Anthony William, medisch medium..!

Anthony William wordt ‘Medisch Medium’ genoemd en niet voor niets. Vanaf diens vierde jaar hoort Anthony een stem die hem glasheldere informatie geeft over mensen om hem heen. Hij weet hen daardoor exacte informatie te geven over hun gezondheid en de onderliggende oorzaak van en remedie voor klachten en aandoeningen. Hij heeft hiermee, wereldwijd en tot op de dag van vandaag, tienduizenden mensen geholpen om te genezen van aandoeningen waarbij artsen vaak geen goede diagnose konden vinden. Of waarbij de behandeling onvoldoende of helemaal géén effect opleverde..!

Anthony boekt spectaculaire resultaten, zelfs bij artsen die hun patiënten niet meer kunnen helpen, wordt de hulp van Anthony vaak ingeroepen. Een van die artsen hierover:

“Anthony heeft een bijzondere gave die misschien niet altijd begrepen wordt en dat is zonde. Ik weet zeker dat je door het lezen van het boek een stap in de goede richting zet naar een gezonder leven. De kennis over waar bepaalde klachten vandaan komen en wat je eraan kunt doen, is nu beschikbaar. Dit boek is bijna letterlijk, een ‘geschenk uit de hemel’…”

In dit revolutionaire boek vertelt Anthony over hoe hij al vroeg in zijn leven medium werd en welke invloed dit heeft gehad op zijn eigen ontwikkeling en leven. Ook deelt hij zijn kennis over wat hij in de afgelopen 25 jaar geleerd heeft, over de manier waarop we kunnen genezen, de reden waarom deze informatie de komende decennia nog niet opgepakt zal worden door de reguliere geneeskunde en de enorme kracht van natuurlijke voeding en een dito leefstijl.

Daarnaast deelt hij kennis die nog nooit op een andere plek zo duidelijk beschreven is, zoals over de werkelijke oorzaak van de ziekte van Lyme en de schildklieraandoening Hashimoto. Wij kregen van de Nederlandse uitgever Succesboeken toestemming, een hoofdstuk uit het boek te plaatsen hier op de site, ter promotionele ondersteuning. Wij kozen voor de informatie die Anthony William in één hoofdstuk met de lezer deelt, over het proces, waarbij hij van af zijn 4e jaar, in contact kwam met ‘Spirit’. Een uiterst krachtige, energetisch bewustzijn, dat Anthony William uitnodigt, zijn leven in dienst te stellen van… COMPASSIE..!

In deze Nederlandse vertaling, die net net van de persen is gerold, vind je de volgende info:

• De achterliggende oorzaak van ziekten en aandoeningen waar de medische wereld nog geen duidelijke verklaring voor heeft.
• Natuurlijke oplossingen voor tientallen onbegrepen ziekten en aandoeningen, waaronder de ziekte van Lyme, fibromyalgie, bijnieruitputting, CVS, Menopauze, PMS, migraine, ziekte van Hashimoto, een trage schildklierwerking, MS, reumatische artrose, depressie, ADHD, autisme, netelroos, gordelroos, diabetische neuropathie, auto-immuunziekten, Type 2 Diabetes, Hypoglycemie, candida, colitis en auto- immuunaandoeningen.
• Een oplossing voor herstel van geest en ziel als een ziekte een emotionele wissel op je heeft getrokken o.a. door meditatie en de hulp van Engelen.

Heb je interesse in het boek, klik dan op de coverafbeelding hierboven; je wordt dan direct doorgelinkt naar de uitgever Succesboeken, waar je het boek kunt bestellen.. Hier volgt een essentieel hoofdstuk uit het boek; het bijzondere verhaal van de totstandkoming van de relatie tussen de auteur en een bewustzijn dat zich ‘Spirit’ noemt. Een hoofdstuk van 25 pagina’s in het boek, dat een totale omvang heeft van 430 pagina’s..

x

* * *

 

‘Het ontstaan van Medical Medium’

2017 © Successboeken.nl – Anthony William | deze versie WantToKnow.nl/be

 

“In dit boek onthul ik waarheden die je nergens anders zult tegenkomen. Je hoort ze niet van je dokter, je leest ze niet in andere boeken, en je vindt ze ook niet op het internet. Dit zijn geheimen die ik voor het eerst aan het licht breng. Ik ben geen arts. Ik heb geen medische opleiding. En toch kan ik je dingen over je gezondheid vertellen die niemand anders weet. Ik kan je opheldering geven over chronische en mysterieuze ziekten die vaak tot verkeerde diagnosen van artsen leiden, en dus ook tot verkeerde behandelmethoden. Of artsen weten gewoon niet wat de oorzaak van de klachten van hun patiënten is en plakken hen een bepaald etiket op. Sinds mijn kindertijd help ik al mensen bij hun genezingsproces. Daarvoor gebruik ik de inzichten die ik in dit boek graag met je deel: ik ga jou mijn geheimen vertellen. Dit is volgens Spirit nu de bedoeling.

Een onverwachte gast
Mijn verhaal begint als ik vier jaar oud ben. Als ik op een zondagochtend wakker word, hoor ik een oudere man praten. Ik hoor zijn stem vlak bij mijn rechteroor. Hij is heel duidelijk. Hij zegt: “Ik ben de Spirit van het Allerhoogste. Alleen God staat boven mij.” Ik ben in de war en verschrikt. Is er iemand in mijn kamer? Ik open mijn ogen en kijk om me heen, maar zie niemand. Misschien is er ergens iemand aan het praten of misschien staat er buiten een radio aan, denk ik. Ik sta op, loop naar het raam, maar zie niemand; het is nog te vroeg in de morgen. Ik heb geen idee wat er aan de hand is, en ik weet niet helemaal zeker of ik dat wíl weten.

Ik ren de trap af naar mijn ouders en voel me veilig en vertel hen niets over de stem. Maar gedurende de dag bekruipt me het gevoel dat ik word bekeken. ’s Avonds ga ik in mijn stoel aan de eettafel zitten. Mijn ouders, grootouders en een paar andere familieleden zijn bij me. Terwijl we aan het eten zijn, zie ik opeens een vreemde man achter mijn grootmoeder staan. Hij heeft grijs haar en een grijze baard en draagt een bruin gewaad. Ik neem aan dat hij een vriend van de familie is die met ons mee komt eten. Echter, in plaats van bij ons aan te schuiven, blijft hij achter mijn grootmoeder staan … en kijkt alleen naar mij.

Als niemand van mijn familie op zijn aanwezigheid reageert, realiseer ik me langzaam maar zeker dat ik de enige ben die hem ziet. Ik wend mijn blik af om te zien of hij dan verdwijnt. Als ik opnieuw kijk, staat hij nog steeds naar me te staren. Zijn mond beweegt niet, maar ik hoor zijn stem bij mijn rechteroor. Het is dezelfde stem die ik hoorde toen ik wakker werd. Deze keer zegt hij op kalmerende toon: “Ik ben hier voor jou.” Ik stop met eten.

“Wat is er aan de hand?”, vraagt mijn moeder. “Heb je geen honger?” Ik antwoord niet, maar blijf naar de man kijken. Hij beweegt zijn rechterarm en wenkt dat ik naar mijn grootmoeder moet lopen. Volledig instinctief volg ik zijn instructie op: ik sta op en loop naar mijn grootmoeder. De man pakt mijn hand vast en legt deze op de borst van mijn grootmoeder terwijl zij aan het eten is. Oma deinst verschrikt terug en vraagt: “Wat doe je?”

De grijze man kijkt naar me en geeft me de opdracht: “Zeg het woord longkanker.” Ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet niet eens wat longkanker betekent. Ik probeer het te zeggen, maar sta maar wat te mompelen. “Zeg het nog een keer”, instrueert hij me. “Long.” En ik zeg: “Long.” “Kanker.” “Kanker”, zeg ik. Mijn hele familie staart me nu aan. Ik let nog steeds alleen maar op de grijze man. “Zeg nu, oma heeft longkanker.” “Oma heeft longkanker”, zeg ik. Ik hoor een vork op de tafel kletteren. De grijze man pakt mijn hand die op de borst van mijn oma lag en beweegt hem rustig naar mijn zij. Dan draait hij zich om en begint een trap op te lopen die er voorheen niet was.

Hij kijkt achterom en zegt: “Je zult me steeds blijven horen, maar het is mogelijk dat je me nooit meer ziet. Maak je niet ongerust.” Hij gaat verder de trap op totdat hij door het dak van mijn huis gaat, en nu echt verdwijnt. Mijn grootmoeder staart me aan: “Zei je nou net wat ik dacht dat je zei?” Er is paniek aan tafel. Wat er zojuist gebeurd is raakt om verschillende redenen kant noch wal, te beginnen met het gegeven dat er voor zover wij weten niets met oma aan de hand is. Ze heeft helemaal geen klachten en is ook niet bij de dokter geweest.

De volgende morgen sta ik op … en hoor de stem weer: “Ik ben de Spirit van het Allerhoogste. Alleen God staat boven mij.” Het gaat net als de ochtend ervoor. Ik kijk om me heen, maar zie niemand. Vanaf die dag vindt dit ritueel zonder uitzondering elke ochtend plaats. Mijn grootmoeder is nogal van slag door wat ik tegen haar heb gezegd. Hoewel ze zich prima voelt, maakt ze een afspraak voor een algemene controle. Een paar weken later bezoekt ze haar arts. De röntgenfoto’s wijzen uit dat ze longkanker heeft…

De stem
Terwijl de geheimzinnige bezoeker elke morgen langs blijft komen, begin ik erop te letten hoe hij klinkt. Zijn kristalheldere stem zit ergens tussen een bariton en tenor, een beetje aan de lage kant, maar niet erg laag. Ze heeft diepte en resoneert. Ook al staat de man naast mijn rechteroor, zijn stemgeluid heeft het stereo-effect van surround sound. Het is moeilijk om zijn leeftijd in te schatten. Soms klinkt hij als een buitengewoon sterke, gezonde 80-jarige, wat past bij de grijze man die ik tijdens het avondeten zag. Op andere momenten klinkt hij alsof hij duizenden jaren oud is. Je zou kunnen zeggen dat hij een rustgevende stem heeft.

Toch kan ik maar niet aan zijn aanwezigheid wennen. Andere mediums horen soms innerlijke stemmen, maar die van mij is niet innerlijk. Het is een stem naast mijn rechteroor, alsof er iemand vlak naast me staat. En ik kan de stem niet met mijn wil weg laten gaan. Ik kan haar wel fysiek blokkeren. Als ik mijn hand tegen mijn oor leg, kan ik de stem heel zacht doen klinken. Zodra ik mijn hand weghaal, is het stemgeluid er weer op volledige sterkte. Ik verzoek hem om niet meer tegen me te praten. In het begin vraag ik het beleefd. Daarna niet meer. Het maakt echter niet uit wat ik zeg. Hij praat tegen me wanneer hij maar wil.

Spirit van het Allerhoogste, maar niet ‘God’…
Ik begin de stem bij naam te noemen: ‘Spirit van het Allerhoogste’. Soms noem ik hem gewoon Spirit, of Allerhoogste. Tegen de tijd dat ik 8 jaar ben hoor ik Spirit de hele dag door. Hij vertelt me over de lichamelijke gezondheid van iedereen die ik tegenkom. Het maakt niet uit waar ik ben of wat ik doe, ik krijg alles te horen over de kwaaltjes, pijn en ziekten van de mensen om me heen, en ook over wat de betreffende persoon moet doen om beter te worden. De aanhoudende stroom van intieme informatie is zeer stressvol. Ik vraag Spirit om te stoppen met het vertellen van dingen die ik niet wil weten. Hij zegt dat hij probeert om me zo veel mogelijk te leren, en dat we geen seconde te verliezen hebben.

Als ik zeg dat het te veel van me vergt, negeert hij mij. Ik merk echter wel dat ik tot op zekere hoogte gesprekken met hem kan voeren. Als ik oud genoeg ben om een aantal fundamentele vragen te stellen, vraag ik: “Wie ben jij? Wat ben jij? Waar kom je vandaan? En waarom ben je hier?” Spirit antwoordt: “Eerst zal ik je vertellen wat ik niet ben. Ik ben geen engel en ik ben geen persoon. Ik ben nooit mens geweest. Ik ben ook geen gids. Ik ben een woord.” Ik knipper met mijn ogen en probeer het tot me door te laten dringen. De enige vraag die in me opkomt is: “Welk woord?” Spirit antwoordt: “Mededogen.” Ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar dat hoeft ook niet. Spirit praat verder: “Ik ben letterlijk de levende essentie van het woord mededogen. Ik zit op Gods vingertop.”

“Spirit, ik begrijp het niet. Ben jij God?” “Nee”, antwoordt de stem. “Op de vingertop van God bevindt zich een woord, en dat woord is mededogen. Ik ben dat woord. Een levend woord. Het woord dat het dichtst in de buurt van God komt.” Ik schud mijn hoofd. “Hoe kun je nu alleen maar een woord zijn?” “Een woord is een energiebron. Bepaalde woorden bevatten een enorme kracht. God stopt licht in woorden zoals ik en voorziet ons van de levensadem. Ik ben méér dan een woord.”

“Zijn er meer zoals jij?”, vraag ik. “Ja, de woorden geloof, hoop, vreugde, vrede. En nog meer. Het zijn allemaal levende woorden, maar ik sta boven hen, want ik sta het dichtst bij God.”
“Spreken deze woorden ook tegen mensen?”
“Niet zoals ik tegen jou praat. Deze woorden worden niet met het oor gehoord. Ze wonen in het hart en de ziel van elk mens. Net zoals ik. Woorden zoals vreugde en vrede zijn niet de enige woorden in het hart. Ze hebben mededogen nodig om compleet te zijn.”
“Waarom is vrede op zichzelf niet voldoende?”, vraag ik. Sinds Spirit in mijn leven is gekomen, heb ik al vaak verlangd naar innerlijke vrede en stilte.
“Mededogen is het begrijpen van lijden”, antwoordt Spirit.
“Er is geen vrede, vreugde of hoop totdat degenen die lijden begrepen worden. Mededogen is de ziel van deze woorden; zonder mededogen zijn ze leeg.  Mededogen vervult ze met waarheid, integriteit en zin. Ik ben mededogen. En alleen God staat boven mij.”

Ik probeer het allemaal te bevatten en vraag: “Wat is God dan?” Spirit: “God is een woord. God is liefde, en liefde staat boven alle andere woorden. God is ook meer dan een woord. Omdat God van alles houdt. God is de krachtigste bron van het bestaan. Mensen kunnen liefhebben. Maar mensen houden niet  onvoorwaardelijk van iedereen. Alleen God doet dat.” Het is allemaal een beetje te veel voor mij. Ik beëindig het gesprek met één persoonlijke vraag: “Praat je ook met anderen?” Want als dat zo is, denk ik, ga ik naar hen op zoek en hoef ik me niet zo alleen te voelen. “De engelen en andere wezens vragen mij om leiding. Ik voorzie iedereen die dat graag wil van de lessen en wijsheid van God”, zegt Spirit. “Maar op aarde spreek ik alleen rechtstreeks met jou.”

Ik en mijn schaduw
Zoals je je kunt voorstellen is dit best pittig voor een achtjarig jongetje. Er zijn andere mediums die op jonge leeftijd heftige dingen hebben meegemaakt, maar niet zo heftig als wat ik heb doorgemaakt. Zelfs onder mediums is het bijzonder als je in staat bent om voortdurend de stem van een geest te horen en je vrijelijk met die geest gesprekken kunt voeren. Het is nog ongebruikelijker dat deze stem van buiten mijn oor tegen me praat, zodat het een onafhankelijke bron is die losstaat van mijn gedachten. Het komt erop neer dat iemand je overal volgt. Iemand die me voortdurend ongevraagd dingen vertelt over de gezondheid van de mensen om me heen.

Het voordeel is dat ik informatie ontvang die ongelofelijk nauwkeurig is, veel nauwkeuriger dan bij andere mediums. Bovendien krijg ik regelmatig iets te horen over mijn eigen gezondheid, wat buitengewoon zeldzaam is. Zelfs de beroemdste mediums uit de geschiedenis kregen doorgaans geen informatie over hun eigen gezondheidstoestand. Ik krijg ook inzichten over gezondheid die decennia voor liggen op wat nu binnen de medische gemeenschap bekend is. Het grootste minpunt is dat ik geen privacy heb. Als ik acht jaar oud ben, ben ik een keer wel een week bezig met het bouwen van een dam in het beekje bij mijn huis. Spirit zegt dat dit een slecht idee is, omdat het gazon van de buren onder water dreigt te lopen.“Komt wel goed”, zeg ik.

Er komt een stortbui, het water in het beekje stijgt en het gazon van de buren komt onder water te staan. Terwijl de buurman tegen me staat te schreeuwen, hoor ik een stem in mijn oor: “Ik zei het je toch. Je hebt niet naar mij geluisterd.” Natuurlijk maakte dat de situatie alleen maar erger. Spirit houdt elke beweging die ik maak nauwlettend in de gaten en zegt wat ik wel en niet moet doen. Dit maakt het vrijwel onmogelijk om een normale jeugd te hebben. In het jaar waarin ik de dam bouw, weet ik tot in detail hoe het met de lichamelijke en emotionele gezondheid van mijn beste vriendin, het kleine meisje waar ik een oogje op heb, en zelfs mijn lerares is gesteld. Zij heeft een vreselijke relatie met haar vriend. Ik krijg elk detail door, en dat is erg moeilijk.

Alsof dat nog niet erg genoeg is, zegt Spirit dat ik nog meer kan verwachten: “Je grootste uitdagingen moeten nog komen.” “Wat bedoel je?”, vraag ik.
“Slechts één of twee mensen per eeuw wordt deze gave gegeven”, zegt hij. “Het is een unieke intuïtieve of paranormale vaardigheid. De meeste mediums overleven zo’n gave niet. Je zult het haast onverdraaglijk vinden om niet als een normaal mens te kunnen leven, laat staan als een normale tiener. Uiteindelijk zul je bijna alleen nog maar het leed van anderen zien. Je zult op de één of andere manier een vorm moeten vinden om hiermee om te gaan. Anders bestaat de kans dat je een einde aan je eigen leven maakt.”

Lichamen lezen
Spirit wordt zowel mijn beste vriend als een blok aan mijn been.Ik waardeer het dat hij mij traint voor het werk waarvoor de hogere machten mij hebben uitgekozen. De druk die hij op mij legt is echter enorm groot. Op een dag zegt hij dat ik naar een mooie, grote begraafplaats vlak bij mijn huis moet gaan. “Ik wil dat je bij dat graf gaat staan,” zegt hij, “en dat je erachter probeert te komen hoe deze persoon is overleden.”
Dat is nogal een verzoek aan een achtjarige. Ik ben inmiddels al dusdanig overladen met informatie over de gezondheid van mijn vrienden en mensen die ik niet ken, dat ik deze situatie probeer te bekijken als een van de vele casussen die ik krijg voorgeschoteld. En met behulp van Spirit, lukt het me om te doen wat hij van mij vraagt. Dit voegt een andere dimensie aan de gave toe: niet alleen informeert Spirit me verbaal over wat iemand mankeert, hij helpt me ook bij het visualiseren van scans van iemands lichaam.

Jarenlang doe ik deze oefening met honderden lichamen op verschillende begraafplaatsen. Ik word er zo goed in dat ik praktisch direct voel of iemand is overleden aan een hartaanval, een beroerte, kanker, een leveraandoening, een auto-ongeluk, zelfmoord of moord. Tegelijkertijd leert Spirit me om heel diep in de lichamen van levende mensen te kijken. Hij belooft me dat wanneer de training is afgerond, ik in staat zal zijn om iedereen te scannen en met extreme nauwkeurigheid te lezen.

Als ik moe word of iets voor mijn plezier wil doen, zegt Spirit: “Op een dag zul je scans van mensen maken waarmee je hun leven redt. Je weet dan of iemand op het punt staat om een klaplong te krijgen of dat een slagader bijna is dichtgeslibd, waardoor iemand een hartstilstand kan krijgen.” Eén keer antwoord ik: “Nou en? Waarom is dat zo belangrijk? Wat kan mij dat nu schelen?” “Het moet jou iets schelen”, is de reactie van Spirit. “Alles wat we op Aarde doen is van belang. Het goede werk dat je doet is belangrijk voor je ziel. Je moet deze verantwoordelijkheid serieus nemen.”

Zelfgenezing
Terwijl andere jongens lekker fietsen en voetballen, krijg ik als negenjarig jongetje voortdurend informatie over de aandoeningen van de mensen om me heen en luister ik naar het advies van Spirit over wat ze nodig hebben om weer te genezen. Ik leer wat volwassenen in relatie tot hun gezondheid verkeerd doen en weet exact wat ze zouden moeten doen om te genezen. Helaas doen ze dit zelden. Ik heb dan al zo veel kennis over gezondheid en ik heb al zo veel training gehad dat het moeilijk is om dit niet te gaan toepassen.

Eén mogelijkheid doet zich voor wanneer ik zelf ziek word. Terwijl ik op een avond uit eten ben met mijn familie, negeer ik de gebruikelijke voedingsadviezen van Spirit en eet ik een gerecht waardoor ik een voedselvergiftiging oploop. Ik lig twee weken in bed en ben niet in staat om iets binnen te houden. Mijn ouders nemen me mee naar de huisarts en zelfs een keer ’s nachts naar de Eerste Hulp omdat ik er erg slecht aan toe ben, maar de koorts en pijn in mijn maag gaan niet over. Uiteindelijk doorbreekt Spirit mijn ijltoestand en vertelt me dat het E.Coli is. Hij geeft me direct opdracht om naar het huis van mijn overgrootvader te gaan en een kist Heirloom-peren van zijn boom te plukken. Spirit zegt dat ik alleen deze rijpe peren moet eten. Dan zal ik herstellen. Ik doe wat hij zegt en ben al snel weer de oude.

God, ontsla hem..
Op tienjarige leeftijd probeer ik achter Spirits rug om direct met zijn baas in contact te komen. Ik bedenk dat ik God niet via een gebed kan vertellen wat ik wil, want dan hoort Spirit mij. Dus klim ik in een van de hoogste bomen die ik kan vinden om zo dicht mogelijk bij God te komen en kerf ik boodschappen in de boomstam. Een van de eerste boodschappen is: “God, ik houd van Spirit, maar het is tijd om deze tussenpersoon ertussenuit te halen.” Hierna volgen enkele directere vragen:

“God, waarom moeten mensen ziek worden?”
“God, waarom kunt U niet iedereen beter maken?”
“God, waarom moet ik mensen helpen?”

Hoewel ik deze vragen zeer redelijk vind, krijg ik geen antwoorden. Dus zoek ik bomen die nog hoger en gevaarlijker zijn, en klim ik naar de hoogste takken in de hoop dat mijn roekeloosheid de aandacht van God trekt. Deze keer vraag ik om directe actie: “God, geef me alstublieft mijn stilte terug. God, ik wil Spirit niet meer horen; laat hem weggaan.” En dan, terwijl ik de woorden ‘God, laat me vrij zijn’ kerf, glijdt mijn voet weg en glijd ik bijna van de tak. Niet dat soort vrij!, denk ik. Stukje bij beetje klim ik terug naar de veilige grond. Ik voel me verslagen. Geen enkele boodschap aan God levert iets op. Spirit blijft gewoon tegen me praten. Mocht hij in de gaten hebben dat ik dingen achter zijn rug om probeer te doen, dan is hij tactvol genoeg om er niet over te beginnen. Er zijn belangrijkere dingen te doen.

Eerste klanten…
Als ik elf jaar oud ben, wil ik iets nuttigs en leuks gaan doen om even niet aan de stem bij mijn oor te hoeven denken, dus ga ik bij een golfbaan als caddie werken. Het is echter niet zo eenvoudig om mijn gave naast me neer te leggen. Ook als caddie vertel ik de golfers hoe het met hun gezondheid is gesteld. Ik weet, vaak al voordat ze het zelf merken, dat ze stijve gewrichten, slechte knieën, zere heupen, pijnlijke enkels, peesontstekingen enzovoort hebben. Dus zeg ik: “Je swing wijkt een beetje af, maar dat is gezien je carpaal tunnelsyndroom niet zo vreemd” of “Je zou beter spelen als je iets aan je ontstoken linkerheup liet doen.” Ze kijken mij vol verbazing aan en vragen: “Hoe weet jij dat?” Vervolgens vragen ze advies over hoe ze van hun gezondheidsproblemen af kunnen komen, en ik vertel ze wat ze moeten eten, welk gedrag ze moeten veranderen, welke therapieën ze kunnen proberen, enzovoort.

Nadat ik verschillende jaren als caddie heb gewerkt, ben ik toe aan verandering. Ik besluit dat aangezien ik advies over voeding en supplementen geef, ik net zo goed ergens kan gaan werken waar die worden verkocht. Ik vind een baantje als vakkenvuller in een plaatselijke supermarkt. Mijn cliënten komen wanneer ze maar willen langs, en ik onderbreek mijn werk regelmatig om ze te helpen. De eigenaar van de supermarkt vindt dit niet erg, want ik bezorg hem nieuwe klanten. Daarbij komt dat hij zelf ook een cliënt van me is.

Het is een beetje raar om in het gangpad van een supermarkt gezondheidsadviezen te geven. Het is ook moeilijk, want supplementen zijn nog niet zo gemakkelijk verkrijgbaar. Bovendien is er qua voeding ook niet zo veel variatie. Spirit blijft maar zeggen dat het assortiment in winkels over een paar decennia veel uitgebreider zal zijn, zodat de mensen meer gezonde producten kunnen kopen. In de tussentijd helpt hij mij om creatieve behandelplannen te bedenken. Ik vind het heerlijk om naar een klant te lopen en precies te kunnen vertellen wat hij of zij nodig heeft en zou moeten kopen om weer beter te worden.

Een sterk ontwikkelde gave met veel schuldgevoelens..
Als 14-jarige puber reis ik af en toe met de bus of de trein en weet ik bijvoorbeeld wat degene die voor mij zit mankeert. Ik tik hem of haar op de schouder en vertel het gewoon. Soms krijg ik een dankbare reactie. Maar soms word ik ervan beschuldigd dat ik hun privacy schend, dat ik hun medisch dossier heb gestolen, of nog erger. Dat is best veel wantrouwen en vijandigheid om mee om te gaan, vooral voor een puber.

Terwijl ik ouder word, leer ik om voorzichtiger om te gaan met wie ik ongevraagd probeer te helpen. Als ik iemand regelmatig zie, voel ik nog steeds de drang om hem of haar te vertellen wat ik weet. Dus leer ik mezelf aan om eerst de emotionele toestand van de persoon in kwestie te lezen, zodat ik kan beslissen of hij of zij benaderbaar is. Daardoor daalt het aantal ongemakkelijke situaties. Wanneer het een vreemde betreft, houd ik wat ik zie meestal voor mezelf. Maar al gauw wordt dit een last. Tijdens mijn tienerjaren begin ik me steeds meer verantwoordelijk te voelen voor wat ik doe. Wanneer iemand een nieraandoening, of kanker heeft, en ik doe niets, dan voelt dit deels alsof het mijn schuld is dat deze persoon uiteindelijk ernstig ziek wordt of doodgaat. Als ik honderden keren per dag met dat gevoel word geconfronteerd, word ik totaal overweldigd door mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel.

Ontsnappingspogingen..
Terwijl mijn leven als tiener gewoon doorgaat, krijg ik het steeds moeilijker. De meeste mensen kijken bijvoorbeeld televisie om zich te ontspannen en om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen. Maar als ik tv kijk, krijg ik meteen de gezondheidsstatus te zien van de mensen van wie ik zie dat ze hulp nodig hebben, of ze nu wel of niet weten dat ze iets mankeren. Als dat maar vaak genoeg gebeurt, zuigt de tv me leeg en dat is geen pretje. Het is nog erger als ik naar de bioscoop ga. Ik móét gewoon de gezondheidstoestand lezen van de mensen die in mijn rij en de rij voor en achter mij zitten. Ik kan het niet tegenhouden. En dat is nog niet alles.

Ik lees ook de gezondheid van de mensen in de film. Ik weet precies hoe gezond de acteurs en actrices tijdens de filmopnamen waren, en hoe het met hun huidige gezondheid gesteld is. Stel je eens voor hoe het is om een bioscoop te bezoeken en gebombardeerd te worden met medische informatie over de mensen die om je heen zitten en de mensen die op het filmscherm te zien zijn. Als je beseft dat de meeste tieners er alles aan willen doen om zich niet anders dan anderen te voelen, snap je wel dat dit een zeer moeilijke periode voor me is. Ik voel me anders en mijn verantwoordelijkheidsgevoel is veel te sterk. Hierdoor word ik een beetje rebels.

Ik probeer op verschillende manieren om aan mijn ‘gave’ te ontsnappen. Ik ben steeds vaker in de bossen te vinden. Ik word rustig als ik in de natuur ben, en geniet vooral van de afwezigheid van andere mensen. Met behulp van Spirit leer ik overdag verschillende vogelsoorten kennen. En ’s nachts leert hij me de namen van de sterren, zowel de wetenschappelijke naam als de naam die God ze heeft gegeven. Toch kan ik niet helemaal aan mijn ‘gewone’ leven ontsnappen, want Spirit leert me ook hoe ik kruiden en voedsel kan herkennen, zoals rode klaver, weegbree, paardenbloem, klitwortel, wilde rozenbottels en rozenblaadjes, wilde appels en wilde bessen. En ik leer ook van hem hoe ze als geneesmiddel kunnen worden gebruikt.

Ik raak ook geïnteresseerd in het repareren van auto’s. Ik vind het fijn om mechanische dingen te repareren, omdat ik daar niet emotioneel betrokken bij hoef te raken. Zelfs als het me niet lukt om een slooprijpe Chevrolet met een slechte motor te repareren, voel ik me bij lange na niet zo rot als wanneer ik mensen niet kan helpen omdat ze in een te vergevorderd ziektestadium zitten om ze nog te kunnen genezen. Maar deze hobby verloopt ook niet volgens plan. Mensen hebben al snel in de gaten waar ik mee bezig ben en komen naar me toe: “Wauw, dat is geweldig! Kun je mijn auto ook repareren?” Het zit gewoon niet in me om ‘nee’ te zeggen. Bovendien neemt Spirit het moeilijkste deel voor zijn rekening, namelijk  erachter komen wat er mis is.

Als ik vijftien jaar oud ben, stoppen mijn moeder en ik op een dag bij een benzinepomp om te tanken. Ik loop de garage in en tref een handjevol monteurs aan die naar een auto staan te staren alsof ze bezig zijn met het oplossen van een puzzel. “Wat is er aan de hand?”, vraag ik. Een van de mannen zegt: “We zijn al weken met deze auto bezig. Hij zou perfect moeten lopen, maar we krijgen hem niet aan de praat.” Spirit komt onmiddellijk met de oplossing: “Open de motorkap en kijk eens bij de kabeldraden die wat verder naar achteren zitten.” Ik loop naar de monteurs. “Tussen een stuk of tien kabeltjes zit een witte die kapot is. Als je de kapotte uiteinden van dit kabeltje aan elkaar vastmaakt, loopt de motor weer prima.”

“Belachelijk”, zegt een van de mannen. “Het kan geen kwaad om het even te checken”, zegt de eerste. Ze gaan aan de slag en natuurlijk vinden ze een witte kabel die kapot is. Ze kijken me met open mond aan. “Ben je de eigenaar van deze auto?”, vraagt de sceptische monteur. “Of ben je een vriend van hem?” “Nee”, antwoord ik. “Ik heb gewoon aanleg voor dit soort dingen.” Binnen een minuut repareren ze de kabeldraad en proberen de auto opnieuw te starten. Dat gaat perfect; een van de monteurs maakt zelfs een vreugdedansje. Een andere monteur noemt het ‘een wonder’.

Deze gebeurtenis gaat als een lopend vuurtje door de regio, en al gauw kloppen een heleboel garages uit mijn eigen stad en uit enkele omliggende plaatsen bij mij aan als een of ander voertuig niet gerepareerd lijkt te kunnen worden. Als ik ergens ga helpen, zijn de monteurs die me hebben gebeld − veel oudere kerels met jaren ervaring − altijd sceptisch. “Wat moet die knul nou hier?”, vragen ze dan allemaal. Maar als ik de klus geklaard heb, piepen ze wel anders. In plaats van dat ik voor mijn verantwoordelijkheden wegvlucht, krijg ik er juist meer. Ik genees niet alleen mensen, ik word ook auto-dokter. Op een gegeven moment besef ik hoe emotioneel mensen over hun auto zijn. Vaak investeren ze meer in hun auto dan in hun eigen gezondheid. Dan is voor mij de lol eraf. Ik ga op zoek naar andere rebelse activiteiten.

Ik ga bijvoorbeeld in een rockbandje spelen, omdat de harde muziek ervoor zorgt dat ik Spirit niet kan horen. Spirit stelt dat niet op prijs. Hij wacht geduldig tot ik klaar ben met afreageren en gaat vervolgens rustig verder met zijn beschrijving van de gezondheidstoestand van de mensen om me heen. Werkelijk niets werkt om mijn gave te laten verdwijnen. Het wordt  me zeer duidelijk dat ik vastzit aan Spirit en mijn gave, en dat ik niet kan ontsnappen aan het pad dat voor mij is uitgestippeld…

Ik besluit ervoor te gaan..
Tegen de tijd dat ik een jongeman ben, heb ik dankzij mijn training met Spirit indirect duizenden mensen een reading gegeven, hen gescand en gaandeweg honderden mensen geholpen. Op een dag denk ik: oké, hier heb ik het mee te doen. Ik heb een speciale bestemming. Ik zal het moeten accepteren, althans voor nu. En ik denk ook: dit kan onmogelijk voor altijd doorgaan. Op een gegeven moment zal ik toch wel aan mijn verantwoordelijkheden hebben voldaan en zal ik een normaal leven kunnen leiden? Spirit heeft nooit zoiets tegen mij gezegd, maar ik moet het kunnen geloven. Alleen dan kan ik het opbrengen om door te gaan.

Als ik begin twintig ben, begin ik in alle ernst met wat Spirit herhaaldelijk mijn lotsbestemming heeft genoemd. Ik open de deuren voor zieke mensen die door mij geholpen willen worden, achterhaal de werkelijke oorzaak van hun ziekte en vertel ze wat ze moeten doen om weer gezond te worden. En ondanks mijn gezeur over wat ik allemaal heb moeten doorstaan, geeft het werk me veel voldoening. Het voelt goed om mensen te helpen. Soms weet en kan ik zo veel, dat het me een beetje naar het hoofd stijgt.

Mijn buurman komt op een dag bij me langs om hulp voor zijn vrouw te vragen. Ze kan niet lopen of haar benen gebruiken. Ze is al bij talloze artsen geweest, maar die konden haar geen van allen helpen. Mijn buurman zegt tegen haar: “Anthony schijnt hier veel over te weten. Laten we het een kans geven.” Mede door mijn hulp kan ze binnen een jaar weer lopen. Ik sta in mijn tuin uien te rooien als mijn buurman langskomt.

“Ik wil je nogmaals bedanken, Anthony”, zegt hij. “We zijn het hele land door geweest om de beste specialisten te bezoeken en zij konden ons niet helpen. Ik kan het gewoon niet verklaren. Op de één of andere manier wist jij precies wat er mis was en wat ze nodig had. Ik begrijp niet hoe dat mogelijk is. En je bent niet eens een dokter.” Met de uien in mijn hand kijk ik hem aan en zeg: “Dat komt omdat ik het altijd bij het rechte eind heb. Ik kan elk probleem oplossen omdat ik er nooit naast zit. Dat is het enige wat je hoeft te onthouden: ik heb altijd gelijk en dat zal altijd zo blijven.”

Dan draai ik me om, loop een stukje en stap op een hark die me zo hard in het gezicht raakt dat ik word gevloerd. Terwijl ik op de grond lig, rent mijn bezorgde buurman naar mij toe en buigt zich over mij heen. In mijn verdwaasde toestand denk ik dat hij mijn altijd aanwezige metgezel is. “Spirit?”, vraag ik. Spirit van het Allerhoogste antwoordt: “Ik heb altijd gelijk. Jij zit er altijd naast. Vergeet dat niet. Ik heb altijd gelijk. Jij zit er altijd naast.” Als ik weer eens overmoedig word, denk ik aan dat moment terug. Dan vergeet ik niet zo snel dat sommige dingen die ik met behulp van Spirit als genezer doe weliswaar als wonderbaarlijk kunnen worden beschouwd, maar dat ik altijd een gewone jongen blijf die in zijn eentje heel wat rampzalige beslissingen kan nemen.

De ommekeer..
Als ik een jongvolwassene ben, veronderstelt Spirit dat ik het kritieke punt voorbij ben dat ervoor zorgde dat andere mensen die door de eeuwen heen mijn gave hebben gehad een einde aan hun leven maakten. Hij gaat ervan uit dat ik heb geaccepteerd dat ik de rest van mijn leven mijn vermogens zal gebruiken om mensen te genezen. Wat maar weer aantoont dat zelfs de Spirit van het Allerhoogste met betrekking tot de vrije wil ook niet alles kan voorspellen. Op een herfstdag zit ik alleen met mijn vriendin, die uiteindelijk mijn vrouw zal worden, en mijn hond August (van Augustinus) aan het water. Ik heb August dan een jaar en ben erg aan haar gehecht. Ze kwam in de plaats van onze gezinshond, die vijftien jaar bij me was geweest. Net als mijn vorige hond is August van groot belang voor mijn geestelijk welzijn.

We zitten bij een grote, diepe baai. Het water is ijskoud en de stroming is sterk. Het is onze laatste vakantiedag. Met grote tegenzin maken we ons klaar om de vredige rust van deze afgelegen plek te verlaten. Plotsklaps, zonder aanleiding, springt mijn hond in de baai. Ik voel dat ze iets van mijn gevoelens heeft opgepikt. Dit is haar manier om te zeggen: “We hoeven nog niet te gaan. Laten we lekker hier blijven en doorspelen.” Helaas krijgen zowel de kou als de stroming vat op haar; ze drijft meteen bij ons vandaan. We staan aan de kant, schreeuwend naar August dat ze terug moet komen en ik gooi steentjes in het water om haar aan te sporen. Dit is ons speciale teken: als ik steentjes in het water gooi, komt ze terug naar de kant.

Maar vandaag trekt de stroming haar steeds verder mee. August drijft al zo’n twintig meter bij ons vandaan. Ik zie haar worstelen om bij ons terug te komen en geleidelijk aan het gevecht verliezen. Dan wordt ze zo sterk door de kou bevangen dat ze niet meer kan zwemmen … en zakt naar beneden. Ik gooi mijn jas, schoenen en broek uit en spring in het ijskoude water. Als ik een paar meter heb gezwommen, zegt de Spirit van   het Allerhoogste: “Als je doorzwemt, ga je het niet redden.” “Kan me niet schelen!”, schreeuw ik. “Ik laat August niet in de steek. Ik moet mijn hond redden.” Ik zwem nog een paar meter verder, maar dan slaat de kou genadeloos toe. Mijn lichaam wordt gevoelloos. Spirit zegt: “Je hebt het voor elkaar hoor. Je kunt niet terug, en je kunt niet verder. Dat was het dan.”

“Echt? Je pakt me eerst een normaal, rustig leven af, ik wijd mijn hele leven aan jouw genezingswerk en dit is alles wat ik ervoor terugkrijg? Dat jij zegt ‘dat was het dan’ en ons voor dood achterlaat?” Alle angst en woede die ik vanaf mijn vierde jaar heb opgekropt komt eruit. Spirit krijgt ervan langs met mijn jarenlange frustratie over zijn voortdurende marteling die ik altijd maar moest accepteren als een ‘geschenk’. Ik heb me altijd van de rest van de wereld afgescheiden gevoeld, ik vond altijd dat ik vanaf veel te jonge leeftijd al veel te veel over iedereen wist, en ik kreeg altijd maar te horen wat ik met mijn leven moest doen, zonder dat ik daar enige zeggenschap over had.

Ik zeg tegen Spirit: “Ik heb enorm veel doorstaan. Ik heb mijn jeugd opgeofferd, de pijn en het leed van iedereen moeten ervaren, de verantwoordelijkheid voor de genezing van duizenden onbekenden op me moeten nemen, en ik heb me lichamelijk en geestelijk elke dag uitgeput. En nu zeg jij dat ik niet eens mijn eigen familie mag beschermen? Nee, om de dooie dood niet!” Ik schreeuw het uit terwijl de ijzige golven me dreigen op te slokken. “Als je wilt dat het zo met me eindigt, Spirit, dan is dat maar zo. Ik ga nu mijn hond terughalen of ik verdrink samen met haar.” Een hele lange seconde gaat voorbij.

Gevoelloos en uitgeput besef ik dat ik nu misschien wel te ver ben gegaan. Als er niet snel hulp komt, volg ik August naar de bodem van het diepe water. Ik draai mijn hoofd om in de richting van de oever om een laatste glimp op te vangen van het meisje met wie ik de rest van mijn leven wilde doorbrengen. Spirit zegt: “Je moet nog zo’n zes meter doorzwemmen.” In shock schreeuw ik: “Hoe?” Tot mijn grote verrassing voel ik hernieuwde kracht. Ik begin weer te zwemmen. In mijn gedachten blijf ik tegen Spirit schreeuwen dat ik het verdien om het samen met mijn hond te overleven. Anders kunnen we beter samen sterven.

Spirit zegt: “Ik breng je naar je hond. In ruil daarvoor zet jij je volledig voor mij in. Wij gaan op de voor ons voorbestemde manier door dit leven. Jij accepteert dat je dankzij de heilige kracht van God bent uitverkoren om dit werk de rest van je leven te doen.” “Oké!”, schreeuw ik. “Afgesproken. Als jij ervoor zorgt dat ik August vind, zal ik zonder ooit nog te klagen voor jou werken.” Ik zwem de zes meter verder. Spirit zegt: “Hou je adem in, duik 2,5 meter naar beneden en open dan je ogen.”

Terwijl ik mijn adem inhoud, vloeit er een golf van kracht door mijn lichaam heen. Ineens kan ik mijn benen weer voelen. Ik duik op mijn gevoel 2,5 meter naar beneden, open mijn ogen, en zie een engel. Ik heb nog nooit eerder een engel ontmoet. Ik zie een gedaante die lijkt op een vrouw die moeiteloos onder water lijkt te ademen, met een prachtige lichtbron achter haar, lichtstralen die uit haar ogen komen en enorme, prachtige vleugels van licht op haar rug. Er is geen twijfel over mogelijk dat dit een goddelijk wezen is. En in haar armen ligt August, omringd door een prachtig, vredig licht. Even lijkt de tijd stil te staan.

Ik kan alles verrassend duidelijk zien onder water en ik voel geen angst of moeite om mijn adem in te  houden. Ik pak mijn hond bij haar halsband. En dan duwt iets ons samen naar boven. We bereiken allebei het wateroppervlak. De baai is nog steeds ijzig koud en de stroming probeert ons steeds van het land en het leven vandaan mee te sleuren. Er staat een harde wind. Als ik mijn ogen weer open, zie ik Spirit even boven het water staan. Dit is de enige keer dat ik Spirit weer zie sinds hij voor het eerst aan mij verscheen toen ik vier jaar oud was. “We hebben niet veel tijd”, zegt hij. “De engel gaat weer weg.”

Op het moment dat ik besef dat alles voor niets geweest kan zijn, stroomt er een nieuwe krachtgolf door mijn lijf. Terwijl ik door het ijskoude water terug zwem met een ogenschijnlijk levenloze August in mijn arm, voelt het bijna alsof ik de vijftien meter naar de veilige waterkant vooruit wordt getrokken. Mijn hond en ik bereiken vrij snel de waterkant. Mijn vriendin staat te huilen van opluchting. Terwijl ik mezelf en mijn hond het zand op sleep, schreeuw ik vertwijfeld, niet omdat ik de eerste stadia van onderkoeling begin te voelen, maar omdat ik bang ben dat mijn hond het niet heeft gehaald. Ik kan alleen nog maar denken: laat haar nog in leven zijn.

Dan opent ze haar ogen, snakt naar lucht en komt tot leven. De zon breekt door de wolken. Een lichtstraal weerkaatst op het water en schijnt op mijn hond August. Ik kijk naar het licht en zeg: “Spirit, dank je wel.” Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat ik Spirit voor iets bedankt heb sinds hij in mijn leven is gekomen. Er moet een einde komen aan de strijd die ik sinds mijn vierde met de Spirit van het Allerhoogste heb gestreden. Het is nu tijd dat ik accepteer dat de kaarten zijn verdeeld. Zelfs vóór dit moment kwamen mensen in nood al in drommen naar me toe. Met deze gelofte wijd ik me gedurende de rest van mijn leven volledig en zonder voorbehoud aan het helpen van mensen. Ik hoef niet te doen alsof mijn gave alleen maar een zegening is, maar ik stop wel met klagen en accepteer eindelijk wie ik ben. Dat is het moment waarop ik volledig mijn rol als ‘Medical Medium’ op mij neem.

Het Proces
Nu ik mijn roeping heb aanvaard, ga ik zo efficiënt mogelijk te werk. Ik hoef niet in dezelfde ruimte te zijn als de persoon die ik scan, dus doe ik dat als ik ze aan de telefoon heb. Zo kan ik iedereen in de wereld helpen, ongeacht waar iemand woont, en ik kan meer cliënten op een dag helpen. Ik heb duizenden cliënten op deze manier geholpen. Als ik scan, creëert Spirit een zeer helder, wit licht dat mij in staat stelt om in een cliënt te kijken. Hoewel dat van cruciaal belang is om de informatie te krijgen die ik als Medical Medium nodig heb, zorgt de intensiteit van het licht voor een soort ‘sneeuwblindheid’. Hierdoor kan ik in de ‘gewone’ wereld minder goed zien. Naarmate de dag vordert, wordt dit effect steeds sterker. Als ik klaar ben met werken, duurt het 30 tot 60 minuten voordat ik weer normaal kan zien.

Ik neem daarom altijd mijn assistent mee als ik ergens naartoe ga waar veel mensen en stemmen zijn, want doorgaans verlies ik als gevolg van ‘automatische’ readings een behoorlijk deel van mijn gezichtsvermogen. Als ik bijvoorbeeld met het vliegtuig reis, ‘lees’ ik altijd iedereen die aan boord is. Tegen de tijd dat we landen ben ik dan volledig blind, dus heb ik mijn assistent nodig om me te begeleiden tot het effect afneemt. Een diepgaande, uitgebreide scan van de gezondheidstoestand van een cliënt duurt slechts ongeveer drie minuten. Ik heb echter 10 tot 30 minuten nodig om uit te leggen wat ik heb ontdekt en om advies te geven, vooral bij nieuwe cliënten. En soms heb ik tijd nodig om een cliënt te ‘reconstrueren’. Dat komt doordat ik ook op andere niveaus dan alleen het fysieke niveau van de ziekte werk.

Ziel, Hart en Spirit..
Als ik een scan uitvoer, kijk ik verder dan slechts de lichamelijke gezondheid van een persoon. Ik onderzoek ook de ziel, het hart en de spirit van een klant. Dit zijn drie volstrekt verschillende componenten van iemands wezen, maar worden vaak min of meer als hetzelfde gezien.

De eerste component is de ziel. Dit is het bewustzijn van een persoon, of wat sommigen ‘de geest in de machine’ noemen. Je ziel zetelt in je hersenen, waar je ziel je herinneringen en ervaringen opslaat. Als je deze sterfelijke werkelijkheid verlaat, draagt je ziel deze herinneringen met zich mee als ze verdergaat. Zelfs als iemand een hersenletsel of hersenaandoening heeft, waardoor hij of zij zich bepaalde dingen niet meer kan herinneren, zal de ziel bij het overlijden van deze persoon alle herinneringen meenemen.  Je ziel bevat ook je hoop en geloof, die je helpen op het juiste pad te blijven.

Idealiter heb je een ziel die volledig intact is. In de loop van je leven krijg je echter met allerlei moeilijke situaties te maken en kan de ziel beschadigd raken en zelfs stukjes van zichzelf kwijtraken. Dit wordt veroorzaakt door traumatische gebeurtenissen, zoals de dood van een dierbare, verraad door een geliefde of verraad van jezelf. Als ik een cliënt scan, lijken de beschadigingen in zijn of haar ziel op de barsten in een kerkraam. Ik weet waar die zitten, want het lichtschijnt erdoorheen.

De ziel met ontbrekende stukjes kun je vergelijken met een huis waarin ’s avonds alle lampen zouden moeten branden. Sommige kamers zijn echter in duisternis gehuld. Dit soort zielsbeschadiging kan energieverlies tot gevolg hebben, of zelfs het verlies van levenskracht. Daarom is het belangrijk dat we ons ervan bewust zijn. Soms is het probleem van een cliënt niet fysiek, maar gerelateerd aan de ziel.

Iemand met een beschadigde ziel is kwetsbaar. Als je ooit een vriendin hebt horen zeggen dat ze nog niet klaar was voor een volgende relatie, omdat ze nog steeds gekwetst was door haar scheiding, dan erkent ze dat haar ziel beschadigd is en tijd nodig heeft om te herstellen. Daarna durft ze zich weer voor een nieuwe relatie open te stellen. En als iemand zich bijvoorbeeld op religie, spirituele goeroes, zelfhulpboeken, retraites met meditaties en dergelijke stort, dan kan de ziel van deze persoon beschadigd zijn, waardoor hij of zij instinctief op zoek is naar manieren om zijn of haar ziel te helen en compleet te maken. Dat is voor iedereen een essentiële taak. Als je tijd komt, zou je ziel voldoende intact moeten zijn om de reis voorbij de sterren te kunnen maken, waar God haar zal verwelkomen.

De tweede component van iemands wezen is het fysieke hart, de zetel van liefde, mededogen en vreugde. Als je een gezonde ziel hebt, ben je niet noodzakelijkerwijs heel als persoon. Je kunt een smetteloze ziel hebben en een gebroken, gekwetst hart. Je hart dient als kompas voor je daden en zorgt ervoor dat je de juiste dingen doet als je ziel verloren raakt. Je hart is ook een soort van vangnet dat een beschadigde ziel kan compenseren. Wanneer je ziel beschadigd is, kan een sterk hart je erdoorheen slepen, tot je ziel weer is geheeld. Je hart kent ook je goede intenties. Dit betekent dat je een gehavende ziel en een warm, liefhebbend hart kunt hebben. Het komt zelfs vaak voor dat iemands hart groter wordt als gevolg van de heftige ervaringen van de ziel. Grote verliezen  kunnen tot een diepgaander begrip leiden … en tot meer liefde en mededogen.

De derde component waar ik naar kijk als ik een cliënt scan is de spirit. In deze context verwijst de spirit naar iemands wil en fysieke kracht. Je spirit is niet hetzelfde als je ziel. Dit zijn twee verschillende delen van jou. Je spirit stelt je in staat om te klimmen, te rennen en te vechten. Zelfs als je ziel flink wat te verduren heeft gekregen en je hart ‘zwak’ is, kan je spirit ervoor zorgen dat je het fysiek volhoudt, terwijl je naar mogelijkheden zoekt om te genezen.

Soms adviseer ik een ernstig zieke cliënt om te gaan wandelen, om lekker naar buiten te gaan om naar de vogels en zonsondergang te kijken. Zo herstelt de spirit en kan het herstel van het hart en de ziel in gang worden gezet. Ieder mens is uniek. Iedereen heeft zijn of haar unieke ervaringen, gevoelens en zielstoestand. Als je als genezer echt mededogend wilt zijn, moet je je aan iemands unieke toestand en persoonlijkheid aanpassen om zijn of haar pijn en het leed te kunnen verlichten. Volgens Spirit is mededogen het belangrijkste element bij het healen.

Het enige echte ‘Medical Medium’..
Hoewel het duidelijke nadelen heeft dat er voortdurend een stem in mijn oor praat, heeft het ook enorme voordelen. Doordat Spirit en ik los van elkaar staan, maakt het niet uit dat ik weleens van slag ben, me ziek voel of me verveel. Spirit wordt niet beïnvloed door mijn emoties en zorgt keer op keer voor een nauwkeurige reading van de gezondheidstoestand van mijn cliënten. Ik ben geen intuïtief medium. Daardoor hoef ik niet eerst in een bepaalde gemoedstoestand te verkeren en heeft mijn werk een stabiele kwaliteit.

Sommige cliënten vragen: “Moet ik mijn sieraden afdoen, zodat je me beter kunt scannen?” Dat hoeft niet. Ook al waren ze in aluminiumfolie ingepakt, ik krijg altijd de antwoorden die ze nodig hebben en kom er altijd achter wat er aan de hand is. Een ander verschil tussen mij en de meeste andere mediums is dat ik ook gemakkelijk informatie krijg over de gezondheid van mijn familie en vrienden, of over mijn eigen gezondheid. Nogmaals, doordat Spirit en ik van elkaar gescheiden zijn, hoef ik alleen maar iets te vragen. Hij vertelt me dan wel wat ik wil weten. Dit is een van de dingen die mij uniek maken.

Op een dag vraagt een sceptische journaliste me om ter plekke een diagnose bij haar te stellen: “Vertel me maar eens waar ik pijn heb. Heb ik pijn in mijn teen? Mijn been? Mijn maag? Doet mijn arm zeer? Mijn achterwerk? Heb ik eigenlijk wel pijn? Laten we eens kijken wat je stem erover te vertellen heeft .” Spirit zegt onmiddellijk: “Ze heeft pijn. Ze heeft pijn aan de linkerkant van haar hoofd. Ze heeft veel last van chronische migraineaanvallen.” Ik raak de linkerkant van haar hoofd aan en zeg: “Spirit zegt dat je hier pijn hebt.” Ze begint te huilen. Zo snel en nauwkeurig is Spirit dus.

Als ik om 2 uur ’s nachts word gebeld door een cliënt wiens dochter naar de Eerste Hulp moet, en deze cliënt wil weten of dat de goede keuze is, moet ik binnen één minuut tegen de arts kunnen vertellen of het meisje bijvoorbeeld een voedselvergiftiging heeft opgelopen, of dat haar blindedarm op springen staat. Ik moet weten of iemand herstellende is of interne bloedingen heeft, of de koorts van een kind het gevolg is van griep of hersenvliesontsteking, of iemand door de hitte bevangen is of elk moment een herseninfarct kan krijgen. Spirit geeft me deze informatie elke keer.

Padre Pio en Edgar Cayce, twee beroemde mystieke genezers uit de 20^e eeuw, waren de enige twee mediums uit het recente verleden die het niveau van mededogen bereikten die Spirit ook van mij verlangt. Hun werk als mededogende genezers leek in enkele opzichten op wat ik doe. We hebben echter wel onze unieke kwaliteiten en gaven. Geen enkel medium doet wat ik doe. Geen enkel ander levend wezen hoort de stem van een geest die hem voorziet van gedetailleerde, nauwkeurige informatie over de gezondheid van andere mensen. Ik heb mijn leven aan dit werk gewijd. Dit is wie ik ben. En ik gebruik deze gave om jou de medische informatie te geven die in dit boek staat.”