We leren allemaal dat het tegenovergesteld van leven, de dood is.. Maar feitelijk is dit al onjuist, want het tegenovergestelde van dood is.. geboorte! Kijk dáár ga je al.. Want de volgende vraag is dan natuurlijk of er überhaupt wel een tegenhanger is van leven.. Bestaat er zoiets als ‘niets’..? Want als dát bestaat IS het er toch en bestaat daarmee het ‘NIETS’ dus niet..!
De dood is voor vele volken een overgang en ook ons oud-Nederlandse werkwoord ‘lijden’ betekent feitelijk ‘gaan’. Overlijden is dus ‘overgaan’..! Nou en dat past natuurlijk weer in de prachtige ervaringen en inzichten die ons door bronnen van over de hele wereld worden aangereikt. En wat nou zo bijzonder aan déze bronnen is, is dat zij oorspronkelijk zijn, niet van een paar honderdjaar geleden, maar van eeuwen en eeuwen dateren.. Je kunt je dus afvragen of de oorspronkelijke kennis van de dood niet in de doofpot is gestopt..!
Wie hebben er baat bij een beperkte kennis van ‘de dood’..? Dát is natuurlijk een razend interessante vraag. En het zal je niet verbazen als bezoeker van WantToKnow, dat voor ons, dit hele verhaal onderdeel uitmaakt van een beweging die mensen weg wil brengen van het hart en liefde en hen ‘hard’ wil maken.. Álles naar het hoofd, alles naar het denken en de rationaliteit.
En laten we wel wezen.. Het feit dat je ná je dood nog voortgaat, je ziel het lichaam heeft afgeworpen, waarin het een leven heeft doorgebracht, is natuurlijk ook een fabelachtig gegeven. Maar dat neemt niet weg dat fabels niet op waarheid kunnen berusten of zelfs feitelijk berusten..! Want er zijn genoeg mensen, er zijn genoeg bewijzen van een leven na de dood. (Vraag het maar aan Freek de Jonge..)
We nemen je in dit hoofdartikel graag mee op reis, dóór die poort van de dood. In de veronderstelling dat we onze angst voor dit fenomeen recht in de ogen durven kijken, want dáár gaat het toch vooral weer om.. Het recht in de ogen kijken van onze eigen angst. In dit geval blijkt ook weer, dat die angst volkomen onterecht is.
Hetgeen natuurlijk weer niet wil zeggen, dat je het Aardse fysieke leven niet dient te waarderen en lief te hebben. Want dát is precies de essentie van ons Aardse leven: liefhebben. (Vraag het maar aan Toon Hermans!)
En bedenk tenslotte dat het geen wedstrijd is, dat jouw gevoel en mening de enige belangrijke zijn. Maar probeer met open mind naar het verhaal te kijken, probeer met open mind je afwegingen te maken. Het is géén vraag van leven of dood..? Dit is een verhaal over leven EN dood.
* * *
De dood in de doofpot..!
2011 Guido Jonkers © WantToKnow.nl/.be
x
De dood als doofpot..? Natuurlijk zit de dood in de pot..! Want als we meer over de dood zouden weten, zouden MOGEN aannemen, buiten de zakelijke en kerkelijke dogma’s om, dan zou de wereld er voor het overgrote deel van de mensheid heel anders uitzien. Want ook jij hebt waarschijnlijk familie die volledig ongelovig is over leven-na-de-dood.. Of misschien heb je het zelf ook als aanname omarmd, die gedachte, het idee dat het allemaal ophoudt bij de dood..?
Bewijs dat ‘het niet kan’..
Want, zo luidt het verhaal, de aanname van velen: ‘Je was er gewoon ineens en je gaat ook zomaar.’ En een ander veelgehoord verhaal is de uitdrukking: “Er is er nog nooit een teruggekomen, om erover te vertellen”..! En zo gaat het ohzo vaak maar door. Maar wat naar onze mening bij té veel mensen ontbreekt, is een OPEN MIND..! Want wanneer mensen, die het niet precies weten (net zoals wij dat natuurlijk doen!), vervolgens een beeld afwijzen, dat leven-na-de-dood ZOU KUNNEN bestaan, tja, dan is het natuurlijk vechten tegen de bierkaai.. Dan IS het ook niet mogelijk, want ze gelóven er al niet in, dus hoe kan het dan bestáán..? En dat terwijl er helemáál niet gevochten hoeft te worden..! Zoals gezegd, met een OPEN MIND sta je waar je staat en kun je alles in de hand nemen en zonder oordeel bekijken en wegen..!
Hoe beperkt je doodsbeeld je leven?
Ronald Jan Heijn, Uri Geller en Harry Beckers beseften een paar jaar geleden, dat de wereld feitelijk voor veel mensen op slot zit, of op slot IS gedraaid. Doordat mensen de gedachte is ontnomen, of dat minimaal de gedachte is ontkracht, dat er leven is ná de dood.
De gedachte dát de geest van de mens doorleeft, ná het sterven van zijn lichaam dient te worden bewezen… Dat neem je toch niet zomaar aan..? En wat blijkt.. De propaganda van de powers-that-be, onderstreept telkens dat leven-na-de-dood dient te worden bewezen, en dat er vooralsnog geen bewijs voor is.
Door een leven te leven, met alleen al deze ‘bewijsblokkade’, hebben veel mensen een enorm beperkte visie ontwikkeld. Ze zijn immers iets aan gaan nemen (Er is géén leven ná de dood), waarvan ze niet kunnen bewijzen dat het waar is.. Feitelijk dus de omgekeerde wereld.. Deze gedachte zat achter het project, genaamd Staya Erusa, van deze mannen. Een prachtig initiatief natuurlijk!
En dus beperkt een mens zijn eigen perspectief, alleen al door de AANNAME dát er geen leven is..! Over scheppingskracht gesproken..! De mens beperkt letterlijk en figuurlijk zijn MOGELIJKHEDEN. Want waarom zou een mens niet met een open blik naar leven en dood meer kijken..?
Waarom zou een mens zichzelf tekort doen, door een aanname te doen, die wellicht helemaal niet waar is. En natuurlijk geldt dat vooral ook voor veel mensen met hun kijk op leven-na-de-dood. Maar nogmaals: alleen door zichzelf niet (meer) met open mind naar dit onderwerp te laten kijken, blokkeert een mens feitelijk een belangrijke prikkel voor zichzelf..!
Bewijs..?
Is er dan reden tot reden tot twijfel, dat de geest doorleeft..? Kijk, dat zijn natuurlijk de vragen waar het om gaat. Als je ze maar stelt, met die OPEN mind..! En inderdaad, er is in ieder geval bewijs genoeg, om te twijfelen, mogen we het zo uitdrukken..?
Wat dacht je van de reïncarnatieleer, die letterlijk betekent, dat je met je geest, opnieuw in ‘het vlees’ komt. Met diezelfde geest, die dus daarvóór reeds op Aarde was, en inderdaad…, toen ook gestorven is..! De reïncarnatie staat feitelijk voor een ‘zielsverhuizing’, het geloof dat de Ziel van een mens of levend wezen, na de dood niet verdwijnt maar opnieuw in een nieuw lichaam herboren wordt. Het idee is al duizenden jaren gemeengoed in religies en culturen over de gehele wereld.
Ook in het joden- en christendom wordt reïncarnatie genoemd.Het huidige christendom wijst het idee weliswaar af, maar het vroege christendom erkende reïncarnatie. In alle culturen zijn er veel, heel veel voorbeelden van reïncarnatie. Veel boeken zijn erover geschreven, boeken over verbijsterende voorbeelden van een herboren ziel. Wij willen met de onderstaande film, graag een bijdrage leveren, aan de broodnodige ‘open mind’..
Het is een Westers ‘geval’ van reïncarnatie en natuurlijk ben jij ook nu weer zélf weer degene die de waarheid voor zichzelf duidt..!! Overigens staat hier op de site nog een ander indrukwekkend verhaal van reíncarnatie. Dat vind je HIER.
Ook het verhaal van Burke, één van onze vaste bezoekers, staat HIER op de site en is het lezen in dit verband méér dan waar(d)..!
Het verhaal van Cameron Macauley, ’the boy who lived before’..!
Het indrukwekkende verhaal gaat over een 5-jarige Schots jongetje dat een vorig leven herinnert. Het filmpje is gemaakt in 2008. Sinds dat Cameron 2 jaar was en begon met spreken, vertelde hij al over z’n ‘andere’ familie ergens anders. Familie die hij kende van vóór zijn geboorte… Cameron Macauley spreekt over zijn leven op het eiland ‘Barra’. Hij leefde daar en vertelt hierover uitgebreid aan zijn moeder Norma, samen met z’n andere broertje wonen ze in Glasgow. Maar niemand van hen is nog ooit in Barra geweest.. Hoe komt hij aan dit verhaal..?
Hij vertelt over een wit huis, dat uitkijkt over zee en het strand. Het strand waar hij speelde met broertjes en zussen. Maar het strand waar ook -hoogst ongewoon- vliegtuigen landden van het vaste land. En hij vertelt over de hond een zwart-witte schapshond. Maar het meest vreemde is natuurlijk het gegeven dat hij over Barra spreekt..
Het eiland Barra ligt in het Westen van Schotland, ruim 300 kilometer van Glasgow. Je kunt er alleen komen via een lange vaarroute met veel overstappen. Of per vliegtuig. En op het eiland leven slechts zo’n 1000 bewoners.
Maar wat blijkt: de details van zijn verhaal komen met een indrukwekkende precisie overeen met de ‘realiteit’. Want omdat Cameron blijft spreken over de plaats waar hij woonde en meer details prijsgeeft, besluit z’n moeder na 3 jaar, tégen de raad van iedereen in, om naar de plek te gaan waar Cameron beweert geleefd te hebben.
En wat blijkt: het huis wordt gevonden. Het gezicht van Cameron, het jongetje, werd lijkbleek toen hij het zag en hij volledig besefte dat het niet meer was zoals ‘vroeger’. Ook waren z’n geliefde moeder, zusters en broers daar ook niet meer. Er resten hem slechts liefdevolle herinneringen, die hem triest maken. Na hun bezoek aan een langst levende familielid van de bewoners van het huis, worden meteen een aantal beweringen van Cameron bevestigd.
Uiteindelijk heeft Cameron de rust en vrede in zichzelf gevonden en kan hij aanvaarden dat zijn herinneringen uit het verleden stammen. Tijdens de reis werden de moeder en het jongetje vergezeld van een psychiater die, zoals verwacht, sceptisch blijft, ná alle bewezen beweringen van het jongetje. Natuurlijk is wetenschappelijke scepsis goed, niet alles hoeft immers op voorhand aangenomen te worden als waarheid. Maar als dit jongetje met een kans van één op vele, vele miljarden, een stuk of 10 rake beweringen doet, dan lijkt ons toch, dat je feitelijk niet veel méér bewijs nodig hebt..?
Het hele verhaal van Cameron wordt gevold door een psychiater, Dr. Jim Tucker, onderzoeksdirecteur van een stichting in de VS, die dit soort reïncarnatie-gevallen bij kinderen onderzoekt. Zijn commentaar: “Dit is een wereldwijd fenomeen, het komt voor in alle families, of ze nou wél of niét in reïncarnatie geloven. In een aantal gevallen zijn we in staat geweest de verklaringen van kinderen te verifiëren en het blijkt dat veel details, zelfs de kleinste, heel accuraat kloppen. Veel verklaringen van de kinderen lijken een rationele en vooral ‘eenvoudige’ verklaring in de weg te staan…”
Maar het lijkt er ook sterk op, dat reïncarnatie voor de psychiatrie een ‘problematisch fenomeen’ zal blijven. Het lijkt erop dat het onbekende hen afschrikt, terwijl je zou verwachten, dat wetenschappers juist zouden moeten staan juichen, bij dit soort uiterst boeiende gevallen’..! Maar hoe stop je reíncarnatie in een experiment, hoe maak je een wetenschappelijk onderzoek van mensen, terwijl al die mensen verschillend zijn? Hoe krijg je controle over deze ‘situatie’..? De wetenschap kan niet zoveel met ‘verschillende gevallen’..
Hier de film over Cameron, 50 minuten die wellicht je mind openen..:
x
Met dank aan de Nederlandse ondertiteling van en door ‘ExperiencedGhost’.
