De grap van de graancirkel..!

Terwijl je hier op de site ook het uiterst erudiete artikel van Dr. Herbert van Erkelens kunt lezen over graancirkels, plaatsen we hieronder de recensie van het boek ‘De Grap van de Graancirkel’, dat Robert Boerman schreef over dit fenomenale verschijnsel ..

En inderdaad.. Een ‘verschijnsel’ kun je het wel noemen, die graancirkels die al lang geen cirkels meer zijn.. Het zijn complexe, uiterst geniale geometrische figuren, waar ook nog eens veel méér mee aan de hand is dan je op het eerste oog ziet.

Niemand heeft nog steeds ook meer enig ‘bewijs’ hoe deze ongelooflijke geometrische patronen in het graan tot stand komen. Ligt dat aan de uiterst mysterieuze wijze waarop de graancirkels worden geconstrueerd, of aan onze manier van ‘bewijs-verzamelen’..?

Alle reden dus tot het schrijven van een boek over deze invalshoek, zo moet Robert Boerman gedacht hebben. Een boek waarin de lezer stap-voor-stap wordt meegenomen in de zelf-constructie van een graancirkel.. Maar wat is dan die grap, vraag je je wellicht af?

Gaandeweg het boek wordt duidelijk dat een aantal zaken niet eenvoudig te verklaren zijn.

• Wat te denken van al die biofysische afwijkingen die in graancirkels gevonden zijn? Afwijkingen die ook in windschade gevonden zijn en in een graanveld zonder cirkel.
• En waarom maakt men graancirkels dan precies, op leylijnen?
• En welke rol spelen lichtbollen? Of moeten we spreken van stofdeeltjes?
• Kan men de groei van graan manipuleren of heeft dat met de in graancirkels gemeten frequenties te maken?
• Speelt de plasma-vortex theorie van prof Meaden nog een rol en wat heeft het ontstaan van graancirkels met een Amerikaanse uitvinding te maken?
• En wat is de link tussen beide onderwerpen en de lichtbol-theorie van Haselhoff?

In ‘De Grap van de Graancirkel’ worden diverse zaken beschreven die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, echter door al deze zaken te combineren is de auteur er in geslaagd een geheel andere kijk op het graancirkel fenomeen te geven.

Zijn graancirkels inderdaad mensenwerk zoals de subtitel van het boek doet vermoeden of komen ze op een andere manier tot stand? Dit boek tracht op basis van een 13-jarige studie antwoorden te geven op de vele vragen die in de loop van de jaren gerezen zijn. De belangrijkse vraag is wellicht: ‘Wie zijn de graancirkelmakers?’ Het antwoord is te vinden in ‘De Grap van de Graancirkel’.

Bestel het boekje via WantToKnow:
Maak € 17,50 over op banknr. 4313174 van Dolphins & Whales in Heemstede en vermeldt op de overboeking duidelijk je volledige ADRES!. Je hebt het boekje dan met een paar dagen in huis.
x

* * * * * * *

Recentie van het boek door Ir. Dr. Eltjo Haselhoff

Geestelijk rijker worden..
Robert Boerman is een opmerkelijk persoon. Sinds 1997 houdt hij zich intensief bezig met het bestuderen van het graancirkelfenomeen. Wat hem daarin onderscheidt van alle andere onderzoekers is zijn gestage, eigenzinnige aanpak en een unieke combinatie van nuchterheid, kalmte, openheid en doorzettingsvemogen. Als Boerman het niet begrijpt dan vraagt hij het, als hij iets niet betalen kan dan organiseert hij wat, en als hem iets niet lukt dan leert hij het gewoon.

Met zijn rustige en pragmatische aanpak heeft hij zich in de loop der jaren stap voor stap opgewerkt tot één van de meest veelzijdige en productieve graancirkelonderzoekers ter wereld. Zo heeft hij sinds 2000 bijna alle graancirkels in Nederland – vele honderden – persoonlijk onderzocht en alle Nederlandse formaties uitgebreid gearchiveerd op Internet. Ook richtte hij een tweetal stichtingen op (PTAH en Eco Lodge) om zijn onderzoek structuur te geven.

In ‘De Grap van de Graancirkel’, vertelt hij de lezer over zijn jarenlange ervaringen rondom graancirkels en zijn meest recente inzichten. Het boek is naar zijn eigen zeggen een ‘zoektocht naar vragen’. Een rake benadering, want over graancirkels is in de loop der jaren een hoop gezegd en geschreven, maar bijna niemand weet nog de juiste vragen te stellen. Boerman wel.

In een unieke, met-beide-benen-op-de-grond stijl beschrijft hij hoe de waarheid achter het graancirkelfenomeen bijna niemand bekend is, met wellicht heel goede redenen. Zijn uitleg raakt niet alleen de dubieuze rol van de media, maar ook de Illuminati, dubbele agenda’s van wereldleiders en niet in de laatste plaats de instelling van de mensen zelf. Boerman is echter van mening dat kennis gedeeld moet worden, en zodoende verschaft hij de lezer uitgebreid inzicht in al wat hij in de loop der jaren opgestoken en uitgevogeld heeft. En dat is heel wat: biologische experimenten, elektromagnetisme, waterklankbeelden en GEET brandstof processors, het komt allemaal aan bod.

Dit is geen boek om te lezen voor het slapen gaan, want Boermans betoog roept meer vragen op dan de gemiddelde lezer zelf ooit had kunnen verzinnen. En dat is dan ook precies Boermans intentie, want alleen door zelf aan het denken te gaan kun je geestelijk rijker worden en meer inzicht krijgen in hoe de wereld om ons heen eigenlijk in elkaar steekt. Boerman is de lezer hierin voorgegaan, en eenieder die dit boek openslaat zal hem direct willen volgen.

Eltjo Haselhoff

* * *

Recentie van het boek door Paul Harmans – Ufowijzer.nl

Glazenwasser op drie hoog

‘Laat ik duidelijk zijn: dit is absoluut geen wetenschappelijk boek, mogelijk zelfs verre van dat. Ik ben geen wetenschapper maar simpelweg iemand die verder durft te kijken dan zijn neus lang is. Ik heb dit boek geschreven omdat ik van mening ben dat je kennis moet delen. Een boek dat slechts bedoeld is om inzicht te geven in mijn denkwijze, op de manier hoe ik bepaalde zaken heb weten te combineren. Ik wil niets bewijzen, laat staan gelijk hebben. Wat ik probeer te bereiken is dat mensen nadenken over hetgeen ik zeg of schrijf.’ – Robert Boerman

Ik ontmoette Robert Boerman voor het eerst in 2005 in Amsterdam, tijdens de opening van de Frontier bookshop van Herman Hegge op het nieuwe adres aan de Leliegracht. Het was op een zaterdagmiddag en ondanks dat het herfst was, was het warm, toen nog bijzonder. We stonden buiten voor de winkel op de gracht en spraken over UFO’s en graancirkels.
Ik herinner mij goed dat Robert mij toen al toevertrouwde dat hij dacht dat we het zelf waren, dat wij onbewust/bewust zelf graancirkels creëren. Inmiddels heeft hij dat idee verder uitgewerkt en in zijn nieuwe boek ‘De Grap van de Graancirkel – zijn graancirkels mensenwerk…?’ onderbouwt hij dat idee op voortreffelijke wijze.

De schrijfwijze van Robert is heerlijk, hij neemt geen blad voor de mond, is recht voor z’n raap. Je hoeft geen geleerde te zijn om het te snappen. Robert schrijft zoals we allemaal wel eens filosoferen – voor het in slaap vallen of liggend in het gras starend naar de hemel – en daar dan zo van onder de indruk zijn: “Jeetje, ben ik dat die zo denkt?!” dat we dat willen vastleggen, maar zodra we pen en papier pakken om het op te schrijven, wil het maar niet lukken om het net zo pakkend en informatief neer te pennen als het in onze vluchtige gedachten opkwam. Robert heeft daar geen last van.

Het is beslist geen sceptisch boek dat graancirkels toeschrijft aan creatieve vernielers die andermans bezit (met ons eten als bestemming) met touw en rollers platraggen.

De zienswijze van Robert brengt het graancirkelfenomeen op een hoger plan, het gaat om een bewustzijnsverruiming, een inzicht dat juist in deze tijden opkomt en wellicht wel bedoeld is om exact op dit moment in de menselijke ontwikkeling te verschijnen. Graancirkels doen iets op onderbewust (eigenlijk ‘bovenbewust’) niveau met de mens. Is het dan gek dat Robert na vele jaren graancirkelonderzoek, dag en nacht fysiek aanwezig zijn in het veld, tot de aannames komt die hij in zijn boek beschrijft?

En waar moet je je bevinden om de verbinding tussen dergelijke graancirkel-theorieën, praktische plama’s, hoaxes, frequenties, gebarsten en verlengde knopen, gebogen halmen, infra- en ultra geluid, enz. met elkaar te kunnen verbinden en daar een boek over te kunnen schrijven? Juist, ergens op een punt waarop je overzicht hebt, een punt mooi gelegen boven alle feiten en mogelijkheden, een punt dat je pas bereikt na gedegen onderzoek en ook vele ‘plotsklapse’ inzichten’. En de metafoor die Robert daarvoor gebruikt is een glazenwasser op drie hoog die ten opzichte van de man in de straat overzicht heeft en daardoor het beoogde inzicht krijgt.

Paul Harmans

* * *