Duitse rechtbank: ‘Verbod mondkapjes én sneltesten’

Duitse rechtbank:

‘Verbod mondkapjes, 1,5 meter en sneltesten’

2021 © 2020News (origineel) | deze versie WantToKnow.nl/be

x 

8 April jl. besliste een rechtbank in het Duitse Weimar, in haar vonnis in kort geding, dat twee scholen in Weimar met onmiddellijke ingang dienen te stoppen (HIER) om leerlingen voor te schrijven, dat zij mondkapjes dienen te dragen, de anderhalvemeter maatregel dienen te volgen en/of sneltesten dienen ondergaan. En tevens -zo luidde het vonnis van deze rechtbank- dat klassikaal onderwijs dient te worden gehandhaafd. De rechtbank had hiertoe 3 deskundigen geraadpleegd, te weten: professor dr. Ines Kappstein, de psycholoog professor dr. Christof Kuhbandner en de bioloog prof. dr. Ulrike Kämmerer. 

De klacht werd ingediend door een moeder van twee kinderen; zij had zich ernstig gestoord aan de verplichte tests, afstandseisen en verplichte mondkapjes op de scholen van haar kinderen. Deze familierechtbank in Weimar was het dus met de vrouw eens. Dit besluit van 8 april is ook openbaar gemaakt en heeft sindsdien voor opschudding gezorgd, met name in de sociale media en in delen van volgzame massa..

Nadat ze de feitelijke en juridische situatie had onderzocht en de deskundigenrapporten geëvalueerd, vonniste de rechtbank in Weimar, dat de genoemde COVID-maatregelen een te groot risico vormen voor het mentale, fysieke of emotionele welzijn van het kind, zonder dat hier feitelijk iets mee wordt bereikt. Met dit oordeel bevestigt de rechter volledig het oordeel van een eisende moeder in deze zaak: “De kinderen zijn lichamelijk, psychisch en opvoedkundig beschadigd en hun rechten worden geschonden, zonder enig voordeel voor de kinderen zelf of voor anderen.”

Het oordeel van de rechtbank meldt duidelijk ook dat schoolbestuurders, leraren en anderen, geen beroep kunnen doen op de wettelijke COVID-bepalingen van de staat Weimar, waarop de nu verboden maatregelen waren gebaseerd. Deze zijn ongrondwettelijk en daarmee nietig, aldus het vonnis. Het gaat dan met name om het schenden van het evenredigheidsbeginsel dat is vastgelegd in de rechtsstaat (art. 20 en art. 28). Uit het vonnis van de rechtbank:

“Volgens dit principe, moeten de maatregelen die worden overwogen om een ​​legitiem doel te bereiken, passend, noodzakelijk en evenredig zijn in engere zin – dat wil zeggen bij het afwegen van de voor- en nadelen die ermee worden bereikt. De maatregelen die geen wetenschappelijke basis hebben, zijn op grond hiervan, ongeschikt om het fundamenteel legitieme doel te bereiken dat ze nastreven. Namelijk om overbelasting van het gezondheidssysteem te voorkomen of om het besmettingspercentage te verlagen.

Ze zijn in ieder geval onevenredig in engere zin, omdat de aanzienlijke nadelen / bijkomende schade die ze veroorzaken niet worden gecompenseerd door een waarneembaar voordeel voor de kinderen zelf of voor derden ”

De rechter lichtte verder toe:

“Desalniettemin moet erop worden gewezen dat het niet de betrokken partijen zijn die de ongrondwettigheid van de inmenging in hun rechten moeten rechtvaardigen, maar die taak ligt bij de staat Thüringen, die inbreuk maakt op de rechten van degenen die bij zijn staat betrokken zijn. Zij moet met het nodige wetenschappelijke bewijs bewijs leveren, dat de door hen voorgeschreven maatregelen, geschikt zijn om de beoogde doelen te bereiken, en dat ze, indien nodig, evenredig zijn. Tot dusver is dit niet gebeurd.”

De punten waarop de rechtbank haar oordeel velde:

1. het ontbreken van enig voordeel van het dragen van maskers en in acht nemen van afstandsregels voor de kinderen zelf en voor derden
2. de ongeschiktheid van PCR-tests en snelle tests voor het meten van de incidentie van infectie
3. de schending van het recht op informationele zelfbeschikking door snelle tests op scholen
4. het recht van kinderen op onderwijs en scholing

De rechter vatte zijn beslissing als volgt samen:

“De aan schoolkinderen opgelegde verplichting om mondkapjes te dragen en 1,5 meter afstand te houden tot elkaar en derden, schaadt de kinderen in lichamelijk, psychologisch en opvoedkundig opzicht. En tevens in hun psychosociale ontwikkeling, zonder dat daar meer dan hooguit een marginaal voordeel voor de kinderen zelf of voor derden tegenover staat. Scholen spelen geen belangrijke rol in het geval van een ‘pandemie’.

De gebruikte PCR-tests en snelle tests zijn op zich in principe en in het begin niet geschikt om een ‘besmetting’ met het SARS-CoV-2-virus op te sporen. Dit blijkt reeds uit de eigen berekeningen van het Robert-Koch-Instituut volgens de toelichtingen in de adviezen van deskundigen. Volgens berekeningen van het RKI, zoals getuige-deskundige Prof. Dr. Kuhbandner stelt, is de kans om daadwerkelijk besmet te raken bij een positieve uitslag bij massale tests met sneltests, ongeacht de symptomen, slechts 2% bij een incidentie van 50 (specificiteit van de test 80%, gevoeligheid van de test 98%). Dit zou betekenen dat voor elke twee correct-positieve resultaten van de snelle test er 98 fout-positieve resultaten zouden zijn, die dan allemaal opnieuw met een PCR-test zouden moeten worden getest.

Een (regelmatige) verplichting om asymptomatische personen, d.w.z. gezonde personen, waarvoor geen medische indicatie bestaat, massaal te testen, kan niet worden opgelegd omdat dit niet in verhouding staat tot het effect dat kan worden bereikt. Tegelijkertijd zet de regelmatige dwang om de test af te leggen de kinderen onder psychologische druk, omdat hun vermogen om naar school te gaan op die manier voortdurend op de proef wordt gesteld”.

Tenslotte merkt de rechter op: “Op grond van onderzoeken in Oostenrijk, waar in de lagere scholen geen maskers worden gedragen, maar in het hele land driemaal per week sneltesten worden uitgevoerd, zijn volgens de uiteenzettingen van de deskundige prof. Dr. Kuhbandner de volgende resultaten verkregen:

100.000 leerlingen van lagere scholen zouden een week lang alle neveneffecten van het dragen van maskers moeten verdragen om slechts één infectie per week te voorkomen.

Dit resultaat louter buitenproportioneel noemen, zou een volstrekt ontoereikende beschrijving zijn. Het toont veeleer aan dat de wetgevende macht van de staat die dit gebied regelt, is vervallen in een feitelijke ontkoppeling die historische proporties heeft aangenomen”.

Of de uitspraak gevolgen zal hebben voor de rest van Duitsland is vooralsnog onbekend. Duidelijk is natuurlijk wel, dat het vonnis voor veel partijen, die in soortgelijke procedures verwikkeld zijn, een flinke opsteker is. Zeker inhoudelijk gezien, vanuit de motivatie van de rechtbank, is er veel van op te steken.

* * *