x
x
Vermarkting van de gezondheidszorg
2018 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Dit artikel is bedoeld als een opmaat/inleiding voor een volgend artikel over de onvrije werking van het medisch/industriële complex. Een complex waar onderwijsinstellingen, zorgverzekeraars, gezondheidszorginstellingen, de overheid, bankiers en vele randverschijnselen deel vanuit maken. Zij zijn allen onderdeel van het kunstmatig geschapen verdienmodel, dat geld (veel geld) verdienen aan het lichamelijke en psychisch/emotionele leed van anderen als uitgangspunt heeft. Zij doen alles, zelfs op een illegale wijze, om ons het geld uit de zak te kloppen. Onder andere door ons wettelijk, maar toch illegaal te verplichten om een zorgverzekering af te sluiten. Daarover in het volgende artikel meer.
Oplopende zorgpremies en eigen risico
Al sinds langere tijd is er op politiek niveau veel te doen over de uit de pan rijzende kosten van de gezondheidszorg. Er zijn veel analyses losgelaten op de oorzaken daarvan, die in hun conclusies voornamelijk neerkwamen op een toenemend beroep op die gezondheidszorg als kostenverhogende oorzaak. Waarna er telkens weer nieuwe bezuinigingsrondes plaatsvonden, die de kosten van een ziekmakend maatschappelijk systeem verhaalden op de ziek gemaakte deelnemers aan dat systeem.
Daarbij gold telkens het credo, zoals dat overal in deze wereld geldt; Geef het slachtoffer de schuld. Maar zijn deze analyses wel waarheidsgetrouw, of zijn zij juist systeembevestigend? Daarmee het doel dienend van het vampiristische verdienmodel aan het oog te onttrekken? Om een objectieve visie te kunnen ontwikkelen op die dure gezondheidszorg zal men alle daarbij betrokken factoren in ogenschouw moeten nemen.
Men zal dan niet alleen moeten kijken naar de kostenkant, maar ook naar de batenkant. Wegen de baten van deze peperdure ‘gezondheidszorg’ wel op tegen de enorm toegenomen kosten? Maar vooral, wat is de werkelijke oorzaak van die torenhoge kosten?
En wat is nu eigenlijk het gezondheidsverbeterende effect van deze zo dure zorgindustrie? Die vraag is vooral van wezenlijk belang als men kijkt naar het schrikbarend aantal medische fouten, die een blijvend negatieve of vaak zelfs fatale invloed hebben op de zorggebruikers (HIER, HIER, HIER, HIER en HIER). Deze medische missers zijn zeker kostenbeïnvloedend, zoals blijkt uit een artikel op de website van de NOS (HIER).
“Ziekenhuizen zijn steeds meer geld kwijt aan medische claims. Dit blijkt uit gegevens van de twee grote medische aansprakelijkheidsverzekeraars MediRisk en CentraMed. In 2007 was het gemiddelde claimbedrag bij MediRisk nog 22.800 euro, inmiddels is dat opgelopen tot 64.700 euro. Bij CentraMed is het gemiddelde claimbedrag 34.800 euro.”
Ziekte-industrie
Ik gebruik heel bewust het begrip industrie in dit verband, omdat de gehele medische wereld gedragen wordt door een ongezond makende economisch dictatoriale verbinding tussen medische opleidingen, instellingen binnen de ‘gezondheidszorg’ en daaraan gelieerde multinationale bedrijven.
Dit alles is een uiting van de multinationale lobbyactiviteiten van die bedrijven en hun samensmelting met overheidsorganen, onderzoeksinstituten en onderwijsinstellingen. Met name in de vaccinatie-industrie zijn deze economische en ziekmakende dwarsverbanden meer dan duidelijk (HIER)
In het begin van de 20ste eeuw hebben vooral de Rockefellers in de VS hier een kwalijke rol in gespeeld (HIER en HIER). Het is dus met name een economisch gefundeerd verhaal, dat helemaal niets met gezondheidsbevordering te maken heeft, integendeel zelfs. Hoe zieker mensen zijn, hoe beter de ziekte-industrie floreert. Het gaat dus om het verdienmodel. Het is gericht op macht en winst maken, maar vooral op populatiecontrole (depopulatie, HIER).
Vrije marktwerking in de ‘zorg’…?
Zoals binnen ieder economisch piramidaal vormgegeven verdienmodel de toplagen van het management er met de echte buit vandoor gaan, is dit ook het geval binnen de ziekte-industrie. Om dit in die ziekte-industrie mede mogelijk te maken is het van overheidswege bepaald, dat ook in deze industrie het vrije marktprincipe van toepassing moet zijn. Hierbij gaat het dus om een vermarkting van de ‘zorg’.
Het geld is de motiverende factor voor deze zieke uiting van de ‘ziekenzorg’. Heb jij je ooit wel eens afgevraagd waarom ziekenhuizen die naam hebben gekregen. Je gaat niet naar een ziekenhuis om gezond te worden en te blijven. Nee, je gaat naar een ziekenhuis om ziek te blijven en in de medische mallemolen rond te blijven draaien, want daar heeft de ziekte-industrie het meeste baat bij.
Nu is het natuurlijk niet allemaal zo zwart/wit zoals ik het verwoord en vinden er binnen deze industrie ook wel goede zaken plaats. Binnen deze industrie zijn er ook zeker mensen, die vanuit hun hart anderen willen helpen en ondersteunen. En in acute situaties heeft de gangbare medische zorg zeker het nodige te bieden. De algemene tendens die echter waar te nemen valt is dat in het vormgegeven beleid, als gevolg van de invloed van de farmaceutische maffia en andere aan deze bedrijfstak gelieerde bedrijven op overheden, geld de (be)heersende factor is.
Is gezondheid wel te vermarkten?
Volgens de toepassing van het vrije marktbeginsel zou het concurrentiebeginsel tussen de verschillende economische zorg aanbiedende partijen het geheel voor de consument goedkoper moeten maken. Wat natuurlijk een ongelooflijk mooi verleidende illusie is, om het acceptabel te maken. Want binnen alle economische gebieden is al lang gebleken dat dit concurrentiebeginsel een rookgordijn is, voor aan het zicht onttrekken van de kartelvorming op de achtergrond.
Maar kan gezondheid überhaupt wel een te vermarkten levensgebied zijn? Is gezondheid evenals een harmonieus sociaal functioneren niet iets heiligs, dat helemaal niets met economische marktprincipes te maken heeft? Velen weten immers al lang dat de vrije markt een manipulatief casinogebeuren is, waarin alleen de sterken (de casinobeheerders) volgens het economisch Darwinisme overleven.
De sterken hebben daarbij de middelen en de kracht om zich te verenigen en zodoende nog sterker te zijn, zodat zij de zwakkeren in verdeeldheid ten onder kunnen laten gaan in de financiële melkmachine die er van deze maatschappij is gemaakt.
Praktische uitwerking van dit verdienmodel
Hoe dit vrije marktprincipe in de praktijk uitwerkt in een geestelijke ‘gezondheidszorginstelling’, heb ik in een artikel in 2009 laten zien (HIER). Dit artikel heb ik geschreven naar aanleiding van mijn ervaringen als invalkracht binnen een psychiatrische instelling, waar ik van oktober 1999 tot oktober 2012 werkzaam was. Het geeft mijn aanvaringen weer met de directie van de instelling en mijn directe leidinggevenden. Die aanvaringen hadden betrekking op het kleptocratische gedrag van de directie.
Dat artikel werd op 13 oktober 2009 op Argusoog gepubliceerd. Aan actualiteit heeft het niets ingeboet. Daarom geef ik hieronder een deel van dat artikel in een enigszins geactualiseerde vorm weer. Het artikel begint met een verwijzing naar het graaigedrag van de bestuurders in de ziekte-industrie, waarvan een kwart meer verdient dan de Balkenende-norm (geactualiseerd HIER).
Daarna vervolgt het artikel met een weergave van de discussie op het intranet van de instelling waar ik werkte. Naar aanleiding van een zwamverhaal van één van de directeuren over de laatste Haagse bezuinigingsronde, schreef ik een pittige reactie op zijn verhaal. Mijn reactie werd geïnspireerd door een korte eenzame reactie van iemand die ik niet ken, onder het door de directeur geschreven artikel.
“Door To. – 17-09-2009 16:18
Arend waar ben je?”
In mijn reactie benoemde ik zijn boven de Balkenendenorm uitkomende salaris, evenals dat van zijn twee collega’s. Daartoe had ik mij verdiept in de financiële jaarverslagen van 2007 en 2008. Een tijd waarin de instelling zes miljoen euro verlies leed. Zo ontstond er een discussie tussen hem en mij, waarin hij mij op onheuse gronden meende te moeten corrigeren. Hij maakte als directeur deel uit van een driekoppige Raad van Bestuur (RvB)
“Door Arend – 21-09-2009 06:14:00
Beste T.
Je verontwaardiging (over de bezuinigingen) vind ik heel terecht. Ik heb echter daarbij de volgende opmerkingen. Je zegt dan wel geen politicus te zijn, maar laat je wel beter uitbetalen dan hen. Dus voor het geld hoef je ook zeker geen politicus te worden. Heeft de regering besloten het salaris van ministers dit jaar op € 130.000 te bevriezen, de Raad van Bestuur van de instelling heeft besloten om in 2007 en 2008 met haar salarissen en masse de Balkenende-norm van € 181.000 te overschrijden. Verdiende jij T. in 2007 nog 193.333 euries, in 2008 wist je er 207.214 in de wacht te slepen.
Daarnaast had je in 2007 nog een voorziening ten behoeve van beloning van € 34.975, in 2008 liep die ook al op tot € 37.117. Is zo’n voorziening ten behoeve van beloning niet een nette omschrijving voor een dikke vette bonus??? Wat mij het meest verbaasde bij een vergelijking van de financiële jaarverslagen van 2007 en 2008 was, de miraculeuze waardevermeerdering van de auto van de zaak. In 2007 was de cataloguswaarde van jouw auto € 47.320, terwijl deze in 2008 ineens € 49.384 waard was. In één jaar tijd een waardevermeerdering van € 2.064.
Voor de volledigheid dan ook nog maar even de gegevens van je collega-bestuurders er bij naast gezet.
De heer B. verdiende in 2007 € 204.649, in 2008 € 217.733. Daarnaast had hij in 2007 een dikke vette bonus ter waarde van € 37.011, die in 2008 met stip steeg naar € 39.198. Zijn auto van de zaak was in 2007 € 33.400 waard, terwijl deze in 2008 zomaar in waarde toenam tot een bedrag van € 40.547 euro. Moet wel een bijzondere auto zijn, wanneer deze in een jaar 7.747 euries meer waard wordt.
De heer L. verdiende in 2007 € 194.322 en wist daar in 2008 € 207.214 van te maken. Zijn binnengesleepte bonus steeg in 2007 evenals de jouwe van € 34.975 naar € 37.117. Maar de auto van de heer L. spant de absolute kroon in waardevermeerdering. Was deze in 2007 nog € 25.902 waard, in 2008 steeg deze naar een bedrag van € 44.431; een verschil van € 18.529.
Zet ik jullie aller vooruitgang even op een rijtje, dan ziet deze er als volgt uit.
Inkomensvooruitgang 2007-2008:
M.B € 13.084 C.P.F. L. € 12.892 en T.A.M. de G. € 13.881
Jullie totale inkomsten inclusief auto en bonus, die ten laste komen van de publieke middelen waaruit deze bedrijfstak betaald wordt, ziet er als volgt uit:
2007: € 805.887
2008: € 879.769
Mijn vraag aan jou is of het misschien mogelijk zou kunnen zijn, dat de kosten in de gezondheidszorg zo de pan uit rijzen door al die verschillende Balkenendenorm overschrijdende salarissen en bonussen van het topmanagement en de medisch specialisten in die zorg? Snap je wat ik bedoel als ik zeg dat met de vermarkting van de zorg precies dezelfde graaifenomenen zich voordoen als in het bedrijfsleven en in het bankwezen? Het meest trieste hiervan vind ik dat dit allemaal ten koste gaat van de gebruikers van de zorg, de werknemers en de belastingbetaler in het algemeen.”
Het bijzondere is, dat in de salarisverantwoording van de heren graaiers achter de rubriek bonus niets staat weergegeven. Maar er wordt dus wel melding gemaakt van een ‘voorziening ten behoeve van beloning’. Een mooie term die mijns inziens niets anders is dan een mooi verpakte bonus. Dat de auto’s van de zaak in een jaar tijd ineens ettelijke duizenden euro’s in waarde stegen is natuurlijk een heel bijzonder fenomeen.
Eerst dacht ik dat ze allemaal een nieuwe kregen. Maar bij navraag bij iemand die hier meer vanaf weet, blijkt die waardevermeerdering vaak een verkapte extra salariëring te zijn. Ja, op dit niveau weet men het allemaal mooi te verpakken. Over de riante aftrekposten voor de belasting en dito declaraties kan ik alleen maar speculeren.
De directeur op zijn pik getrapt..
Dat ik zaken openbaarde die wel voor iedereen op het intranet toegankelijk zijn, maar waar velen niet de moeite voor willen nemen om die uit te zoeken, vond de heer de G. natuurlijk niet leuk. Te meer daar ik klip en klaar liet zien dat de bijdrage die de RvB op praktische wijze zelf aan het oplossen van de zogenaamde crisis levert, nul komma nul is. Integendeel zelfs. Men buit die crisis uit voor eigen gewin!
Wanneer de cijfers van hun salarissen en de rest even netjes op een rijtje worden gezet en bij elkaar worden opgeteld wordt het heel schrijnend duidelijk, welk een enorme hap de heren van de RvB nemen uit de pot van de publieke financiële middelen. Gezien het overzicht dat RTLNieuws in oktober 2017 openbaarde van de 50 best verdienende instellingbestuurders in de ziekte-industrie, zijn zij dus niet de enige (HIER).
De heer de G. kon zich natuurlijk niet onbetuigd laten en meende mij te moeten corrigeren op een mijns inziens wel heel doorzichtige, maar tevens leugenachtige manier. Zijn reactie:
“Door T.D.G. – 21-09-2009 09:36:00
Beste Arend,
Je bent voorspelbaar, dus ik had deze reactie verwacht. Probleem is dat je de feiten niet juist hebt. Wat je wel juist hebt, is dat alle beloningsinformatie al jaren gewoon publiek is, je kunt het zo uit de jaarverslagen halen. Je moet dat alleen wel correct doen. Daarom hier de correcties:
– Balkenende norm: in 2008 € 181.000 (bruto). In 2009: € 190.000 (bruto)
– Mijn bruto salaris in 2008: € 171.205. (zie jaarrekening, 5.1.10, toelichting 23) De genoemde ‘voorziening ten behoeve van beloning’ mystificeer je heel handig, maar is gewoon wat wij voor jou ook betalen; nl bijdrage in sociale lasten en pensioenpremies. Staat er ook letterlijk. Dat is het werkgeversdeel van de beloning. Daarmee is mijn salaris keurig binnen de afspraken, en duidelijk onder de Balkenende norm. Dit geld ook voor mijn collega’s.
Bovendien heb ik na rampjaar 2008 een pas op de plaats gedaan in mijn beloning door de stijging waar ik recht op zou hebben als gevolg van het feit dat ik nu voorzitter ben, niet te accepteren. Al met al heb ik geen enkele reden om mij te schamen als zou ik maatschappelijk idioot worden betaald, bonussen krijgen en wat dies meer zij. Het zou te waarderen zijn geweest als je voordat je iemand persoonlijk de maat meent te moeten nemen, je eerst netjes verdiept in de feiten.
T.D.G.
Ps 1. En o ja Arend, je hebt gelijk, voor het geld zou ik nooit in de politiek gaan. Misschien wel voor mijn idealen…
Ps 2. Nu hebben we weer elkaars tijd zitten verdoen over een onderdeel wat de zorg geen stap beter maakt. Ik ga nu verder om geld te vinden om de Mate te herbouwen. Lijkt me nuttiger.”
Uit zijn toonzetting spreekt in mijn beleving een arrogantie, waaruit zou kunnen blijken dat hij meent met een dom blondje van doen te hebben. Ik vond het daarom zinvol om hem te confronteren met zijn leugens en deze op de volgende wijze te ontmaskeren:
“Door Arend – 21-09-2009 12:29:00
@T.
Waarom worden die bedragen van ruim 30.000 euries, in jouw geval € 37.117, dan als voorzieningen ten behoeve van beloningen benoemd, terwijl er al andere sociale lasten-inhoudingen zijn vermeld? Deze post is immers ook niet in het basissalaris opgenomen en wordt apart vermeld. Ik weet dat men op topniveau heel handig is in het net iets anders en vooral moeilijker verwoorden van zaken, die in feite heel simpel zijn. Wat betreft je basissalaris van € 171.205 heb je ongetwijfeld gelijk.
Je schrijft dat ik de voorziening ten behoeve van beloningen mystificeer en dat het in feite niets meer en minder inhoudt dan hetgeen er aan inhoudingen ook van mijn salaris wordt afgetrokken. Hoe zit het dan met die normale inhoudingen die in het jaaroverzicht als ‘werkgeversbijdrage sociale lasten’ à € 7.685 worden benoemd en de ‘werkgeversbijdrage pensioen, VUT, FPU’ à € 28.324. Dit zijn toch de ingehouden sociale lasten? Je benoemt echter voor het gemak je bonus van € 37.117 in 2008 maar even op een andere manier.
Tel ik voor 2008 nog de cataloguswaarde van je auto van € 49.384 er bij, waar je volgens het jaaroverzicht zelf geen cent aan bijdraagt, dan kom ik uit op 257.706 euries en daarmee overschrijd je alsnog ruimschoots de Balkenendenorm, die dit jaar inderdaad € 191.000 bedraagt.
De heer T.D.G. viel daarna een tijd stil, maar vele anderen uit verschillende hoeken en gaten van de instelling, meenden zich op een negatieve manier in de discussie te moeten mengen zonder daarbij inhoudelijk ook maar iets toe te voegen, laat staan op de inhoud in te gaan. Het leek zowaar wel een nujij.nl-discussiedraadje met het bekende trollenwerk. Naar beneden trappen en naar boven likken.
De badinerende toon in een eerste reactie en het advies in de laatste m.b.t. het zoeken van een andere werkgever, lieten mij zien hoe men het liefst maar het verstand op nul zet, bestaand onrecht goedpraat en een houding aanneemt van Befehl ist Befehl. Eigenlijk eng om waar te nemen.
Weer op het matje
Daarna ging de discussie verder. Totdat ik de volgende reactie plaatste:
“Door Arend – 23-09-2009 02:16:00
Oh ja T., waarom staat in zowel het financiële jaarverslag van 2007 als 2008 de volgende toelichting onder de verantwoording van jullie salarissen
‘Toelichting:
Overeenkomstig de Wet Openbaarmaking uit publieke middelen gefinancierde topinkomens, worden in dit financieel jaarverslag de inkomens gepubliceerd van functionarissen die het grensbedrag van € 181.000 overstijgen. De inkomens die dit bedrag overstijgen betreffen de
inkomens van J.M.B, C.P.F.L en T.A.M. D.G.’
Misschien moet jij dan toch ook maar je vingers achter je rug kruisen en ben je toch meer een politicus dan je denkt.”
Mijn laatste reactie deed bij de directeur de stoppen doorslaan en hij liet zich in zijn volgende reactie ongecontroleerd gaan in het ten toon spreiden van zijn gekwetste ego.
“Door T,D.G – 23-09-2009 10:48:00
Beste Arend,
Ik ben tot op heden beleefd gebleven maar nu ben ik je insinuaties echt zat. Ik nodig je uit op mijn kantoor, dan zal ik je mijn salarisstrook en jaaroverzichten laten zien maar dan eis ik ook dat je publiek aangeeft dat je je vergist hebt. Ten tweede wil ik dan een serieus gesprek met je hebben hoe je je betrokkenheid met de zorg positief in kan zetten, net zoals alle andere hardwerkende medewerkers. Dan kunnen we stoppen met dit soort vermoeiende publieke debatten en gewoon weer aan het werk.”
T.D.G.
Met het zich laten gaan in het misbruiken van zijn machtspositie verloor hij als bestuurder totaal zijn gezicht. Verschillende collega’s lieten later weten dit ook zo te zien. Het zou een echte bestuurder gesierd hebben om mij persoonlijk te benaderen via mail of telefoon in plaats van zich op een publiek weblog mij op deze wijze ter verantwoording te roepen. Voor mij was dit een reden om deze man helemaal niet meer serieus te nemen en hem dat ook op mijn manier te laten weten door de volgende reactie:
“Door Arend – 23-09-2009 12:11:00
Voordat ik bij jou op kantoor verschijn T. wil ik eerst een eerlijk publiek antwoord hebben op mijn eerder gestelde vraag, die ik voor alle duidelijkheid hier nog maar eens herhaal. Waarom staat in zowel het financiële jaarverslag van 2007 als 2008 de volgende toelichting onder de verantwoording van jullie salarissen?
‘Toelichting:
Overeenkomstig de Wet Openbaarmaking uit publieke middelen gefinancierde topinkomens worden in dit financieel jaarverslag de inkomens gepubliceerd van functionarissen die het grensbedrag van € 181.000 overstijgen. De inkomens die dit bedrag overstijgen betreffen de inkomens van J.M.B, C.P.F.L en T.A.M. D.G.’
Nog even iets anders T. Jij nodigt mij op een nogal dwingende manier uit om op jouw kantoormat te verschijnen. Ik moet daarvoor echter van Arnhem naar Warnsveld rijden, hetgeen 39,7 km is. De eerste 12 km daarvan moet ik uit eigen zak betalen en voor de resterende krijg ik een niet dekkend bedrag van 19 cent per km. Dit betekent dat ik heen en terug ruim tien euro aan benzinekosten moet investeren om naar jouw bewijslast te kijken en een waarschijnlijk niet al te prettig gesprek met jou te hebben.
Terwijl mijn bewijslast van de in je reactie verwoordde onjuistheden open en bloot voor iedereen toegankelijk in de jaarverslagen van 2007 en 2008 staan. Ik heb eigenlijk niet zo veel zin om een dief van mijn eigen portemonnee te zijn en met jouw machtsmiddelen te worden geconfronteerd. Dus ik zou zeggen, kom gezellig naar Arnhem met je auto van de zaak van meer dan 40.000 euro’s.”
Na deze reactie greep de afdeling communicatie in met een reactie.
“Door Afdeling Communicatie – 23-09-2009 15:33:00
Menig medewerker heeft deze discussie met enthousiasme kunnen volgen. Helaas heeft de toon inmiddels een geïrriteerde en negatieve klank gekregen. Dat is niet de bedoeling van de reactiemogelijkheid onder nieuwsberichten of het weblog. Beginsel is dat we niemand willen uitsluiten of beschuldigen en openheid en transparantie stimuleren. Maar niet ten koste van personen. Die grens komt naar ons idee nu in beeld. Het punt is bereikt waarop mogelijk meer schade ontstaat dan dat het iets positiefs oplevert. We adviseren om deze discussie dan verder ook te sluiten. Nieuwe reacties op de inhoud blijven natuurlijk welkom. Afdeling communicatie.”
Er volgden daarna nog een paar reacties van mensen die hun mening gaven over het proces van de discussie, maar echt niemand reageerde inhoudelijk op de door mij aangedragen feiten. Dit blijft voor mij een vreemde zaak. Men durft blijkbaar geen stelling te nemen, uit angst de baan te verliezen.
De heer de G. zweeg na zijn laatste reactie en de oproep van de afdeling communicatie in alle talen stil. Ik heb het vermoeden dat er binnen de RvB stevig gestoeid is over die reactie. Hij kwam ook niet terug op zijn ‘uitnodiging’ om op zijn kantoor-deurmat te verschijnen, noch op zijn eis aan mij om publiekelijk aan te geven dat ik mij vergist zou hebben.
Een dag na de beëindiging van deze bijzonder pittige uiteenzetting, werd ik gebeld door mijn leidinggevende. Zij liet mij op indringende wijze weten dat ik de kantoormat van de heer de G. zou moeten vervangen door haar kantoor-deurmat. En het liefst op een zo kort mogelijke termijn. Mijn verontwaardiging was groot. In mijn beleving had ik geen onjuistheden verkondigd, niemand beledigd en slechts gebruik gemaakt van mijn recht om mijn vrije mening op een openbaar forum te kunnen uiten. De op mij geplaatste druk, om zo snel mogelijk in haar kantoor te verschijnen, riep bij mij een enorme weerstand op.
Ik had meer dan genoeg van dit soort dwingelandij en machtsvertoon.
Temeer daar ik tijd, energie en onvoldoende vergoede benzinekosten zou moeten investeren voor deze show van macht. Ik weigerde daarom heel stellig om aan haar bevel tegemoet te komen en stelde als compromis voor om een afspraak te maken voor een moment dat ik het zou kunnen combineren met een andere afspraak in de buurt. Er moest waarschijnlijk met de nodige ruggespraak over nagedacht worden. Wat zich uitte in het enkele dagen moeten wachten op een bevestiging van de door mij voorgestelde datum.
Op 20 oktober (2009) zal ik het dan gaan beleven. Dan zal ik ter verantwoording worden geroepen voor het confronteren van één van de directeuren met zijn regelrechte leugenachtigheid. Ik weet nu al wat er gaat gebeuren. Men zal mij monddood willen maken, door mij te verbieden om nog langer reacties te plaatsen op het intranetforum. Ik weet nu ook al dat ik daar geen gehoor aan zal geven, daar ik mij niet wil laten beperken in mijn vrije recht van spreken. Mijn eigen IP-adres werd daarna geblokkeerd!
Het belangrijkste punt is echter, dat ik nooit enige klacht heb gehad over mijn directe werk. Dit werk doe ik vanuit mijn hart, ook al is het binnen de chemisch/farmaceutische kaders van de reguliere psychiatrie. Vanuit de wandelgangen weet ik dat wat ik op het intranet aan reacties heb laten zien, stilzwijgend door meer collega’s wordt gesteund dan ik heb kunnen vermoeden. Eén van de laatste reacties van een collega onder het weblogartikel, waar ik een paar jaar geleden mee samenwerkte, liet mij dit op verrassende wijze zien.
Door J. – 26-09-2009 15:53:00
Ik wil nog even refereren aan het bericht van T. op 23-9. Hierin staat dat T. in een gesprek met Arend o.a. wil kijken hoe Arend zijn betrokkenheid met de zorg positief in kan zetten?? Hierin wordt door T. gesuggereerd dat Arend dit dus niet doet m.i. Mijn vraag dus hoe kom je aan de informatie omtrent het functioneren van Arend??”
Op de afdeling waar ik toen veel werd ingezet, kreeg ik van collega’s te horen dat er vanuit de directie was geïnformeerd naar mijn functioneren. Het afdelingshoofd was daar op een voor mij positieve manier mee omgegaan. Maar wat een smerige achterbaksheid laten zij hiermee zien. Een paar dagen geleden heb ik een brief naar alle OR-leden gestuurd en mijn gevoelens over en visie op deze hele zaak met hen gedeeld. In die brief heb ik hen gevraagd om een standpunt in te nemen over wat zich heeft afgespeeld.
Tevens heb ik hen gewezen op hun verantwoordelijkheid ten aanzien van het welzijn van de instelling. Daarbij heb ik hen opgeroepen paal en perk te stellen aan de ongebreidelde hebzucht van de RvB. De illusie dat zij daar iets mee zullen doen heb ik niet. In ieder geval is het gezegd! Nadat dit artikel op Argusoog was verschenen, werd ik prompt bij de afdeling personeelszaken ontboden en kreeg te horen dat ik het artikel moest verwijderen of de in het artikel genoemde personen moest anonimiseren. Dat laatste heb ik dan maar gedaan.”
“Toevoeging 25 januari 2017:
Na een enkele jaren durend slepend conflict met de directie, waarbij ik verschillende keren door hen en mijn directe leidinggevende vermanend werd toegesproken, had men in september 2012 dan eindelijk een stok gevonden waarmee men mij de instelling uit kon slaan. Deze aanleiding was mijn persoonlijke bemoeienis met een tot weduwe geworden en in haar jeugd seksueel misbruikte moeder van twee kinderen. Zij vroeg mijn ondersteuning in haar strijd met Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming.
In mijn beleving werd zij door de instelling volledig in de kou gezet. Soms zelfs letterlijk, door haar drie dagen op straat te zetten. Mijn ondersteuning van haar werd door de instelling niet gewaardeerd en gaf hen een reden om mij per 1 oktober 2012 op staande voet te ontslaan.”
Wij moeten dus verplicht een waanzinnige ziekte-industriepremie en eigen risico betalen om dit soort schandalige graaigedrag in stand te helpen houden.
Arend Zeevat
28 april 2018
