dr. Luc Bonneux is epidemioloog en arts ouderengeneeskunde. Hij studeerde epidemiologie in Londen, en schreef zijn dissertatie over de AIDS epidemie. Hij promoveerde op een doctoraat over het gebruik van gezondheidseconomische e.a. modellen bij niet overdraagbare verouderingsaandoeningen. Maar als kersverse epidemioloog kreeg Bonneux in België niet direct voet aan de grond. Luc Bonneux hierover:
‘Ik heb kennelijk een grote mond. Dat hielp niet. Bij de Erasmus Universiteit in Rotterdam werd ik warm onthaald. We kregen min of meer de vrije hand en konden fantastisch onderzoek doen.’
Een kleine dertien jaar werkte Bonneux in het Erasmus Academische Centrum in Rotterdam. Maar zijn kritische houding begon hem in de loop van de tijd ook dáár steeds meer parten te spelen. Feitelijk is het vreemd, wanneer kritische artsen een aureool krijgen van ‘lastig’ en ‘onwerkbaar’.. Terwijl juist een gezond-kritische houding tegenover bijvoorbeeld de invloed van de farmaceutische industrie op de gezondheidszorg, bijzonder gewenst is..! Steeds vaker besefte Bonneux echter, dat zijn kritieken zijn academische carrière niet helpen.
Maar daar was hij ook helemaal niet mee bezig; hij wil en wilde gewoon zijn ‘roeping’ volgen en ‘gezond maken’.. En ja, dat gold kennelijk ook voor organisaties en structuren, gezondheidsbeleid en vastgeroeste opvattingen. Dát was Bonneux heel duidelijk vanaf het begin, maar voor zijn collega’s niet meteen..
“Ik blijf een kwajongen die graag schiet op ivoren torens, maar ik ben ook de arts die de plicht heeft de gemeenschap te waarschuwen voor leugens en bedrog, gepresenteerd als wetenschap of gezondheidspromotie.”
Kennelijk is Luc Bonneux niet de enige wetenschappelijke geschoolde medicus, die ernstige kritiek heeft op de uiterst ondermijnde medisch-wetenschappelijke onderzoekstechnieken. Steeds méér artsen en medisch-wetenschappers komen met kritische geluiden. Bijvoorbeeld over de volledig scheefgelopen verhouding met de genoemde farmaceutische industrie, die werkelijk NIETS achterwege laat om haar pillen, poeders en vooral ‘preventieve’ vaccins te slijten. * * *
x
x
Gender..?? Je blijft ’n chimpansee op schoenen..!
2022 © dr. Luc Bonneux | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Dit stuk is geschreven na het lezen van een artikel van Hanneke Kouwenberg ‘Artsen moeten zich laten horen in het genderdebat’, waaronder commentaar van Martine de Vries, hoogleraar van medische ethiek. Toen ik het las, stond ik op het punt op vakantie te gaan, maar tijdens het lezen, groeide mijn verontwaardiging. De basis van geneeskunde is biologie: steeds weer word ik geconfronteerd met het lamentabele kennisniveau over biologie in de medische opleiding. Als dit dan wordt gedemonstreerd door een hoogleraar aan een medische faculteit, wordt dit extra pijnlijk.
Ik was fier op België toen een openlijk homoseksueel man eerste minister was. Ik ben fier dat één van onze ministers, Petra De Sutter, een transgender vrouw is. Ik ben fier dat daar geen ophef over is: leven en laten leven, een Belgische karaktertrek. In veel culturen, zowel in het heden als in het verleden, vinden we transgenders. Mannen die de vrouwenrol aannemen en vrouwen die de mannenrol aannemen zijn zo oud als de mensheid. Jeanne d’Arc werd er zelfs door heilig verklaard.
Maar naarmate rolpatronen minder verbonden zijn aan het biologische geslacht, ontstaat er meer verwarring over wat nu een man is en wat een vrouw. Als die verwarring van gender met geslacht door goed menende maar gevaarlijke pseudowetenschap ook in onze scholen dreigt door te dringen, laat staan aan medische faculteiten, moeten we de puntjes op de biologische i zetten.
We zijn een chimpansee op schoenen: een zoogdier.
Evolutiebiologie verklaart het ontstaan van twee biologisch gescheiden geslachten als een vicieuze cirkel, ontstaan door een onvermijdelijk onevenwicht in reproductie door twee partijen. Zo gauw één van beide partijen meer investeert in een eicel, heeft zij meer te verliezen bij het verbreken van het voortplantingscontract. De andere partij heeft er baat bij steeds minder te investeren.
Het eindpunt is een vrouw met schaarse, grote eicellen en de organen, noodzakelijk om kinderen te dragen en te baren, en een man die zeer veel spermacellen aanmaakt die enkel genetische informatie dragen. Dat maakt ons tot man of vrouw: hebben we de reproductieve organen voor productie van spermacellen of eicellen?
Het geslacht wordt bepaald door de natuurlijk geëvolueerde reproductieve anatomie
Als een professor medische ethiek de vraag stelt: ‘wat bepaalt het geslacht?’, is dit het enig juiste antwoord: het geslacht wordt bepaald door wie de natuurlijk geëvolueerde reproductieve anatomie bezit om eicellen of sperma te produceren. Dat was ooit een baanbrekende wetenschappelijke ontdekking in de 17de eeuw. Je draagt eicellen of je bezit de anatomie om sperma te produceren: daar bestaan geen tussenvormen. De voorstanders van het ‘glijdende spectrum’ tussen man en vrouw, tussen ‘mannelijkheid’ en ‘vrouwelijkheid’, zwijgen over eicellen en sperma.
Eicel en sperma sluiten elkander uit. Een genderactiviste als Martine de Vries verwijst naar intersekse: sommige mensen worden geboren met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken, soms zelfs met zowel testiculair weefsel als eicellen (‘waar hermafroditisme’). Als we intersekse definiëren als personen bij wie het fenotype niet overeenkomt met het genotype of bij wie het fenotype niet bepaalbaar is als mannelijk of vrouwelijk, komen we uit op 0,018 procent of één op 6000 (J Sex Res 2002;39:174). Het is niet omdat er schaarse uitzonderingen bestaan dat de mens geen zoogdier is met twee geslachten, zoals alle andere zoogdieren, vogels of reptielen.
Ik heb ooit het voorrecht gehad om een jongedame te leren kennen met een XY-genotype (komt voor in 1 op 80 duizend geboortes): die voelde zich helemaal vrouw. Er is mij geen verband bekend tussen intersekse en genderdysforie. De verwarring bij intersekse mensen over wat nu juist hun sekse is, is net een getuige en bevestiging van de seksuele tweedeling.
Seksuele kenmerken: het GEVOLG en NIET DE OORZAAK van het biologische geslacht.
Seksuele kenmerken zijn het gevolg van het biologische geslacht, niet de oorzaak. Mannen zijn sterker, zoals bij de meeste andere zoogdieren, uit noodzaak voor seksuele competitie voor partners. Vrouwen zijn fysiek zwakker, gebouwd voor het krijgen en baren van kinderen. Die kenmerken overlappen: er zijn mannelijke vrouwen en vrouwelijke mannen. Maar dat doet niets af aan hun vrouw of man zijn, integendeel. Hier komt de genderactivistische kat pas echt op een zeer gevaarlijk koord.
Pubers zijn sowieso onzeker. Nog kinderen, riskeren ze hormonale behandelingen met nog onbekende gevolgen op langere termijn. Als buitenbeentje worden ze gemakkelijk doelwit van pesterij. Het pseudowetenschappelijke genderactivisme degradeert een mannelijk meisje tot manwijf: geen echte vrouw maar een transgenderman. Vrouwelijke jongens zijn geen echte jongens maar transgendermeisjes. Vallen jongens op jongens of meisjes op meisjes, riskeren ze in het vakje ‘verkeerde gender’ te worden geduwd.
Als mannen zich tot vrouw mogen verklaren, zijn biologische vrouwen nergens meer veilig, niet in de sport, niet in vluchthuizen of in gevangenissen. Het is niet omdat een man zich tot vrouw verklaart, dat hij kleiner, lichter of (veel) zwakker wordt. Het ontkennen van biologische verschillen in de geneeskunde spuwt op het vele werk van feministische artsen, bijvoorbeeld in de cardiologie, net om aandacht te vragen voor de grote man-vrouwverschillen waardoor de klachten van vrouwen werden miskend of behandeld met te grote dotterballonnetjes.
En het is natuurlijk biologisch baarlijke nonsens, pseudowetenschap: er zijn talloos veel biologische en psychologische man-vrouwverschillen anders dan billen, borsten, spieren of hormonen. Een verdraagzame samenleving bemoeit zich niet met de levenswijze van anderen. Die levenswijze kent evenveel facetten als er mensen zijn. Iedereen mag het leven leiden dat zij wil, elke genderrol aannemen die hij wil: man, vrouw of iets daartussen. Daar heeft niemand zaken mee. Maar dat verandert niet je biologie. Je blijft een chimpansee op schoenen: biologische man of vrouw.
