x
De zaak van ‘Atlantis op Google’ heropend..?
Zoektocht 2.0
x
© Berend Watchus / december 2011
x
Op de bodem van de Atlantische oceaan, op zo’n 1000 kilometer ten westen van de Afrikaanse kust, bij de Canarische eilanden heeft een Engelse technische luchtvaartdeskundige iets meer dan 2 jaar geleden een mogelijk zeer belangrijke historische locatie ontdekt met behulp van Google Earth 5.0, toen dit in 2009 uitkwam. Deze Engelsman, Bernie Bamford heeft in een artikel voor de Engelse ‘Daily Telegraph’ aangegeven dat deze locatie wel zeker door mensen moet zijn gemaakt.
Even recapituleren: Het gaat om een enorme onnatuurlijk ogende rechthoekige formatie (zie afbeelding hierboven), met scherpe lijnen als buitenlijnen, aan de binnenzijde een soort netwerk van scherpe, rechte lijnen en rechthoeken, afgewisseld met een paar schuine rechte lijnen. Het lijken op het eerste gezicht een soort wegen, kanalen of muren van boven af bekeken. Met betrekking tot de schaal zou dat van ons moderne perspectief in 21e eeuw wel vreemd zijn, want dan zouden het reusachtige wegen, kanalen of gebouwen moeten zijn. Hier is een detailopname met de afmetingen:
x
Dit onderwater netwerk in de vorm van een rechthoek is zo’n 100 mijl bij 70 mijl (ca. 17.000km2) oftewel de helft van het landoppervlak van Nederland, die ongeveer 33.883 km2 bedraagt. De locatie ligt op een diepte van ongeveer 3,5 mijl, oftewel zo’n 4,5 kilometer. De formatie is zowel op Google Earth als op Google Maps te vinden door de volgende coördinaten te knippen en te plakken: 31 15’15.53N, 24 15’30.53W
Momenteel, als je deze coördinaten op Google plakt en gaat zoeken, komt Google met meer dan 90.000 resultaten voor je. Wanneer je vervolgens deze resultaten filtert op afbeeldingen, dan vind je meer dan 6.000 resultaten.
In talloze kranten, tijdschriften en vooral op alternatieve media en alternatieve blogs is dit onderwerp besproken. Sinds 2009 zijn er miljoenen mensen die zich deze puzzelvraag afvroegen: is dit netwerk van kunstmatig ogende rechthoeken en strepen een archeologische, door mensen gemaakte locatie en zo ja, is dit dan ook (een deel van) het mythische Atlantis?
Waarschijnlijkheid
Dit is misschien een minder raar vraagstuk dan je zou denken, Troje was bijvoorbeeld tot de opgravingen door: Frank Calvert en Heinrich Schliemann ook slechts een mythe. Toen Troje eenmaal ontdekt en opgegraven was, kon dit moeilijk meer ontkend worden!
Toen locaties op het landoppervlak van Zuid Amerika in de moderne tijd voor het eerst van bovenaf bekeken werden met vliegtuigen, werden bijvoorbeeld de Nasca Lines (geoglyfen/aardtekeningen) in Peru ontdekt. Op dezelfde manier worden sinds het gebruik van Google Earth steeds meer nieuwe archeologische locaties gevonden met behulp van satelliet beelden en vliegtuig opnames. David Kennedy heeft hier veel ervaring mee, zie zijn websites HIER en HIER met prachtige foto’s.
Plato
Dr. Charles Orser, curator van de historische archeologie afdeling van New York State University heeft aan het tijdschrift ‘The Sun’ in 2009 aangegeven dat ”het overblijfselen kunnen zijn van de verloren eiland stad Atlantis, eerst genoemd in de dialogen van de Griekse filosoof Plato. De locatie is een van de meest waarschijnlijke plekken die overeenkomt met de voorgestelde locatie van Atlantis, als omschreven door Plato.” Orser vertelde aan ‘The Sun’. “Zelfs als het een natuurlijke gevormde geografische/geologische structuur blijkt te zijn, is het de moeite waard om verder te onderzoeken.”
Google zelf heeft de vondst en de formatie als niet bestaand verklaard
Google legt uit dat de schepen die de bodem meten en in kaart brengen, het gebied opmeten in stroken met echo geluidsgolven; dit verklaart waarom er soms strepen voorkomen op de zeekaarten in Google Earth, zo ook bij de coordinaten: 31 15’15.53N, 24 15’30.53W
Dit zijn volgens Google niet meer dan: ‘scheepstrepen’ die de route van de schepen weergeven. Google concludeert met deze uitleg dat deze rechthoekige formatie, ter grootte van de helft van het landoppervlak van Nederland, dus niet echt fysiek op die plek te vinden is, maar slechts als een imperfectie in de kaart op Google Earth te zien is.
Mijn huidige idee van de uitleg van Google
Ik begrijp dat de kaart in stroken wordt opgemeten. Volgens mij worden bijna alle kaarten of het nu op de grond, in de lucht, vanuit de ruimte of op zee allemaal eerst in delen opgemeten en later samengevoegd tot een geheel. Het is begrijpelijk dat hoe ruwer (met meer variaties per strook) de techniek is die je gebruikt om te meten, hoe ruwer je kaart evt wordt.
Op Google Earth ligt voor zover ik kan waarnemen volledig bezaaid met duidelijk zichtbare stroken kaart die aan elkaar geplakt zijn, met oneffenheden, kleurverschillen, verschillen in aantal pixels. Zie afb2 voor voorbeelden van deze standaard willekeurig gevormde ‘scheepstrepen’/meetstroken op een willekeurige locatie:
33°51’28.64″N 37°37’56.03″W.
Deze soort strepen zijn dus overal te vinden op de zeekaart van Google Earth (Google Ocean) en lijkt overeen te komen met wat Google zelf omschreef als ‘scheep strepen’, echter dit verklaart totaal niet een perfect ogende rechthoekige formatie met een netwerk van rechthoeken en strepen aan de binnenzijde van de grote rechthoek, die van een compleet andere aard is dan de structureel voorkomende imperfecties waar Google het eigenlijk over heeft.
Voorlopige conclusie:
Wat mij betreft is de vondst van Bernie Bamford, de Engels technische luchtvaartdeskundige, nu 2 jaar na ontdekking, nog meer de moeite waard om te onderzoeken; simpelweg omdat dit fenomeen momenteel toch niet echt rationeel te verklaren is en ons wellicht dichterbij het vinden van overblijfselen van een oude beschaving brengt. Atlantis?
x
Beetje naar rechts zie ik ook een rasterwerkje: 31.095278,-19.259033
Hier is duidelijk sprake van geometrische vormen dus optische artifacten e.d. sluit ik persoonlijk uit.
@ Eyeinorange, thanks, ja klopt daar lees je al minder over, maar ook dat rasterwerkje (Engels:grid)is niet te verklaren net als de duidelijker zichtbare rechthoek links (westelijk) ervan.
@ simba_nl, ik sluit zelf momenteel nog niet veel dingen uit, maar het lijken in het geheel inderdaad (dus ook buiten de rechthoek) wel zeer mensgemaakte vormen die eerder op ontwerp lijken dan op vaarroutes die ‘ship tracks’ hebben achtergelaten op de kaart, zoals google dat mooi verwoordt. Zodra de plek onderzocht echt onderzocht wordt, weet je als het goed is, of er nu wel of niet echt iets op die locatie met die vorm op de bodem is. Nu nog even een paar miljoen sparen voor een klein duikbootje met camera’s… 🙂
Of verhalen rondstrooien over de schatten die daar allemaal te vinden moeten zijn. Dan komen er vast schatduikers op af. 🙂
(volgens mij is afbeelding 2 een verderaf afbeelding van afb.1.
En niet een voorbeeld afbeelding van door metingen getrokken strepen.)
Het is immens groot maar omdat we ons dat misschien niet helemaal voor kunnen stellen kan het nog wel bestaan. De zon is tenslotte ook veel groter dan we ons voor kunnen stellen en daarbij is dit maar een onderzettertje van klein formaat.
Het zou leuk zijn Atlantis zo dicht bij ons continent te weten.
@ Selene “(volgens mij is afbeelding 2 een verderaf afbeelding van afb.1.
En niet een voorbeeld afbeelding van door metingen getrokken strepen.)”
–> Je hebt het scherp gezien. Dit artikel had oorspronkelijk andere afbeeldingen, zie mijn blog http://alternatievearcheologie.punt.nl/ daar staat het origineel met de afbeelding van een willekeurige locatie met wat lijkt op stroken met scherpe details van de bodem (waar de boot volgens mij een echo meting heeft gedaan, wat Google waarschijnlijk eigenlijk bedoelt met de shiptracks waar ze naar verwijzen) in een wirwar, zonder (evt geometrische) systeem.
Werp er maar een blik op, het ziet er totaal anders uit dan de mysterieuze rechthoek die is omschreven in het artikel…
Bedankt voor het opmerken.
Als reactie wil ik zeggen dat als je je bewust bent dat er voor de zogenaamde zondvloed, die veroorzaakt werd door een losgeraakte ijsplaat van de toenmalige zuidpool, een veel lager zee-niveau was dan tegenwoordig… is het niet zo gek dat enorme landdelen zijn verzonken om het zo maar eens te zeggen. Voor de zondvloed lag het zeeniveau tenminste 100 meter lager dan nu en was al dat water opgeslagen in een zeer dichte atmosfeer die de planeet omhulde en geheel afsloot van de buitenwereld.
De toenmalige mensen en hun goden (de Anunnaki) zagen de Zon en de Maan niet en ook de andere planeten van ons zonnestelsel en de sterren. De zeer dichte atmosfeer filterde het licht en sloeg de warmte op, zodat onder de atmosferische laag een klimaat was en een lichtsterkte, zodat vrijwel op de gehele planeet de zelfde condities golden. Zelfs aan de achterzijde van de planeet werd het ’s avonds en ’s nachts niet geheel donker.
De Anunnaki hadden voor hun komst naar onze planeet 445.000 jaren geleden (als we onderzoeker en schrijver Zecharia Sitchin mogen geloven)al tal van onbemande vluchten uitgevoerd naar onze planeet en om hier te kunnen leven en werken moesten zij aanpassingen doen. Ten eerste was het hier te licht en ten tweede bedekte te veel water de bodem. Zij wilden tenslotte ertsen en mineralen delven dus meer grondoppervlak betekende ook meer bodemschatten kunnen bereiken.
Zo hebben zij de atmosfeer verdicht zodat over de hele planeet het felle zonlicht niet meer doordrong en er meer bodem beschikbaar was. Daarnaast was er rondom de hele planeet een klimaat, alleen aan de polen was het koud, maar de band tussen de polen in, die als een gordel om de planeet lag, was het paradijs (para d’ijs – de tussen de twee ijsgebieden gelegen zone). Daar waren de condities vrijwel hetzelfde en heerste er een echte 24-uurs-economie om het zo maar eens te zeggen…
Toen de ijsplaat los liet, raakte de planeet in onbalans en begon deze te tollen. Water van de oceanen klotste over de continenten en koelde deze af, waardoor er een enorme afkoeling ontstond en het klimaat wereldwijd omsloeg. Stormen staken op, donder en bliksem scheurden de hemel… en de dichte atmosfeer regende neer in 40 dagen en 40 nachten aldus de bijbel. Daarna kreeg de mens voor het eerst te maken met ‘dag en nacht’, met ‘zomer en winter’ en met de ‘seizoenen’…
Dat bestond voor de vloed niet en dit waren de kenmerken van de nieuwe tijd. Zonlicht brak door, het zeeniveau was wereldwijd gestegen en grote landdelen waren verzonken. Sommige delen van de oceanen drukten nog dieper in de aardkorst vanwege het enorme gewicht van de watermassa, waardoor andere delen omhooggedrukt werden. Zo ontstonden nieuwe gebergten en verzonken gebieden die eens bewoond waren… Mu, Lemurie en Atlantis verdwenen uit het beeld en verweg roepen ze ons hen te blijven herinneren.
groet Udo
Interessant. Ik heb op Google Maps (Earth) enigszins vergelijkbare structuren ontdekt ± 400 mijl ten westen en ± 200 mijl ten noorden van Bouvet Island. Dat ligt ± 3.000 mijl ten oosten van het zuidelijkste punt van Chili. Of ± 1.000 ten zuiden en ± 500 km ten westen van Cape Town.
Als je op de genoemde locatie inzoomt zie je een zig-zag-structuur (15x) die om-en-om aan een zijde gesloten gesloten is. De gehele structuur is ± 100 mijl breed (w-o) en ± 200 mijl lang (n-z).
Groet,
Richard
mooi om deze ontwikkelingen te lezen.
zie zelf deze afbeelding als ik mijn ogen sluit.
heb zelf beelden gezien van uit het derde deel van Atlantis en weet en voel mij verbonden.
zou graag met mensen die dit ook hebben in verbinding komen.