Het RIVM wil massale hervaccinatie tegen kinkhoest, zo was het bericht afgelopen November 2011. Alsof we met z’n allen nog niet genoeg vaccinatierommel binnen krijgen.. De heilige eerste vaccinatie tegen de kinkhoest was kennelijk niet meer werkzaam..? Laten we eens even kijken naar het bericht van het RIVM:
‘Iedereen die veel met zuigelingen te maken heeft, moet opnieuw worden gevaccineerd tegen kinkhoest. Alleen dan krijgen kwetsbare pasgeborenen genoeg bescherming tegen de besmettelijke ziekte, zegt projectleider kinkhoest van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) Frits Mooi. Zijn plan houdt in dat honderdduizenden mensen moeten worden ingeënt. Het gaat onder meer om ouders, kinderartsen, verloskundigen en medewerkers van de kinderopvang.” De projectleider lichtte zijn strategie toe op een landelijke dag over het rijksvaccinatieprogramma. De regering besluit na een advies van de Gezondheidsraad of er inderdaad een extra inenting tegen kinkhoest komt. Dat advies wordt volgens de krant binnen een jaar verwacht.
Baby’s krijgen meestal na twee maanden een vaccin tegen kinkhoest. Die eerste twee maanden kan kinkhoest nog gevaarlijk voor hen zijn (..!?) Kinkhoest leidt tot voordurend hoesten. Dat kan tot zuurstoftekort en interne bloedingen leiden. Jaarlijks zouden honderd tot driehonderd baby’s door kinkhoest in het ziekenhuis belanden, waarvan er één overlijdt. Mooi wijst erop dat de immuniteit die door de vaccinatie wordt verkregen na verloop van tijd wegebt. Daardoor kunnen tieners en volwassenen alsnog worden geïnfecteerd. Volgens hem is eens per tien jaar een hervaccinatie nodig.’
De vraag is of al die wetenschappers doof zijn. We spreken dus over het vaccineren van 100.000 kinderen per jaar in Nederland, om 1 kind van de gem. 200 die in het ziekenhuis belandden, te redden…??? Zijn wij nou gek of speelt hier een heel ander belang..?? Mogen we ook eens weten wat wellicht de schade is bij de vaccin-gevoelige kinderen, want er zullen bij die 100.000 baby’s toch wel ‘een paar’ zwaar aandoeningen van vaccins zijn..?
En wat te zeggen van het FEIT dat een lichaam zich dient te gaan wapenen tegen de aanvallen van bacterieën en virussen, JUIST door de kinderziektes. Eerder plaatsten we al een wetenschappelijke studie van ing. Harry Zandvliet HIER OP DE SITE, waarin dit verhaal duidelijk naar voren komt.. Lees het eens door en zie wat een ‘stevige kinderziekte’ feitelijk voor een proef is voor een menselijk (kinder)lichaam..! Sterker nog…! Dat de kans op kanker in een menselijk lichaam vele malen groter kan worden geacht, wanneer dit lichaam NIET te maken heeft gehad met de ‘ellende’ van kinderziektes..!
Ook Door Frankema, de oprichtster van de site VaccinVrij, die hier op de site al eerder artikelen plaatsten, en over wiens site we al DIT artikel schreven, is één van de moeders die uit EIGEN ERVARING spreekt als we praten over een ‘aanval van kinkhoest’.. Hieronder haar relaas.
* * *
‘Van kinkhoest kunnen baby’s het heel benauwd krijgen,
door langdurige en hevige hoestbuien.
Ze kunnen er zelfs hersenbeschadiging aan overhouden.’
Uit een informatiebrochure van het RIVM
(Rijksinstituut van Volksgezondheid en Milieu)
Kinkhoest – gezegend met 3 maanden hoesten!
2012 © VaccinVrij – Door Frankema
x
Inleiding
Als ouders weer kunnen zijn met ziekte, kunnen kinderen weer ziek zijn. In theorie is kinkhoest een ‘gevaarlijke ziekte’; zeer besmettelijk en het lijkt erop of dat het een onderdeel van het Rijksvacinatieprogramma is geworden… Want de realistische en praktische informatie over hoe groot, of liever gezegd: hoe klein de kans hierop is (in tegenstelling tot het risico op bijwerkingen van het vaccin) ontbreekt. Laat staan informatie over hoe gezonde kinderen heel goed in staat zijn om zélf immuniteit op te bouwen.
Mijn oudste dochter heeft kinkhoest gehad toen ze 7 jaar oud was – een ‘gecompliceerde’ nog wel, met ‘bloodshot eyes’. Door de druk van het hoesten sprongen er bloedvaatjes in haar ogen; ze zag er uit als een klein draculaatje, maar afgezien daarvan was het een fluitje van een cent; ik kreeg haar niet eens in bed. ’s Nachts hoesten en overdag spelen – ben je nou ziek of niet? En erg besmettelijk volgens het RIVM.., maar ís het eigenlijk wel besmettelijk? Maandenlang hoesten in het gezicht van haar zusje van vijf had niet tot gevolg dat de laatste ook ziek werd. Tja, ik kan het ook niet helpen – ze sliepen samen in één bed en van mij had het gemogen, maar het gebeurde gewoon niet.
Misschien is het nodig dat we éérst gaan kijken of we een realistisch beeld kunnen krijgen wat ‘de ziekte’ nou eigenlijk IS – of kan zijn – want net zoals elke geboorte uniek is, ziet elke ‘kinkhoest’ er ook verschillend uit. Daarna zouden we ons moeten informeren over wat het resultaat ervan is, of kan zijn. Met andere woorden: wat het ziekteproces, als we tenminste bereid zijn het door te maken, ons eigenlijk ‘oplevert’. En tenslotte of we – ieder voor zich en heel eerlijk – onszelf in staat achten de ruimte te zijn waarin het transformatieproces kan plaatsvinden.
Over het laatste heb ik geen moment getwijfeld; ‘Kom maar!’ Wij hebben wel voor hetere vuren gestaan en ik vertrouw ook en vooral op mijn instincten als moeder – en ik vertrouw niet minder ook, op de genezende capaciteiten van de lichamen van onze kinderen. Een vertrouwen dat ik opgebouwd heb uit meerdere ervaringen – telkens weer een bevestiging dat Moeder Natuur wonderen kan verrichten, of we dat nou erkennen of niet. Daarom maak ik van ziekte graag een werkwoord; zoals: ‘Tara is aan het kinkhoesten – flink aan het kinkhoesten’. Inderdaad, maar goed uiteindelijk is het gewoon hoesten. Dat kon ze heel goed in die tijd – geweldig toch?
Een ziekte is voor mij geen entiteit; geen monster, of zelfstandig wezen dat ‘uitbreekt’ uit een of andere gevangenis in la-la-land. Een ziekte – élke ziekte – is een combinatie van de verschillende ERVARINGEN van het lichaam. Bv. van pijn, of hitte of hoesten, of een combinatie ervan. En voor het gemak kunnen we die ervaring een naam geven: bv. kinkhoest; ‘ervaring die gepaard gaat met hoestbuien’; één naam voor een proces dat elk kind op een verschillende manier kan be-leven, en elk gezin op een verschillende manier kan be-geleiden.
Ziekte van een kind is ’teamwork’..
Los van alle verhalen die ons over deze of andere ziektes gevoerd worden bestaat ‘kinkhoest’ dus niet.. En nee, ik geloof niet in de informatie die ons gegeven wordt over de ziekte, maar vertrouw op de ervaringen van het lichaam. Op een prachtig proces dat gaande is; een mogelijkheid om gezonde ‘weerstand’ te ontwikkelen voor het kind, en liefdevolle zijnskwaliteiten voor de ouders. Een kans om te kunnen groeien naar een ‘beter’ lichamelijk functioneren en vernieuwde, realistischer denkbeelden over waar het lichaam toe in staat is. Over teambuilding – het opbouwen van samenwerking tussen zowel de verschillende organen onderling (in het kind zelf), als tussen de verschillende personen in het gezin om haar heen.
Elk interview raakt me, en dit volgende interview raakte me diep – omdat ik mijzelf zo herken in dit verhaal. Ik sprak met ouders die de wens hebben te blijven staan in het contact met wat er IS, in plaats van zich mee te laten zuigen in allerlei rare fantasieën van artsen!
En tegelijkertijd sprak ik ook met ouders die al weer een generatie en een stap verder zijn dan ik was destijds. In staat een goed supportsysteem om zich heen te creëren, waarin zowel de ouders als het kind zich ondersteund kunnen voelen om ‘het proces’ aan te gaan. Een verhaal waarin de ‘nachtmerrie’ zich daadwerkelijk voordoet: geen kind van 7 jaar, maar een baby’tje van 5 maanden (en een meisje van 3 jaar) die een ‘gevreesde ziekte’ oplopen. En vervolgens blijkt dit een zegen te zijn voor de lichamelijke en emotionele ontwikkeling van de kinderen, en een verrijking voor de ouders. Hoe ze het gefikst hebben? Je kunt het hieronder lezen. Dus: Count your blessings! Tel je zegeningen, always! Daar gaat het om.
“You’re not managing an inconvenience, you’re raising a human being..”
Kittie Franz
Het interview
De oudste kreeg het als eerste toen ze bijna drie was.. Kinkhoest! Het verscheen als een soort verkoudheid; we dachten: ‘Die is aan het proesten’ – is het griep?’ Ze had een beetje koorts en na een paar dagen knapte ze weer iets op, maar het hoesten bleef. Na twee weken dacht ik: ‘Dit wordt steeds heftiger in plaats van minder’, en ben ik naar de huisarts gegaan. Hij onderwierp mij aan een vragenlijst en zei: ‘Het zou kinkhoest kunnen zijn maar voor de rest is ze fit. We wachten het nog eventjes af’.
Het werd nog erger. En de jongste (5 maanden) kreeg het ook – veel sneller dan de oudste en ging vreemd blaffen als een zeehond. Ik ben samen met beide meisjes terug gegaan naar de huisarts en vooral bij de jongste was het een heel herkenbare kinkhoest. ‘Hoestbuien met aan eind een piepende haal alsof ze geen lucht meer krijgen en moeten happen naar lucht. En – eveneens opvallend – aan het einde van de hoestbui overgeven – dit alles vooral ’s nachts’ , vertelde de huisarts ons.
Overdag was het inderdaad een stuk minder. De oudste hield haar eten wel binnen en er kwam alleen slijm uit, bij de jongste kwam ook de voeding mee – projectielbraken; met grote kracht kwam het braaksel eruit, dus dat was heftig, want dan moet je alles schoonmaken. We moesten haar – als ze hoestte, rechtop houden; in de rug ondersteunen met een doek onder haar kin. In de hoop dat je dan niet elke keer alles hoeft te verschonen. Dat had de huisarts ons geleerd.
Het is waar dat dit de ziekte van 100 dagen is. Bij de oudste hebben we gemerkt dat na 8 weken de ergste periode voorbij was. Ze hoestte minder intens; hetzelfde patroon maar met iets minder kracht, waardoor ze aan het einde dat happen naar lucht nog wel had, maar het kokhalzen niet meer. Bij de jongste was het wat langer omdat ze toch een stukje jonger was en haar weerstand natuurlijk nog niet optimaal was met 5 maanden. Z’n 13 weken heeft het geduurd. En toen kwam ook zij in dat stuk dat het wat minder werd.
Ze zijn nu verkouden en dan komt dat typerende hoestje weer een beetje terug; een heftig blafje. Daar had de huisarts ook voor gewaarschuwd; dat ze nog een tijdje sneller vatbaarder zijn voor verkoudheid. Hij heeft heel veel vragen gesteld, geluisterd en gekeken. Je kunt kiezen of je een kweek wilt laten zetten – dat is de enige manier waarop je zeker weet dat het kinkhoest is. Maar dat onderzoek is zo naar: daar gaan ze waarschijnlijk nog meer van hoesten omdat ze met een slangetje naar binnen gaan wat het slijmvlies nog meer triggered. ‘Ik durf je op een briefje te geven dat het kinkhoest is’, zei de huisarts, dus daar hebben we het bij gelaten.
Hij was ook heel eerlijk: ‘Er is een VSM kinderlijn met een homeopathisch hoestdrankje ‘Tussikind’, en dat kun je proberen, maar er zijn veel meer hoestmiddelen – daar weet ik als arts te weinig van. Elk kind reageert ook anders.’ Toen zijn we ook nog naar een homeopatisch arts gegaan. Die heeft allebei de meisjes gezien en advies gegeven en ze heeft ook homeopatische ondersteuning gegeven. Zei: ‘Dit gaat de kinkhoest niet genezen, maar wel de scherpe randen eraf halen en ondersteunen in de opbouw van de weerstand.’ Van haar een homeopatish middel en van onze huisarts heel veel informatie: wat is het, hoe kom je eraan, hoe kom je eraf, wat moet je wel wat moet je niet doen enz. Ik vond dat heel fijn. Hij kon je heel helder de feiten op een rij zetten.
Hij had ook gezegd: ‘Je hoeft je absoluut, 100% – geen zorgen te maken, want ze sterk genoeg ze komen er gewoon goed doorheen. Het is het ergste voor de ouders want die slapen gewoon een tijdje niet.’ Ik werd daar heel rustig door. Ook kon hij goed moed inpraten. ‘Hou vol jullie kunnen het’ – en besprak hoe het voor ons was. Of we gestressed raakten in onze relatie. Zijn eigen kinderen hadden ook kinkhoest gehad en hij vertelde veel over zijn eigen ervaring waardoor je niet alleen het gevoel had dat je met een arts praatte maar ook met een mens.
Hoe zwaar was het?
Ja goeie vraag. Eén periode was heel heftig voor Bob en voor mij door het gebrek aan slaap. We moesten er tien keer per nacht uit om de jongste rechtop te zetten voor zo’n hoestbui. En dat duurde vijf à zes weken. Toen hadden we het best wel zwaar samen. Maar het heeft Bob en mij ontzettend dicht bij elkaar gebracht; we hebben echt als een team leren werken.
Om de beurt één nacht, óf hij ging bij de jongste slapen en ik nam de oudste bij mij in bed (deden we ieder een kind), in plaats van telkens alle twee wakker te hoeven worden. We konden er ook wel om lachen; wat een hysterie, waar ben je in beland.
Het was ongelooflijk hoe de kinderen ermee omgingen; daar kunnen volwassen écht nog wat van leren. Ik heb alles aan ze gemerkt maar ook niets. Ze dragen het met, ja hoe moet je dat zeggen, puur natuur – ze doen het gewoon. Het voelt natuurlijk niet lekker aan de keel, is ook een beetje rauw – dan huilen ze even maar daarna gaan ze gewoon vrolijk verder met spelen of slapen of lachen of wat ze aan het doen waren. Gewoon weer in het nu zonder hangerig of sip te zijn van de narigheid van het vorige moment.
De eerste paar dagen dat ze ook koorts kregen waren ze natuurlijk wel heel erg ziek maar daarna was kinkhoest gewoon onderdeel van de dagelijks gang van zaken. Je zag helemaal niet aan ze dat ze ziek waren! Wel dat ze even stopten met wat ze aan het doen waren – en als de hoestbui voorbij was gingen ze gewoon weer verder met eten of spelen of waar ze mee bezig waren. Dat is wat kinderen doen. Bij volwassenen is dat anders; die gaan heel erg hangen in een soort drama van: ‘Oh wat moet ik hoesten en wat is dit errug’, maar kinderen kunnen daar heel makkelijk mee omgaan.
Ik wilde ook weten hoe je nou weet dat het voorbij is; op welk moment je kunt zeggen van: ‘Nu is het klaar!’. De homeopathisch arts vertelde dat er drie fasen zijn:
- de besmettingsfase: met een duur van 2 weken.
- Vervolgens krijg je een periode dat ze echt kinkhoest hebben met veel hoesten en overgeven; (aan het einde van die fase krijgen de kinderen 9 van de 10 keer een koortsaanval van een dag of 2 waarmee ze het virus eruit zetten).
- En dan begint de derde fase waarvan in principe gezegd kan worden dat de kinkhoest voorbij is – maar dat het hoesten blijft en dat kan nog een tijdje duren.
Het hoesten is er niet altijd, maar dat komt zoals nu bij een verkoudheid weer terug. Het kan nog 4 maanden tot een jaar duren voordat je ook dit helemaal kwijt bent, maar je hebt er eigenlijk niet zo’n last van..! Maar die periode met koorts, dat was echt bijzonder om te zien. In één keer dacht ik: ‘Dit is waar ze het over hadden’; ze waren heel slap, hangerig en jengelig; wisten eigenlijk niet wat ze wilden; liggen, zitten, staan, hangen – uiteindelijk alleen maar beetje water drinken, op de bank. Je zag het lichaam gewoon vechten, en in die tijd zijn we binnen gebleven.
Toen zag je ook heel goed plots de ommezwaai; dat het virus eruit gezet wordt en daarna dat ze ergens doorheen gegaan zijn; echt (ver)beter(d). Nu zie ik dat ze aan het laatste stukje bezig zijn en ze stralen iets uit van: “Dat heb ik toch maar mooi gedaan”; ze zijn er trots op hoe ze deze ziekte doorstaan hebben. Geestelijk een stukje gegroeid; kijken anders uit hun ogen en hebben een soort rust over zich heen, zitten gewoon lekker/beter in hun vel. Ik denk wel dat er nog wat gaat veranderen, dat hoor ik ook van de huisarts. Over het algemeen zie je dat het immuunsysteem een stuk sterker geworden is door het doormaken van het ziekteproces, maar dat zal de toekomst uitwijzen.
We zijn met beide ook naar een osteopaat geweest. Omdat ze met zoveel kracht hoesten krijgt het middenrif en diafragma ook wel een klap en dat betekent dat ze soms te hoog gaan ademhalen. Dat wordt dan een soort patroon dat ze zich aanmeten om met die hoest om te gaan en als de hoest voorbij is hebben ze er een soort programma van aangemaakt, is het een gewoonte geworden.Het is dan heel goed om de borstkas te laten masseren door een osteopaat – moet je absoluut niet zelf doen, niet verstandig. En dan kunnen ze weer dieper ademhalen. Belangrijk, want als ze dat niet doen, worden hun darmen te weinig gemasseerd (door de ademhaling ) en dan kunnen ze spijsverteringsklachten krijgen, last van de darmen.
Voor óns gezin is het ook zwaar geweest. Sommige mensen wilden niet meer op onze dochters passen – je zag ze denken: ‘Die blijft erin!’ We hadden al wat onderzoek gedaan naar infectieziekten in het algemeen omdat we besloten hadden niet te vaccineren. En wisten dus wel een beetje wat we konden verwachten. Ik had een gevoel van ‘als ik bij de juiste mensen ben zodat ik weet wat ik moet doen heb ik wel genoeg in huis om het aan te kunnen’. Ik kan dit als ouder wel aan. We hebben onszelf bewust als opdracht gegeven om goed te kijken naar wat we zien dat er gebeurt en dat we daar onze conclusies uit zouden trekken in plaats van te denken: ‘Deze kinderen hebben kinkhoest, oh god wat erg!’
Goede vrienden in de straat hebben ’n dochter gekregen – die was net geboren toen onze kinderen ziek werden, en die moeder hebben we ook meteen ingelicht. Ze vond dat heel fijn; reageerde heel rustig en het enige dat ze wel vroeg was of het O.K. was dat we tijdens de besmettingsperiode even geen contact met haar hadden. Dat onze kinderen uit haar buurt bleven, en dat is in goede verstandhouding verlopen; geen enkel probleem natuurlijk.
Ik vond het weer heel fijn dat ze niet ging zeggen: ‘Ja maar dan had je ook maar moeten vaccineren!’ Veel mensen in onze omgeving wisten dat we niet gevaccineerd hadden en niemand vroeg: ‘Heb je geen spijt?’ Opvallend gewoon. Ze reageerden heel betrokken probeerden juist te helpen door eens een nachtje over te nemen Mensen die verder van ons afstonden of die we niet kennen, hadden meestal als standaard vraag: ‘Maar daar worden ze toch tegen gevaccineerd?’ Dan zei ik: ‘Ja, ze worden ertegen gevaccineerd maar het beschermt niet’. En ik kreeg er de leukste gesprekken over. ‘Hè, maar hoezo dan niet?’ Ik vertelde dat je een heel jaar moet vaccineren voordat het maar gedeeltelijk beschermt (als je er tenminste vanuit gaat dat de theorie dat antilichamen ‘beschermen’ klopt) – en dat kinkhoest ondanks een hoge vaccinatiegraad nog steeds voorkomt bij gevaccineerde kinderen.
Onze twee hebben het ook van een gevaccineerd kind gekregen. De oudste was aan het spelen met een kindje uit de buurt die, zo bleek later, kinkhoest had. Ik zag het gebeuren: het kindje was heel erg aan het hoesten en heeft een paar keer heel erg in haar gezicht gehoest en ik dacht nog: ‘O mijn god, als ze maar niet weer een snotaanval krijgt’. We zijn nu net even een paar weken zonder snot en hoesten maar toen kreeg ze dus de kinkhoest. Later bleek dus dat het meisje in de eerste fase zat, toen ze mijn dochtertje in het gezicht hoestte.
Ik heb het hele ziekteproces gevoeld, dat ik er zelf heel goed mee kon zijn en dat ik daardoor er voor de kinderen kon zijn met alles wat nodig is. Soms was het nodig om praktische dingen te doen – een huisarts bezoeken of iets dergelijks. En soms bv. gewoon ze even bij je te nemen; even te spelen en te begeleiden en te troosten als het hoesten pijn deed. Je bent dan als kind het beste gebaat bij het ouderwetse rust, reinheid en regelmaat. En als je zelf rustig bent kun je ze dat geven.
Een tip voor ander moeders? Die heb ik ook nog wel!
Waar wij nog wel wat meer aan hadden kunnen doen is op slaapgebied nog beter voor onszelf zorgen. We zijn te lang blijven hangen in: het zal binnenkort wel ophouden – we doen nog een nachtje en nog een nachtje – maar het huishouden en werk gaat wel gewoon door! We hadden bv. wel eerder kunnen afspreken dat één van ons een paar nachten in een ander huis ging slapen – zodat je echt 2 of 3 nachten helemaal bijkomt want dan kun je wel weer een weekje hebben.
Of een strak schema maken; wie doet het vanavond en wie morgen. Het duurde een tijdje voordat we daar een ritme in gevonden hadden waardoor je niet allebei wakker bent. Dat je bv. zegt: ‘Wie slaapt vannacht in de woonkamer.’ Nog een tip: let op de voeding. Bepaalde dingen kunnen het slijmvlies nog meer triggeren bv. veel zuivel – dat moet je dus niet doen – zuivel eruit. Voeding die licht verteerbaar is, dat is veel beter. Dan heb je er ook niet zo’n last van als ze overgeven want dan is veel al opgenomen in het systeem Als je kind heel veel overgeeft kun je ook nog aan kindersupplementen denken wat betreft vitamines en dergelijke.
Zo langzamerhand komen we weer een beetje bij en gaan we door met alle dingen. Wil je nog even met de vader spreken? Door: “Ja, heeel graag!”
Bob: Ik wil even iets verder teruggaan in de tijd. Op het moment dat Ellen zwanger raakte had ik het gevoel dat ik ook bij de bevalling aanwezig wilde zijn, en een actieve rol in het hele gebeuren wilde hebben. We gingen samen naar de verloskundige praktijk, allebei super trots en blij, maar dat was een afknapper. Ze zag me niet eens zitten! Ik kreeg nog net een glaasje water en dacht: ‘Dit is niet wat ik wil, ik heb hier helemaal geen zin in! Het maakt me niet uit wat we doen maar ik wil ook iets kunnen beteken en in de zwagerschap. Ik wordt ook vader!’ We zijn niet meer naar haar teruggegaan.
Later dacht ik: ‘Als mijn kinderen me nodig hebben wil ik er ook zijn’, en dat gebeurde dus. Ik vond het ongelooflijk zwaar als de kinderen: hoesten, huilen, wakker zijn, weer inslapen en dat nachten zo door gaat. Maar ze hebben het keurig netjes allebei gedaan – 100 dagen. Ik kan trots zijn op mijn kinderen! Wat ik inspirerend vond om te zien was het feit dat ze het namen zoals het was. Zo van: ik moet nou eenmaal hoesten, kotsen, of wat dan ook, en als dat gebeurd was gingen ze met een glimlach verder aan het volgende. Ik dacht als dit het is dan kunnen we het wel aan – hoeven we er geen pilletje voor te nemen of een prikje of wat dan ook. Ik kon het gewoon omdat ik zag hoe de kinderen met deze ervaring omgingen; dat inspireerde mij enorm!
Ik denk dat het code woord is dat je het sámen doet. Zowel samen als partners maar ook samen met de kinderen. Dat heb ik ervan geleerd. Ik vond het ook heel bijzonder om te zien dat de oudste een doek pakte als ze zag dat de jongste moest hoesten omdat ze verwachtte dat die opeens zou gaan spugen. Dat vond ik zo aandoenlijk en ik dacht: ‘Nu pakken we het als gezin aan.’ Heel cool om te zien..!
Nogmaals het is onwijs zwaar als je niet normaal kan slapen; het doet pijn aan je botten, maar aan de andere kant geven we de natuur de kans om zich te ontwikkelen zoals zij dat wil. Ik sta liever tien keer op dan dat te verstoren!
Ik werk met kinderen met ontwikkelingsstoornissen; ADHD, autisme en dat soort aandoeningen. Doe intake gesprekken en heb al een paar keer een filmpje gezien van ouders die met hun kinderen aankwamen en ‘me wat wilden laten zien.‘ Kijk, zo was hij voor het prikje en zo is hij na het prikje geworden. Het zal je maar gebeuren! Weet je daar heb ik geen zin in, dat risico wil ik niet lopen, niet voor mijzelf en niet voor mijn kind – dan sta ik liever 10 keer op per nacht, of meer, net zoveel als nodig is!
Ellen en Bob, Amsterdam
Frankema, goed artikel, ga zo door!
Het er zijn voor je kinderen is een kostbare zaak en daar dien je je als ouder 100% voor in te zetten. Steeds vaker denk ik dat veel (aanstaande) ouders zich er totaal niet van bewust zijn hoe je goed voor je kind zorgt.
Wat ontzettend dubbel dat jouw meisje is besmet door een gevaccineerd kind.
Krijg steeds opnieuw de indruk dat niet de kinderziekte zelf, maar de vaccinatie het grote gevaar is. Wat is er mis met ziek-zijn…. Vroeger hoorde je het nog wel eens, de bofjes, mazeltjes, kinkhoest en was het normaal om thuis uit te zieken. Nu is het volgens de MSM ineens een potentieel gevaar voor de volksgezondheid. Allemaal bangmakerij waar men massaal intrapt.
Hoop dat ouders zich eens bewust worden dat ze er voor hun kinderen dienen te zijn en niet anderom. Het kind vraagt er niet om om geboren te worden en al helemaal niet om volgespoten te worden met gif waar het geen nee (behalve te krijsen) tegen kan zeggen. Al die brullende kinderen die helemaal overstuur worden bij het zien van die injectienaalden…….. ergens moet dat ook een soort oergevoel zijn.. een spuit in zo’n klein armpje…. het gaat tegen alle natuurwetten in.
Ouders ga toch eens echt voor je kinderen zorgen!!!
een fatantisch artikel.
is het niet zo dat de overheid de verantwoordelijkheid van de ouders door allerhande programma’s overneemt en de kinderen vanaf dag één een zwaar trauma bezorgt door al die vaccinaties?
waarom zouden die kinderen anders beginnen te krijsen bij het zien van een injectienaald?
is het ook niet zo dat we als ouders een verantwoordelijkheid op ons nemen om onze kinderen zo goed mogelijk op te voeden en niet door tv, computerspelletjes, kinderopvang en bso, aangevuld met straat- en/of schoolvriendjes die het ook niet kunnen.
wil je geen verantwoordelijkheid wees dan zo wijs en blijf kinderloos, dat geldt ook als je je makkelijk angst laat aanpraten door de tv/radio/krant of computer.
petje af voor de ouders die bereid zijn dit alles net als voor die vaccinaties hun kinderen op een gezonde manier willen opvoeden.
groet robth
Ouders realiseren zich vaak niet dat we een kat in de zak kopen.
We denken dat we door vaccineren van alle zorgen verlost zijn, maar doordat de natuurlijke ontwikkeling van het immuunsysteem verstoord wordt hebben de kinderen veel meer kans op allerlei problemen die uiteindelijk veel meer energie van ons vragen!
Er zijn voor een kind met bv. kinkhoest vraagt wat van ons, maar een kind dat geplaagd wordt door een aandoening uit het autisme spectrum (of andere aandoening die in verband wordt gebracht met vaccins) vele malen meer.
http://www.niburu.nl/index.php?option=com_content&view=articledid=2240:neurochirurg-spreekt-zich-openlijk-uit-tegen-vaccins:video&catid=17:gezondheid<emid=30
Ik heb geen idee vanaf wanneer zijn we zoveel gaan enten ? Voorzover ik weet heb ik alle kinderziektes gehad en ook mijn kind die is nu 32 ? Ik ben geent voor polio en verder ook voor pokken. Wie weet dit ik ben 57 jaar dus als je het weet a.u.b. een antwoordje graag dankjewel.
pietje
Beste Pietje,
De meeste mensen denken dat we al honderden jaren vaccineren – maar massa vaccinatieprogramma’s zijn een heel recent gebeuren. In Nederland ging het RVP (rijksvaccinatieprogramma) pas van start in 1957. Zelfs de wereld gezondheids organisatie – uitgesproken vóór vaccins – heeft erkend dat de epidemieën al voor het overgrote deel verdwenen waren op het moment dat vaccinatieprogramma’s van start gingen:
“…there had been a steady decline in infectious diseases in most developing countries regardless of vaccines administered. Diseases disappeared as a result of improved sanitation, improved water supplies, improved personal hygiene and better nutrition. In addition, diseases for which there were no vaccines also declined dramatically. From 1850 to 1940, diseases had declined by 90% and were at an all time low, just when vaccines were being introduced. Bron: Are Vaccines Safe – Mary Tocco
Dus – de epidemie is voorbij, of heeft nooit bestaan en het RVP wordt uitgebreid omdat… ja waarom denk je?
De hele wereld als klant, welk bedrijf wil dat niet?
Heel mooie verhalen zijn dit. De (echte) liefde voor je kind is al een groot medicijn dat nergens te koop is.
Een ouder die zich verbonden voelt met zijn kind zal dat kind nooit mis verstaan.
Het gaat eigenlijk helemaal niet om ouderplicht maar om ouderliefde.
Een liefde die overal tegen bestand is en overal dwars tegenin gaat als het nodig is om een kind te beschermen.
Moed blijft wel nodig in deze wereld maar uit liefde kun je veel moed putten.
Ik heb dit zelf altijd zo ervaren.
En ja, ik ben het er ook wel mee eens dat veel ouders beter geen ouder geworden waren.
Als ik iemand hoor opmerken “daar moeten ze maar tegen kunnen” over de eigen kinderen dan gaan bij mij allerlei vragen door het hoofd.
Deze ouders zullen echt niet per toerbeurt opstaan om hun kinderen ieder nodig moment bij te staan en vaccinatie is dan wel zo handig. Toch?
We leven in een wereld met heel veel tegenstrijdigheden.
Wie het voor elkaar krijgt in deze wereld kinderen groot te brengen die vol zelfvertrouwen de toekomst tegemoet zien kan zich rekenen onder de wijzere mensen onder ons vind ik persoonlijk.
Ze waren er vroeger ook al deze super-ouders maar nu wordt er nóg meer van ze gevraagd volgens mij.
Het dweilen met de kraan open. Elke keer hezelfde liedje een vaccin voor dit en dan weer voor dat. Het is ‘gratis’ voor iedereen. En wij NL-ers zijn ‘gek’ van ‘gratis’. Snapt u ‘uiteindelijk’ waarom de ‘zorg'(dat ver te zoeken is) premies elke jaar de pan uit rijzen? Neo liberalisme zegt economie is ‘goed’ voor ons allemaal. Maar wel over de ‘ruggen’ (is dat niet bargoens voor €1000) van het klootjesvolk. Kèn ik vangen, foutje bedankt? Even A. bellen? Glas en glas helder?
“Cocooning”
Dit even uit mijn archiefje opdiepend :
Al in 2004 werd er door De Hoge Gezondheidsraad in België aanbevolen om volwassen in te enten met het kinkhoestvaccin om de nog niet gevaccineerde “zwakke en infectiegevoelige” baby te beschermen (in combinatie met het difterie- en tetanusvaccin, want niet apart verkrijgbaar) : http://www.bcfi.be/Folia/index.cfm?FoliaWelk=F31N07C. Het voor leken lastig te omschrijven medisch jargon is sinds kort ondergebracht in een warm aandoend “Cocooning” bad.
Een Vlaamse huisarts kreeg in zijn praktijk in januari tot zijn ontsteltenis te horen dat ook grootouders nu blijkbaar moreel verplicht kunnen worden gesteld zich tegen kinderziektes (!!!) in te enten (Boostrix® = difterie/tenanos/kinkhoest) op straffe van onthouding/vastpakken/knuffelen/oppassen van en op hun pasgeboren kleinkind… En dit nota bene op dringend verzoek van de kinderarts in het ziekenhuis waar de dochter zojuist bevallen was (en die hij op het hart had gedrukt deze “criminele en liefdeloze” opa/oma vooral niét in de buurt te laten komen van haar kindje zolang zij niet waren gevaccineerd)…
Wat zijn de gevolgen voor pasgeboren babietjes als iedereen (papa – opa/oma – huishoudelijke hulp – verplegend personeel – postbode zelfs ?) in de nabije omgeving ingeënt wordt en die kleintjes dus al veel te jong van alle kanten in aanraking komen en bestookt worden met 3 verschillende ziektekiemen, waarvan de gezondheidsinstanties met klem benadrukken dat dit de baby juist beschermt ? Is er diepgaand onderzoek gedaan naar de eventuele gevolgen/bijwerkingen op lange termijn, of is hier weer een nieuwe controlegroep in het leven geroepen en worden we allen, voor de zoveelste keer, als PROEFKONIJN beschouwd ???
@Ellen.. Frankema vertelt zelf het verhaal dat haar dochter door een gevaccineerd kindje was besmet…..
Eigenlijk zou iedereen massaal deze onzin moeten weigeren, maar dat gaat toch niet gebeuren…. Als je ziek bent, blijf je toch gewoon uit de buurt van baby’s??
Doorgeschoten preventie…..slecht voor het volk en omzet voor Big Pharma….
Het kon niet anders : Vlaanderen kon niet achterblijven. Vroeger hadden we de boutade : “Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel”. Nu kunnen we dit uitbreiden met : “Als het regent in Den Haag, dan druppelt het in Brussel(VL)”. Twee keer prijs dus. Nu Berlijn nog…
Peter Vereecke van “Belfort-Group”, die ook de vaccinatierage aan de kaak stelt met kritische artikels als “Onrust in Vlaanderen, vaccinatieland” ed. wordt nu door de Vlaamse Gemeenschap en een Vlaams topambtenaar, aangeklaagd wegens laster en eerroof. Daarbij eisen zij ook dat Vereecke zich psychologisch laat onderzoeken!
Hoe komt het dat ik met de ogen toe het resultaat van dit onderzoek kan voorspellen?
http://belfort-group.blogspot.com/2012/03/is-er-iemand-die-dit-begrijpt.html
Nú is mijn oudste kind bijna 18. Na zijn eerste inenting(wist ik veel-blind vertrouwen-)lag hij op het randje van de dood. achteraf gezien had ik het zelf ook maar ternauwernood overleefd toen ik naar ambon ging met alle inentingen. dat alle deskundigen toen zeiden dat de reactie normaal was….gingen alle alarmbelletjes rinkelen! oftewel; als dit normaal is …ben ik de koningin van de wereld! vanaf dat moment ben ik ALLE gegevens die er maar waren gaan onderzoeken. conclusie:ER KOMT GEEN PRIK MEER IN! tot op de dag van vandaag is het vechten tegen de bierkaai! en zie ik genoeg treurige gezinnen met ouders die ervan overtuigd zijn dat ze verplicht zijn die prikken te laten geven (mijn hart huilt) ook in ons gezin hebben we (naast andere kinderziektes)te maken gehad met kinkhoest(dochter 2 en half,zoon 4 en half)één van de meest zware tijden.Maar BETER 3 zware maanden dan een dood of chronisch ziek kind door die financieel productieve inentingen!!!
oke, ieder heeft de vrijheid wel of niet te kiezen voor vaccinatie.
Maar hoe naief en ongeschoold zijn deze personen? Waar willen jullie naar toe?
terug naar 18/1900? de middeleeuwen? toen het nog heel normaal was dat ouders 1 of meerdere kinderen verloren aan dergelijke ziektes waar we nu een keuze voor hebben!
Creches en scholen moeten deze kinderen niet toelaten.Laat ze dan maar net zo dom worden als hun ouders en elkaar lekker ziek maken. Jullie hebben dan een keuze gemaakt.
De wel gevaccineerde hebben dan het recht gezond te blijven omdat hun ouders wel de juiste beslissing hebben genomen en hun kinderen graag in leven houden!
Hoi Linda,
Aan je reactie kan ik zien waar jij je informatie vandaan haalt: consultatiebureau, wat je moeder en je vriendinnen zeggen. Weet je wat er ingespoten wordt? En wat er bekend is over die stoffen? Smerig goedje hoor, daar kan het immuunsysteem en zenuwstelsel flink van beschadigen. Weet dat kinderen die gevaccineerd zijn de ziekte nog steeds kunnen krijgen? Weet je dat het onderzoek dat ‘bewijst’ dat vaccins veilig zijn door de fabrikant van het vaccin betaald wordt en hmmmmm niet helemaal klopt?
En leg me nou ook eens uit waarom je als gevaccineerde moeder bang bent dat ongevaccineerde kinderen jouw kindje ziek kunnen maken… dat snap ik nooit.. Als het vaccin niet tegen ongevaccineerde kinderen kan beschermen hoe kan het dan tegen de ziekte beschermen? Nog een keer: Als het vaccin niet tegen ongevaccineerde kinderen kan beschermen hoe kan het dan tegen de ziekte beschermen?
Ik nodig je van harte uit een kijkje te nemen op http://www.vaccinvrij.nl . Dan weet je ook onder wat voor omstandigheden ze rond 1800/1900 leefden – zou je zelfs als volwassene moeite mee hebben!
Vaccinaties zijn dan misschien niet helemaal goed, wat dacht je van alle hulpmiddeltjes, de medicijnen. Das pas echt linke business. Of voeding, weet wat je eet, bijna altijd vuil. Maar goed, waarom is er nog steeds geen grote partij die tegen al deze zaken is? Kijk, ik ben niet bang voor de dood, niet bang om er wat minder aan toe te zijn dan zou kunnen. Het maakt me dus geen flikker uit maar ik neem wel waar dat er heel veel mensen anti vaccinatie zijn, precies weten wat wel en niet te nuttigen, waarom is hier geen front of partij voor? Allemaal individualistische klootzakken? Hoe zit dat? Net als politiek, iedereen heeft z’n bek er vol van, vervolgens stemmen ze niet want wat maakt het uit of je door de hond of de kat gebeten wordt. Niet dat ze een groot offensief vormen. Het is schijnbaar wel belangrijk om er elke dag over te zeuren hoe het niet moet maar er is geen uurtje tijd om na te denken hoe het wel zou moeten. Ook op deze site zie ik dat steeds weer. Negatief lullen over het systeem of een ander maar geen enkele die eens echt het roer omgooit in z’n eigen leven. Waarom doen we dat niet, gewoon het roer om, zonder zeiken en gezeur, gewoon doen omdat we het willen. Met aandacht naar hoe we het zouden willen. Volgens mij weet bijna niemand wat ie echt wil, daarom dat gejank.
http://www.youtube.com/watch?v=bjIUwJWWTRk
@ martijn
ben niet zo’n tineke fan maar deze …… Heerlijk!
Daarom Marcel, kunnen we zelfs geen individu over één kam scheren. Sommigen zijn bij vlagen briljant. De rest van de tijd is het niets maar dan net dat ene moment, we zijn allemaal uniek. Het ene past ons beter dan het andere. Zelf vind ik bv. Brigitte Kaandorp helemaal fantastisch, ook niet altijd maar deze is ook weer heerlijk:
http://www.youtube.com/watch?v=GgHl0QqUxvU
@ martijn
Om te relativeren zeg maar ,…..lig hier helemaal in een deuk!
@Martijn 9.2: Ja Martijn, niemand leeft zijn eigen leven: we worden geleefd. We zijn soeverein in principe, maar leven we ook als soevereinen? Te zijn of niet te zijn is de kwestie. Streeft de mens naar een Waarachtig Leven? De meesten nog niet, want dan moeten zij al wankelend en blind hun weg zoeken en dat is eng in de juiste zin van het woord. Daarom schurken de meesten tegen anderen aan of verlaten evt. dan wel de zogenaamde bescherming maar schuilen dan weer onder een andere paraplu (Alma Mater) waardoor zij nog niet de verantwoording over hun eigen leven en keuzes nemen, ja worden dan zelfs nog fanatieker en dus kortzichtiger, want met het inzien van je staat van zijn komt ook de verantwoording voor je eigen leven. De meeste mensen laten zich leiden door ANGST in wat voor vormen die zich ook voordoet. Daarom krijgen de mensen die dat gaan inzien en moedig op weg gaan zoveel tegenstand van de angstigen, want deze hebben onbewust (vanwege Het Ge-Weten, eens hebben zij het geweten, was er Weten) in het snotje dat zij dat ook dienen te doen: er wordt dan dus een spiegel voorgehouden en dat is confronterend en dat wil men vaak niet, dus kijken ze de andere kant op en gaan dienovereenkomstig reageren.
@Door Frankema: Kek verwoord! 🙂
@Willie, in deze ga ik weer helemaal met je mee. Het ene is niet het andere zeg maar. We vullen elkaar aan, vallen elkaar aan, met uiteindelijke doel dat iedereen er beter van wordt. Ieder één, één voor allen en allen voor één.
@Willie
Ik ben er niet zo zeker van dat de meeste mensen uit angst handelen. Houd het eerder bij het streven naar comfort, op alle gebied. Ook in keuzes maken en beslissingen nemen je te laten vertellen wat goed is voor jou, je gezin, je kind, carrière. Er hebben nog nooit zoveel coaches allerhande rondgelopen op deze wereld. Het is toch zo gemakkelijk om je gewoon mee te laten voeren met de breedste stroom. Het ligt in ieders aard om de gemakkelijkste weg te kiezen, zoals water steeds een weg naar beneden zoekt. Naar omlaag. Er is moed en vooral inzicht nodig om in tegengestelde richting, tégen de stroom in, naar boven te klauteren. Dat pad ligt vol obstakels, opgeworpen door het ongeloof/afkeuring van de massa en daar moet je dan doorheen, de weg omhoog zoekend. Zonder een flinke dosis eigengereidheid en koppigheid, redt je het niet. Je kan natuurlijk stellen dat de zucht naar een comfortabel leven ingegeven wordt door de angst voor het verlies ervan. Maar toch denk ik dat gemakzucht de belangrijste oorzaak voor volgzaamheid is.
@Anelle 9.9: Ja Anelle, daar heb je ook gelijk in. De gemakkelijke probleemloze weg bewandelen, de platgetreden paden dus. Ja dat ook. Eigenlijk een “gevaarlijkere” manier denk ik, want eenmaal gewenteld in comfort dan sta je dat niet zo gemakkelijk meer af en zul je dat met hand en tand verdedigen.
Dankjewel voor je aanvulling.
Of je nu mee gaat met de stroom of dat je er tegen in gaat omdat het je te min is, je komt jezelf toch wel tegen. Mensen die echt het diepste hebben meegemaakt kunnen makkelijker loslaten. Uiteindelijk gaat het om loslaten, dan zie je dat wat was en is, altijd zal zijn, de rest is vergankelijk, spielerei. Het leven is dus spielerei, niets te winnen of te verliezen. Als je alles doorziet dan lag je erom.
Mensen zoeken geluk. Na de zoveelste auto gekocht te hebben, huis, parfum, kleding of wat ook, kom je erachter dat dit geluk slechts tijdelijk is. Werkelijk geluk zit heel diep in onszelf. Nee, sterker nog, we zijn het zelf.
Lag, kijk, nu lach ik om mijn eigen onnozelheid. Haha, lag, maar goed, laten we lachen nu het nog kan.
De juiste keuze, hoe kom jij aan die onzin? Ik heb der duizenden gevallen van autisme gezien van kinderen die heel normaal functioneerden en na vaccinatie vreemde bijverschijnselen kregen. Er is reeds zoveel bekend over de nadelen van deze demonische beslissingen. Kijk een beetje rond dit is echt niet moeilijk om achter de waarheid te komen. Dr Tinus Smit in Nederland had baanbrekend werk verricht op dit gebied. Jammer is deze man overleden. Dan is er Dr Tenpenny met uitstekende informatie ook op Utube en een organisatie zoals NVIC om er maar een paar te noemen, Mijn kinderen en ikzelf zijn nooit gevaccineerd en mijn kinderen zijn NOOIT ziek en zijn gemiddeld zeer goede presteerders in hun opleiding.
@ martijn
Gelukkig zijn is een keuze, hoewel soms een moeilijke toch is en blijft het een keuze.
@MarcelW 9.14
Je hebt gelijk. Gelukkig zijn is het gevolg van de bewùste keuze om voortaan gelukkig te ZIJN. Niet eens moeilijk want geluk zit in de kleinste dingen (geen cliché!). Wanneer je jezelf geleerd hebt om gelukkig te zijn met ‘gewone’ zaken, zoals een zonnestraaltje dat door de donkere wolken komt piepen. Of het eerste sneeuwklokje in de sneeuw, het gejoel van spelende kinderen, een fijne wandeling, een goed boek, kortom : geluk ligt voor jou klaar in de onnozelste dagdagelijkse zaken, je hoeft er echt niet naar op zoek. Het enige wat je moet doen, is het te willen ZIEN. En zién is geloven.
Daaruit vloeit dan al de rest van je verdere bestaan, een immer vredige zijnstoestand.
@Willie 9.10
Klopt, gemakzucht is een veel ‘gevaarlijker’ drijfveer dan angst. Eens comfortabel ‘geïnstalleerd’, je lekker laten drijven en vooral niet teveel gaan nadenken, maar je bezig laten houden door de media. Geestelijk lekker lui wezen en teren op wat je verworven hebt.
“VOLGEN !” is het ordewoord van de kliek en “BEHOUDEN” dat van de volgzamen.
@Anelle 9.16: Da’s is krek wat je schrijft 🙂
Ja Linda, vroeger gingen er veel aan dood.
Maar de ouden zeiden toen ook: De sterken overleven en hebben de kracht om alles te overleven. Dat zijn de kinderen die gezonde volwassenen worden en zelf weer gezonde mensen op de wereld zetten.
Aan alles zit wel weer een andere kant. Het is nooit zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt.
In dit geval ben ik tegen vaccinatie. Beter jong sterven omdat dit leven te zwaar voor je lichaampje blijkt dan jong sterven omdat je vergiftigd bent door “medemensen” die niet bepaald je gezondheid in gedachten hadden.
Ik heb het hier zuiver over de gifmengers en gifverkopers en niet over ouders en dergelijke natuurlijk.
Die laatste hebben het al moeilijk genoeg in deze vreemde tijden.
Net anderhalf uur gedaan om 10 regels naar mijn zus te typen die me vandaag vertelde dat ze nog maar even te leven heeft vanwege pancreas en leverkanker . Wat een zieke wereld leven we in , vergif vergif en vergif .
sjeezzz Cosmic, ik dacht al waar is tie nou, heftig hoorrr, de betrekkelijkheid van heel het leven in een notendopje, Willie ik snip snap snotje waar je op doelt, jah die neigingen om tegen iemand te gaan aanschurken in de hoop op bescherming, best wel aandoenlijk ook om dat in mezelf te herkennen, de lammetjes reflex tussen de bommen tapijten van schrikbeelden..
@ cozmic
sterkte , what can I say? Wat kan ik zeggen dat je niet al lang zelf weet.
Jeetje, ellendig Cozmic, in zulke tijden zie je de vergankelijkheid van het leven net ff te snel zijn werk doen. Aan ieder is het om gedag te zeggen maar sommigen moeten dat helaas veel te vroeg doen. Ik wens haar een heel goed uiteinde met mensen om d’r heen die echt om haar geven. Kan ik wel mooie verhalen van ze is niet echt dood of zo maar het is gedaan in het manifest eerdaags. Waardeloze harde wereld Cozmic, je wordt er soms moedeloos van. Ik ken vele verhalen als deze maar voor jou, zo dichtbij, dat is hard man. Ik wens ook jou alle sterkte. Probeer er te zijn voor haar nu het nog kan, het zal zwaar zijn, toch heel veel geluk met elkaar gewenst, zolang het nog kan.
Het is niet anders… Klotezooi.
Thanx guys , zo denk je dat het even lekker gaat en dan slaat de martixter weer toe ,
kost weer even tijd om te herstellen . http://www.youtube.com/watch?v=1qxSwJC3Ly0
@cozmic
Zo’n bericht maakt dat ik ineens merk dat jullie hier ook mijn vrienden zijn en maakt mij stil. Hoe troost je iemand die slechts per tekstverwerker bereikbaar is?
Cozmic, het nieuws van je zus raakt me als kende ik haar al sinds altijd.
Ik kan haar slechts een vredig einde toewensen, temidden van al haar geliefden en jou, cozmic, sluit ik in de armen in een povere poging om je troost, kracht en liefde door te geven. Sterkte.
Als we ziek zijn dan maakt ons niets meer uit dan beter te worden. Als je dan te horen krijgt dat die kans bijna 0 is, dan is dat heel hard. Dan kun je alleen nog maar loslaten, genieten van die laatste dagen. Het lijkt heel hard maar uiteindelijk zijn we slechts stof (materie) in de wind (dat wat altijd is). Misschien is het veel mooier dan dat wij dat kunnen zien. Onze dood geboren zoon zie en hoor ik ook nog altijd in alles wat er om mij heen speelt. Misschien is de andere kant echt als de hemel, het voor eeuwig loslaten van alle manifestaties. Eén met al wat is. De dood kon wel eens het mooiste zijn wat we ooit gaan meemaken. Klinkt lullig maar je weet het pas als het je tijd is. Nogmaals heel veel liefde en geluk gewenst. Een goed einde is ook heel veel waard. Of is het juist een begin? De eeuwigheid wacht in al haar pracht, voor diegene die klaar zijn.
Beste cozmic: wat een droevig bericht voor je en ja we leven in een zieke wereld en wat een zware weg voor je zus en natuurlijk ook voor jou. Wees er, zoveel als mogelijk is, voor haar. Dit is een van de heftigste kankervormen helaas. Het beroert me, maar ik heb er geen woorden voor, hier valt alles toch stil. Ik heb op radiotherapie in oprichting in Dijkzigt Rotterdam gewerkt en dat was een heftige periode met al die zichtbaar lijdende mensen. Ondanks dat wij elkaar niet in levende lijve kennen of ontmoeten bemerk ik bij mijzelf toch een levende betrokkenheid. Ik wens je oprecht vanuit mijn hart heel veel draagkracht toe.
Ja Hyper, natuurlijk is niets menselijks ook mij niet vreemd. We leven niet altijd op en top. We bewandelen bergen en dalen, alles is een golfbeweging. Alles is constant aan het veranderen en wij ook. We zijn geen seconde dezelfde.
Mijn diepe verdriet gaat naar hen die zichzelf in dit leven niet gevonden hebben , van alles hebben gedaan om een goed mens te zijn maar niet wetend wie ze werkelijk zijn . Zij hebben zich voor een karretje laten spannen met misschien wel een virus om Afrikanen uit te roeien , denkend dat ze iets goeds deden voor de wereld .
Ik weet dat niet iedereen een rebel van nature is en dat velen een pad volgen dat zij denken dat goed is omdat het goed lijkt . Het is zoals het is , in deze 3d lijkt tijd te zijn zoals het is , en lijkt verloren tijd daarom verloren tijd , maar tijd in een beleving en bestaat eigenlijk niet , dus niets is verloren .
Reliteit is dus zo echt als je het ervaart en sprekend voor mezelf komen er steeds grotere scheuren in die realiteit . Het feit dat iemand die mij na is die realiteit gaat verlaten zou ik dus eigenlijk ook toe kunnen juichen , mits diegene er zelf ook van bewust is ….. paradigma . http://www.youtube.com/watch?v=-J6PPkKBXoU
zachte deprie grand prix ouverture van de schoonheid ende troost
als de intentie is dat we er echt zijn dan gaat dat direct door de tekst heen
sommige mensen zijn zo sterk door de tekst heen aanwezig, sterker dan menig mens zonder tekst
ik zei vanavond tegen m’n zus, ik kwam op de heenweg net ons buur meissie tegen op de fiets, in tegenovergestelde richting, rare pipo de kloon mascara op voor het eerst, zeker vrijdagavond de *oer op richting het hoge grote dorp 8 kilometer verder op, nu vind ik haar niet leuk meer zei ik, jah zegt m’n zus gevat, en wij moeten jou wel leuk vinden als jij de *oer op gaat, jah zeg ik, dan wel, grinnikend..
het leven gaat door, ook als je er even niet op gerekend hebt, lippendienst lippenstiff maakt meer kapot dan je lieff isz, ze was zo mind blowing echt en nu is ze niet meer.
The Frames – The Cost
http://www.youtube.com/watch?v=UZsVws8PDIs
Mascara en lippestift , op zoek naar bevestiging in een wereld die jou verteld dat je niemand bent totdat men je herkent en je bevestigd dat je iemand bent . Lang leve de mascara en lippenstift want daardoor herkennen de niemands je en doordat voldoende niemands je herkennen wordt je iemand , en doordat je iemand bent worden die niemands die jou herkennen ook een iemand . Dat is hoe het wordt verteld op facebook en twatter , je bent iemand als je herkent wordt , totdat je iets zegt wat niet cool is , dan kent niemand je meer en ben jij ook niemand , hooguit iemand die ooit iemand was maar nu niemand is . Welkom in de wereld van het willen zijn en pretenderen , vetkuiven , haargel en lippenstift . Please like me , because i dont like myself .
@cozmic 10.10:
Ja cozmic, wij mensen zijn over het algemeen genomen al verzopen of voordat we water gezien hebben. Je hebt het goed verwoord. Er rest slechts diepe medelijden of deernis met de mens omdat ze misleid is, dus de weg kwijt. Een heel avontuur weer op het juiste pad terecht te komen wat vele vele levens kan kosten.
“Het feit dat iemand die mij na is die realiteit gaat verlaten zou ik dus eigenlijk ook toe kunnen juichen , mits diegene er zelf ook van bewust is ….. paradigma” … zo helemaal waar!
@HyperAlert 02.10:
Lieverd, het kan verkeren hoor, nog is alles niet naar de vaantjes met je buurmeissie; misschien een fase en zijl zij zich alsnog ontpoppen tot een echte vlinder, hopelijk dan!
@cozmic 02.33
Zo werkt het cozmic; helemaal waar wat je schrijft.
Sterkte Cozmic. Maar ik weet dat jij met je humor en je aanwezigheid je zus kunt ondersteunen en liefde geven. Ik ben geen dokter maar op internet zeggen ‘deskundigen’ dat kanker te genezen is. Natuurlijk zelf eerst onderzoeken en niets klakkeloos aannemen. Collodiaal zilver schijnt ook bacterien, virussen en schimmels en parasieten te ‘doden’. En natuurlijk voldoende water drinken om uitdroging te voorkomen. Ook is water een goede voedingstof. Scheikundig noemt men dat hydrolyse. En water hebben we ook nodig om de kalium/natriumpomp in het lichaam op ‘bedrijf’ te houden.De mensen bestaan voor 75% uit water en de hersens hebben wel 85% water nodig.Dat we pas moeten drinken als we uitdrogen is een grote leugen. Gewoon kraanwater is beter dan thee, koffie limonade of zelfs bier.Zelfs bier is wel lekker maar een ‘grote vochtuitdrijver’. Je pist namelijk meer vocht uit dan je bier gedronken hebt. Trouwens mensen weten vaak ook niet dat het drinken van hete of warme dranken, je daardoor juist veel gaat transpireren en daardoor vocht verliest . Succes.Nogmaals mij vooral niet geloven, zelf onderzoeken svp. ( Of wist dit allemaal al). Groetjes
Het is uiteraard moeilijk als je zus alleen maar vertrouwen heeft in de ‘reguliere’ medici.
Ook mijn familie en vrienden, collega’s verklaren mij voor ‘gek’, maar daar heb ik mee leren leven. Tja wat zeg ik dan, het is mijn waarheid, even goede vrienden.
Cozmic. Je hart weet alles al,je hoofd begrijpt het meeste al. Ik wens je veel kracht toe om je zus te kunnen ondersteunen.
@ Cozmic
Ademloze stilte hier, een wenk en een knik, medeleven…
Zelf heb ik ook het een en ander mee gemaakt 8 familie leden in 6 jaar tijd,
hard gelag omdat te ervaren, na verwoede pogingen van strijd, vallen en opstaan,
verweerd, bezeerd en afwezig in de massa om weer ietsje pietsje van licht te kunen zijn. Je bent niet alleen, allen hebben die ongelijke strijd, voor de een wat eerder dan voor de ander, sla ik het liefst broederlijk een arm om je heen en steek me duim omhoog voor jou en je zus in de hoop dat er nog wonderen mogen zijn tussen al die brokken van ellende. Allen mogen we dan toch wel een sprankje hoop hebben?! Jij wel en je zus vindt ik ook, persoonlijk!
@ Paul ,selene , lezer , willie …. Thanx
Paul , 8 mensen in 6 jaar , pfew , daar krijg je vanzelf wel eelt op je ziel van . Howel het je dan iedere keer keihard raakt leer je er denk ik sneller mee om te leren gaan . Zelf ervaar ik dat als er iemand om mij heen het veld verlaat dat er dan ook een stukje van mij dat proces doorleeft . De afgelopen jaren ben ik intenser mijn gevoelens gaan beleven om ze daardoor ook wat sneller een plaatsje te kunnen geven . Niet uit luxe maar gewoon om te kunnen overleven , doorleven en relativeren .
Ik moet mezelf er steeds weer aan herinneren dat ik als ziel gekozen heb om hier NU te ‘zijn’ in een wereld waarin rechtvaardigheid achterin het woordenboek staat en waarheid als leugen gezien wordt , dit is de tijd dat WE iets kunnen veranderen , niet door teneergeslagen worden door teleurstellingen . Juist op het moment dat de leugen en het duister op zijn sterkst zijn valt er eer te halen voor de zwaardstrijders . Ik denk dat menigeen elkaar zal herkennen aan de andere kant van de sluier zodra we daar aankomen .
Dank je Cozmic, mijn enigste fout die ik er ooit uitgeleerd hebt, was het gene naar me toe trekken waarom zij, mijn geliefde familie en niet ik de elelnde moest ervaren, nu is de spiegel gedraaid en ik zit met dingen van hun opgescheept die eigenlijk niet eens van mij zijn (karmisch). Tis een heel harde weg terug om er weer bovenop te komen, welke me dus ook al gauw 4 jaar gekost heeft om me er geestelijk uit te bevrijden (loslaten ban angsten), nu enkel nog het lichamelijke traject en dat is niet erg gemakkelijk. Gelukkig ben ik niet de enigste want aan iedereen die zich lotgenoot mag noemen heb ik een zeer goede troost en voorbeeld aan, van zie Paul je bent niet de enigste…
Hoe tegenstrijdig ervaren we ons leven?
Als levenden gedragen we als ‘doden’. Als we ‘fysiek dood’ gaan vechten we pas om te ‘mogen leven’.
je beseft pas wat je hebt,wanneer je het dreigt te verliezen…spijt komt altijd te laat!