x
x
Frequenties en de ontvangers
2013 © Jouke van den Berg
x
Om te beginnen resoneert alles op een bepaalde trilling, deze trilling heeft een frequentie. Frequentie betekent: hoe vaak per eenheid, bpm is beats per minute, hertz is aantal maal per seconde. De frequentie wordt in het algemeen uitgedrukt in Hertz, megaHertz, gigaHertz etc.
Een frequentie is dus een signaal dat op zich slechts een signaal is, het wordt ergens door uitgezonden, anders zou het niet bestaan. Door de kosmos worden triljarden frequenties uitgezonden, iedere ster en iedere planeet, ieder zwart gat en iedere komeet zend een significant signaal uit op meerdere frequenties. Het een is hoorbaar of ultrasoon, het ander is zichtbaar of valt buiten ons waarnemingsveld. Zouden we alle licht- en geluidsfrequenties waarnemen, dan zouden we gillend gek worden; zo van “Hoor Mars eens brommen vanavond”, “Au wat maakt de Aarde een herrie met zijn Shuman resonantie” . Gelukkig horen en zien we niet alles maar vangen we het wel op, onoverkomelijk. Een radio heeft een snaar die je kan af stellen op frequenties binnen een bepaalde bandbreedte, zet je die snaar op een bepaalde spanning dan ontvangt de snaar een signaal van een bepaalde zender. Met een dubbele snaar kun je dan stereo ontvangen (FM).
Wij als spirituele wezens in een menselijke vorm, zijn ook resonanten op een frequentie. Wij beleven onze werkelijkheid binnen een bepaalde bandbreedte die over het algemeen wordt aangeduid als ‘3D’, waarbij de ‘D’ voor ‘dichtheid’, ook wel verward met dimensie. Ik ga daar voor het gemak hieronder niet van afwijken. Tijd wordt ook wel als een dimensie uitgedrukt , en daar ontstaat de verwarring. Als tijd een aaneenschakeling van gebeurtenissen is, hoe kan tijd dan een dimensie zijn, bovendien als een frequentie uitgedrukt wordt in tijd (hertz) dan zou tijd een dubbelrol spelen…
Onze realiteit waarnemen is dus gerelateerd aan een frequentie, moment van moment, een soort versnelde dia-show, waardoor het allemaal een film lijkt. Om het zo te laten zijn is ons waarnemen trager dan de afgespeelde diaserie van momentopnamen, die de indruk geeft dat het inderdaad een film lijkt, die voortschrijdend is en waar we geen grip op hebben.
Maar heb je ooit wel eens zo’n moment gehad dat je bijvoorbeeld in de auto een heftige beslissing moest maken, die bijvoorbeeld over leven en dood ging? Waarschijnlijk minder dan een seconde had je de tijd om meerdere afwegingen te maken, en als je terugdenkt was die seconde lang genoeg? In die ene seconde kon je meerdere overwegingen nemen waar je normaal meer tijd voor nodig zou hebben… En je kan die ene seconde herbeleven met alles er op en er aan. Nam toen jouw essentie het even over om uit de tijdmatrix te stappen? Was je even synchroon met het MOMENT, dat ene plaatje in de diavoorstelling van die gebeurtenis?
Mijn conclusie is dus, dat door je te synchroniseren met de matrix-werkelijkheid je een duidelijker beeld krijgt van wat er werkelijk gebeurt in jouw leven, dat het niet als een film voorbijgaat, maar dat je ziet dat ieder moment een keuzemoment is zodra je het leert te zien.
Menigeen accepteert de matrix-werkelijkheid als ‘hoe-het-is’, als ‘de realiteit’, maar door bepaalde uitstapjes heb ik zélf ondervonden dat je wel degelijk invloed hebt, uiteindelijk is het JOUW realiteit. Bevecht de buitenwereld niet, want ook dat is een externe realiteit. Wie gelooft in vrije wil zou beginnen in de eigen vrije wil en wens te materialiseren i.p.v. de ander te willen veranderen, zoals zo vaak gebeurt. Als het toch uiteindelijk jouw droom in de matrix is , dan verandert de buitenwereld vanzelf. Dus: ga ervoor of ga er niet voor, geen half/half, want dat is gebrek aan vertrouwen en de drang om te controleren zonder er zelf achter te staan. See you on the flipside 😉
