Mens en maatschappij op weg in de 21e eeuw..

Kwaliteit van het leven en alles wat dat op een hoger niveau kan brengen is meestal het uitgangspunt voor al onze beslissingen. Dat kan zowel te maken hebben met de kwaliteit van een product of dienst, maar soms ook met een iets minder product maar wel op het goede moment, of tegen een betaalbare prijs. Gewenste kwaliteit en bereikbare kwaliteit zijn bijna altijd begin- en eindpunt van onze besluitvorming.

Maar kwaliteit is echter meer dan alleen een naam of een bewering. Hoe beoordelen we ZELF wat het verschil is tussen allerlei voedingsmiddelen of landbouwmethoden, geneeswijzen, onderwijsmethoden of ‘last but not least’ de vele bewijsvoeringen en keurmerken? Hoe kijk je daar doorheen en kun je ook datgene beoordelen wat niet direct zichtbaar is maar wel wezenlijk de kwaliteit bepaalt? Oftewel: hoe beoordeel je ‘innerlijke kwaliteit’?

De enige manier om zowel de uiterlijke als de innerlijke, de zichtbare als de onzichtbare kwaliteit te beoordelen vereist een klein beetje meer inspanning in onze manier van kijken. De grote staatsman, dichter en wetenschapper Goethe was daarin een grootmeester door zijn intensieve manier van waarnemen van gesteenten, planten, dieren en mensen.

Zoals Linnaeus alle planten indeelde naar soorten en families, zo kon Goethe ontdekken wat de innerlijke groeiprincipes zijn van alle planten die de basis vormen voor die uiterlijke verschijnselen. Net zoals algebra de onzichtbare basis is voor de zichtbare meetkunde. Willen we zelf op weg om een beter oordeel te kunnen vormen over kwaliteit dan kunnen we dat eenvoudig door bijvoorbeeld eens intensiever planten te gaan waarnemen. Het kan het begin zijn van een ontdekkingsreis in alle werkgebieden!

x

* * *

X

Mens en maatschappij op weg in de 21e eeuw

2012 © Peter Daub

x
We leven midden in een interessante tijd! Wereldwijd gaat nu de naoorlogse generatie met pensioen. Vooral de studenten die voor een betere wereld protesteerden in de jaren zestig en nu hun baan in het bedrijfsleven, de politiek of cultuur afronden hebben straks alle tijd om creatief te worden op een heel ander niveau!

Vooral CEO’s, politici of de voorzitter van een culturele of wetenschappelijke organisatie die veel ervaring hebben zijn nu vrij om te spreken en hoe ze werkelijk denken over de samenleving. En dankzij de moderne sociale media gretiger dan ooit om mee te helpen de problemen op te lossen in de 21e eeuw!

Maar nog interessanter is het dat bijna iedereen in een hogere versnelling van activisme gaat! Niet alleen de bewegingen van de Arabische lente of de Occupy (samen met Adbusters Magazine van Kalle Lasn, die jaren geleden ook begonnen met de Buy Nothing Day), maar ook heel veel mensen als leden of niet-leden van organisaties in het openbaar vervoer, medische zorg, voeding en milieu, onderwijs, politiek, huisvesting etc. etc. zijn meer en meer gaan denken en praten en doen in de richting van meer duurzaamheid en verantwoordelijkheid!

We zijn in de 21e eeuw van de volwassenheid, waar de mens zijn of haar eigen leven en allerlei relaties in de samenleving samen met andere mensen nu ook in allerlei economische/financiële, politieke en culturele kwesties gaat organiseren. Als consument, burger of ‘cultural creatives’ zijn wij meer actief in de dialoog en besluitvorming inclusief de verantwoordelijkheid van wat ons geld aan het doen is in de wereld. Naar een economie van vraag en antwoord, waarin we elke dag leren om steeds betere vragen te stellen om betere antwoorden (duurzame producten en klantgerichte dienstverlening) te krijgen.

Wereldeconomie
En als je over economie praat moet je bij het begin beginnen. En dat was de doe-het-zelf economie. In de oertijd was iedere mens consument en producent. Toen we taken gingen verdelen (onze wereld was een dorp) hebben we de rollen verdeeld in consument en producent. De een ging huizen bouwen, de andere zorgde voor de landbouw of werd medicijnman. Dit noemen we de ruileconomie.

Pas toen het meer en meer een wereldeconomie werd moesten de contacten tussen consumenten en producenten verzorgd worden door aparte mensen voor het handelsverkeer en het geldverkeer. Ook al lijkt het ingewikkeld, zo eenvoudig is nog steeds de basisstructuur van de wereldeconomie.

Een stap verder is de indeling in 3 geldstromen, 7 handelsvragen en 12 producenten / dienstverleners. Daarna wordt het alleen ingewikkelder als we mee gaan denken over nieuwe ontwikkelingen (de handelsvragen). En we hebben als consument dan alleen te maken met een goede vraagstelling. Van de producent / dienstverlener hopen we het gewenste product of de gewenste dienst te ontvangen. In plaats van vraag en aanbod hebben we het dan over een ‘Economie van vraag en antwoord’.

Geldwezen banken en huishoudboekjes
Met zeven miljard andere mensen denk je vaak dat je als enkeling weinig kunt veranderen in de wereld. Er is echter niemand die daar meer invloed op heeft dan de consument zelf! Want elke keer dat je een besluit neemt beginnen euro’s aan een nieuwe route! Welke boer gaat voor mij het land inzaaien? Welke arts, onderwijzer, politicus of architect vraag ik om voor mij aan het werk te gaan? ‘Wie betaalt die bepaalt’ geldt dus voor alle dagelijkse of maandelijkse uitgaven! In een economie van vraag en antwoord kun je dus ook alleen goede antwoorden verwachten als je goede vragen stelt.

In deze eenentwintigste eeuw zijn consumenten steeds meer bewust geworden dat ze vrij zijn in hun keuzes, maar ook verantwoordelijk. Teveel naar lage prijzen kijken was vaak de oorzaak voor vele milieuproblemen. Maar nu wordt er steeds meer op kwaliteit gelet en is men ook meer bereid de daarbij behorende prijs te betalen.

Maar kwaliteit is er niet zomaar. Het moet steeds verder ontwikkeld, maar ook behoed en gecontroleerd worden. En dat geldt voor alle werkgebieden. Uitgaande van de 12 levensbehoeften hebben we als consument te maken met 12 producenten / dienstverleners. We hoeven dan dus ook maar 12 informatiestromen en geldstromen te volgen of langs twaalf soorten consumentenorganisaties te surfen.

Wereldhandel en de nieuwe vormen van overleg
Sinds enkele decennia is het overleg tussen consument en producent/dienstverlener pas echt op gang gekomen. In alle consumentenorganisaties kunnen we tegenwoordig onze stem laten horen, onze vragen stellen. Omgekeerde marketing dus! In dat overleg gaat het steeds over zeven handelsaspecten. Kwaliteit (de belangrijkste), kwantiteit (hoeveelheid), prijs, garantie, betaling, levering (verpakking bijvoorbeeld) en tenslotte gebruiksvoorschriften (hoe ga je er mee om tot en met recycling).

Voor onze belangenbehartiging op lange termijn is dus niet alleen belangrijk om geïnformeerd of zelfs abonnee te zijn, maar ook lid te zijn van de betreffende consumentenorganisatie die voor ons het woord voert in het overleg consument-producent. Regelmatig dus en niet alleen als er problemen zijn. Een jaarverslag en een open dag zijn dan voldoende om op de hoogte te blijven. En telkens weer enthousiast te worden voor het besef dat je zelf consument-opdrachtgever bent (of zelfs aandeelhouder)!

Twaalf levensbehoeften en onze producenten en dienstverleners: 

01 RL Religie –  levensbeschouwing –  mensbeeld

02 KU Kunst –  cultuur –  theater –  expositie

03 WE Wetenschap –  onderzoek –  ontwikkeling

04 ON Onderwijs –  opvoeding –  studie –  cursussen

05 ME Medische zorg –  verpleging –  fitness

06 VO Voeding –  kleding –  natuur – milieu

07 HU Huisvesting –  interieur –  materialen

08 MI Middelen (geld) –  gereedschappen –  energie

09 VV Vervoer –  reizen

10 CO Communicatie –  krant –  tv –  telefoon –  internet

11 RE Rechtsleven –  politiek –  internationale betrekkingen

12 VE Verenging –  hobby –  sport –  consumentenorganisaties

Orienteer je verder op de site van ‘Vrije Consumenten’, op deze link HIER.