Een schreeuw om recht!

Het gebeurt maar zelden dat een voormalige minister-president een grondige studie wijdt aan een van de meest explosieve conflicten in de wereldpolitiek – en daarbij ook nog eens ferm afstand neemt van het beleid dat hij zelf lange tijd heeft gevoerd..!

Dries van Agt (1931) was in de jaren 1970 minister van Justitie en vervolgens premier van 3 achtereenvolgende kabinetten. Daarná werd hij Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant  en ambassadeur van de Europese Unie in respectievelijk Japan en de Verenigde Staten.

Jaren nadat Dries van Agt de Haagse politiek vaarwel had gezegd, werd hij gegrepen door het zich al decennialang voortslepende Israëlisch-Palestijnse conflict en vooral door het lot van het Palestijnse volk. Hij maakte er een uitvoerige studie van en zette zijn bevindingen en overpeinzingen op papier.

Een schreeuw om recht.
Het boek baseert zich -natuurlijk vooral vanuit de jurist Van Agt- in zijn argumentatie op de vele resoluties van de Verenigde Naties over het conflict, op het humanitair oorlogsrecht en op de verdragen over mensenrechten.

Het resultaat is een gedegen en helder boek over verleden, heden en toekomst van de regio, in het bijzonder over beleid dat indruist tegen het internationale recht en dat vrede in de weg staat.

Het boek is vooral een hartstochtelijke steunbetuiging aan een volk dat het slachtoffer van de geschiedenis dreigt te worden; het Palestijnse volk.

Het boek beschrijft in vogelvlucht de achtergronden en gevolgen van het ontstaan van de staat Israël.

De Balfour declaration van 1917 als tegemoetkoming aan de opkomende zionistische beweging.

Het op zich onrechtvaardige (hoewel in het licht van die tijd wel enigszins begrijpelijke) delingsbesluit van de VN in 1947.

De verovering van grote stukken land, bovenop het gebied dat de Joodse staat volgens het delingsbesluit zou beslaan in de aanloop naar de proclamatie van de staat Israël en gedurende de oorlog van 1948/49. En passant wordt daarbij gelijk afgerekend met het hardnekkige misverstand dat de Palestijnen op verzoek van de Arabische legers zouden zijn vertrokken uit de gebieden die gingen behoren tot de staat Israël.

Er is ook bewijs te over, geleverd door Israëlische historici, dat er sprake was van ethnische zuiveringen.

Het grootste deel van het boek wordt echter besteed aan hoofdstukken die ieder een aspect belichten van het beleid van de Israëlische regering sinds de oorlog van 1967, waarbij Oost-Jeruzalem, de Gazastrook en de Westoever werden bezet. De toenemende onderdrukking, de annexatie van Oost-Jeruzalem (1980), de vestiging van steeds meer nederzettingen en wegblokkades.

Het boek toont aan dat Israël zijn in de Geneefse Conventies vastgelegde verplichtingen als bezettende macht stelselmatig en doelbewust heeft verzaakt. Die conventies verbieden bijvoorbeeld annexatie en kolonisatie.

Speciale aandacht krijgt de behandeling van de Gazastrook met als dieptepunt de volledige afgrendeling (collectieve bestraffing van de bevolking, ook in strijd met de Geneefse Conventies) en de oorlog van begin 2009. Op ontluisterende manier toont Van Agt aan hoe de westerse wereld en met name de VS, maar ook andere landen waaronder Nederland, telkens het door de Israëlische regering aan de laars lappen van internationale rechtsregels (VN-resoluties, uitspraken van het Internationaal Gerechtshof) accepteren of vergoelijken, waardoor de situatie voor de Palestijnen steeds rechtelozer en hopelozer wordt.

Van Agt wijst in het boek op de rol die Nederland speelt in dit conflict. Hij wijst op de lange traditie (sinds Hugo de Groot) die wij in Nederland hebben op het gebied van het internationaal recht, de positie van Den Haag als internationale stad van recht, vrede en veiligheid en de verplichting vanuit de Grondwet om de ontwikkeling van de internationale rechtsorde te bevorderen. Hij constateert dat Nederland ten aanzien van Israël in dit opzicht in gebreke blijft en Israël ter verantwoording moet roepen.

Eén van de recenties van het boek:
“Volgens diverse recensies zou het droge kost zijn vanwege het feit dat de Heer van Agt een jurist is. Het boek grijpt je echter bij de keel en je leest het in een keer uit!

Het laat je achter met een gevoel van machteloosheid en je piekert wat er aan gedaan kan worden. Door dit boek heb ik mijn politieke keuzes aan een nieuw onderzoek onderworpen en gewijzigd. Alles wat je leest en hoort in de media daar ga je vraagtekens bij zetten.

Samen met ‘De wereld volgens Monsanto’ van Marie-Monique Robin en ‘Superklasse’ van David Rothkopf hebben deze drie boeken mijn kijk op het Westerse model van de samenleving niet bepaald positief gestemd en ik wil iedereen aanraden deze boeken te lezen.”

Inhoud
Na een chronologie omtrent het Palestijnse drama vanaf de publicatie van ‘Der Judenstaat’ (Theodor Herzl) tot juni 2009 (Obama’s eis: volledige bevriezing van de nederzettingen) wordt dit boek geschreven in verontwaardiging over het mateloze onrecht dat de Palestijnen aldoor wordt aangedaan.

Het betoog behandelt thema’s als joodse kolonisatie, de enclaves, de muur, Hamas, de onzalige verbintenis tussen Amerika en Israel (enorme invloed van de Joodse lobby en de ‘neo-cons’-christenen; beider militair-industriële complex en belangen), Joodse pleidooien en Joods activisme voor vrede en recht, de Gaza-Oorlog en de vraag of een Palestijnse staat een dagdroom is geworden.

Dit boek is voorzien van kaarten en een fotokatern en is tevens van nuttige verwijzingen naar websites voorzien. Het geeft een stem aan de veelal stemlozen in de Nederlandse media-maatschappij. Dries van Agt verwijst ook naar ‘Breaking the Silence’, een organisatie van ex-militairen uit Israël, die een eigen rapport uitbrachten over de Gaza-Oorlog. (HIER de lead naar ‘Breaking the Silence’)

Het is belangrijk dat het geschreven is door een politicus die zelf erkent blind te zijn geweest toen hij als minister en minister-president macht had.

Van Agt eindigt dit boek met een open brief aan de Nederlandse regering en het parlement om actie ten behoeve van de Palestijnen te ondernemen.Hij besluit treffend met: “De veerboot naar de toekomst waarop de Palestijnen zich bevinden is zinkende. Het is uw ereplicht te doen wat in uw vermogen ligt om deze mensen te helpen.” Een Schreeuw om Recht is thematisch opgezet in dertig essay-achtige hoofdstukken met veel feitelijke informatie.

Een aanrader voor iedereen die de persoonlijke verandering van Dries van Agt als leidraad in het boek wil volgen. Bovendien is het boek uitstekend verzorgd in zijn verschijning.