‘Wereld op drift’, prachtig initiatief!

‘Wereld op Drift’ wil nieuwe inzichten rondom psychische problemen over het voetlicht brengen. Dit initiatief heeft echter een voorgeschiedenis gehad van 10 jaar..  Want in 2001 benaderde Harry Beckers Ronald Jan Heijn om hem te ondersteunen in het breder bekend maken van de werkelijke oorzaken van psychosen, schizofrenie en het ‘horen van stemmen’.

Hun motto werd:
‘Samen zullen we de wereld veranderen’!

Harry Beckers had namelijk in de jaren daarvoor een bijzonder succesvol ‘verklaringsmodel’ ontwikkeld voor deze ‘aandoeningen’, en was toe aan het ‘uitrollen’ van deze methode naar een veel breder publiek. Het succes dat hij had met deze ‘patiënten’ kon immers zoveel anderen ook helpen! En zo ontstond de documentaire ‘Waanzin of werkelijkheid’. Deze wordt getoond tijdens lezingen om te dienen als bespreekstuk. De documentaire kon en mocht natuurlijk ook een eigen leven gaan leiden om zoveel mogelijk mensen te wijzen op het feit dat er wel degelijk een oplossing is voor dit leed.

Omdat de situatie binnen de psychiatrie symbool staat voor de hele wereld, blijkt vaak dat gebrek aan inzicht de werkelijke oorzaak is achter de klachten, óók in de psychiatrie. De wereld zelf is als het ware deze patiënt die verdoofd is. Verdoofd is door vooral een te kleine manier van denken, of zoals de Engelsen het beter uitdrukken: ‘Narrow mindness’… Harry Beckers bereidt zich al voor op een bredere maatschappelijke toepassing van zijn inzichten.

* * *

‘Wereld op Drift’,

een nieuw initiatief online over schizofrenie, psychose en stemmen horen

 x

Oproep voor een Petitie aan de Minister

Het probleem van psychische nood is een steeds groter oplaaiende brand, die niet meer te blussen lijkt, omdat een (reguliere) oplossing niet voorhanden is. De psychiatrie tast in het duister en het kost miljarden. Psychose, schizofrenie, ‘stemmen horen’ … het menselijk leed is onbeschrijfelijk.

‘Wereld op Drift’ wil samen met patiënten en betrokkenen – naar het voorbeeld van de ‘Arabische Lente‘ – een Hollandse Herfst ontketenen, met als doel een petitie aan de Minister van Volksgezondheid aan te bieden. Belangrijkste eis: start een onderzoek naar het nieuwe en ruimere verklaringsmodel. Want volgens ‘Wereld op Drift’ is deze onmenselijke situatie te keren, aangezien een succesvolle en reeds beproefde aanpak voorhanden is, die vele patiënten een meer menswaardig bestaan kan geven. Het negeren van deze nieuwe aanpak is niet langer meer te verantwoorden.

‘Wereld op Drift’ is een initiatief van Ronald Jan Heijn, die het opmerkelijke verklaringsmodel van voormalig therapeut Harry Beckers voor het voetlicht wil brengen. Beckers heeft dit verklaringsmodel acht jaar lang zeer succesvol toegepast bij patiënten, die leden aan psychose, schizofrenie of stemmen horen. Deze oproep is meer dan een aanbeveling. Kijk zelf op de website voor dit initiatief:  wereldopdrift.nl

* * *

Een uitleg van Ronald Jan Heijn

De wereld is op drift, overgeleverd aan de emotie van de dag, stuurloos en zonder visie. Zo is het vaak tijdens een overgangsfase. Maar ja, een overgang waar naar toe? Steeds duidelijker wordt het, dat de oude manier van denken, niet meer voldoet. Ook in Nederland is dit op vele gebieden het geval. Het meest schrijnende daarbij – en tevens actueel m.b.t. de bezuinigingen – is het enorme leed bij mensen met psychische problemen. En zo ook bij hun omgeving. Men heeft geen inzicht in de werkelijke oorzaak van een psychose of van schizofrenie, waardoor patiënten door de huidige medicatie en behandeling helaas de vernieling in worden geholpen. En dat terwijl er wel degelijk een hoopvol alternatief is!

Al in de jaren negentig heeft toenmalig therapeut Harry Beckers heel succesvol dit soort patiënten geholpen. Niet zelden werden mensen, die in een zeer zware psychose zaten, binnen een uur weer teruggebracht in de dagelijkse realiteit. Door hen de juiste begeleiding te bieden, konden deze mensen uiteindelijk weer een normaal leven leiden. Deze aanpak behoeft wellicht nog verdere uitwerking om breder toegepast te worden, maar … laten wij deze nieuwe aanpak een kans geven! Het zal zeer veel onnodig leed overbodig maken en veel mensen een waardig bestaan teruggeven. Hoe doen we dat?

Schrijf of mail ons uw ongenoegen over de huidige aanpak van psychische nood. Bij voldoende respons gaan wij dit aan de Minister van Volksgezondheid aanbieden. Met als eis het nieuwe verklaringsmodel nader te onderzoeken. Laten we de ‘Arabische Lente’ eren met een ‘Hollandse Herfst’! Lees de brandbrief voor de noodzaak en overige rubrieken voor uitleg van het ruimere denken.

Ronald Jan Heijn

* * *

De behandelmethode van Harry Beckers

x

Er kwamen mensen, met de meest ernstig psychiatrische indicaties, uit verschillende landen. Elke patiënt bevestigde zijn aanpak, maar voegde tevens weer iets toe aan zijn inzicht in de menselijke psyche. Hierdoor heeft Beckers in ruim 8 jaar praktijkvoering meer dan 2000 mensen succesvol kunnen begeleiden. Iemand in een zware psychose haalde hij vaak binnen een uur weer terug naar de dagelijkse realiteit.

Harry Beckers: “Johan is een extreem voorbeeld maar vele mensen heb ik uit hun psychose gehaald door me af te stemmen op de frequentie van hun belevingswereld. Vervolgens neem ik de patiënt als het ware ‘bij de hand’ en breng hem in een andere staat van bewustzijn. De voorwaarde dat dit lukt heeft niet zozeer met de ernst van de psychose van doen maar vooral met de oorzaak hoe deze is ontstaan. Datzelfde geldt trouwens ook bij het wel of niet ‘aanslaan’ van medicatie.

En pas nadat een psychose geluwd is kun je beginnen met het ‘echte’ werk, namelijk het in kaart brengen van de oorzaak waardoor de psychose tot stand kwam. Vaak is dat een langere periode geweest van obsessief, onbeheersbare, positieve of negatieve, gedachten. Dit in kaart brengen moet altijd in goed overleg met de cliënt gebeuren want hij is het tenslotte zélf die de verbetering tot stand moet brengen. Daarna begint het leren omgaan met emoties ofwel het leren beheersen van de gedachten. Vanwege de gerichtheid van gedachten zijn hierbij ook enige structuur en bezigheid in het dagelijkse leven van belang. Bij schizofrenie ligt het meer gecompliceerd, al lijkt het belevingsproces soms hetzelfde te zijn.”

Brug met reguliere zorg
Ondanks de resultaten van deze aanpak moest de reguliere psychiatrie in eerste instantie niets van Beckers weten en werd hij steevast geweerd. Hoe vaak hij ook riep dat het niet om hem ging, maar om zijn aanpak, men wilde niet eens luisteren. Het waren uiteindelijk vaak de ouders van patiënten die de instituten dwongen om Beckers toe te laten. En dat leidde ‘niet zelden’ tot succes!

Harry Beckers heeft in ruim 8 jaar praktijkvoering meer dan 2000 mensen succesvol kunnen begeleiden! Iemand in een zware psychose haalde hij vaak binnen een uur weer terug naar de dagelijkse realiteit.

Hij begeleidde vele patiënten door zijn inzichten met hen te delen en hen zodoende handvatten aan te reiken om er weer uit te komen. Uiteindelijk werkte Beckers ook samen met artsen die hun patiënten naar hem doorverwezen. Zo probeerde Harry een brug te slaan tussen de reguliere en alternatieve hulpverlening.

Beckers: ”Veel belangrijker is dat de reguliere hulpverleners zich in mijn gedachtegoed gaan verdiepen, zodat zij een nieuwe veel effectievere behandelmethode kunnen ontwikkelen. Ik zet me niet af tegen de traditionele geestelijke gezondheidszorg. Ik wil slechts een handreiking geven, iets toevoegen.”

Bredere toepassing
Het werd langzaam duidelijk dat Beckers niet alleen over inzichten in de psyche van de mens kon beschikken, maar ook over andere inzichten. Waar hij zich op concentreerde met zijn gerichtheid, begonnen verklaringsmodellen zich te ontvouwen. Vanuit deze inzichten werden twee documentaires gemaakt om aan te tonen dat een ruimere manier van denken nodig is om de problemen in de wereld op te lossen. Sinds 2009 is Beckers zich al aan het voorbereiden op een bredere toepassing van zijn inzichten.
x

* * *
x

Stemmen in je hoofd … gevoelig of gek?

Harry Beckers © 2008

Als het over schizofrenie, psychose en andere psychische ‘aandoeningen’ gaat, lopen de meningen hierover vaak sterk uiteen. Reguliere en alternatieve hulpverlening staan in de meeste gevallen lijnrecht tegenover elkaar. Eigenlijk is dat ontzettend jammer want in elke visie schuilt mogelijk wel iéts van de werkelijkheid. En in plaats van voortdurend te bakkeleien en elkaar tegen te spreken zou het beter zijn om te gaan samenwerken. Pas dan kunnen alle onverantwoorde denkmodellen, zowel regulier als alternatief, plaats gaan maken voor een vernieuwde visie en aanpak. Alleen een bundeling van gezamenlijke krachten en kennis kunnen leiden tot een juiste aanpak!

‘Stemmen dwongen vrouw om pleegmoeder dood te steken’…?!
Zo luidde de kopregel in een groot landelijk ochtendblad; ‘t topje van de ijsberg. Vrijwel dagelijks doen dit soort schrijnende verhalen de ronde; mensen die in een verwarde psychotische toestand verkeren, onder hen ook een verontrustend groot aantal jongeren. ‘Stemmen horen’ maakt mensen in de war. Vaak volgt er een dusdanige grote psychische nood en rolt men het reguliere hulpverleningscircuit binnen, alwaar op basis van ‘het horen van stemmen’ en ‘het zien van beelden’ vaak de diagnose ‘schizofreen’ of ‘psychotisch’ wordt gesteld.

Binnen de psychiatrie behandelt men deze mensen naar beste weten, kunnen en met de meeste zorg. Toch wordt er op dat moment vaak een nieuwe chronisch psychiatrische patiënt geboren. En waarschijnlijk zal hij veroordeeld worden tot medicijngebruik voor de rest van zijn leven. Een uitzichtloze situatie op ooit nog een “normaal” leven in de samenleving. De grootste oorzaak hiervan is niet de psychische aandoening maar een chronisch gebrek aan inzicht in deze fenomenen.

Verontrustende cijfers
De hiernavolgende onderzoeksgegevens zijn inmiddels alweer ruim vijftien jaar oud. Duidelijk echter is dat de algemene tendens schrikbarend en in toenemende aantallen voortschrijdt.

Volgens een onderzoeksgroep verbonden aan de Rijksuniversiteit van Maastricht , waren er in 1996 gemiddeld 3 procent van de bevolking die direct werden geconfronteerd met stemmen hun hoofd. Dit betekent vandaag de dag, voor Nederland alleen al, ongeveer 500.000 mensen! Positieve stemmen of negatieve stemmen. Hoe dan ook, tenminste 150.000 van deze mensen worden gediagnosticeerd als schizofreen en raken vaak voor het leven gehandicapt. Meer dan 60 procent van de bedden in de psychiatrische instellingen werd rond de eeuwwisseling bezet door schizofrene mensen. Het aantal groeit verontrustend dus deze cijfers zijn waarschijnlijk alweer achterhaald!

Drie jaar na het vaststellen van de diagnose is 65 procent arbeidsongeschikt. Na tien jaar is 40 procent aangewezen op permanente verzorging. Van de mensen die niet zijn opgenomen zwerft een groot aantal op straat, 10 procent is dakloos. Nog eens 10 procent pleegt zelfmoord en omdat de ziekte vaak chronisch blijkt, zijn de kosten jaarlijks meer dan een miljard euro, alleen al voor de gezondheidszorg, dus exclusief de kosten van arbeidsongeschiktheid.

In 1996/1997 werd er een richtlijn verspreid onder alle officiële reguliere instanties van de Geestelijke Gezondheidszorg in Nederland. Het zogenaamde consensusdocument ‘Minimum voorwaarden voor de behandeling van schizofrenie’: “Schizofrenie is een ernstige hersenziekte die in de meeste gevallen een chronisch beloop heeft en in mindere of meerdere mate leidt tot blijvende invaliditeit. Kenmerkend voor de aandoening is het optreden van psychotische perioden. Doordat de ziekte meestal vroeg in het leven begint, gemiddeld rond het twintigste levensjaar, brengt ze grote schade toe aan de kwaliteit van het leven van de patiënt. Voor schizofrenie is er geen behandeling die tot genezing leidt bekend”.

Niets is zo schokkend als waanzin …
Journalist Pieter Lomans schreef ooit een artikel in het Brabants Dagblad wat ik lange tijd bewaar. Het ging o.a. over de tragiek van een psychotisch gezinslid uit begin 1800; ‘De psychiatrie kent veel kronkelwegen’. Een stukje hier uit:
“Hoewel de psychiatrie nog geen twee eeuwen oud is, hebben de psychiatrische stoornissen altijd al bestaan. Voordat de psychiaters hun werk begonnen, moest de bevolking dus zelf oplossingen bedenken om met de zieke en zijn geestelijke stoornis om te gaan. Die oplossing was meestal verre van optimaal. “Niets is zo schokkend als waanzin in de hut van een Ierse keuterboer” werd er ooit door een volksvertegenwoordiger omstreeks het jaar 1817, over wat wij nu schizofrenie noemen, in het Britse Lagerhuis verteld.
Wanneer een sterke man of vrouw daaraan gaat lijden kunnen ze niets anders doen dan een kuil graven in de vloer van de hut. Net niet zo diep dat de persoon kan gaan staan, en een zware voerbak erboven op om te voorkomen dat hij overeind komt. Die kuil is ongeveer anderhalve meter diep en daar geven ze dan dat beklagenswaardige wezen zijn eten, en meestal sterft hij daar dan ook.”

Gelukkig is er sindsdien wel het een en ander veranderd. Toch is de behandeling c.q. begeleiding van mensen met schizofrenie en psychosen in mijn optiek nog verre van optimaal. Overigens helemaal niet verwonderlijk zolang men de herkomst en oorzaak stug blijft zoeken in louter hersenprocessen!

Harry Beckers, 2008

* * *

Medisch vertaler en publicist Frank van Meerendonk schreef het volgende als een reactie in het Brabants Dagblad:

“Neuroleptica (eufemistisch ook wel anti-psychotica genoemd) kunnen levensgevaarlijk zijn en over hun werkingsmechanisme bestaan alleen maar slecht onderbouwde hypotheses. Ze worden zelfs door vooraanstaande namen op het gebied van de biologische psychiatrie (lees: pillenpsychiatrie) nota bene als pseudo-wetenschap betiteld. De huidige populariteit van deze pseudo-wetenschap is vooral te danken aan de incestueuze verhouding die de biologische psychiatrie onderhoudt met de machtige farmaceutische industrie.

Neuroleptica hebben inmiddels vele miljoenen mensen onherstelbaar beschadigd door de ernstige neurologische verschijnselen die ze regelmatig veroorzaken. Soms zijn ze zelfs dodelijk. Voorzichtige schattingen in de Verenigde Staten komen op zo’n vierduizend slachtoffers per jaar. Bij wet heeft iedere patiënt er recht op om juist te worden voorgeschreven over de pro’s en de contra’s van medicatie opdat hij in goed overleg met een arts tot een zorgvuldige overweging kan komen van het zogenaamde ‘risk/benefit ratio’. Dit is des te noodzakelijker waar het weliswaar soms nuttige maar ook riskante medicijnen zoals neuroleptica betreffen”.