Eet vet, word slank…

Eet vet, word slank…

x

De auteur van dit nieuwe boek is Barry Groves; samen met zijn vrouw Monica wonen ze in de Cotswolds-heuvels in de Britse provincie Oxfordshire. Vanuit hun langdurige interesse in energiebesparing, hebben hij en zijn vrouw Monica in drie jaar tijd een eigen, door zonne-energie verwarmd huis ontworpen en zelf gebouwd. Maar Barry Groves verwierf faam door zijn onderzoek naar voeding en kan zich nu met recht Engeland’s meest vooraanstaande voorvechter van een koolhydraatarme, vetrijke manier van leven noemen.

Tussen 1957 en 1962 hadden Barry en Monica zelf overgewicht, totdat hij het koolhydraatarme, vetrijke regime voor gewichtsverlies ontdekte. Hierdoor begon hij vraagtekens te zetten bij conventionele voedingspatronen en vanaf 1982 wijdde hij zijn tijd volledig aan de relatie tussen voeding en ‘welvaartsziekten’ als zwaarlijvigheid, diabetes, hartkwalen en kanker. Door zijn onderzoek besefte hij dat de gevestigde ideeën, zowel over caloriearme voeding voor gewichtsverlies als ‘gezonde voeding’ tegen hartkwalen, vele haken en ogen vertoonden.

In 2002 won hij de Sophie Coe Prize op het Oxford Symposium on Food History en kreeg een ere-doctoraat toegewezen in de voedingswetenschap.

Inmiddels is Barry een internationaal erkend auteur met vele boeken op zijn naam. Momenteel verdeelt hij zijn tijd tussen het verrichten van onderzoek en het schrijven van boeken en het geven van lezingen over de beheersing en preventie van zwaarlijvigheid, diabetes en aanverwante aandoeningen. Barry Groves beperkt zich niet uitsluitend tot onderzoek naar medische aandoeningen en naar voeding; hij is één van de directeuren van de Foundation for Thymic Cancer Research (www.thymic.org), erelid van The Weston A. Price Foundation (www.westonaprice.org), mede-oprichter van The International Network of Cholesterol Skeptics (www.thincs.org) en mede-oprichter van het Fluoride Action Network (www.fluoridealert.org).

Dat Barry een doorbijter is, een man met discipline, kunnen we afleiden uit het feit dat hij voor ontspanningsdoeleinden zich in 1982 toelegde op boogschieten, waarna hij van 1987 tot 2008 ieder jaar Brits kampioen was..! Daarbij wist hij ruim 20 Britse records te vestigen in de boogschietdisciplines ‘Target’, ‘Clout’ en ‘Flight’. Tevens is Barry Groves zesvoudig wereldkampioen en heeft hij vijf wereldrecords op zijn naam staan…

Eet vet, word slank…!!

De ‘beschaafde mens’ is het enige dier ter wereld met overgewicht
Feit is dat zwaarlijvigheid geen enkele andere diersoort treft. Waar je ook maar kijkt, overal ter wereld, je zult geen wild dier met overgewicht vinden. In hun natuurlijke leefomgeving zijn dieren jagers of vluchtdieren. Als ze overgewicht hadden gehad, zouden ze ofwel moeite hebben om hun prooi te vangen, ofwel zouden ze makkelijker te vangen zijn door de carnivoren. Een dier met overgewicht zou dus niet lang kunnen overleven.

Toegegeven, er zijn dieren met veel vet: walvissen, bijvoorbeeld, die een vette isolatielaag hebben om zich te beschermen tegen het koude water van de Arctische oceaan; of beren die vet opslaan als een voedselreserve om te kunnen overwinteren. Maar dit is natuurlijk geen zwaarlijvigheid zoals wij die omschrijven, in de zin van ‘overtollig vetweefsel’. Of het nu een kudde koeien betreft, een zwerm bijen, een troep leeuwen of welke andere diersoort dan ook, elk dier dat onderdeel uitmaakt van een bepaalde soort heeft in essentie dezelfde omvang en niet een heeft zwaar overgewicht.

En overgewicht is eveneens opvallend afwezig bij primitieve menselijke beschavingen die hun traditionele voedingspatroon aanhouden. De enige dieren ter wereld die dik worden, zijn de ‘beschaafde’ mens en zijn huisdieren. De oorzaak kan niet genetisch of erfelijk zijn, zoals sommigen beweren. Als dat zo was, zou zwaarlijvigheid ons generaties lang hebben geteisterd. En het kan ook niet komen doordat we eenvoudigweg te veel eten, hoewel velen van ons dat wel doen. Als een overvloed aan voedsel hieraan ten grondslag lag, zouden andere dieren met een overvloedige voedselvoorraad eveneens dik worden − maar dat doen ze niet. En als dat de oorzaak zou zijn, dan zou calorievermindering werken, maar dat doet het niet, behalve misschien op de korte termijn.

Feiten over vet
De gangbare wijsheid van de afgelopen jaren is dat je vet wordt van vet en dat als je simpelweg stopt met het eten van vet je moeiteloos afvalt. Jammer, maar dat werkt niet − maar daar was je waarschijnlijk zelf ook al achter gekomen. In een aanhangsel van het Amerikaanse medische vakblad American Journal of Clinical Nutrition uit 1998, met de titel ‘Is Dietary Fat a Major Determinant of Body Fat?’3 (Zijn voedingsvetten een factor van betekenis voor de vorming van lichaamsvet?), bevestigt professor Walter Willett van de Harvard University School of Medicine wat de meesten van ons al jaren weten − dat als gewichtsverlies verband houdt met de overschakeling op een vetarm dieet dit statistisch gezien zeer klein is en de resultaten van zeer korte duur zijn − zoals hij ontdekte:

“… een vetconsumptie van 18 tot 40% van de totale energiebehoefte lijkt weinig of geen effect te hebben op het lichaamsvet.”

Vetvermindering werkt dus niet. Dr. Willett vervolgde: “Bovendien … houdt een aanzienlijke vermindering van energie afkomstig uit vet gedurende de laatste twintig jaar gelijke tred met een flinke stijging van obesitas.”

Zoveel is inmiddels wel duidelijk geworden. Zou vetvermindering eerder de oorzaak van zwaarlijvigheid zijn? Dr. Willett concludeerde: “Vetrijke voedingspatronen lijken niet de hoofdoorzaak te zijn van het in hoge mate voorkomen van overtollig lichaamsvet in onze samenleving en vet verminderen zal evenmin leiden tot een oplossing.”

En gelijk heeft hij. Maar er is nog meer aan de hand. Omdat vet een aanzienlijke bijdrage levert aan het verzadigingsgevoel na een maaltijd, blijven afslankers bij vetarme diëten achter met een hongerig gevoel. Met andere woorden, zij die je wijsmaken dat je je vetinname moet verminderen om op een normaal gewicht te blijven, willen dat je bijna voortdurend honger lijdt. En je kunt het gewoonweg niet volhouden. Je lichaam is niet gemaakt om op deze manier te functioneren en zal gaan tegensputteren. Er is geen dier ter wereld dat zijn percentage calorieën uit vet (of eventuele andere calorieën) in de voeding telt, dus waarom zouden wij dat wel moeten doen?

Hoe val ik af met koolhydraatarme producten?
Eén vraag die mij het meeste wordt gesteld door mensen die een begin maken met koolhydraatarme voeding is: “Waar kan ik koolhydraatarme producten kopen?”. Ze zijn misleid door de gedachte dat dit het zoveelste ‘dieet’ is, waarvoor je speciale ‘dieetproducten’ nodig hebt. Dat is het dus niet! Het antwoord op deze vraag is simpel: je kunt de juiste voedingsmiddelen bij elke supermarkt, slager, groenteboer, zuivelboerderij en boerderijwinkel kopen.
Je hoeft niet langer meer te ‘lijnen’ en je hoeft geen koolhydraatarme producten te kopen, zoals deze nu alsmaar meer verkrijgbaar zijn op de ‘koolhydraatarme’ markt. Deze zijn maar voor één doeleinde gemaakt: om je er afhankelijk van te maken, zodat de fabrikanten goed geld aan je kunnen blijven verdienen. En naar alle waarschijnlijkheid waren het allereerst soortgelijke zwaar bewerkte producten die je te dik hebben gemaakt. Vermijd dus de zwaar bewerkte repen, shakes en smoothies voor de ‘koolhydraatarme’ markt, waar volop reclame en promotie voor wordt gemaakt. Een goed samengesteld koolhydraatarm voedingspatroon is gebaseerd op echte, natuurlijk geproduceerde voeding. Je hebt geen ‘speciale’ voeding nodig.

Vet en suikercalorieën..
Een gangbare vuistregel is, dat een calorie een calorie is, waar deze ook van afkomstig is. Deze regel stelt dat, wat je ook eet, als je meer calorieën eet dan je verbruikt je in gewicht zult toenemen. Maar zoals we later zullen zien, blijkt uit onderzoek met ‘echte mensen’ dat de deelnemers die een vetrijk en koolhydraatarm dieet eten steevast meer gewicht verliezen dan deelnemers op een vetarm en koolhydraatrijk dieet! Zelfs als beide diëten exact hetzelfde aantal calorieën bevatten…!!

De gedachte van ‘een calorie is een calorie’ is dan ook helemaal niet zo veelzeggend: een calorie uit koolhydraten is overduidelijk meer dikmakend dan een calorie uit vet. Er vormt zich een nieuwe wetenschappelijke opvatting dat het oude idee, dat mensen met overgewicht luie veelvraten zijn, inderdaad zo absurd en beledigend is als de mensen met overgewicht altijd al dachten dat het was.

Het ‘gedoe’ met de verkeerde calorieën..
Een tweede gangbare vuistregel voor de behandeling van overgewicht is: de calorieën die erin gaan minus de calorieën die eruit gaan, zijn gelijk aan een gewichtsverandering. Maar dat blijkt gewoon regelrechte kletskoek.. Want zoals je in dit boek kunt lezen, lijkt deze theorie in eerste opzicht geloofwaardig en lijkt deze ondersteund te worden door vele goede, gedegen, grondige klinische studies, maar klopt de theorie in werkelijkheid totaal niet. Als we echter van de correctheid ervan uitgaan, plaatst dit ons voor het eerste grote probleem: hoe beantwoorden we de ogenschijnlijk eenvoudige vraag: “Hoeveel calorieën bevat dit voedingsmiddel?”

Ondanks de wens van supermarkten voor eenvormigheid, kunnen natuurlijke voedselproducten van product tot product fors uiteenlopen. Een vrucht die vroeg in het seizoen is geplukt, kan bijvoorbeeld veel minder suiker bevatten dan een vrucht die op het hoogtepunt van het seizoen is geplukt; een groene banaan bestaat voornamelijk uit zetmeel, terwijl een overrijpe banaan voornamelijk uit suiker bestaat. En dat is nog maar het eerste probleem. Het tweede is nog veel moeilijker te beantwoorden: hoeveel energie verbruik je als je iets doet? Als je een kilometer wandelt, verbruik je minder energie dan iemand die dezelfde afstand aflegt, maar meer weegt. Als je het sneller doet, zal je energieverbruik verschillen van iemand die het langzaam doet.

In een studie werd beschreven hoe mensen gedurende enkele weken wat gewichtsverlies ervoeren toen ze overschakelden op een vetarm dieet, tijdens een experiment gedaan in een ziekenhuis. Enkele weken later, toen de proefpersonen weer thuis waren, zorgde het controlemechanisme van hun lichaam ervoor dat het verloren gewicht weer was aangevuld. Het werkt dus niet. Het probleem met deze aanpak is dat je onmogelijk kunt weten hoeveel energie uit voeding je tot je zou moeten nemen. Evenmin kun je weten hoeveel energie je zou moeten verbruiken.

Kortom..
Dit boek is een mijlpaal in de hedendaagse kijk op voedsel in het algemeen en op suiker en vetten in het bijzonder. Het uiterst negatieve imago dat vetten hebben, is feitelijk onterecht. Sterker nog: mensen doen zichzelf vreselijk tekort, bijna letterlijk, door vetten te mijden en zich volledig op vetloos te focussen..! Daarbij is een volgend probleem, dat áls er vetten gegeten worden, dit vaak niet de goede vetten zijn; vaak worden mensen misleid door reclames, die hen trachten over te halen juist de verkeerde, onnatuurlijke vetten te eten. Dus als jou dit verhaal aanspreekt, is dit boek een ‘must’. Klik HIER voor een lead naar de uitgever van dit boek, Succesboeken.nl

* * *