Depressief? Het ligt NIET aan jouw Serotine..!

Dr. Daniel Carlat (psychiater):

“Daar waar een wetenschappelijk vacuüm is,
zijn farmaceutische bedrijven maar al te gretig
om een marketing boodschap te brengen
onder het mom van ‘wetenschap’.
X
Hierdoor is de psychiatrie een proeftuin geworden
voor buitensporige manipulaties van de wetenschap
in dienst van het maken van winst.”

x

x

Depressief? Het ligt NIET aan jouw Serotonine..!

2015 © WantToKnow.nl/.be
(vertaling dr. Hagen Jonker)

2014 © origineel: Dr. Kelly Brogan, M.D. (bron)

x

Miljoenen mensen wordt verteld en zijn gaan geloven, dat (hun) depressie veroorzaakt wordt door een ‘gebrek aan serotonine’. Maar de vraag is en blijft heel simpel: ‘Waar is eigenlijk de wetenschap die deze theorie steunt?’  Depressie is een ernstige medische aandoening, die veroorzaakt zou kunnen worden door een chemische disbalans en de werking van bijvoorbeeld het medicijn ‘Zoloft’ zou deze disbalans kunnen herstellen.. Maar hierin ligt meteen de mythe van serotonine. Als bewoner van (Amerika) een van de slechts twee landen in de wereld die het direct adverteren van medicijnen naar de consument toe, toestaan, heb je ongetwijfeld de promotie van ‘de oorzaak van depressie’ ondergaan.

Iets waar jij niets aan kunt doen, maar meer iets wat jou nog niet duidelijk is geworden. Maak je hierover geen zorgen, want er wacht je een gemakkelijke oplossing in de spreekkamer van de dokter. Hoe is het wanneer ik je vertel dat gedurende 60 jaar onderzoek, de serotonine (of norepinephrine of dopamine) theorie betreffende depressiviteit en angst nooit wetenschappelijk aannemelijk is gemaakt. Je wilt natuurlijk argumenten om deze shockerende bewering te onderbouwen.

De Wetenschap van de Psychiatrie is een Mythe…
Anders dan het onthutsend reductionistische model van een pil voor een psychische ziekte, toont het huidige onderzoek naar het gedrag van de mens dat wij mogelijk minder weten dan wij ooit dachten te weten. En wat wij weten over de wezenlijke oorzaken van mentale ziekten lijkt meer te maken te hebben met het concept van een slechte combinatie van evolutionaire factoren 1) dan met genen en een tekort aan chemische stoffen. Wat een feit is, is dat dr. Insel, hoofd van het NIMH over een meta-analyse 2) van meer dan 14.000 patiënten tot de conclusie moest komen dat:

“Ondanks hoge verwachtingen hebben nog onderzoekingen van het genoom, noch beeldvormende technieken invloed kunnen uitoefenen op de diagnose en de behandeling van 45 miljoen Amerikanen per jaar met ernstige of matig ernstige psychische ziekten.”

Om te begrijpen wat uit balans zijn betekent moeten wij natuurlijk ook eerst weten wat het is om in balans te zijn, toch? Maar de neuro-wetenschap van vandaag, heeft deze optimale toestand van de hersenen niet kunnen karakteriseren, en weet zelfs niet hoe ze deze vast dient te stellen. Een review 3) over een Ernstige Depressie in The New England Journal of Medicine stelde:

” ..vele studies over norepinephrine en serotonine metabolieten in plasma, urine en de liquor cerebro-spinalis evenals post mortem studies van hersenen van patiënten met depressie moeten nu op een betrouwbare manier de vermeende werkzaamheid aantonen. ”

De data hebben gaten in de theorie te voorschijn laten komen en zelfs in het veld van wetenschappelijke geestesonderzoek, de psychiatrie zelf, heeft men het bijltje er bij neergelegd..! Een van mijn favoriete essays by Lacasse and Leo 4) geeft de gevoelens weer van invloedrijke denkers in dit veld – dit zijn nota bene conventionele clinici en onderzoekers in de gangbare praktijk; mensen die de positie van antidepressiva ter discussie hebben gesteld en hun twijfels hebben geuit over wat antidepressiva de psychiatrie te bieden zouden hebben.

Bescheiden oorsprong van een krachtige beweging
In de jaren 1950 – 1960 werd het middel ‘Reserpine’ aanvankelijk geïntroduceerd op de V.S markt als een anti-epileptisch middel en het werd bekend/berucht doordat het de hersenen ontdoet van zijn serotonine-voorraden, met als gevolg een persoon die in lethargie belandt en tevens een rustgevend effect ondervindt. Deze waarnemingen kwamen overeen met het klinische gegeven dat het anti-tuberculose middel ‘Iproniazide’, waarbij verandering van stemming na 5 maanden behandeling resultaat gaf, in 70% van de behandelde 17 patiënten.

Uiteindelijk maakte dr. Joseph Schildkraut een eind aan de discussie met zijn hypothetische manifest dat getiteld was: ‘De Catecholamine Hypothese over stemmingsstoornissen’. Hierin stelde hij:

“Op zijn best kunnen stemmingsstoornissen veroorzaakt door geneesmiddelen, alleen beschouwd worden als een model voor natuurlijke stoornissen, waarbij het nodig blijft, dat aangetoond wordt, dat de gedragsafwijkingen veroorzaakt door deze geneesmiddelen überhaupt enige relatie hebben met de natuurlijk voorkomende biochemische afwijkingen die geassocieerd worden met ziekte.”

In het kader van het verkrijgen van een eigen biochemische erkenning, was de psychiatrie toe aan een vernieuwing van zijn manier van werken, en de farmaceutische industrie was maar al te zeer bereid/verheugd om daarbij een partner te zijn..! Natuurlijk, het risico dat hoort bij ’terug werken’ (effecten waarnemen en mechanismen aannemen) is dat wij onszelf vertellen dat wij iets over het lichaam geleerd hebben, terwijl alles wat wij feitelijk leerden, is dat gepatenteerde synthetisch chemische middelen invloed hebben op ons gedrag.

Hieraan wordt gerefereerd als het ‘Drug based-model’ door Dr. Joanna Moncrieff 5). In dit model erkennen wij dat antidepressiva effect hebben, maar dat deze effecten op geen enkele wijze genezend of herstellend werken..! De meest toepasselijke vergelijking is die van een vrouw met een sociale fobie, die vindt dat het drinken van twee cocktails haar symptomen doen afnemen.

Men kan zich voorstellen hoe, in een willekeurige proef van 6 weken, dat een dergelijk ‘behandeling’ als ‘effectief’ kan worden gekarakteriseerd. En dat deze vervolgens aangeraden kan worden voor dagelijks gebruik, zelfs om klachten te voorkomen. Hoe de onttrekkingverschijnselen van deze vrouw na 10 jaar dagelijks gebruik er toe zou kunnen leiden dat de mensen om haar heen zouden gaan geloven dat zij alcohol ‘nodig’ zou hebben om haar in balans te houden. Deze analogie is maar al te dicht bij de waarheid..!

Rennen met gebroken benen…
De psychiater Dr. Daniel Carlat heeft gezegd:

“Daar waar een wetenschappelijk vacuüm is, zijn farmaceutische bedrijven maar al te gretig om een marketing boodschap te brengen onder het mom van wetenschap. Hierdoor is de psychiatrie een proeftuin geworden voor buitensporige manipulaties van de wetenschap in dienst van het maken van winst.”

Dus wat gebeurt er wanneer de farmaceutische bedrijven artsen gaan vertellen wat wetenschap is? Wij krijgen dan een industrie én een beroepsgroep die samenwerken om een kaartenhuis in stand te houden. Tegenover feiten die het tegendeel aantonen. Wij hebben wereldwijd een situatie waarin het toenemend voorschrijven van anti-depressiva, resulteert in het toenemen van de ernst van ziekten (daarbij inbegrepen de duur en perioden) vergeleken bij degenen die nooit met geneesmiddelen waren behandeld…!

En om werkelijk de reikwijdte te beseffen van het feit dat antidepressiva ineffectief zijn en onveilig, moeten wij achter de schermen kijken die door de farmaceutische firma’s zijn opgericht. Wij moeten hiertoe gegevens die niet gepubliceerd zijn onthullen, gegevens die men hoopte in de duistere catacomben te houden.

Een beroemde studie uit 2008 6) gepubliceerd in de ‘New England Journal of Medicin’ door Turne e.a. probeerde de mate van manipulatie van gegevens door de industrie aan het licht te brengen. Zij slaagden erin aan te tonen dat van 1987 tot 2004:

• 12 antidepressiva onderzocht werden op basis van 74 studies.
• 38 studies (bijna 50% dus) waren positief en 37 hiervan werden gepubliceerd.
• 36 studies waren echter negatief, d.w.z. dat ze geen resultaat lieten zien.
• 3 van deze negatieve studies werden slechts als zodanig gepubliceerd, om vervolgens aan
• 11 van de negatieve studies een positieve draai te geven (lees altijd het hele verslag en niet de conclusie van de auteur), en
• 22 negatieve studies werden niet gepubliceerd.

Het betekent dus feitelijk dat de helft van de studies maar een positief resultaat laat zien, en de andere helft een negatief resultaat. Letterlijk een 50/50 kans dus dat een antidepressivum maar werkt. (Terwijl van 100% de negatieve bijwerkingen aanwezig blijven…). In 1998 verrichtte Dr. Irving Kirsch, een expert op het gebied van het placebo effect een krachttoer door een meta-analyse 7) te publiceren over 3.000 patiënten die waren behandeld met antidepressiva, psychotherapie, placebo of geen behandeling hadden gekregen. Bij zijn onderzoek kwam hij tot de slotsom, dat slechts 27% van het therapeutisch resultaat te danken was aan de werking van antidepressiva. Dan spreken we dus ineens over iets meer dan een kwart..!

Harvard-onderzoekers:
‘Langdurig gebruik van antidepressiva kan zelfs depressiviteit veroorzaken…..het is mogelijk dat antidepressiva middelen de hardware van de neurologische synapsen veranderen, wat antidepressiva niet alleen onwerkzaam maakt maar ook een moeilijk te genezen depressieve toestand veroorzaakt.’

Dit werd gevolgd door een review 8) , dat een beroep deed op de Wet op de Vrijheid van informatie om toegang te krijgen tot ongepubliceerde studies, waarbij ontdekt werd dat wanneer deze er bij genomen werd, antidepressiva beter presteerden dan placebo in slechts 20 van de 46 trials (minder dan de helft) en het verschil over de gehele linie tussen geneesmiddelen en placebo slecht 1,7 punten was op de 52 punten van de Hamilton Scale. Deze kleine toename is klinisch niet significant, en waarschijnlijk verantwoordelijk voor de medische bijwerkingen die met een bepaald plan gebruikt zijn (sedatie of activering)

Anti-depressiva leggen het af tegen placebo’s..!
Wanneer actieve placebo’s (placebo’s zonder werkzame stof maar wel met enige bekende bijwerkingen van antidepressiva) gebruikt werden vond de Cochrane 9) data base dat verschillen tussen geneesmiddelen en placebo’s verdwenen wat de verklaring plausibel maakt dat het placebo effect de werking van geneesmiddelen verhoogt. De ontdekking van het enorme placebo effect in behandelingsgroepen kwam ook terug in twee verschillende meta-analyses verricht door Khan 10) en c.s. die een verschil vonden van 10% tussen de effectiviteit van een placebo en antidepressiva, en een vergelijkbare aantallen suïcide.

De meest recent trial 11) die de rol onderzocht van ‘verwachting’ of geloof in het antidepressieve effect, vond dat patiënten de bemerkte verbetering kwijtraakten wanneer zij geloofden dat zij misschien een placebo innamen, zelfs wanneer zij doorgingen met de voordien effectief werkende dosis Prozac. De grootste, niet industriële studie, die de gemeenschap US$ 35 miljoen kostte, volgde 4000 patiënten die behandeld werden met Celexa (niet blind, dus zij wisten wat zij kregen) vond dat de helft verbeterde met 8 weken. Degenen die niet verbeterden werden overgezet op Wellbutrin, Efexor, of Zoloft OR ‘verhoogd’met Buspa of Wellbutrin.

Wat gebeurde er? Het maakte niet uit wat er gedaan werd, omdat het resultaat hoe dan ook afnam tot 18-30 % met slechts 3% van de patiënten in remissie na 12 maanden. Hoe kan het gebeuren dat medicamenten als Wellbutrin, wat bewust primair de dopamine herkenning verstoord, en medicijnen zoals Stablon dat theoretisch de heropname van serotonine verhoogd, beiden werkzaam zijn om de onderliggende disbalans op te lossen? Waarom zouden thyroid, benzodiapines, beta blokkers en opiaten ook ‘werken’? En wat heeft depressie gemeen met paniekstoornissen, fobieën, OCD, eetstoornissen en sociale angst zodat al deze aandoeningen precies dezelfde chemische middelen nodig hebben.

Alternatieve mogelijkheden
Als holistische arts, erger ik mij aan het gebruik van aminozuren en ander nutraceuticals met een geclaimde serotoninen verhogende werking door integraal werkende artsen. Deze integraal werkende artsen hebben een bladzijde van het allopathische tekstboek genomen en zij proberen op deze wijze de werking van antidepressiva na te bootsen..!

De fundamentele gegevens over de moderne serotonine-theorie over stemming gebruikt tryptophaan depletie methoden, waarbij vrijwilligers gevoed worden met een mengsel van aminozuren zonder tryptofaan, staan bol van gecompliceerde interpretaties. Simpel gezegd, er is nooit een studie geweest die aantoont dat deze voedinginterventie stemmingsveranderingen veroorzaakt bij patiënten die niet behandeld zijn met antidepressiva.

In een belangrijke studie met als titel: Mechanism van de acute tryptofaan depletie: Is het alleen maar serotonine? 12), van Donkelaar c.s. waarschuwen zij artsen en onderzoekers voor de interpretatie van het tryptofaan onderzoek. Zij maken duidelijk dat er veel mogelijke effecten zijn bij deze methodologie door te stellen:

“In het algemeen ondersteunen verscheidene onderzoeken het feit dat een depressie niet alleen veroorzaakt wordt door een gestoorde functie van 5-Hydroxy Tryptamine (5-HT), maar eerder door een disfunctie van andere systemen of delen van de hersenen gemoduleerd door 5-HT of door stoffen die een interactie hebben met zijn voorloper in de voeding. Op dezelfde manier lijkt de ATD (Acute Onttrekking van Tryptofaan door voedingsinterventie) methode het 5-HT niet perse te laten dalen, maar triggert het meer door 5-HT indirect veroorzaakte bijwerkingen.”

Dus hoe zit het als wij de rol van serotonine bij de stemming niet kunnen bevestigen en wij hebben goede redenen om te geloven dat het antidepressieve-effect voor een groot deel slechts gebaseerd is op geloof, waarom proberen wij dan het serotonine gehalte te verhogen?

Oorzaken van disbalans.
Het enige wat je hoeft te doen is een aantal minuten besteden om te kijken naar: beyondmeds.com om te begrijpen dat wij een monster gecreëerd hebben. Miljoenen mannen, vrouwen en kinderen over de gehele wereld hebben te lijden onder een psychiatrische geneeskunde zonder goede klinische begeleiding (omdat dit GEEN onderdeel is van de medische opleiding), een psychiatrische geneeskunde die niet meer werkt. Ik voelde mij als klinisch medicus nederig, als ik probeerde mensen te helpen en wanneer ik besefte waar toe deze middelen in staat waren.

Een belangrijke analyse 13) van de vroegere directeur van het NIHM claimt dat antidepressiva “verstoringen veroorzaken in de werking van de neurotransmitters: en het lichaam dwingen dit te compenseren door middel van een aantal aanpassingen welke plaatsvinden na een ‘chronische toediening’ leidend tot hersenen die na een klein aantal weken werken op een manier die ‘kwalitatief zowel als kwantitatief verschillen van de normale hersenwerking.’ Veranderingen in de concentratie van beta-adrenerge receptoren, van de gevoeligheid van de auto receptoren van serotonine en de omzetting van serotonine worstelen allemaal om de verstoring door de medicatie te compenseren.

Andrews 14), c.s. noemen dit ’tegengestelde tolerantie’ en demonstreren door een zorgvuldig uitgevoerde meta analyse van 46 studies dat het risico van een terugval van de patiënt direct gerelateerd is aan hoe ernstig de verstoring door de medicatie is en dat deze altijd hoger is dan die van een placebo (44,6% tegenover 24,7%). Zij betwisten het idee van de bevindingen dat terugval minder zou optreden bij een continue medicatie en dat deze niets anders zou voorstellen dan een door medicamenten veroorzaakte reactie op het niet meer toedienen van een substantie waar tegen het lichaam tolerantie heeft ontwikkeld. Zij gaan een stuk verder door toe te voegen:

“Natuurgeneeskundige studies tonen dat patiënten zonder medicatie kortere periode (van terugval?) en betere vooruitzichten op de lange termijn hebben, dan patiënten met medicatie. Verscheidene studies hebben aangetoond dat de gemiddelde duur van onbehandelde patiënten met een ernstige depressie 12-13 weken is.” Onderzoekers van Harvard kwamen ook tot de conclusie dat tenminste vijftig procent van de patiënten die gestopt waren een terugval kregen binnen 14 maanden. Zij stellen in feite dat:

“Langdurig gebruik van antidepressiva kan zelfs depressiviteit veroorzaken…..het is mogelijk dat antidepressiva middelen de hardware van de neurologische synapsen veranderen, wat antidepressiva niet alleen onwerkzaam maakt maar ook een moeilijk te genezen depressieve toestand veroorzaakt.”

Dus, wanneer je dokter zegt, “Kijk, hoe ziek je bent, je had niet moeten stoppen met deze medicatie”.., dan moet je weten dat deze toestand aangeeft dat je symptomen onttrekkingverschijnselen zijn en niet een terugval in de ziekte. Een door artsen nauwelijks onderkend fenomeen..!

Longitudinale studies 15) laten slechte uitkomsten zien bij degenen die behandeld zijn met antidepressiva met 60% van de patiënten die nog steeds voldoen aan de diagnostische criteria van de ziekte na 1 jaar (ondanks tijdelijke verbetering in de eerste 3 maanden). Wanneer op het basale niveau van de ernst van de aandoening wordt gecontroleerd ondersteunen 2 prospectieve studies een slechtere uitkomst bij degenen die behandeld zijn met medicamenten:

De eerste waarin de groep die nooit medicatie kreeg, een 62 % verbetering had na zes maanden, waarbij de met medicamenten behandeld patiënten slechts een 33% verbetering van de symptomen te zien gaf.
En een andere WHO studie bij patiënten met een depressie in 15 steden waarbij bleek, dat aan het eind van een jaar, degenen die niet blootgesteld waren aan antidepressiva een betere “algemene gezondheid” genoten; dat hun symptomen milder waren en dat zij nog steeds minder vaak psychisch ziek waren.

Dat is nog niet alles. In een retrospectieve 10-jaars studie 16) in Nederland, herstelde 76% van de mensen zonder medicatie zonder terugval en in vergelijking daarbij 50% van de medicamenteus behandelde patiënten. In tegenstelling tot tegenstrijdige studies over korte termijn effecten, zijn er geen vergelijkbare studies over een langere termijn die een beter resultaat laten zien bij mensen die behandeld zijn met antidepressiva.

Allereerst, beschadig niet…!
Dus hebben wij te maken met een halfbakken theorie in een vacuüm in de wetenschap, dat de farmaceutische industrie snel opvulde. Wij hebben de illusie van effectiviteit op korte termijn en de aanname van veiligheid op de lange duur. Maar zijn deze antidepressiva veilig of kunnen zij zo gevaarlijk zijn, dat zij mensen tot doden aanzetten? Het antwoord is, zij zijn niet veilig en mensen die antidepressiva gebruiken kunnen inderdaad gaan moorden. Het is onmiskenbaar, antidepressiva veroorzaken suïcidaal en moordzuchtig gedrag.

De Russisch Roulette met patiënten die kwetsbaar zijn voor deze ‘bij effecten’ begint nu pas duidelijk te worden 17) en kan mogelijk iets te maken hebben met genetische varianten rond de stofwisseling van chemische middelen. Dr. David Healy heeft onvermoeibaar gewerkt 18) om aan te tonen dat data laten zien dat antidepressiva suïcide en gewelddadigheid veroorzaken, waarbij hij een database aanhield om te getuigen, te schrijven 19) en lezingen te geven over gevallen van door medicamenten veroorzaakte dood die je psychisch doen huiveren.

Wat betreft de meest kwetsbare onder ons?  Ik heb ontelbaar veel patiënten in mijn praktijk die vertellen over het opkomen van het idee van suïcide na het starten van een antidepressivum. In een groep waarbij slechts 2 gerandomiseerde studies zijn verricht, heb ik grote zorgen, het betreft vrouwen die post partum behandeld worden met antidepressiva voordat zij meer goedaardiger en effectievere behandelingen 20) krijgen zoals aanpassing van het dieet en behandeling van de schildklier. Je houdt je hart vast wanneer je leest over deze verslagen 21) van vrouwen die zichzelf en hun kinderen van hun leven beroven tijdens het gebruik van deze middelen.

Dan is er het gebruik van medicamenten bij kinderen van 2 jaar. Hoe kregen wij ooit het idee dat dit een veilige studie was en effectief voor deze groep. Kijk alleen maar naar de gegevens van de Studie 329 22), die Glaxo Smithe Klein 3 miljard dollars kostte voor de moeite die het hen kostte om antidepressiva bij kinderen te promoten. Deze inspanningen vereisten door ghost writers geschreven en gemanipuleerde artikelen die de signalen van suïcidaliteit negeerden, en die ten onrechte Paxil presenteerden als veel beter werkend dan een placebo, wat bijdroeg tot een niet te stuiten hoeveelheid ellende 23) toegebracht aan onze kinderen in het gebied van de psychiatrie.

De RIP Monoamine Theorie
Zoals Moncrieff and Cohen 24) zo kort en bondig stelden:
“Onze analyses tonen aan dat er geen specifieke antidepressiva zijn, dat de meeste van de korte termijn effecten van antidepressiva gedeeld worden met veel andere middelen, en dat lange termijn behandeling met antidepressiva of welke andere middelen dan ook nooit een verbetering van de stemming hebben aangetoond. Wij stellen voor dat we de term ‘antidepressivum’ achter ons laten”.

Dus wanneer veranderen wij? Het gebied van de psychoneuroimmunology 25) domineert de research als een icoon en als voorbeeld hoe de geneeskunde zijn simpele grenzen moet overstijgen, waarbij wij dan wel de 50% van de Amerikanen die worstelen met hun stemmingsproblemen, waarvan 11% hiervoor behandeld wordt, moeten negeren.

Er zijn tijden in de evolutie van de menselijke cultuur, waarin wij moeten afleren, dat wat wij denken te weten. Wij moeten uitstappen uit het comfortabele gevoel van zekerheid en stappen in het bevrijdende licht van onzekerheid. Het is vanuit dit gebied van het erkennen van onze onwetendheid dat wij werkelijk kunnen groeien. Vanuit mijn gezichtspunt, zal deze groei een gevoel van verwondering bevatten – zowel een nieuwsgierigheid naar wat psychische symptomen of mentale ziekten ons te vertellen hebben over fysiologie en geest, als een gevoel van nederigheid over alles waar wij de instrumenten nog niet voor hebben om dit te begrijpen.

En precies om deze reden moeten wij eerbied hebben voor de zich ook ontwikkelende natuur. En het lichaam goed verzorgen door middel van beweging, dieet, meditatie en het ontgiften van onze omgeving wat onze meest primaire en krachtige manier van genezen is. Waarmee wij het een signaal van veiligheid 26) geven.

Verder informatie:

Dr. Kelly Brogan’s E-Course Beyond Medication, of ontvang het gratis door lid te worden van Greenmedinfo.com  (becoming a member)

Over de auteur:

Dr. Kelly Brogan M.D. is allopathisch en holistisch opgeleid in het behandelen van vrouwen in alle stadia van de cyclus van het reproductie systeem met symptomen van stemmingsveranderingen en angst, inclusief premenstruele klachten, zwangerschap en post partum klachten, evenals menopausaal gerelateerde klachten. U kunt meer leren over Dr. Brogan ook op Facebook.

Verwijzingen:

1. http://kellybroganmd.com/video/ancestral-health-symposium-presentation-2014/
2. http://jama.jamanetwork.com/article.aspx?articleid=184107
3. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15738959
4. http://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0020392
5. http://joannamoncrieff.com/2014/05/01/the-chemical-imbalance-theory-of-depression-still-promoted-but-still-unfounded/
6. http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMsa065779
7. http://psycnet.apa.org/index.cfm?fa=buy.optionToBuy&id=1999-11094-001
8. http://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0050045
9. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14974002
10. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10768687
11. http://kellybroganmd.com/snippet/power-belief-new-placebo-data/
12. http://www.edc.gsph.pitt.edu/stard/
13. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8561194
14. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21779273
15. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1313290/
16. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10771465
17. http://www.dovepress.com/antidepressant-induced-akathisia-related-homicides-associated-with-dim-peer-reviewed-article-PGPM
18. http://davidhealy.org/articles/#journalpublications
19. http://www.madinamerica.com/2013/02/prescription-only-homicide-and-violence/
20. http://kellybroganmd.com/article/causes-postpartum-depression/
21. http://www.ssristories.org/category/altered-mental-state/postpartum-reaction/
22. http://www.justice.gov/sites/default/files/opa/legacy/2012/07/02/us-complaint.pdf
23. http://fearlessparent.org/school-violence-psych-meds-and-our-children/
24. http://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0030240
25. http://kellybroganmd.com/article/new-psychiatry-psychoneuroimmunology/

http://www.mindbodygreen.com/0-11688/want-to-stop-your-antidepressant-heres-how.html