Een kritische arts over de vervolgde arts..

Een arts over de andere arts.. Ellorene Westerhout is arts en schreef hier op de site al een paar interessante artikelen. O.a. over nano-geneeskunde, een heel nieuw terrein van de geneeskunde. En ook over de geschiedenis van de geneeskunde, toen het nog geneesKUNST was, schreef zijn een tweetal artikelen die ook op háár eigen site worden geplaatst.

Het onderstaande artikel schreef ze, n.a.v. de onrust rondom de rechtzaak die het RIVM aanspande tegen de huisarts, collega Hans van der Linden. Een rechtzaak die veel onbegrip en ook weerstand opriep bij de Nederlandse bevolking én in de geneeskunde zelf. Er kwamen initiatieven van de grond, zoals de ‘Stichting Steun huisarts in Proces’.

Tot gisteren, 19 Januari 2012, is er bijna € 45.000 euro gestort in dit steunfonds om met name de advocaatkosten van Hans van der Linden te helpen betalen, een teken dat de Nederlandse bevolking in ieder geval haar sympathie doet uitgaan naar Van der Linde..! En sinds de uitzending van Tros Radar op 9 januari is er maar liefst € 17.000 bijgekomen! Het streven van de stichting om € 50.000 voor de verdediging in eerste aanleg te verzamelen, is daarmee in zicht. Maar dit bedrag zal waarschijnlijk niet toereikend zijn als de zaak lang gaat voortslepen, maar zover is het nog niet. 

Er zijn al meer dan 1000 sympathisanten die een bijdrage aan het totaalbedrag hebben gegeven en mensen blijven zich aanmelden voor de nieuwsbrief, waar al 826 lezers van zijn. Maar wat zijn nou de gedachten van een collega-arts hierover? Hieronder Ellorene’s gedachten hierover. Wil je meer weten over Ellorene, kijk dan onder het artikel voor een uitgebreide biografie.

X
* * *

Een kritische arts over de zaak van de vervolgde arts.

Ellorene Westerhout © 2012

x

Zoals je weet is mijn ‘collega’, huisarts Hans van der Linde gedaagd door de Staat der Nederlanden en het RIVM inzake zijn oproep om een onderzoek te doen naar de invloed van belangenverstrengeling op de advisering naar de overheid met betrekking tot de griepvaccinatie.

Dit is in een notendop, maar wel een lange zin, de inzet van een bodemprocedure. De discussie over belangenverstrengeling met betrekking tot de griepvaccinatie wordt al langer gevoerd en niet door van der Linde alleen. Ook worden er vraagtekens gezet bij de combinatie belangenverstrengeling en advisering aan de Overheid (middels zitting in de Gezondheidsraad). In de directeur van het Centrum voor Infectie Bestrijding (CIB) van het RIVM, Roel Coutinho, speelt deze kwestie. Moet deze discussie gevoerd worden? Ja! Maar aan de discussietafel en niet in de rechtbank.

En nu de beroepsgroep er zelf kennelijk niet uitkomt, ook maar in het openbaar. Het RIVM, gesteund door het Ministerie van Volksgezondheid, is een bodemprocedure gestart tegen huisarts van der Linde. Een bodemprocedure is niet alleen buiten proportie, het kost ons ook veel geld. Van de Linde heeft geld nodig, want hij kan dit niet uit eigen zak betalen. Het RIVM wordt financieel gedekt door het Ministerie. Dat wordt dus betaald van onze belastingcenten. Me dunkt dat de overheid het schaarse geld beter kan besteden. Wat ik maar wil zeggen: de rechtszaak moet vàn tafel en de discussie moet òp tafel.

Wat is er aan de hand?
Hans van der Linde, sinds kort gepensioneerd, is een huisarts die kritisch staat tegenover de ingeburgerde jaarlijkse griepprik, die aanbevolen en georganiseerd wordt door het RIVM, in het bijzonder het Centrum voor Infectie Bestrijding (CIB) onder leiding van viroloog Roel Coutinho. Van der Linde  staat niet alleen. Een grote groep huisartsen heeft vraagtekens bij het nut van de griepvaccinatie. In oktober 2011 verscheen er een zeer kritisch rapport in het Geneesmiddelbulletin over het wetenschappelijk bewijs van het nut van de griepprik. De artikelen ‘De Griepprik Doorgeprikt’ en ‘Griepprik niet bewezen werkzaam’ gaan hierover.

In het gerenommeerde geneeskundig tijdschrift ‘Medisch Contact’ verschijnen regelmatig kritische artikelen en met de hangende rechtszaak tegen van der Linde ook steunbetuigende schrijfsels. Kortom, in de medisch wetenschappelijke wereld wordt kritisch gekeken en gediscussieerd over het nut van de griepprik, maar de gratis verstrekking, die de staat miljoenen kost, gaat onbelemmerd door. Het lukt de medische beroepsgroep niet om via de traditionele weg, namelijk de  wetenschappelijke discussie, het RIVM te bewegen om zijn eigen functioneren kritisch onder de loep te nemen.

Belangenverstrengeling
Het RIVM is een machtig instituut. Niet alleen vanwege het nationale karakter, maar ook door de nauwe banden met de farmaceutische industrie. Het RIVM zet vaccinatieprogramma’s op  en laat ze door de medici uitvoeren. Vaccins worden geproduceerd door farmaceutische bedrijven. Virologen doen onderzoek naar virussen en de ziekelijke gevolgen ervan. Hun kennis wordt gebruikt door de farmaceutische bedrijven in de productie van vaccins. Tot zover is er niets mis mee. Maar … het RIVM, dat een Rijks Instituut is, heeft een grote medische verantwoordelijkheid op het gebied van de volksgezondheid. En hierin zou een kritische opstelling naar de farmaceutische industrie gepast zijn.

Nu ligt dat gevoelig, omdat dezelfde virologen werken voor zowel de farmaceutische industrie als de volksgezondheid. Ze  hebben twee bazen met uiteenlopende belangen. Dit kan leiden tot een belangenconflict, maar dat hoeft niet. Een belangenverstrengeling ligt echter wel voor de hand. En dan is de onafhankelijkheid van een nationale organisatie voor de volksgezondheid niet meer vanzelfsprekend. Het betekent eenvoudigweg dat de farmaceutische industrie – met het belang om winst te maken – en het RIVM – met het belang om de volksgezondheid te dienen – vervlochten zijn. Dat is geleidelijk ontstaan, historisch gegroeid noemen we dat, maar dat kan geen reden zijn om deze samenwerking te vrijwaren van kritisch onderzoek.

Geneeskundige verwevenheid met de industrie
De geneeskunde als hulpverlenend, dienstbaar beroep dient zich onafhankelijk op te stellen van geloof, ras, sekse en ook de commercie. Dit laatste is van belang om het wetenschappelijke karakter van de geneeskunde veilig te stellen. Met de technologische ontwikkelingen van de afgelopen 50 jaar ontkomt de geneeskunde niet aan een of andere vorm van samenwerking met producenten. Maar dat is het punt niet.

Wat er geleidelijk is gegroeid en wèl een probleem is, is dat artsen afhankelijk zijn geworden door hun sterk farmaceutisch getinte behandelaanbod. De stormachtige ontwikkelingen op biochemisch gebied, zowel pathofysiologisch als farmaceutisch, hebben geleid tot een stevig geloof in chemische remedies (pillen, capsules, injecties, etc). In ziekenhuizen, waar specialisten werkzaam zijn, bestaat de medische hulp voornamelijk uit chemische en technologische beïnvloeding van het lichamelijk (dis)functioneren. Huisartsen, die meer contact en voeling hebben met de sociale situatie van hun patiënten, hebben meer zicht op het totaal van invloeden op hun ziekte en gezondheid.

Door de huidige massaliteit en de maatschappelijke druk op snelle oplossingen van problemen kunnen medici zich gedwongen voelen tot het verstrekken van chemische middelen, maar de meesten weten dat ziekte en gezondheid een veel complexer terrein is dan biochemie en technologie kunnen bedienen. Desondanks verlaten ze zich in toenemende mate op dat wat (natuur)wetenschappelijk bewijsbaar is en zitten ze in de fuik van de industrie die op dit terrein heer en meester is, maar wel andere belangen heeft. En dat is een zorgelijke  gang van zaken.

De rol van van der Linde
Hans van der Linde kijkt al jaren met een kritische blik naar de invloed van de farmaceutische industrie op het medisch denken en handelen. Nu heeft hij met het RIVM en directeur Roel Coutinho van het CIB een grote speler aangesproken. Dat blijkt hem nu letterlijk duur te komen staan.
Wat heeft van der Linde gedaan? Niets meer en niets minder dan dit: in de discussie over het nut van de griepvaccinatie heeft hij publiekelijk vraagtekens gezet bij de onafhankelijkheid van het RIVM. Hij heeft gewezen op de samenwerking annex belangenverstrengeling van directeur Coutinho met de farmaceutische industrie. Coutinho heeft banden met  de farmaceutische industrie, dat is bekend in de medische wereld.

Het punt dat van der Linde ter sprake brengt is dat banden van medici met de industrie het risico van belangenverstrengeling met zich meebrengen en hiermee een onafhankelijke medische advisering op overheidsniveau niet kan waarborgen. Oftewel: in de medische advisering naar de overheid moet de farmaceutische industrie niet kunnen meespelen. En deze discussie wil van der Linde nu publiekelijk voeren. Het RIVM wil dat niet en heeft onmiddellijk het zwaarst denkbare juridische middel ingezet: een bodemprocedure. Van der Linde wordt ervan beschuldigd “de geloofwaardigheid van het RIVM te ondergraven”.

De positie van het RIVM
Gezien zijn nationale status draagt het RIVM/CIB, een grote verantwoordelijkheid op het gebied van infectieziekten en epidemieën. In de huidige tijd is dat misschien wel een bijna onmogelijke opdracht geworden. De bestrijding van infectieziekten is pas een eeuw oud en dankzij de aanleg van veel voorzieningen  (oa. waterleiding, riolering, afvalverwerking) en voorlichting over hygiëne is de volksgezondheid aanzienlijk verbeterd. Maar er is nogal wat veranderd sindsdien. Dankzij de technologische ontwikkelingen is de wereld ontsloten en is er vrij verkeer tussen landen, culturen, klimaten en volkeren. Hiermee ziet de bestrijding van infectieziekten zich voor nieuwe problemen gesteld. Het is geen nationale aangelegenheid meer, maar er moet op mondiale schaal worden samengewerkt. De taken zijn ingewikkelder geworden.

Hierbij komt ook nog eens een ander soort ontwikkeling kijken. De bevolking is intussen beter opgeleid, voorgelicht en met de nieuwe communicatiemiddelen ook sneller ingelicht. De bevolking is mondiger geworden en laat zich steeds minder voorschrijven door de overheid. Het RIVM vreest een verkeerde beïnvloeding van de publieke opinie door het optreden van van der Linde. Maar ik vraag mij af wat voor invloed het RIVM zelf uitoefent op de publieke opinie door deze radicale rechtszaak aan te spannen.

Een financieel drama
We kunnen natuurlijk de nieuwsberichten afwachten om te kijken hoe deze zaak zich ontwikkelt. Maar er is wel een probleem voor van der Linde ontstaan. Hij moet namelijk diep in zijn beurs tasten om de kosten te betalen die deze rechtsgang met zich meebrengt. De proceskosten voor het RIVM wordt betaald door de overheid. Een rechtszaak betekent werk aan de winkel voor advocaten, juristen, rechters en alle werknemers rondom hen. Zij verdienen er nu al aan.
De verliezer staat een schuld te wachten van duizenden euro’s die kan oplopen tot wel €150.000 . Als het RIVM het proces verliest zal de overheid met het geld over de brug komen. Maar wie betaalt de overheid? Dat doen wij via de belasting.

Voor van der Linde is er een actie opgezet om hem financieel te ondersteunen in de kosten die op zijn persoonlijk conto komen (wat voor een particuliere portemonnee onbetaalbaar is), omdat hij voor een algemene zaak het gevecht aan gaat. Hierover kan je meer lezen op de speciaal hiervoor gemaakte website: www.steunhuisartsinproces.nl .
Maar we kunnen ons afvragen of we er wel mee willen instemmen dat ons belastinggeld wordt gebruikt voor een groot opgezet proces om een kritisch geluid monddood te maken. Ik zou zeggen: zonde van het geld, zeker nu grote bezuinigingen voor de deur staan. Met dit soort overheidsbestedingen zouden we geen genoegen moeten willen nemen. Dit is mijns inziens geldverspilling aan een zaak die binnen de beroepsgroep besproken en opgelost zou moeten/ had kunnen worden.

Een wetenschappelijk drama
De aangespannen rechtszaak gaat over de goede naam van het RIVM. Maar in mijn ogen speelt hier onder een veel wezenlijker conflict. De oorspronkelijke samenwerking tussen arts en apotheker  heeft zich ontwikkeld tot een breed en diep verstrengelde wederzijdse afhankelijkheid van  gezondheidszorg en industrie. En de belangen van de industrie lopen niet parallel aan de belangen van de gezondheidszorg. Het is een richting die niet iedereen onderschrijft. Hoewel de historisch gegroeide situatie is te begrijpen vanuit de maatschappelijke en technologische ontwikkelingen is deze niet per definitie aanvaardbaar.

De kritiek speelt al langer dan vandaag. De discussie over de griepvaccinatie binnen de medische beroepsgroep is al jaren aan de gang. Maar niet alleen de griepprik staat ter discussie. Het vaccinatieprogramma als geheel, het paradepaardje van de preventieve geneeskunde, ondervindt  de laatste jaren veel kritiek. Zowel nationaal als internationaal worden er in toenemende mate en steeds openlijker vraagtekens gezet bij de vaccinatieprogramma’s alsook de werking en veiligheid van de vaccins, in relatie tot de commerciële belangen.

Vanuit medisch oogpunt ligt de prioriteit bij een goede, maar tegelijk veilige bescherming tegen infectieziekten.
Het vaccin moet zijn werk doen en de gezondheid op geen enkele wijze schaden. Het moet de medische wetenschap vrij staan dit onafhankelijk te toetsen en te beoordelen alvorens hierover geadviseerd kan worden en alvorens het toegepast kan worden. Wetenschappers die verbonden zijn met de producenten zijn niet de aangewezen deskundigen om dit te doen. Het gaat hier om een wezenlijke waarde van het wetenschappelijk werken. Het gaat hier om verantwoordelijkheid en betrouwbaarheid.

Met de belangenverstrengeling tussen gezondheidszorg en industrie, en dat betreft niet alleen het RIVM, zijn medische en wetenschappelijke waarden sluipenderwijs ingeruild voor medische en commerciële belangen. En daarmee verliest de medische wetenschap haar waardigheid. In mijn ogen is dit het onderliggende en wezenlijke gevecht dat van der Linde namens de medische wetenschap voert.

Gekeken vanuit een ruimer perspectief
In mijn visie heeft het RIVM, net als vele andere grote instituties, moeite te anticiperen op de nieuwe tijd. Het weet niet goed om te gaan met een bewustere bevolking en kritische geluiden. Ik kan mij herinneren dat in de ophef over de Mexicaanse griep het RIVM, bij monde van virologen Coutinho en Osterhaus, vooral bezig was kritische vragen weg te wuiven en niet schuwde om kritische collega’s ervan te beschuldigen een gevaar voor de volksgezondheid te zijn. Zij waren immers de deskundigen? Vanuit communicatieperspectief is dit een defensieve reactie. Het RIVM reageerde op de aantasting van zijn gezag. Nu reageert het RIVM met deze juridische stappen zo buitensporig op van der Linde, dat het verdacht veel gaat lijken op een machtsstrijd. Van der Linde is niet zo maar iemand. Het is een wetenschapper, een lid van de eigen beroepsgroep, en daarmee mogelijk een reële bedreiging voor de machtspositie van het RIVM.

Met zijn keuzes toont het RIVM wel meegegroeid te zijn met de technologische en economische ontwikkelingen, maar niet met de sociale en culturele ontwikkelingen. Als het RIVM in het verleden de kritiek had aangewend tot bezinning en uitdieping van de eigen uitgangspunten en methoden, dan had het aan gezag gewonnen en had het niet zo hoeven lopen zoals het nu gaat.
Het was beter geweest als de discussie over de vervlochtenheid van de universiteiten met de commercie, en in het bijzonder de medische afhankelijkheid van de farmaceutische industrie eerder stevig en serieus gevoerd was binnen het medisch beroep. Het gaat mij namelijk niet alleen om het RIVM, maar over het totale arsenaal van het medische oplossingen. Nu wordt het alleen maar moeilijker om het medisch denken vrij te maken van de economische machten.

Ellorene Westerhout
15 jan 2012

* * *

Uitgebreide biografie Ellorene Westerhout
Tijdens haar studie geneeskunde verwondert Ellorene zich over hoe het lichaam is opgebouwd en alles op elkaar is afgestemd. In de beroepsuitoefening vond ze daar echter niets van terug. Medische behandeling bestond – en bestaat nog steeds – uit chemische en chirurgische ingrepen. Voor de mens in het lichaam was – en is nu nog steeds – noch aandacht noch plek noch ruimte.
De westerse geneeskunde moet altijd ingrijpen, terwijl het lichaam in verbinding met de geest weet hoe het geneest. Genezen is niet hetzelfde als sleutelen aan een lichaam. Patiënten vertelden Ellorene altijd spontaan hele verhalen; dat was voor haar ook  ‘medische informatie’, waar ze echter niets mee mocht doen. Ook andere geneeswijzen waren taboe binnen de gezondheidszorg, want het werd haar duidelijk gemaakt, dat het beneden je stand(!) was, om je daarmee bezig te houden.

En dan waren er die bizarre situaties bij informatiebijeenkomsten begin jaren 1970, van de farmaceutische bedrijven, waarbij er ’tafels vol cadeautjes’ stonden.

In januari 1974 haalde Ellorene haar diploma ‘basisarts’ en wist toen heel zeker dat ze op deze manier GEEN geneeskunde wilde gaan uitoefenen. Ze was als ‘Ellorene’ de studie ingestapt en er als een ‘verkreukeld propje papier’, zoals ze omschrijft, weer uitgekomen.

Ze nam een baantje bij de trombosedienst en ging deelnemen aan workshops en trainingen bio-energetica, Gestalt, body-reading en psychodrama, om zichzelf ten diepste terug te vinden. Een korte baan als huisarts op een PAAZ-afdeling, maakte haar duidelijk dat de psychosomatische benadering haar op ’t lijf geschreven was.

Toen een ½ jaar naar Bhagwan Shri Rajneesh in Poona en daar diverse workshops volgen. Tijdens een enlightenment intensive opende zich een lichtende energie in haar, dat was een indrukwekkende ervaring. Eenmaal terug in Nederland was de gezondheidszorg geen optie meer  en koos Ellorene voor een stafdocentschap aan de HBO-V: een mooie combinatie van vak- en begeleidingstaken.
Daar ontwikkelde ze nieuwe onderwijsprogramma’s voerde ze ook uit! Alternatieve geneeswijzen, psychosomatiek, holistisch verplegen en intuïtie-ontwikkeling. Tegelijkertijd opleidingen homeopathie, manuele lymfedrainage, astrologie en spirituele psychotherapie; cursussen orthomoleculaire geneeskunde, shiatsu, numerologie en workshops over chakra’s en energie, esoterische astrologie en astrodrama, sjamanisme en ‘holistic medicine’.

Toen ze zichzelf voldoende voorbereid voelde, begon ze haar eigen parttime praktijk, waar ze ALLES kon integreren. De hoofdzaak bleef echter altijd: het contact en de afstemming. In Panacea, een magazine voor bewust en gezonder leven, publiceerde ze haar vormgegeven ervaringen in artikelen.

Het Spirituele Pad
Het leven had kennelijk een ander pad voor haar uitgestippeld, want na een hersenschudding gingen alle luiken open om zich daarná niet meer te sluiten; het dak was er bijna letterlijk af. Maar dat was té veel van het goede. Intuïtief en inspiratief liep alles gesmeerd, maar het intellectuele werk kostte bergen energie. Een herstelperiode nodigde haar innerlijk kind uit om op te duikelen, een kind dat door traumatische ervaringen was verhuisd naar ‘veiliger oorden’. Het onderwijs was een gepasseerd station geworden.

Het ‘spirituele’ wilde voorrang. Het werd opnieuw een eigen praktijk, gericht op ‘Spirituele begeleiding bij medische klachten’. Maar na een aantal jaren kwam er geen broodwinning uit en zette ze er -ongeveer 10 jaar geleden- een dikke punt achter.

Daarna begon het leven opnieuw te stromen. Tijdens een begrafenis toonde de overledene zich aan haar in schitterende kleuren en liet me weten dat ze diende te gaan schilderen; dat is ze gaan doen, op de computer… Daarop volgde het maken van een website, waarin de schilderingen met gedichtjes werden gecombineerd tot een speels orakel. ‘E-Spir@tion’ was geboren!
Het volgende project was een astrologisch gebaseerd orakel, waarbij haar creativiteit er langs alle kanten uit vloog. En in 2009 begon Ellorene weer artikelen te schrijven en voegde ze de adfo-sectie aan haar website toe. Deze is inmiddels omgedoopt in www.inspirell.nl.

Dienstbaarheid
Ellorene’s intellectuele capaciteit is weer functioneel en staat geheel ten dienste van het grote geheel. ‘Gezondheid’ heeft daarin haar persoonlijke aandachtsgebied. Haar wezenlijke werk bestaat uit het levend houden van de draden tussen kosmos en aarde, waarbij het verzorgen van deze verbindingen van haar vraagt om zelf heel te worden en ook om de familie waarin ze is geboren te helen.
De appèls die uit haar kosmische verbinding vandaan komen, zet ze om in activiteiten. Het maakt niet uit of dit het schrijven van artikelen is, het thuisbrengen van verdwaalde (en vaak verdwaasde) overleden zielen of het helpen van een buurman met zijn computerproblemen…!

* * *

Nadere informatie in relatie tot het artikel:

–    zelfcensuur – HIER
–    open brief: rechtszaak RIVM ‘beschamend’ – HIER
–    de open brief zelf (pdf document) HIER
–    griepprik inzet machtsstrijd – HIER
–    het is gewoon intimidatie – HIER
–    fonds steunt huisarts tegen RIVM – HIER
–    griep – HIER
–    werkzaamheid en effectiviteit van influenzavaccinatie – HIER
–    nut griepprik niet aangetoond – HIER
–    uitzending radar van 24 okt 2011 over griepprik – HIER
–    geneesmiddelbulletin te kort door de bocht – HIER
–    van der linde vs belangenverstrengeling –  HIER
–    uitzending radar van 9 jan 2012 over belangenverstrengeling griepvaccin – HIER
–    welke belangen zijn verstrengeld, artikel bij radar-uitzending – HIER
–    uitspraken huisarts aangevochten bij de rechter – HIER
–    coutinho eerste hoogleraar voor utrecht life sciences – HIER
–    €17 miljoen voor de ontwikkeling van dierlijke vaccins – HIER
–    sponsoroverzicht van utrecht life sciences – http://www.utrechtlifesciences.nl/about-utrecht-life-sciences
–    zinloze griepprik werk van geneesmiddelenlobby – HIER
–    rijksvaccinatieprogramma’s/professionals – HIER
–    coutinho geen banden met farmaceuten (zegt minister schippers) – HIER