Verrast door een nieuwe stem..!

x

Verrast door een nieuwe stem

juli 2011 © Tessa Koop

x

Vandaag keek ik mijn dochter aan en ik zei tegen haar: “Ik wil je even laten weten hoe blij ik ben dat je bij ons bent gekomen. Dat je voor ons hebt gekozen. Je bent zo een mooi, bijzonder en lief meisje.” Haar blauwe ogen lichtten op en met haar kleine handjes woelde ze zachtjes door mijn haar en ze zei: “Mama, ik vind jou zo lief en wat zijn je haren lekker zacht!”
We hebben elkaar even heel stevig vastgehouden en daarna speelde ze weer vrolijk verder. Vier jaar en 9 maanden geleden was ze nog niet eens van de Aarde. Was haar ziel ergens in het licht. En toch was ze er al. Had ze haar ogen op ons gemunt. Dat idee vind ik zo fascinerend, wonderlijk en zo mooi.

Het geheim van ons hart
We zijn meer licht dan lichaam. In deze wereld vergeten we dat zo vaak! Net zoals we vergeten dat alles om ons heen in essentie energie is. Puur, zuiver licht. Bewustzijn. Zelfs alle materie. Vaak zien we alles in de wereld om ons heen als afgescheiden van elkaar. Maar er bestaat niet zoiets als een onafhankelijke fysieke realiteit.

Je kunt echter wel in deze illusie van afscheiding leven: ‘U vraagt wij draaien’, zo zou de mantra van het Universum kunnen luiden. Laatst schreef ik een artikel voor een blad over het geheim van ons hart. We zien ons hart vaak alleen als een spier dat bloed door ons lichaam pompt. Maar wat vind je van het wetenschappelijke bewijs dat ons hart een energieveld om zich heen heeft dat 8000 keer zo sterk is als dat van onze hersenen! Dat impliceert nogal wat…

Geloven dat alles in jou zit
De mate waarin jij de wisselwerking ervaart met je omgeving in positieve zin hangt af van de mate waarin je hart openstaat: energy meets energy en versterkt elkaar, zowel + als -. Dat is iets wat ik de laatste weken keer op keer in de praktijk heb mogen ervaren.

Weet je wat volgens mij voor ons mensen momenteel één van de grootste uitdagingen is? Te geloven dat alles wat wij nodig hebben IN onszelf zit en dat alles wat wij nodig hebben naar ons toekomt (er zelfs al IS). Echter, vaak belemmeren we zelf deze toestroom van energie (in de vorm van geld, werk, relaties of wat dan ook.) Als ik voor mezelf spreek: ergens wist ik diep van binnen wel dat dit de waarheid is, maar mijn linkerhersenhelft geloofde het alleen nog niet. Als die het niet gelooft dan wordt het allemaal knap lastig om te ervaren dat het universum overvloed is, alles één is en het leven op rolletjes kan lopen.

Ik las laatst een mooie uitspraak van schrijver Paul Coelho:

“Geloof in de kracht van je dromen; God is rechtvaardig en zou je nooit opzadelen met een verlangen dat niet gerealiseerd kan worden…”

Het levende bewijs
Diep van binnen heb ik altijd geweten dat ik mensen wilde gaan  inspireren over hoe bijzonder we zijn, en in wat voor bijzondere tijd we nu leven. Maar ik heb ook heel wat angsten moeten doorlopen om trouw te blijven aan mijn verlangen. Soms wilde ik opgeven. Maar ik heb altijd het gevoel gehad en geweten: wil ik anderen kunnen inspireren over hoe magisch het universum werkt, zal ik zelf het bewijs moeten zijn. Ik zal zelf alle hobbels en bobbels moeten nemen, om uiteindelijk te kunnen zeggen: “Wees gerust. Er wordt voor je gezorgd. Steeds opnieuw. Juist als je het niet verwacht. Alles komt goed.”

Zware tijd
Als je mijn columns regelmatig leest, weet je dat het afgelopen half jaar voor mij erg zwaar is geweest. Vooral op werk- en geldgebied. Ik zag al mijn reserves als sneeuw voor de zon wegsmelten. Daarbij had ik o.a. veel steun aan mijn beste vriend Wiljo en mijn eigen club, maar ik kon me maar niet overgeven aan hun woorden dat ik niets hoefde te doen. Dat ik alleen maar hoefde te zorgen dat ik in balans bleef, luisterde wanneer mijn innerlijke leiding aangaf dat ik iets moest doen en dat op deze wijze alles naar mij toe zou komen. In plaats van dat ik het moest najagen. Ze lieten me weten dat het belangrijker was dat ik mijn angsten onder ogen zag en transformeerde, dan dat ik me ging storten op het krijgen van werk (geld!).

Iets in mij wist ook dat het nu de tijd was voor de hoofdweg en niet de zijweg. Daarmee bedoel ik dat ik mezelf moest blijven focussen op mijn verlangen: mijn wens om mensen te informeren en te inspireren. Wat ook mijn talent is, dat is wat ik het liefste doe. Ik sta er best voor open om commerciële klussen aan te pakken, maar ze kwamen maar niet! Dus het ene sloeg niet aan en het andere was nieuw onontgonnen terrein voor mij. Er lag nog niets waar ik naartoe kon. Het bestond simpelweg nog niet. Mijn verstand kon het niet vastgrijpen en had moeite te geloven dat het er al is (in de energie dan). Dus geduld hebben en vertrouwen… had ik dat al genoemd?

De tijd dringt
De laatste maanden ben ik vaak bang geweest. Hoe verdien in mijn brood met deze passie? Het leek zich steeds meer in sneltreinvaart te verdiepen en ik voelde me steeds meer ‘anders’ dan de rest. Je hebt heus wel bladen over het spirituele, maar die of betalen niet tot slecht of vinden dat ik te ver ben.
Het leek en lijkt er steeds meer op dat ik zelfs mijn eigen podium mag gaan creëren waarop ik ga staan om gehoord te worden. Wat een karwei! Die woorden van Coelho geven rust, maar ik vond het doodeng om mezelf echt over te geven. Bovendien heeft mijn verstand zoiets van: de tijd dringt (reserves die opraken).

Ik zag mezelf steeds met het topje van mijn vingers bungelen aan een klif. Ik durfde me niet te laten vallen. Ik bleef me met man en macht vasthouden, ik bleef spartelen en vechten. Doodvermoeiend kan ik je zeggen. Maar het punt was: ik moest zelf gaan ervaren dat het echt zo is: ik leef niet in een wereld, een realiteit, die losstaat van mij. Ik ben met alles verbonden. Alles IS energie. Alles IS er al. Alle oneindige mogelijkheden en oplossingen. Of zoals N.D. Walsch het zo mooi schrijft: ‘ZIJN is de snelste methode van creatie. En dat is omdat wat is, nu op dit moment is.’ Gelukkig begin ik nu steeds meer handigheid te krijgen in mezelf aan te sluiten op de stroom van genoeg.

Tessa op de solotoe.
Een ander geheim van het hart is dat het de toekomst kent en tot ons spreekt in de stilte. Dus ga maar na: als je bungelt en spartelt en gilt en roept en aan het vechten bent, is het lastig te horen wat je innerlijke leiding aangeeft. Wat ik daarvan heb geleerd is dat ik nu uit ervaring weet vanuit welke energie (dus vanuit welk gevoel) het geen vruchten afwerpt om actie te ondernemen.

Kijk: ik heb een aantal jaren geleden al besloten de weg van het hart te volgen. Ik neem dat ‘contract’ met daarboven (en natuurlijk mezelf) heel serieus. Het is net alsof al het andere dan nog eens extra niet aanslaat. Zo van: ‘Hé dame, je wilde toch je dromen verwezenlijken? Nou dan is dit niet de bedoeling.’ Afgelopen maanden ben ik een paar keer in actie gekomen (in de vorm van solliciteren of acquisitie plegen) vanuit mijn angst voor tekort. Of ik dacht iets te willen (b.v. schrijven voor Happinez) maar mijn Hart had iets anders voor mij in petto.

Hoe dan ook: deze energie voel ik met name in mijn zonnevlecht (boven mijn navel). Het is een soort duwen, trekken en wrikken en controle willen hebben. Ik was als het ware op de solotoer, zo noem ik het als ik vooral aan het scheppen ben met mijn denken en emoties. Soms heb je dat niet eens in de gaten… Iets in mij schreeuwt dan: ‘Ik wil het nuuuuuuuu! En ik wil het zus en zo.’ Met andere woorden: ik scheid mezelf af van dat wat is. Ik zeg: ‘Ik ga niet akkoord met mijn realiteit. Ik accepteer dat niet.’

Dan zegt mijn magisch Universum, zoals ik net al schreef: ‘U vraagt wij draaien’. Leven wordt dan overleven, strijden. Ondertussen wacht iets in mij op zielniveau geduldig af tot ik weer in mijn hartenergie kom. Gelukkig gaat dat steeds makkelijker. Zoals ik vroeger misschien gezegd zou hebben: ‘Zie je wel, het lukt me niet om die baan te krijgen (die sollicitaties lukten namelijk allemaal niet).’ Weet ik nu en herken ik bovenal de energie hoe het werkt als ik wel vanuit mijn hart leef. Dan ervaar je synchroniciteit en gaan de dingen moeiteloos. Dan belt net iemand met een hele leuke inspirerende klus (vertel ik nog!) of je krijgt ineens bepaalde informatie van ‘daarboven’.

Caravan 111..
Ik ben net terug van twee weken Zuid-Frankrijk. Daarom heb je o.a. al een poosje geen column van me gelezen. Hoewel het mijn insteek was een hele aardse vakantie te hebben, hing het van de magie aan elkaar. Eerst had ik het niet eens door. Zo had ik pas na een paar dagen in de gaten dat het nummer van onze caravan 111 was. Niet dat ik een gat in de lucht sprong hoor. Nog steeds zat ik in de modus van: relax!

Hoogtepunt van de dag was de BBQ, waarbij de prosecco rijkelijk vloeide. De kinderen genoten en wij konden met onze vrienden urenlang voor onze caravan zitten. Tot in de late uurtjes was het heerlijk warm buiten. Hoewel ik drie spirituele boeken bij me had, dacht ik vooral de boeken van de zoetsappige bestsellerauteur Santa Montefiore te lezen.

De 13 clanmoeders
Maar hoe vaak ik het boek ook meezeulde naar het zwembad of het strand: ik kwam maar niet door ‘Valentina’s laatste reis’. Terwijl ik thuis het boek De Franse tuinman in één ruk had uitgelezen. Ik verorber namelijk nogal veel spirituele boeken, dat ik het soms ook heerlijk kan vinden mijn verstand op nul te zetten.
Na een dag of twee, drie pakte ik ’s avonds voor het slapen gaan mijn nieuwe boek van Jamie Sams ‘De dertien oorspronkelijke clanmoeders’ even op om door te bladeren. Pfff zware kost. Ook daarin had ik even geen trek. Maar wel scande ik net even wat informatie, die bleef hangen ergens in mijn bewustzijn. De volgende ochtend werd ik heel vroeg wakker. Ik houd ervan om in de ochtend te gaan joggen, dus om 7 uur trok ik mijn sportschoenen aan en rende een rondje door de prachtige omgeving.

Verhalenvertelster
Na een klein half uurtje hoorde ik ineens een stem in mijn gedachten. Het verraste me. Ik zat helemaal niet in de modus van ‘telepathische boodschappen ontvangen’. Iemand begon een heel verhaal tegen me op te hangen. Over dat de vrouwelijke energie in Zuid-Frankrijk zo hoog is, dat Moeder Aarde op deze plek (ik zat ik St. Raphaël) nogal is uitgeput en dat ik niet zomaar mijn vakantie hier doorbracht. Maar ook dat ik – net als de zesde clanmoeder – een Verhalenvertelster ben. Nu ik dit schrijf krijg ik het er weer warm van. De stem zei me ook dat het niet zomaar was dat de eerste Live Column uit precies 13 toehoorders bestond.

Wat ik toen al zo opmerkelijk vond was dat op de dag van de Live Column één iemand zich afmeldde en dat binnen een uur de volgende zich had aangemeld. Nog steeds snap ik het niet helemaal, maar er moesten kennelijk hoe dan ook 13 mensen zijn.

Running Deer
Ik voelde een immense liefde en dankbaarheid tijdens dit onverwachte gesprek. De informatie bleef maar stromen en natuurlijk is er ook altijd een stemmetje in mijn hoofd dat denkt dat ik het allemaal loop te verzinnen. Na verloop van tijd was het klaar. Was alles gezegd en werd me duidelijk gemaakt dat het voor nu even voldoende was. Dat er vanzelf meer informatie mijn kant op zou komen.
‘Ze’ gaven me nog wel een koosnaampje mee: Running Deer/Dear. Ik moest wel lachen. Ik jog al mijn hele leven. Het is mijn uitlaatklep. Dus ja ik snapte deze naam wel. Eenmaal terug op de camping vielen die dag voor mij opnieuw wat puzzelstukjes in elkaar, die me achterover deden slaan van verbazing. Santa Montefiore had ik terzijde geschoven, kennelijk was het toch tijd voor mijn andere boeken.

Er is werkelijk harmonie
Zo op het oog had ik voor mijn vakantie willekeurig drie boeken gekocht: ‘The serpent of light’ (D. Melchizedek), dat boek dus van de Jamie Sams en ‘De Maya voorspellingen’ (G. Benedict). Echter, tijdens het lezen bleken ze juist allemaal met elkaar in verbinding te staan. En ze vulden elkaar precies aan in de informatie, plus de boodschappen die ik had doorgekregen hadden weer raakvlakken met de boeken. Dus hoezo: op zichzelf staande fysieke realiteit? Op een of andere wijze stonden ik, die stem, die boeken en letterlijk mijn omgeving in verbinding. Er was interactie. De stem in mijn hoofd zei ook dat het allemaal zelfs nog veel perfecter in elkaar steekt. Dat ik me dit nu nog niet realiseer, maar dat er werkelijk harmonie, perfectie en goddelijke orde is. Wat je ervaart als je vanuit je hart leeft.

13 clanmoeders, één stem
Volgens mijn galactische signatuur van de Maya’s heb ik toon 7. Je zou je eens in de Tzolkin moeten verdiepen. Of misschien heb je al kennis van deze Maya-kalender? Ik was door het boek over de Maya’s aan het bladeren, zie ik dat 7… jawel een Manik (hert -> deer) is! Ik ben inderdaad een ‘running deer -> dear (liefje, zo noemden ze me ook als grappige woordspeling).
Hoewel ik het niet 100% zeker weet heb ik het gevoel dat de 13 clanmoeders met één stem tot mij spraken. Ook heb ik het gevoel dat het op dit moment voornamelijk hun energie is die mij begeleid. Maar zolang ik dat niet zeker weet, is dat ook helemaal niet belangrijk. Ik wil dus niets pretenderen. Ik probeer je alleen zo eerlijk en open mogelijk te vertellen wat er met mij en in mij gebeurt nu ik leer vanuit mijn hart te leven.

Spoorzoekertje
Je vraagt je misschien af: ‘Wie zijn de 13 clanmoeders?!’ Ik moet er ook nog een hoop over leren. Een deel van de kennis die ik heb, staat in boeken maar wat ik leuk en bijzonder vind is dat het nu ook mijn innerlijke ervaring wordt doordat het zich in mij afspeelt.

Gisteren heb ik bovenstaand deel van deze column geschreven en vandaag schrijf ik weer verder. Net (vanmorgen) heb ik mijn meditatie gedaan. Er is nog meer informatie losgekomen… Je zou denken dat ik het boek van Jamie Sams al helemaal heb uitgelezen. Maar nee. Je kent de werking van een magneet? Ik voel me steeds tot bepaalde delen in het boek aangetrokken en dan is het weer even klaar. Uit ervaring weet ik ook dat ik niets kan forceren in de informatie. Als zij het de tijd rijp vinden als ik meer leer of weet, dan komt dat vanzelf. Het is soms net ‘spoorzoekertje’. Nu snap ik ineens wat daarvan het geschenk is!

Het gaat ook om jou
‘Alle kennis en informatie zit in jou’, dat wordt toch steeds op ons hart gedrukt? Vanmorgen in mijn meditatie zag ik allerlei dingen, waarvan je kunt denken: ‘Verzin ik dit?’ Maar toen ik het boek erop nasloeg, las ik precies wat ik zelf daarvoor had ervaren! “Pas dan kan de kennis beklijven,” hoor ik nu in mijn hoofd. Ja, het is ook logisch. We zijn steeds zo geneigd naar antwoorden te zoeken buiten onszelf, maar alles is met elkaar in verbinding.

Alles spreekt tot jou. “Zelfs de stenen,” hoor ik nu weer in mijn hoofd. “Nee, er bestaat zelfs niet zoiets als een ‘levenloze rots’.” Maar ho! Ik moet even pas op de plaats maken, voordat jullie me helemaal niet meer kunnen volgen. Als ik dan toch een ‘Verhalenvertelster’ ben, dan moet ik jullie niet in de war brengen. Hoewel dit mijn verhaal is, gaat het ook om jou.

Verhalenvertelster

Vertel een verhaal, lieve Moeder
hoe in de tijd van weleer
de Ouden vol gratie hun pad gingen
en een begin maakten met de medicijnleer.

Als u mij een echt verhaal vertelt
ben ik vrij om de waarde
van iedere les te zien
en hoe ik die kan toepassen op mezelf.

Door te luisteren naar de ander
voel ik innerlijk een lach of een traan.
Uit andermans ervaringen leer ik
dat waar liefde is, angst zal vergaan.

Samen kunnen we op reis
in deze nieuwe tijd
en opnieuw de wijsheid van weleer
In onze harten dragen.

(Jamie Sams)

De zevende generatie
Er is nog zoveel te vertellen, maar ik ga deze column afronden. Om dit geheel nog iets te verduidelijk kan ik zeggen dat ‘wij de zevende generatie zijn’. Wij zijn de ‘terugkeer van de wijzen’, zoals in de Maya-voorspellingen staat. Wij (mensen van de moderne wereld) hebben de kennis van de natuurvolkeren (‘oude wereld’) nodig. Maar tegelijkertijd zit al hun kennis in ons, in ons DNA. Wij zijn ‘hen’.

Ons DNA wordt gedecodeerd zodra het in aanraking komt met verhoogde energieën; we gaan onszelf als het ware opnieuw herinneren wie we zijn (multidimensionaal, wezens van licht met een gigantische kracht die in ons sluimert, wat ons voorbij tijd en ruimte brengt). Dit gebeurt NU. As we speak. Scheppen is onze essentie. Wat in het groot is (de Schepper) is in het klein: jij en ik. Als dan toch alles energie is, dan is de Aarde slechts één wereld in vele werelden. En zijn er los van de Aarde nog vele werelden.

Boeiende reis
Maar waar het allemaal in essentie om gaat is: dat jij gelukkig bent, dat je bevrijd bent van angst, dat je je richt op je eigen dans en dat je gebruik maakt van de kracht die in jou sluimert. Dat jij je gaat herinneren wie je bent en wat je hier komt doen; wat je kwaliteiten en je talenten zijn. War jij hebt te geven aan de wereld. Dan komt alles vanzelf naar jou toe. Dan komt op je weg waarvoor jij hier bent gekomen. Moeiteloos. Geven en ontvangen zijn immers een. Richt je daarom op je eigen gedachten, je eigen gevoelens, je eigen emoties, je eigen angsten. Leer jezelf kennen. Waar ben jij bang voor? Wat houdt jou nog tegen? Neem de tijd om naar de antwoorden te luisteren. Op de manier die bij jou past.

Ik verdiep me momenteel in de kennis van oude natuurvolken. Het komt allemaal op mijn pad. De 13 oorspronkelijke clanmoeders zou je kunnen zien als spirituele leraren, die ons helpen om al onze (vrouwelijke) talenten en kwaliteiten te ontplooien. Het is een boeiende reis…

Op naar de volgende halte =)

Liefs Tessa