Kunnen kleine deeltjes zulke grote gevolgen hebben? (O.a. 9/11!)

Heb je weleens gehoord van Nano-technologie..? Zo ja, dan ben jij een van de weinigen. Maar dan vragen we ons af, of je al op de hoogte bent van de ongelooflijk verreikende consequenties van deze technologie.. Maar laten we vooraan beginnen. Dus ook voor diegenen die nog nooit van dit verhaal hebben gehoord, en dat zijn toch écht de meesten onder ons.

We praten over een revolutionaire uitvinding, die ongelooflijk verreikend, óver alle industrieën en over alle wetenschappelijke disciplines heen, haar invloed heeft. Je zonnebrand, je energy-drink, je sportkleding en nog zo’n 800 andere consumentenproducten die je gewoon al in de winkel koopt, zijn al gebaseerd op dit idee. Dus ga je ervan uit dat deze techniek veilig is.. Niet dus.. Is ie dan onveilig..? Nou daarover is men het nog niet eens.. Er zijn wel tekenen die wijzen op een mogelijk gevaar van sommige producten, maar het ‘onderzoek loopt nog’. Of het moet gewoon nog starten! Lees rustig verder en verbaas je..

Wat is Nano-technologie?

Een goede definitie te geven van Nanotechnologie en Nanodeeltjes is moeilijk. Het woord ‘Nano’ heeft namelijk geen betrekking op een eigenschap van iets, maar op een afmeting. Nanotechnologie is daarmee eigenlijk een wetenschap van ‘de kleine deeltjes’.

Ofwel: bepaalde stoffen worden zodanig bewerkt tot atomen en moleculen, dat deze in ons ‘voordeel’ werken. Het is namelijk zo, dat wanneer je een stof bijzonder klein maakt, op nano-niveau, dat de eigenschappen van die stof op een volledig nieuwe wijze versterkt of ‘veranderd’ worden.
Nanodeeltjes zijn dus héél klein en zijn zo’n 10.000x dunner dan een mensenhaar; ze zitten tegenwoordig in de meest uiteenlopende producten: Van autobanden tot kleding, van tennisrackets tot medicijnen, maar ze komen ook al voor in sommige zonnebrandcrèmes en cosmetica. Op internet staat een lijst van een Amerikaans onderzoeksinstituut met producten waarin nanotechnologie wordt gebruikt. Kijk er maar eens rustig naar HIER.

Laten we een voorbeeld geven.

Zilver heeft een sterk anti-bacteriële werking. Maar als je zilver in nano-vorm gebruikt blijkt de anti-bacteriële werking vele malen heftiger tevoorschijn te komen, dan wanneer je zilver in grovere vorm gebruikt. Nano-zilver kun je daarmee vrij eenvoudig (door zijn microscopisch kleine omvang) en dus ook relatief goedkoop verwerken in bijv. sportsokken. Om maar eens wat te noemen, maar ook in andere producten, zoals mondkapjes en verband.

Maar laten we bij de sportsokken blijven: door het toepassen van dit procedé heb je sportsokken gemaakt, die veel minder geur afgeven dan ‘reguliere’ katoenen sokken. Gewoon door letterlijk een kleine aanpassing aan dit product. Maar ook deodorant met nano-zilverdeeltjes werkt een stuk heftiger tegen die transpiratie dan ‘gewone’ deo’s..

En wat voor zilver geldt, geldt voor heel veel andere stoffen; eigenschappen van stoffen gaan in turbo-drive doordat ze in nano-vorm worden gebruikt. Tennisrackets met nano-deeltjes koolstof, maken het racket bijna onbreekbaar en heel buigbaar; veel krachtig-flexibeler dan een ‘normaal’ carbon-racket.

We gaan dus met Nanodeeltjes een nieuwe toekomst tegemoet, aldus veel  wetenschappers, maar over de mogelijke risico’s is echter nog maar heel weinig bekend. Is het niet bizar.. Een revolutie staat voor de deur, wat zeg ik.. Een revolutie is volop aan de gang en bijna iedereen in het land vraagt waar het geknal op straat vandaan komt..

Want ook jij weet  waarschijnlijk niet eens dat het bestond, maar ondertussen sta je het zelfs wel onder je arm te smeren.

Er zijn natuurlijk ook volop aanwijsbare slimme en nuttige toepassingen te vinden van deze technologie. Zonnepanelen die efficienter gemaakt worden, met een hogere energie-opbrengst tot gevolg. Waterfiltersystemen die veel efficienter werken, maar er wordt ook al gesproken over ‘slimme nano-deeltjes’ die ingespoten worden in het menselijk lichaam en in staat zijn kankercellen te herkennen en deze op een uiterst efficiente wijze te bestrijden. Chemokuren lijken dan overbodig en op slag ‘ouderwets’.. (zo ze dat al niet waren!)

Maar er zijn natuurlijk ook andere onbekende kanten van het gebruik van nano-deeltjes. Om even een blik open te trekken: Wist je dat een paar maanden geleden, in restanten van de 9/11-puinhopen, nano-deeltjes van termiet zijn gevonden..? Een hoogst-explosieve stof. En ook nano-deeltjes van aluminium, waarvan bekend is dat dit een verhittingsproces een enorme ‘boost’ kan geven.. Hierover later meer.

Uit onderzoek blijkt inmiddels ook dat deze nano-deeltjes zichzelf kunnen reproduceren, en dit dus ook doen. Dat geldt dus ook voor het menselijke lichaam en onze natuurlijke omgeving. Wat doen deze deeltjes als ze uit onze kleren gewassen worden, uitgeplast worden of weggegooid bij het afval..?

Wat dit impliceert, wat de gevolgen dus zijn van deze technologie, daar wordt zeer weinig onderzoek naar gedaan. Voorlopig is het veilig verklaard, dus de ‘industrie’ mag zijn gang gaan. Of moeten we zeggen, het is nog niet Onveilig verklaard, deze nano-technologie.

Het is kennelijk al lang niet meer zo, dat de Onschadelijkheid van stoffen bewezen dient te worden. Het lijkt er steeds meer op tegenwoordig, dat de schadelijkheid bewezen moet worden, terwijl ondertussen de stoffen gewoon gebruikt worden. Natuurlijk zijn er allerlei tests, op basis waarvan producten worden getoetst aan de Warenwet, maar goedkeuring van aanwezige Nano-deeltjes, dáárover wordt in de Warenwet niet gesproken.. We lopen dus weer eens achter de feiten/bewijzen aan. Hoe kan het ook anders.. Nano-technologie komt in de hele Warenwet niet voor!

We zitten midden in de ontwikkeling van sterkere materialen, nieuwe energiebronnen, supersnelle computers en baanbrekende medische toepassingen. Volgens veel onderzoekers gaat nano-technologie ons leven drastisch veranderen.

Maar inmiddels is ook ontdekt dat vooral Koolstof nano-tubes (zie foto) in staat zijn door te dringen in longen van onbeschermde werknemers in de productie van vooral deze koolstofnano-partikels. Het bizarre feit wil, dat deze tubes eenzelfde effect hebben op de longen als asbest! Mesiothelioma is de naam van longkanker die inmiddels gelinkt is met asbest. Asbest blijkt namelijk op micro-niveau dezelfde werking te hebben op bijv. longblaasjes. Proeven zijn al afgerond met het bestuderen van de effecten van nano-tubes op proefdieren en de resultaten zijn bevestigd zoals beschreven hierboven; nano-koolstof is in staat, wanneer het in de verkeerde situatie ontsnapt, asbestkanker-achtige verschijnselen te doen optreden!

In het TROS-programma RADAR (video) kwamen in mei jl. een 2-tal experts aan het woord, die hun bedenkingen uitten.

Bijv. Cees Dekker van de TU-Delft sprak zich als volgt uit:
“Je kunt nooit stellen dat iets alleen maar voordelen heeft en geen nadelen.’ Zilver is een goed voorbeeld. Iedereen kent zilver als een mooi en ongevaarlijk metaal waar we allemaal wel eens mee in contact komen. Maar als je zilver verkleint tot nano-niveau, krijgt het een bacteriedodende werking. Vanwege deze eigenschap zitten zulke miniscule zilverdeeltjes in crèmes en wondkompressen die in ziekenhuizen gebruikt worden.

En daar houdt het niet op. Om dezelfde reden vindt zilver de laatste tijd zijn weg naar meer producten, zoals deodorant, tandenborstels en sokken. Er is zelfs een wasmachine die bij elke wasbeurt een dosis nanozilver aan het water toevoegt om bacteriën te doden. De vraag is of het een goede ontwikkeling is om jezelf te omringen met bacteriedodende middelen. En bovendien spoelt dat zilver uiteindelijk het milieu in en veel wetenschappers vrezen dat de minuscule zilverdeeltjes daar bacteriën blijven doden, hetgeen dan weer problemen kan opleveren voor bijvoorbeeld de waterzuivering en de hele biotoop in de natuur. Daar spelen bacteriën immers een sleutelrol..”

De toxicoloog Paul Borm denkt dat het nog zo’n 5 tot 10 jaar zal duren voordat we zicht krijgen op de gevaren van het gebruik van nana-technologie-stoffen. Volgens Kartika Liotard van de SP moeten producten, die gebaseerd zijn op deze revolutionaire nano-technologie, uit de winkels, totdat is bewezen dat deze producten onschadelijk zijn en geen gevaar opleveren. Gelukkig is het Europese Parlement daar met een ruime meerderheid mee akkoord gegaan. Maar nu moeten de ministers van de 27 EU-leden zich hierover nog uitspreken.

Het krankzinnige is ook dat bij de producenten van de nieuwe producten ook geen duidelijkheid heerst over de gevolgen van de toepassingen van nano-technologie; zij wachten op regelgeving op dit gebied.. Het probleem hierbij is heel eenvoudig: het gaat om de eigenschap van een stof die verandert, naarmate hij kleiner of groter wordt gebruikt in het product in kwestie. Er is gewoon geen definitie.. Met andere woorden: “Waar hebben we het eigenlijk over…?”

Maar de wetenschap davert gewoon door, want iedereen heeft het erover.. ‘Nanodeeltjes hebben de toekomst’

Bedrijven en regeringen zijn gewoon miljarden aan het investeren in deze revolutionaire techniek. Voor 2008 wordt een cijfer gehanteerd van 18,2 miljard dollar, wereldwijd en naar verwachting zal dit bedrag in 2015 rond de 3,1 biljoen dollar zijn.. (1 biljoen is één miljoen X één miljoen). Wist je dat Nederland in de Europese top zit qua investeringen? Maar wat Nederlandse bedrijven dan precies DOEN op dit gebied is gewoon niet bekend; bedrijfsgeheim zullen we maar zeggen.

Terug naar 9/11.

Het zou hier té ver voeren om een heel opstel o.i.d. te gaan maken over nano-deeltjes. De schoolvakantie is immers begonnen, dus we hopen dat je met de bovenstaande informatie een goede start hebt om je voortaan in nano-technology niet helemaal een vreemde te voelen!

Maar even terug naar 9/11; wist jij dat slechts een paar maanden geleden, hét definitieve bewijs is geleverd, dat de aanslagen van 9/11 het werk waren van binnen-uit.. Niet de vliegtuigen waren de oorzaak van het instorten van de twin-towers, maar nano-explosieven. Microscopisch kleine deeltjes die ervoor zorgden dat 2 van de hoogste torens en een ander gebouw (WTC7) die dag instortten. Wellicht lees je het hier voor het eerst, maar het is toch écht waar.

Dr. Niels Harrit is de wetenschapper, die met 9 andere collega’s definitief hét bewijs leverden. Dr. Harrit: “De explosieven die we ontdekten in het puin van diverse locaties van de 9/11 aanslagen, zijn ‘uitermate geavanceerd’. Journalisten zouden een onderzoek moeten starten naar de beveiliging van de gebouwen, omdat onomstotelijk vast staat, dat de 3 gebouwen (dus ook WTC7) waren ondermijnd met deze nano-explosieven. Ons werk kan gewoon aan de basis staan van een normaal strafrechtelijk onderzoek naar de 11 September aanslagen.”

Het is heel bijzonder dat deze wetenschappers nu een basis hebben gelegd voor een andere vraag die maar overend stond bij de instortingen van de WTC-torens. “Waar kwam de energie vandaan, om de torens in vrije-val te laten instorten?”

De tijd die de torens nodig hadden om de grond te bereiken, was evenveel als de tijd die bijv. een biljartbal nodig zou hebben om de grond te bereiken, wanneer deze zou losgelaten zijn op het dak van een van de torens. Er is dus een energiebron geweest die de stalen kolommen van de torens heeft opgeblazen. Anders hadden de torens én WTC7 er veel langer over gedaan om in te storten.

Bovendien is er een andere energiebron nodig die de HELE TORENS IN POEDER HEEFT VERANDERD. Er bleek namelijk geen enkel heel object meer tussen het puin te zitten. Er is dus een ‘ongelooflijke krachtbron’ werkzaam geweest, die ervoor gezorgd heeft dat puur gewapend beton, bureau’s, tafels, liften etc. etc. volledig tot poeder heeft verpulverd.

Het was al bekend dat ijzerrijke deeltjes met een chemische ‘vingerafdruk’ van thermiet-reacties waren ontdekt in de puinhopen van de WTC-gebouwen. Er zijn veel laboratoria die keer op keer deze onderzoeksresultaten bevestigen. Het baanbrekende werk van de Deense onderzoekers laat echter zien, dat bewijsmateriaal te vinden is op microscopisch niveau.

Nano-thermiet, of ook wel Super-thermiet genoemd is Thermiet in een ultra-fijne vorm. Het bestaat uit aluminium en ijzer-oxide, vaak gekoppeld aan silicium en koolstof. In tegenstelling tot gewoon Thermiet, is nano-thermiet hoog-explosief. Standaard Thermiet is alleen ontvlambaar, werkt als een ‘aansteker’. Wanneer Thermiet wordt gemengd met zwavel is het in staat het smeltpunt van staal te verlagen.. Daarom wordt dit materiaal gebruikt door slopers om massieve staalkolommen te ondermijnen in de vóórstadia van de sloop van een massief gebouw.

Kortom, zeer waarschijnlijk hebben we 8 jaar geleden al kennis gemaakt met de nieuwe nano-technologie, terwijl we dachten dat we naar brandende vliegtuigbrandstof zaten te kijken.. De giga-hitte die ontstaat bij ontsteking van deze thermate, verklaart ook de enorme hitte die nog te zien was, weken na instorting van de gebouwen, vanuit warmtefoto’s vanuit de ruimte.

Kijk eens rustig naar de filmpjes over nano-technologieën en maak het beeld compleet. Er is nog veel meer te vertellen over de mogelijke gevolgen van nano-technologieën, maar daarover wellicht een volgende keer.