Veel mensen ervaren een vaak zeer moeilijke tijd wanneer een dierbare is overleden. Het kan soms jaren duren voordat iemand hier weer beter mee om kan gaan en het overleden ‘een plekje’ heeft kunnen geven. Deze lijdensweg overkwam ook Thomas Nauw die zijn broer en moeder kort na elkaar verloor.
Soms zoeken mensen hulp bij een medium, dat hen de scheiding tussen leven-en-dood kan doen verzachten. Anderen gaan in therapie, maar tegenwoordig worden er ook apps bedacht om het rouwproces dragelijker te maken. Gebaseerd op de laatste film/video-technische ontwikkelingen zijn filmmaker & regisseur Thomas Nauw en een klein team bezig om een nieuwe app te ontwikkelen, die het mogelijk gaat maken om te kunnen blijven communiceren met een overleden dierbare.
Het klinkt natuurlijk allemaal bizar, maar de mogelijkheden zijn volop in ontwikkeling. Dit gebeurt niet alleen hier in Europa, maar ook in verschillende Aziatische landen wordt er al flink mee geëxperimenteerd. In deze NieuweTijd-podcast deelt Thomas de laatste vorderingen van de app ‘Remember me’ die naar alle waarschijnlijkheid ergens in 2026 op de markt komt. Niels Lunsing, de man áchter deze NieuweTijd-uitzendingen, gaat met Thomas in gesprek.
Voor de meeste nabestaanden is er een grote behoefte om te wéten. Te weten of hun geliefde ‘het goed maakt’. M.a.w. of de overledene vrede heeft. En vaak is de behoefte aan contact ingegeven door de eigen nieuwsgierigheid die naar troost moet leiden. Allemaal goed bedoeld maar wanneer zonder toestemming, wordt er geen rekening gehouden met de rust van de overledene. De meesten verblijven nog een tijd(je) in een soort tussenwereld. Een overgang – letterlijk – ter voorbereiding van de echte reis door de dimensies. Het gebeurt ook dat de overledene rekeningen vereffent, vooral dan met diegenen die opzettelijk schade berokkenden. Maar ook troostende tekens om te laten weten dat het goed is. Na het overgaan van mijn echtgenoot maakte ik onvoorstelbare zaken mee waaruit bleek dat hij orde op zaken stelde en ook hints gaf om bepaalde voorwerpen omwille van hun ‘lading’ weg te doen. Enz, enz. ALTIJD en enkel op zijn initiatief. Wanneer ik behoefte aan een gesprek had vroeg ik eerst om zijn toestemming. Was het ‘neen’, dan respecteerde ik zijn wens want de overledene heeft een heel programma te doorlopen en is niet altijd beschikbaar. Via bepaalde tekens gaf hij aan dat contact kon. Die contacten werden op de duur schaarser omdat hij zijn reis vervolgde en steeds verder weg dreef. Nu, na meer dan twee jaar is het contact enkel nog middels zeer levensechte dromen. Ik ben van oordeel dat men een overledene nooit mag ‘overvallen’ voor de eigen gemoedsrust. Ongevraagd contact maken getuigt van egoïsme en een totaal gebrek aan respect voor de zielenreis van de dierbare. Als het mij zwaar valt, vraag ik wel ’s om contact maar het antwoord is steeds negatief. Dat respecteer ik. Dus moet ik het nu met dromen (en herinneringen) stellen.