Taal. We doen niets anders, zo lijkt het, dan ’taal’ gebruiken; het lijkt gewoon de simpelste zaak van de wereld. We kletsen wat af, met die taal. Een taal die toch zóveel doet, wanneer we haar gebruiken, dat de vraag rijst of we er weleens bij stil staan, hoe heftig het gebruik van taal feitelijk is..!
Want we creëren met taal onze realiteit, geven er uitdrukking aan. Maar er is iets heel bijzonders aan de hand met taal, in de zin van ‘beperking’.. We beperken ons ook in taal, wat feitelijk ook precies de bedoeling is, want je kunt niet ‘ALLES’ in één keer benoemen. Maar we staan er feitelijk al té vaak niet meer bij stil.
Door het gebruik van taal, maken we vakjes, hokjes, of je kunt ook zeggen dat we ‘scheidingen’ creëren. En het idiote ervan is daarmee meteen neergezet: taal zorgt voor dualiteit..
De manier waarop wij, vooral in de Westerse wereld gebruiken, misleid ons.. We hebben vaak niet geleerd met taal zorgvuldig om te gaan, en zijn vaak op een heel primitieve wijze met elkaar taal aan het delen.. De stilte in de betekenis van de woorden, ook de stilte tussen de woorden, en vooral de stilte van de betekenis is vaak niet aan de orde.
Door het gebruik van taal, zijn we onze non-duale realiteit, de wereld om ons heen die onverbrekelijk EEN is, aan het opdelen in hapklare brokjes, om duidelijk te maken wat we voelen, bedoelen, vooral willen creëren. Het is ook geen ramp dát het gebeurt, maar de vraag is of we er wel vaak genoeg bij stil staan. Of moeten we zeggen: bij stil ZIJN!! Een waardige beschouwing door architect Aad Breed, die je in Stilte zal achterlaten. Een waardige, bijna filosofische benadering van ’taal’ als werkwoord..
Aad Breed studeerde architectuur en westerse filosofie en hij is auteur van 3 boeken, waaronder ‘Tralies van Taal’.
* * *
x
DUALE TAAL strijdig met NON-DUALE WERKELIJKHEID.
x
© drs. ing. Aad Breed, september 2010
x
Bestaat de werkelijkheid uit allemaal van elkaar gescheiden zelfstandige delen (zoals wij denken), of is alles onlosmakelijk onderdeel van een groter geheel? Mijn stelling is, dat er in de werkelijkheid, die wij waarnemen geen zelfstandigheden bestaan. De werkelijkheid wordt door de zelfstandige naamwoorden van onze taal onterecht in ontelbare, van elkaar gescheiden stukken gehakt.
Rationele mensen worden al eeuwenlang door hun taal misleid, want woorden, die naar zelfstandigheden (kernen-essenties-identiteiten) verwijzen, verwijzen niet naar de werkelijkheid?
Via de opvoeding en het onderwijs conditioneren we elkaar op het bestaan van die enorme hoeveelheid van elkaar gescheiden zelfstandigheden (identiteiten/essenties/dingen-op-zichzelf) waarvan we er zelf één zouden zijn. Via taal zien we alleen maar scheidingen, terwijl er in de werkelijkheid uitsluitend onderscheidingen/verschillen bestaan.
Van alle onderscheidingen maken we via taal scheidingen.
Want er is geen voorgrond mogelijk zonder achtergrond, en geen vorm zonder vormeloosheid. Ze zijn onlosmakelijk verbonden. In tegenstelling tot onze rationele overtuiging bestaan er aantoonbaar geen grenzen rond zelfstandigheden.
Is bv. mijn huid de grens van mijn persoon, als ik onlosmakelijk verbonden blijk met de ruimte en zuurstof om mij heen, de aarde waar ik op sta, de tijd, de zwaartekracht, het water, de temperatuur, de druk, de zon, de planten, mijn voedsel, het verleden, de bloemen, enz. enz.?
Als ik het woord ‘atoom’ uitspreek, trek ik gewoon een andere verzonnen grens rond een ding dan bij de klank ‘boom’. Zonder woorden lukt dat niet. Alle grenzen tussen identiteiten zijn door onszelf bedacht. We spreken onderling alleen maar af, dat zelfstandigheden bestaan, maar in werkelijkheid is alles altijd onderdeel van een groter geheel. Elke zogenaamde uniciteit blijkt altijd het gevolg van een vergelijking, waarvoor er minimaal twee moeten zijn. Mensen zijn vergelijkingsziek.
Zo beschouwen we via taal bv. baas en knecht als twee van elkaar gescheiden zelfstandige naamwaarden, terwijl ze in werkelijkheid onlosmakelijk met elkaar verbonden moeten zijn, net als winnaar en verliezer. We zien alleen maar een verschil als gevolg van het met elkaar vergelijken, en nooit twee apartheden. In de werkelijkheid is sprake van niet-twee (non-duaal) van elkaar gescheiden zelfstandige naamwoorden, terwijl het via taal wel twee (duaal) lijkt.
Mijn stelling is, dat er in de werkelijkheid, die wij waarnemen geen zelfstandigheden bestaan.
De werkelijkheid wordt door de zelfstandige naamwoorden van onze taal onterecht in ontelbare, van elkaar gescheiden stukken gehakt.
Maar dat doen we ook met moeder en kind, berg en dal, geest en lichaam, ik en de werkelijkheid, leven en dood, tijd en ruimte, goed en kwaad, enz. Eigenlijk doen we dat met alle zelfstandige naamwoorden. De illusie dat er allemaal apartheden of “essenties” in het universum zijn, ontstaat door de klankvolgorde van de door onszelf verzonnen zelfstandige naamwoorden. We lijden aan de afzonderlijkheidswaan. In tegenstelling tot wat mensen denken is taal niet rationeel, maar verbeelding-inbeelding.
De duale taal is op logische gronden strijdig met de non-duale werkelijkheid.
Het heeft, voor de manier, waarop wij de werkelijkheid interpreteren, grote gevolgen:
1. De wetenschap onderzoekt de aard van de werkelijkheid heel nauwkeurig, waarbij zonder enig bewijs het bestaan van zelfstandige naamwoorden (essenties) wordt aangenomen. Elk wetenschappelijk onderzoek begint met de aanname, dat de met elkaar afgesproken zelfstandige naamwoorden “waar” zijn. De aanname wordt zelfs als rationeel gezien.
Daarna bewijzen ze de precieze verbanden tussen deze voor waar aangenomen zelfstandigheden, en drukken dat uit in natuurwetten. Zo beginnen bijvoorbeeld de wetten van Boyle en Guy-Lussac met de aanname, dat volume, druk en temperatuur als zelfstandigheden echt bestaan, dus los van elkaar. Daarna wordt bewezen, dat deze zelfstandigheden onafscheidelijk met elkaar zijn verbonden, waarbij de wetenschap gewoon niet ziet, dat dit een tegenspraak is.
Want ofwel temperatuur, druk en volume bestaan volledig gescheiden van elkaar, ofwel ze zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Beide tegelijkertijd is onmogelijk. Als wetenschappers gewoon naar de werkelijkheid zouden kunnen kijken, zien ze dat temperatuur, druk en volume alleen maar volkomen met elkaar verweven bestaan, en niet als essenties.
We lijden aan ‘afzonderlijkheidswaanzin’..!
2. Taalsprekers vertoeven tussen hun oren in een soort Sinterklaaswerkelijkheid. Ze geloven heilig in zaken, die er in de werkelijkheid helemaal niet zijn. Zo is iedereen overtuigd van het zelfstandig bestaan van landen, maar ook bezit, geld, weken, dagen, seconden, god, temperatuur, druk, zwaartekracht, enz., terwijl dat niet zo is. We spreken slechts onderling af, dat ze bestaan. Er blijkt een onvoorstelbaar groot verschil tussen ons wereldbeeld van de werkelijkheid via taal en de werkelijkheid zelf. Onze voorstelling van de werkelijkheid is heel anders als wat er werkelijk aan de hand is.
Mensen leven in een denkbeeldige, in taal verbeelde, zelf verzonnen wereld en handelen daar ook naar. De emoties, die volwassen mensen hebben, lijken dan ook voor het overgrote deel op de emoties die kinderen hebben, die nog in Sinterklaas geloven. Taal veroorzaakt veel emoties, die zonder taal niet kunnen ontstaan, zoals trots, eer, haat, gekwetsheid, teleurstelling, e.d. Het zijn verstandsgevoelens als gevolg van eer-gerelateerd gedrag.
Alle grenzen tussen identiteiten zijn door ons zelf bedacht..!
3. Binnen taal bestaan het aangename en het onaangename als twee zelfstandige naamwoorden (essenties), waardoor de illusie wordt gewekt het aangename te kunnen bereiken, en het onaangename te kunnen vermijden. Taal veroorzaakt corrigeerbaar gedrag. Toen mensen 12.000 jaar geleden taal gingen spreken ontstond om die reden de menselijke wil tot verbetering van zijn situatie, de gerichtheid op vooruitgang en zijn bewondering voor techniek en creativitiet.
Ook werd de mens daardoor afhankelijk van door henzelf bedachte wetten, afspraken en regels, die nodig waren om dit aangename voor iedereen te verwezenlijken. Dit streven naar het ideale is echter een utopie, omdat aangenaam en onaangenaam in wezen niet-twee blijven, want ook zij impliceren elkaar. Het één kan niet buiten het ander. Taalsprekers worden daardoor oordelende wezens, die zinloos gericht raken op het bereiken van voortdurend genot en geluk.
4. Naast het bevredigen van hun biologische behoeften komen mensen door hun geloof in zelfstandigheden in de betekenisstrijd, waardoor ze emotioneel afhankelijk worden van erkenning door anderen. Dit geeft een levenslange zinloze scheiding tussen winnaars en verliezers als gevolg van hebzucht, succes, status, e.d. Intelligentie en denken zijn gericht op elkaar overtreffen i.p.v. met elkaar overleven. De wedstrijd en het spel komen centraal.
5. De scheidende werking van zelfstandige naamwoorden veroorzaakt bij alle taalsprekers discriminatie (scheiding) in zowel positieve als negatieve zin. Het eerste artikel van onze grondwet verbiedt weliswaar discriminatie, maar taalsprekers kunnen niet anders, want taal=scheiding.
Wat de politiek ook doet, taal scheidt mensen onvermijdelijk in winnaars en verliezers. Taalsprekers kunnen zich alleen maar ‘goed’ of ‘erkend’ voelen, als ze een ander de baas zijn.
Omdat winnaar en verliezer in werkelijkheid niet-twee zijn, is succes alleen maar mogelijk via een verliezer of vijand, die moet worden verslagen. Door geen enkele vorm van regelgeving of ideologie is deze onvermijdelijke tweedeling op te heffen, ook al wordt ons wetboek tweemaal zo dik. Alle eigenwaarde blijkt niet meer dan het product van de vergelijking met anderen.
6. Door de emotionele afhankelijkheid van erkenning door anderen ontstaan tussen de oren van taalsprekers onvermijdelijk denkbeelden over het goede en het kwade, datgene waar wel erkenning mee te verwerven is en niet (het aangename en het onaangename). Door de naamgeving ‘wisten’ mensen ineens wat goed was en wat kwaad. We noemen dat de erfzonde. Zonder taal is dat onmogelijk, maar met taal onvermijdelijk.
Vóór die tijd waren goed en kwaad niet-twee van elkaar gescheiden zelfstandigheden. Na die tijd waren het twee van elkaar gescheiden zelfstandige naamwoorden, waarvan het goede moest worden gedaan, en het kwade moest worden bestreden.
Taal veroorzaakt een voortdurende gerichtheid op het goede en een voortdurende neiging het kwade uit te roeien.
Deze gerichtheid geeft al 12.000 jaar veel conflict, geweld, oorlog en verwoesting van het milieu. We hebben geloofd in de vreemdste “goede”zaken zoals slaven en heksen, en in onze tijd de zogenaamde vooruitgang door economische groei.
De menselijke agressie is buiten elke proportie vergeleken met dieren die niet kunnen doden uit haat, louter omdat ze geen taal spreken. Het kwade is niet uit te roeien, zolang we blijven streven naar het goede, want ze kunnen niet buiten elkaar, zoals de armoede in de wereld onuitroeibaar is, zolang iedereen vanuit zijn behoefte aan eigenwaarde steeds maar rijker wil worden.
7. Conform de kwantummechanica zijn subject en object niet-twee. Zij bestaan niet van elkaar gescheiden, maar zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Zonder ik is er geen werkelijkheid (de Ander en het Andere) mogelijk, en zonder werkelijkheid is er geen ik mogelijk.
Einstein zei over het dualisme van ‘Taal’:
“De mens ervaart zichzelf, zijn gedachten en zijn gevoelens, als iets wat gescheiden is van de rest -een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Deze waan is een soort gevangenis (…). Onze taak moet zijn onszelf uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen uit te breide en ALLE levende wezens en HEEL de natuur in haar schoonheid te omarmen”..
Drs. Ing. Aad Breed
Those who wish to embody the Tao should embrace all things. To embrace all things means first that one holds no anger or resistance toward any idea or thing, living or dead, formed or formless. Acceptance is the very essence of the Tao. To embrace all things means also that one rids oneself of any concept of separation; male and female, self and other, life and death. Division is contrary to the nature of the Tao. Foregoing antagonism and separation, one enters in the harmonious oneness of all things.
Lau Tse (Hua Hu Ching, Three)
Namaste,
Waaaaaah, begon de zondeval niet met taal? Geen appeltje van de boom maar taal mijn beste vrienden.
Ohm mani padme hum.
Ohm tare tutare tare.
Siddhi.
Ohm shanti.
ad.6: Ongeveer 12000 jaar geleden kwam, volgens info, ons zonnestelsel uit de Photon_Belt, zie http://www.avoratio.nl/Allerlei/Aquarius/?topic=Hardtruth
Verder is dat “dualistisch denken” m.i. de uiting van het feit dat de buitenste laag van de menselijke hersenen uit twee “helften” bestaat (met een verbinding ertussen); en volgens mij is de linkerhersenhelft oorspronkelijk niet maar een helft maar het feitelijk hele, maar is door een virus voor een groot gedeelte (en met fouten) gekopieerd, zie http://www.avoratio.nl/Research/Hersens/
Graag reakties (liefst via http://www.avoratio.nl/Contact )
@Leo,
Waarom moet het zo zijn dat er iets niet deugd aan onze hersenen? Ik snap dat soort gedachtes nooit zo goed, net zo als de aanstaande planetaire verschuivingen met hoogtepunt 2012 waarin we helemaal perfect gaan worden en onze zgn. imperfectie van ons hebben afgeworpen hetzij door verhoogde frequenties van moedertje aarde hetzij door activering van onze junk DNA. We missen volgens velen kennelijk iets, zijn incompleet om de echte waarheid te mogen ervaren.
Hoe zit het dan met al die oudere zielen die klaar zijn met de te leren lessen en dit de afgelopen millenia reeds hebben voltooid en daarbij gewoon het 3D lichaampje als het onze hebben gebruikt? Of bestaan er geen oude zielen die al uitgeleerd zijn? Laat mijn gids het maar niet horen…
Soms denk ik dat mensen zo veel behoefte aan het hogere hebben, vrij vertaald ‘een gevoel van orde in het universum’ dat de helpende hand er links- of rechtsom moet komen om ons bedacht imperfect zijn op te lossen. Ik denk dat voor velen de te leren lessen zwaar vallen, en laten we eerlijk zijn het valt soms niet mee het leven te leven, zodat het zeer verleidelijk is het idee aan te hangen, ‘help is on the way’.
Ik geloof helemaal niks van een imperfecte staat van ons lichaam, opgelegd door in dit geval imperfecte hersenen of er nog maar eens één noemen de annunaki die volgens sommigen onze scheppers zijn.
Ieder mag geloven wat hij wil, maar denk goed na welke illusie je wilt najagen of realiteit je het meest juist lijkt. Zijn je buik, hart en hoofd het samen eens?
We mogen mijns inzien zelf onze lessen leren, sterker nog dit kunnen we alleen ZELF doen. Ik denk wel dat het in deze tijd mensen makkelijker tot inzichten komen in een tijd waarin men begint te snappen dat we zelf het hogere zijn, en snappen dat de droom zich buiten ons afspeeld en de werkelijkheid binnenin.
Maar denk niet dat dit inzicht in het verleden niet heeft bestaan, ook in het vissentijdperk was dit inzicht er, hooguit wellicht door minder mensen doorzien.
Ik geloof dat je perfecte hersenen kunt hebben, zoals een perfecte computer. Maar een storende of geheel geen verbinding met het internet, maakt dat je aan je perfecte computer niet de 100% verbinding (!!) kunt beleven.. Zoiets..?
Zonder die ‘verbinding’ ben je met je computer ook maar op jezelf aangewezen, en ontwikkel je een aparte taal.. Onverbonden taal. Voila.
@Guido,
Tijd voor een universeel esperanto! Twee woorden kunnen denk ik genoeg zijn.
‘Ik ben’
Hebben we nog meer woorden nodig?
Als alles onderdeel is van een groter geheel, dan maakt taal daar ook deel van uit. Wie is het die het onderscheid stelt tussen dualisme en non-dualisme? ‘Is’ strijd iets reeël?..
Één van de bekende uitspraken van Marcus Aurelius de Romeise keizer die eigenlijk liever filosoof was dan krijgsheer is ‘Het zijn niet de omstandigheden die ons dwarszitten, maar onze oordelen hierover’. Kortom geen enkele omstandigheid bestaat zonder oordeel.
In woorden zocht Marcus Aurelius een antwoord op de vraag die Socrates zich eerder al stelde: ‘Wat is een goed mens’.
Is een goed mens een mens die wars is van dualiteit? Maar wat is dan een slecht mens?
De mens zoekt al millenia lang naar de juiste woorden maar strand hopeloos in dualiteit. Dit artikel bevestigd voor mij de moeilijkheid hiervan waarvan ik me altijd onbewust bewust ben geweest, nu weer iets bewuster.
Ik denk dat ik me maar eens moet gaan richten op een cursus telepathie, wellicht? een manier van communiceren voor de non dualisten waarbij we de dualiteit laten voor wat het is, onoplosbaar want het bestaat niet. Want als alleen non dualiteit bestaat waarom maken we ons dan druk om deze illusie die ‘dualiteit’ heet?
Mooi gesproken Burke, in S T I L T E…
(digitaal weliswaar, maar toch!)
He burke hier even geen stilte maar een aplausje dualiteit is een illusie. En je hoord het steeds vaker dat mensen zich ervan bewust worden dat het allemaal een is. Nog even en mensen vragen zich af hoe ze zich in godsnaam hebben kunnen inbeelden dat dualiteit een realiteit was.
liefdevolle groet marcel
Tja het begint met bewustwording maar de praktijk van het desillusioneren van de illusie is vaak weerbarstiger dan gedacht….Mijn ervaring althans.
Hier moet ik even op reageren als taaldocent!!!
Je KUNT taal misbruiken door die dualistisch te maken, maar dat hoeft vanzelfsprekend niet. Wat een ontzettende onzin om ALLE taal zomaar over één kam te scheren en te beweren dat taal de reden zou zijn waarom we nog steeds in de dualiteit zitten.
In mijn nachtelijke avonturen spreek ik Pleiadisch en veel klanken uit die taal zijn helend. Helende klanken: taal!!! De Pleiaden zijn net geascendeerd van de vijfde naar de zesde dimensie. Op heel veel planeten wordt taal gebezigd, zelfs de engelen bedienen zich ervan. En die leven nou niet echt in dualiteit …
Taal is iets prachtigs, waar we best wat zorgvuldiger mee mogen omgaan. Het is namelijk wél waar dat we dat niet zozeer doen en niet alleen in het Nederlands, maar in alle talen van de aarde. Het is echt niet zo dat we straks, na ascensie, alleen nog maar telepathisch zullen communiceren! Correct spreken en schrijven is iets waardoor we ons zorgvuldig kunnen uitdrukken en dat VOORKOMT nou juist ruzie, oorlog, geweld en andere dualistische uitingen.
Leve de taal, leve de talen, leve de meertaligheid!!!
Ach jammer dat je je reactie niet kunt bewerken. Nog maar eentje dan: WIJ zijn degenen die in dualiteit verkeren door alleen maar in ons hoofd te zitten en ons hart buiten beschouwing te laten.
Burke: taal leidt ons niet de dualiteit in, maar filosofie wel! Want filosofie wordt beleden vanuit enkel het hoofd en het is ons hoofd – het is dus ons logisch denken – dat ons dualistisch maakt. Als we een verbinding maken tussen ons denken en ons voelen, is de wereld opeens één! Niks taal die dat doet, lariekoek
Maar Sophia, nou zit je met jouw taal het weer wél te doen, maar dat kwam dan niet uit je gevoel kennelijk..?? Niet om flauw te doen hoor. Je bedoelt dat je vormkracht van de taal met gevoel kunt gebruiken..? En het is geen lariekoek, maar JIJ VINDT het lariekoek, toch..? Jouw persoonlijke taalkeuze, niks filosofie, lariekoek!
Sophia,
Filosofen als Descartes die ons hebben aangepraat dat lichaam en geest gescheiden elementen waren, tja dat was niet handig van de beste man, maar om de gehele filosofie als het ‘weten’ van het ‘hoofd’ aan te duiden gaat mij te ver.
Filosofie gaat over wijsbegeerte en dat kan met zowel het hoofd, hart als buik worden beoefend. Een japanner maakt geen enkele zakelijke transactie zonder zijn onderbuik te raadplegen(zouden wij ook vaker moeten doen).
Tja het is inderdaad nogal paradoxaal dat we onze kinderen naar het ‘onder’wijs sturen om ze ‘boven’wijs te maken.
Jezus en Boeddha waren in mijn beleving ook gewoon filosofen, maar niet alleen voor het ‘hoofd’, ook voor het ‘hart’ en de ‘onderbuik’ oftwel de plek waar onze intuitie huist.
Aad, ik vind het moedig wat je geschreven hebt!
Als gedachtegang zie ik het als een duidelijke bijdrage aan de transformatie van wat ook wel de Babylonische spraakverwarring wordt genoemd.
Gesproken taal bevindt zich in het frequentiegebied van klanken, het hoe is hier belangrijk en kan helend zijn.
Geschreven taal zit vaker in het denken en is meer voor misbruik vatbaar.
Kortom een geschenk van deze dimensie, waarin het gaat om het richten van aandacht :-)(je eigen aandacht dus!)
We leven in een duale wereld.Heeft taal dan ook niet twee kanten?
Taal kan beelden scheppen-zorgen voor visualisatie-,dit is een krachtig (machts)middel.
http://www.youtube.com/watch?v=TuvX2MBPSpI
Taal is de drager van mijn innerlijke staat naar jouw innerlijke staat om te proberen hetzelfde in jou op te wekken als het bij mij opwekt.
Hoe beter ik dit kan hoe duidelijker ik voor jou ben en hoe minder mis-communicatie wij hebben.
Als ik iets bedenk dan is dat vaak in beelden en visueel en moet ik een manier zien te vinden om dit zo duidelijk mogelijk naar buiten te brengen zodat de ander hetzelfde beeld krijgt als ik via taal naar buiten breng.
Misschien zie je hoe ontzettend belangrijk taal eigenlijk is en dat kan je weer in de wereld om je heen zien waar de meeste en beste uitvindingen gedaan worden gebaseerd op communiceren en het steeds sneller ervan wereldwijd.
Taal is net magie. Het is net het uiten van toverspreuken die dingen tot stand brengen in deze fysieke wereld.
Correct taalgebruik en het correct kunnen vertalen van je innerlijke beelden, ideeen etc is een kunst.
Zo lang de ander de woorden verstaat zoals jij ze uitbrengt, is het een prachtig middel. Woorden kunnen echter ook veel problemen met zich meebrengen als dit niet het geval is.
Mensen verstaan NOOIT de woorden zoals jij ze uitzendt.. Dát is nou net het probleem.
BOOM…
De ene ziet deze boom. De andere Hans Teeuwen.
Enz.
Terwijl het neutraal gezien, over een ‘BOOM’ gaat..
Ooit heb ik eens een artikel gelezen over een bijzondere stam die ontdekt was. Deze stam leefde afgelegen genoeg om een eigen taal te ontwikkelen (het schiet mij helaas niet meer binnen hoe deze stam heet en waar die zit). Deze stam gebruikte geen woorden zoals morgen, gisteren en er werd eigenlijk geen gebruik gemaakt van tijd als aanduiding in taal. Toch bleek dit volk geen dom volk en heel erg bewust te zijn van het nu ondanks ze dit woord niet tot hun beschikking hadden. Dus ze konder er eigenlijk niet over nadenken, want hoe kun je nadenken over tijd als je daarvoor geen woord kent? Maar voor deze mensen was het geen probleem, het probleem lag bij de wetenschappers die dit volk gingen onderzoeken. Ze hadden allemaal vragen en wilde dit volk uit gaan leggen dat ze de stam wilde onderzoeken omdat ze anders zijn. En hoe konden ze dat uitleggen? Door deze stam kennis te laten maken met onze taal; de taal der tijd en verdeling…
Tja, wie is er dan raar bezig?
Ik waardeer het schrijven met noties van drs ing Aad Breed breed. (Volgens mij is het onnodig om je voornaam helder te delen en er cryptische duidingen aan vooraf te laten gaan, maar dat verdient een generaal pardon.)
Ik deel dit vanzelf of voorzich -sprekend vanuit het interessegebied in mijn levensstudie die eens in Noorwegen begon vanwege een spirituele ervaring die tot mij sprak.
Ik stel mij wel voor dat mensen iets dergelijks ervaren tijdens de geboorte van hun kind en weerklank op het ei-gen begin. Want zeg nou zelf, hoe begon je nou te spreken en weet je nog welke wijze lessen je daarbij innam?
“DaDa” schijnt vooral te relateren op het hart (sommigen menen het esoterische=energetisch sluitende hartlichaam ofwel chakra) en wordt door de mensen gelijk geïnterpreteerd als “pappie” om de leverancier (een pionier) te erkennen.
anyway het is mooi dat dit artikel gelijk beleefd kan worden met enkele actualiteiten in scharniertijd.
toY S’ace
Huh? Waah? Taal ?-!
NonDeJus of Non-Duaal Droog Normaal of Sappig ParaNormaal
Taal is voor het onvermogen TelePatisch te betogen.
En een droge Telepatische taal is het eigen lichaamstaal
Wat bestaat uit vele talen die ook mondeling zijn te verhalen
ijchenleik moedt juh taahl niedt mizbruikhun Didt doeht herZens Ferstuikhun.
Zelfs de kleuren hebben hun Taal een heel aparte talenstraal
Hier iets blauw Ra Mon A zingt voor jouw
http://www.youtube.com/watch?v=rD7_KpFFdag
Taal is te gebruiken voor veel doeleinden, een mooi verhaal of een lied, gedicht, quote etc etc kan mij tot tranen toe ontroeren.
Taal is niet het probleem denk ik. Wel het soort taal.
Lees eens het boek geweldoze communicatie van marshall b rosenberg. Voor mij een echte eyeopener.
Woorden zijn slechts borden die een richting aangeven.
Het probleem kan zijn dat een woord bij de één de ene richting uitwijst en bij de ander de andere richting.
Of nog erger, we begrijpen de hele intentie niet eens wat de ander bedoelt. Hoe kun je bijvoorbeeld iemand de smaak van pindakaas uitleggen die nog nooit pindakaas of zelfs pinda’s heeft gegeten?
Sommige dingen zijn met woorden niet uit te drukken.
Zo ook ons diepste zelf.
Is 75% van onze communicatie wanneer wij met iemand praten niet non-verbaal?
Interessant toch?
Het mooie van nonviolent communication is dat je het ook nonverbaal heel mooi kunt gebruiken. 🙂
non de ju !
Alsubegrijptwatikbedoel..
Zonder noordpool geen zuidpool alles is 1 Dat realiseren is pure geluk,dat is wat jij bent
Van de twee één maken, dat is een weg. Non-duaal. Op gevoel.
Welke 2..
Henk ga je mee naar Polen, dat is maar 1 land ergens tussen de Noord- en Zuid-Pool in, daar zit je zeker wel goed vermeen ik.
Zegt mij die Paul, eh Pool laatst:
“Tja, mijn broer die woont in Krakow, Zuid-Polen, die zie ik bijna nooit. Want, weetje, een ritje van Gdansk in Noord-Polen, waar ik dan woon, naar zijn huis, duurt met de auto, gewoon 2 dagen!”
Welkom terug waarde vrind!!
Oost, West bij die Guido Pool is thuis zijn het allerbest!
Tis jammer dat MegaPool niet meer bestaat…
@ Henk
Halverwege je lach salvo heb ik je wel enorm gemist, want hoongelach komt van 2 kanten, heb ik me ooit monotoom laten vertellen.