x
Het hart heeft een geheugen!
2012 © WantToKnow.nlx
Volgens Pim van Lommel en Renate Greinert zou iedereen op de hoogte gebracht moeten worden van het feit dat sterven een proces is wat enkele dagen in beslag neemt en niet enkele uren zoals wordt gedacht. Ook is het heel vreemd dat bij de ‘overledene’ die hersendood is en dus nog warm, een narcose wordt toegediend voorafgaand aan de uitname..! Want waarom zou je iemand die ‘dood’ is onder narcose moeten brengen ?
Het onderstaande artikel plaatsen wij om in de schijnbaar volledig éénzijdige discussie over orgaandonatie, ook de andere kant van het verhaal te belichten. Waarom is er gewoon zo weinig respect voor het FEIT dat mensen uiterst terughoudend zijn met het invullen van een donorcodicil..?! Zegt dit niet al voldoende over de richting waarin we de waarheid over organen zouden kunnen vinden..? Hier is eerst het artikel.
* * *
Een meisje van acht krijgt het hart van een meisje van tien dat werd vermoord. Het meisje komt terecht bij een psychiater, omdat zij wordt geplaagd door nachtmerries over de moordenaar van haar donor. Ze zegt dat zij de man kent. Uiteindelijk wordt de man veroordeeld met het bewijs dat het meisje levert; alles wat ze vertelde, bleek juist…!
Heb jij er weleens over nagedacht waarom zoveel mensen zo stil zijn omtrent het invullen van een donorcodicil? Dat ze wel verstandelijk besluiten om hun organen ter beschikking te stellen, maar dat er ‘iets’ is dat hen hiervan weerhoudt.. Kan het zijn dat deze stilte veelzeggend is? Een vanzelfsprekende stilte..
Orgaandonatie is een omstreden gebied; het lijkt zo sympathiek om je organen af te staan ná je dood. Waarom doen we dit dan niet allemaal? Kan het zijn dat we wellicht dieper van binnen ‘iets’ weten wat ons tegenhoudt? ‘Eindeloos bewustzijn’, het boek van cardioloog Dr. Pim van Lommel, dat bijzonder hoge verkoopcijfers heeft, gaat in feite over dit grensgebied. Ben je ‘dood’ wanneer al je levensfuncties zijn gestopt? Of ben je dan nog aan het over-lijden… (‘Lijden’ is ook ’n oud-Nederlands woord voor ‘gaan’..)
Het onderstaande artikel van Juriaan Kamp gaat ook over een bijzonder boek, ‘Het geheugen van het hart’. Het zet orgaandonatie in een perspectief, van waaruit je wellicht nog nooit hebt gekeken. Wij willen hier op WantToKnow in de loop der tijd, regelmatig over dit onderwerp berichten; wij geloven dat het van wezenlijk belang is dat de zwijgende meerderheid haar gevoel kan toetsen. En dat het ook van wezenlijk belang is, dat mensen die het allemaal zo zeker weten, zich milder opstellen. Pas dán kan een evenwichtige discussie vanuit het hoofd én het hart plaatsvinden! Want orgaandonatie gaat niet over de hardste schreeuwers. (Dit artikel verscheen eerder in ODE).
Met een transplantatie gaat ook een deel van de persoonlijkheid van de donor over.
Glenda verloor haar echtgenoot David bij een auto-ongeluk. Zij stelt de organen van David ter beschikking voor transplantatie. Enkele jaren later ontmoet zij – in het kader van een onderzoek van de Amerikaanse psycho-neuro-immunoloog Paul Pearsall – de Spaanssprekende jonge man die het hart van haar overleden echtgenoot heeft ontvangen. Geëmotioneerd vraagt Glenda of zij haar hand op de borst van de man mag leggen. ‘Ik hou van je, David, alles is copacetic’, zegt zij. De ook aanwezige moeder van de jonge man kijkt verschrikt op.
Zij zegt: ‘Dat woord gebruikt mijn zoon tegenwoordig ook. Voor zijn harttransplantatie zei hij het nooit. Ik ken het woord niet, het bestaat niet in het Spaans. Maar het was het eerste wat hij zei na de operatie.’ En er blijkt nog meer veranderd in de jonge man. Hij was een vegetariër en zeer bewust van zijn gezondheid; tegenwoordig verlangt hij naar vlees en vet voedsel. Hij hield van heavy-metalmuziek; tegenwoordig draait hij alleen nog rock-and-roll uit de jaren vijftig. Glenda vertelt dat haar man een vleesliefhebber was en dat hij speelde in een rock-and-rollband. Toevallig natuurlijk..?!
* * *
Heeft het hart een herinnering?
x
Gaat met een transplantatie ook een deel van de persoonlijkheid van de donor over naar de ontvanger van het orgaan? “Jazeker!”, betoogt Pearsall in zijn boek ‘Het geheugen van het hart’. Het boek draagt een opwindend nieuw aspect aan in de huidige discussie over donorcodicillen. Pearsall geeft meer opmerkelijke voorbeelden van herinneringen van getransplanteerde harten.
Een 8-jarig joods jongetje komt om bij een auto-ongeluk. Zijn dood betekent echter de redding voor een 3-jarig Arabisch meisje met een ernstige hartafwijking.
Wanneer het meisje ontwaakt uit de narcose, vraagt zij haar moeder om een joods snoepje waarvan zij de naam niet kon kennen…
Een meisje van acht krijgt het hart van een meisje van tien dat werd vermoord. Het meisje komt terecht bij een psychiater, omdat zij wordt geplaagd door nachtmerries over de moordenaar van haar donor. Zij zegt dat zij de man kent. Na een aantal sessies besluit de psychiater de politie te waarschuwen en op aanwijzingen van het meisje wordt de moordenaar opgespoord. De man wordt veroordeeld met het bewijs dat het meisje levert: tijd, wapen, plaats, de kleren die hij droeg, wat het meisje dat hij had vermoord tegen hem had gezegd… Alles wat het meisje vertelde, bleek juist.
Het boek van Pearsall is gebaseerd op 73 gevallen van harttransplantaties waarbij met de transplantatie ook een deel van de persoonlijkheid van de donor bleek te zijn overgegaan. Pearsall suggereert dat de hersenen niet het enige centrum van menselijke intelligentie zijn, maar dat ook het hart een intelligente kern is. Hij oppert dat het lichaam bestaat uit cellen die ‘informatie met zich meedragen.
Cellen dragen die informatie elektromagnetisch aan elkaar over. Zo kan het ook zijn dat een getransplanteerd orgaan ‘oude’ informatie blijft ‘uitzenden’, vergelijkbaar met de fantoompijn die mensen ervaren bij wie een ledemaat is geamputeerd.
Dergelijke verschijnselen suggereren dat cellen een herinnering hebben. Critici menen dat het niet is bewezen dat met de transplantatie van een orgaan ook een herinnering wordt overgeplant en zijn bang dat dergelijke beweringen het aantal donoren zal doen dalen. Soms wijten zij eventuele veranderingen in de persoonlijkheid aan de zware medicamenten die patiënten moeten slikken om afstoting te voorkomen.
Maar wat moeten we nu denken van het gedocumenteerde verhaal van een achtjarig joods jongetje dat omkomt bij een auto-ongeluk? Zijn dood betekent de redding van een driejarig Arabisch meisje met een ernstige hartafwijking. Zodra het meisje Reem is ontwaakt uit de narcose na de operatie, vraagt zij haar moeder om een joods snoepje waarvan zij de naam niet kon kennen… Pearsalls boek levert spannende vragen op die de fundamenten van de wetenschap aantasten.
Wanneer je discussie over orgaandonatie wilt voeden én dit waardevolle informatie vindt, stuur dit artikel dan door naar familie en vrienden. Bovenaan het artikel zit een e-mail-knop, waardoor je dit eenvoudig kunt doen! Marieke de Vrij heeft een boekje geschreven over de energetische kanten van orgaandonatie. Wanneer je hierin geïnteresseerd bent, kun je op deze site kijken. Kijk bij ‘Bestelling publicaties’, halverwege de lijst met publicaties. Een eye-opener..!
* * *
– Ongestoord Sterven –
X
In dit kader willen we hier ook aandacht geven aan een boek, dat tot op heden sterk is onderbelicht in de hele discussie over orgaandonatie. Het gaat over het boek ‘Ongestoord Sterven’ van Renate Greinert. Het is geen vrolijk boek, maar -zoals we dat zo lekker roepen altijd- ‘de keiharde werkelijkheid’.
Van de achterflap:
De dood die de transplantatieartsen nodig hebben om levende organen te verwijderen, noemt men hersendood. Wanneer iemand hersendood is, is de stervensfase nog niet voorbij. Een mens is tijdens deze fase nog voor 97 procent in leven – ook al zal een ‘hersendode’ zonder de hulp van apparatuur hoogstwaarschijnlijk geen overlevingskans hebben.
Desalniettemin, zo vraagt Renate Greinert zich in dit alarmerende en bij tijd en wijle shockerende boek af: heeft niet ieder mens het recht om ongestoord te sterven?
De auteur, moeder van een zoon, die in 1985 op 15-jarige leeftijd na een verkeersongeval hersendood werd verklaard en wiens organen zijn uitgenomen voor transplantatie, heeft vanaf die tijd vanuit een gevoel van schuld, woede en machteloosheid onderzoek gedaan naar de wetenschappelijke, psychische en ethische aspecten van orgaandonatie en hersendood.
Door haar toestemming tot orgaanuitname is zij in een psychische crisis geraakt, die zij slechts te boven is gekomen door het geven van lezingen en interviews. Zij stelt zich zeer kritisch op over de manier waarop de medische wetenschap gericht is op het leven van de orgaanontvanger en de afronding van het leven van de stervende (is nog wel een levend mens) en zijn familie uit het oog verliest.
Op zorgvuldige wijze, heen en weer geslingerd door haar emoties en de pogingen om rationeel commentaar te leveren, weet zij vanuit haar personlijke betrokkenheid een discussie op gang te brengen over zowel de medische als de ethische en spirituele aspecten van orgaandonatie. Met een uitgebreid voorwoord door Pim van Lommel (‘Eindeloos bewustzijn’*).
“Pim van Lommel beschrijft in dit voorwoord, wat hersendood nu eigenlijk is en waarom je als je overleden bent nog minimaal drie dagen boven de grond moet blijven. Dat is niet alleen maar om de nabestaanden afscheid te kunnen laten nemen. Onbewust voelen wij als mensen aan dat sterven een proces is en dat het dus in fasen verloopt. Als je hersendood bent klopt je hart nog (kunstmatig) en is je lijf nog warm. Toch is dat het moment waarop transplantatie artsen de vraag stellen aan de nabestaanden : “Hoe denkt u over orgaan donatie ? U kunt het leven van een ander redden door de organen van … af te staan, dan leeft … nog door in een ander..”
In de chaos en wanhoop van alles rondom de sterfte van een geliefde nemen mensen een beslissing. Vaak blijkt achteraf dat er veel schuldgevoelens zijn bij deze nabestaanden. Is er inbreuk gepleegd op het stervensproces ? Heeft de gestorvene/stervende geleden tijdens de uitname ? Het zijn vragen die niet meer beantwoord kunnen worden.
Waarom vullen zoveel mensen het donorcodicil niet in ondanks groots opgezette campagnes ? Ik denk dat de weerzin voor de ontheiliging van het lichaam, maakt dat mensen afhaken.Volgens Pim van Lommel en Renate Greinert zou iedereen op de hoogte gebracht moeten worden van het feit dat sterven een proces is wat enkele dagen in beslag neemt en niet enkele uren zoals wordt gedacht. Ook is het heel vreemd dat bij de “overledene” die hersendood is en dus nog warm narcose wordt toegediend voorafgaand aan de uitname. Waarom zou je iemand die ‘dood’ is onder narcose moeten brengen? De enige optie, volgens hen, voor zieken en wachtenden op de Eurotransplant lijst is accepteren dat het leven vergankelijk is, want zo vragen zij zich af, is het leven van een zieke/ potentiële ontvanger meer waard dan die van degene die sterft, de potentiële donor ?
En dus staat op mijn donorcodicil nog steeds optie 2 aangevinkt; nee, ik wil geen donor zijn na mijn overlijden. Hoe kun je dan toch een ander vragen zijn of haar nier aan jou te doneren ? Doneren is het synoniem van geven, schenken, aanreiken, een gunst of weldaad verlenen volgens de dikke van Dale. Doneren, geven kun je op vele verschillende manieren doen. Geven is een daad van liefde ten opzichte van je medemens en zou altijd onvoorwaardelijk moeten zijn. Toch blijft het een dit dilemma. Moet het inderdaad oog om oog, tand om tand, orgaan om orgaan zijn of mag je het begrip doneren ruimer zien ? Ik heb mijn dilemma voorgelegd aan een nierpatiente en zij was van mening dat het zo zwart wit niet hoeft te zijn. Zij heeft een nier ontvangen van een overleden jongen van 18 jaar en is er zielsblij mee maar zij vind niet dat zij nu eenzelfde geschenk zou moeten doorgeven aan een ander. Je kunt de mensheid op meerdere manieren dienen.
Dan nog blijft de vraag, mag ik een ander zomaar om een nier vragen ? Kan ik dat ethisch gezien maken ? Moet ik niet eerst alle mogelijkheden tot eventuele zelfgenezing bekijken en doorleven ?
REMEMBER your first kiss? Experiments in mice suggest that patterns of chemical “caps” on our DNA may be responsible for preserving such memories.
http://www.newscientist.com/article/mg20026845.000-memories-may-be-stored-on-your-dna.html
Ik heb begrepen dat ELKE cel van het menselijk lichaam ALLE informatie èn geheugen bevat van jezelf. (dit is te lezen in wetenschappelijke lectuur, bij interesse kan ik desgewenst een e-book hierover opsturen).
Het bovenstaande verhaal verbaast mij dus niet helemaal..
Vr gr Arie
(www.reconnectieve-healing.nl)
voor mezelf sprekend pas ik ervoor om iets van een ander te krijgen (en te geven) en dat heb ik mijn naasten ook duidelijk gemaakt en toevallig was het ditzelfde verhaal wat me lang terug de aanzet gaf om hier es over na te denken
maar toch kan ik me voorstellen dat met liefde gegeven organen best zou kunnen maar of dat wenselijk is is weer een 2de, gewoon accepteren dat het zo is lijkt me een groot deel van de zielservaring en vaak zelfs een gekozen ervaring op dat niveau, het is het ego dat er problemen mee heeft lijkt me om los te laten
Mooi artikel!
Ik zal absoluut geen organen afgeven na mijn dood. En heb zo ook mijn codicil ingevuld.
IK wil ook nooit een orgaan of welk onderdeel dan ook van een ander mens. Ik geloof dat je leven je gegeven is en als het eerder stopt dan dat van een ander dan reis je gewoon verder.
De manier waarop een mens sterft vind ik veel kwalijker. Daar moet meer aan gedaan worden om onnodig lijden te voorkomen. De reden waarom en waardoor doet er voor mij niet zo toe. Ouders worden overgehaald om hun te vroeg verloren kinderen in aanmerking te laten komen als donor. Ik vindt dat ziek. Ik kan er niks aandoen. Maar sta maar eens in het ziekenhuis aan het sterfbed van je kind. En dan wordt er een beroep op je hart gedaan om een ander kind te redden. Ook dat had ik van begin af aan voor mezelf besloten. Niet van mijn kind. Dat klinkt misschien hard maar ik zou zelf wel mijn leven geven voormijn eigen kind, tot de laatste adem toe. Dan kun je dus je kind niet aan artsen overlaten die het respect voor een pas overleden kind uitschakelen. En als je dan leest over een narcose bij hersendood eer de organen worden verwijdert. Dan gaan bij mij de haren allemaal overeind staan. Pure horror.
@ selene Ik vind dat je volkomen gelijk hebt.
Wat ik nog wel graag verduidelijkt zou willen zien is het volgende . Waarom ,met welk doel wordt bij een hersendode een narcose toegedient, voor het oogsten van de organen voor transplantatie. Ook vraag ik me af in hoeverre dat de kwaliteit van de geoogste organen nadelig beinvloed ,Wie o wie kan dit verduidelijken?
Marcel, ik heb Pim van Lommel gevraagd om een reactie op deze narcose-behandeling van ‘overledenen’..!
~~~~~~~~~~~~~~
“Beste Guido,
Algemene anesthesie wordt gegeven aan de ‘officieel dood verklaarde’ donor omdat er heftige reacties worden gezien in het lichaam van de ‘dode’ patient tijdens de uitname van organen. De enige verklaring is dat een hersendode patiënt gewoon nog niet dood is……. Zie mijn boek, waarin ik dit uitvoerig beschrijf in mijn alinea’s over orgaandonatie in een van de laatste hoofdstukken.
In liefde en vrede,
Pim”
~~~~~~~~~~~~~~
Ik was hiervan niet op de hoogte en vindt het een erg schokkend verhaal!! Alsof de ‘Ziel’ voelt en ‘weet’ wat er gebeurt, in mijn optiek. In een laatste poging de ‘aanslag’ op zijn ‘Ziele-levenservaringsenergie’ wil voorkomen..
@ guido bedankt ,schokkend hoor en imo zeker geen stuiptrekkingen van het lichaam an sich. Dit geeft toch zeker te denken ,en zou ook medici moeten laten nadenken over deze organenoogst. Ik was al geen donor meer ( ben het heel lang geweest) maar zal het nu een ieder afraden ooit te worden.
De -in mijn ogen- ‘smerigheid’ zit hem natuurlijk in de verklaring van artsen. Of zoals Van Lommel het noemt: ‘de ‘officieel dood verklaarde’ donor’..!!
Opnieuw dus een tegengesteld belang voor artsen..!
Hoe sneller ze iemand ‘dood’ verklaren, des te eerder mag je erin snijden.
Ik hoop toch werkelijk dat er geen financiële belangen op het spel staan bij het verstrekken of verkrijgen van donor-organen…!!
http://www.youtube.com/watch?v=pFWsqCVjkVQ
Uiteraard liep ik al lang met deze gedachten wel of niet doneren.
Als spiritueel medemens zou je niet mogen twijfelen om liefdevol voor een ander te beslissen in die zijn voordeel, maar……..
Waarom er twijfels waren en zijn heb ik omschreven op mijn Yves evenals deze link er bij geplaatst op een blog zodat er meerdere kennis kunnen nemen van dit artikel.
Het is van essentieel belang dat mensen op de hoogte worden gebracht van dingen die niet natuurlijk zijn of niet biologisch voorgeprogrammeerd dus onnatuurlijk.
Liefs Giorly
De enige vorm van transplantatie die ik voor mij zelf oké vind, is de vrijwillige en bewust gekozen transplantatie van een levende die ik heel goed ken. Een nier zou dan aanvaardbaar zijn.
Zelf kan ik in aanmerking komen voor een levertransplantatie maar op grond van mijn eigen gevoel en intuitie, o.a. bevestigd wat er in bovenstaande reacties staat, heb ik dit geweigerd.
Persoonlijk wil ik niet meewerken aan dit ‘geven en nemen’. Daarom alleen van levenden met bewuste wederzijdse instemming.
Wat mij zorgen, baart is dat de verantwoording voor je gezondheid steeds meer uit handen word genomen door zulke campagnes. Het klinkt als ” u mag gerust uw longen wegroken”
Door deze campagne zorgen wij ervoor dat er genoeg nieuwe longen straks in de orgaanwinkel hangt.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Als je organen gratis kunt krijgen waarom zou je moeite doen om je leef en voedingsstijl onder de loep te nemen. Zo kan de massa productie ook voortleven.
Wat ik mij afvraag is of zulke operaties ook gratis zijn? Dan bedoel ik ermee of het betreffende ziekenhuis niets declareert bij de Ziekenfonds van de ontvangende? Of ze dat allemaal doen om hun medemens te helpen? Of toch niet!
Wij zielen gaan naar de aarde om te incarneren en kiezen daarvoor onze ouders uit en omgeving en vrienden en familie om al je dualiteiten die niet in balance zijn liefdevol om te zetten.
Elke cel heeft geheugen en hoort specifiek bij jou en je lichaam.
Alle ziekten en aandoeningen hebben een psychologische achtergrond, zie het boek van Christiane beerlandt dat heet, De sleutel tot zelf-bevrijding.
Wij kunnen het beste eerst gaan kijken naar onze klachten en dan kijken waar deze vandaan komen.
Je zal dan verbaast staan dat het allemaal zelf is gecreerd, bewust of onbewust.
Door toch een deel te nemen van een lichaam dat niet van jou behoort speel je eigenlijk voor god en verander je je eigen pad en dat van een ander, want het lichaamsdeel dat je hebt afgestaan dat moet eerst weer overleden zijn wil je helemaal weer energetisch compleet zijn, zonder dat deel kan je niet eens incarneren.
Omdat dit deel bij je bewustzijn hoort en je blauwdruk.
En het klopt geheel dat je lichaam eigenlijk een week nodig heeft om over te gaan, overleden of overlijden.(over het lijden heen)terug te gaan naar het Licht, het Al.
Maar als mensen toch voor deze manier kiezen dan is het geheel hun keuze en deze is niet goed of fout, maar het gaat om de ervaring die telt.
Als iemand deze keuze heeft gemaakt zal hij deze in een volgend leven niet meer maken omdat hij dan geleerd heeft van de ervaring.
Als het hart een geheugen zou hebben….(even buiten transplantatie en donorschap om).
‘Hart hebben ergens voor..’ Wordt daar eigenlijk niet mee bedoeld dat je jezelf vereenzelvigd mét…. met het lijden van die ander? Fysiek je hart schenken of je nier schenken is naar mijn mening de ultieme vorm van vereenzelviging, maar ook een krampachtige poging om het stervende maar voort te laten bestaan. Ik vind organen schenken geen daad van liefde. Zo’n daad, op het moment dat je je hart of nier weggeeft is niet vanuit egoïsme gedreven, dat snap ik ook wel.
Jouw tijd, of de tijd van die ander, zat er door welke oorzaak dan ook, door niet ingrijpen simpelweg op.
De hang naar het leven en de hang naar het voortleven van je dierbaren is sterk. Vanuit de illusie geredeneerd dat het verlengde leven van die ander dan dusdanig significant zou zijn en dat jij door je besluit hebt kunnen bijdragen aan de verlenging van dit leven, maakt dit je een goed mens?
Je hart binnen je eigen leven schenken aan anderen, je hart laten zien. Dit is de ultieme vorm van transplantatie. Waarom zoeken we dan die vervangende ultieme daad in het fysieke. Waarom zoeken we hier naar? Waarom wordt het als bijna immoreel gezien om niet je hart na je dood af te staan… wellicht omdat we nooit naar ons hart hebben geleefd.
Ik weet niet of het toeval is dat dit topic opnieuw geplaatst wordt maar het is op zich wel héél actueel
Volgens mij heeft er ook op WTK wel eens een artikel gestaan over het gevaar van het afgeven van dna, aangezien gebleken is dat dit altijd met je verbonden blijft en het zeer waarschijnlijk mogelijk is om jouw dna m.b.v. het opgeslagen dna op afstand te beïnvloeden.
Nu hoor ik tot mijn verbijstering (of eigenlijk niet, het past weer perfect in de duistere plannetjes) dat iedere Nederlander voortaan verplicht kan worden dna af te staan
Voor de duidelijkheid: het gaat hier dus om grootschalige buurtonderzoeken en niet om specifieke verdachten, zodanig dat ze binnen 10 jaar heel Nederland in de database kunnen hebben.
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Binnenland/article/detail/577056/2011/04/06/Kamer-voor-verplicht-DNA-onderzoek.dhtml
Er wordt dan wel beloofd dat het dna na het onderzoek vernietigd wordt…kennelijk denken die ratten in Den Haag (die ons, om maar eens wat te noemen, elke dag laten platspuiten met chemtrails en zo langzamerhand als enige in Nederland nog durven te doen alsof ze deze chemtrails niet zien) dat wij ze nog geloven.
Het wordt hoe langer hoe duidelijker dat Den Haag onze vijand is en ze zijn bezig hun hand ernstig te overspelen.
Aan Den Haag:
Ik sterf liever dan dat ik jullie Satanisten de broncode van mijn wezen, mogelijk zelfs de sleutel tot mijn ziel zal geven.
Als er gedacht wordt dat je mij dan maar zonder gevolgen een jaartje vast kunt zetten ivm weigeren tot afstaan van mijn dna, dan vergissen jullie je ook daarin deerlijk.
Als de bom straks barst moeten jullie (stuk voor stuk) niet denken dat jullie wegkomen met ‘Sorry, wir haben es nicht gewusst’.
In aansluiting op dit artikel en ter verduidelijking: ze kunnen dus na jouw dood cellen met jouw dna tot het einde der tijden ‘in leven’ houden, met wie weet wat voor gevolgen voor jou en je ziel..
Sterker nog: ze zouden je zelfs kunnen klonen!!
Wattenstaafie zo denk ik er ook over maar soms twijfel ik ook zeker na deze verhalen.
Denk eigenlijk ook dat we op de wereld komen met een doel en een zekerheid dat we ook moeten sterven maar als er dan ingegrepen gaat worden d.m.v. zo een operatie weet ik ook niet of dat goed is ! Want je komt op de wereld met een programma en als je programma moet stoppen omdat dat zo is beslist boven op je wolkje mag je er dan verandering in brengen ????? Nou weet ik het helemaal niet meer !
Vanaf mijn 15e jaar ben ik al donor. Ik moet zeggen dat ik nu door dit artikel danig aan het twijfelen wordt gebracht. Het boek van Pim van Lommel heb ik gelezen en zelfs toen drong het nog niet tot me door dat een overledene wat langer de tijd nodig heeft om zijn aardse bestaan los te laten.
Maar als het DNA afstaan er werkelijk doorheen komt en ik besluit om geen donor meer te zijn, welke consequenties heeft dan dan? Dan alsnog kan ik niet rustig overgaan!
Ik weet het even niet meer, misschien gaat het hier het gezegde op “komt tijd, komt raad”
Al jaren geleden las ik over orgaandonatie in een artikel van Marieke de Vrij.
Het is zo sympathiek om anderen je lichaam te gunnen als het dood is.
Maar wat is de dood werkelijk?
Ik heb daar meer over gelezen bij Rudolf Steiner.
En bij Pim van Lommel.
Voor mezelf ben ik erg terughoudend wat betreft orgaan donatie.
Ik wil ook geen orgaan van een ander.
Een nieuw lichaam lijkt mij een betere optie.
Maar tegen orgaandonatie ben ik niet.
Er zijn levens mee gered en dat is ook heel mooi.
De discussie kan niet zwart/wit zijn.
Dank voor je bijdrage ‘ipaasse’! Het bizarre is dat JUIST door orgaandonatie je wél moet kiezen; er is geen tussenweg..! En zoals je zegt ben je tégen orgaandonatie. Maar wat ik niet lees, is WAAROM…! Dat stukje staat helemaal bij het intro. Waarom zijn zoveel mensen ONBEWUST tégen en kunnen ze dit tóch niet onder woorden brengen.
De informatie die via Marieke de Vrij wordt vrijgegeven, toont haarfijn aan WAAROM je het niet zou moeten doen. Maar iedereen is vrij in zijn keuze. Het zou dan natuurlijk wel fijn zijn dat we allemaal GOED EN VOLLEDIG geïnformeerd zouden zijn, nietwaar?
Ook over de voorbeelden over hoe het mis kan gaan MET orgaandonatie, het bewijs wat organen DOEN aan geheugenopslag, tijdens iemands leven zijn er genoeg. Ze worden echter niet naar voren gehaald om het zogenaamde ‘officiële debat’ niet te bezoedelen, terwijl het nou JUIST om dit facet gáát..!!
Alleen zou de wetenschap dan moeten toegeven dat er leven is ná de dood. En tja, da’s een brug té ver. Alle BDE -Bijna Dood Ervaringen dan ook maar meteen op een hoop gooiend.
Ik raad je aan ook andere artikelen te gaan lezen over orgaandonatie. Een ervan vind je HIER . En hoe vind je het voorbeeld hierboven, over het Arabische meisje dat plotseling vraagt om een ‘joods’ snoepje, dat ze nog nooit in haar leven heeft gegeten..!!
Na het lezen van het boek van Pim van Lommel besloot ik – vooralsnog – mijn toestemming voor donatie in te trekken. Ik had eerder en elders ook al sprekende voorbeelden gelezen van geheugentransplantatie. Bovengenoemde voorbeelden sterken mij nog meer, om in mijn omgeving grote vraagtekens te plaatsen als het gaat over orgaandonatie.
Dan nog blijft de vraag, mag ik een ander zomaar om een nier vragen ? Kan ik dat ethisch gezien maken ? Moet ik niet eerst alle mogelijkheden tot eventuele zelfgenezing bekijken en doorleven ?
De laatste vraag is natuurlijk een gegeven waar iedereen zich aan zou moeten overgeven. Vraag 1 en 2 zijn erg simpel in mijn optiek. Ja, je mag namelijk ALLES vragen zolang je er maar rekening mee houd dat de gevraagde een antwoord geeft waar jij het niet mee eens bent of het antwoord niet prettig vindt. En ook ja, je kunt dat etisch gezien maken omdat de mensen er nu eenmaal diverse etische principes op na houden die jij aan de buitenkant niet kunt zien en je daardoor terug voert naar vraag 1.
Dit gezegd hebbende, geloof ik wel in de hypothese dat alle cellen in het lichaam een soort van geheugen bevatten en dat dus mee “lift” naar de donorontvanger. Maar ondanks dit gegeven ben ik nog steeds blij met de optie JA die ik heb aangegeven op mijn donorcodicil. Het feit dat het een organisch iets is wat ik niet meer nodig heb, is voor mij doorslaggevend. Alsmede het feit dat ik er meerdere mensen een langer/beter leven mee kan geven.
Ergo, het is en blijft een persoonlijke keuzen ondanks het gegeven of je nu wel of niet in organisch geheugen geloofd.
Naar mijn idee is het idealistisch om te veronderstellen dat het iets organisch is..! Als je zelf ervan overtuigd bent dat er een energetische kant aan een orgaan zit, behalve die fysieke kant van het orgaan, dan kun je die twee toch niet lossnijden, zoals anatomische wél gebeurt..!?
Je scheidt lichaam en geest, terwijl het lichaam nog leeft. Het heeft geen bal te maken met ethische principes. Het is bijna gewoon pure energetische anatomie. Van een soort waar het gezegde bij hoort:
We zijn geen menselijke lichamen die een spirituele ervaring hebben,
We zijn spirituele wezens die een lichamelijke ervaring hebben.
Een computer kun je toch ook maar niet zo de RAM-gaan verplaatsen naar een andere computer…? Ik raad je aan Asghard om de DVD te bestellen van Pim van Lommel: ‘Eindeloos Bewustzijn’.
Natuurlijk kan ik dat wel. Mijn energetische kant gaat verder en zal reincarneren zoals ook mijn organisme verder gaat en terug zal vloeien naar de aarde. En in dit geval eerst naar andere mensen. Wat de computer betrefd. Ik bouw continu aan mijn computer en dus ook plaats ik mijn RAM in een andere computer als ik daar aan toe ben. Als ik alleen een nieuw moederbord nodig heb, koop ik niet een hele computer. Maar waarschijnlijk refereer jij met RAM naar het gebruikersgeheugen van het systeem. En ja, als dat over te hevelen is, zou ik dat ook doen. Er is een tijd van komen en gaan, zowel fysiek als energetisch in deze realiteit. En aangezien we allemaal verbonden zijn met elkaar, kan ik nooit iets missen als ik het aan een ander geef. Maar dat is mijn persoonlijke visie.
Ik kan je aanraden als je er meer van wilt weten, eens naar het werk van Marieke de Vrij te kijken over orgaandonatie. Heb zelf 5 jaar in het bestuur van de stichting gezeten, die haar werk ondersteunt.
Dit inleidinkje schreef ik bij een klein boekje over orgaandonatie van haar (en haar onstoffelijke begeleiders’) hand(en)..
“Waarom is er zoveel verborgen of onbewust verzet tegen orgaandonatie? Zou het nu écht zo zijn dat wij, bij wijze van spreken, te lui zijn om een orgaandonatiekaartje in te vullen? Of dat we misschien bang zijn, dat we na de dood tóch nog de pijn zullen voelen van het verwijderen van onze organen? Of is het misschien gewoon een éng idee. Maar waarom is er eigenlijk nooit onderzoek gedaan naar deze oorzaken en de achtergronden van dit stille ‘verzet’ of protest tegen orgaandonatie..? Waarom heeft dit fenomeen alleen maar luide, overigens zeer goed bedoelende, voorstanders. Zo lijkt het althans.
Zou het niet zo kunnen zijn de stilte in dit opzicht veelsprekender is dan de ‘logische’ voordelen van donatie. Kan het zijn dat er onderbelichte achtergronden achter dit fenomeen schuil gaan bij IEDER mens? Achtergronden die we mogelijk zouden kunnen duiden als ‘onbewuste gevoelens van afkeuring’? Gevoelens die wellicht ieder mens met zich meedraagt die op voorhand geen klakkeloze voorstander is van orgaandonatie?” HIER vind je een pdf over dit verhaal, dat verscheen in het tijdschrift ‘De DURA’ van de Ned. Ver. voor Cranio Sacraaltherapeuten.
“EN AANGEZIEN WE ALLEMAAL MET ELKAAR VERBONDEN ZIJN, KAN IK NOOIT IETS MISSEN ALS IK IETS AAN EEN ANDER GEEF.” dit is toch een prachtige visie, waar niets aan toe te voegen is!!
Hartegroet Alice
Nou weet ik dat over het algemeen mummies ‘ingewikkeld’ zijn, maar ik vind dit ook een ‘ingewikkelde’ tekst hoor Alice.. Wel grappig.
@Ja, sorry Guido, dit is te tekst waar Asghard mee eindigt in 17.2
Het is allemaal samen te vatten in eigen domein en al dan niet grensoverschrijdend gedrag. Meer is het niet. We zijn allemaal 1 geheel en we hebben onze unieke zend/ontvangst apparatuur. Geen enkele extrinsieke beinvloeder hoeft dat domein op (w)elke manier dan ook te overschrijden. Sterker, elke overschrijding ontneemt de eigenheid een stuk van zijn eigen potentie.
2012
Een openbarend seiz(o)en: om te seizen en te zoenen !
GEEN DONOR DUS IK DENK AAN MEZELF EN HEB GEEN ENE MOER TE MAKEN MWET EEN ANDER ZIJN ZIEKTE. STEL DAT JE GEDONEERDE ORGANEN AAN EEN KLOOTZAK WORDEN GEGEVEN (AAN KIN JUNG OEN OF Z ???). OF DAT ER MEE GEHANDELD WORDT ? BEN GESTIOPT MET HET STREVEN NAAR WERELDVERBETERAAR TE ZIJN BAH BAH BAH !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!111
3.69 euro voor je capslockbutton , misschien dat een zwaar uirgeputte dame van lichte zeden nog een cardiotransplant nodig heeft , kom je toch nog aan je trekken . 🙂
D’r was toch een ‘Shift’ gaande??! anno 2012…
Een ‘Shift’ van een blote reet in een stapel oliebollen als eerste teken doet mij deugd 🙂
Dat is nou een echt gepoederde opmerking van het jaar, proficiat!!!
5 stralende sterretjes inplaats van 1 bruine 🙂
Tjakka die zit hijssz leuk, ze noemen hem niet voor niets Comic Paul!!
Always look on the bright side of life (niet dat dat mij Altijd nou zo goed lukt maar dat hadden jullie al wel eerder in de gaten, oeps weer een verraderlijk gat in het Universum, niet alleen een Hollow Vrouw Holle Aarde, het is een bruine dwerg en een Zwart Gat en ze zeggen dat ze elkaar niet zoveel ontwijken in geometrie maar dat de ene de Toegang geeft tot de Uitgang Exit en de andere is het Lievelingetje, de Baby, omdat het de UItgang is naar boven, naar de Voedster, een scheet van een kereltje op weg naar de echte versie van de fopspeen, en dat geeft dan weer Spleen (WEltschmerz)..
Als ik nou slim was een baccalaureus in de bizz niss dan zouk een Kerk kunnen beginnen die de Spleen Speen Society zou kunnen heten, in de hoop dat er nog slapende Voedsters zijn die mij nog eens op latere leeftijd aan de borst willen drukken en vooral koesteren, als het zo door gaat krijg je het nog druk Lianne, zo simpel kan het wezen zo simpel kan het zijn..
Maar toch onze complimenten Paul dat jij dat zomaar doet en dusz durft, ik ben precies het tegenovergestelde, elk rimpeltje en pukkeltje en glooiinkje en hobbeltje herbergt voor mij een kostbaar Verhaal in zichzelf (gekeerd), dat kan ik niet zomaar op die manier prijs geven, en mijn hollow back dark side van mijn maantje mocht en mag er altijd wel wezen maar juist daarom, dat gooi ik niet te grabbel, niet dat dat een deugd an sich op zichzelf op isz, maar dat is hoe het isz voor mij dan..
Laten wij niet vroegtijdig op onze bewierookte te overspannen smachtende Lauweren gaan rusten aleer het tijd is voor voorbarige conclusies, het is een Open-Baring zouden Mirakel en Dick zeggen… (god i luvvv haar, ga een standbeeld aanvragen bij Flint rollende Steen Imke, ons bezig bijtje, niet dralen treuzelen treuren teuten tetteren maar Poetsen met die handjes, maar dat gaat zo moeilijk op een Appel Aye Aye Patje pleuritis plank voor je kop, die schuif slider sleet niet lekker aan de wijsvinger en de filmpjes doen het niet omdat malle eppie achter de toonbank er geen tijd voor had, de demon stratie van het geheel alvorens tot harde aankoop over te gaan, dat is dan 750 Euriesz mevrouwtje ex by the way en geen papiertje voor een verjaardag want daar is geen tijd meer voor tegensweurdig..
Monty Python – Always Look on the Bright Side of Life
http://www.youtube.com/watch?v=jHPOzQzk9Qo
Quote:
” ‘Mombakkes’ van de Vlaamse schrijver Do van Ranst is een boek waar je niet vrolijk van wordt, maar wél blij! Van het verhaal word je niet vrolijk, van de manier waarop het is geschreven word je blij. Ik tenminste wel. Het is namelijk een uitstekend geschreven sombere familiegeschiedenis. (Het boek ziet er trouwens prachtig uit, maar dit terzijde.)
Eerst iets over het verhaal, het aangrijpende verhaal over maskers, gemaskerden en verborgen waarheden. Het is Vastenavond 1972. Een huis in een Vlaams dorp. Gemaskerde ‘gekken’ trekken voorbij. Vier van hen zullen binnenkomen om de bewoners te sarren en te bespotten. Pas als wordt geraden wie er achter de maskers schuil gaan is dat plaagspel voorbij. Zo gaat het altijd op Vastenavond. Welke gekken komen er dit jaar op bezoek? ”
http://www.leesfeest.nl/node/1456
Quote:
” Spleen (Nederlands: miltzucht) is de Engelse benaming voor de milt en wordt, met name in de literatuur, gebruikt om een depressieve gemoedstoestand mee aan te duiden die minder ernstig is dan het lijkt. Vaak wordt het woord op zijn Nederlands uitgesproken.
Het komt neer op het zich “lekker droevig” voelen of niet goed raad met zich weten. De teksten die vanuit deze toestand zijn geschreven worden ook wel spleen genoemd. De Franse Romantische schrijver Charles Baudelaire heeft dit woord in de 19e eeuw populair gemaakt met zijn gedichten Spleen I, II, III en IV. “Spleen” toont aan wat de Romantiek eigenlijk inhield.
Spleen
Ik zit mij voor het vensterglas onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.
toegeschreven aan Godfried Bomans ”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Spleen
Natuurlijk, we hebben deze al eens gezien, sommige media heer anu die in de hemelen zijt en op de gladde aarde, ale, alie met z’n grote bek maar ondertussen erwt ussen, blijf er niet tussen hangen, sommige contributies ontwikkelen zich tot monumenten, meubilair zo men wilt, dat je flikker je niet zomaar het raam uit, je gaat je er aan hechten, die kont akt lijm met meer dan 2 componenten, een Ode aan de vroegtijdige jolijterige dementen;
en bij bizz niss baccalaureaten met Laurier en Bladeren hoort Herhaling, leve de Repeat Kontakt knop, nog een keer nog een keer nog een keer, aaaah kom op héééh… (zwaar onderschat en ten onrechte gekleineerd op latere leeftijd dan wel te verstaan zo als het nog al eens gaat onder het valse mombakkes van opgroeien en gecoupeerde gecamoufleerde gesouffleerde ingefluisterde opgedroogde wasDom..
Jiskefet – Heeren van De Bruyne Ster – Rede van Guadeloupe
http://www.youtube.com/watch?v=d-6l113CxuM
Tijd om het parallelle lelle bellerige Universum van de tip van de week van Paul van een paar dagen terug eens nader nederiger te gaan bekijken;
Parallel Universes – BBC Horizon
http://www.youtube.com/watch?v=eFrcw62Sh-8#
Ochtendgloren Dawnie Pawnie lekker schalks schaakstuk doe niet zo flauw alsof je er niet bent, met je Made in heaven Liefje glashard ontkennend dus bekennend, de Vriend Holi hollie day Inn van Imke doet ook stilletjes mee hol laah en die jeeeh, DJ’s zijn UIitt volgens de TeleHaan van VAagdaag.. kan me niks schelen..
Quote:
” Iedereen lijkt geobsedeerd door X, behalve Belle, die gewoon viool wil spelen. Haar grootste droom is om ooit aan het conservatorium haar kunsten te vertonen. Belle vertrekt uit haar dorp, om in de stad haar droom na te leven. Hier komt ze er achter dat X een positieve invloed heeft op haar vioolspel en realiseert ze zich dat ze de audities nooit zal halen zonder seksuele opwinding. ”
http://www.moviemeter.nl/film/64924
Horus Hoe Ray Hoe Ray Aye Aye Pattie Bral Bard Sir, het is een Hollie Hooolie dAy
Boney M Hooray! Hooray!
http://www.youtube.com/watch?v=uJkrA6DtDgQ
Jouw en Onze onzinnige gelauwerde gekoesterde reddende zeer populaire afgod zijn we op het spoor Ochtendgloren Dawnie!!
Vele vooraanstaande vege vegetarisch voortvluchtige snel verdampende vaporeusze vluchtende vliedende Vleermuizen nog voor de haan 3 maal gekraaid heeft..
The Psychology Of The Dark Knight: Batman Unmasked
http://www.youtube.com/watch?v=nGJXF3uJuXI
Quote:
” Een vigilante is iemand die het normale rechtssysteem van een land negeert en zelf het recht in eigen hand neemt. De reden hiertoe kan sterk verschillen. In de loop van de geschiedenis zijn verschillende groepen mensen en individuen als vigilantes bestempeld. Vigilantes komen ook veelvuldig voor in de media zoals films en boeken. Hierin spelen ze vaak een romantisch geïdealiseerde heldenrol.
De term vigilante is Spaans en Portugees voor “wachtpost” of “wachter”, afgeleid van het Latijnse woord “vigilans”. De term werd voor het eerst geïntroduceerd in het Engels vanuit het noordoosten van de Verenigde Staten.
Vigilantisme wordt gezien als een misdaad in veel landen, vooral daar het soms crimineel gedrag uitlokt bij de vigilantes in kwestie. Vigilantes bestaan al eeuwenlang, zelfs al voor het woord vigilante officieel werd geïntroduceerd. In veel legendes en volksverhalen komen bijvoorbeeld vigilantes voor. Een bekend voorbeeld hiervan is Robin Hood.
De motivatie van vigilantes is vaak dat men het lokale rechtssysteem niet goed genoeg of te laks vindt. Een andere reden is een persoonlijke ervaring. Sommige vigilantes keren zich specifiek tegen bepaalde overheidsinstellingen. ”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vigilante
Quote:
” synonymes de VAPOREUSE
vaporeux (adj.)
transparent, brumeux (figuré), diffus (littéraire), flou (figuré), nébuleux (figuré), nuageux (figuré), vaseux (figuré) vaporeux (nominal) aérien, ailé, brumeux, délicat, éthéré, fin, flottant, flou, fondu, fumeux, incertain, indéterminé, léger, mou, nébuleux, nuageux, obscur, transparent, vague, voilé ”
http://dictionnaire.sensagent.com/vaporeuse/fr-fr/
” All Creatures Feel Fear, Especially the Scary Ones ”
alle beestjes zijn bang, vooral de engste enge beestjes..
kleine nachtelijke overdenking van me myself and me, is ‘Schoonheid’ een equivalent gelijksoortig aether aequilibrium equilibrium optelsom mengseltje recept brouwseltje van een phi harmonische samenstelling van iets minder naar het oppervlak neigende enge dan wel meertallige ronde lieve componenten?!
stukkie voor het moment dat Hij (the young boy) z’n ouders smeekt om het bioscoop theater te verlaten vanwege een sudderende sudden overspoelende vliedende vluchtende vleermuis angst anxiety golf (minuutje 4:40);
Quote:
” Anxiety (also called angst or worry) is a psychological and physiological state characterized by somatic, emotional, cognitive, and behavioral components. It is the displeasing feeling of fear and concern. The root meaning of the word anxiety is ’to vex or trouble’; in either presence or absence of psychological stress, anxiety can create feelings of fear, worry, uneasiness, and dread. Anxiety is considered to be a normal reaction to a stressor. It may help an individual to deal with a demanding situation by prompting them to cope with it. When anxiety becomes excessive, it may fall under the classification of an anxiety disorder. ”
http://en.wikipedia.org/wiki/Anxiety
Quote smitrolha 1 month ago :
” This song hurts me deeply…. she will never get back home. I’ll carry this weight a long time 🙁 ”
The Beatles – Golden Slumbers / Carry That Weight / The End / Her Majesty
http://www.youtube.com/watch?v=2qP4Ye15J0Y
deze site http://www.hersendood.org/
gaat helemaal over Orgaan donatie en werkelijk de moeite waard om te lezen.
NAAR AANLEIDING van bovenstaande artikel…..kan ik U dit vertellen :
Al 35 jaar beoefen ik de ASTROLOGIE ( en nou zullen sommigen zeggen…..pffff taboe..) MAAR HET IS WAAR WAT HIERBOVEN BEWEERD WORDT door sommige deskundigen !!
ELKE GOEDE ASTROLOOG ( tegenwoordig wordt een HOROSCOOP gemaakt met een nauwkeurigheid van 5 a 6 cijfers achter de komma !! EN IK HEB HET DUS NIET OVER DE ZOGENAAMDE HOROSCOPEN IN DAGBLADEN< want dat zijn GEEEEN horoscopen…!! )..dus
ELKE GOEDE ASTROLOOG kan U vertellen dat dit de waarheid is….
even een simpele uitleg : wanneer BIJVOORBEELD een ZWARE CRIMINEEL doodgeschoten
wordt tijdens het uitvoeren van zijn ~hobby ~….en deze man zou in bezit zijn van een DONORCODICIL, en je zou BIJVOORBEELD van deze man de NIEREN krijgen( venus, liefde voor zijn medemens ) of ….BIJVOORBEELD iemand krijgt van deze man een DUIM aangenaaid door de chirurg ( die duim die vele malen aan de trekker heeft gezeten van een wapen )of wat VAKER gebeurd zijn HART ( zon, het algemene karakter )……
DAN KAN IK U MET 100 % Z E K E R H E I D zeggen dat dit FOUT gaat bij degene die deze ONDERDELEN voor de rest van zijn leven gaat `ADOPTEREN ` van deze man…
DEZE ONDERDELEN, VAN DEZE MAN en deze man ZELF natuurlijk, zijn namelijk op een BEPAALD MOMENT GEBOREN, in een BEPAALDE PLAATS, op een BEPAALD TIJDSTP met BEPAALDE COoRDINATEN en dus MET BEPAALDE PLANEETSTANDEN die er toe bijgedragen hebben dat deze persoon BEHOORLIJK de verkeerde kant is op gegaan in zijn leven en daarbij OOK nog eens een heleboel mensen VERDRIET heeft aangedaan…..deze planeetstanden c.q.
ORGANEN leven dus WEL VERDER in DEGENE die deze GAAT ONTVANGEN OP DE OPERATIETAFEL !!
DEZE INFORMATIE HEEFT HET ZIEKENHUIS NIET !!!! EN OOK DE ONTVANGER VAN DEZE ORGANEN NIET !!……Het ziekenhuis is GEWOON BLIJ dat ze iets voor de ONTVANGER kunnen doen
en de ONTVANGER IS GEWOON BLIJ met zijn nieuwe HART of NIEREN……
Andersom kan natuurlijk OOK…..wat milder voorbeeld : JE hebt je hele leven NOOIT op vakantie gewild, je vond er niets aan…op een gegeven moment krijg je last van je lever… ( JUPITER, de lever, ..en buitenlandse reizen ) ….afijn U raadt het al
je krijgt van een OVERLEDEN PERSOON de lever getransplanteerd en deze persoon had een beroep BIJVOORBEELD, waarbij hij heel vaak in het buitenland moest zijn……
IK kan U met zekerheid vertellen dat de ONTVANGER, die vroeger altijd het liefste thuis was…..NA het herstel van de TRANSPLANTATIE, N O O I T meer thuis is en voortaan gaat reizen hahaha…..maar dit valt waarschijnlijk VEEL mensen NIET OP,
want de meeste mensen in je omgeving gaan niet DIEP, want dat is TABOE….zij zullen zeggen : och, onze HENK, hij neemt het er wel van, ZO BLIJ dat ie beter is, hij gaat voortaan overal naar toe, hij is nooit meer thuis…..
EN TEGEN AL HET GENEESKUNDIG PERSONEEL , zou ik willen zeggen :
…weet U de geschiedenis van een paar honderd jaar geleden nog ? Op geneeskundig gebied was het TOEN ZO, dat een arts OOK astroloog was ….en een astroloog was OOK arts !!! DE EED VAN HIPPOCRATES die bij mijn weten ELKE ARTS MOET AFLEGGEN ( …of is dat niet meer zo anno 2011 ???…)…..geeft aan dat GEEN ARTS een mens zal GENEZEN , ZONDER de kennis van de sterren…en ZONDER kennis van de sterren, zal GEEN mens GENEZEN….
DAAROM ben ik van mening dat ZEKER bij TRANSPLANTATIES, tussenkomst NODIG is van een ASTROLOOG….die KARAKTERKENNIS heeft van GEVER en ONTVANGER, dit is zeker mogelijk in die gevallen waarbij de TRANSPLANTATIE pas over 6 a 7 uren , of langer, plaatsvindt !…Bovendien kan in SPOEDGEVALLEN , of bij afwezigheid van dergelijke PERSONENKENNIS, altijd gebruik gemaakt worden van een UURHOEK !
ONZE welbekende KLASSIEKE-HOMOEOPATHEN vragen vaak WEL naar geb.tijd enz enz….
en de rest van de medische wereld heeft deze KOSTBARE KENNIS in de bomen gehangen
JAMMER…heel JAMMER…..Want `met je tijd meegaan ` betekent niet ….dat ALLES wat oud is….ook VERDOEMD is….het is juist BELANGRIJK om dat wat GOED is, mee te nemen naar de TOEKOMST !…..maar met de komst 100 jaar geleden van de oprukkende
FARMACEUTISCHE INDUSTRIE, bij welke mensen het ALLEEN maar om GELD gaat en NIET OM HET GENEZEN…..ontstond TOEN misschien het gezegde : "OPERATIE GESLAAGD, maar PATIENT overleden……." ????????????
Daarvoor daarom aldaar hebben ze de Spaanse Inquisitie uitgevonden die niemand verwacht maar opduikt daar waar je het niet zou verwachten..
De 4 Hoofd Wapens zijn kort samengevat, Angst en Overrompelende allesz overstrompelende Verr-Assing, rücksichtsloser efficiëntie en vooral blindelingse aanbidding van de Paus..
Isz Astrologie een zigeuner Kermis Act die in de kern heel erg echt werkt en kloppend te voorspellen en te duiden is naar een persoon, bedrijf of gebeurtenis, jah ik geLoof Loof Laurier Lauwer op de kop van Jut Je Zus IHS Jo Hannes Ceasar dat wel, wie zijn de ambachtelijke ingewijden en hoe kan die kennis die zogenaamd niet kan en niet bestaat worden doorgegeven naast intuïtie alleen?! Ik bedoel moet je er ook enorm paranormaal begaafd voor zijn?! Kun je er goed geldelijk rijk van worden, denk het wel, de koningen CEO’s hadden en hebben stiekum ALTIJD toch zo iemand naast hunner zijden zijde in Dienst gehad en nog toch?!
Kwade tongen beweren dat bijvoorbeeld meneer Adjiedj Bakas zich voor het klootjes volk voor doet als popie makkelijker te accepteren “trend watcher” maar voor machtige ingewijde insiders veel meer isz dan dat?!
Moet je het woord ‘Astrologie’ eens op een gerenommeerde Technische Universiteit laten vallen, dan word je gegarandeerd meteen afgeslacht, walgelijk maar waar anno 2011.. de dictatuur van de middelmaat..
Quote:
“Our 4 Weapons (of mass destruction) are Fear & Surprise, and Ruthless Efficiency and almost fanatical devotion to the Pope..”
The Spanish Inquisition
http://www.youtube.com/watch?v=Tym0MObFpTI
http://www.wanttoknow.nl/overige/heb-het-hart-eens-om-mijn-organen-te-verwijderen/
De taal spreken van de overledene waar je een orgaan van hebt gekregen, de smaak houden voor iets wat je daarvóór niet lekker vondt, angst om bij nat weer auto te rijden, wat je daarvóór niet had, etc. etc.
WAAROM wordt hier zo weinig aandacht aan besteed..? En WAAROM hebben mensen een NATUURLIJKE afkeer van donor zijn..! En zelfs van een donororgaan te ontvangen..!?
Ook hier is het weer ONEVENWICHTIG EN VOORAL EENZIJDIG onderzoek dat de klok slaat. Vooral de angst voor de dood, vertaalt in het maar-willen-blijven-leven, is de grote boosdoener.
En natuuuurlijk snap ik dat als je een kind hebt, dat je het graag wilt laten leven, met een orgaan van een ander (kind) ‘desnoods’.. Maar de essentie is dat de discussie NIET EVENWICHTIG gevoerd wordt en de ‘wetenschap’ hier weer volop steken laat vallen. ‘Niet volledig’ kan dus gewoon ook ‘volledig fout’ zijn..!
sorry, …nog wat vergeten….
Bij mensen die bloed afgeven, is iets soortgelijks waargenomen….
het is wetenschappelijk aangetoond, dat wanneer JOUW BUISJES BLOED in een laboratorium BEWERKT worden…..er een reactie waargenomen kan worden in JOUW LICHAAM
aan de andere kant van de stad BIJVOORBEELD wanneer je al thuis zit….
andersom is het ook zo….wanneer je hedenochtend bloed afgegeven hebt en er zou jou iets gebeuren vanmiddag ( ongeval….vechtpartij)…..dan reageert JOUW BLOED IN DIE BUISJES AAN DE ANDERE KANT VAN DE STAD IN DAT LABORATORIUM !!
EN dat is nou net het GEVAARLIJKE van de NAIEVITEIT van de ONWETENDE TABOE-BURGER
want de FARMACEUTISCHE INDUSTRIE `kan ` hier MISBRUIK van maken…zo is het op DIT moment REEDS al tientallen jaren mogelijk om mensen OP AFSTAND ZIEK te maken….ook wordt deze kennis `gebruikt `door het leger….die zijn hier zeer ver in, verder als de mensen DENKEN !!
Zelfde gebeurt, als je bloed aan iemand anders geeft…natuurlijk is dat een mooi gebaar….als het NODIG is, dan is het NODIG…..maar het is wel zo, dat met JOUW BLOED ( al is het maar een halve liter…) in iemand anders lichaam, bepaalde zaken parallel gaan lopen, voor een bepaalde tijd ( ik weet niet hoelang…) bijvoorbeeld
hoofdpijn, of misselijkheid, duizeligheid …( en je weet niet WAAROM, ….want je hebt NOOIT hoofdpijn…..!? )
ER IS MEEEEER TUSSEN HEMEL en AARDE ! en astrologen WETEN dat !
dit is conform de in en uit de voor ons bekende 3d dimensie hoppende bi-lokatie en dusz bi-tijd atomen (Monaden, Gottfried Wilhelm Leibniz) zoals die besproken worden in de Documentaire tip van de week van Paul;
Parallel Universes – BBC Horizon
http://www.youtube.com/watch?v=eFrcw62Sh-8#
parallelle universums, en ook serendipity heeft daar mee te maken volgens mij..
ze nemen niet voor niets altijd graag Bloed af van Slacht Offers in satanische sekten, en ook het recent verplicht Bloed en DNA moeten afstaan aan de rOverheid Staat, al bij de geboorte, is op z’n minst dubbelzinnig bedenkelijk in die zin..
Quote:
” serendipity is het Engelse woord voor Serendipiteit, wat betekent het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Het woord werd geïntroduceerd in het Engels door Horace Walpole in de 18e eeuw, in een brief waarin hij het had over een verhaal dat hij had gelezen, het Perzische sprookje De drie prinsen van Serendip (Serendip is een oude Perzische naam voor Sri Lanka). Het verhaal is eigenlijk niet zo’n goed voorbeeld van wat we nu onder serendipiteit verstaan: het is eerder een voorbeeld van inductie. In die context verwijst serendipiteit naar het vermogen van een alerte geest om uit toevalligheden conclusies te trekken. Anders gezegd: slimme, voorbereide mensen zijn beter in staat om daadwerkelijk ontdekkingen te doen aan de hand van het toeval. ”
Höllenleben – Der Kampf der Opfer Teil 1 – Eine multiple Persönlichkeit auf Spurensuche
http://www.youtube.com/watch?v=zCFXRNanSvQ
Ik zou hier graag meer over willen lezen. Heb je een linkje voor mij?
Mijn goedbedoelende ik wilt wel bloed doneren, maar iets in mij heeft dit altijd tegengehouden. Wat hierboven verteld wordt zou wel ’s de waarheid kunnen zijn.
Dat het hart – en dus ook het lichaam – wéét is al meermaals verteld. Ook Greg Braden schreef hierover. Recent onderzoek heeft aangetoond dat de hartspier evenveel hersencellen telt dan de hersenen en dat het (vaak vooraf) weten éérst in het hart gebeurt en dan via elektrische impulsen naar de hersenen doorgeseind wordt.
Elke cel in het lichaam is bezield door het menselijke multidimensionale wezen en draagt al diens kenmerken.
Ik kan het niet helpen maar ik vermoed dat bloed- en orgaandonaties kaderen in de perverse plannen van het duister om het menselijk lichaam te onteren en de ziel in verwarring te brengen. Je krijgt in feite een cocktail van verschillende identiteiten. Wie is dan, ook op astraal vlak, nog wie ?
Ik had dit allemaal nog niet gelezen toen ik daarnet heb gereageerd bij “Chavez”.
Het sluit hier wel bij aan.
Ik heb nog nooit een codicil met ja ingevuld. Ik ben er altijd zolang ik me herinner tegen geweest. Toen wist ik nog niet eens echt waarom. Nu een lange tijd wel.
Een paar jaar geleden toen ik nog in de zorg werkte kwam dit onderwerp een keer tijdens werkoverleg ter sprake. Toen ik mijn mening daar over zei kreeg ik verontwaardigde en ongelovige reacties. En men wilde over het algemeen niet accepteren dat ik zelf een donororgaan zou weigeren. Ook waren er veelzeggende zwijgenden aanwezig zoals meestal natuurlijk.
Ik heb toen uitgelegd dat ik het niet op mijn geweten wilde hebben dat een mens in zijn laatste uren nog verschrikkelijk af moet zien om mijn leven te redden. Een mens onwaardig vind ik dat. Dit zijn misschien harde woorden maar ik ga er van uit dat ieders leven op een bepaald moment eindigt. Als je dan als iemand anders verder gaat leven vraag ik me af wat je dan eigenlijk nog bent.
En na die uitleg werden er nog meer stil.
Ik denk te veel. Dat weet ik. Maar als ik niet meer na denk over dingen voel ik me nutteloos als mens. Ik heb hersenen om voor mij te werken en een hart om mij te helpen.
Het hart van iemand anders kan dat nooit overnemen.
De theorie van drie dagen die je een mens opgebaard moet laten liggen om zeker te zijn van een rustige stervensstrijd ken ik ook sinds enige jaren.
Toevallig kwam het deze week in huiselijke kring over dit onderwerp omdat de kinderen naar een crematie waren geweest. Ze waren verontwaardigd over de respectloze voordracht door iemand die duidelijk niet wist over wie het ging.
Er werd nu dus even besproken hoe wij ons afscheid wilden geregeld zien. 🙂
Ik heb toen meteen even gezegd dat ik 3 dagen thuis opgebaard wilde worden en dat ze de uitvaart dan wel over kunnen slaan omdat er dan 3 dagen tijd is om alle familie en vrienden, kennissen buren en wie maar wil, gewoon op de koffie kan komen en afscheid kan nemen in bekende omgeving. (Er werd me beloofd dat de muziek 3 dagen hard zal staan.) 🙂
Is dat gezeur over wel of geen cake bij bij de koffie ook opgelost. Thuis is het eenvoudig om wat te regelen naar eigen idee en gastvrijheid.
En dan heb jij het nog over een neutrale beschouwing, en nog niet eens over de zaken die gebeuren als het hek van de dam is..!?
Donorschap toegestaan? Huppakee, een lijk is een lijk als de dokter vindt dat het dood is.. Waarom narcose wordt toegepast bij een lijk..? Jaja.. google er maar eens op..!
En dan de schandalige manier waarop de nabestaanden een lichaam weer terug krijgen.. Dankbaarheid voor een bijdrage aan de medemens..? Forget it..! Kijk eens naar dit boek: ‘Ongestoord sterven’..!!
‘De dood die de transplantatieartsen nodig hebben om levende organen te verwijderen, noemt men hersendood. Wanneer iemand hersendood is, is de stervensfase nog niet voorbij. Een mens is tijdens deze fase nog voor 97 procent in leven – ook al zal een ‘hersendode’ zonder de hulp van apparatuur hoogstwaarschijnlijk geen overlevingskans hebben. Desalniettemin, zo vraagt Renate Greinert zich in dit alarmerende en bij tijd en wijle shockerende boek af: heeft niet ieder mens het recht om ongestoord te sterven?’
Ja, Guido. Ik had de vorige keer dat dit artikel was geplaatst al gereageerd op dat morbide idee dat iemand onder narcose wordt leeggehaald. Klare horror.
Maar voor mij is het ook onverteerbaar dat we niet allemaal nadrukkelijk op het hart worden gedrukt dat dood niet dood is. Dat heeft een paar dagen tijd nodig. Zie je al die dolende zielen al voor je. Op zoek naar geliefden en vrienden die nergens te vinden zijn. We moeten in de buurt blijven blijkt.
In de tijd dat ik met Marieke de Vrij werkte, werd er door haar begeleiders duidelijk, keer op keer, terwijl Marieke er TELKENS om vroeg of het wel zo was, gezegd, bevestigd, dat de geest een niet-te-compenseren deel van zichzelf achterlaat, achter MOET LATEN dus, in een donatie-situatie..! De organen zijn een soort opslagplaats van levenservaringen, die weer aansluiten op andere ervaringen. Elk orgaan heeft zijn eigen frequentie, waardoor specifieke electro-magnetische herinneringen kunnen worden opgeslagen; vergelijk het met een hard-dics, een Cd-rom, diskette. Het verlaten van het lichaam zónder deze specifieke info… Heftig, een niet-complete Ziel die vertrekt uit een lichaam, moét vertrekken… Met achterlating van..
Ja, daarom ook die oude verhalen en legenden over het bij elkaar zoeken van het lichaam van een geliefde zodat die weer tot leven komt. In de hogere sferen weliswaar. Maar een lichaam moet compleet over kunnen gaan naar de andere dimensie.
De Egyptenaren bijvoorbeeld, deden alle organen ieder in een aparte pot om bij het gebalsemde lichaam achter te laten. Ook zij waren daar dus van overtuigd.
Misschien dat er daarom zoveel dolende zielen in oorlogsgebied worden gezien door mensen die dat kunnen zien. Uit elkaar gereten door granaten ben je niet bepaalt compleet lijkt me. Misschien wat ver gezocht. ? Maar er zijn nu eenmaal veel verhalen die er over spreken.
Schiet mij nu te binnen dat mijn neefje bij zijn geboorte een volledige bloedtransfusie heeft gekregen omdat hij bloedgroep rhesus- had en de moeder rhesus+ en zijn leven ernstig bedreigd was. Welnu, de moeder heeft sindsdien een gloeiende hekel aan haar kind en laat geen kans voorbij gaan om hem te jennen en te vernederen. Dat heeft mij altijd weer geschokt en ik heb vaak tegen mijn man opgemerkt dat de mama haar kind blijkbaar niet meer als het hare beschouwde. Maar nu stel ik mij ook de vraag WIENS bloed het kind dan wel heeft gekregen om dergelijke vijandige houding uit te lokken. Wellicht kwam het bloed van verschillende donoren. Wat moet dat in een babylijfje aanrichten ? Hoe meer ik hierover nadenk, hoe enger ik het allemaal ga vinden.
Anel, daar wordt je dan toch diep verdrietig van.
Interressant om te lezen. Ook ik( zei de gek) heb een ingebouwde weerstand met betrekking tot orgaan donatie. Is in mijn omgeving moeilijk te bespreken aangezien er een zeer naast familielid een donor orgaan ontvangen heeft. Gek genoeg wilde ik wel bij leven een nier afstaan maar bleek geen match. Toch staat een donorcodicil mij enorm tegen. Een aantal jaren geleden was het al helemaal niet bespreekbaar en op mijn argumenten dat het uit een “in leven gehouden” lichaam moest komen werd lacherig gereageerd. Zelfs atrsen ontkenden dat op dat moment glashard. Zelf snapte ik eigenlijk ook niet zo goed wat nu eigenlijk mijn probleem was, als ik er iemand mee kan helpen ,waarom niet. Een paar weken geleden zag ik een ontroerende documantaire over rouw begeleiding. Daar verwoordde een dame heel mooi het proces dat ze al meerdere malen had mogen aanschouwen. Wanneer de overledene thuis opgebaard lag kon ze vaak na een paar dagen zien en haast voelen dat het lichaam was veranderd. Dat het ineens echt een lege huls was. Zij legde dat voor haarzelf ook uit als zou de ziel eruit vertrokken zijn. Mooi.
En in dat licht kijk je dus ook weer anders naar orgaan donatie.
Maar ik zit wel spagaat hoor, want jaren terug heb ik terwijl ik bijna was leeggebloed enorm veel donorbloed ontvangen van ik weet niet hoeveel verschillende personen( hi, dat verklaard misschien direct waarom ik zo overdwars in mijn velletje zit….)
mijn moeder is thuis opgebaard, voornamelijk omdat ik daar op stond. Mijn vader wilde het eerst niet maar de avond van haar overlijden was hij heel blij dat hij mij toch mijn zin had gegeven.
Mijn ouders wonen in Zeeland en ik zelf in Limburg, ik ben dan ook heel de tijd bij mijn vader gebleven.
Ik voelde ook echt dat mijn moeder in de loop van de dagen steeds vaker en langer afwezig was. De eerste dag was ze steeds aanwezig alsof ze moeite had afscheid te nemen, naarmate de dagen verstreken werd het eerder andersom, alsof ze moeite moest doen om te blijven terwijl de andere kant steeds aantrekkelijker werd voor haar.
Ik mis haar vreselijk maar de manier waarop we afscheid genomen hebben heeft mij veel rust gegeven, mijn vader en broer voelen dat ook zo.
Daarom is het zo belangrijk Ineke dat iedereen dat weet. Het scheelt een hoop in de verwerking van je verdriet bij zo,n afscheid. Aan beide kanten is er tijd om het te verwerken. En als je er voor open staat is het ook nog een onvergetelijke ervaring.
Fijn voor jou en je vader maar ook voor je moeder dat het zo heeft kunnen gaan.
Wat me ineens te binnen schiet, een paar jaar geleden (toen ik nog niet bezig was met wakker worden) is mijn galblaas weggehaald. Dat zou ik nu echt niet meer laten doen maar ja…. Ik ben een rustig mens en schelden doe ik zelden maar in dat ziekenhuis direct na de operatie kon ik me niet inhouden, ik MOEST mijn gal spugen. In feite ben ik dus niet meer compleet 🙁
Misschien wat ver gezocht. Orgaan- en bloeddonatie als verkapte vorm van kannibalisme? In sommige culturen werd het hart van een gedode vijand opgegeten om zich zijn kracht eigen te maken. Wij, beschaafde westerlingen vinden dit ongehoord en barbaars. Wat is het verschil tussen iemands hart eten of je hart laten weghalen en andermans hart in je lichaam te laten inplanten?
Anel, ik zie na enig nadenken ook geen verschil. Het blijft in feite kannibalisme en je kunt niet echt stellen dat er niet voor wordt gemoord als je er goed over nadenkt.
Hoe vreselijk dit ook is om vast te stellen. Ik weet niet of ik het hardop zal durven zeggen. Meestal ben ik nogal voorzichtig met zulke uitspraken.
Niettemin is dit mijn conclusie.
Bloeddonatie is een mens-vriendelijker manier om elkaar te helpen. Maar ook dat heeft me altijd tegen gestaan en ik ben niet bang voor die naald weet ik uit ervaring en ik veroordeel ook deze manier van hulp niet. Hoewel er ook veel mee gerommeld wordt.
Toch veroordeelde ik het vroeger als ik hoorde dat iemand zijn kind geen bloed wilde laten geven terwijl dat het enige was dat het leven kon redden. Hetzelfde met inentingen.
Ondertussen denk ik daar anders over. Al die regels komen uit oude overleveringen. Het is alleen jammer dat we de precieze omschrijving van die regels niet meer kennen en zelf opnieuw uit moeten vinden als het ware.
Nu is het moeilijk om je weg te vinden tussen geweten, weten en bestaande regelgeving.
Als je opvoeding duidelijk een andere kant uitgaat dan wat je nu zelf denkt dan zit je snel in een spagaat. Belangrijk is dat je beseft dat wat achter je ligt voorbij is maar wel als ervaring blijft gelden. Zo gaan we vooruit zonder stil te hoeven staan bij de fouten die we onbewust hebben gemaakt.
IEMAND EIGENLIJK TREK IN KIDNEY PIE ?!
We hebben nog wat left-overtjes…
Als cellen informatie dragen, en daar ben ik van overtuigd, hoe zit het dan met bloedtransfusies? Krijg je dan ook niet informatie van een ander in je lijf? Hoe vermengd dit zich dan met je eigen informatie?
Wat betreft het doneren van organen: komt het niet voor dat men een orgaan nodig heeft en dus maar iemand “dood” verklaard?
Volgens de boeken van Jozef Rulof, kan bloedtransfusie wel, omdat pas na 200 jaar er overdracht zou plaatsvinden en de ontvanger dan al lang “over” is.
zoiets was het, maar heb het boek niet bij de hand, omdat ik een poosje elders ben.
misschien zijn er mensen die ook de boeken van J.Rulof kennen?
En precies zijn antwoord kennen. Het komt uit het boek: Vraag en antwoord.
in 2002 donorbot in mijn arm gekregen nadat bij “toeval” een tumor werd ontdekt.
Het is me “ovekömen” omdat alles zo snel ging (nb al vanaf de jaren 90 heb ik een nee-codiciel, ook gezegd, ook waarom dat zo voelde voor mij) maar de arts (respektvol hoor) kwam met een verhaal dat het bot voor meer dan 95% overeen kwam met mijn bot en haalde me uit mijn gevoel voor zover ik toen voelde, het was of het mij niet aan ging, een soort van film.
Na de operatie heb ik onzettend veel pijn over gehouden, mn botpijn en nooit zijn ze erachter gekomen wat het was. Ik had wel een idee dat het van de donor was.
Het iets met geheugencellen te maken had.
Steeds de donor bedankt enz.
Op een gegeven moment kreeg ik een beeld dat het om een man ging die door een auto ongeluk om het leven is gekomen, met heel veel pijn.
Alles was verbrijzeld.
Weer later zag ik dat hij was blijven “hangen” omdat hij geen afscheid had kunnen nemen van zijn vrouw en kindje.
Op aanraden van een vriendin een medium gebeld, zij zag hetzelfde en zou met hem naar zijn huis gaan om afscheid te nemen en even later zei ze, dat hij “over” was, maar kreeg daar geen beeld/gevoel van. (is normaal ook dat ik dat zelf kan).
De pijn veranderde ook niet.
Vaak kan ik zijn angst, pijn voelen, vreselijk en ook zijn verdriet en ging/gaat ook gepaard met meer pijn en een angst die niet van mij was/is.
Voor mij werd de pijn “logisch”, het was van hem.
Vaak met mensen over gesproken, de een vond het onzin, het was toch uit liefde afgestaan. Een paar mensen begrepen me wel.
Ik durfde er niet met de arts over te praten.
Ineens dit jaar wilde ik er wel over praten met de orthopeed om het donorbot te vervangen door kunst. Om een lang verhaal kort te maken, hij zag het als dood materiaal maar respekteerde hoe ik het zag.
Voor de zekerheid heeft hij een ct scan aangevraagd om te kijken of er iets in het donorbot zat. Op de foto was niets te zien op de scan onrustige cellen, MRI volgde en er bleek in mijn bot en in het donorbot weer een tumor te zitten.
In maart (niet eerder op mijn verzoek ivm herstellen van een ooroperatie) wordt de tumor en het donorbot verwijderd en vervangen door cement?kunsthars?
Het zijn 9 heftige jaren geweest (niets voor niets) en heb er heel veel van geleerd.
Ook het accepteren van veel pijn, omgaan met beperkingen, omgaan met de uitputting.
Wie weet wat hij gevoeld heeft van mij? Ben er wel altijd heel bewust van geweest, dat hij dat kon voelen en legde hem dan uit wat er (even) speelde en het ging oplossen.
Ik ben ook de donor voor deze ervaring dankbaar.
Het is nu afwachten hoe het gaat na de operatie met de pijnen ed.
Uit eigen ervaring kan ik event. mensen bewust maken door bv het boek aan te raden voor ze een keuze maken?
De tijd zal het zeggen.
groet joke
Sinds vorig jaar zomer ben ik me er van bewust dat mijn voorste kruisband van mijn linkerknie moet worden vervangen. Het gesprek van de arts ging al snel richting een donorpees. Dat kon een menselijke of een varkenspees zijn. De derde mogelijkheid werd min of meer als slecht alternatief neergezet: het gebruik maken van de eigen hamstrings.
Bij dit alles voelde ik me niet zo prettig, en een afspraak met een arts die meer over donorpezen kon vertellen en het allemaal wel zou regelen werd direct maar gemaakt. Nog steeds was ik niet overtuigd.
Na een aantal weken moest ik terugkomen bij mijn eigen orthopeed en die stelde voor alles eerst maar eens op een lager pitje te zetten, omdat hij eerst de kapotte meniscus wilde repareren en daarna wilde kijken of vervanging nodig was. Twee weken na de meniscus operatie wist ik al dat het wel nodig was! Gelukkig moest ik minimaal 3 maanden wachten voordat de operatie gepland kon worden. In de tussentijd heb ik de mogelijkheid gekregen om meer over de operatie te weten te komen, en las ik vele goede recensies over het gebruik van de EIGEN hamstrings. Daardoor alleen al was ik overtuigd geen genoegen te nemen met een tweede hands kruisband, maar eigen reparatie materiaal aan te bieden.
Mijn eigen arts heeft dit volledig gerespecteerd en heeft ook aangedrongen op een ruggenprik, zodat ik er zelf getuige van kan zijn dat er daadwerkelijk niets anders gebeurd dan wat ik wil.
Dit hele voorval heeft mij wel aan het denken gezet omtrent de donorcodicil. Wat mij betreft zal dat dan ook een duidelijk NEE worden en geen twijfel meer. Mede dank zij bovenstaand artikel weet ik nu eindelijk waarom ik zo’n vreemd gevoel kreeg bij die vraag. Nu kan ik het plaatsen en geloof me dat geeft enorme rust.
Zeker het verhaal van jouw Joke kan ik me volledig plaatsen. Dank je voor het vertellen en weet je in goed gezelschap gesteund. Ik mag eind februari onder het mes, maar zal aan je denken als jij in maart de operatie ondergaat.
@ reijer
Na een behoorlijke crash waarbij mijn onderbeen grotendeels tot gehakt verworden was, heb ik ook als mijn eigen donor kunnen fungeren( afgezien van het bloed dus) om mijn been te kunnen behouden. Er zit nu een buikspier op mijn kuit, bot uit de heup in o.a. het scheenbeen en huid van hier naar daar en ga zo maar door. Het is destijds niet een bewuste keuze geweest aangezien ik in coma werd gehouden, maar achteraf toch wel de juiste aangezien mijn lichaam alle andere lichaamsvreemde materialen rigoreus naar buiten werkte. Het blijft echter wel zo dat daar waar een onderdeel verwijderd wordt de functie ook minder wordt, wel iets om rekening mee te houden.
(Beiden sterkte gewenst!)
Dag Joke, Bedankt voor het delen. Je verhaal sterkt me in mijn overtuiging om geen donor te willen zijn. Misschien in de toekomst wel, dacht ligt eraan of de mensen dan wijzer zijn. En wellicht is het dan niet meer nodig omdat de medici dan een orgaan kunnen laten groeien uit je eigen materiaal.. Als je eerst het donororgaan energetisch zou schonen, dan zou het wel kunnen denk ik. Dat zou best een interessante baan zijn, ik zou zó solliciteren!
@Imke: Ik weet dat de functie en kwaliteit minder is, maar ik was niet van plan weer te gaan voetballen (is trouwens ruim 20 jaar geleden), maar als ik weer min of meer normaal kan functioneren, dan ben ik redelijk blij. De andere optie, niet vervangen geeft alleen maar meer ellende die ik op den duur toch niet vol zou kunnen houden.
Waar ik wel stiekem op hoop is dat ik na de herstelperiode weer op mijn race fiets kan stappen en kan trainen. Ik heb namelijk nog een redelijk nobel doel: ik wil graag meedoen met de de Alpe du Zes. Heb vroeger ernstige bergen al met de fiets beklommen, dus weet wel wat ik doe en van me verg. Ik wil het alleen wel helemaal zelf doen.
@Reijer.
Ik kan me voorstellen dat je nu rust voelt door bovenstaand artikel.
Zeker zal ik ook aan jou denken en pos. energie sturen (in het vooruit, wat is tijd) dat je operatie goed verloopt.
Dankjewel dat je ook aan mij denkt.
Heel veel sterkte en goeds en ik wens dat je dromen mogen uitkomen.
wie weet @eyeinorange.
dat zou zeker mooie zijn en ook heel mooi werk.
@Imke, een verminderde funktie (die ik nu ook al heb), is voor mij dan, niets vergeleken bij de jarenlange andere narigheid.
maar wel goed dat je erop wijst.
hoe beter we voorbereid zijn, hoe minder de teleurstelling en een proces om daarmee om te gaan.
Ook ik heb een enorme weerstand t.a.v. orgaandonatie. In de eerste plaats omdat wat niet van mij is, niet bij mij hoort en ik een enorme aversie tegen ziekenhuizen heb. Dit laatste komt omdat ik (in mijn ogen) gewoon afgrijselijk ben behandeld in mijn kinderjaren. Op mijn 16e werd een idiote operatie aanbevolen (met angst als regeermeester) en allemachtig wat ben ik blij dat ik me hier tegen heb verzet.(waarom heet dat eigenlijk ziekenhuis en geen geneeshuis?) Verder heb ik er nooit de vinger op kunnen leggen. Donorcodicil heb ik altijd met nee beantwoord en ik wil ook niet andersmans inhoud ontvangen. Heb d’r altijd een heel macaber gevoel over gehad.
Daarom, dank Guido en jullie allen voor de reacties…. ik heb het nu helder en beargumenteerd!!
Deel je verhaal hoor Mascotte, het is nodig dat méér mensen WETEN dat hun innerlijke stilte, als het gaat om orgaandonatie, niet ‘zomaar’ ontstaat. Dat hun feitelijke besluiteloosheid, gewoon een ‘NEE’ betekent..!!
Deel de informatie.
Je slaat de spijker op z’n kop Guido!
Mijn motto is altijd geweest.. “bij twijfel niet doen”. Ik ben al vaak aan het twijfelen geweest en het heeft me zoveel opgeleverd om NEE te zeggen en bij mijn standpunt te blijven… en ik ben een portie eigengereid en lastig om te praten….. maar zo bescherm ik mijzelf. Door te luisteren naar mijn innerlijke stem, die mij al zo vaak heeft beschermd voor onheil.
Dat gerommel met lichamen (terwijl je zelf niet bij machte bent, wat spoken ze allemaal uit tijdens operaties en wat mogen wij niet weten??), ik heb er niets mee. Pleun onthulde ook al dat er zinlose hartoperatie’s bij kinderen worden uitgevoerd… Nog meer vraagtekens….
Aan de ene kant denkt de medische wetenschap levens te verlengen en aan de andere kant worden mensen en kinderen volgestopt met chemische rotzooi die levens verwoest en verkort. De ene pil voor de bijwerkingen van een ander. Waar stopt dit?
Cholestorol leugens, de HIV en HPV leugens.. chemo als oplossing bij kanker (en de wereld is plat), psychiatrie, de vaccinaties, GMO’s, e-nummers, zoetstoffen…en ga zo maar door.
Ik blog regelmatig dit soort zaken (met bronvermelding) en…. kreeg onlangs een reactie uit onverwachte hoek. Erg mooi. Deze persoon gaf aan mijn onderwerpen nogal eng te vinden, maar was dankbaar dat ik dit deelde en gaf duidelijkheid op bepaalde levensvragen. Ik hoop dat er nog vele volgen!! Mijn werk is hier niet klaar!
Veel mensen wéten gewoon niet dát er alternatieve media zijn..!! Alleen dát is al vaak een eye-opener voor mensen. Die denken dat het journaal en de krant laten zien wat er gebeurt in de wereld..
Iedereen is hier op tegen lees ik, zelfs de schreeuwerige berichtgeving van Marijke, wat mij mateloos irriteert, hierdoor ga ik juist niet je bericht lezen.
Maar goed, ik ben denk ik de enige die vóór transplantatie is.
Misschien wel door persoonlijke redenen, mijn vader is hierdoor gered.
Hij zat 5 jaar aan de nierdialyse. 1 nier was al verwijdert en de andere verschrompeld, dus ook niet meer in functie.
Na de transplantatie is hij weer opgeleefd en heeft alles kunnen doen wat hij daarvoor niet kon, zoals op 25jarig huwelijksreis naar het buitenland gaan met het vliegtuig. Voor de transplantatie moest hij om de dag 3uur dialyseren. Dus zou zo’n reis onmogelijk zijn geweest.
Uiteraard gingen we wel op vakantie, naar de Veluwe, en dan kon mijn vader daar in de buurt naar het ziekenhuis.
Tuurlijk weet ik dat delen van de donor mee kunnen gaan met de organen, maar ik ben erg dankbaar dat diegene mijn vader heeft kunnen helpen na zijn dood door donor te zijn.
Hiervoor heb ik er zelf nooit over getwijfeld of ik donor wil zijn of niet, ook al geloof ik in een hogere kracht en een hiernamaals, een leven van iemand anders hier op aarde op zo’n mooie manier te kunnen redden, geeft mij een goed gevoel, en juist geen gevoel van afkeer, zoals ik hier alleen maar lees….maar ik zal wel de enige hierin zijn, geloof ik..helaas.
@Nicky: Fijn voor jouw vader en je familie. Het gaat echter niet om het blind voor of tegen zijn. Een hele grote groep mensen heeft zijn twijfels over donatie, maar heeft nooit onder woorden kunnen brengen waarom. Het gevoel dat er iets is dat je weerhoudt en toch niet voor de vuist weg kan noemen. Ik verwacht niet van je dat je ineens onze gevoelens van twijfel begrijpt, maar ik verwacht wel, en dat dat doe ik ook naar jou, dat je ons gevoel respecteert. Zonder voor of tegen uit te spreken hoop ik dat je een ieders mening of overtuiging weet te respecteren en zo nodig te verdedigen tegenover opdringerige artsen die zo nodig door moeten drijven en familie in de moeilijkste fase van hun leven onder druk zet om wel of geen toestemming te geven. Een donor geeft dat zelf, bij leven, aan. Heel veel mensen willen juist geen donor zijn. Soms weet de naaste familie niet eens dat iemand tegen is, of twijfelt, en soms respecteert een familie het zelf niet eens. Van die onzekerheid wordt, helaas, vaak misbruik gemaakt door artsen. Maar ik hoop dat jij, alleen maar door dit stuk gelezen te hebben, anderen om hun mening respecteert en zo nodig opkomt voor hen die het niet meer zelf kunnen doen.
Ik wens je veel geluk en respect in je verdere leven. Ik heb het in ieder geval voor jou, omdat je op een respectvolle manier bijdraagt aan een discussie.
Nicky, als het om iemand gaat waar je heel veel van houdt zou je je eigen leven willen geven. Dat is logisch. Dan stappen mensen zelfs over alle (goede) voornemens heen. Hier gaat het dan ook enkel om het gevoel en de ervaringen die er zijn.
Ik ben heel blij voor je dat je je vader nog langer hebt mogen meemaken. En ik ben er zeker van dat er meerdere mensen langskomen hier die er hetzelfde over denken als jij. Alleen heb jij de moed gevonden om te reageren. Je bent altijd welkom.
Hoewel ik zelf erg tegen ben respecteer ik anderen hun eigen idee over dit ingewikkeld onderwerp.
Verder ben ik het helemaal eens met de reactie van @Reijer.
Het is inmiddels zo’n 8 jaar geleden dat ’n goede vriend van mij overleed.
Na ongeveer 2.5 jaar geleefd te hebben met het donor hart van een jonge vrouw was voor hem de koek op, hij werd 64 jaar.
Wat mij altijd is bijgebleven is een gesprek met zijn vrouw dat ik had nadat hij het donor hart ongeveer een jaar had.
Wij zaten samen aan de koffie en ik vroeg of zij vond dat (Peter)verandert was sinds zijn operatie?
Met een stevige ontkenning verdween mijn vriend uit de keuken, maar waarop zijn vrouw mij vertelde dat hij wel degelijk verandert was!
Zo konden zij bijv, voorheen na de maaltijden gezellig samen nog ’n hele tijd over allerlei zaken napraten.
Makkelijke of moeilijke zaken ’t maakte niets uit, dat was na de operatie niet meer mogelijk iedere poging om de draad weer op te pakken werd resoluut genegeerd!
Volgens haar vaste overtuiging had die gedrags verandering wel degelijk te maken met het donor hart!
Ik wil hierbij niet een betoog, voor of tegen transplantatie houden maar wel een gebeurtenis aanhalen die mij aan het denken heeft gezet.
eenieder die wel eens een ayahuasca sessie heeft ervaren zal kunnen vertellen dat daarin veel duidelijk wordt over vorige levens, onverwerkte traum,s en vaak dooorleeft men ook zn eigen vorige dood of dat van dierbaren.
Bij een persoon met een harttransplantatie deed zich iets bizars voor. hij doorleefde de dood van diegene van wie het hart was geweest maar die dood bleef maar terugkomen en wat bleek, die persoon kon eigenlijk niet dood.
De reden is dat zolang er nog een deel van het lichaam in leven is wordt kan de ziel van de overledene diet overgaan.
Daarnaast is het bij een harttransplantatie extra ingewikkeld, aangezien het hart datgene is waarmee men communiceerd met de kosmos…
Dit is geen stuk over wel of niet transplantatie maar wel een aanzet om erover na te denken of en hoe ermee om te gaan. Jouw verlenging van je aardse leven belemmert in principe een andere ziel om over te gaan.
Greetz B
Degene die dat hart heeft gekregen is er nu niet meer zo gelukkig mee waarschijnlijk.
Lijkt me heel bizar om zoiets mee te maken. Brrr. Het is voor mij het zoveelste bewijs dat ik liever gewoon dood ga als het zover is. Wat ze hier dan dood noemen bedoel ik natuurlijk hè.
Voor mijn gevoel is wel of geen donor willen zijn, een keus die je moet mogen en kunnen maken, zonder inmenging, of zelf dwang van een ander.
Ik vind het belangrijk dat naar buiten gebracht wordt, dat het anders kan zijn dan simpel een stukje van een ‘kapotte auto’ vervangen.
Als mensen de voor,-èn nadelen kennen, kunnen ze die keus beter maken, dan met een prpaganda verhaaltje door mensen die eraan verdienen, in welke vorm dan ook.
Zijn beide partijen (donor en ontvanger) hiervan op de hoogte, dan wordt volgens mij het hele proces anders, omdat ze veel meer bewust de keuze maken.
Overigens vind ik persoonlijk niet dat iemand die op een wachtlijst staat voor een transplantatie, mag verwachten of zelfs eisen dat een ander een gedeelte van zijn of haar lichaam weggeeft.
Zelf zou ik,zoals ik het tot nu bekijk, nooit donor willen zijn, ook geen ontvanger, maar als beide partijen het wel willen vind ik het een nobele daad want het kan wel een enorme toevoeging aan je levenslessen zijn. En daarop aansluitend is de vraag: doe je er goed aan om de eindbestemming van je leven zo ingrijpend te veranderen? Het hoeft zeker niet altijd positief uit te pakken als je een donororgaan ontvangt en je hiermee een langer leven op aarde krjgt.
Leven na dit Leven is ook een heel goed boek over dit onderwerp
“Heb jij er weleens over nagedacht waarom zoveel mensen zo stil zijn omtrent het invullen van een donorcodicil? Dat ze wel verstandelijk besluiten om hun organen ter beschikking te stellen, maar dat er ‘iets’ is dat hen hiervan weerhoudt.. Kan het zijn dat deze stilte veelzeggend is? Een vanzelfsprekende stilte..”
Voor het eerst bezoek ik wanttoknow.nl, met een omweg, via een congresaankondiging van orgaandonatie.biz in het magazine Spiegelbeeld.
In het artikel Het hart heeft een geheugen, lees ik bovenstaande alinea; mijn hart slaat over….. dit is precies wat ik altijd al voel, er is “iets” wat mij er altijd van weerhouden heeft een donorcodicil in te vullen! Familie en collega’s kijken mij niet begrijpend aan als het onderwerp eens ter sprake komt, want zij vinden (onder druk van de media, familie en collega’s, want iedereen denkt daar toch zo over?!) dat je wel moet doneren, maar ik kan hen mijn “nee!” niet goed uitleggen. Het is een “weten” en ik voel dat het goed is. Dank voor het duidelijke artikel, een geruststelling; ik ben niet vreemd, ik ben niet de enige die dit voelt!
Wat een intigrerend fenomeen dat er persoonlijke stukjes kunnen meegaan bij orgaandonatie! Helemaal gek vind ik het zeker niet. Dat in het artikel zo gekleurd wordt toegewerkt naar een conclusie vind ik wel wat jammer, dat had veel genuanceerder gekund. Hiervoor geldt volgens mij dat ieders persoonlijke afweging een goede is voor die persoon zelf. Heb je moeite met het idee? Dat is vast niet voor niets en laat je door niemand vertellen dat je het vooral wel moet doen. Voel je dat je er goed aan doet en herken je je niet in bezwaren die artikelschrijvers je voorhouden? Volg dan je hart en doneer vooral wel. Ik zou zelf voor een dierbare bij leven een nier willen afstaan. Gaat er iets van mijn persoon over naar de ander? niet echt bezwaarlijk. Kan ik dan niet overgaan? Toch echt wel is mijn overtuiging. En exact die zelfde afwegingen maak ik als het gaat om donatie na/rond mijn dood. Maar goed:dat is mijn afweging. En als iemand een andere overtuiging heeft en een andere afweging maakt… dat is echt OK!
Vr Gr Peter
Pfoe, dit vind ik wel lastig hoor. Ik heb zelf overal ja opgezegd, met het idee dan mensen te kunnen helpen (zeker aangezien die wachtlijsten zo lang zijn), maar nu ben ik toch wel heel erg aan het twijfelen. In ieder geval: Bedankt voor het artikel, hier ga ik nog ff verder over lezen en denken.
Door verschillende keuringartsen was ik ook niet gewild en werd de grond ingetrapt omdat ik wat overgewicht heb , tijdens ziekte die daar niet mee in verband stond. Nu ik weer gezond ben kan ik niet over mijn Hart verkrijgen , dat er één met mijn hart verder moet.
En gelijk naar de Febo rent.
Het hangt van je persoonlijkheid af, je reactie is gevoelsmatig.
Daarom zeg ik ook, er zijn diverse mensen in mijn leven die ik een orgaan af zou staan, en bij sommige zelfs alles wat ik bezit, zo zit dat dus bij mij, en ik denk bij vele anderen.
Nou jenne als je nog een Frence Suisse Rénale voor me over hebt dan weet je waar je kan vinden…
Ik geef je in ruil handel wel als het bevalt een volle krat Bourbon Whiskey….
hartelijk dank voor al deze reacties, nu weet ik waarom ik nooit een donorcodicil heb ingevuld en mijn bedenkingen had!
Het is zo dubbel, want mijn neef (32jaar) heeft nu 10 jaar een “donorhart”en is er erg gelukkig mee maar hoe hij zich voelt of wat het met hem doet , praat hij niet over!
Vooral nu je deze dingen hoort,denk ik wel hij moet toch ook wel wat meemaken,wat doet dit met hem!
“Een meisje van acht krijgt het hart van een meisje van tien dat werd vermoord.”
Ik snap dit verhaal niet helemaal. Hoe lang “mag” je dood zijn zodat ze je hart nog kunnen gebruiken voor transplantatie ?
Een uur ?
Hoe lang moet je dood zijn: Niet! Je moet hersendood zijn, maar het hart klopt kunstmatig (tja…). De longen worden ook kunstmatig “in leven” gehouden door kunstmatige beademing. Je mag dus niet dood zijn!
een hart moet uit een levend lichaam gehaald worden het lijkt me sterk dat ze hersendood gemaakt is door de moordenaar en meteen naar een ziekenhuis gereden is om direct geopereerd te worden(dan ben je al te laat want bij hersendood kunnen je hersenen je hart niet meer doen kloppen dus de moordenaar moet haar al aan de beademing gelegd hebben)
dus is dit verhaal bullshit.
drie jaar te laat maar heej denkt niemand normaal na als je toch bezig bent met orgaandonatie dan is dit basisinformatie.
En dan maar doen alsof dit soort verhalen heel geloofwaardig zijn en de media je iets anders wil laten geloven en de berichtgeving heel eenzijdig is, als dit soort verhalen niet binnen 2 seconden onderuit gehaald konden worden dan stond het misschien in kranten ja dan is het een verhaal of een gebeurtenis nu is het een verzinsel een sprookje om mensen die niet zelf nadenken bang te maken.
LVAD maakt donor hart overbodig !
http://en.wikipedia.org/wiki/Ventricular_assist_device
Jhon
het is soms moeilijk in deze tijd dingen te zeggen of schrijven zonder betweterig of arrogant over te komen. een bepaalde schroom maakt zich van me meester maar toch kan ik het niet laten te reageren op dit zeer gevoelige onderwerp. denk je maar eens in dat het leven van jouw kind afhangt van het orgaan van een meevoelende donor!
We zijn opgevoed in een wereld van uiterlijke kennis, alles wordt vertaald en verklaard vanuit technologische inzichten, dit is waar we vandaag staan.
Echter, diepgaande inzichten maken al duizenden jaren deel uit van ons collectief bewustzijn.
Volgens de diepere inzichten van oa de Chinezen, duizenden jaren geleden, is de mens een holistische afdruk van het universum, dwz, ieder deeltje van het universum, is aanwezig in iedere mens (en in ieder ander fenomeen van het universum)
ons lichaam is een afdruk van het totale universum (God schiep de mens als zijn evenbeeld)Iedere cel bevat de totale informatie van het universum. Het microscopische kleine is gelijk aan het macroscopische grote (zo beneden, zo boven)
Materie is de manifestatie van een gedachte = van een bewustzijn!
ons lichaam is onze individuele uiting van onze individuele gedachten = ons individueel bewustzijn. Het is het voertuig dat perfect past bij ons individueel bewustzijn.
Wij zijn gelijk aan het universum, wij zijn, ieder van ons, een volledige afdruk van het universum…verder nog wij zijn het universum “min” ons eigen lichaam…we leenden wat materie uit het universum om hiermee ons eigen huisje te bouwen dat ons in staat stelt om onszelf te manifesteren, te leven in dit universum. WE MAKEN ONS EIGEN LICHAAM.
Ieder maakt zijn eigen lichaam naar eigen inzicht, naar eigen bewustzijn om zo je eigen leven te kunnen leiden, ten diensten van het grote geheel.
Geleerden ontdekken vandaag dat geheugen geen opslagplaats is in onze hersenen. het geheugen is een niet nader bepaalde plaats in het universum. Onze hersenen zijn in staat zich hierop af te stemmen, dit noemen wij geheugen. onze hersenen zijn een afgestemde kring, zoals in jouw radio. Je draait aan de knop om een bepaalde post te ontvangen. Welke post jij in staat bent te ontvangen vanuit jouw hersenen hangt weer af van jouw bewustzijn. Iedere post is OK, iedere mens is OK….alleen, wij oordelen!!!
Ieder van onze organen heeft een geheugen, ieder orgaan staat in rechtstreeks contact met een welbepaald deel van het universum en is jouw PERSOONLIJKE interpretatie van dat deel van het universum, jouw bewustzijns-interpretatie. ieder orgaan staat voor een bepaald bewustzijn, een bepaald ZIJN van het universum en vervult hiermee overeenkomend ook deze functie in ons lichaam. Zeg maar…het universum heeft een maag, milt, lever, longen Dikke darm, dunne darm, pancreas, blaas, gal ,nieren, hersenen, drie-vuidige verwarmer en niet te vergeten het hart (zetel van onze ziel zoals Descartes zei) en gouverneur van het hart, iets wat de Russen reeds aantoonden in de zestiger jaren maar ons wetenschap nog steeds niet erkent.
Indien je het orgaan krijgt van een donor die jou qua bewustzijn en instelling sterk benadert ga je waarschijnlijk weinig hinder ervaren, is dit echter sterk verschillend dan zullen afstootverschijnselen zich manifesteren.
De vraag of iemand dood is of niet hangt weer sterk samen met ons bewustzijn. welk deel van mijn leven is voor mij het belangrijkste, dit van het lichaam of dit van de ziel.
de keuze aan iedereen, niets is slecht of goed, alles is wat het is en ieder maakt de keuze vanuit zijn/haar bewustzijn.
Onze ziel kiest, zij oordeelt niet en eens worden we haar gelijke!
Liefde voor iedereen!
Ik ben moeder van een overleden 9 jarige zoon door kanker. Mij werd nooit verteld dat een kankerpatiënt nooit donor kan zijn ik heb wel 10 maanden lang getwijfeld over wat ik zou antwoorden op die vraag (Waarvan ik dacht)die mij gesteld zou worden als hij zou overlijden. Ik twijfel nog steeds (en ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds een nee bovenaan heb staan, mogen we dat wel gaat het niet te ver en dan al die medicatie die nodig is dat het lichaam het orgaan niet gaat afstoten, zegt dat ook al niet iets dat het te ver gaat! Ik dacht ook wel eens misschien ben ik wel egoïstisch maar ethisch voelt het gewoon niet goed!) of ik het zou doen voor mij zelf. Maar eigenlijk ben ik ook boos over het feit dat mij dat nooit verteld is hoeveel uren zou ik wel niet bespaard hebben als ik daar niet over na had hoeven denken in die 10 maanden tijd die dan in zulke moeilijke tijden zo belangrijk is om kwalitatief goed te kunnen functioneren. Dit wil ik toch wel even kwijt!!!
Joke Hoogenboezem
Iemand die al 35 jaar nog steeds niet een donorcodicil heeft ingevuld, maar er wel vaak aan denkt en afweegt.
Geachte,
Hiermee laat ik gewoon even weten dat ik uw informatie heb vermeld op het prikbord en de weblog van de spirituele site Netsamen.
met vriendelijke groeten,
Dirk
Nee is ook een antwoord.
Het belangrijkste is dat mensen een donorregistratie doen.
Wat mij verbaasd is dat ik nooit iets hoor over de stelling welke wat mij betreft heel eerlijk en rechtvaardig is… dat je zelf recht (kans) maakt op een donororgaan, waarvan je zelf ook gezegd hebt het af te willen staan als je dood bent.
Wil je dat zelf niet, prima toch! Maar dan kun je hier zelf ook geen gebruik van maken als jij het nodig hebt.
Hallo Marloes,
Uiteraard wil ik ook niet ontvanger zijn van donormateriaal. Dat is dan ook gelijktijdig beantwoord na het lange twijfelen. Als ik deze vraag als eerste had beantwoord was ik eigenlijk eerder klaar geweest. Maar de donor vraag is begonnen omdat mijn zoon aan een ziekte leed waarvan de kans groot was dat hij zou overlijden dus ik bekeek het vanuit een andere hoek. Vanuit zijn gezichtsveld en van wat hij zou willen en niet vanuit mijn eigen visie. Ik heb toen door het denken hierover nooit gedacht over zelf ontvangster te zijn van donormateriaal of donor te worden. Verder is mij ook nooit verteld dat hij nooit geen donor kon zijn door de behandelingen die hij kreeg. Nogal wrang als je dan zoveel tijd spendeert over iets na te denken waar mijn lijf en geest eigenlijk op tegen is. Terwijl ik die tijd veel zinvoller had kunnen besteden door mijn zoon nog meer kwalitatief leuke tijd te geven tijdens zijn moeilijke tijd. Ik vind het normaal dat je gewoon geen donor bent als je je niet registreert!! Dat is mijn mening. Als iemand donor wil zijn dan meld hij of zij dat, zonder melding ben je gewoon geen donor!!
Het is van de gekke als men de zaken gaan omdraaien en als dat toch gebeurd ben ik ook de eerste die meld geen donor en ook geen ontvanger te willen zijn!!!!
Joke
Hartelijk dank, dat jullie hier zo veel duidelijkheid scheppen…. Het geeft in elk geval een duw om over het onderwerp na te denken. Ik geef mijn organen niet af. Ik denk, als het tijd is om deze aardbol te verlaten, is het tijd. Afscheid nemen is een proces, en ik denk, als je met orgaandonatie te maken krijgt, verstoor je dat proces.
Het is ook nog vaak zo, dat de organen dan toch niet geschikt genoeg zijn, en dan worden ze gewoon weg gegooid……
Goed dat dit nog eens op een rijtje wordt gezet. Niet nieuw, ken vele verhalen over bijna dood en weet genoeg over leven en dood om dit te “weten”.
Even zo goed mag ieder voor mij weten wat hij doet, als men mijn keus om geen organen te doneren en anderzijds het niet eindeloos in leven gehouden willen worden maar respecteert.
Om 3 dagen aan machines hersendood in leven gehouden te worden zonder kans op herstel, vind ik persoonlijk geen positief vooruitzicht en ik hoop ook dat geen van mijn dierbaren dit van me zou verlangen of verwachten. Dan liever dit verlengen van lijden besparen. En het idee dat er een stukje herinnering of persoonlijkheid mee over zou gaan, vind ik eigenlijk wel heel bijzonder. Ik dacht meteen: “Wauw, hoop dat elk zeer altruistisch ingestelde persoon, met diepgaande compassie en mededogen voor mensen, dieren en zorg voor moeder aarde, dan na zijn of haar overlijden orgaandonor worden. Van zulke mensen zijn er immers veel te weinig.