x
x
200 Weeskinderen succesvol behandeld tegen malaria met MMS…!
x
(Om veiligheidsredenen zijn plaatsnamen en namen veranderd)
x
2013 © Leo Koehof /oktober 2013
2013 © vertaling vanuit het Duits: Paul Harmans
x
In de nabijheid van Jinja, Oeganda, zijn op 9 en 10 oktober 2013 200 weeskinderen met MMS tegen malaria behandeld. De initiatiefnemer van dit project was Mathias, een jongeman uit Oostenrijk die momenteel in Oeganda woont. Enige weken daarvoor had Bob uit Amerika contact met mij opgenomen omdat hij bijzonder geïnteresseerd is in de werking van MMS. Hij schreef dat er een organisatie actief is welke grote projecten financiert, en hij wilde zich ervoor inspannen dat die organisatie zich voor MMS gaat inzetten en de genezing van Malaria ondersteund wordt. Later bleek dat het om de Rotaryclub ging.
Omdat Bob zeer betrokken was en graag zelf aanwezig wilde zijn om te zien hoe MMS malaria geneest, had ik hem uitgenodigd naar Oeganda te komen en aan het project deel te nemen. Maar de anticlimax kwam toen Bob een e-mail stuurde naar alle Rotaryclubs rondom Jinja en bekend maakte dat hij als toeschouwer aan het project zou deelnemen. De Rotaryclubs wonnen daarop informatie in bij de geneeskundige dienst, waarvan ze te horen kregen dat MMS geen medicijn is. Tevens wisten de autoriteiten niet dat wij weer mensen met MMS zouden gaan behandelen, iets dat zij niet willen aangezien de autoriteiten niet graag zien dat mensen met MMS van malaria genezen worden.
Het is mij weer eens duidelijk geworden dat men zeer voorzichtig met mensen moet zijn die van mening zijn dat zij organisaties enthousiast voor MMS kunnen maken. Het zijn meestal mensen die de wereld willen veranderen, maar die de verantwoording daarvoor op andere afschuiven. Om geen problemen met de autoriteiten te krijgen hebben wij uit voorzorgsmaatregel bekend gemaakt dat het project niet meer zou doorgaan. Omdat het project echter niet in Jinja zelf zou plaatsvinden, maar in een ander dorp waarvan nog niemand de naam wist en dat met de auto op 30 minuten vanaf Jinja lag, besloten we dat het project toch doorgang zou vinden.
Wie waren de initiatiefnemers van dit MMS-Project?
Twee jaar geleden, toen Mathias voor de eerste keer in Oeganda was, heeft hij daar Simon leren kennen, een jonge priester die zich om weeskinderen bekommert en een kleine organisatie beheert. Mathias ondersteunt Simon zoveel als mogelijk. Er is zelfs een kleine school waar les wordt gegeven. Toen Mathias van het Rode Kruis project hoorde en de video’s op Youtube zag, moest hij aan de zieke mensen in zijn regio denken. De wens deze mensen te helpen werd steeds sterker. Hij liet Simon de video zien. Die werd ook enthousiast en wilde de mensen in zijn omgeving MMS geven. Kijk gewoon, eventueel nogmaals, naar de beide Youtube’s die van het Rode Kruis project zijn gemaakt, en die we plaatsten in ons eerder artikel. KLIK HIER)
Op 29 september 2013 kreeg ik de volgende e-mail van Mathias:
Goedendag!
Ik ben momenteel in Jinja en geef les aan weeskinderen. Twee maanden geleden hebben wij met elkaar getelefoneerd en u gaf aan in oktober naar Oeganda te komen en dat u de mensen in Jinja met MMS kon behandelen. Geldt dat nog steeds?
Vriendelijke groeten,
Mathias
Ik was zeer verheugd met deze e-mail, omdat het mij het gevoel gaf niet alleen in Oeganda werkzaam te zijn. En dit zou mij nogmaals de mogelijkheid geven de werking van MMS bij malaria te documenteren. Na deze e-mail ging het snel. Natuurlijk stond de aanbieding nog om malaria met MMS te genezen. In de volgende dagen hadden we regelmatig contact via e-mail en de telefoon, waarbij we ons bogen over het organiseren ervan.
De voorbereidingen
Binnen een week was alles goed gepland. Om de bloedtesten uit te voeren had ik voor een laborante met microscoop gezorgd. Ik kocht 250 malaria sneltest strips voor de eerste test en nam contact op met dezelfde cameraman die bijna een jaar geleden bij het Rode Kruis de filmopnames had gedaan. Mathias had een onderkomen met elektriciteit geregeld. Tevens had hij gezorgd voor een tafel, stoelen, een tent, een dokter met drie zusters en een cadeau dat elke malariapatiënt zou krijgen als die de volgende dag voor een tweede bloedtest terug zou komen. Op woensdag 9 oktober zou het project van start gaan.
De reis naar Jinja
Op dinsdagmiddag waren wij gereed en reden we samen met de cameraman en laborante naar Jinja, ongeveer 100 kilometer van Kampala waar ik Mathias voor de eerste keer persoonlijk ontmoette. De volgende morgen was het dan zover. We waren allemaal gespannen en vroegen ons af hoe de dag zou verlopen. Niemand wist hoeveel mensen er überhaupt zouden komen. We hadden geen idee hoe het project na de tweede controle na 24 uur zou eindigen. Ikzelf had een jaar eerder wat ervaringen bij het Rode Kruis opgedaan, maar in Afrika moet men op onvoorziene omstandigheden voorbereid zijn en creatief ingesteld zijn. De dag zou het ons leren.
Alzamiz
Om negen uur kwamen we aan in Alzamiz, het dorp waarin het project zou plaatsvinden. Naast de medewerkers zaten er ook zo’n 30 mensen in de tent op ons te wachten. Ik ving meteen aan met de werkindeling en de uitleg aan de medewerkers over wat zij moesten doen. Ik was zeer verrast toen bleek dat Harriet, de laborante, een organisatorisch talent bleek te zijn. Ze droeg mensen een taak op. Ik vertelde Mathias en een zuster hoe zij de MMS druppels moesten verdelen. Daarbij maakten wij onderscheid tussen hen die aan malaria leden en zij die geen malaria hadden.
Malariapatiënten kregen de volgende dosis:
- Volwassenen 18 druppels
- Kinderen van 2 tot 12 jaar 8 druppels
- Baby’s tot 2 jaar 2 druppels
Degenen die geen malaria hadden, kregen de volgende dosis:
- Volwassenen 8 druppels
- Kinderen van 2 tot 12 jaar 6 druppels
- Baby’s tot 2 jaar 2 druppels
Toen iedereen wist wat te doen konden we beginnen.
De gang van zaken ging als volgt:
Als eerste kwamen de mensen bij de dokter waar ze geregistreerd werden en een deelnameformulier invulden. Vandaar gingen de patiënten naar het malaria vooronderzoek, dat door een zuster en een verpleger werd gedaan middels de plastic sneltest strip. Aan de hand van die test kon men de mensen in twee groepen indelen, groep 1 met malaria en groep 2 zonder malaria. De mensen in groep 2 werden naar de tafel gestuurd waar de MMS verdeeld werd. Nadat zij de druppels hadden gekregen konden zij naar huis.
De mensen in groep 1 gingen naar het laboratorium waar bij hen voor de tweede maal bloed werd afgenomen. Onder de microscoop werd nogmaals gecontroleerd of zij daadwerkelijk malaria hadden en werd het aantal eencellige parasieten in het bloed geteld welke de malaria veroorzaken. De uitkomst was dat bij allen waarbij de malaria sneltest positief was, ook het microscopisch onderzoek liet zien dat men malaria had. Wat dat betreft kan men vaststellen dat de eenvoudige malariatesten ook accuraat zijn. Of de patiënten die negatief getest waren ook daadwerkelijk negatief waren konden we vanwege tijdgebrek niet onderzoeken.
Nadat we in de loop der dagen kleine veranderingen hadden aangebracht, waren uiteindelijk medewerkers en in het bijzonder Mathias, Simon, de dokter, de zusters en de laborante zeer onder de indruk van het verloop van het project.
Op de eerste dag waren er 181 patiënten geweest die we met MMS konden behandelen, waarvan er 48 malaria positief bleken en die de malaria dosis gekregen hebben. De grootste gebeurtenis zou pas de volgende dag plaatsvinden, toen bij de malaria patiënten een tweede bloedtest afgenomen werd. Hoewel ik niet aan de werking van MMS bij malaria twijfelde, hoopte ik wel dat we een zeer goed resultaat zouden behalen. In de nacht had het flink geregend. Toen wij ’s morgens naar Alzamiz reden had ik niet het idee dat we het dorp zouden bereiken. De wegen waren zo glad dat men elk moment in de greppel zou kunnen belanden. Maar als een wonder konden we de auto op het midden van de weg houden en na een avontuurlijke reis bereikten wij het dorp.
Dag 2
Toen we aankwamen waren er veel nieuwe mensen aanwezig. Ook zij die de dag ervoor voor malaria waren behandeld waren er weer en wachtten op hun controleonderzoek. Vanwege die controle moesten we de taken van de medewerkers anders indelen. Eerst moesten de mensen die gisteren nog malaria hadden in het laboratorium onderzocht worden. De anderen die op deze dag malaria positief werden getest moesten daarom wachten totdat deze groep klaar was.
Nadat iedereen zijn plaats had ingenomen wachtten we in het laboratorium gespannen de resultaten van het controleonderzoek af, dat ongeveer 24 uur na het eerste onderzoek plaatsvond. Toen Harriet, onze laborante, de eerste twintig onderzoeken afgesloten had, bevestigde zij ons verbluft dat zij geen malariaverwekkers meer in het bloed had aangetroffen. Ik voelde me zeer opgelucht. Wederom hadden wij het klaargespeeld. En weer konden wij aan de wereld de documentatie overleggen welke bevestigt dat malaria binnen 24 uur genezen kan worden. Weer hebben we bewijs in handen dat bevestigt dat we de mensen de werking van MMS niet mogen onthouden. Ik had wat ik wilde hebben.
Nadat het Rode Kruis zich in mei 2013 distantieerde van hun MMS-project in Luuca waarbij zij 154 mensen met malaria binnen 24 uur hadden genezen, kon ik nu de wereld opnieuw vertellen dat die MMS genezingen geen uitzondering waren en dat we nog lang niet klaar zijn met het keer op keer bewijzen daarvan. Alle mensen die op deze tweede dag een tweede bloedonderzoek ondergingen waren malariavrij. En zo hadden wij weer een 100% genezing van malaria binnen 24 uur. Maar niet alleen de mensen die malaria hadden voelden zich beter. Er kwamen ook mensen terug die de vorige dag geen malaria hadden, maar wel erg ziek waren en die zich na de toegediende dosis MMS weer gezond voelden.
Sinds ik in 2009 in Mozambique met MMS werkte kan ik steeds weer over wonderlijke genezingen berichten. Als mensen mij vragen wat MMS betekent, zeg ik Miracle (wonder) Mineral Supplement, waarbij zij meestal lachen omdat ze niet in een ‘wondermiddel’ geloven. Maar wanneer zij dan MMS hebben gekregen en de volgende dag gezond zijn, bevestigen zij altijd het wonder dat zij binnen een nacht in hun eigen lichaam hebben ondervonden.
Het uitdelen van de cadeaus
Het verdere verloop van de dag werd vanaf nu wat chaotisch. De van malaria genezen mensen zouden nu, nadat ze van de uitslag op de hoogte waren gebracht, een cadeautje krijgen. Mathias en Simon hadden daarvoor in Jinja bij een tweedehands winkel meer dan 200 T-shirts gekocht. Nadat de dokter de genezingen geldig had verklaard, las hij de namen van de genezen mensen op en verwees hen naar de plek waar de T-shirt werden uitgedeeld. Hoewel er al velen voor een T-shirt waren geweest, werd de groep maar niet kleiner. Hier liep iets scheef. Allen, genezen of niet, wilden nu een gratis T-shirt en gingen in de rij van genezen mensen staan.
Nu kwam het er op aan de orde te handhaven nu men plotseling met een groot probleem in Afrika werd geconfronteerd. Ik stopte de uitgave van T-shirts en wees iedereen naar hun plaats terug. Opnieuw werden de namen van de genezen verklaarde mensen afgeroepen en alleen zij zouden een T-shirt krijgen. Toen ik echter zag dat de uitdelers iedereen die zich aansloot toch een T-shirt gaven, liet ik de zaken maar op zijn beloop. Op deze dag waren er niet zoveel nieuwe patiënten gekomen, maar het bleek dat er procentueel hetzelfde aantal malaria positieven waren. De dag werd dankbaar afgesloten. We hadden veel bedankjes van de mensen gekregen en konden goede filmbeelden en goede interviews van de genezen verklaarden vastleggen.
Nabeschouwing
Op deze dag hadden 16 mensen een malariadosis gekregen. We zouden echter de volgende dag niet meer terugkomen om nogmaals een controleonderzoek te doen omdat het weer te onzeker was vanwege het regenseizoen. Zou het in de nacht regenen dan konden we het dorp niet meer bereiken en zou het op de dag zelf regenen dan konden wij het dorp niet meer verlaten.
We waren er echter van overtuigd dat de volgende dag iedereen van malaria genezen zou zijn. Tot slot bevestigde de dokter en de zusters nogmaals hoe belangrijk het werk is dat wij doen en of we alsjeblieft snel terug konden komen. Ik heb daarop Mathias en Simon uitgelegd dat zij mensen MMS kunnen geven onder voorwaarde van een voor- en na-onderzoek.
Zelfs als zij degenen die geen malaria hebben dezelfde dosis geven, kan dat geen kwaad, daarbij heeft men de zekerheid dat alle malariapatiënten genezen zullen worden. Zij hebben allemaal begrepen waarom het gaat en iedereen moet nu zijn eigen verantwoordelijkheid nemen. Niemand kan in zijn eentje Afrika vrij van malaria krijgen, daarvoor hebben we veel ‘verlichte’ en moedige mannen en vrouwen nodig.
Tot slot bracht ik Mustaque, de cameraman, op de hoogte van de ontwikkelingen rondom het Rode Kruis. Mustaque was zeer ontdaan toen ik hem vertelde dat het Rode Kruis het MMS project van 2012 had verloochend. Hij was geschokt en zei: “Ik heb toch de genezingen van malaria gefilmd en we hebben toch allemaal gezien dat die mensen weer gezond werden. Hoe kan een hulporganisatie als het Rode Kruis dat verloochenen?” Ja, hoe kan men de mensen in Afrika uitleggen dat zij er alleen zijn om de portemonnee van die organisatie te vullen?! Het gaat niet om de ziekte en armoede van de mensen, het gaat om veel geld dat aan de ziekte en ellende van de armsten der armen verdiend wordt. Mustaque begreep het en bood zich aan om er bij het volgende project weer bij te zijn.
De aantallen
De eerste dag hadden we 181 patiënten. Daarvan hadden er 48 malaria. Na een tweede bloedtest waren alle gecontroleerden malariavrij. Dat geeft een waarde van 27% malaria geïnfecteerden.
Op de tweede dag hadden we 63 patiënten. Daarvan hadden er 16 malaria. Dat geeft een waarde van 25% malariageïnfecteerden.
In totaal hadden we dus 244 patiënten waarvan er 64 besmet waren met malaria. Dat geeft een waarde van 26% malariageïnfecteerden onder de bevolking in de regio rondom Jinja. Interessant te vermelden is dat van de 64 malariapatiënten, 31 patiënten een dubbele malaria-infectie hadden. Dat is 48%. In totaal bleken er vijf verschillende vormen van malaria voor te komen, we zien dus dat het hier vaak voorkomt dat mensen niet alleen door één of door twee, maar wellicht ook door drie verschillende malariaverwekkers geïnfecteerd zijn. Dat houdt in dat deze mensen zeer ziek zijn.
Wetenschappelijk
De wetenschap heeft zich dubbel en driedubbel ingedekt zodat men geen beroep op hen kan doen en men verbergt zich achter een ethische code. Alle procedures die niet volgens de vastgelegde criteria verlopen, worden niet als wetenschappelijk of ethisch erkend. Ik zal niet beweren dat zoiets niet in vele gevallen terecht is. Maar in de gevallen waarbij men mensen snel en zeer goedkoop kan helpen, moet zoiets niet achterwege gelaten worden totdat men wat beters heeft gevonden.
Maar hoe kunnen we het middel MMS, waarvan Jim Humble al bijna twintig jaar de werking heeft bevestigd, in het officiële bewustzijn brengen? Ondanks de tienduizenden mensen die zonder bijwerkingen van malaria zijn genezen, heeft de wetenschap het vandaag de dag nog niet verder gebracht dan vol te houden dat de werking van MMS niet wetenschappelijk bewezen is. En is dat alles wat de wetenschap ons te bieden heeft? Als die wetenschap zo bekrompen is dan blijft ons niets anders over dan de mensen zelf te tonen wat hen door de wetenschap onthouden wordt.
MMS in het nieuws
Op 7 oktober (2013), twee dagen voor ons MMS project in Alzamiz, zei professor Jürgen May van het Bernhard-Nocht-Institut voor tropische geneeskunde in Hamburg, in het ARD journaal dat het onethisch is mensen met MMS tegen malaria te behandelen. Omdat het hier niet om een malariamedicijn gaat dat bevredigend kan worden ingezet en voor iedereen in Afrika betaalbaar is.
Dat is het enige antwoord dat de wetenschap ons te bieden heeft. Natuurlijk zullen ze MMS niet wetenschappelijk onderzoeken, omdat ze dan het probleem hebben dat het werkelijk iets is dat malaria kan genezen en niet meer de bankrekening van de farmaceutische bedrijven spekt, afgezien van het gezichtsverlies van de wetenschappers. In het geval van malaria kan men ook van het bewust verzwijgen van de feiten spreken. Vanwege de ARD uitzending werd bevestigd dat de wetenschap beslist van MMS afweet, maar dat men de feiten bewust achterhoudt. Dat is na de Rode Kruis leugen een extra misdaad tegen de mensheid, welke deze keer niet in Oeganda, maar in Duitsland werd uitgevoerd.
Hoe kan men hen die aan malaria lijden uitleggen dat het onethisch is hen met MMS te helpen? De eigenlijke reden: bij een malariabehandeling met MMS geeft het een 100% succes en MMS is goedkoop, maar helaas niet te patenteren. Ik wil vanaf deze plaats alle deelnemers aan dit project hartelijk bedanken voor hun inzet en moed om de mensen twee dagen met MMS te behandelen.
Leo Koehof
De deelnemers:
- Mathias Krenn, initiatiefnemer
- Joshva – initiatiefnemer
- Kitawda – voorzitter van Namizi
- Kabweru – dokter
- Namunyana – zuster
- Namuzira – zuster
- Kazigo – zuster
- Haidibe – ziekenverpleger
- Harriet – Laborante
- Mustaque – cameraman
- Leo Koehof – projectleider
Kosten
Wat kost het om een dergelijk project uit te voeren? Schrik niet..
- Cameraman US$ 900
- Laborante US$ 300 (incl. microscoop en chemicaliën)
- Malaria sneltest strips US$ 250
- Dokter en drie zusters US$ 100
- Kopiëren documenten US$ 70
- Onderkomen en voeding US$ 80
- Transport US$ 100
- Stoelen + tent + huur ruimte US$ 100
- Stroomaggregaat US$ 30
- MMS US$ 20
- Totaal: US$ 2000
Omgerekend per patiënt is dat 8,20 USD, ongeveer 7 euro. Maar als men geen onderzoek en documentatie maakt, zijn de kosten nog veel minder en kan men de mensen voor minder dan € 1,- met MMS behandelen..!
Een laatste e-mail van Mathias:
Hallo Leo
Alles goed met jou?
Op vrijdag waren er volgens Simon 10 – 15 gelukkige mensen van de vorige dag op het verzamelpunt en ca 50 nieuwe geïnteresseerden. Ik voel mij na vrijdag, nadat het event voorbij was, zeer tevreden.
Vriendelijke groeten,
Mathias
(Foto genomen 24 uur na de behandeling met 18 druppels MMS)
Meer informatie over MMS vindt u op www.jimhumbleverlag.com
