s die hier dik aan verdienen……..zowel aan de transplantaties als ook aan de medicatie.
Goed gek en onwetend hebben velen zich al opgegeven (en dat laatste woord kan je op verschillende manieren interpreteren).
Ik zou zeggen, kom een skijken op een afdeling waar mensen liggen die hersendood zijn, waar niets meer funktioneerd behalve de niet beïnvloedbare systemen. Je normale toestand komt, als je hersendood bent, niet meer terug en wordt kunstmatig in leven gehouden totdat de organen eventueel worden uitgenomen.
Stel je eens fatsoenlijk op de hoogte beste Pjottr want het blijkt dat je er geen snars van afweet. Je uit je persoonlijke angst, kan ik me wel voorstellen. Maar het zijn geen Frankenstein dingen zoals jij je dat voorstelt.
Ja je wordt genarcotiseerd als ze organen uitnemen omdat men simpelweg niet weet welk deel van het zenuwstwelsel nog wel funtioneert. Goed, gek en ontwetend ben je zelf. Ik heb 12 jaar ervaring met dit soort dingen. Jouw standpunt helpt niet erg om donors te winnen.
Ab Woudstra
Klinies verpleegkundige
Woudstra, weet je wel zeker dat er niemand meer in dat lichaam aanwezig is. Dat is maar een veronderstelling en geen waarheid. En er wordt wel degelijk aan verdient. Het zijn kostbare operaties die nog niet eens allemaal slagen. Ik neem het iemand die er gebruik van wil maken om zijn kind langer bij zich te houden niet kwalijk. Maar om het de weigeraars te betichten van onwetendheid wel. Ik ben zelf de bewoner van mijn lichaam en heb dit lichaam volkomen legaal verkregen. Niemand gaat mij vertellen wat ik daar mee doe. En ik vind dat dat geldt voor ieder mens. Dus dat omdraaien van de hele soesa zodat je verplicht ben te weigeren is meer dan belachelijk en bovendien tegen de mensenrechten.
Beste Selene,
Nog velen mensen leven op basis van indoctrinatie en hersenspoelingen.
Het is niet eenvoudig toe te geven dat alles wat eens waar voor iemand was, ineens onwaar blijkt te zijn.
Vandaar de weerstand bij velen om de dingen eens anders te gaan bekijken.
Het betekent dat men zich realiseerd al jaren in een schijnwereld te hebben geleefd.
Dit proces vergt veel tijd, lef, moeite en inzet.
Oren dienen van binnenuit open te gaan, maar ja als je denkt zonder emoties te kunnen leven en alles vanuit je ratio te bezien, kon het wel eens erg lang gaan duren.
Dus, verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Groet,
Zjoz.
Er gaan meer mensen dood aan het feit dat hun organen eruit gesneden worden dan mensen die organen nodig hebben…..
Vandaar de gelijktijdig ingevoerde term; “hersendood”.
Deze term was noodzakelijk om dit te kunnen doorvoeren.
Weet hoeveel geld hier in omgaat.
We’re only in it for the money.
Zjoz.
Beste Zjoz, wat is dit nu voor een idiote onzin.
Ik heb 12 jaar gewerkt bij een dialyze en donor afdeling en kan je vertellen dat het niets maar dan ook niets met geld heeft te maken. Allen mensen weer een goed en levensvatbaar leven geven, vaak na jaren gesukkeld te hebben met hun gezondheid.
Ik vind het een apert foute en verwerpelijke gedachte. Hersendood is niet ‘uitgevonden’ om ‘zo maar’ organen uit te nemen.
Hersendood is de toestand dat je funktioneert als een plant maar alle niet beïnvloedbare hersenfunties, zoals b.v. de spijsvertering, nog werken maar dat het niet meer mogelijk is zo iemand weer een min of meer normaal leven te laten leiden. Schaam je voor je uitspraak, laat je eens vgoed voorlichten Denkelijk ben je zelf bang om donot te zijn. Ik ben het al sedert 1990.
Wil je hier op antwoorden? cenaknipper@hetnetnl.
Nogmaals, schaam je zulke uitspraken te doen.
Ab Woudstra
klinies verpleegkundige
Hallo Woudstra,
Schijnbaar ben jij een van de vele die nog steeds niet zien hoe deze wereld werkelijk in elkaar steekt, wel?
Wij leven in een wereld waar het gaat om geld en macht en niet om mensen.
De resultaten daarvan zijn dagelijks zichtbaar.
De farmaceutische industrie is maar op een ding uit en dat is zoveel mogelijk geld verdienen over de ruggen van zieke mensen.
Er is hier genoeg informatie over te vinden, dus ga eerst eens op onderzoek uit i.p. v. hier zo’n kortzichtige reactie te geven.
Hetgeen wat ik hier schrijf is vanuit mijn persoonlijke ervaring, en is absoluut waar.
ik kan me voorstellen dat dat jou koud op je dak komet, maar ik doe hier al 30 jaar onderzoek naar, en kan het niet langer ontkennen.
Doe jezelf een plezier en informeer jezelf dus wat beter,
Groet,
Zjoz.
Dank voor je reaktie maar ik werk zelf in het donorcircuit en sta er zo’n beetje elke dag met de neus bovenop, heeft de Farm. industrie hier niets mee van doen -waar blijf je met enig bewijs hiervoor- en zou ook niet mogen. Het donorcircuit staat los van de rest van de midise wereld, ander zou ik allang zijn opgestapt.
Geld en macht komen niet voor in het donorcircuit, vraag maar na bij de zorgverzekeraars.
Zoals ik al eerder schreef, waar haal je onzin vandaan.
Beste Ab,
Wellicht zou het besef dat jouw opleiding door diezelfde farmaceutische industrie is opgezet én gefinancierd, je tot verder onderzoek en zelfstandig denken kunnen aanzetten.
Verder betwijfel ik of de bovenstaand artikel jou werkelijk van binnen raakt, en of het je enige inspiratie geeft om de dingen eens van een andere kant te willen bekijken.
Maar ik zie je alleen maar je eigen standpunt uiten bij iedere reactie die je hier geeft.
Kijk, ik ben niet van mening dat ik enig ander mens op deze wereld kan veranderen, en ga dat ook niet doen.
Ik weet wel dat wij door naar elkaar te luisteren, ons zelf kunnen veranderen.
We leven in een wereld die snel veranderd, en steeds meer lijken de dingen niet voor wat ze zijn.
Ik vind het prima dat jij bij je eigen ideën blijft, ik heb daar geen last van, ieder leeft naar zijn/haar eigen waarheid.
Jij hebt jouw redenen om donor te zijn, prima, ik heb mijn redenen om dat absoluut niet te willen zijn.
Ik bezoek deze site en andere om van te leren, om te leren begrijpen hoe het leven in elkaar steekt en wat het werkelijk betekent om mens te zijn.
Bij een nog levend mens de organen eruit snijden om dan een ander verder te laten leven, snijdt voor mij weinig hout zolang wij niet voor 100% op de hoogte zijn wat het werkelijk voor de ziel van de donor voor konsekwenties heeft.
Getuige jouw reacties ben jij daar ook niet van op de hoogte, vandaar mijn advies, ga eens op werkelijk onderzoek uit als je daar nieuwsgierig naar bent en lees bovenstaand artikel nog eens met alle aandacht die je op kunt brengen.
Groet,
Zjoz.
Hallo Ab, lees dit artikel eens,
http://www.wanttoknow.nl/gezondheid/medische-misleiding-van-de-mensheid/
mocht dat je nog geen inzichten verschaffen, dan weet ik het ook niet meer,
Groet,
Zjoz.
@ Woudstra
Misschien wel een verkeerd werkend orgaan ontvangen, dan zijn de verwerkingsprikkels ook niet optimaal zoals ze eerder vermoedelijk wel hebben gefunctioneerd. Niet dat iedereen uit het zelfde hout gesneden is zal ook de informatieve kant van het uitvoerende orgaan er achter ook niet geheel van de eerste uitvoerder zijn. Hier mee kan ik dus uit concluderen dat impressie van het werk om zo’n organen afdeling niet geheel organisch vlekkenloos in elkaar steekt, het doneren dan ook geen goede zaak is als je een Friso gevalletje bent en ze hebben je organen gedoneerd, krijg je de andere niet functionerende dan nog wel terug? of blijft het een lege zak van een opvulling tot in de kist?!
Voor zo’n 5 euro per kilo kan je het hele zaakje weer netjes opvullen . Tel uit je winst 😉 http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1137667/2009/03/18/Dikke-darm-en-long-op-het-bord.dhtml
Het gaat blijkbaar niet overal zoals het hoort, volgens dit artikel in the New York Post.
Organs taken from patients that doctors were pressured to declare brain dead: suit
http://newyorkpost.com/p/news/local/organ_ghouls_of_doom_suit_LxCZMP5uRGgI6yn3ywMN9J
Het is ronduit schokkend wat er in de “Complaint” staat.
https://iapps.courts.state.ny.us/fbem/DocumentDisplayServlet?documentId=c04Inu3wfDlE/okG_PLUS_snNCQ==&system=prod
Fijn dat mijn gevoel hierover nu in woorden si uitgedrukt….
Fijn dat mijn gevoel hierover nu in woorden si uitgedrukt….
De angst voor de volgende stap in het persoonlijk evolutieproces (om het zo maar even te noemen) namelijk het afleggen van een fysiek omhulsel om plaats te maken voor een nieuw omhulsel (iets dat wij doodgaan noemen) zou moeten worden besproken. Dat er nog steeds mensen zijn die denken dat zij het menselijk lichaam zijn en na het sterven niets meer zijn, is de grootste dwaling die wij als Mensheid maken. Bij het accepteren van het sterven en het veel realistischer benaderen van deze overgang naar de volgende stap in het groeien, zou een groot deel van de angst kunnen verdwijnen en hierdoor ook de drang om te gaan vragen om andermans organen. Wij als wezen zijn onsterfelijk! Dat zou ons moeten worden vertelt en geleerd, want dat is de waarheid. Mijn idee is te beginnen met het onderwijzen van deze waarheid, zodat de angst om het omhulsel af te leggen gaat verdwijnen en wij weten dat het sterven meer een overgang is naar het volgende hoofdstuk in ons levensverhaal dan het eind van het levensverhaal. Daarbij komt dat allang is aangetoond dat de cellen waaruit wij als mens zijn opgebouwd een geheugen hebben en dit geheugen verdwijnt niet wanneer een orgaan in een ander persoon wordt geïmplanteerd. Dit zou betekenen dat de ontvanger rondloopt met het verleden van de donor en de energetische invloed hiervan mee krijgt. Er zijn verhalen bekend van mensen die een volslagen persoonlijkheidsverandering hebben doorgemaakt na het ontvangen van b.v. een hart. Natuurlijk wordt dit ontkent, maar dat neemt in zijn geheel niet weg dat deze verhalen er zijn en het hoog tijd wordt om hiernaar te gaan luisteren. We kunnen niet onze kop in het zand blijven steken, omdat de informatie die aanwezig is niet aansluit bij wat men ons heeft aangeleerd. Daarbij komt inderdaad ook nog al de medicijnen die nodig zijn om iemand met een donororgaan in staat te stellen met dit orgaan te blijven leven. Hoge omzetten voor de pharmaceutische industrie, lijkt mij zo. Neem zelf een beslissing en laat je niet ringeloren door termen als “solidariteit”, “medemenselijkheid” en dat soort emotionele manipulatie. Voordat je een beslissing neemt lijkt mij het van belang op de hoogte te zijn van al wat speelt binnen ons bestaan als Mens en niet alleen de aandacht te richten op een omhulsel dat sowieso tijdelijk is.
Top Brigit,
Dank,
Zjoz.
Heel mooi brigit
Wij zijn een ziel en hebben een lichaam en dat laatste nog maar tijdelijk ook.
Lichamen zijn net als auto’s, af en toe verruil je het wel eens van eigenaar en kenteken, ander kleurtje of modelletje, snelle of trage bak, slurpend of zuinig. De assentie is niets minder of meer dan over switchen naar een ander Garage bedrijf.
bedankt voor het plaatsen van dit artikelen, ik was bijna vergeten dat je nu per definitie donor bent, tenzij je aangeeft dat je dit niet bent (of zou dit nog doorgedrukt moeten worden?)
ik heb in ieder geval maar eventjes voor de zekerheid aangegeven dat ik dit NIET wil, en zal de kopie in mijn passport bewaren!
Pascal,
Mijn overleden vrouw had een anti donor codicil tussen haar papieren, er is niet eens naar gekeken.
Geneuvelde militanten worden vanuit Syrïe naar het Westen vervoerd i.v.m. organenhandel…………
Je wilt gewoon niet weten wat er allemaal achter onze ruggen om gebeurd.
Groet,
Zjoz.
nu ja Woudstra , zo te zien sta je er alleen voor op WTN , en ben bang dat je gehanteerde argumenten echt veel te weinig inhoud hebben om deze leef-fanaten ,waartussen ik me wel thuis voel,om te toveren in pro-donor ideologen.
En inderdaad, wat is er mooier als een ander te helpen, alleen dat woordje “helpen”vind ik nu juist zo moeilijk worden wanneer daar ook salaris aan plakt als een soort belangenverstrengeling.Oftewel Zou je er nog steeds zo ideologisch over spreken wanneer je er geen geld voor zou krijgen?
En wat weten we over dood? als een hersendode leeft als een plant? ,een plant is toch ook niet dood.
Het lijkt er op dat Woudstra hier alleen even aanwezig was om te kijken hoe anderen er over denken, zodat de staatsidoctrinatie aangepast kan worden????
Just a feeling….
Nee, Woudstra staat hier niet alleen. Ook ik ga volledig akkoord met wat hij schrijft.
Sjaak: iemand die een donor-orgaan ontvangt, kan na enige tijd het ziekenhuis verlaten. En daarmee gaat Woudstra zijn broodwinning weg. Dus volgens jou redenering zou het beter zijn voor zijn inkomen als zijn patienten ziek blijven…
Ik veronderstel dus dat hij in de eerste plaats donor (en verpleger) is vanuit de ideologie om mensen te helpen, niet om er geld aan te verdienen
“Ik veronderstel dus dat hij in de eerste plaats donor (en verpleger) is vanuit de ideologie om mensen te helpen, niet om er geld aan te verdienen”
Dus Koen, lijkt het mij van wezenlijk belang zich te realiseren en eigen te maken wat mens zijn werkelijk inhoudt en niet blindeklings de protocollen van de farmaceutische industrie op te volgen, niet dan?
Leef je eigen waarheid, niet die van een ander.
@ koen
Goed nieuws koen ik heb een afnemer voor je nieren , nu is het moment om je naaste lief te hebben en een nier of beide af te staan . Er is namelijk wetenschappelijk bewezen dat jij breindood of toch in ieder geval dicht daartegen aan bent, dus wat let je?
Scherp, heel scherp.
Heel goed artikel. Laat iedereen eerst heel goed nadenken voordat ze door allerlei BN’ers overgehaald worden om orgaandonor te worden.
Het zou goed zijn als de hele medische wereld eens goed ging nadenken over wat genezen nu daadwerkelijk inhoud.
Er is vaak veel meer te genezen dan wat men nu voor mogelijk houdt, maar dan moet men wel bereid zijn om de juiste middelen te gebruiken helaas leveren die niet altijd veel geld op.
Trouwens, genezen is iets heel anders dan de mens klachtenvrij ziek houden.
Harry, ik ben het met je eens: denk allemaal eens goed na over wat we weten en wat we veronderstellen. Een donor-orgaan verandert het leven van de ontvanger dramatisch en in de positieve zin. Van een zeer zieke persoon die dikwijls bedlegerig in het ziekenhuis is en verwacht binnen enkele weken te sterven, transformeert die naar een persoon die de meeste dagdagelijkse activiteiten weer aankan. Google maar eens “getuigenissen van transplantatie”. Door het gebruik van “de juiste middelen” zijn deze personen dus genezen.
Anderzijds, moeten we ook nadenken wat het effect is op de kandidaat-donor. Als je het artikel hierboven nog eens goed naleest, dan stel je vast dat al de bedenkingen die tegen orgaan-donatie zijn, eigenlijk niet meer dan veronderstellingen zijn. Veronderstellingen zoals bvb “Ons hele lichaam is in feite bezield” of “Door onze onbekendheid met het sterven en de dood komt de uitgestapte ziel jammer genoeg in een zeer verwarrende en ongelukkige situatie”. Klinkt allemaal heel mooi, maar het is gewoon de visie van de auteur, geen vaststaande feiten. Zoals ze zelf schrijft: “ik zie het zo”. Er zijn dus geen harde argumenten, enkel visies vanuit een eigen wereldbeeld, om geen kandidaat-donor te zijn. Ik wil dat niet volledig negeren, en daarom is orgaan donatie ook niet verplicht, maar ik wil dat dus wel relativeren.
Net als Woudstra ben ik ook al jaar en dag kandidaat-donor.
@ koen
Ook de wetenschap is gestoeld op aannames en meer dan je zo op het eerste gezicht zou zeggen, dat besef jij je als wetenschapper toch wel?
Verder vind ik wel dat jou comment ( en vele andere van jouw hand) getuigen van een instelling als “alles wat je niet kunt meten wegen of wetenschappelijk onderbouwen is er niet”. Met een dergelijke mentaliteit zou ook de wetenschap stil blijven staan!
Nogmaals JE BENT EEN ZIEL EN HEBT EEN LICHAAM EN DAT LAATSTE NOG MAAR TIJDELIJK OOK! Dat is niet wetenschappelijk bewezen wellicht maar het merendeel van de wereldbevolking denk in een aanverwante manier zo.
Als laatste wil ik jou graag uitnodigen om de vragen die ik Woutstra heb voor gelegt even te beantwoorden daar woutstra zelf schijnbaar in gebreken blijft op dat punt ( je kunt ze vinden op 1.6)
MArcel: Natuurlijk besef ik dat wetenschap gestoeld is op aannames. Maar in wetenschap is dat enkel het beginpunt. De volgende stap in wetenschap is dan om na te gaan of je aannames steek houden of niet: het formuleren van hypotheses gebaseerd op deze aannames, en deze dan testen in experimenten.
Dit mis ik volledig in de aannames hierboven. De aannames worden gewoon afgedaan als feiten, en daarop wordt dan verder gebouwd om conclusies te bekomen. Bijvoorbeeld, er staat “Ons hele lichaam is in feite bezield”. Een aanname, want je kunt evengoed beweren dat de ziel zich in het hoofd (de hersenen) bevindt, of dat “ziel” gewoon een ander woord is voor “bewustzijn” en/of “kennis”. We kunnen de locatie van een ziel niet bewijzen, maar we weten wel dat het “bewustzijn” zich bevindt in de neocortex van de hersenen, en elke stukje kennis die we bezitten, zit in een specifiek stukje hersenen. We weten ook dat als een arm of been wordt geamputeerd, die persoon niet “minder ziel” heeft. Aangezien we niet duidelijk kunnen bewijzen waar de ziel zit (of ofdat ze effectief wel bestaat!), moeten we voorzichtig zijn met onze conclusies daarover, en ons handelen dat we daarop baseren.
Je kunt vanuit het voorzichtigheidsprincipe handelen, en dus geen donor worden. Dat is een vrije keuze. Maar je kan ook handelen uit naastenliefde, en mensen helpen langer te leven via orgaan-donatie. Zoals Harry reeds schreef: “Laat iedereen eerst heel goed nadenken” voordat ze beslissen.
@ Koen “Aangezien we niet duidelijk kunnen bewijzen waar de ziel zit (of ofdat ze effectief wel bestaat!), moeten we voorzichtig zijn met onze conclusies daarover, en ons handelen dat we daarop baseren.”
Inderdaad, en dat geldt dus ook voor het oogsten van organen terwijl de patient nog leeft.
In mijn zeer nabije omgeving ken ik 2 mensen die een orgaan hebben ontvangen. En dat is niet zo’n Walhalla als jij omschrijft. De enorme hoeveelheden medicijnen met al hun bijwerkingen geven nu niet bepaald levensvreugde
@ koen
Als rasechte materialist ( zoals jij je hier schijnbaar profileert ) Kun je spreken van naastenliefde als je je organen doneert( hoewel ik het in deze een wel heel erg manipulerende terminologie vind), echter ga je dan nog steeds voorbij aan het feit dat er mensen na ‘hersendood ’te zijn verklaard ontwaken, je hoeft niet heel erg fantasierijk te zijn om te snappen dat als dat gebeurt in een reeds leeggehaald lichaam, het wel erg naar ontwaken is! Verder spreek je over de ziel ( zo die al bestaat)als over een orgaantje dat ergens zit, das een verkeerde aanname van jouw kant . je bent een ziel , en je lichaam is niet meer dan een ‘voertuig’ om die ziel alhier te kunnen manifesteren.
Verder zeg je het vo;gende en daar ben ik het dan weer helemaal mee eens!(zij het dat ik het wellicht 180 graden draai in mijn interpretatie)
” Aangezien we niet duidelijk kunnen bewijzen waar de ziel zit (of ofdat ze effectief wel bestaat!), moeten we voorzichtig zijn met onze conclusies daarover, en ons handelen dat we daarop baseren. ”
Zo lang we dus niet kunnen bewijzen dat de ziel bestaat( hoewel daar een aparte dialoog over te houden valt)lijkt het dat we zijn gehouden er rekening mee te houden dat de ziel wel aanwezig is in het lichaam en dus ook onze handelingen overeenkomstig af te stemmen .Overigens is het verbinden aan lichamelijk volume van de aanwezige ziel wel een heel erg armetierige en materialistische interpretatie van een zielsbewustzijn.Overigens snap ik in die context ook je opmerking
” We weten ook dat als een arm of been wordt geamputeerd, die persoon niet “minder ziel” heeft. Aangezien we niet duidelijk kunnen bewijzen waar de ziel zit ”
Mag ik hieruit afleiden dat je wel degelijk het bestaan van ziel accepteert ? En waarop is dat ‘weten’ in deze opmerking gebaseerd dan volgens jou?Kortom je hele comment stemt inderdaad tot een heel bewust nadenken alvorens te handelen ,hetgeen volgens mij dus veel te weinig gebeurt( en dus ook door jou getuigen de vele hiaten in je verdediging van het donorschap)
Dan nog even dit De aannames van de wetenschap worden wel degelijk als vaststaande feiten gepresenteerd zonder afdoende volgens diezelfde wetenschappelijke princiepes te zijn bewezen! Voorbeeldje? De aanname dat van elk deeltje van de hersenen is vast te stellen waar het toe dient , hier ga je gemakshalve voorbij aan mensen met een hersenbeschadeging waarbij delen ( daar niet toe bestemt volgens jou) functies overnemen en de hersenen ‘opnieuw bedraad’ werden. De oerknal, daarvan is ook niet bewezen dat ie heeft plaatsgevonden, antidepressiva als seroxat ( een serotonine heropnameremmer zoals je vast wel weet) het wordt gegeven aan mensen zonder vast te stellen dat er een te lage serotonine spiegel is( zo er al een eenvormige spiegel bestaat ieder persoon is namelijk anders)en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Is het niet triest Marcel, dat hetgeen je hier beschrijft anno 2012 nog steeds om uitleg vraagt, en dat de meesten onder ons er nog steeds zich weigeren in te verdiepen?
Zich vasthoudt aan zgn. wetenschap, zonder ook maar iets te willen weten van het fenomeen Mens?
Voor mij is het klip en klaar dat onze ziel in ons Hart woont, waar anders, de bron en symbool van de eeuwige Liefde.
We hebben nog een lange weg te gaan eer we allemaal beseffen dat alleen de Liefde telt, tot in de eeuwigheid.
Fijne dag maat, en tracht die ander niet te overtuigen, immers, oren dienen van binnenuit open te gaan.
Groet,
Zjoz.
@ zjoz
Sommige mensen zijn nou eenmaal zeer diep in slaap en ervaren de nachtmerrie als een weldadig dromen , daar ze niet beseffen dat het allemaal ook zo anders kan zijn . Moet je je alleen even over je angst voor veranderen heen zetten.
groet marcel
Ik doe net het zoldertrapluikje naar beneden open en kijk briefluikend daar tot verwondering dat nog steeds Marcel en Koen in conclaaf staan wie het eerste de parterretrap naar boven gaat nemen. Het zijn net 2 stoeiende overvolwassen kleuters die het er nog niet eens meer zijn welke orgaan zij gaan doneren, gaan ze iets van hun zelf weg geven of gaan ze een donatie schenken aan een van de andere Postcde Loterij Goede Doelen. In iedergeval er wordt bewust gekozen voor warme gekruide aannames dan voor koud verpakte in ijsklonten halal behind the spareribs parts. Ach ieder zijn geloof en zijn overtuigingen, zoalng we maar niet de schaapherder weer moeten gaan spelen, heb al niet zoveel trek in lam lamsvlees kebab döner meer.
Imke: jou kritiek in 10.4 had ik al beantwoord in 10.3: “Je kunt vanuit het voorzichtigheidsprincipe handelen, en dus geen donor worden. Dat is een vrije keuze.” Je kiest of je zelf donor wordt afhankelijk van wat je gelooft. Als er geen hersenactiviteit meer is bij mij, mag men mijn organen eruit nemen. Dat is mijn beslissing. Als jij vind dat jij dan nog leeft of je ziel nog aanwezig is of zo, dan moet je gewoon aangeven dat je geen donor wil zijn.
Ik beweer nergens dat een transplant een “walhalla” is, enkel dat het een kwaliteitsvol leven van meerder jaren kan geven. Maar als je met anekdotes iets wil “bewijzen”: mijn dochter zit in de klas met een meisje die een nier-transplant heeft. Haar ouders geven aan dat er nog steeds extra medische aandacht nodig, maar dat het wel een hemelsbreed verschil is met voor de operatie, en dat er nu terug een toekomst perspectief is (daarvoor lag ze meer in het ziekenhuis dan op school).
Koen het continu willen bewijzen laat ik aan jou over. Walhalla is uiteraard een overdreven woord maar aan kwaliteitvol valt ook heel wat af te dingen in de realiteit. En mijn “anekdote” komt van heel dichtbij dus ik weet echt wel waar ik het over heb. Is weer niet wetenschappelijk bewezen natuurlijk en ervaring telt in jouw visie niet heb ik zolangzamerhand wel begrepen.
Imke, Marcel e.a. besef dat de roverheid ook deelneemt aan deze fora en daar speciaal opgeleide mensen voor inzet.
Waarom? Wel duidelijk, om via de informatie die ze hier opdoen een schat aan wetenswaardigheden te verwerven om de mensen nog verder te kunnen manipuleren,
Ja, zo ziek is onze wereld momenteel.
Groet,
Zjoz.
Wat is uberhaupt iedereen hier aan het “bewijzen” In het woord “bewijs” zit het woord wijs opgesloten…. sorry dat ik het moet zeggen maar wijsheid is hier verre te zoeken
@ Dick
Je hebt gelijk vriend, kan het zelfde alleen maar toe spelen met dit:
Isz thiz Booz Sound Proved?! http://www.youtube.com/watch?v=CvwbA5xYsk4
@ dick
Ik tracht in het geheel niets te bewijzen , wens alleen meer aandacht voor de inmateriele kant van orgaandonatie. Voort laat ik zien dat ‘bewijzen’ vaak subjectief zijn( hetgeen ik niet tracht te bewijzen ,geef alleen inzicht in mijn gedachtegang daarover!)
Imo staat het ‘wijs’ in bewijs los van wijsheid , je wijst iets aan , daarmee be-wijs je het . Wijs je met je wijsvinger naar een ander , dan wijzen er 3 vingers van dezelfde hand naar jezelf . groetjes van een wijsneusz 😉
Waar gaat dit in vredesnaam over? Laat iedereen toch a.u.b. voor zichzelf uitmaken of ie orgaandonor wil zijn of niet! Het voelt voor mij niet goed, maar eerlijk gezegd dacht ik dara een paar jaar gelden heel anders over. Voortschrijdend “bewust-zijn” brengt je soms echter op andere inzichten! Laat iedre daarin haar/zijn eigen weg volgen…. niks mis mee!
Helder en inzichtelijk verwoord, @Brigit!
Het artikel gelezen hebbend, kun je je toch niet aan de indruk onttrekken dat de schrijfster de tegenstanders wil omturnen, gezien – met name – de laatste alinea.
Wat ik in artikel én reacties mis, is de aanleiding voor het [vroegtijdig] sterven van de mogelijke donor. Een ziekte geeft toch bijna altijd aan, dat er door “de gebruiker” niet goed met [een bepaald aspect van] het lichaam/de ziel is omgegaan (zie bijvoorbeeld de Germaanse Nieuwe Geneeskunde). En [een ziekte] is in die zin een signaal dat hierop attent tracht te maken. Juist nú is ontdekt dat water een groot herinneringsvermogen heeft (onze lichamen bestaan grotendeels uit water!).
http://www.awi.de/en/news/press_releases/detail/item/englisch_einsetzen/?cHash=a620d516687d75927c85303083c4702e
http://www.grahamhancock.com/news/index.php?node=31100
Kunnen we, in plaats van de discussie over orgaan-doneren te voeren, niet beter gaan nadenken over het voorkómen van orgaandisfunctie?
In een vroeg stadium de signaalfunctie van een onvoldoende werkend orgaan begrijpen en vervolgens actie ondernemen.
Wat bijvoorbeeld te denken van de behandeling van kanker, zoals in Israël, waar het kanker-sterftecijfer 250 (!!!) maal lager is dan in Nederland? Zie: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=B7Jq2YIKc4w#! (http://www.wcrf.nl/onderzoek/feitenencijfers.php)
Solidariteit is een waardevol gegeven; maar, zoals Brigit hier ook al naar verwijst, misschien gaat er iets dat nog waardevoller is, aan solidariteit vooraf: oorspronkelijkheid. WIE ben “IK”?
Er hoeft niemand te worden ‘omgeturned’… Het gaat in dit artikel om een volledige blik op orgaandonatie. Het gaat om het respect naar de mensen toe, die niet precies weten waarom ze geen donor zijn. Maar wel een onbewuste weerstand hebben. Dáár gaat dit artikel om.
En Bert, volgens mij zijn er niet veel ‘betere’ of ‘slechtere’ discussies. Dit is naar onze mening een belangrijke discussie, omdat nog téveel de nadruk ligt op de ‘lafaards’ die niet doneren.. Je wordt als een suffie neergezet, als je nog geen donor bent.. Want er zijn maar weinig mensen die hun gevoelens onder woorden kunnen brengen, in het kader van geen-donor zijn..!
Ik heb jaren geleden al besloten dat ik GEEN donor wilde zijn en ook GEEN donororgaan van een ander wil hebben mochten die van mezelf het begeven. Het zijn mijn organen met dus mijn energie eraan en die wil ik niet in het lichaam van een ander hebben en ik wil dus ook niet de energie van een ander in mijn lichaam hebben. Het laatste zal waarschijnlijk nooit gebeuren want mijn lichaam is door mijn nogal ruige manier van leven zo gesloopt dat ze mij waarschijnlijk meteen naar de schroothoop verwijzen. Mijn hart, nieren, lever, longen, darmen en maag zijn allemaal beschadigd en ik heb terminale botontkalking en spierdystrofie en nog een levensverwachting van minimaal 5 jaar volgens de doktoren. Het laatste moet ik overigens nog maar zien want ik heb in het verleden al meerdere keren bewezen dat ik een overlever ben. Ik had de 35 en 40 jaar ook niet moeten halen volgens de doktoren. PEACE ♥
WAAR BLIJFT DE DONOR?
“Bent u al donor?” vraagt de televisiestem. Er verschijnen alleen maar jaknikkers in beeld, van wie ik betwijfel of ze weten waar ze het over hebben. En weer krijg ik geen donor in beeld, maar mensen die zeggen dat ze het zijn terwijl dat niet zo is. De echte donor wordt zorgvuldig buiten beeld gehouden.
Hoe zit het met de donor? Met de zo genaamde postmortale donor wel te verstaan? Postmortaal betekent na de dood. Het enige wat ik te horen krijg, is dat deze dood is. Postmortale orgaandonoren zijn mensen met zwaar beschadigde hersenen die buiten het normale dagbewustzijn verkeren. Zij worden in het ziekenhuis onderworpen aan specifieke protocollen en op basis hiervan wordt beslist of zij dood zijn. De zwaar beschadigde hersenen vormen zo het fundament om deze personen dood te verklaren. ‘Hersendood’ heet dat.
Hoe ziet zo’n mens eruit? Al sinds orgaantransplantatie gepraktiseerd wordt, vragen talloze mensen zich dit af. Is hersendood wel echt dood? Campagnemakers en overheid, breng ook deze mensen nou eindelijk eens in beeld. Als de problematiek van de potentiële ontvanger het waard is in beeld te verschijnen, is toch zeker ook de donor dat waard. Hij is immers de enige die transplantatie mogelijk maakt.
Omdat ik elke vorm van voorlichting mis, ga ik zelf op onderzoek uit en wat ontdek ik?
• Youtubes van hersendode mensen die er toch weer bovenop zijn gekomen, getoond tijdens een congres in Rome over hersendood – dat nota bene als titel “Tekens van Leven” draagt – en waar verschillende deskundigen ernstige kritiek uiten op hersendood als criterium om iemand dood te verklaren.
• De Engelse hartspecialist dr. David Evans is in Cambridge gestopt met harttransplantaties omdat hij ervan overtuigd is dat harten worden weggehaald uit levende mensen. Twee andere cardiologen weigeren eveneens nog langer aan deze operaties deel te nemen. In een ander ziekenhuis in Cambridge weigeren vier van de zeven anesthesisten nog langer mee te werken aan levertransplantaties.
• In Japan wordt hersendood niet erkend als criterium om iemand dood te verklaren en vormt dientengevolge ook geen basis voor orgaantransplantatie.
• Twee weken geleden lees ik het verhaal van een Engelse neuroloog die na hersendood verklaard te zijn weer tot bewustzijn komt.
• De Braziliaanse hoogleraar neurologie prof. dr. Cicero Coimbra fulmineert al jaren tegen het hersendoodcriterium. Op de vraag of een hersendode echt dood is, antwoordt hij resoluut: “Neen, een hersendode leeft nog! En met een adequate behandeling kunnen sommigen weer hun bewustzijn terugkrijgen”. Hij heeft enige hersendood verklaarde patiënten weer tot bewustzijn gebracht met een behandeling die niet gericht is op het verkrijgen van organen, maar op herstel van de hersenbeschadiging. Hoe hij dat doet, komt hij uitleggen op het congres van de Stichting Bezinning Orgaandonatie op 9 november in Amersfoort. (www.orgaandonatie.biz/congres.html )
De ongemakkelijke conclusie is dat een orgaandonor leeft op het moment dat de uitname-operatie begint. Aan deze conclusie kleeft een nog veel ongemakkelijker vraag: wat ervaart de donor als de organen worden verwijderd?
Waarom wordt ons deze informatie door de overheid onthouden en verzwijgt de ‘donorweek’ dit?
Zouden al die mensen die ons met een enorme tunnelvisie over de streep willen trekken om donor te worden een antwoord op deze vragen hebben? Zouden ze ook weten dat er minstens twaalf gevallen bekend zijn van hersendood verklaarde zwangere vrouwen die in leven zijn gehouden en na ongeveer een maand een levend kind ter wereld hebben gebracht? Hoe is dit mogelijk bij een dode, een ‘stoffelijk overschot’ zoals de Wet op de orgaandonatie stelt?
Waar blijft de donor? Schrijnend tekent zich af dat het belang van de donor verwaarloosd wordt. Een orgaandonor leeft en hersendood is geen medische diagnose, maar een prognose: als er niets wordt gedaan, gaat betrokkene dood. Hersendood is een opportunistische afspraak, gemaakt door neurologen en gelegaliseerd door de overheid. Resultaat: het stervensproces van een mens wordt ernstig verstoord. Dit leidt ook tot groot verdriet bij familie en vrienden van betrokkene. Zij willen doorgaans bij het stervensproces aanwezig zijn omdat ze dit ervaren als een unieke en intense beleving die ongelooflijk kostbaar is. Het idee dat er in je geliefde gesneden wordt terwijl hij/zij niet dood is, is onverdraaglijk. Campagnes die deze informatie almaar onder het tapijt schuiven, kunnen gemist worden.
Veel mensen hebben hun twijfels bij de vraag of ze orgaandonor willen zijn. Volkomen terecht en integer. Het is hoog tijd dat overheid en medici zich dit aantrekken en zich verantwoordelijk voelen voor de orgaandonor die in de juiste omstandigheden soms weer tot bewustzijn gebracht kan worden. Als dit niet meer lukt, verdient deze mens een wettelijk gegarandeerd fatsoenlijk stervensproces waar zijn naasten bij aanwezig mogen zijn.
Ger Lodewick,
auteur van o.a. “Ik hou mijn hart vast; andere dimensies van orgaandonatie” en “Hersendood, een dodelijke tunnelvisie” en bestuurslid van de Stichting Bezinning Orgaandonatie.
http://www.orgaandonatie.biz/interview.html
http://www.hersendood.org/waarom
Ik heb je maar even op de gastcolumn gezet Ger.. Met je welnemen..!
@ger
bedankt voor deze zeer goed onderbouwde bijdrage. Ik heb beide ouders vastgehouden tijdens hun sterven en heb dat als een zeer mooie ervaring en een grote steun in het rouwproces ervaren. Ik ben heel blij dat beide geen orgaandonor waren.
Jouw bijdrage hier is een wezelijke toevoeging van de dialoog omtrend orgaandonatie, bedankt daarvoor.
Dank je wel Ger, fijn om dit te lesen, fijn dat je de moeite hebt genomen er een boek over te schrijven.
Met mensen als jij, komen we verder, stap voor stap.
Stay Human,
Zjoz.
Bedankt voor je informatie, Ger! Goede, heldere website. Ben er inmiddels achter dat de term hersendood wel erg vaag is, niet in alle landen bestaat en waar wel anders geinterpreteerd wordt. Ik heb altijd al een sterke afkeer van orgaandonatie (zowel ontvangen als krijgen) gehad en dit beantwoordt mijn gevoel. Voor mij bestaat er maar 1 soort dood en dat is de biologische dood. Iemand die hersendood is, zou kunnen herstellen, maar met het oogsten van diens organen, wordt het allemaal wel defintief… Moord? Ja, ik denk het wel.
Moord met voorbedachte rade, dat veel mensen dat zo niet ervaren, geeft des te meer aan hoe triest het gesteld is met het mensenDom.
Hoe anders in het dierenRijk…….
Wat fijn Ger dat je hier je intelligente visie hebt gepubliceerd.
Dank je, dank je wel.
Heel vreemd dat deze Totale Waarheid enkel door bewust spiritueel levende mensen gezien wordt. De medische wetenschap loopt altijd weer achter de wagen. Zij hebben geleerd maar blijven domme jongens.
ook zakkenvullerij heeft hier deel aan.
Zodra de mens over gaat heeft deze het volledige recht om te onthechten van zijn stoffelijk voertuig. Door die zogenaamde orgaanwerving, ervaren zielen die hersendood genoemd worden veel ellende doordat zij levend gesloopt worden.
Hoe respectloos kan men met de medemens omgaan?
Is dit onwetendheid of levensblind,doof stom?
Ik weet niet of orgaandonatie hoedanook van deze tijd is. Ik verklaar me nader: we zitten nu bijna met zijn tien miljard op deze aardbol liet ik me vertellen. Op scholen waar ik les gaf zag ik hoe kinderen die op zes maanden werden geboren toch nog het leven werd ingeblazen en die soms daarvoor erg kwaad zijn. Op hun moeder bij voorbeeld. Een meisje vond het echt wel vreselijk dat ze “niets kon bedenken”. Zij was een veel te vroeg geborene. Anderzijds ken ik twee oudere mensen (88 en 93) en eigenlijk nog meedere, die door de moderne kennis ter zake nog langer leven dan eigenlijk de bedoeling was. Ze zijn het beu te moeten leven en kunnen daar niet echt iets aan doen. Beiden tekenden ze wel een tekst waarin staat dat ze niet meer willen geholpen worden indien hen iets overkomt. In deze tijden blijven meer mensen in leven ‘dank zij’de medische kennis. Ik weet het nog zo niet of dat allemaal wel goed is. De pharmaceutische sector vaart er natuurlijk zeker en vast wel bij. Maar… wanneer je het hebt over levenskwaliteit weet ik het nog zo niet. Of ik met een donor orgaan door het leven zou willen gaan? Nee, ik niet. Enerzijds voor in het artikel vernoemde redenen. Anderzijds: wanneer ik zodanig ziek ben dat een orgaan het niet meer doet vind ik niet dat ik het leven van een ander op het spel moet zetten om het mijne een beetje komfortabeler te maken. Want die ander ondergaat eveneens een erg traumatisch operatie die zelfs zijn psyche kan veranderen. Neen, we zijn inderdaad geen “klompje vlees”…Anderzijds ken ik een supersympatiek persoon die met een probleem is geboren en telkens weer een donororgaan nodig heeft. dat sterft af na een tijd) Ze is nu tegen de veertig aan en staat op en zeer lange wachtlijst in verband met een te doneren orgaan. Intussen is het verschrikkelijk afzien. Mijn vraag is: was zij inderdaad wel echt levensvatbaar toen ze werd geboren? en hebben wij als mensen wel het recht te interfereren op dat gebied gewoon omdat de medische wereld deze tijden ‘alles’ kan? Ze zegt zelf: ik wil er zelfs geen seconde over denken te zullen weten ooit van wie ik een orgaan kreeg. (in de zin van: wie heeft een deeltje van zijn leven gegeven voor het mijne?) Nog een puntje: wanneer een orgaan wordt gegeven dan moet je nog leven. Wanneer bij voorbeeld bij een ongeval het leven dreigt weg te ebben, wie bepaald dan of een orgaan zal worden ‘gegeven’? Dat orgaan moet immers nog levensvatbaar zijn: dus dan ben jij dat zelf eveneens. Niet? Anders kan het toch niet. Je komt dan onder narcose te liggen (zo hoorde ik iemand vertellen)maar als je al dood bent waarom dan nog narcose gebruiken? Dat is niet erg duidelijk voor mij. Is het niet zo dat vroeger drie dagen werd gewacht tot iemand duidelijk was gestorven en zijn geest weg kon vooraleer hij werd begraven? Nee, geen donorschap voor deze vrouw, ook niet voor mezelf want ik wil dat een ander niet aandoen…
I just Love people like you…..
let’s get together.
Stay Human,
Zjoz.
Dat heb je goed Bie Cannaerts, drie dagen om te onthechten na overlijden.
Overlijden komt van het oud-Hollandse woord ‘Overlieden’.
En dat betekent’Naar de overkant gaan’. (Gene Zijde)
Denk maar aan de waarheid van sprookjes en kinderspelen.
Zoals het liedje ‘Schipper mag ik over varen’ en de film ‘Wie betaald de veerman’. Dus maak je zelf je levenshandeling =karma.
Organen zijn een onderdeel van ziel, geest en lichaam. resp. Jij,jouw zijn en je stoffelijk voertuig. Dus bij het moment van orgaan overdracht ben je nog niet van de aardse levenshandeling (nogmaals karma) af.
Ik raad jullie in dit opzicht het boekje van Marieke de Vrij over orgaandonatie aan te schaffen en te lezen (€ 5,-).
Daarbij doet ze in het slotwoord verslag van haar worsteling, die feitelijk geleid heeft tot een breuk met een aantal mensen om haar heen, die zeiden dat het energetische overdrachtsprobleem niet definitief van aard zou zijn, wanneer organen té vroeg worden verwijderd, dus vóórdat de energetische levenservaringen zijn overgedragen aan de Ziel.
Marieke heeft herhaaldelijk aan haar (onstoffelijke) begeleiders gevraagd, of het juist is dat de schade-aan-de-Ziel definitief is en onherroepelijk. Het antwoord bleef bevestigend. Dit is de tekst die Marieke in haar boekje als slotwoord gebruikt:
Ik weet inderdaad niet precies waarom, Guido, maar bij het lezen van de twee voorlaatste alinea’s gaat mijn hart ook krimpen:
“Als wij de moeite nemen (of leren) om in contact te komen met ons lichaam zullen wij onze organen met bewustzijn kunnen uitkiezen en ze bewust kunnen voorbereiden op een toekomstig afstaan. Deze informatie wordt dan in ons orgaan ingebouwd wat tijdens het stervensproces weer beschikbaar kan komen.
Wanneer we tegelijkertijd meer kennis opbouwen en in contact komen met dit grensgebied van het leven, zullen we tijdens het sterven, en zeker in geval van een abrupt overlijden, beter begrijpen wat er gebeurt en zal dit hele verhaal soepeler verlopen. De ont-persoonlijking van onze organen kan beter plaatsvinden en de artsen hoeven nauwelijks tijd te verspillen om ze beschikbaar te maken voor de ontvanger.”
In mijn bewustzijn resoneert dit niet bepaald als helder, zuiver. Wat voel jij er bij, Guido? Hoe vaker ik het herlees, een des te naardere smaak dringt zich aan mij op.
Ik raad je aan even op de boeklink ónder het artikel te klikken, op de lead naar Bol.com, voor het boek: ‘De Taal van de Organen’.. Het boek zegt m.i. genoeg over de capaciteit van ELK levend organisme, om ‘intelligent’ te communiceren. En daarmee bedoel ik ‘interactief’.
Laten we daarbij de term ‘bewust-zijn’ even buiten beschouwing, om het niet nodeloos ingewikkeld te maken.
Daarnaast staat HIER op de site, het artikel van Dr. Hamer. Hij kan je ALLES vertellen over intelligent-communicerende organen/weefsel. Hopelijk heb je hier wat aan..!
Bedankt, Guido!
Buiten het energetische verhaal is er een ander: indien er een bepaald orgaan nodig is voor een patiënt (bijv. een familielid van een specialist) en het ‘komt langs’ op de Eerste Hulp (bijv) wie kan dan garanderen dat je orgaan niet belangrijker wordt dan jijzelf en dat ‘ze’ je laten gaan om hun familielid te kunnen redden?
Rijke mensen zijn bereid en in staat veel te betalen voor een stukje langer leven……..
Toevallig heb ik net via DigiD de keus voor niet doneren aangegeven. Ik heb e.e.a. onder de loep genomen en ben van mening dat het implanteren van een orgaan van een donor teveel risico’s met zich meebrengt. Ten eerste heb je het feit dat ieder orgaan unieke eigenschappen heeft die overeenkomstig de toebehorende persoon zijn. Ik heb iemand meegemaakt die dan ook aan het vechten was voor zijn leven omdat het orgaan niet zonder meer geaccepteerd werd. Ook gebruikte hij volgens mij een behoorlijk aantal medicijnen en ook andere natuurlijke remedies om de afstotingsverschijnselen de kop in te drukken. Ook ben ik er niet van overtuigd dat het op een goede manier afscheid nemen van een orgaan een oplossing is. Alles wat in je onderbewustzijn is opgeslagen bevindt zich verdeeld over de diverse organen, dus je geeft dan als donor ook een stukje geestelijke informatie mee en dat gaat volgens mij niet succesvol zijn. Om het zekere voor het onzekere te nemen laat ik mijn lichaam daarom intact zodat ik zeker weet dat ik alles meeneem tot ik me volledig van mijn lichaam heb ontdaan.
Ik kwam het volgende tegen. Natuurlijk begrijp ik de verschillen tussen “vegetatieve staat”en “hersendood”( hoewel die termen natuurlijk nogal discutabel zijn)Maar als we de een zo verkeerd lijken te hebben geinterpreteerd, kan dat ook voor de ander gelden!
http://www.niburu.nl/bewustzijn/man-in-coma-gebruikt-gedachten-om-te-zeggen-dat-hij-geen-pijn-heeft.html
Géén DONOR, géén ontvanger, discussie gesloten !
Jhon
Ik denk dat de schrijfster helemaal gelijk heeft in haar persoonlijke typering van de organen. Vergelijk organen met de inrichting van je huis, je persoonlijke bezittingen.. je ALLER persoonlijkste bezittingen.
Laat je na je dood zo maar iedereen in je huis wonen? Mag de gemeenschap beschikken over je (lichamelijke) eigendommen en ze verdelen naar goeddunken? Is het niet raar dat de intellectuele creaties van een persoon wel beschermd en gerespecteerd worden met bv copyright, maar dat je lichamelijk creaties (je organen) slechts stukken vlees zijn? Een lichaam heeft de meeste bezieling, de grootste (emotionele) waarde van wat een mens is en die waarde verdwijnt niet als de persoon overlijdt. Die zit inherent in de opbouw van de organen.
Als je de boedel dan toch moet verdelen, doe het dan goed. Geef je prachtig schilderij aan Tante Ans, een gekende “cultuurbarbaar” ? Geef je dat muzikanten hart aan een muzikant en niet aan een hartloper en visa versa? De reden waarom organen regelmatig afgestoten worden door gebrek aan compatibiliteit zou best eens in deze sfeer kunnen liggen. We hebben eenvoudig weg geen kaas gegeten van de materie en de bezieling die erachter zit. Nog los van enige mogelijke consequenties voor de ziel van de dode is orgaantransplantatie nu een dure grofstoffelijke loterij.
Naast de energetische consequenties van een lichaam waarvan delen nog leven en de rest is overgegaan (hoe zit dat dan qua reïncarnatie en verwerking van zelfreflectie?), heb ik ook mijn twijfels over het legitieme proces.
Immers is bekend dat in landen waar het niet zo best gesteld is met de mensenrechten, gebruik om ‘misdadigers’ te slachten om hun organen en dat daklozen om dezelfde redenen geslacht worden om vervolgens de vrijgekomen organen voor veel geld aan te bieden.
Tijdens de watersnoodramp op Haïti een aantal jaren geleden schijnt er op grote schaal rooftochten te hebben plaatsgevonden waarbij ook israelisch ‘verplegend’ personeel is waargenomen!?
Er gaat dus grof geld om in de organenhandel.
Waarom zou je dan je organen kosteloos ter beschikking moeten stellen als er vervolgens met die organen een volledig ontransparant traject wordt ingegaan waarbij er mogelijk grof verdiend wordt want in de medische wereld is de ethiek in toenemende mate steeds verder te zoeken. Bovendien, en dat zal dan misschien indruisen tegen de universele onvoorwaardelijke liefde aanhangers, heb je nog enig invloed WIE de organen krijgt.
Ik kan mij voorstellen dat de vaders van de vermoorde kinderen in zake Dutroux, enig bezwaar zouden hebben wanneer hun vlees weer op het altaar geofferd zou worden door dat een orgaan geplaatst zou worden bij zo’n satanist! Om maar eens een extreem voorbeeld te noemen.
Hoe zit t dan met cremeren?als je levens energie nog in je organen zit,is dat dan geen traumatische ervaring voor de ziel?
De ziel heeft minimaal drie dagen de tijd om van het stoffelijke te onthechten. Daarna kan de crematie of begrafenis plaats vinden.
Echter, bij hen die bewust over gaan en/of weten dat de dood slechts
een portaal is om verder te gaan, maakt het niet zo veel uit hoeveel tijd er rest om boven aarde te staan.
Maar op een enkele uitzondering na, heeft men toch die onthechting nodig en kan men niet zomaar in dat lichaam gaan snijden.
De ziel doet er 9 maanden over om het lichaam vorm te geven, men zou minimaal dezelfde tijd dienen uit te trekken voor het verlaten van het lichaam na de dood.
Nou Charles, dan zou men met alle respect wel heel erg veel tijd nodig hebben en dan is een spontane bilocatie (uittreding)op zich al een lange reis toch?
Maar als men denkt dat er meer tijd dan enkele dagen nodig is, zou men zich niet moeten laten cremeren.
Uittreding is géén afscheid nemen van het lichaam.
Ga eens in een graf zitten, je zou dan de aard-energie kunnen voelen.
Als een lichaam begraven wordt, dan help de aarde om het lichaam te zuiveren; de ziel krijgt tijd om te beseffen dat het lichaam dood is. De ziel (bewustzijn) kan zo afscheid nemen van het leven en het lichaam.
Zodra het levenskoord breekt kan je niet meer terug.
Dan ben je voorgoed uitgetreden.
En dat is wat ik bedoel. Want dan weet de betreffende ziel
dat dit het einde van het aardse leven is. En noemt men ook wel
“bewust overgaan”.
@ wim
ze snijden in het lichaam alvorens het gestorven is , dode organen zijn namelijk niet te transplanteren! Er is ter geruststelling een mooie term voor gevonden hersendood , nu blijkt echter dat flatline nog geen bewustzijnsverlies hoeft te betekenen . Misschien dat je dan snapt waarom men een lichaam van de orgaan donor dient te verdoven , ze gaan anders nogal spartelen. Dat heb ik een dode nog nooit zien doen .
De leugen van het gehele orgaandonorcircus begint al bij de zin , na het overlijden worden de organen uitgenomen. Wanneer men hersendood wordt verklaard worden de organen uitgenomen waardoor het lichaam overlijd , zou een veel betere uitleg zijn.
Roofmoord…….
Ik snap het helemaal Jos en wat je zegt is ook wat ik bedoel.
Ik ga alleen nog een stukje verder omdat het vlak na de dood
ook niet mag gebeuren.
Dag Wim,
Wat je beschrijft is volgens mij precies de bedoeling.
Niet de pegels, dat is het aspect in de fysieke wereld.
Het gaat vanuit mijn inzichten namelijk veel verder, en dat is de beschadiging van de ziel.
Hersendood zijn feitelijk al diegenen die dit ondersteunen, bewust hetzij onbewust.
We hebben samen nog een lange weg te gaan, maar het ontwaken is in gang gezet.
Als de dingen eenmaal in het collectieve bewustzijn komen vanuit de individuele ervaring, is de ‘strijd’ gewonnen.
Matter of time.
After all,we all are spirituel beings, on our way home.
Stay Human,
Liefs,Jos.
Ik kan niet anders dan de visie van Ellorene Westerhout volledig onderschrijven. Sinds de vorige grote discussie, heb ik er vaak over nagedacht. Vooreerst worden we er om de haverklap aan herinnerd dat wij allen één zijn en niet slechts de mensen maar alles en iedereen, ook één met leven ver in het universum. Wanneer we die gedachte doortrekken naar de problematiek van orgaantransplantatie, wordt het afstaan van een orgaan aan een medemens een daad van liefde en compassie en dus normaal. Niét normaal is de maniér waarop dit tegenwoordig gebeurt. We mogen de huidige brutale manier van het wegnemen van organen gerust als mensonwaardig bestempelen. Daarom is het dringend nodig dat, naast ondersteunende diensten als palliatieve zorg en stervensbegeleiding, ook werk wordt gemaakt van donatiebegeleiding, helemaal gericht op het welzijn van de overleden donor. Vooral de begeleiding post mortem, zoals de schrijfster suggereert. De ziel moet eerst wéten dat haar lichaam dood is. Dan kan er gevraagd worden of zij erin toestemt het bewuste orgaan af te staan. Pas wanneer alle lagen van bewustzijn in het begeleidingsproces mee gestapt zijn, kan een donatie overwogen worden.
Ja sorry hoor, maar de overteffende trap van organen inplant, is de criminele handel in organen, dit hele stuk onethische handelen, zou niet plaats mogen vinden.
Hier gaat veel geld in om, heel veel geld, de rijken kopen een soort surogaat eeuwig leven.
Mijn oudste zusje, een Nederlands meisje in hart en nieren, maar haar doem verliefd worden op een Duitser en moeten leven in Duitsland, met in haar hart een grote wrok tegen Duisland, we hadden afgesproken dat na de crematie ik de As zou krijgen om deze uit te strooien op het graf van haar Vader en Moeder, mijn ouders dus, maar wat doen ze ze strooien haar As onder een boom tussen al die andere verbrande moffen, en nu ik hoor haar schreeuwen en huilen van verdriet, gelukkig vond ik in een oud meubel een zak met de oude trui en broek van haar waar ze altijd mee door de landerijen in Wales wandelde, deze heb ik nu bij mij in mijn kleine autitje en soms praat ik met haar stel haar gerust, ik zal die twee stukken kleding verbranden en dan uitstrooien op het graf van onze ouders,
zo dat ze haar verdiende rust zal vinden.
Donor zijn van organen is beslist niet goed.
Het zal voor veel mensen wel onbegrijpelijk zijn dat ik dit zeg. Maar je moet goed begrijpen dat je als je een donor hart of nier of welk orgaan dan ook doneert het voor beide mensen een verlies is. De ziel die in je lichaam woont is voor jouw lichaam bedoeld en niet voor een ander. Als je een orgaan van iemand krijgt, dan meng je eigenlijk twee lichamen. En zo worden beide zielen in elkaar verweven. en kun je je zielopdracht die je als mens hebt mee gekregen, niet meer goed uit voeren. Je krijgt dan een verval in vooruitgang, van je ziel evolutie.
Wij als mensen weten vaak niet wat dit betekend, omdat we teveel afzijdig staan van deze wetenschap. Mensen hebben een drama ontwikkelt rond doodgaan. Omdat ze denken dat dat alles is. Bijna iedereen denkt dat je dat niet kan weten, wat er gebeurd als er iemand zijn lichaam verlaat. Men noemt dit doodgaan. Maar het is een heel eenvoudige overgang tussen verschillende fasen. In principe is het een verlossing. Je hoeft daar echt geen drama van te maken.
En nu reist de vraag, hoe ik dat dan kan weten. En waarom bijna niemand het dan weet. Ja beste mensen het is niet gemakkelijk om dat uit te leggen. Zelf heb ik een aantal ervaringen van uittredingen. En dan wordt het je wel duidelijk hoe dit werkt. Maar omdat het volk paradigma vertelt dat je het niet kan weten, dan is het zo, maar het is helaas een verkeerde opvatting. Bovendien wordt er op dit vlak geen onderwijs gegeven, zodat mensen het niet kunnen weten. Het wordt zelfs tegen gewerkt.
En nu komt het, en je zal het waarschijnlijk niet geloven. Het wordt je niet geleerd, om het volk dom en onder de duim te houden. En in de meeste geloven wordt dit zeer goddeloos en duivels genoemd. Daarom als iemand een dergelijke uittreding ervaring heeft gehad, wordt hij of zij voor gek versleten. En bovendien kan er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan worden, omdat het niet bewijsbaar is. Het is niet voor niets dat veel mensen die een donor orgaan hebben ontvangen, dat ze zich anders gaan gedragen. En eigenschappen van de ander overnemen. Bovendien is het zo dat, als je een hart of nier doneert, dan ben je nog niet echt dood bent, dus je weet ook niet of je nog wel kans maakt dat je blijft leven. Het is dus eigenlijk moord. En het is inderdaad zo dat er heel veel aan verdiend wordt.
Dat is zo VanCrissum en dat is bij gnostici en mystici algemeen bekend maar het is vaak schreeuwen in de woestijn.
@vanChrissum
Dus wat jij in dromeland meemaakt adviseer jij de mensheid als ijkpunt te nemen voor hun dagelijks handelen in de praktijk..
Juist.., dus het is niet jouw interpretatievermogen vanzelfsprekend..
Nu je het zegt! 🙂
@VanChrissum, je vergelijkt appels met peren, zucht…
De ziel is uniek, persoonlijk gebonden en wordt nooit! in een ander lichaam verweven met de andere ziel met een orgaandonatie. Wat wél het geval is dat je de persoonlijke energetische blauwdruk kan mee krijgen uit een ander lichaam. Dan kunnen spontaan zaken gaan optreden bij de ontvanger van het orgaan, positief én negatief. Bijvoorbeeld, iemand die nooit van chocolade heeft gehouden de chocolade ineens heerlijk vindt, omdat de overledene een passie voor deze lekkernij had. Maar de ziel is echt niet aanwezig in het gedoneerde orgaan, die is al op een veel betere plaats. 🙂
Ons bloed is de drager van ons karakter.
Vandaar.
Eenmaal echt dood, koelt het bloed af en draagt het niet langer meer.
Hersendood is een goed voorbeeld van probleem-actie-oplossing,( maar dan van achter naar voren.)
Tis allemaal te zot voor woorden.
De ene mensen mollen om de ander te redden.
Tsja.
Dat is precies wat ik hiermee bedoel Marcel.
Het kwam zelfs weleens voor dat na hersendood verklaring
de persoon weer terug kwam en een bijna dood ervaring had meegemaakt.
Doch na definitieve lichaamsverlating heeft men toch die onthechting c.q. afscheid van het stoflichaam nodig en wil men niet meemaken dat ze zijn lichaam als huls het laatste eerbewijs tonen.
In en uittreden, overgaan, in dimensies leven, ieder individu is unique, maar er zijn steeds meer en misschien te veel van die unique individuen, misschien doublures, triplement, hele dogmatisch denkende groepen van individuen.
Het leven en ook het sterven zijn de kenmerken van het heelal, dust to dust, het sterren dust, waar uit wij gekomen zijn, door het ontbreken van een hoger gezag, is het vernietigen van een individu, zonder straf te volbrengen, terwijl het lang duurd om dit individu te bouwen en vormen, is de vernieteging juist een moment, het non respect is wat hier uit blijkt voor het totale leven, en dan als bij een autosloperij de bruikbare onderdelen te verwijderen, is een grove inbreuk op de wetten van het leven, het unique aanwezig zijn in dit leven, misschien dimensie, het is niet het lichaam wat dit individu zo unique maakt maar zijn ziel, zijn geest zijn ame, en die inslaapt zonder de stuwing van de lichaams energie, maar geef hem alle tijd, om zich gereed te maken voor zijn lange reis, terug naar de sterren, naar deze eeuwige sterren dust om op nieuw te ontwaken.
Mooi Jenne, voor elke leek begrijpelijk geschreven 🙂
Dr. Paul Byrne:
kritische kanttekeningen bij orgaandonatie en hersendood zijn
Dr. Paul A. Byrne (1933), kinderarts en neonatoloog in ruste houdt zich al sinds 1967 bezig met het onderwerp leven en dood, en geeft over de hele wereld lezingen over de werkelijkheid van orgaandonatie.
Paul Byrne geeft op 26 februari een lezing in Nederland – informatie onder aan dit artikel.
U hebt waarschijnlijk veel positieve publiciteit gehoord over orgaan- en weefseldonatie, informatie die wordt verstrekt door medische professionals die nauw betrokken zijn bij het doorgeven van de “gift van het leven”. Men laat ons bewust geloven, dat de donor al echt dood is, voordat organen of weefsel worden weggenomen. Men laat met opzet weg, dat een donor de noodzakelijke procedure levend moet ondergaan.
Het is de verwijdering van de vitale organen waaraan de schenker overlijdt!
In de vroegste ontwikkeling van niertransplantatie, in de jaren vijftig en zestig, werd gebruik gemaakt van enerzijds levende donoren en anderzijds donoren die aan een hart- en circulatiestilstand waren overleden. Dit waren destijds de enige in aanmerking komende orgaandonoren. De term “hersendood” kende men niet.
Met vallen en opstaan ontdekte men, dat het onmogelijk was om de voor anderen leven rekkende operatie uit te voeren, als de organen afkomstig waren van iemand die écht dood was. Bij een overledene treden namelijk binnen een paar minuten orgaanbeschadigingen op door zuurstofgebrek.
Om de experimentele procedures van artsen te rechtvaardigen was het noodzakelijk om met een oplossing te komen. Zo is men op de gekunstelde term “hersendood” gekomen: “zo-goed-als” dood.
Er ging een doos van Pandora open, toen chirurgen zich realiseerden dat ze de mogelijkheid hadden om gezonde organen van “zo-goed-als dood zijnde” of “hersendode” personen te implanteren bij een ziek persoon.
Om de diagnose hersendood (in het Engels Declare Brain Death of DBD) te kunnen stellen ontwikkelde men in Amerika tussen 1968 en 1978 meer dan 30 verschillende sets van criteria. Elke nieuwe set was minder streng dan de vorige.
Beste lezer, de criteria voor “hersendood” zitten vol gebreken!
Niet lang geleden werd een jonge man uit Oklahoma “hersendood” verklaard, maar zijn nicht, een verpleegster, zag dat er respons was tijdens de 4 uren voorbereiding, die nodig was om zijn organen weg te nemen. De transplantatie is niet doorgegaan. Deze jonge man is het levende bewijs dat “hersendood” niet echt dood is. Als zijn organen waren weggenomen, zou hij zijn vermoord.
Hij heeft zelfs verteld dat hij hoorde en begreep wat de doctoren van plan waren, maar dat hij als gevolg van zijn hersenletsel niet in staat was om te spreken. Hij kon niet schreeuwen “STOP!” terwijl het ging om het oogsten van zijn eigen organen.
Belangrijk: dit is geen alleenstaand geval.
Wanneer men organen wil oogsten en de donor heeft nog hersenactiviteit, dan wordt een niet-reanimeren verklaring aangevraagd, zodat ze het kunstmatige beademingsapparaat kunnen stopzetten.
Als de donor 75 seconden geen pols meer heeft (maar het hart klopt nog wel) kunnen de organen en weefsels worden weggenomen – dit heet in het Engels “Donation by Cardiac Death” (DCD).
In Nederland gebruikt men de termen heartbeating donatie en non-heartbeating donatie. Heartbeating donatie wil zeggen dat een donor “hersendood” is met een intacte circulatie (de donor ligt aan een beademingsmachine). De circulatie wordt pas stop gezet ná de donatieprocedure. De functie van de organen bij heartbeating donoren blijft dus intact.
Wist u, dat de organen worden verwijderd terwijl de patiënt een verlammend middel krijgt toegediend, maar geen verdoving of anesthesie?!
Zodra de diagnose DBD (“hersendood”) of DCD (75 seconden geen pols meer, hart klopt nog, heartbeating) is gesteld en radeloze familieleden hebben toestemming gegeven (of de overheid, als er geen familieleden worden gevonden) ondergaat de “orgaandonor” uren, soms dagen van afschuwelijke behandelingen om het lichaam, de container van “reserveonderdelen”, te preserveren tot een geschikte ontvanger is opgespoord.
De waarheid van de afschuwelijke behandeling en de dood van de donor
De patiënt krijgt geen verdoving. Het operatief weghalen van meerdere organen duurt gemiddeld, drie tot vier uren, terwijl het hart klopt, de bloeddruk en ademhaling normaal zijn, al is het met behulp van een machine. Nadat elk orgaan zorgvuldig is weggesneden wordt uiteindelijk het kloppende hart stopgezet, juist voordat ook dat orgaan wordt verwijderd.
Het is een goed gedocumenteerd feit, dat de hartslag en de bloeddruk direct omhoog gaan, wanneer de eerste incisie in de hersendode patiënt wordt gemaakt. Dit is precies dezelfde reactie die een anesthesist ziet bij een gewone patiënt die tijdens een normale operatie te weinig anesthesie heeft toegediend gekregen. Maar, zoals eerder gezegd, orgaandonoren krijgen geen anesthesie toegediend.
Er steken steeds meer protesten van verpleegkundigen en anesthesisten de kop op, die reageren op de bewegingen van een verondersteld “lijk” tijdens de operatie. De bewegingen zijn soms zo hevig dat het onmogelijk is geworden om door te gaan. Als gevolg van hun persoonlijke ervaringen hebben vele professionals in de medische wereld hun naam van het donorregister laten schrappen en hebben twijfels over hersendode donoren, of zij werkelijk dood zijn of niet.
De vraag aan familieleden
De overheid is nauw betrokken bij het bevorderen van orgaantransplantaties. Een Amerikaans mandaat uit 1998 stelt dat artsen, verpleegkundigen, pastores en andere werkers in de gezondheidszorg de potentiële orgaandonor of diens familieleden niet mogen benaderen zonder goedkeuring van het regionale orgaan zoeksysteem.
Alleen een “aangewezen aanvrager”, speciaal opgeleid om familieleden te benaderen, mag dat. Waarom? Omdat studies aantonen dat deze “specialisten” meer succes hebben in het verkrijgen van toestemming. Ze zijn opgeleid om “het concept van orgaandonatie te verkopen”, met behulp van emotioneel beladen termen als “het doorgeven van de gift van het leven”, “het hart van je geliefde zal voortleven in iemand anders” en andere platitudes.
Vergeet niet, dat de donatie en transplantatie-industrie een miljardenindustrie is.
Terwijl de familie in shock is wordt enorme druk uitgeoefend. Op basis van feitelijke informatie is de familie niet in staat een beslissing te nemen. “Toestemming” wordt meestal verkregen na zacht manipulerende dwangmiddelen. “Er is geen hoop op herstel!” is de eerste stap in dit proces, gevolgd door de valse verklaring van zo-goed-als dood: “hersendood”.
Familieleden worden overgehaald om toestemming te geven, ze voelen zich zelfs verplicht. De gruwelijke feiten van de dood van de orgaandonor, worden op zijn vroegst pas nadat de procedure is voltooid pijnlijk duidelijk; familieleden en geliefden in hun schuldgevoel en verschrikking alleen achterlatend.
De “ik wil donor worden” campagne laat het lijden van de familie en de wroeging achteraf buiten hun campagne. De realiteit te zijn gedwongen om een beslissing te nemen, terwijl ze niet volledig op de hoogte worden gebracht van alle feiten, op het moment dat ze mentaal of emotioneel niet in staat zijn om een gebalanceerde keuze te maken, laat de familie in twijfel achter.
De familie beseft soms achteraf toestemming te hebben gegeven voor iets wat ze dachten dat goed was. Te laat beseffen ze, dat als de donor echt dood was geweest, diens organen niet geschikt zouden zijn geweest voor transplantatie.
Er is voor deze familieleden geen psychologische hulp beschikbaar, hun lijden wordt namelijk niet erkend.
Life Guardian Foundation
De Life Guardian Foundation is opgericht door moeders die het hartzeer van te zijn misleid uit persoonlijke ervaring kennen. Na het verlies van hun kinderen willen zij andere moeders waarschuwen. Hun website is http://www.thelifeguardian.org http://www.lifeguardianfoundation.org/. De term hersendood is volgens hen uitgevonden om legaal medische experimenten te kunnen uitvoeren met organen van levende mensen.
De jeugd loopt het meest gevaar
Bij een jongere is er vaker haast om de diagnose “hersendood” te stellen. Hun organen zijn immers van de beste kwaliteit.
Voordat men de diagnose hersendood mag stellen wordt een apneutest gedaan.
De apneutest is een medisch onderzoek om te kijken of een beademde patiënt nog spontane ademhalingsactiviteit vertoont. Het is de laatste “klinische” test van het Protocol Hersendoodcriteria met betrekking tot de donorprocedure.
Een beademingsapparaat of ventilator is een apparaat dat een patiënt die niet of slecht zelfstandig kan ademen, kunstmatig van een mengsel van lucht en zuurstof voorziet en de door het lichaam geproduceerde koolstofdioxide afvoert.
Het feit dat een patiënt aan beademingsapparaat ligt, betekent niet dat de hersenen permanent arbeidsongeschikt zijn! Dit “life support”-apparaat kan een aanvulling zijn op de situatie van de patiënt.
Het is absurd om voor een apneutest de beademing uit te zetten, wetend hoe belangrijk deze kan zijn in de tijd die het lichaam nodig heeft om te herstellen. Toch is het met een apneutest de bedoeling dat de patiënt 10 minuten wordt losgekoppeld. Deze apneutest is soms dodelijk.
Geef dus aan de medische staf bewust de opdracht: Doe geen apneutest!
Dr. Paul Byrne is van mening dat hersendood geen echte dood is, dat is het nooit geweest en zal het nooit worden.
Bijna alle staten in Amerika en acht landen in Europa hebben het “geen-bezwaarsysteem” ingevoerd. Dit houd in dat mensen vanaf hun geboorte geregistreerd zijn als donor en pas van deze lijst worden afgehaald wanneer zij zichzelf afmelden. Dit betekent dat we allemaal zonder onze uitdrukkelijke toestemming slachtoffer kunnen worden van het wegnemen van onze organen!
Vooruitgang
Er is grote vooruitgang geboekt op het gebied van( kunstmatige organen en sterk verbeterde kunstharten) komen binnenkort beschikbaar. ❗
Dit is hoopvol nieuws voor mensen met hersenletsel: er zijn in Japan en Duitsland succesvolle resultaten behaald met hypothermie therapie. Kans op slagen 60 tot 70%.
Ook heeft een nieuw onderzoek aangetoond, dat bij patiënten met hoofdletsel het steroïde progesteron soelaas biedt.
Het is moreel onaanvaardbaar door verminking de dood van een mens te veroorzaken, ook al wil men daardoor de dood van andere mens uitstellen. ❗
Het redden van een leven is een goede zaak, maar om daarvoor anderen als schapen op te
offeren ❓
Het goede nieuws is, dat onderzoekers methoden hebben ontdekt om organen te laten groeien op basis van de eigen genen van de patiënt. De Nobelprijs voor geneeskunde ging in 2012 naar John Gurdon en Shinya Yamanaka, voor de ontdekking dat volwassen cellen opnieuw kunnen worden geprogrammeerd tot stamcel. De “pluripotente” varianten van deze stamcellen kunnen uitgroeien tot bijvoorbeeld huid, hart of hersenen.
Dr. Paul A. Byrne (1933), kinderarts en neonatoloog in ruste houdt zich al sinds 1967 bezig met het onderwerp leven en dood, en geeft over de hele wereld lezingen over de werkelijkheid van orgaandonatie. http://www.truthaboutorgandonation.com
Als je dat goed tot je door laat dringen van hetgeen Paul Byrne weergeeft, dan zou je dat wel van de daken willen schreeuwen.
Het is toch onbegrijpelijk dat de goede (alternatieve) medische zaken aangepakt worden als zijnde ‘kwakzalverij’ en verkeerde vaccinaties zoals ‘griepprik en bij jonge meisjes de prikken tegen z.g. baarmoederhalskanker’ onder het mom van “Wees toch geen watje enz.” als normale praktijken moet worden beschouwt.
En dan nota bene: “Worden deze gruwelmoordpartijen voor orgaan werving in de publiciteit nog gepromoot ook”!
Gelukkig mag een ieder van alles onderzoeken,bedenken,beredeneren enz.
Alleen weet geen enkel mens hoe alles in elkaar zit.
Maar ik ben weer een gedachtengang rijker.
En precies dáárom gaat het hier op de site Gert..
Gelukkig ben ik een SUKKEL.
Beste Mensen, lees dan ook eens mijn stukje onder een ander artikel wat ik zo juist toe heb gespeeld. Is er ook nog een andere weg, een andere manier of is het toch durven?! De keus wordt een stuk moeilijker als je het zelf zou moeten ondervinden dan wanneer het ver van je bed af is.
http://www.wanttoknow.nl/gezondheid/orgaandonatiewet-tijd-voor-een-aanklacht-tegen-de-staat/comment-page-1/#comment-113161
Het mes snijdt aan 2 kanten van de zaak en welke is dan de beste keus? Weg te blijven uit de medische shitness is de beste remedie maar er eenmaal inkomen door gemaakte foutieve aannames waar je dan de dupe door geworden bent is een intern gevecht in je zelf van ongenoegen.
Te be or nOT to be, what is the next questionmark?!
Op 16 maart 2007 debuteerde André Bek als schrijver met Dansen in het Zand – Een leven in geschonken tijd. In 1985 werd hij ernstig ziek. Hij bleek, als gevolg van een auto-immuunziekte (Ziekte van Berger), te lijden aan het eindstadium van nierfalen. Zijn broer schonk hem een nier en het leven lachte André weer toe. Maar het noodlot liet hem niet gaan. De ziekte kwam diverse malen terug. Uiteindelijk ontving André – binnen twintig jaar – een nier van zijn broer René (1985), vader Aad (1989), moeder Wil (1994) en levenspartner José (2004) en hij maakte daarbij de zwaarste periodes uit zijn leven door. Zonder gêne beschreef André zijn overlevingsstrijd en geestelijke transformatie. Dansen in het zand is een objectiverend en scherp voelbaar document over kwetsbaarheid, doorzetten, praktische levenskunst en (naasten)liefde. Op de website staat meer informatie en een fragment uit het boek.
http://www.danseninhetzand.nl/
Een mooi artikel waar ik mijn eigen resonantie met het wat ik de Bardo noem herken.Het massale op een dysfunctionele manier ontdoen van miljoenen doden wereldwijd door religieuze of hygienische redenen heeft mogelijk een diepere invloed en verstoorde chaotische gevolgen op ons hele incarnatie proces op onze planeet.Ja doen wat goed voor ons zelf is wordt door de materiele status Quo ondergeschikt gemaakt aan de angst voor een natuurlijk levens verloop.Heb veel gehad aan mijn ervaring en inzichten die ik over de laatste 20 jaar verkreeg door middel van het Human Design System,waar de mechaniek van de Bardo op voor mij zeer aannemelijke wijze werd gepresenteerd.Het donorschap lijkt bijna een trend te worden van religieuze proporties,waarbij de religies die niet in incarnatie geloven voorop lijken te lopen in de propaganda,de moderne aflaat die je nu kunt kopen door donor te worden.Geef je hart en ziel tijdens je leven als je hart nog tikt ,laat het daarna rustig verder zijn weg vervolgen.
fijn artikel om te lezen
wat mensen zich vaak ook niet realiseren is dat iemand die een orgaan krijgt de rest van zijn/haar leven zware medicijnen moet slikken
er wordt een roze beeld gecreeerd over doneren,angst voor de dood speelt mijns inziens hierbij ook een rol
Jah, ik denk ook dat angst voor de dood een rol speelt in het afstoten van organen door het lichaam..
Het zegt eigenlijk dat hechtingsproblemen op alle niveaus voorkomen, even een zwarte piet verzuipen b.v gaat vaak met de nodige strijd gepaard, en dus iets over het belang van loslaten? http://www.youtube.com/watch?v=wZwMll2_FOs
Een mooi verhaal dat in ieder geval aannemelijker maakt om een orgaan af te staan mocht je in de situatie geraken dat je dit overkomt of daartoe besluit.
Ikzelf ben nu 30 jaar bezig in verdieping te zijn in de antroposofische zienswijze.
Ik heb daaruit aangenomen dat op de grote organen, lever, nier, hart en longen de herinneringen liggen opgeslagen. Herinneringen zijn gebonden aan de organen. wordt nu een orgaan weggenomen voor iemand anders dan is de persoon die is overleden van dat orgaan zijn herinneringen ook kwijt. Herinneringen zijn nodig om, (indien er een nieuwe incarnatie moet plaats vinden), een volgend leven voor te bereiden. Je mist dat dus gewoon.! De reïncarnerende persoon komt in een zeer complexe situatie terecht bij het weer op aarde geboren worden. Nl. opzoek naar de herinneringen. Zo “in het kort door de bocht” mijn verhaal. Dit staat nog los van alle medicatie die iemand levenslang moet slikken,(leve de farmacie),(leve de gezondheidsindustrie), om afstoting tegen te gaan. We noemen het afstoting maar het komt er in feite op neer dat bij zo iemand zijn ‘gehele’ afweersysteem wordt uitgeschakeld ten behoeve van het ‘ingetransplanteerde’ orgaan. Het zijn bij mij in hoofdzaak de karmische gevolgen die transplantatie veroorzaken voor evt. en volgend leven op de aarde. Wij leren ook, om na het overlijden de overleden persoon eerbiedig en in volle rust en respect te behandelen 3 a 4 dagen tot na het overlijden. Zodat alle wezensdelen,(etherlichaam, astraallichaam en ik kunnen ontstijgen aan het lichaam. Daarna wordt het dode lichaam aan de minerale wereld overgedragen waarin het volledig wordt opgenomen op den duur. Cremeren is ook mogelijk maar dan moeten de verbrande resten aan de aarde worden toevertrouwd daarna. En niet op de schoorsteenmantel blijven. Nu, dat wilde ik even kwijt. Hartelijke groet Frans **overigens , ik ben al ruim 20 jaar werkzaam in de verpleging van terminaal zieken.
Mooi geschreven Frans, en ik kan me hier helemaal in vinden. Niet alleen m.b.t. het reïncarneren t.b.v. een volgend leven, maar wat te denken van de herinnering van het donororgaan en de relatie tot de ontvanger van mijn orgaan. Het is niet voor niets, dat de ontvanger van een donororgaan, vaak kenmerken vertoont van de donor. Energieoverdracht, trillingsoverdracht, herinneringsoverdracht of hoe je het ook maar noemt. Elke lichaam is uniek, qua samenstelling en trillingsfrequentie. Dat er overeenkomsten zijn bij een ieder in het functioneren van de organen, betekent niet automatisch, dat een orgaan in een ander lichaam dezelfde eigenschappen vertoont als in dat van een donor. Natuurlijk wordt hier vanuit medische hoek zoveel mogelijk een match gezocht (maar de ethiek wijkt ook hier weleens voor het grote geld), maar een donororgaan blijft een lichaamsvreemd orgaan voor de ontvanger en zal zeker van nut kunnen zijn, maar redenen om niet te doneren van organen, heb je voor mij heel duidelijk aangeven. Misschien stuit mijn mening wel veel mensen tegen de borst, maar net zoals mijn mening bij mij hoort, horen mijn organen ook bij mij. Ze zijn alle onderdelen van mijn geheel en op deze manier functioneren lichaam, ziel en geest als één geheel, totdat mijn wezensdelen ontstijgen aan mijn lichaam. Zo geldt dat ook voor een andermans mening en organen. Naar mijn bescheiden mijn bestaan éénheidpatiënt en éénheidstherapie dan ook niet. Je zult altijd een zo goed mogelijke match moeten zien te vinden van de therapie met de gestelde diagnose, zodat het ene geheel, zoals genoemd, zo goed mogelijk in staat wordt gesteld te regenereren. Maar dat is bij vele medici al een vraagstuk op zich, om maar niet te spreken van probleem.
Het was de Duitse arts Dr. Richard Voll, de ontdekker/ontwikkelaar van de Elektroakupunktur nach Voll (EAV) methode, die altijd weer vertelde, dat het lichaam na de zogenaamde vaststelling van dood, nog volop energetisch meetbaar was aan de acupunctuurpunten en dus absoluut niet dood is!!!!!!!!!!!! Hij verrichtte dan ook energiemetingen aan lichamen naast de fysieke onderzoeken of een lichaam daadwerkelijk dood verklaard kon worden. Zo heeft de EAV-methode en de medische wereld in het bijzonder veel te danken aan zijn energiemetingen, zodat bij ziekelijke lichamen, al in het preklinische onderzoek de oorzaak van een ziekte kon worden vastgesteld.
Beste Frans,
Ik ben het grotendeels eens met je mooi verwoordde zienswijze. Ik wil er nog een element aan toevoegen. Als twee mensen (zielen), donor en ontvanger beiden besluiten tot orgaanverwisseling omdat ze daar beiden een goed gevoel bij hebben, zie ik er geen bezwaar in. Ik acht het heel goed mogelijk dat hier een zielen-contract aan ten grondslag ligt en wie ben ik om daar tegen te zijn. Het gevoel is immers de taal van de Ziel. Wellicht dat er in dat geval dan ook weinig of geen afstotingsverschijnselen zullen optreden. Je begrijpt: ik acht alles mogelijk en sluit niets uit. “In het koninkrijk Gods is niets onmogelijk”.(Neale Donald Walsh).
Afgelopen vrijdagmiddag in ons Centrum Zonnewijzer de uiterst boeiende en vriendelijke Ger Lodewick (auteur ‘Wat je over orgaandonatie zou moeten weten’) geïnterviewd voor HealingSoundMovement TV. Zeer interessant en toont aan dat er veer meer ‘levensactiviteit’ en bewustzijn aanwezig is in ogenschijnlijke ‘dode’ organen…
Mogelijk een mooi onderwerp om een evenement over te organiseren met WantToKnow in de nabije toekomst…
mooi, prachtig, gefeliciteerd met het artikel…dank je wanttoknow om zoveel inzicht te delen met ons allen
liefde
tjeu
misschien een interessante tip: wie meer wilt weten over de gevolgen van donordonatie, lees eens de boeken van Jozef Rulof. dan weet emn dat men an een orgaandonatie aan de andere ziel vastzit na het overlijden wat heel veel myserie met zich mee kan brengen.
Van mij mogen ze best een orgaan hebben zolang het de genetische verarming van het menselijk ras niet in de hand speelt (waar moeder natuur de dood verlangt behoort niet omzeild te worden). Maar dat kun je niet aangeven laat staan er vanuit gaan dat die wens nagestreefd wordt dus voor mij blijft het uiteindelijk een nee.
Ik heb het stuk met belangstelling gelezen. Doneren na de dood is echter een misleidende term. Er is geen sprake van doneren na de dood. In de meeste gevallen worden de organen gebruikt van mensen die door de medici hersendood zijn verklaard. Maar dat houdt niet in dat je dood bent. De organen worden uit een nog levend lichaam gehaald, daarna treedt de dood in (dat geldt natuurlijk niet voor het bij leven doneren van een nier).
Gelukkig maar dat de meeste mensen niet weten wat er echt gebeurd zo hier en daar, denk dat ze ogenblikkelijk zelf moord zouden plegen !
Er bestaan namelijk mensen, die tot alles in staat zijn, no limits !
Annaton,
En zo is dat.
https://newscientist.nl/nieuws/zes-vragen-hoofdtransplantaties/ Hoe pijnlijk het ook is ik ben van mening dat wanneer het je tijd is door welke oorzaak dan ook men zou moeten loslaten en de natuur zijn gang laten gaan.In deze verwijzing gaat het over hoofdtransplantatie maar stel u nu eens voor dat ze de hersenen kunnen transplanteren wie wordt er dan gered?
1.De donor leeft voort in een ander lichaam?
2.De ontvanger leeft verder met gedachten/herinneringen van iemand anders?
Wie wordt er dan gered? of worden er twee personen gered waarbij de één in gedachten en de ander lichamelijk verder leeft in één lichaam?
Heeft het misschien met indoctrinatie door idioten aan de macht te maken?
Ik denk dat ik niets teveel zeg wanneer ik zeg dat de overheid totaal niets om haar “onderdanen/burgers” geeft want als zij het nodig vinden plukken ze u totaal kaal op alle gebied en nu willen ze dus ook nog uw lichaam zelf plunderen.
Politie/militairen worden ingezet wanneer de idioten aan de macht ruzie krijgen met wie dan ook en dat die politieagent of militair om komt maakt hen niets uit.
Iedereen (2008) moest “bezuinigen” omdat banken gered moesten worden en ook hier zijn we bedrogen omdat men alleen kan bezuinigen door uitgaven te minderen en dat hadden die banken zelf moeten doen,wat ze nu deden was belastingen verhogen waardoor zij rijker werden en de burger armer en niet zelden daardoor in de financiele problemen is gebracht.Resultaat is/was niet zelden huisuitzetting door de bank die ze net gered hebben.Ook nu bv de ABN weer meer dan 5 miljard winst heeft gemaakt zijn de belastingen nog steeds niet verminderd.Wij worden als melkkoe gebruikt en meer stellen wij voor de idioten aan de macht niet voor zolang zij aan u kunnen verdienen.
Dat heb je goed Arnold.
Maar wat hier nogal erg luguber is, is dat de feiten qua ‘hersendood’ gewoon door de kamer debatten genegeerd worden.
het is namelijk nogal eens gebeurd dat zij die hersendood waren verklaard op een gegeven moment weer bij kennis kwamen en geheel gezond van verstand.
Die konden met grote schrik vertellen dat zij hadden horen praten over hun organen.
Maar zij konden niet reageren. Nota bene was er verleden jaar iemand op T.V. die vertelde dat haar zus tijdens zo’n gesprek een vinger voelde beweging. Dus dat was haar redding geweest anders had zij levend opengesneden geworden en op lugubere wijze vermoord.
En dat is nog maar één geval van voorbeelden in de wereld maar daar wordt HELAAS niet over gedebatteerd anders was dar gesprek binnen 5 minuten beslist en ten goede opgelost voor de mensheid.
Als zou mogen concluderen op het totale vraagstuk dan zie ik dat de eenzijdige belangen enorm groot zijn en aan de andere kant de politiek met een traditioneel zeer slechte morele reputatie.
En als je dan NOG naïef wil blijven dan hoop ik niet dat je het hele feit lankmoedig naast je neer gelegd hebt en daarna jezelf op een bepaald moment aantreft op de een of andere snijtafel waar je mee gaat maken dat je zonder verdoving wordt opengesneden en leeggeroofd.
Het zou mij ook helemaal niets verbazen wanneer pegthold deze opdracht heeft meegekregen bij zij laatste bezoek aan de Bilderbergers…
Bij mij begint zo langzamerhand de vraag op te komen of deze huidige regering wel mag worden toegestaan wetten aan te passen.
Rutte heeft zowieso gelogen over die €1000,-die we zouden krijgen.
Halbe Zijlstra geeft toe dat hij gelogen heeft over een ontmoeting met Poetin (voor de goede orde hij is nu minister van BUITENLANDSE ZAKEN).
https://nos.nl/artikel/2216638-zijlstra-geeft-toe-ik-loog-over-ontmoeting-met-poetin.html
NOG BELANGRIJKER VIND IK DAT D66 ERVOOR PLEIT OM SCHOOLINFORMATIE ACHTER TE HOUDEN VOOR OUDERS VAN SCHOOLGAANDE KINDEREN.
http://www.dvhn.nl/binnenland/Deel-niet-alle-schoolinformatie-met-ouders-22903710.html
PIA DIJKSTRA OOK D66 WIL NU DAT IEDEREEN AUTOMATISCH DONOR WORDT MAAR ALS D66 ERVOOR PLEIT OM INFORMATIE ACHTER TE HOUDEN VRAAG IK ME AF OF ZIJ OOK INFORMATIE ACHTER HOUD.
Dit is een kabinet van list en bedrog en de eerste kamer moet dat nu zo langzamerhand toch ook inzien en gewoon die wet niet door laten gaan.
Ik ben aan het luisteren naar NOS vragenuurtje,en eerlijk gezegd ik word er onpasselijk van, pure horror,commerciële handel in menselijke onderdelen,containers vol met deze delen,voeren over de gehele wereld er wordt gelost en geladen.In Amerika een levende handel,ook hier in Nederland zijn ze er mee bezig,ja, duidelijk. Satan regeert.
En dat er veel geld mee te verdienen valt, maakt dat niet de meest ideële personen/groepen zich ermee bezig houden. Vroeger werd een scalp als bewijs van overwinning gezien, nu hoeft er niets gezien te laten worden, maar wordt het wel genomen…
https://www.wrmea.org/009-november/israeli-organ-harvesting-from-moldova-to-palestine.html
En één bron is geen bron, dus dan nog maar een…
https://www.theguardian.com/world/2009/dec/21/israeli-pathologists-harvested-organs
en nóg een
https://www.youtube.com/watch?v=6b8avYS65GE